Oszaleje przez matkę. Serio.

[rapifen]

Przepraszam że zakładam nowy temat, dla jednych pewnie będzie bzdurny. Ale nie wytrzymam

Otóż rodzice stwierdzili że z pewnej okazji, kupią mi prezent. Mianowicie spodnie. No cóż, inni ludzi pewnie dostają od rodziców spodnie ot tak, żeby mieć co nosić, ja jako prezent. Pomijając ten fakt, ucieszyłam się. Mama stwierdziła że pojedzie ze mną na bazar ( choć sama kupuje tylko w Camaieu). Więc pojechałyśmy na zakupy. Podjechałyśmy pod rynek, mama mnie wysadziła i pojechała dalej, do drogerii. Poszłam więc sama, przymierzać spodnie, ale przeleciałam tylko po sklepach z pytaniem "są rurki? są rurki?" wszędzie mówili że nie. Po 20 minutach przeleciałam całą hale, mamy nie było. Dzwonie a ona mówi że jest niesamowicie zajęta kupnem jakiegośtam kosmetyku.
Czekam, czekam. Czekam i czekam. I dzwonię drugi raz, mówię że tu na prawdę nie ma nic może byśmy pojechały do jakiegoś centrum handlowego.
Czekam, czekam. Mam podjechała, powiedziała że mnie tu zostawia bo jedzie do koleżanki, bo się umówiły.

Pytam się, że czemu, przecież miały być wspólne zakupy, a ona nawet ze mną nie poszła, jedynie podrzuciła mnie a teraz i tak zostawia. A ona że no co z tego. Pytam się, że może da mi pieniądze bo stąd niedaleko jest autobus żeby dojechać do normalnych sklepów. "Nie nie nie hehe papa"
Zmyła się, a ja musiałam lecieć do domu na piechotę.

Jest mi po prostu przykro, bardzo bardzo niemiło mnie zbyła, co to w ogóle ma znaczyć. Zadzwoniłam do ojca, z myślą że może przeleje mi te 70 zł na konto ale dla niego to jest tak nieznacząca sprawa że powinnam sobie odpuścić i zapomnieć o tych spodniach.

Ludzie Kompletnie nie rozumiem co oni robią. Gdyby to była koleżanka, to chyba rzuciłabym w nią telefonem i więcej nie gadała. Ale to matka, starsza już osoba, co jej nagle jest

Rozmowa z Ojcem, to jak gadanie do ściany. On powie "tak. no tak tak. ehhh no tak... mhm. eh no tak. taaaak. nie nie, nie. nieee, ale nie. ale tak... ehe no idź już sobie dziecko"

Nie wiem co począć z mamą. Odpuścić sprawę czy jakoś jej się odgryźć? Bo generalnie po całym zdarzeniu wszystko jest jak normalnie, żadnego przepraszam, wręcz mama uważa że to ja jestem winna.
Smutno mi po prostu... Dlatego to piszę...

[suszarka]

Trudno mi cokolwiek Tobie doradzić, bo zachowanie Twojej mamy jest lekko paranoiczne.

Powiedz może jak się poczułaś. Może zrozumie. A jak nie zrozumie... życzę Ci szybkiej wyprowadzki z domu.

[Coma_]

Skąd ja to znam... prowadziłam wojnę z rodzicami przez całe liceum. Wciąż w uszach mam epitety jaką to jestem niewdzięczną córką. W momencie gdy wyprowadziłam się do innego miasta na studia, wszystko się zmieniło - jestem ukochaną córeczką.
Twoja mama z tego co piszesz w poście wygląda po prostu na nieodpowiedzialną osobę. Jeżeli masz z nią problem jednorazowy - porozmawiaj/przeczekaj, jeżeli jednak sytuacja się powtarza... Moja rada - uniezależnić się. Może łatwo mi mówić, bo mam to za sobą.... ale naprawdę, jakaś wakacyjna praca i kilka groszy na koncie wszystko zmienia. Podwyższa samoocenę i zmniejsza złość.
Pozdrawiam

[rapifen]

No niestety ja jeszcze nie mogę/nie jestem w stanie. I muszę to znosić. Najchętniej bym jej wypuściła powietrze z opon żeby nie szalała swoim autkiem :/

[cherry in bloom]

Napisane przez rapifen

Przepraszam że zakładam nowy temat, dla jednych pewnie będzie bzdurny. Ale nie wytrzymam

Otóż rodzice stwierdzili że z pewnej okazji, kupią mi prezent. Mianowicie spodnie. No cóż, inni ludzi pewnie dostają od rodziców spodnie ot tak, żeby mieć co nosić, ja jako prezent. Pomijając ten fakt, ucieszyłam się. Mama stwierdziła że pojedzie ze mną na bazar ( choć sama kupuje tylko w Camaieu). Więc pojechałyśmy na zakupy. Podjechałyśmy pod rynek, mama mnie wysadziła i pojechała dalej, do drogerii. Poszłam więc sama, przymierzać spodnie, ale przeleciałam tylko po sklepach z pytaniem "są rurki? są rurki?" wszędzie mówili że nie. Po 20 minutach przeleciałam całą hale, mamy nie było. Dzwonie a ona mówi że jest niesamowicie zajęta kupnem jakiegośtam kosmetyku.
Czekam, czekam. Czekam i czekam. I dzwonię drugi raz, mówię że tu na prawdę nie ma nic może byśmy pojechały do jakiegoś centrum handlowego.
Czekam, czekam. Mam podjechała, powiedziała że mnie tu zostawia bo jedzie do koleżanki, bo się umówiły.

Pytam się, że czemu, przecież miały być wspólne zakupy, a ona nawet ze mną nie poszła, jedynie podrzuciła mnie a teraz i tak zostawia. A ona że no co z tego. Pytam się, że może da mi pieniądze bo stąd niedaleko jest autobus żeby dojechać do normalnych sklepów. "Nie nie nie hehe papa"
Zmyła się, a ja musiałam lecieć do domu na piechotę.

Jest mi po prostu przykro, bardzo bardzo niemiło mnie zbyła, co to w ogóle ma znaczyć. Zadzwoniłam do ojca, z myślą że może przeleje mi te 70 zł na konto ale dla niego to jest tak nieznacząca sprawa że powinnam sobie odpuścić i zapomnieć o tych spodniach.

Ludzie Kompletnie nie rozumiem co oni robią. Gdyby to była koleżanka, to chyba rzuciłabym w nią telefonem i więcej nie gadała. Ale to matka, starsza już osoba, co jej nagle jest

Rozmowa z Ojcem, to jak gadanie do ściany. On powie "tak. no tak tak. ehhh no tak... mhm. eh no tak. taaaak. nie nie, nie. nieee, ale nie. ale tak... ehe no idź już sobie dziecko"

Nie wiem co począć z mamą. Odpuścić sprawę czy jakoś jej się odgryźć? Bo generalnie po całym zdarzeniu wszystko jest jak normalnie, żadnego przepraszam, wręcz mama uważa że to ja jestem winna.
Smutno mi po prostu... Dlatego to piszę...

To raczej nie jest normalne. Nie wiem czym to zachowanie może być wywołane... może po prostu postaw pod ścianą i wyrzuć z siebie wszystko, co czujesz?

[pineapple]

Znam taką jedną. Na to nie da się nic poradzić. W obu przypadkach to klasyczny przykład nieodpowiedzialności i pewnej lekkomyślności. Nie wiem jak u Ciebie to wygląda, ale u mojej znajomej traktuje to jako żeńską wersję kryzysu wieku średniego. Wieczne spotkania, szczebiotania jak u nastolatki, wręcz żądanie traktowania siebie jak księżniczki "kochanie, możesz mi przynieść...
" przez swoją córkę (chociaż ma dokładnie taką samą drogę).
Jeżeli to było jednorazowe - ok, powiedz jak się poczułaś.
Jeśli to norma - cóż, powiedzieć także możesz, ale nie wiem na ile to pomoże.

[rapifen]

Nom nawet bym to nazwała kryzys wieku średniego... Nie wiem, jakby była o mnie zazdrosna, ja muszę mieć gorsze ciuchy, gorsze to, nie wiem może zazdrości że nie mogła iść na studia, nie mam pojęcia. :/

[Nutka]

chyba przesadzasz i mam wrażenie ,że wyolbrzymiasz nieco

[wesna]

Hmmm... czy Twoja mama częściej serwuje Ci takie akcje, czy to akcja jednorazowa? Bo też mam małe wrażenie, że przesadzasz .

Swoją drogą, trochę dziwna ta uwaga, że ona nosi ciuchy z Camaieu, a Ty będziesz takie z bazarku . Zaczniesz zarabiać, zaczniesz nosić markowe ciuchy - proste .

[Coma_]

Napisane przez wesna

Swoją drogą, trochę dziwna ta uwaga, że ona nosi ciuchy z Camaieu, a Ty będziesz takie z bazarku . Zaczniesz zarabiać, zaczniesz nosić markowe ciuchy - proste .

Hmmm... no niekoniecznie. Wg mnie albo matka traktuje (dorosłą) córkę jak partnerkę/przyjaciółkę i chodzą razem na zakupy, kupują w tych samych sklepach, rozmawiają o wielu rzeczach.... albo jak rywalkę - skoro matkę stać na kupowanie w markowych sklepach to na córkę jej brakuje pieniędzy?

Taka jest moja hipoteza. Gdy jeszcze mama mi kupowała ciuchy, ubierałyśmy się w tych samych sklepach. Znam natomiast sąsiadki (matka i córka 19 lat) które się razem ubierają w Solarze. Wg mnie to kwestia zazdrości...

[I Sleeping Sun I]

zachowanie twojej mamy było ...niedorzeczne.Może spróbuj z nią pogadać?a zakupy...najlepiej w domu poproś o o pieniądze np.na spodnie i powiedz rodzicom,że wolisz wybrać się np.z koleżanką,bo ona ma dobry gust i na pewno dobrze Ci doradzi...może w ten sposób?


bo zachowania mamy pewnie nie zmienisz...

[BrigitteBardot]

Hmm, po tym co napisałaś (a opis jest subiektywny) to wnioskuję, że Twoja mama zachowuje się jak nastolatka. Porozmawiaj z nią i proś o wyjaśnienie sprawy.

Z rodzicami się nie wygra, w końcu jesteś w świetle prawa pod ich opieką i oni Cię utrzymują. Z tego powodu kłótnie/odgryzanie się rodzicom uważam za bezsensowne.

[n-nika]

Gdyby ludzie tylko takie problemy mieli, życie staloby się pewnie piękniejsze

[czarna_maciejka]

Napisane przez wesna

Swoją drogą, trochę dziwna ta uwaga, że ona nosi ciuchy z Camaieu, a Ty będziesz takie z bazarku . Zaczniesz zarabiać, zaczniesz nosić markowe ciuchy - proste .

Ta wypowiedz mnie powalila po prostu.
Przyjemnie by ci bylo gdyby twoja mama kupowala sobie ciuchy w drogich sklepach, a ciebie olala nawet w kwestii kupna spodni na bazarku? Mi sie taka sytuacja nie miesci w glowie...
Co do miejsca kupowania-nie wypowiem sie. Ja z moja mama potrafilam wypracowac cos takiego jak wspolne lumpkowanie. Obie mamy ciuchy glownie stamtad, obie lubimy na nie polowac... obie niezbyt mamy fundusze na wiele wiecej wiec jakos leci.

Jesli chodzi o glowny temat postu.
Wiesz co mi sie nasunelo?
Ile masz lat? Ile lat ma twoja mama i tata? Ile miala jak cie urodzila?
Sytuacja moze troche przykra, ale bardziej niz na kryzys wieku sredniego wyglada mi to wlasnie-jak sama zauwazylas-na zazdrosc...

Napisane przez n-nika

Gdyby ludzie tylko takie problemy mieli, życie staloby się pewnie piękniejsze

Ludzie, co z wami? Ile mozna?
Dla ciebie problemem jest brak pracy ktory masz w podpisie, dla niej na razie to co opisala.

Taki okropny klimat wprowadzaja posty tego typu, sa w kazdym temacie.
Opanujcie sie, bo tego juz sie czytac nie da!

(jestem na wizazu dlugo, pisze bardzo rzadko, duzo czytam... w ktoryms momencie sie juz nie da, jak pojawiaja sie tacy jak ty... wybacz, ale po prostu moglas to zachowac dla siebie! )

[berata]

Napisane przez Coma_

Hmmm... no niekoniecznie. Wg mnie albo matka traktuje (dorosłą) córkę jak partnerkę/przyjaciółkę i chodzą razem na zakupy, kupują w tych samych sklepach, rozmawiają o wielu rzeczach.... albo jak rywalkę - skoro matkę stać na kupowanie w markowych sklepach to na córkę jej brakuje pieniędzy?

Taka jest moja hipoteza. Gdy jeszcze mama mi kupowała ciuchy, ubierałyśmy się w tych samych sklepach. Znam natomiast sąsiadki (matka i córka 19 lat) które się razem ubierają w Solarze. Wg mnie to kwestia zazdrości...

Zgadzam się. Moim zdaniem matka jest zazdrosna, że jesteś młoda /może przypominasz jej samą siebie w młodości/, świat stoi przed Tobą otworem etc, a na jej twarzy co wieczór nowa zmarszczka. Brzmi trochę niedorzecznie, ale moim zdaniem Twoja mama ma problem z pogodzeniem się z faktem mijającego czasu - upiększa się jak się da. Szkoda tylko, że nie zauważyła obok córki, która też ma swoje potrzeby. Taka kolej rzeczy - w pewnym wieku dzieci IMO powinno się traktować bardziej partnersko, a nie jak parolatki bo i tak wyrośnie z tych ubrań.
Szczera i dobitna rozmowa z mamą, innej opcji nie widzę. Niestety pewności co do powodzenia akcji także nie ma.

[stasiek]

mnie osobiście to nie wygląda na zazdrość, ani rywalizację. Wydaje mi się raczej (może się mylę), że Twoja matka traktuje Cię jak dziecko jeszcze. Ona już ma swoje lata, więc nie wypada, żeby latała w byle czym, ale Ty jesteś jeszcze mała, to czy bazar czy co innego, żadna różnica, najważniejsze żeby czyste było Poza tym myślę, że chciała 3 pieczenie na jednym ogniu, Ciebie załatwić, zakupy w drogerii i przyjaciółkę. Czasu brak i tak Cię załatwiła na odpieprz.

[Futrzak12]

mów codziennie jak potrzebujesz tych spodni, a jak nie...to.."mamo, ale obiecałaś"..swoją drogą miały być wspólne zakupy, a z tego co piszesz to ty przeleciałaś wszystkie sklepy sama...a mama się gdzieś zapodziała , na drugi raz nie spuszczać jej z oczu swoją drogą np. w reserved spodnie pod koniec sezonu kosztują coś około 49 zł, więc wcale po bazarku latać nie musisz. Jak tata odmawia dać pewnej sumy ,jak mama odmawia to mówisz tacie ,że mama kazała ci dać pieniądze na spodnie ;P.

[sine.ira]

To kolejny dowód na to, że niekórzy nie nadają się do bycia rodzicem.

Ja bym z nią pogadała o tym co zaszło i wydębiła tę kasę na spodnie i poszłabym po nie drugi raz, ale już sama (w sensie - pojechałabym autobusem). A w ogóle to radzę Ci jak najszybciej się usamodzielnić, iść do jakiejś dorywczej pracy. Nie, no...porażka.

[Gwiazdeczka1978]

Mysle,ze powinnas jednak porozmawiac z mamą... No nieładnie sie zachowała i nie dziwie sie,ze jest Ci przykro.
Moze na zasadzie zadawania pytan do niej ... skoro nie widzi swojego zachowania...

[skaz]

Tak jak inni radzę porozmawiać z mamą. Szczerze. Choć wydaje mi się że skoro w drobnych sprawach nie ma wrażliwości to w rozmowie też nie wykaże, ale może Tobie będzie lżej na sercu. Trzeba mówić o tym co się czuje. Nie tłum tego w sobie, bo kiedyś wybuchniesz. A może i Twoja mama przemyśli sprawę i dojdzie do wniosku że popełnia błędy i zechcę się poprawić.

Jeśli to nic nie da dąż do tego by się od rodziców odciąć- wyprowadzić, wiem że to radykalne środki, ale wiem że tak będzie lepiej dla Twojej psychiki ; )

[rapifen]

Ile masz lat? Ile lat ma twoja mama i tata? Ile miala jak cie urodzila?

Lat miała jakieś ... 36 jak mnie urodziła, aktualnie 54.
Generalnie to ja nie myślę że ona jest zła, ale nie rozumiem jej zachowania a staram się... Z tym Camaieu - chodzi o to, że to nie jest tak że oni chcą na ciuchach oszczędzać, nie chodzi o to że nie stać nas na kupowanie w sklepach. Ale ona kupuje, ja nie, mimo że finansowo mogliby sobie na to pozwolić. Już przestałam z nimi gadać na ten temat, spodnie to spodnie, aż tak bardzo nie pali mnie w tyłek brak metki, tylko bardziej to jakiego typu spodnie są na bazarkach - z jakimiś łańcuszkami czy cekinami, muszę trochę polatać żeby znaleźć zwyczajne. Niech sobie kupuje co jej się podoba, ja nie muszę mieć najlepszych rzeczy. Ale kurcze, nie wiem jak jej dobitnie uświadomić że to było nie fair i gdyby jej ktoś tak zrobił, pewnie by się wściekła. Mam wrażenie że rodzice są w jakiejś szklance, nie słyszą gdy mówię, zauważają dopiero jak zaczynam pukać.

Ona już ma swoje lata, więc nie wypada, żeby latała w byle czym, ale Ty jesteś jeszcze mała, to czy bazar czy co innego, żadna różnica, najważniejsze żeby czyste było Poza tym myślę, że chciała 3 pieczenie na jednym ogniu, Ciebie załatwić, zakupy w drogerii i przyjaciółkę. Czasu brak i tak Cię załatwiła na odpieprz.

Ha, jak wygodnie to mała, jak wygodnie to dorosła. Jak mam się zająć dziećmi to nagle robią ze mnie matkę na pół etatu która spokojnie zrobi obiad i weźmie dzieciaki. A jak mam coś dostać, to jestem dzieckiem i mi to nie potrzebne.
Nie rozumiem tego toku myślenia trochę.
No co do braku czasu, no to...

[karolinka_be]

Jeju, nie miesci mi sie w glowie, jak czasem rodzice mogą uprzykrzyc dziecku zycie! Moze i nei celowo, ale czy oni nie widza, ze jest nieszczesliwe? Nie zalezy im na tym zeby sprawic troche radosci? Przeciez to ich dziecko..

Moim zdaniem rodzice powinni stawiac dzieci na pierwszym miejscu. A jesli nie, to przynajmniej nie traktowac ich gorzej, tylko ze wzgledu na to, że "smarkacze jeszcze, a w koncu to my zarabiamy pieniadze, wiec nam sie nalezy, nie im". Przeciez to rodzina. Najblizsza..

Jesli nie wyolbrzymilas i wszystko bylo tak jak opisalas - bardzo ci wspolczuje takiej matki. A takim rodzicom wspolczuje lekkomyslnosci i wrecz glupoty, bo chyba nie widza, jak dzieci przez te "błahe" sprawy sie od nich oddalaja. Pozniej jest zrywanie kontaktu i traktowanie sie jak obcych ludzi. A wszystko przez jakies glupie jeansy i podobne sprawy.

[rapifen]

No, tylko karolinka_be - ona nie jest cały czas taka, jest czasem lekkomyślna, zdarza jej się ale od pewnego czasu jest coraz gorzej... Nie wiem, może ma jakieś problemy o których nie wiem, no ale kurczę ja jej potrafię powiedzieć a ona mi nie.

[karolinka_be]

No to moze tlumacz sobie to w ten sposob, ze kazdy ma gorsze dni?

Znam taka jedna mamusie, co by calymi dniami po sklepach latala, zdjecia sobie cykala, upiekszala sie jak tylko sie da i za wszelka cene chcialaby powrocic do tych nastu lat i czasem jest tak "zabiegana", ze zapomni, ze ma dzieci.

Jesli z twoja mama czasem jest ok, to w tych sytuacjach, kiedy jest dobrze, staraj sie jak najwiecej z nia rozmawiac. A gdybys tak zapytala ja kiedys czy jak bedzie jechala na zakupy moglaby cie wziasc ze soba, zebys jej cos doradzila? Wtedy mialybyscie taki babski wypad, a gdyby zobaczyla, ze bardzo spodobal ci sie jakis ciuch moze by ci go kupila? A jakby nie kupila, to mow o tym i mow.. Moze cos ruszy

[skaz]

54 lata. Hm może ma menopauzę i jej coś uderzyło do głowy.
Może jej hormony buzują. To niefajny wiek w życiu kobiety.

A co do finansów.
Moi rodzice są praktycznie w podobnej sytuacji co Twoi.
Nie zdarzyło się jeszcze żeby mi odmówili pieniędzy na coś czego potrzebowałam, a nie jestem zaborcza, nie proszę jeśli nie potrzebuję, na swoje wydatki staram się zapracować sama choć studiuję, jednak czasem nie starcza. A jeśli na coś by mi obiecali to napewno by mi na to dali. Takie zachowanie jest nie dopuszczalne.

[Fresa]

Napisane przez rapifen

Przepraszam że zakładam nowy temat, dla jednych pewnie będzie bzdurny. Ale nie wytrzymam

Otóż rodzice stwierdzili że z pewnej okazji, kupią mi prezent. Mianowicie spodnie. No cóż, inni ludzi pewnie dostają od rodziców spodnie ot tak, żeby mieć co nosić, ja jako prezent. Pomijając ten fakt, ucieszyłam się. Mama stwierdziła że pojedzie ze mną na bazar ( choć sama kupuje tylko w Camaieu). Więc pojechałyśmy na zakupy. Podjechałyśmy pod rynek, mama mnie wysadziła i pojechała dalej, do drogerii. Poszłam więc sama, przymierzać spodnie, ale przeleciałam tylko po sklepach z pytaniem "są rurki? są rurki?" wszędzie mówili że nie. Po 20 minutach przeleciałam całą hale, mamy nie było. Dzwonie a ona mówi że jest niesamowicie zajęta kupnem jakiegośtam kosmetyku.
Czekam, czekam. Czekam i czekam. I dzwonię drugi raz, mówię że tu na prawdę nie ma nic może byśmy pojechały do jakiegoś centrum handlowego.
Czekam, czekam. Mam podjechała, powiedziała że mnie tu zostawia bo jedzie do koleżanki, bo się umówiły.

Pytam się, że czemu, przecież miały być wspólne zakupy, a ona nawet ze mną nie poszła, jedynie podrzuciła mnie a teraz i tak zostawia. A ona że no co z tego. Pytam się, że może da mi pieniądze bo stąd niedaleko jest autobus żeby dojechać do normalnych sklepów. "Nie nie nie hehe papa"
Zmyła się, a ja musiałam lecieć do domu na piechotę.

Jest mi po prostu przykro, bardzo bardzo niemiło mnie zbyła, co to w ogóle ma znaczyć. Zadzwoniłam do ojca, z myślą że może przeleje mi te 70 zł na konto ale dla niego to jest tak nieznacząca sprawa że powinnam sobie odpuścić i zapomnieć o tych spodniach.

Ludzie Kompletnie nie rozumiem co oni robią. Gdyby to była koleżanka, to chyba rzuciłabym w nią telefonem i więcej nie gadała. Ale to matka, starsza już osoba, co jej nagle jest

Rozmowa z Ojcem, to jak gadanie do ściany. On powie "tak. no tak tak. ehhh no tak... mhm. eh no tak. taaaak. nie nie, nie. nieee, ale nie. ale tak... ehe no idź już sobie dziecko"

Nie wiem co począć z mamą. Odpuścić sprawę czy jakoś jej się odgryźć? Bo generalnie po całym zdarzeniu wszystko jest jak normalnie, żadnego przepraszam, wręcz mama uważa że to ja jestem winna.
Smutno mi po prostu... Dlatego to piszę...

Napisane przez rapifen

No niestety ja jeszcze nie mogę/nie jestem w stanie. I muszę to znosić. Najchętniej bym jej wypuściła powietrze z opon żeby nie szalała swoim autkiem :/

Napisane przez rapifen

Nom nawet bym to nazwała kryzys wieku średniego... Nie wiem, jakby była o mnie zazdrosna, ja muszę mieć gorsze ciuchy, gorsze to, nie wiem może zazdrości że nie mogła iść na studia, nie mam pojęcia. :/

Napisane przez rapifen

Lat miała jakieś ... 36 jak mnie urodziła, aktualnie 54.
Generalnie to ja nie myślę że ona jest zła, ale nie rozumiem jej zachowania a staram się... Z tym Camaieu - chodzi o to, że to nie jest tak że oni chcą na ciuchach oszczędzać, nie chodzi o to że nie stać nas na kupowanie w sklepach. Ale ona kupuje, ja nie, mimo że finansowo mogliby sobie na to pozwolić. Już przestałam z nimi gadać na ten temat, spodnie to spodnie, aż tak bardzo nie pali mnie w tyłek brak metki, tylko bardziej to jakiego typu spodnie są na bazarkach - z jakimiś łańcuszkami czy cekinami, muszę trochę polatać żeby znaleźć zwyczajne. Niech sobie kupuje co jej się podoba, ja nie muszę mieć najlepszych rzeczy. Ale kurcze, nie wiem jak jej dobitnie uświadomić że to było nie fair i gdyby jej ktoś tak zrobił, pewnie by się wściekła. Mam wrażenie że rodzice są w jakiejś szklance, nie słyszą gdy mówię, zauważają dopiero jak zaczynam pukać.


Ha, jak wygodnie to mała, jak wygodnie to dorosła. Jak mam się zająć dziećmi to nagle robią ze mnie matkę na pół etatu która spokojnie zrobi obiad i weźmie dzieciaki. A jak mam coś dostać, to jestem dzieckiem i mi to nie potrzebne.
Nie rozumiem tego toku myślenia trochę.
No co do braku czasu, no to...

To, że rodziców stać finansowo na kupowanie ubrań w droższych sklepach nie znaczy jeszcze, że muszą dziecku fundować te droższe ciuchy. Może przyjęli koncepcję wychowania bez rozpuszczania, i prawidłowo, moim zdaniem...

To chyba nic nadzwyczajnego, że możesz zrobić obiad? no, pomóc w domu wypada

Jesteś już dorosła w zasadzie, następnym razem idź na zakupy z koleżanką, mama nie musi Cię za rękę prowadzać.


btw
mówisz, że rodzice dziwnie się zachowują, a zwłaszcza mama... no, dla mnie dziwne jest obsmarowywanie rodziców na forum publicznym z tak błahego powodu


Przyjemnie Ci teraz czytać TAKIE komentarze pod adresem Twojej mamy?

Napisane przez skaz

54 lata. Hm może ma menopauzę i jej coś uderzyło do głowy.

Napisane przez suszarka

zachowanie Twojej mamy jest lekko paranoiczne.

Napisane przez Coma_

Twoja mama z tego co piszesz w poście wygląda po prostu na nieodpowiedzialną osobę

Napisane przez berata

Moim zdaniem matka jest zazdrosna, że jesteś młoda /może przypominasz jej samą siebie w młodości/, świat stoi przed Tobą otworem etc, a na jej twarzy co wieczór nowa zmarszczka.

[wesna]

Napisane przez karolinka_be

Moim zdaniem rodzice powinni stawiac dzieci na pierwszym miejscu. A jesli nie, to przynajmniej nie traktowac ich gorzej, tylko ze wzgledu na to, że "smarkacze jeszcze, a w koncu to my zarabiamy pieniadze, wiec nam sie nalezy, nie im". Przeciez to rodzina. Najblizsza..

Odbiegając nieco od sprawy opisanej przez autorkę - wyciąganie wniosków, że mama napewno jej zazdrości młodości ( ) mając do analizy tylko 1 sytuację to dla mnie prawie jak zabawa w doktora Freuda i analiza senników.

Nie pomyślałaś o tym, że jeżeli rodzic kupuje dziecku drogie ciuchy, gadżety, sprzęty etc. bo po prostu go na to stać, to nie uczy go szacunku do zarobionego pieniądza, a jedynie tego, że wszystko tak łatwo dostać i praktycznie w ogóle nie trzeba się starać, bo przecież mama i tata dadzą... (No jak nie dadzą... jak przecież mają!). Jeszcze raz powtarzam, że nie odnoszę się tym stwierdzeniem do sytuacji autorki wątku; to takie moje ogólne przemyślenie bo widzę, że wielki bunt powstał po tym, jak napisałam, że skoro mama zarabia to ma prawo ubierać się w drogich markowych sklepach.

[czarna_maciejka]

Dziwne. Dla mnie to jednak wyglada na klasyczny przyklad rodziny w ktorej dzieci nie sa zauwazane. Poki nie sprawiaja klopotow. Z wlasnego doswiadczenia wiem ze sa rodzice z ktorymi po prostu nie da sie rozmawiac (moj ojciec-nie wiem, moze jakies bledy wychowawcze, zaniedbanie czegos wczesniej... po prostu sie nie da i tyle, choc to sie wydaje nieprawdopodobne).
Zalezy jak jest u ciebie.
Jesli da sie pogadac, wytlumaczyc to czy owo to sprobuj zaczac od tego.

EDIT-ustosunkowujac sie do wypowiedzi niektorych.
Ale przeciez ona niczego takiego nie wymaga!
Chyba same widzicie ze nie wymaga od nich firmowych ciuchow czy gadzetow.
Czy pojechanie z dzieckiem po spodnie, olanie tego i zostawienie go w miescie, bo sie umowilo z kolezanka jest normalnym zachowaniem doroslej osoby, co wiecej-mamy?

[wesna]

Napisane przez czarna_maciejka

Dziwne. Dla mnie to jednak wyglada na klasyczny przyklad rodziny w ktorej dzieci nie sa zauwazane.

Wow. I potrafisz to ocenić już po 1 sytuacji opisanej przez autorkę?

[Fresa]

Napisane przez wesna

Odbiegając nieco od sprawy opisanej przez autorkę - wyciąganie wniosków, że mama napewno jej zazdrości młodości ( ) mając do analizy tylko 1 sytuację to dla mnie prawie jak zabawa w doktora Freuda i analiza senników.

Nie pomyślałaś o tym, że jeżeli rodzic kupuje dziecku drogie ciuchy, gadżety, sprzęty etc. bo po prostu go na to stać, to nie uczy go szacunku do zarobionego pieniądza, a jedynie tego, że wszystko tak łatwo dostać i praktycznie w ogóle nie trzeba się starać, bo przecież mama i tata dadzą... (No jak nie dadzą... jak przecież mają!). Jeszcze raz powtarzam, że nie odnoszę się tym stwierdzeniem do sytuacji autorki wątku; to takie moje ogólne przemyślenie bo widzę, że wielki bunt powstał po tym, jak napisałam, że skoro mama zarabia to ma prawo ubierać się w drogich markowych sklepach.

Napisane przez wesna

Wow. I potrafisz to ocenić już po 1 sytuacji opisanej przez autorkę?

Prawda?