nadpobudliwość, agresja

[kaileight]

nie wiem od czego powinnam zaczać. i nie wiem czego oczekuje..zrozumienia? wsparcia?mój problem jest dość złożony. jestem bardzo impulsywna osobą, ze skłonnosciami do wybuchó, agresji, ciągłhych zmian nastroju...Czasem samanie potrafie przewidziec swojego zachowania..mogę być szczęśliwa i uśmiechnięta a potem byle drobiazg wyporowadza mnie z równowagi i wpadam w doł i płacze, albo co gorsza staje sie agresywna i nie potrafie sie opanowac i wyładowuje sie na najbliższych. najmniejsze niepowodzenie, głupi komentarz potfrai zepsuć mi dzień, wszystkim straszliwie sie przejmuje. W zasadzie żyje w ciągłym napieciu. I zupełnie nie umiem sobie z tym poradzic. może któraś z Was ma podobnie? co robic?

[201604250941]

Moi rodzice tak mają. Cholernie trudne dzieciństwo przez to miałam. Najchętniej wysłałabym ich do psychologa na jakąś terapię kontroli gniewu albo po leki na depresję.

Skoro tak łatwo wpadasz w gniew to znaczy, że ty cały czas jesteś rozgniewana i tylko chwilami przykrywasz to dobrym nastrojem. Tego nie załatwisz sama, tu potrzeba terapii, nauki, czasem tabletek. Jak nie dla siebie, to zrób to dla otoczenia.

[vegepromo]

hmm......
długo tak masz?

może spróbuj relaksacji/medytacji

albo może po prostu jakichś witamin, elementów Ci brakuje?

może spróbuj wziąć jakiś krótki urlop (albo weekend i wyjechać gdzieś aby przemyśleć i się 'uspokoić'

w najgorszym razie jakiś terapeuta jeśli problem jest długo z Tobą

poza tym jesteś kobietą ,, masz wrodzone prawo do bycia emocjonalną ... jak żyje nie spotkałem jeszcze spokojnej zrównoważonej dziewczyny


pozdro
Veganka | w tym tygodniu fanka sałatki z tofu )

[Bachata]

Napisane przez kaileight

nie wiem od czego powinnam zaczać. i nie wiem czego oczekuje..zrozumienia? wsparcia?mój problem jest dość złożony. jestem bardzo impulsywna osobą, ze skłonnosciami do wybuchó, agresji, ciągłhych zmian nastroju...Czasem samanie potrafie przewidziec swojego zachowania..mogę być szczęśliwa i uśmiechnięta a potem byle drobiazg wyporowadza mnie z równowagi i wpadam w doł i płacze, albo co gorsza staje sie agresywna i nie potrafie sie opanowac i wyładowuje sie na najbliższych. najmniejsze niepowodzenie, głupi komentarz potfrai zepsuć mi dzień, wszystkim straszliwie sie przejmuje. W zasadzie żyje w ciągłym napieciu. I zupełnie nie umiem sobie z tym poradzic. może któraś z Was ma podobnie? co robic?

Ja jestem poza domem bardzo zrównoważoną osobą. Właściwie przez większość czasu mam dobry humor, ale w domu jestem wiecznie rozdrażniona. Jedno słowo mamy i mam ochotę walnąć pięścią w stół, albo zbierają mi się łzy, albo mam ochotę wstać i uciec z mieszkania. Jak jestem sama, to wszystko jest w porządku, ale tylko gdy słyszę klucz w zamku, już robię się nerwowa. Jak skończę studia, to się wyprowadzam i to daleko, bo innej rady nie ma, żebym mogła się zrelaksować.

[Gisia_00]

trzeba po prostu wrzucić na luz, nie przejmować się głupotami

[studi]

Podobno dobre kursy jogi potrafia wyciszyć i oponawoac agresję-niestety wiem to tylko od innych, ew psycholog,szkoda zebys sie tak spalala

[Malaika85]

mialam takiego chlopaka jak ty...boze ile miesiecy z zycia mi wyjal....
moze to sie wydawac przesadzone, ale taka nerwowosc i nadpobudliwosc sie leczy. pomijam fakt ziolowych lekow typu Calms (nie zaszkodza ci...), ale rowniez psycholog.. (latwo mi mowic ze psycholog, a sama nie chce do niego isc...)

pewnie w twoim przypadku nikogo fizycznie nie skryzwdzisz (facet by mogl), ale psychicznie na pewno, wiec lepiej, zbys zaczela cos z tym robic.

ile masz lat? kwestia ilosci hormonow, wieku, to wszystko ma wplyw.

[arrabbiata]

Napisane przez kaileight

nie wiem od czego powinnam zaczać. i nie wiem czego oczekuje..zrozumienia? wsparcia?mój problem jest dość złożony. jestem bardzo impulsywna osobą, ze skłonnosciami do wybuchó, agresji, ciągłhych zmian nastroju...Czasem samanie potrafie przewidziec swojego zachowania..mogę być szczęśliwa i uśmiechnięta a potem byle drobiazg wyporowadza mnie z równowagi i wpadam w doł i płacze, albo co gorsza staje sie agresywna i nie potrafie sie opanowac i wyładowuje sie na najbliższych. najmniejsze niepowodzenie, głupi komentarz potfrai zepsuć mi dzień, wszystkim straszliwie sie przejmuje. W zasadzie żyje w ciągłym napieciu. I zupełnie nie umiem sobie z tym poradzic. może któraś z Was ma podobnie? co robic?

Ja tak mam. Dokładnie wszystko to co piszesz + dużo jeszcze więcej... i mam stwierdzone borderline więc nie jest za ciekawie.

A co do radzenia sobie- też bym chciała wiedzieć. Ja mam same chore sposoby, więc nie pomogę.

[niczka87]

Napisane przez kaileight

nie wiem od czego powinnam zaczać. i nie wiem czego oczekuje..zrozumienia? wsparcia?mój problem jest dość złożony. jestem bardzo impulsywna osobą, ze skłonnosciami do wybuchó, agresji, ciągłhych zmian nastroju...Czasem samanie potrafie przewidziec swojego zachowania..mogę być szczęśliwa i uśmiechnięta a potem byle drobiazg wyporowadza mnie z równowagi i wpadam w doł i płacze, albo co gorsza staje sie agresywna i nie potrafie sie opanowac i wyładowuje sie na najbliższych. najmniejsze niepowodzenie, głupi komentarz potfrai zepsuć mi dzień, wszystkim straszliwie sie przejmuje. W zasadzie żyje w ciągłym napieciu. I zupełnie nie umiem sobie z tym poradzic. może któraś z Was ma podobnie? co robic?

Proponuję wybrać się do lekarza rodzinnego, opowiedzieć mu o tym, co tu napisałaś i zbadać czy masz prawidłowy poziom hormonów, z tego co pamiętam nadpobudliwość może być jedną z przyczyn problemów z tarczycą.

---------- Dopisano o 11:20 ---------- Poprzedni post napisano o 11:18 ----------

...objawów tarczycy, nie przyczyn - małe sprostowanie.

[aalien]

Napisane przez kaileight

nie wiem od czego powinnam zaczać. i nie wiem czego oczekuje..zrozumienia? wsparcia?mój problem jest dość złożony. jestem bardzo impulsywna osobą, ze skłonnosciami do wybuchó, agresji, ciągłhych zmian nastroju...Czasem samanie potrafie przewidziec swojego zachowania..mogę być szczęśliwa i uśmiechnięta a potem byle drobiazg wyporowadza mnie z równowagi i wpadam w doł i płacze, albo co gorsza staje sie agresywna i nie potrafie sie opanowac i wyładowuje sie na najbliższych. najmniejsze niepowodzenie, głupi komentarz potfrai zepsuć mi dzień, wszystkim straszliwie sie przejmuje. W zasadzie żyje w ciągłym napieciu. I zupełnie nie umiem sobie z tym poradzic. może któraś z Was ma podobnie? co robic?

Ja miałam podobnie. Udało mi się to opanować- po prostu chciałam to zrobić, więc krok po kroku zaczęłam to zmieniać. Zajęłam się medytacją i ćwiczenia rozluźniającymi. I udało się. Dodatkowo polecam Ci jogę. Jest fantastyczna. Po pierwsze musisz chcieć to zmienić. Całą sobą.

[19czarna87]

jak już ktoś napisał, mogą to być problemy z tarczycą. radziłabym jak najszybsze badania, nieleczona tarczyca potrafi nieźle uprzykszyć życie.

Jeśli jesnak bardania będą w porządku, to znaczy, że jesteś bardzo wrażliwą osobą i po prostu za bardzo bierzesz wszystko do siebię. Wtedy nie pomoże żadna "medytacja', "relaksacja" i inna "acja". Albo sama będziesz starała się zmienić podejście do wszytskich i do wszystkiego, albo może przydałaby się jakaś wizyta u psychologa. Może on potrafiłby dojść do źródła problemu.

POWODZENIA!

[wtajemniczona]

Napisane przez Bachata

Ja jestem poza domem bardzo zrównoważoną osobą. Właściwie przez większość czasu mam dobry humor, ale w domu jestem wiecznie rozdrażniona. Jedno słowo mamy i mam ochotę walnąć pięścią w stół, albo zbierają mi się łzy, albo mam ochotę wstać i uciec z mieszkania. Jak jestem sama, to wszystko jest w porządku, ale tylko gdy słyszę klucz w zamku, już robię się nerwowa. Jak skończę studia, to się wyprowadzam i to daleko, bo innej rady nie ma, żebym mogła się zrelaksować.

Dokładnie jak u mnie, nie wiem dlaczego wszystko w domu tak mnie drażni, każde ich słowo czy zachowanie. Nawet jak nic nie robią ja jestem naburmuszona. Jak jestem sama w domu to jest wszystko ok.. jestem jakimś samolubem? :|
Nie potrafię tego zmienić.
A z hormonami u mnie chyba w porządku, ostatnio przechodziłam badania i nic nie znaleźli.
Więc to z moją psychiką jest coś nie tak i nie wiem czy joga by pomogła

[Fame]

hm.. wiecie co, mam tak samo nawet z nerwów mdlałam i kończyło się to w szpitalu, ale w końcu skończyłam się wszystkim przejmować. I mówię od razu.. żadne ziółka tu nie pomogą. mnie wystarczyła rozmowa z psychologiem. Rozmawialiśmy o moich problemach i doradził mi w wielu sprawach i jak powinnam się wg niego zachowywać w danych sytuacjach. I wiecie co, na prawde pomogło. Poradził mi, że nie warto być w ciągłym zdenerwowaniu i żebym po prostu wyluzowała.

[yennefer323]

Napisane przez Fame

hm.. wiecie co, mam tak samo nawet z nerwów mdlałam i kończyło się to w szpitalu, ale w końcu skończyłam się wszystkim przejmować. I mówię od razu.. żadne ziółka tu nie pomogą. mnie wystarczyła rozmowa z psychologiem. Rozmawialiśmy o moich problemach i doradził mi w wielu sprawach i jak powinnam się wg niego zachowywać w danych sytuacjach. I wiecie co, na prawde pomogło. Poradził mi, że nie warto być w ciągłym zdenerwowaniu i żebym po prostu wyluzowała.

Fame ale gdzie znalezc dobrego psychologa? a raczej jak?

kaileight - mam dosc podobny problem jak Ty, nie radze sobie z bardzo emocjonalnym podejsciem do swiata i ludzi, jestem bardzo wybuchowa, czesto moje reakcje nazwalabym nawet agresywnymi. nigdy nie zdarza mi sie rzucac przedmiotami, przeklinac czy wyklinac, ale nie ukrywam ze mam na to wielka ochote. powstrzymuje sie resztkami woli by nie znizac sie do takiego poziomu. nie umiem sama sobie z tym poradzic, probowalam kiedys poradzic sie psycholozki, polecana na forach. niestety pani zaczela bawic sie w tanie freudyzmy i wmawiac mi nieszczesliwe dziecinstwo. moim zdaniem poszla na latwizne i tyle ... a ja nie mialam do niej zaufania. naprawde chcialabym sobie jakos pomoc, moze byc i psycholog, zaczynam rujnowac malzenstwo, przyjazn, i coraz powazniej obawiam sie czy to aby nie jest rownia pochyla ...

[xxYashaxx]

Łaa... to nie tylko ja tak mam?
Nie wiem... mi np pomaga wmawianie sobie codziennie że wszystko to czy jest dobrze czy źle zalezy ode mnie i tlyko na siebie mam sie prawo wkurzac...wtedy się nie wyżywam na innych ^^...
A jak już mną strasznie targa to albo leże i rycze i użalam sie nad soba...(mnie to motywuje potem) ablo ide pobiegac
;*

[wariatkowo]

Oj, ja to narwana strasznie jestem,jeśli coś mnie wyprowadzi z równowagi,potrafie rzucać przedmiotami i przeważnie najgorzej cierpi na tym mój telefon Teraz jednak i tak jest lepiej niż kiedyś,wątpie czy jest to uleczalne,to już raczej wada charakteru

[Fame]

Napisane przez yennefer323

Fame ale gdzie znalezc dobrego psychologa? a raczej jak?

kaileight - mam dosc podobny problem jak Ty, nie radze sobie z bardzo emocjonalnym podejsciem do swiata i ludzi, jestem bardzo wybuchowa, czesto moje reakcje nazwalabym nawet agresywnymi. nigdy nie zdarza mi sie rzucac przedmiotami, przeklinac czy wyklinac, ale nie ukrywam ze mam na to wielka ochote. powstrzymuje sie resztkami woli by nie znizac sie do takiego poziomu. nie umiem sama sobie z tym poradzic, probowalam kiedys poradzic sie psycholozki, polecana na forach. niestety pani zaczela bawic sie w tanie freudyzmy i wmawiac mi nieszczesliwe dziecinstwo. moim zdaniem poszla na latwizne i tyle ... a ja nie mialam do niej zaufania. naprawde chcialabym sobie jakos pomoc, moze byc i psycholog, zaczynam rujnowac malzenstwo, przyjazn, i coraz powazniej obawiam sie czy to aby nie jest rownia pochyla ...

hehe właśnie o to chodzi, że ja go nie szukałam. Został mi przydzielony ze szpitala taki..

[Marza1Dudz]

Takiej agresjii zawsze jest jakaś przyczyna w Twojej podświadomości. Nikt nie rodzi się agresywny i zły. Rozmowa z psychologiem na pewno pomoże. Myśli i uczucia nie wypowiedziane a bardzo przeżywane przez nas mogą narobić wielkich szkód dla organizmu.Szukaj drogi by zrozumieć siebie.

[kaileight]

Napisane przez Bachata

Ja jestem poza domem bardzo zrównoważoną osobą. Właściwie przez większość czasu mam dobry humor, ale w domu jestem wiecznie rozdrażniona. Jedno słowo mamy i mam ochotę walnąć pięścią w stół, albo zbierają mi się łzy, albo mam ochotę wstać i uciec z mieszkania. Jak jestem sama, to wszystko jest w porządku, ale tylko gdy słyszę klucz w zamku, już robię się nerwowa. Jak skończę studia, to się wyprowadzam i to daleko, bo innej rady nie ma, żebym mogła się zrelaksować.

u mnie własnie jest podobnie..najtrudniej zachowac mi spokój przy rodzicach. kiedy siedze sobie w domu sama wszystko jest w porzadku. wystarczy ze pojawi sie której z rodziców potrafie wybuchnąc od razu i to o byle głupstwo..cos mi sie popsuła opcja multicytowania wiec napisze tak zbiorczodo psychologa chetnie bym poszła, ale niestety w tym momencie nie stać mnie na prywatnego, bo nie mam stałej pracy i dopiero co kończe studia. próbuje stosowac jakies techniki relaksacyjne ale działaja w jednym na dziesiec przypadków. czasem kiedy mam gorszy dzień nic nie jest mi w stanie pomóc. potrafie wtedy wyładowywac sie na najblizszych tak, jakbym wpadała w jakis trans i w ogole nie jestem w stanie kontrolowac tego co robie. tak jakby to działo sie po za mna. wiem ze to brzmi jak tania wymówka, ale naprawde tak jest. potem tego strasznie załuje i nauczyłam sie juz przepraszac, no ale przeciez to nie rozwiazuje sprawy. oczywiscie nigdy nikomu nie zrobiłam krzywdy fizycznej ale rzucanie szklankami jest na porzadku dziennym niestety:/nie wiem jak znalesc dobrego psychologa w ramach nfz..joga naprawde pomaga?co jeszcze mogłabym robic?
edit: co do wyników moich badań. długo miałam problemy z tarczyca, ale zostały ponoc wyleczone

[yennefer323]

Napisane przez Fame

hehe właśnie o to chodzi, że ja go nie szukałam. Został mi przydzielony ze szpitala taki..

hmm, coz to chyba dosc powazna sprawa musiala z Toba byc ...

kaileight - napisalam na priv

[Bachata]

kaileight, ja odkryłam taką zalezność, że im jestem dalej od mamy, tym jest lepiej, a jak to jest u Ciebie? Jak jestem n.p.: na wakacjach, to mogę z nią normalnie pogadać nawet kwadrans i jest nawet miło i śmiesznie, ale z reguły jak wracam do domu, to w ciągu max 5 minut znowu jest coś nie tak. Poza tym ja w domu co najwyżej czasem warknę, żeby dała mi spokój, bo generalnie wyrażanie emocji lub mówienie o problemach nie jest przyjęte

[Fame]

Napisane przez yennefer323;11905048[B

]hmm, coz to chyba dosc powazna sprawa musiala z Toba byc ...
[/B]
kaileight - napisalam na priv

no czy ja wiem, troche szumu było z tego powodu ale najgorzej nie było w każdym bądź razie teraz jest dobrze. Hm.. pamiętam nawet, że miałam jednodniowe badanie jakieś na serce, chyba aparat Holtera czy jakoś tak to się nazywało.

[lily92920]

JA założyłam osobny wątek o moim podobnym problemie-"obrażam sie za nic" czy cos takiego, już nie pamietam. Wiesz, powiem Ci coś, wiele wizażanek pisało mi, ze moja agresja bierze sie z tego, jak zachowuja sie moi rodzice. i rzeczywiscie, moj ojciec ciagle na mnie fuka, nigdy nie jest ze mnie zadowolony, wscieka sie chocby o to, ze nie czytam zadnej ksiazki tylko gram na kompie ;( ostatnio mialam atak złosci na mojego TŻ' ta i tak strasznie mu nagadalam, same klamstwa i bzdury, ktorych pozniej tylko zalowalam. Wrocilam do domu, poplakalam sie i powiedzialam rodzicom, ze to dzieki nim taka jestem, nerwowa, nadpobudliwa. Oni powiedzieli, ze nie dojrzalam jeszcze emocjonalnie. Że moze i wygladam powaznie, ale w srodku siedzi we mnie dzieciak. Zabolalo mnie to podwojnie, bo nie raz udowodnilam swoja doroslosc. Moze ty tez tak masz, ze twoi rodzice Cie nie traktuja poważnie, krzycza na ciebie i ty "biarąc z nich przykład" też sie taka robisz...?

[ALEXSIS19]

Napisane przez kaileight

nie wiem od czego powinnam zaczać. i nie wiem czego oczekuje..zrozumienia? wsparcia?mój problem jest dość złożony. jestem bardzo impulsywna osobą, ze skłonnosciami do wybuchó, agresji, ciągłhych zmian nastroju...Czasem samanie potrafie przewidziec swojego zachowania..mogę być szczęśliwa i uśmiechnięta a potem byle drobiazg wyporowadza mnie z równowagi i wpadam w doł i płacze, albo co gorsza staje sie agresywna i nie potrafie sie opanowac i wyładowuje sie na najbliższych. najmniejsze niepowodzenie, głupi komentarz potfrai zepsuć mi dzień, wszystkim straszliwie sie przejmuje. W zasadzie żyje w ciągłym napieciu. I zupełnie nie umiem sobie z tym poradzic. może któraś z Was ma podobnie? co robic?

mam to samo co ty! moge niewiem jak być zadowolna wysatrzy jeden głupi komenatrz gest i odrazu wypadam z rytmu, unikam spotkać rodzinnych bo zazwyczaj podnosi mi się cisnienie i niewiem na czym się wyładować, jestem starsznie agresywna a czasem mam ochote komus walnąć, niewiem co sie ze mna dzieje nie potrafie juz z tym zyc, babacia mi daje tebletki ziołowe wyciszające ale to nic nie daje,

[kaileight]

Napisane przez lily92920

JA założyłam osobny wątek o moim podobnym problemie-"obrażam sie za nic" czy cos takiego, już nie pamietam. Wiesz, powiem Ci coś, wiele wizażanek pisało mi, ze moja agresja bierze sie z tego, jak zachowuja sie moi rodzice. i rzeczywiscie, moj ojciec ciagle na mnie fuka, nigdy nie jest ze mnie zadowolony, wscieka sie chocby o to, ze nie czytam zadnej ksiazki tylko gram na kompie ;( ostatnio mialam atak złosci na mojego TŻ' ta i tak strasznie mu nagadalam, same klamstwa i bzdury, ktorych pozniej tylko zalowalam. Wrocilam do domu, poplakalam sie i powiedzialam rodzicom, ze to dzieki nim taka jestem, nerwowa, nadpobudliwa. Oni powiedzieli, ze nie dojrzalam jeszcze emocjonalnie. Że moze i wygladam powaznie, ale w srodku siedzi we mnie dzieciak. Zabolalo mnie to podwojnie, bo nie raz udowodnilam swoja doroslosc. Moze ty tez tak masz, ze twoi rodzice Cie nie traktuja poważnie, krzycza na ciebie i ty "biarąc z nich przykład" też sie taka robisz...?

owszem. podobnie jest moimi rodzicami. mam do nich zal o tyle rzeczy ze teraz nawet kiedy próbuja byc w porzadku wobec mnie ja juz nie umiem. i jest dokładnie tak jak piszesz

Napisane przez ALEXSIS19

mam to samo co ty! moge niewiem jak być zadowolna wysatrzy jeden głupi komenatrz gest i odrazu wypadam z rytmu, unikam spotkać rodzinnych bo zazwyczaj podnosi mi się cisnienie i niewiem na czym się wyładować, jestem starsznie agresywna a czasem mam ochote komus walnąć, niewiem co sie ze mna dzieje nie potrafie juz z tym zyc, babacia mi daje tebletki ziołowe wyciszające ale to nic nie daje,

tez mam jakos tak podobnie. najbardziej "alergicznie" reaguje na komentarze rodziców. tu wytarczy jeden najmniejsza uwaga i juz staje sie agresywna. z lekami ziołowymi to jest chyba jakos tak, ze działaja tylko wtedy kiedy sie w nie wierzy:/

[kasiulkasp]

Wszystko co zostało napisane- na pewno poziom hormonów do zbadania, byc może brak witaminy, za duzo stresu. Tak poza tym ile masz lat? Ja mając 14-15 miałam podobnie, na pewno w dużo mniejszym stopniu ale to były wahania hormonalne, byłam strasznie pyskata. Moje siostry zresztą też, minął rok i mi minęło. A może spróbuj jakiegoś sportu? Czegoś żeby się wyżyć... Nie wiem karate albo siłownia, nawet zwykłe bieganie czy aerobic, relaksacja też ale nie każdemu pomaga-ja wolę się zmęczyć.Pozdrawiam