do osób lubiących samotność

[sylwia18]

przed chwilą narzekałam że nie mam z kim o wszystkim pogadać to od dzisiaj zaczynam was zamęczać czasami się zastanawiam czy ja jestem jakas nienormalna czy po prostu trochę inna chodzi o to że uwielbiam przebywać sama. dziwne jest to że nawet wtedy kiedy jestem w domu tylko z siostrą a ona spi w swoim pokoju to już dla mnie nie to samo...najgorsze jest to że moje koleżanki nie zawsze to rozumieją i mówią że nie chcę z nimi się spotykac (np. w weekend w czasie roku szkolnego) a ja po prostu potrzebuję posiedzieć troche sama. lubię zamknąć się w pokoju i poczytać książkę a myślenie to już w ogóle moja obsesja mogłabym wyobrażać sobie godzinami jak będzie wyglą dało moje przyszłe życie, praca, związek(o tym lubię myśleć najbardziej). jak tak teraz patrzę na to co napisałam to zastanawiam się czy jestem aby napewno wnormalna

[Marigold19]

Ja też lubię czasem pobyć sama, w domu. Trochę inaczej mam niż Ty, ale czasem mam takie okresy "domatorstwa"- lubię posiedzieć w domku (ale czasem mam też okres, że nie mogę usiedzieć na tyłku ani pół dnia :P)

[rzyrafka]

nie wiem czy jestes normalna
ale jesli nie ot ja tez. ostatnio przylapalam sie na tym ze przesiedzialam chyba z godzine i nic nie zrobilam, o mysleniu juz nie mówiac. i zawalilam dwa egzaminy no cóz powoli sie lecze z tego dzieki sloneczku i mojemu TZ który mnie wyciaga z domciu. i jakos nawet chce mi sie uczyc
pozdrowienia dla Samotników i Wlóczykijów

[maniutek-mania]

Napisane przez Marigold19

Ja też lubię czasem pobyć sama, w domu. Trochę inaczej mam niż Ty, ale czasem mam takie okresy "domatorstwa"- lubię posiedzieć w domku (ale czasem mam też okres, że nie mogę usiedzieć na tyłku ani pół dnia :P)

Ja mam to samo co ty Marigold19 .Często za nic w świecie nie ruszę się z domu, ale są też i takie dni, kiedy nie mogę w nim usiedzieć .

[awia]

wiesz no, tak zupelnie normalna nie jestes, nie da sie ukryc
choc ponoc najbardziej interesujacy ludzie sa ci nie do konca normalni
wiesz, ja bym sie na twoim miejscu zastanowila, czy twoje umilowanie samotnosci nie bedzie kolidowalo z twoja przyszloscia.
myslisz o swoim przyszlym zwiazku, ale nie wiem czy zastanawiasz sie jak chcesz go nawiazac jesli jestes w domu i nigdzie nie wychodisz.
mam tak samo jak ty, ale niestety nie mam duzego domu, mieszkam z bratem w pokoju i samotnosc jest to cos zadkiego
rozmyslam tylko wieczorami, gdy poloze sie juz spac
a moja mam jest realistka i ciagle mi wytyka ze siedze w domu z nosem w ksiazkach albo na necie i nie prowadze zycia towarzyskiego itd itp
zawsze przy klotniach powatzra ze zyje z glowa w chmurach i nie zawracam uwagi na realia ktore ponoc sa najwazniejsze
trudno nie przyznac jej racji
ale ty tez musisz przyznac ze trudno bedzie ci zyc tak jak sobie wymarzysz jesli nie zaczniesz bardziej zyc, niz marzyc.

[Joey]

Napisane przez sylwia18

przed chwilą narzekałam że nie mam z kim o wszystkim pogadać to od dzisiaj zaczynam was zamęczać czasami się zastanawiam czy ja jestem jakas nienormalna czy po prostu trochę inna chodzi o to że uwielbiam przebywać sama. dziwne jest to że nawet wtedy kiedy jestem w domu tylko z siostrą a ona spi w swoim pokoju to już dla mnie nie to samo...najgorsze jest to że moje koleżanki nie zawsze to rozumieją i mówią że nie chcę z nimi się spotykac (np. w weekend w czasie roku szkolnego) a ja po prostu potrzebuję posiedzieć troche sama. lubię zamknąć się w pokoju i poczytać książkę a myślenie to już w ogóle moja obsesja mogłabym wyobrażać sobie godzinami jak będzie wyglą dało moje przyszłe życie, praca, związek(o tym lubię myśleć najbardziej). jak tak teraz patrzę na to co napisałam to zastanawiam się czy jestem aby napewno wnormalna

Sylwia Podpisuję się pod każdym zdaniem.. mogłabym powiedzieć dokładnie to samo o sobie, od początku do końca Az mnie wcięło

[mech]

Spoko kiedys dawno, jeszcze za studenckich pięknych lat, przez 2 lata mieszkałam sama, nie miałam nawet nic grającego dla rozproszenia ciszy i ach, jak mi dobrze było Znajomym oczywiście się w głowach nie mieściło jak tak można Czy ktos jeszcze powie, że to sylwia18 jest nienormalna? Pozdrawiam

[Vivienne]

Napisane przez sylwia18

przed chwilą narzekałam że nie mam z kim o wszystkim pogadać to od dzisiaj zaczynam was zamęczać czasami się zastanawiam czy ja jestem jakas nienormalna czy po prostu trochę inna chodzi o to że uwielbiam przebywać sama. dziwne jest to że nawet wtedy kiedy jestem w domu tylko z siostrą a ona spi w swoim pokoju to już dla mnie nie to samo...najgorsze jest to że moje koleżanki nie zawsze to rozumieją i mówią że nie chcę z nimi się spotykac (np. w weekend w czasie roku szkolnego) a ja po prostu potrzebuję posiedzieć troche sama. lubię zamknąć się w pokoju i poczytać książkę a myślenie to już w ogóle moja obsesja mogłabym wyobrażać sobie godzinami jak będzie wyglą dało moje przyszłe życie, praca, związek(o tym lubię myśleć najbardziej). jak tak teraz patrzę na to co napisałam to zastanawiam się czy jestem aby napewno wnormalna

Mam DOKŁADNIE to samo każde słowo może być moim
Ja się nigdy nie nudzę, siedząc sama w domu/pokoju [tylko siedząc!] w ogóle nie czuję się znuzona, mogę tak siedzieć i rozmyslać sobie godzinami.
Znajomi ostatnio mają pretensje o to... Przyjacióła się zezłościła i spytała co ja robię ciagle tak w domu. I jak tu cokolwiek wytłumaczyć?
Niezmienne moja odpowiedz to: "Inteligentni ludzie się ze sobą nie nudzą"

[emila_213]

Ja jestem po części samotnikiem, przyzwyczaiło mnie do tego częste przebywanie samej w domu. Jakoś mi to nie przeszkadza i umiem zorganizować sobie czas. Jednak u mnie to jest dziwne że jak jestem sama to trudno mi się uczyć więc właczam tv żeby nie było az tak cicho. Wiem jestem dziwna hihi

[sylwia18]

czyli nie jestem jakimś alienem...Bogu dziękiawia to nie jest tak że ja z domu się nie ruszam:chodzę na wszystkie imprezy jakie się nadażą, spotykam się z koleżankami przynajmniej raz w tygodniu ale nie zmienia to faktu że MUSZĘ mieć czas tylko dla siebie bo po prostu zwariowałabym...

[Vivienne]

Napisane przez sylwia18

MUSZĘ mieć czas tylko dla siebie bo po prostu zwariowałabym...

ja osotanio się zastanawiałam co by było, jakbym nie miała własnego pokoju w którym mogłabym posiedziec SAMA w zamknieciu. Oszalałabym!

[Marigold19]

Ja nie rozumiem tej dyskusji o tym czy ktoś jest normalny siedząc w domu... Każdy robi to, co mu pasuje... Jak mam ochote siedzieć w domu to siedzę i nie widzę powodu, żeby się z tego tłumaczyć.

[natii4]

U mnie samotność ma ciekawe podłoże
Mój brat jest ode mnie 9 lat starszy,kiedy ja poszłam do podstawówki,on poszedł do liceum.Rodzice w pracy.Widomo ile godzin się spędza w szkole będąc w postawówce więc przebywałam w domu sama czekając na to aż ktoś przyjdzie.Potem jak już mój brat był starszy poszedł do pracy,rodzice też w pracy,więc znowu sama.I tak jest do tej pory.Rodzinka zapracowana,a ja wiecznie w domku sama.MUSIAŁAM polubić samotność,bo nie było innego wyjścia.
Ja w ogóle jestem osobą dość oryginalną Połączenie wody i ognia Są chwile,kiedy wariuję jak dzika,a są chwile,kiedy siedzę i patrzę sobie przez okno na ludzi,okolice,siadam gdzieś i patrzę albo zaszywam się z lekturą Lubię ciszę,spokój,naturę-właśnie wróciliśmy z lasu

[szczesciarka]

Z moją samotnością to jest różnie jak mieszkałam w bloku w pokoju z rodzicami to często wychodziłam przejść się po mieście i nie zwracałam uwagi na to która godzina ,dokąd idę ani na ludzi ,którzy mnie mijają.Często ktoś wyrywał mnie z "transu" ,moich przemyśleń gdy powiedział "cześć!".Czasami nie wiedziałam nawet kto do mnie mówi .Ale teraz gdy mam już swój dom to myślenie moje się zmieniło w każdej chwili mogę pójść do swojego pokoju i pomyśleć ,zresztą robię to już bardzo rzadko.Wolę posiedzieć w pokoju z siostrą i się pośmiać albo wyjść i pograć w piłkę przed domem.Poza tym mam chłopaka z którym nie da się nudzić .Czasami przed "ciężkimi dniami" mam ochotę wyjść z domu i przejść się chociaż do sklepu.

[*Ancia*]

Hmm ja do samotnikow nie naleze, chociaz czase tez zdarzaja mi sie dni domatorastwa Ale to co napisalas o wyobrazaniu sobie mnie zamurowalo! Kocham sobie wybrazac swoja przyszlosc... Czasem pochlania mi to nawet ponad godzine to JA myslalam ze jestem jakas nienormalna razem z moja friend wyobrazamy sobie baardzo czesto w roznych dziedzinach zycia Czesto tez w zawodowej bo baaardzo chcialysbysmy byc lekarzami POzdrawiam pokrewna duszyczke

[Gonia1]

Ja czasem też lubię posiedzieć sama i rozmyślać nad pewnymi sprawami... Uważam, że każdy czasem potrzebuje kilku chwil dla siebie i nie ma sensu doszukiwać się w tym nienormalności.

[nan]

Napisane przez awia

wiesz no, tak zupelnie normalna nie jestes, nie da sie ukryc
choc ponoc najbardziej interesujacy ludzie sa ci nie do konca normalni
wiesz, ja bym sie na twoim miejscu zastanowila, czy twoje umilowanie samotnosci nie bedzie kolidowalo z twoja przyszloscia.
myslisz o swoim przyszlym zwiazku, ale nie wiem czy zastanawiasz sie jak chcesz go nawiazac jesli jestes w domu i nigdzie nie wychodisz.
mam tak samo jak ty, ale niestety nie mam duzego domu, mieszkam z bratem w pokoju i samotnosc jest to cos zadkiego
rozmyslam tylko wieczorami, gdy poloze sie juz spac
a moja mam jest realistka i ciagle mi wytyka ze siedze w domu z nosem w ksiazkach albo na necie i nie prowadze zycia towarzyskiego itd itp
zawsze przy klotniach powatzra ze zyje z glowa w chmurach i nie zawracam uwagi na realia ktore ponoc sa najwazniejsze
trudno nie przyznac jej racji
ale ty tez musisz przyznac ze trudno bedzie ci zyc tak jak sobie wymarzysz jesli nie zaczniesz bardziej zyc, niz marzyc.

A ja bym się nie spieszyła z ocenami typu normalna/nienormalna, Awio. Sylwia nie napisała, że w ogóle nie wychodzi z domu i z nikim się nie widuje (a dopiero coś takiego byłoby powodem do zaniepokojenia, ale na pewno nie do wyrokowania o "normalności" lub jej braku). Tendencja do "samotnictwa" świadczy raczej o refleksyjności. Teraz jak zauważyłam, uważa się powszechnie, że jak ktoś woli zostać w domu niż latać z imprezy na imprezę, to coś z nim jest nie tak, bo "większość" lata. Trudno powiedzieć przy tym, czy rzeczywiście "większość" lata, czy tylko tę większość bardziej widać. Tymczasem osoby, które nie mogą być nigdy same, cały czas szukają
czyjegoś towarzystwa, a jak już muszą być same dłużej niż kilka minut włączają od razu muzykę/radio/telewizor i odczuwają dyskomfort w ciszy, często właśnie w ten sposób bronią się przed własymi myślami, które z jakiegoś powodu są dla nich trudne lub bolesne, jakby za wszelką cenę nie chciały ich do siebie dopuścić.

[cattt]

"lubię moją samotność
zawieszoną wyżej
niż most
rękoma obejmujący niebo" H.P

nic mnie lepiej nie wyrazi jak te słowa
...tyle

[Lexie]

Napisane przez nan

A ja bym się nie spieszyła z ocenami typu normalna/nienormalna, Awio. Sylwia nie napisała, że w ogóle nie wychodzi z domu i z nikim się nie widuje (a dopiero coś takiego byłoby powodem do zaniepokojenia, ale na pewno nie do wyrokowania o "normalności" lub jej braku). Tendencja do "samotnictwa" świadczy raczej o refleksyjności. Teraz jak zauważyłam, uważa się powszechnie, że jak ktoś woli zostać w domu niż latać z imprezy na imprezę, to coś z nim jest nie tak, bo "większość" lata. Trudno powiedzieć przy tym, czy rzeczywiście "większość" lata, czy tylko tę większość bardziej widać. Tymczasem osoby, które nie mogą być nigdy same, cały czas szukają
czyjegoś towarzystwa, a jak już muszą być same dłużej niż kilka minut włączają od razu muzykę/radio/telewizor i odczuwają dyskomfort w ciszy, często właśnie w ten sposób bronią się przed własymi myślami, które z jakiegoś powodu są dla nich trudne lub bolesne, jakby za wszelką cenę nie chciały ich do siebie dopuścić.

Tez od razu pomyślałam, ze Awia chyba "trochę" przesadza... Przeciez Sylwia nie napisała, że nie wychoodzi z domu, z nikim sie nie widuje, nie dzwoni, nie rozmawia... Już bym prędzej powiedziała, ze cos jest nie tak z osobą, która ani minuty nie moze wytrzymać sama...
Cieszę się nan, ze to napisałaś, bo już zaczęłam się o siebie niepokoic

[Lexie]

Mnie się wydaje, że jesli tylko ktoś nie zamyka się całkowicie przed światem, to taka samotnosć jest mu po prostu potrzebna zeby zachować równowagę
Ja np jeśli przez kilka godzin przebywam non stop z ludźmi - np kilka godzin spędzonych w szkole - to potem muszę odreagować przebywajac sama. Często było tak, że po wyjsciu ze szkoły szłam celowo na inny przystanek niż większosć ludzi, bo potrzebowałam ciszy i spokoju, zwłaszcza, ze wiecie jak to jest w szkolnych warunkach - hałas, przez cały czas ktoś blisko, duużo ludzi... I mam wrażenie, że to jest zdrowe Po prostu długie przebywanie w otoczeniu ludzi mnie męczy i już. Potrzebuję czasu dla siebie. Nie musi to być koniecznie całkowita cisza, może np grac radio.
Potrafie sobie zorganizować sama czas. lubie zajęcie plastyczne, manualne - relaksują mnie, zawsze robie takie rzeczy sama

Po dłuższym okresie takiej samotnosci - np teraz - wakacje, wszyscy sie porozjeżdzali... - dla odmiany czuję potrzebę wyjscia, kontaktu z ludźmi.

Podsumowując - chodzi po prostu o równowagę, zachowanie proporcji. Oczywiscie dla każdego są one inne, więc nie ma co stwierdzać, że ktoś jest nienormalny, bo wiecej lub mniej czasu spędza sam...

[kamuha]

Kurcze kurcze....a to ja zawsze myślałam, że jestem inna :P Najgorsze jest to że czasem jak sobie ustale no to dziś mam wreszcie czas na tą swoja samotnośc to albo kumpela mnie gdzieś wyciąga albo jeszcze co innego...no i wtedy wielkie niezadowolenie z mojej strony, że ktoś mi popsuł moje fantastyczne plany. Heh a myślenie o przyszłości itp. to już chyba w ogóle moja obsesja...zastanawiam sie czasem czy ja nie żyje w jakiejś iluzji bo ja tylko o tej przyszłości myślę a nic w jej kierunku nie robie no ale jeszcze się na siedem spustów w pokoju nie zamknęłam to chyba nie jest az tak źle ... pozdrawiam wszystkie samotniczki

[sylwia18]

dzięki nan za wybronienie bo wypowiedź awii mnie lekko zaniepokoiła...cieszę się że są też takie osoby jak jai piszę jeszcze raz: bardzo lubię spotykać się z koleżankami i to robię ale samotnośći strasznie potrzebuję. dziękuję wam wszystkim za odpowiedzizastąpiły ście mi przyjaciółkę, nareszcie "powiedziałam" co mi leży na sercu

[Martinaf]

Sylwuś to całkiem normalne. Myślę, ze każdy ma takie chwile samotności. Wiesz powiem Ci, że mam z koleżankami taka samą sytuacje...tzn. miałam kiedyś przyjaciółkę- teraz jest już tylko moja koleżanką- ale gdy jeszcze nią była często wypominala mi, ze w ogle nie mam dla niej czasu. Nie potrafiła zrozumieć, że ja czasami wolę posiedzieć sama w domku, poczytać coś, poleżeć...zamiast chodzić na spacerki.
Ja również uwieliam rozmyślać, marzyć ehh np. o ślubie i żeby mój Ukochany był już ze mną zawsze....

Pozdrawiam

[Joey]

Napisane przez lexie

Mnie się wydaje, że jesli tylko ktoś nie zamyka się całkowicie przed światem, to taka samotnosć jest mu po prostu potrzebna zeby zachować równowagę
Ja np jeśli przez kilka godzin przebywam non stop z ludźmi - np kilka godzin spędzonych w szkole - to potem muszę odreagować przebywajac sama. Często było tak, że po wyjsciu ze szkoły szłam celowo na inny przystanek niż większosć ludzi, bo potrzebowałam ciszy i spokoju, zwłaszcza, ze wiecie jak to jest w szkolnych warunkach - hałas, przez cały czas ktoś blisko, duużo ludzi... I mam wrażenie, że to jest zdrowe Po prostu długie przebywanie w otoczeniu ludzi mnie męczy i już. Potrzebuję czasu dla siebie. Nie musi to być koniecznie całkowita cisza, może np grac radio.
Potrafie sobie zorganizować sama czas. lubie zajęcie plastyczne, manualne - relaksują mnie, zawsze robie takie rzeczy sama

Po dłuższym okresie takiej samotnosci - np teraz - wakacje, wszyscy sie porozjeżdzali... - dla odmiany czuję potrzebę wyjscia, kontaktu z ludźmi.

Podsumowując - chodzi po prostu o równowagę, zachowanie proporcji. Oczywiscie dla każdego są one inne, więc nie ma co stwierdzać, że ktoś jest nienormalny, bo wiecej lub mniej czasu spędza sam...

Ja podobnie Po kilku godzinach w szkole dobrze mi robi moje samotne spędzanie czasu w domu. Moje koleżanki czasem idą gdzieś razem po szkole, a ja zwykle wracam do domu, bo po prostu nie mam na to ochoty. Często słyszę: "No choć, co będziesz w domu robić?", albo one same mówią, ze idą gdzieś razem po lekcjach, bo w domu nie mają co robić. Natomiast ja mam co robic i dobrze mi z tym.
Chyba też muszę zachowywać tą równowagę, o której piszesz, Lexie
Co innego jest też np. z wycieczkami szkolnymi. Tam czas mam tylko przed zaśnięciem, jak już wszystkie dziewczyny śpią, bo mi cholernie trudno zasnąć i zawsze ostatnia zapadam w sen. Ale jakoś mi wtedy nie brakuje tej "domowej samotności". To przychodzi dopiero kiedy wrócę już do domu, do swojego pokoju- wtedy czuję się tak fajnie i mogłabym nigdy nie wychodzić z pokoju...to uczucie oczywiście mija. Myślę,ze własnie ta równowaga jest najwazniejsza

[jami]

Napisane przez sylwia18

przed chwilą narzekałam że nie mam z kim o wszystkim pogadać to od dzisiaj zaczynam was zamęczać czasami się zastanawiam czy ja jestem jakas nienormalna czy po prostu trochę inna chodzi o to że uwielbiam przebywać sama. dziwne jest to że nawet wtedy kiedy jestem w domu tylko z siostrą a ona spi w swoim pokoju to już dla mnie nie to samo...najgorsze jest to że moje koleżanki nie zawsze to rozumieją i mówią że nie chcę z nimi się spotykac (np. w weekend w czasie roku szkolnego) a ja po prostu potrzebuję posiedzieć troche sama. lubię zamknąć się w pokoju i poczytać książkę a myślenie to już w ogóle moja obsesja mogłabym wyobrażać sobie godzinami jak będzie wyglą dało moje przyszłe życie, praca, związek(o tym lubię myśleć najbardziej). jak tak teraz patrzę na to co napisałam to zastanawiam się czy jestem aby napewno wnormalna

Tez lubie posiedzieć sama, ale sa tez dni, kiedy muszę się wygadać i choc wokolo pełno znajomych, to wydaje mi się, ze tak naprawde nie mam się komu zwierzyć...
Pozdrawiam

[Lexie]

Ooo tak długie wycieczki szkolne! Takie na kilka dni... Nie lubie, chyba, ze mogłabym mieszkać sama w pokoju. Na wakacjach to samo. Tzn lubię rozmowy po ciemku przed snem, ale jesli mam np przez tydzień przez 24 godziny na dobe przebywać z co najmniej kilkoma osobami, to bede drażliwa i nerwowa, ogólnie trudno bedzie ze mną wytrzymac Ratunek mogą stanowić samotne spacery albo chociaż trochę ciszy, nawet w towarzystwie

[Joey]

Ja na wycieczkach zawsze rano, po obudzeniu jestem dość nerwowa. Wszyscy mnie wkurzają i wolę się w ogóle nie odzywać, bo boję się, że powiem coś czego bedę potem żałować. Właśnie takie milczenie mi pomaga, trochę się "alienuję", ale przez to po niedługim czasie nabieram ochoty na rozmawianie i w ogole przebywanie w towarzystwie

[Asik_]

Mi sie wydaje ze kazdy czasem lubi posiedziec sam ze swoimi myslami Ja tak mam szczegolnie gdy moje dni są napiete i mam malo czasu na cokolwiek Gdy znow mam czasu az nadto i mogłabym posiedziec w samotnosci, to wtedy chce gdzies pojsc

[marthusia]

Napisane przez Joey

Ja na wycieczkach zawsze rano, po obudzeniu jestem dość nerwowa. Wszyscy mnie wkurzają i wolę się w ogóle nie odzywać, bo boję się, że powiem coś czego bedę potem żałować. Właśnie takie milczenie mi pomaga, trochę się "alienuję", ale przez to po niedługim czasie nabieram ochoty na rozmawianie i w ogole przebywanie w towarzystwie

Napisane przez jami

Tez lubie posiedzieć sama, ale sa tez dni, kiedy muszę się wygadać i choc wokolo pełno znajomych, to wydaje mi się, ze tak naprawde nie mam się komu zwierzyć...
Pozdrawiam

Mam tak samooo,jak Wyyyy...
W sumie chyba każda z Was,lubiących samotność mogłabym zacytować.

Uwielbiam być sama,sama delektować się chwilą.Nie stronie od znajomych,jak jest okazja wyjść razem,to chętnie się wybiorę,ale po prostu nie pcham się w tłum,żeby być w centrum zainteresowania,czy żeby koniecznie pokazać,że 'mam' znajomych.
Z resztą jak jestem sama,to wiem,że sobie poradzę.Jak jestem z kimś,to jakoś mam o wiele większe obawy o powodzenie jakiejś sytuacji,szczególnie problemowej.Ale także uwielbiam pracę zespołową.Takie jakby małe zaprzeczenie,ale po prostu tak mam
Ostantio zaczęłam się tym martwić.No bo po prostu uwielbiam swoje towarzystwo i nie zależy mi na tym,żeby ktoś był obok,a już na dłuższa metę tego napewno nie zniosę.Zaczęłam się zamartwiać jak to właśnie będzie w przyszłości.Ale muszę podążać narzuconym schematem - studia,mąż,rodzina?
Zaprosiłam do siebie przyjaciółkę,przyjechała do mojego miasta,w którym studiuję na dwa dni.Ledwo to zniosłam.Co za dużo,to niezdrowo.W piątek przyjeżdża przyjaciel,jeżeli będzie tak samo,wyjaśni się,że po prostu dla mnie to za ciężka sprawa być z kimś non-stop.
Oczywiście,potrzebuję od czasu do czasu wsparcia,przyjació i męskiego ramienia.Ale nie na stałe,for sure.


Edit:No i dodam jeszcze,że nie jestem z tych,które czekają na księcia na białym koniu.Jeżeli już,to musiałby być ktoś równie niezależny jak ja.I nieupierdliwy,a aaaah marzenia

[SaraSara]

Nie chcę martwić autoski tematu,ale to nie do końca dobrze. Rzoumiem posiedzieć samemu, bo wtedy człowiek może się skupić np. na nauce, pisaniu czy malowaniu obrazu. Ale jeśli lubisz siedzieć sama, myśleć o wyimaginowanym związku to już nie do końca normalne. Po 1 jak chcesz rozpocząć związek skoro siedzisz w domu? Po 2 idealizujesz i planujesz a życie jest całkiem inne, możesz się nabawić zbyt wysokich wymagań w stosunku do parnera lub nie spotkać takiego idealnego. A nie poznasz nikogo, bo nie dasz mu szansy. Play na życie trzeba realizować , a nie o nich rozmyślać. Samo się nic nie wydarzy. To na pewno. Po kolejne prowadzi cię to do myślenia magicznego, a to już kiepsko. Ludzie nadmiernie się sobą zastanawiający, analuzijący popadają w zaklęty krąg, sorki,ale mam wielu pacjentów którzy tak własnie zaczynali...schizofrenię. Nie koniecznie trzeba słyszeć głosy i widzieć myszki....brak kontaktów społecznych, przyjaciół, unikanie, siedzenie w domu, brak stałego partnera, niechęć do ludzi to wszystko czynniki ryzyka. A co będzie jak dobijesz 30-tki i nie będzie tego wymarzonego związku ? A jak praca nie będzie super fajna i super płątna ? To co świat się zawali? Domatorstwo to nie to samo co samotnisctwo i stronienie od ludzi...weekend w domku np. dla urody, czy przeczytania fascynującej książki to jedno,ale wychodzenie tylko jak już 'musisz" i to z niechęcią to już zła prognoza...