oświadczył się a ja jestem gotowa się rozmyślić...

[saraghina]

przepraszam z góry, jeśli podobny wątek istnieje ale jakoś nie mogłam znaleźć... jestem świeżutka na forum, witam wszystkich ciepło

więc tak, zacznę od początku
otóż nikomu z bliskich nie chcę zawracać głowy moimi obawami, mają tego już dość, a poza tym należę do grupy przodowników-słomianych zapałów, więc każdorazowe moje rezygnowanie z planów jest uważane za coś błahego i dlatego postanowiłam spytać się osób zupełnie neutralnych.

otóż jestem z NIM ok 1,5 roku z kryzysami, przerwami, odpoczywaniem itd, za krótko według mnie by się poznać, zwłaszcza dlatego,że mam trudną osobowość, jestem porywcza i impulsywna, szybko z czegoś rezygnuję, odpuszczam gdy jest trudność, a jeśli już chodzi o związki to są to dystanse sprinterskie, jednym słowem kupa....

niedawno w lutym, tydzień po walentynkach mój mężczyzna oświadczył się (jestem przerażona szybkością i gwałtownym zdecydowaniem z jego strony, jest moim pierwszym chłopakiem na dłużej niż 2 miesiące, jak zwykle bywało), zgodziłam się, ze względu na masę ludzi w knajpie a teraz tego żałuję...to takie niedojrzałe z mojej strony, nie wiem czy go kocham, nie wiem czy chcę iść z nim przez życie i wspólnie coś tworzyć.... irytuje mnie, męczy mnie jego wygląd (sic!) i niedbalstwo, wkurza, że nie ukończył studiów....

mętlik w głowie powoduje moją niestałość uczuciową a przecież coś mnie do niego popchnęło, coś kazało mi z nim być pomimo wszystko, a teraz gdy ślub zaczyna się urzeczywistniać pragnę uciekać, już nie wiem o co chodzi...jestem niedojrzała czy go nie kocham tak naprawdę?

[madmuazelle]

Napisane przez saraghina

przepraszam z góry, jeśli podobny wątek istnieje ale jakoś nie mogłam znaleźć... jestem świeżutka na forum, witam wszystkich ciepło

więc tak, zacznę od początku
otóż nikomu z bliskich nie chcę zawracać głowy moimi obawami, mają tego już dość, a poza tym należę do grupy przodowników-słomianych zapałów, więc każdorazowe moje rezygnowanie z planów jest uważane za coś błahego i dlatego postanowiłam spytać się osób zupełnie neutralnych.

otóż [/b]jestem z NIM ok 1,5 roku z kryzysami, przerwami, odpoczywaniem itd, za krótko według mnie by się poznać, zwłaszcza dlatego,że mam trudną osobowość, jestem porywcza i impulsywna, szybko z czegoś rezygnuję, odpuszczam gdy jest trudność, a jeśli już chodzi o związki to są to dystanse sprinterskie, jednym słowem kupa....[/b]

niedawno w lutym, tydzień po walentynkach mój mężczyzna oświadczył się (jestem przerażona szybkością i gwałtownym zdecydowaniem z jego strony, jest moim pierwszym chłopakiem na dłużej niż 2 miesiące, jak zwykle bywało), [/b]zgodziłam się, ze względu na masę ludzi w knajpie a teraz tego żałuję[/b]...to takie niedojrzałe z mojej strony, nie wiem czy go kocham, nie wiem czy chcę iść z nim przez życie i wspólnie coś tworzyć.... irytuje mnie, męczy mnie jego wygląd (sic!) i niedbalstwo, wkurza, że nie ukończył studiów....

mętlik w głowie powoduje moją niestałość uczuciową a przecież coś mnie do niego popchnęło, coś kazało mi z nim być pomimo wszystko, a teraz gdy ślub zaczyna się urzeczywistniać pragnę uciekać, już nie wiem o co chodzi...jestem niedojrzała czy go nie kocham tak naprawdę?

Z tego co przeczytałam/wytłuściłam,to na oświadczyny/planowanie ślubu jeszcze za wcześnie.Mam wrażenie,że niedojrzałaś/liście do poważnych związków.

[aleksandrettaa]

Nie wiesz czy go kochasz. Półtora roku a były kryzysy i przerwy. Nie rokuje to dobrze. Być może jeszcze nie dojrzałaś do tego, a może to nie ten. Jedno jest pewne, nie planuj ślubu, nie ustalaj terminu. Nie mówię, że masz się z nim rozstać czy oddać pierścionek ale nie pakuj się w nic poważniejszego.

[azakowana]

Według mnie nie dojrzałaś jeszcze do tak poważnego kroku jak ślub. Może to jest ten jedyny - chociaż wątpię po twoich słowach na jego temat. Tak w ogóle to Co Ty w nim widzisz, skoro Ci się nie podoba, irytuje, nie pasuje Ci jego wykształcenie. A po ile macie lat?

[T'ai]

gdybyś była gotowa to nie byłoby takich wątpliwości
może po prostu na razie nie ustalajcie daty ślubu tylko poczekajcie jak się sytuacja rozwinie? może szybko dojdziecie do wniosku że to jednak nie jest to

[elunka88]

Ja myślę że Ty jesteś gotowa z całego związku się rozmyślić a nie tylko z zaręczyn..... daj Wam trochę czasu. Chociaż biorąc pod uwagę co napisałaś o nim to się zastanawiam czy Ty nie jesteś z nim dla wygody i chęci bycia z kimś.

[5a3cc703cdea367dc4857f7c8a4bccc3ed5dc513_63b764c3f051b]

Moim zdaniem jeśli tyle Cię z nim wkurza i irytuje to nie jest ten. Co by było jak byście zaczeli ze sobą mieszkać, żyć? Ile by doszło irytujących rzeczy, bo kazdy ma swoje przyzwyczajenia... dla mnie potrzebujesz czasu na zastanowienie czy to naprawdę ten. Powodzenia

[ewcia 87]

Napisane przez T'ai

gdybyś była gotowa to nie byłoby takich wątpliwości
może po prostu na razie nie ustalajcie daty ślubu tylko poczekajcie jak się sytuacja rozwinie? może szybko dojdziecie do wniosku że to jednak nie jest to

jestem bardzo za!zgodziłaś się jak poprosił o rękę bo ludzie patrzyli teraz ustalicie datę i co? pójdziesz do ołtarza bo znów będzie niezręcznie bo zaproszenia bo wszyscy wiedzą bo wszyscy czekają?więc lepiej chyba zaczekać, zaręczyny to też jakieś zobowiązanie ale lepiej zrezygnować (ewentualnie) teraz po zaręczynach a nie tuż przed ślubem. i nie myśl że coś wypada bo ludzie!!to Twoje życie i Twoja przyszłość jak coś zrobisz to dla siebie bo chcesz bo będzie to dawać szczęście a nie "bo trzeba" bo ktoś patrzy! może odpocznijcie od siebie, zobaczysz czy będzie Ci go brakować.
mój TŻ też myśli o zaręczynach. mi niestety też jakoś ochota przeszła na to.. Iteż nie wiem czy nie spyta np w restauracji gdzie pełno ludzi to zobaczy więc chyba się szykują trudne chwile..

[T'ai]

Napisane przez ewcia 87

mój TŻ też myśli o zaręczynach. mi niestety też jakoś ochota przeszła na to.. Iteż nie wiem czy nie spyta np w restauracji gdzie pełno ludzi to zobaczy więc chyba się szykują trudne chwile..

to może czas poważnie porozmawiać z TŻ -em jak oboje widzicie swoją przyszłość

[EdziaO]

Powiem szczerze, że byłam kiedyś w związku z facetem, który niby był super, wszyscy go lubili,świata poza mną nie widział, ale coś mnie w nim irytowało i na samą myśl o ewentualnych oświadczynachTo był niedojrzały i nietrafiony związek z mojej strony z którego nie potrafiłam się odpowiednio wcześnie wypisać bo cały świat go uwielbiał.Ale zdobyłam się na to i tobie radzę to samo.

[Montii]

Napisane przez EdziaO

Powiem szczerze, że byłam kiedyś w związku z facetem, który niby był super, wszyscy go lubili,świata poza mną nie widział, ale coś mnie w nim irytowało i na samą myśl o ewentualnych oświadczynachTo był niedojrzały i nietrafiony związek z mojej strony z którego nie potrafiłam się odpowiednio wcześnie wypisać bo cały świat go uwielbiał.Ale zdobyłam się na to i tobie radzę to samo.

Jakbym siebie czytała, kiedyś przeżywałam to samo, na szczęście również zakończyłam go w odpowiednim czasie i znalazłam kogoś kogo kocham

[yoona]

Napisane przez saraghina

przepraszam z góry, jeśli podobny wątek istnieje ale jakoś nie mogłam znaleźć... jestem świeżutka na forum, witam wszystkich ciepło

więc tak, zacznę od początku
otóż nikomu z bliskich nie chcę zawracać głowy moimi obawami, mają tego już dość, a poza tym należę do grupy przodowników-słomianych zapałów, więc każdorazowe moje rezygnowanie z planów jest uważane za coś błahego i dlatego postanowiłam spytać się osób zupełnie neutralnych.

otóż jestem z NIM ok 1,5 roku z kryzysami, przerwami, odpoczywaniem itd, za krótko według mnie by się poznać, zwłaszcza dlatego,że mam trudną osobowość, jestem porywcza i impulsywna, szybko z czegoś rezygnuję, odpuszczam gdy jest trudność, a jeśli już chodzi o związki to są to dystanse sprinterskie, jednym słowem kupa....

niedawno w lutym, tydzień po walentynkach mój mężczyzna oświadczył się (jestem przerażona szybkością i gwałtownym zdecydowaniem z jego strony, jest moim pierwszym chłopakiem na dłużej niż 2 miesiące, jak zwykle bywało), zgodziłam się, ze względu na masę ludzi w knajpie a teraz tego żałuję...to takie niedojrzałe z mojej strony, nie wiem czy go kocham, nie wiem czy chcę iść z nim przez życie i wspólnie coś tworzyć.... irytuje mnie, męczy mnie jego wygląd (sic!) i niedbalstwo, wkurza, że nie ukończył studiów....

mętlik w głowie powoduje moją niestałość uczuciową a przecież coś mnie do niego popchnęło, coś kazało mi z nim być pomimo wszystko, a teraz gdy ślub zaczyna się urzeczywistniać pragnę uciekać, już nie wiem o co chodzi...jestem niedojrzała czy go nie kocham tak naprawdę?

to dlaczego z nim jestes?
jak najszybciej z nim porozmawiaj i powiedz ze Twoja decyzja byla pochopna i chcesz poczekac z decyzja o slubie,lepiej sie poznac itd

[frezyjka85]

Napisane przez saraghina

przepraszam z góry, jeśli podobny wątek istnieje ale jakoś nie mogłam znaleźć... jestem świeżutka na forum, witam wszystkich ciepło

więc tak, zacznę od początku
otóż nikomu z bliskich nie chcę zawracać głowy moimi obawami, mają tego już dość, a poza tym należę do grupy przodowników-słomianych zapałów, więc każdorazowe moje rezygnowanie z planów jest uważane za coś błahego i dlatego postanowiłam spytać się osób zupełnie neutralnych.

otóż jestem z NIM ok 1,5 roku z kryzysami, przerwami, odpoczywaniem itd, za krótko według mnie by się poznać, zwłaszcza dlatego,że mam trudną osobowość, jestem porywcza i impulsywna, szybko z czegoś rezygnuję, odpuszczam gdy jest trudność, a jeśli już chodzi o związki to są to dystanse sprinterskie, jednym słowem kupa....

niedawno w lutym, tydzień po walentynkach mój mężczyzna oświadczył się (jestem przerażona szybkością i gwałtownym zdecydowaniem z jego strony, jest moim pierwszym chłopakiem na dłużej niż 2 miesiące, jak zwykle bywało), zgodziłam się, ze względu na masę ludzi w knajpie a teraz tego żałuję...to takie niedojrzałe z mojej strony, nie wiem czy go kocham, nie wiem czy chcę iść z nim przez życie i wspólnie coś tworzyć.... irytuje mnie, męczy mnie jego wygląd (sic!) i niedbalstwo, wkurza, że nie ukończył studiów....

mętlik w głowie powoduje moją niestałość uczuciową a przecież coś mnie do niego popchnęło, coś kazało mi z nim być pomimo wszystko, a teraz gdy ślub zaczyna się urzeczywistniać pragnę uciekać, już nie wiem o co chodzi...jestem niedojrzała czy go nie kocham tak naprawdę?

bardzo ciężka sytuacja....

uważam że powinnaś z nim porozmawiać.... o przyszłości, o tym co czujecie... o tym jak on widzi Wasz związek za X lat.... powiedz mu, że nie chcesz jeszcze planować ślubu, a to że przyjęłaś zaręczyny znaczy, że jest człowiekiem do którego coś czujesz..(pytanie co?)

w końcu z jakiegoś powodu jesteście razem 1,5 roku, w końcu z jakiegoś powodu wracaliście do siebie mimo kryzysów i w końcu gdzieś głęboko w sercu przyjmując zaręczyny coś czułaś.... (powiedz co to było? cieszyłaś się?) z powyższych powodów uważam, że warto dowiedzieć się co czujesz i dlaczego jesteś z tym facetem tak długo (z tego co zrozumiałam pierwszy raz tak długo z jednym facetem) i dlaczego zawsze wracasz

i pomyśl o tym jak bardzo on Cię kocha skoro podjął tak ważny krok....

trzymam za Was kciuki, a przede wszystkim za Ciebie żebyś znalazła to coś co spowodowało, że jesteś w tym miejscu, w którym jesteś.... i żebyś była szczęśliwa

[mysiak]

Napisane przez EdziaO

Powiem szczerze, że byłam kiedyś w związku z facetem, który niby był super, wszyscy go lubili,świata poza mną nie widział, ale coś mnie w nim irytowało i na samą myśl o ewentualnych oświadczynachTo był niedojrzały i nietrafiony związek z mojej strony z którego nie potrafiłam się odpowiednio wcześnie wypisać bo cały świat go uwielbiał.Ale zdobyłam się na to i tobie radzę to samo.

Ja też to przerabiałam Kiedy wybierałam sukienkę na studniówkę koleżanki mówiły: "on jest w Ciebie tak wpatrzony, że możesz przyjść w worku na ziemniaki...", moja matka była jego chodzącym jednoosobowym fanklubem Zerwałam z nim, a po dwóch tygodniach pod presją otoczenia, wróciłam do niego. Po roku zerwałam z tego samego powodu co za pierwszym razem. Mama jeszcze przez pół roku "wspierała mnie" tekstami typu:
"On był w ciebie TAKI wpatrzony..."
"Taki przystojny, wspaniały facet. Co ja bym za takiego dała."
"Jesteś PEWNA, że znajdziesz kogoś kto będzie tak cię kochał?"

Zerwałam, nie żałuję. Nigdy nie żałowałam

[Haniula]

Napisane przez saraghina

zgodziłam się, ze względu na masę ludzi w knajpie a teraz tego żałuję...to takie niedojrzałe z mojej strony, nie wiem czy go kocham, nie wiem czy chcę iść z nim przez życie i wspólnie coś tworzyć.... irytuje mnie, męczy mnie jego wygląd (sic!) i niedbalstwo, wkurza, że nie ukończył studiów....

Ojaa
Niedojrzałe, nie wiem czy go kocham , nie wiem czy chce z nim iść przez życie - to chyba dużo powodow, raczej bardziej przeciw niz za , aby wspolnie tworzyć związek , a już w ogole związek małżeński.
A zgodziłaś sie bo dużo ludzi było w knajpie?
Na miłość Boską !
Moim skromnym zdaniem związek 1.5 roczny z przerwami, odpoczywaniem i takimi perypetiami ma marne szanse na przetrwanie.
Piszesz, że irytuje Cie w nim wygląd, niedbalstwo itd. Wszystko (oczywiscie w granicach pewnego rozsądku )można zmienić ale do tego potrzeba dużo rozmowy i zrozumienia.

[Taverney]

ja bym na miejscu autorki poważnie porozmawiała z chłopakiem. Taki związek nie ma racji bytu, tym bardziej, jeśli po 1,5 roku miejsce uczucia, miłości, troski i zrozumienia zabiera irytacja, złość, niepewność i wahanie. To nie rokuje dobrze na poważny związek, małżeństwo, a to docelowo zawiera się w końcu na całe życie, nie tylko różowe i radosne, też z chwilami zwątpienia, problemami z codziennością, zmęczeniem, dziećmi i zmartwieniami. Do tego, żeby przejść przez życie, trzeba mieć w mężczyźnie partnera, przyjaciela, trzeba być jego partnerką i przyjaciółką. Z takim nastawieniem, jak w pierwszym poście to się nie uda. I nie ma sensu odwlekanie daty ślubu, jak tu ktoś zaproponował... to tylko odwlekanie problemu rozstania. Widocznie autorka jeszcze nie dojrzała do odpowiedzialnego, stałego związku i ma do tego prawo. Chłopak też ma prawo znać status quo. Nie ma co mu mydlić oczu, niech znajdzie miłość na całe życie... z wzajemością. Nam wszystkim się to należy.
Szczera rozmowa... nic więcej.

[biia]

może to nie jest problem niedojrzałości do związku, tylko nie ten facet? może, bo w sumie ciężko stwierdzić. nie powiedziała ile mają lat, bo jak po 20, to może po prostu za wcześnie. zaczęłabym od rozmowy. oddała pierścionek i powiedziała, że to za wcześnie.
ale czy w ogóle są szanse na ten związek? on nie skończył studiów, ja to wkurza, ale czy jest nadzieja, że je skończy?

[Taverney]

Napisane przez biia

może to nie jest problem niedojrzałości do związku, tylko nie ten facet?

oczywiście bo do dojrzałego związku trzeba też się umieć dobrać. Szczerze mówiąc nie wyobrażam sobie sama związku małżeńskiego z 'nie tym facetem'...
ciekawa jestem, jak autorka wątku rozwiąże tą sytuację... trzymam kciuki!

[Aga1141]

tu nie chodzi np o wiek, jeśli nie jesteś pewna to znaczy że to nie ten. po prostu. przerobiłam na własnej skórze

[takaya]

Zgodzę się z przedmówczyniami Jeśli tak ciężko Ci znim zerwać (sugeruję po tych rozstaniach i powrotach) przemyśl to nie spiesz się z oddawaiem pierścionka, a jeśli juz koniecznie musicie zaplanowac ślub wybierz odległą datę (za3,4lata?)
Ja uważam,że najlepiej zrobisz zrywając z facetem skoro widzisz tylko jego minusy. Jednak coś musi was trzymac skoro wytrzymaliście te 1,5roku
Jeśli chcesz naprawdę sprawdzić czy znim wytrzymasz zamieszkajcie razem!
BROŃ BOŻE nie czekaj aż związek sam się skończy.
Koleżanka nie miała serca żucić swojego chłopaka-żal jej było i wciąż jest z nim stuknie im 3 lata z czego połowa to myślenie o rozstaniu...
Nie pakuj się w coś takiego nie myśl,że Ci szkoda!! Po cierpi i zapomni a i Ty jak spotkasz odpowiedniego faceta będziesz wiedziała,że chcesz z nim resztę życia spędzić

[mlmFM]

Napisane przez takaya

Zgodzę się z przedmówczyniami Jeśli tak ciężko Ci znim zerwać (sugeruję po tych rozstaniach i powrotach) przemyśl to nie spiesz się z oddawaiem pierścionka, a jeśli juz koniecznie musicie zaplanowac ślub wybierz odległą datę (za3,4lata?)
Ja uważam,że najlepiej zrobisz zrywając z facetem skoro widzisz tylko jego minusy. Jednak coś musi was trzymac skoro wytrzymaliście te 1,5roku
Jeśli chcesz naprawdę sprawdzić czy znim wytrzymasz zamieszkajcie razem!
BROŃ BOŻE nie czekaj aż związek sam się skończy.
Koleżanka nie miała serca żucić swojego chłopaka-żal jej było i wciąż jest z nim stuknie im 3 lata z czego połowa to myślenie o rozstaniu...
Nie pakuj się w coś takiego nie myśl,że Ci szkoda!! Po cierpi i zapomni a i Ty jak spotkasz odpowiedniego faceta będziesz wiedziała,że chcesz z nim resztę życia spędzić

tez bylam w podobnym zwiazku gdzie bylam z nim bo on mnie kochal, ja go tylko lubie. takie zwiazki nie maja przyszlosci...

najlepiej zamieszkac razem przed slubem.. ps 1,5 roku to czy to duzo czy nie to sprawa wzgedna....

ja teraz jestem w zwiazku od 1,5 roku i za 2 tyg mamy slub
tylko my po 4 mies znajomosci razem zamieszkalismy a po 6 mies oswiadczyl mi sie... od razu ustalilismy date 'za rok' - 10.04
a w listopadzie'09 zachciało nam sie dzidziusia i teraz jestem w 21tc

[mysiak]

Napisane przez mlmFM

ps 1,5 roku to czy to duzo czy nie to sprawa wzgedna....

ja teraz jestem w zwiazku od 1,5 roku i za 2 tyg mamy slub
tylko my po 4 mies znajomosci razem zamieszkalismy a po 6 mies oswiadczyl mi sie... od razu ustalilismy date 'za rok' - 10.04
a w listopadzie'09 zachciało nam sie dzidziusia i teraz jestem w 21tc

Ja też to zawsze podkreślam Jak można porównywać spotykanie się kilka razy w tygodniu (nawet na parę godzin) choćby przez 4 lata, do mieszkania ze sobą cały czas, niezależnie od humoru, kondycji i wyglądu

Z moim partnerem zamieszkałam niespełna dwa tygodnie po rozpoczęciu "bycia razem" (wcześniej przez kilka miesięcy byliśmy najlepszymi przyjaciółmi), jesteśmy ze sobą trochę ponad półtora roku i znamy się jak łyse konie

[mlmFM]

Napisane przez mysiak

Ja też to zawsze podkreślam Jak można porównywać spotykanie się kilka razy w tygodniu (nawet na parę godzin) choćby przez 4 lata, do mieszkania ze sobą cały czas, niezależnie od humoru, kondycji i wyglądu

Z moim partnerem zamieszkałam niespełna dwa tygodnie po rozpoczęciu "bycia razem" (wcześniej przez kilka miesięcy byliśmy najlepszymi przyjaciółmi), jesteśmy ze sobą trochę ponad półtora roku i znamy się jak łyse konie

grunt to jasna sytuacja

[niezapomniane]

mieszkanie razem , bardzo polecam naprawdę trzeba się wtedy dojśc a wiem ze to trwa w czasie .... Oświadczyny to jeszcze nie ślub z drugiej strony to pewna deklaracja.