Jak sobie z tym radzić?

[Oshe Andie]

Witajcie kochane,

Raz mi pomogłyście, myślę, że i teraz w jakiś sposób wesprzecie.
Nie wiem czy umieszczam wątek w odpowiedniej rubryce. Jeśli nie - proszę o przeniesienie go w odpowiednie miejsce.

Mam problem i nie potrafię sobie z nim radzić.
Pękam wewnętrznie już. Rzecz polega na tym, że nie akceptuję własnego ciała, wyglądu.
Zmagam się z tym, odkąd pamiętam. Już jako mała dziewczynka widziałam w sobie tylko złe cechy, nie zdawałam sobie sprawy z atutów jakie potencjalnie posiadałam. Być może to przez wszystko, co przeżyłam w przeszłości. Rodzice, rodzina zawsze uważali mnie za grubą, brzydszą od reszty. Tata, z wujkiem wyśmiewali się. Kiedy jadłam, wtrącali: 'Jedz, jedz. Ty tak marnie wyglądasz (śmiech)', kiedy robiłam sobie makijaż: 'Przecież Ty wyglądasz jak drożdżówka (śmiech)'.
Było także wiele innych sytuacji, których teraz nie jestem w stanie wyliczyć. Wszystko zmierzało ku jednemu - mojej sylwetce, okrągłościach, buzi...
W sprzeczkach, szyderstwach ze strony rodziny, na które niegdyś sobie pozwalałam, padało mnóstwo wyzwisk, zdań uwłaczających moją godność.
Dziś jest podobnie, jednak nie do tego stopnia. Jestem dorosłą dziewczyną i staram się to lekceważyć, jednak nie zawsze mi to wychodzi. Wtedy w ciszy przed wszystkimi po prostu płaczę.

Rok w rok jest coraz gorzej. Chcę, ale nie potrafię zaakceptować siebie. Wszystko czym obdarzyła mnie natura, jest dla mnie po prostu obrzydliwe. Nie potrafię spojrzeć na siebie, w sposób jaki patrzy na mnie mój Tż.

W wielu momentach moja niska samoocena przypomina o sobie. Np. podczas seksu. Wiem, że mój Tż uwielbia mnie taką, jaka jestem, ale ja w każdej chwili wyobrażam sobie jak wyglądam. Widzę mój duży brzuch, ogromne piersi, rozstępy, etc.

Nawet, gdy leżymy, a on zaczyna mnie dotykać w miejscach, których nienawidzę (pośladki), widzę wszystko w ciemnych barwach i prosząc go by przestał, zaczynam płakać. Chcę bardzo, by mógł dotykać wszystkiego, a jednocześnie by mi to nie przeszkadzało, stąd mój płacz. Jestem bezradna.
Naprawdę nie wiem jak mam sobie z tym radzić. Przytłacza mnie to wszystko.

[zagubiona89r]

Miałam spore kompleksy, jednak nikt ich aż tak bardzo nie pogłębiał (myślę, że z powodu zachowania rodziny jest to w tobie tak głęboko).

I... z kompleksów wyleczył mnie Tż. On uwielbia mój tyłek i biust. Poza brzuchem największe kompleksy.

I z czasem ja także zaczęłam lubić siebie. Może kiedyś schudnę... Chciałabym. Jednak teraz wiem, że tylko dla siebie, i tylko wtedy kiedy będę miała tyle samozaparcia by zdrowo to zrobić. A w chwili obecnej po prostu lubię siebie i cieszę się życiem, czego Tobie także życzę


P.s Jednak jeśli z czasem samo nie będzie mijało i dalej będą Cię kompleksy blokowały w zwykłym codziennym życiu idź do psychologa... Bo będzie to znaczyło, że rodzinka tak ci zaciążyła na psychice, że komplementy i akceptacja Tż nie wystarczą byś inaczej na siebie spojrzała.


A uwierz mam 100cm w biuście i 100 w biodrach więc kawał ze mnie kobity.

[natassia]

Witaj, Oshe Andie
Miałam kiedyś podobny problem. Nie akceptowałam siebie, ponieważ mam rozstępy. Płakałam co wieczór, uważałam, że nigdy nie będę miała chłopaka. Teraz się to zmieniło, nie myślę o sobie w ten sposób. Jednak wiem, że to była bardzo długa droga...
- Piszesz, że bardzo się podobasz swojemu chłopakowi. Uwierz w to. I nie warto się przejmować opinią innych. Myślę, że bardzo duży wpływ no to, jak siebie teraz postrzegasz, miała Twoja rodzina. (Brakuje mi słów do takiego postępowania)
- Zgadzam się z zagubioną89r: Powinnaś skorzystać z pomocy np. psychologa, jeśli będzie tak dalej.

Trzymam kciuki i życzę powodzenia!

[pannagenialna]

[wiadomosc usunieta]

[bravee]

skoro Twój Tż Cię akceptuje i kocha taką jaka jesteś to czym się przejmujesz? ciesz się, że masz takiego wspaniałego chłopaka a wagą się nie przejmuj, wygląd nie jest najważniejszy!