INTERNAT / BURSA - Wasze opinie

[agniesikk]

Dostałam się do swojej wymarzonej szkoły poza miastem. Od początku zakładałam z rodzicami, że zamieszkam w bursie międzyszkolnej. Na początku wszyscy mi odradzali, że nie będę miała jak się uczyć, ale potem słyszałam opinie osób, które uczyły się w moim LO, że były zadowolone z mieszkania w bursie, że polecają itp. A ja chciałabym się dowiedzieć czy ktoś z Was tam mieszkał? Jak się żyło? Dało się przetrwać? (czyt. były warunki do nauki?) Trochę jestem tym zestresowana, pomimo, że to początek wakacji, ale chciałabym się dowiedzieć jak to naprawdę jest. Tym bardziej, że moje liceum jest na wysokim poziomie i mam duże zapotrzebowanie na naukę.

Z góry dziękuję za wszystkie pomocne opinie

[Carla112]

obawiam się że my tutaj nic nie poradzimy... Trudno jest to powiedzieć bo każde środowisko jest inne, mysiałabyś się dopytać ludzi, którzy tam mieszkali. Wszędzie jest inaczej. Ja np. mieszkałam w bursie przez półtora roku, a potem się wyprowadziłam, bo już mialam dosyć. popytaj jaki będzie nadzór w Twojej bursie: jeśli będzie surowy to będziesz miala trudności z wychodzeniem gdziekolwiek i z przyjmowaniem gości, a jeśli będzie zbyt pobłażliwy to będą tam się toczyć ciągle imprezy , a wtedy jeśli trafisz na za bardzo wyluzowane koleżanki w pokoju to też problem. Tak źle i tak nie dobrze, ale trudno dokładnie powiedzieć bo wszędzie jest inaczej.

[wesna]

Jest dokładnie tak, jak mówi koleżanka - każda społeczność jest inna i wszystko zależy od ludzi, na jakich trafisz. Może poszukaj ludzi mieszkających w internatach, które sobie upatrzyłaś na NK - czasami zakładają specjalne "klasy" w społeczności naszoklasowej, i napisz swoje pytania. Zawsze to informacje z pierwszej ręki .

Ze swojego 6-miesięcznego doświadczenia mieszkania w akademiku powiem, że jeżeli jesteś przyzwyczajona do nauki w kompletnej ciszy i spokoju (jak ja ), to będzie Ci ciężko się przestawić, bo w takich miejscach hałasu jest dość dużo. I nie mówię tutaj o imprezach, ale ogólnie o pogawędki na korytarzach, trzaskanie drzwiami, niespodziewane wizyty ludzi. O ile się nie mylę, takie budynki mają też specjalne pokoje "do nauki", ale i tak nie są one dostatecznie wyciszone, żeby hamować wszystkie odgłosy z zewnątrz.

[krooolewna]

Tak slyszalam,ze w akademikach sa takie pokoje do nauki,moja znajoma nie mogla nigdzie sie uczyc,a neistety duzo spokoju potrzeba wtedy bylo.No i mowila,ze nie moze w czytelniach,bo po pewnym czasie zamykaja,a w akademiku nawet w specjalnych pokojach nie ma ciszy no i skonczylo sie tak ze szukala 'na gwalt' stancji,bo byla niewyspaan i czesto nie z nauki tylko z imprez...wiadomo w bursie moze byc inaczej,ale z jej opowiesci cieszylam sie ze nie mieszkam w takiej komunie

[weraph]

Mieszkałam w internacie przez 3 lata liceum - przyznam ze to był cudowny czas - ogromna integracja. Osoby mające piecze nad internatem dbały abyśmy miały popołudniami czas na nauke - istniały wszelakie zasady - np. zakaz puszczania głosnej muzyki od 16 do 20. Jesli masz motywacje do nauki, znaczy potrafisz się zebrac w sobie i wymóc by był spokoj w pokoju czy wyprosic goscia - dasz rade. Asertywnosc to podstawa. Bez tego - impreza dzien i noc.

[agniesikk]

Zrobiłam tak jak radziłyście- napisałam opinie do kilku dziewczyn z "mojej" bursy.

Napisały, że nie narzekają, jeśli ktoś chce, to będzie się uczył, że jest bardzo fajna atmosfera itp. Hmmm...

Weraph, a Twoje koleżanki z pokoju to były leniuchy, właśnie imprezowiczki czy też się uczyły?

[weraph]

Różnie było, gdyż czesto w pierwszym roku były "zmiany" aby się lepiej poznać. W kazdym razie raz przez poł roku mieszkałam z dziewczyną która nic a nic się nie uczyła - co doprowadzało mnie do szału, białej gorączki wręcz, ale twardo sie uczyłam - w rezultacie moja wspołlokatorka nie ukończyła klasy . Innym razem mieszkałam z dziewczeciem rozrywkowym, ale dałam sobie rade - był tez u nas taki pokoj do nauki o ktorym któras wspomina) Mieszkałam tez z dziewczyną przeraźliwie nieśmiałą (cisza do nauki gwarantowana) , a takze - chyba gorsze od typu "imprezowiczki" - z bałaganiarą. Sama nie jestem świeta, ale to przechodziło ludzkie pojęcie.
W końcu trafiłam na moją teraźniejszą przyjaciołkę, z nią było optymalnie - jak trzeba - zakuwanie, jak nie - impreza. Pamietaj ze zawsze mozesz zagadac do opiekunów o zmiane lokatora czy pokoju. To nie boli.

[agniesikk]

Napisane przez weraph

Różnie było, gdyż czesto w pierwszym roku były "zmiany" aby się lepiej poznać. W kazdym razie raz przez poł roku mieszkałam z dziewczyną która nic a nic się nie uczyła - co doprowadzało mnie do szału, białej gorączki wręcz, ale twardo sie uczyłam - w rezultacie moja wspołlokatorka nie ukończyła klasy . Innym razem mieszkałam z dziewczeciem rozrywkowym, ale dałam sobie rade - był tez u nas taki pokoj do nauki o ktorym któras wspomina) Mieszkałam tez z dziewczyną przeraźliwie nieśmiałą (cisza do nauki gwarantowana) , a takze - chyba gorsze od typu "imprezowiczki" - z bałaganiarą. Sama nie jestem świeta, ale to przechodziło ludzkie pojęcie.
W końcu trafiłam na moją teraźniejszą przyjaciołkę, z nią było optymalnie - jak trzeba - zakuwanie, jak nie - impreza. Pamietaj ze zawsze mozesz zagadac do opiekunów o zmiane lokatora czy pokoju. To nie boli.

Bardzo Ci dziękuję za odpowiedź Już wiem, że w razie czego mam zwrócić się do opiekuna.
Poznałam na forum mojego liceum dziewczynę, która jest równie przerażona co ja tą bursą i w ogóle, więc umówiłyśmy się, że w razie czego spikniemy się na współlokatorstwo. Trochę mi raźniej, aczkolwiek i tak się gnębię, w końcu to zmiana o 180stopni. Opuszczenie domowych pieleszy, własnego pokoju, mamy itp. Ale pocieszam się, że nie ja jedna. Chociaż mama mi mówi, że na początku ciężko się przyzwyczaić, że tęskni się za domem... Na szczęście to tylko 60km do mojego miasteczka i będę na weekendy w domu. Zresztą myślę, że to kwestia czasu, jestem raczej towarzyską osobą i lubię ludzi, więc chyba grunt to mieć fajną ekipę?

[weraph]

Jasne - czego się bedziesz izolowac Grunt to pozytywnie się nastawic - do końca wakacji jeszcze duuzo czasu!

[aedrin]

mieszkałam w internacie plastyka trzy lata ;] no i musze powiedzieć że internat a dom, czy stancja to nie jest w ogóle do porównania. Przynajmniej u mnie. Ciągłe zarywanie nocek, u nas w internacie czas leciał tak szybko, że ledwo wróciłam ze szkoły, a tu 23... No i nie ma się czasu na nic. Aha, co do mieszkania, to dwa lata mieszkałam z taką cichą dziewczyną, a trzeci rok dostałam jedynkę, co napewno było bardziej komfortowe, ale i tak hm.. nawet nie można powiedziec ze ciągłe wizyty, bo "wizyty" kiedyś się kończą. Tataj ciągle ktos u kogoś spał, uczył sie, siedział po prostu ;]

[Masia322]

A wiec ja mieszkalam przez 2 lata w internacie...i to w 2 roznych wiec mam porownanie 3 rok lo mieszkalam na mieszkaniu..i podsumowujac najlepiej mi sie mieszkalo na mieszkaniu rzecz jasna loooz itp robisz co chcesz i kiedy chcesz jak nauka to super bo cisza a jak impr to tez elegancko bo nikt nas nie "pilnowal"

co do internatow to jak juz wspomnialam mieszkalam w 2...i internat a internat to duuuuuza roznica. w pierwszym byl taki rygor ze z wyjsciami po poldniu byl nawet problem...cisza nocna inp bleee a warunkow do nauki i tak nie bylo bo ciagle ktos przychodzil<m.in. natretni wychowawcy> jedynie przez co dalos sie tam przezyc to zaaaje**** ludzie

no a w 2 zupelnie na odwrot loooz na calego, zero problemow z wyjsciem..no ale co sie z tym wiazalo to impr i czeste niewyspanie...ale i tak mozna bylo znalezc czas na nauke bo wkoncu imp nie byly codziennnie <no czasami> a nawet jesli to nie zaczynaly sie o godz 14 wiec mozna sie bylo pouczyc cale popoldnie takrze prawda jest taka ze jesli sie ma motywacje do nauki to nic ci nie bd przeszkadzac i sie pouczysz spokojnie:P
a internaty maja tez swoje plusy mozna poznac wiele fajnych os noo i czasami mozna liczyc na pomoc w nauce od starszych rocznikow aaa no i trafic na optymalnych wspolokaorow to juz reszte przezyjesz
zycze milego mieszkania