Jak pomóc przyjacielowi?

[Kumka23]

Witam. Piszę tutaj, ponieważ czuję się bezsilna. Ale zacznę od początku.
Mój przyjaciel mieszka zagranicą. Kilka dni temu razem ze swoim kolegą poszedł na urodziny innego kolegi. Stali we trójkę na balkonie. Dwóch z nich weszło do środka. Mój przyjaciel odwraca się a tego trzeciego nie ma. Wrócił się, spojrzał w dół a tam leżał jego kolega, nieprzytomny. Zbiegł na dół, żeby udzielić mu pomocy (ma wykształcenie medyczne). Przyjechało pogotowie. Zabrali kolegę do szpitala. On pojechał za karatką razem z dziewczyną tego chłopaka. W szpitalu czekali kilka godzin, ponieważ lekarze walczyli o jego życie. Jeszcze w karetce stanęło mu serce. Po kliku godzinach kolega zmarł. Mój przyjaciel musiał zidentyfikować ciało.
To co się wydarzyło strasznie odbiło się na psychice mojego przyjaciela. Najgorsze jest to, że nie wiem jak mu pomóc. Ja jestem tutaj. Mogę jedynie z nim porozmawiać, ale obawiam się, że on się załamie. Nigdy nie był szczególnie wylewny jeśli chodzi o uczucia, ale ta sytuacja go dobiła. Jakieś dwa miesiące temu inny jego kolega popełnił samobójstwo. Wydaje mi się, że mój przyjaciel obwinia się za całą sytuację. Jak mogę mu pomóc. Co mogę zrobić? On zawsze był przy mnie, gdy go potrzebowałam. Pomógł mi wiele razy, a teraz ja nic nie mogę zrobić.

W sumie to nie wiem czego od Was oczekuję. Poprostu chciałam się tylko wygadać. Nie mogę przestać o tym myśleć.

[HollyG]

Napisane przez Kumka23

Witam. Piszę tutaj, ponieważ czuję się bezsilna. Ale zacznę od początku.
Mój przyjaciel mieszka zagranicą. Kilka dni temu razem ze swoim kolegą poszedł na urodziny innego kolegi. Stali we trójkę na balkonie. Dwóch z nich weszło do środka. Mój przyjaciel odwraca się a tego trzeciego nie ma. Wrócił się, spojrzał w dół a tam leżał jego kolega, nieprzytomny. Zbiegł na dół, żeby udzielić mu pomocy (ma wykształcenie medyczne). Przyjechało pogotowie. Zabrali kolegę do szpitala. On pojechał za karatką razem z dziewczyną tego chłopaka. W szpitalu czekali kilka godzin, ponieważ lekarze walczyli o jego życie. Jeszcze w karetce stanęło mu serce. Po kliku godzinach kolega zmarł. Mój przyjaciel musiał zidentyfikować ciało.
To co się wydarzyło strasznie odbiło się na psychice mojego przyjaciela. Najgorsze jest to, że nie wiem jak mu pomóc. Ja jestem tutaj. Mogę jedynie z nim porozmawiać, ale obawiam się, że on się załamie. Nigdy nie był szczególnie wylewny jeśli chodzi o uczucia, ale ta sytuacja go dobiła. Jakieś dwa miesiące temu inny jego kolega popełnił samobójstwo. Wydaje mi się, że mój przyjaciel obwinia się za całą sytuację. Jak mogę mu pomóc. Co mogę zrobić? On zawsze był przy mnie, gdy go potrzebowałam. Pomógł mi wiele razy, a teraz ja nic nie mogę zrobić.

W sumie to nie wiem czego od Was oczekuję. Poprostu chciałam się tylko wygadać. Nie mogę przestać o tym myśleć.

czas i może psycholog zaleczy rany. To strasznie ciężkie przeżycie, ale mysle, ze predzej czy później dojdzie do siebie.

[Kumka23]

Napisane przez HollyG

czas i może psycholog zaleczy rany. To strasznie ciężkie przeżycie, ale mysle, ze predzej czy później dojdzie do siebie.

Wiem, że psycholog mógłby tu coś pomóc, ale problem polega na tym, że on jest w innym kraju. Nie stać go na terapię. Wiem, że czas goi rany. Ale naprawdę martwię się o niego. Najgorsze jest to, że w takiej sytuacji nie wiem jak go pocieszyć. Wszystko co powiem wydaje mi sie takie bezsensowne. Bo co mam mu powiedzieć? Nie martw się będzie dobrze?

[przekora]

Najważniejsze żebyś po prostu przy nim była I tu nie chodzi o wielkie czyny, mądre rozmowy, tylko o samo BYCIE. Zobaczysz, że z czasem ból minie, obwinianie się minie, a przyjdzie czas na wypłakanie się i taką przyjacielką rozmowę/poradę.

---------- Dopisano o 13:10 ---------- Poprzedni post napisano o 13:08 ----------

Napisane przez Kumka23

Bo co mam mu powiedzieć? Nie martw się będzie dobrze?

Nigdy tego nie mów - ja wielokrotnie słyszałam takie słowa z ust bliskich i tak naprawdę gówno dały, bo było coraz gorzej...

Bądź z nim, dzwoń, pisz, mejluj. Nie pozwól by czuł się samotny.

[HollyG]

Napisane przez przekora

Najważniejsze żebyś po prostu przy nim była I tu nie chodzi o wielkie czyny, mądre rozmowy, tylko o samo BYCIE. Zobaczysz, że z czasem ból minie, obwinianie się minie, a przyjdzie czas na wypłakanie się i taką przyjacielką rozmowę/poradę.

---------- Dopisano o 13:10 ---------- Poprzedni post napisano o 13:08 ----------



Nigdy tego nie mów - ja wielokrotnie słyszałam takie słowa z ust bliskich i tak naprawdę gówno dały, bo było coraz gorzej...

Bądź z nim, dzwoń, pisz, mejluj. Nie pozwól by czuł się samotny.

no dokładnie. nie sil sie na nie wiadomo jake czyny, bo to moze przyniesc odwrotny skutek.

[Kumka23]

Wiem, że nie mogę za wiele zrobić. Ale jest mi go tak starsznie żal. Przykro mi, że musi przez to przechodzić. W tym samym czasie urodził mu się siostrzeniec. Powiedział, że chciał się tym cieszyć, ale nie mógł.

[przekora]

Napisane przez Kumka23

Wiem, że nie mogę za wiele zrobić. Ale jest mi go tak starsznie żal. Przykro mi, że musi przez to przechodzić. W tym samym czasie urodził mu się siostrzeniec. Powiedział, że chciał się tym cieszyć, ale nie mógł.

Stracenie bliskiej osoby samo w sobie nie jest czymś lekkim do przeżycia. Nie da się wstać rano i żyć normalnie - na to potrzeba zdecydowanie czasu. Z własnego doświadczenia wiem, że zapewne teraz chce zapomnieć o tym jak najszybciej, ale z marnym skutkiem - wspomnienia wracają i czasem nawet narodziny siostrzeńca nie sprawią, że na jego twarzy pojawi się uśmiech.

[Undercia]

Napisane przez przekora

Najważniejsze żebyś po prostu przy nim była I tu nie chodzi o wielkie czyny, mądre rozmowy, tylko o samo BYCIE. Zobaczysz, że z czasem ból minie, obwinianie się minie, a przyjdzie czas na wypłakanie się i taką przyjacielką rozmowę/poradę.

Nigdy tego nie mów - ja wielokrotnie słyszałam takie słowa z ust bliskich i tak naprawdę gówno dały, bo było coraz gorzej...

Bądź z nim, dzwoń, pisz, mejluj. Nie pozwól by czuł się samotny.

zgadzam się w zupełności po prostu bądź przy nim, wysłuchaj gdy będzie potrzebował z kimś porozmawiać, pokaż że go rozumiesz ale nie lituj się nad nim i nie mów 'wszystko będzie dobrze'. Możesz też spróbować zająć jego myśli czymś przyjemnym - np. pytając o różne szczegóły dotyczące siostrzeńca. i pamiętaj że jego najlepszym przyjacielem jest teraz czas