:}

[beata2904]

Jestem mamą 2 dzieci, mam męża, który mnie nie kocha, odkochał się we mnie zaraz po urodzeniu syna. Odszedł ode mnie emocjonalnie do swojej mamy, próbował również fizycznie ode mnie odejść i wrócić do mamy, ale dobro dziecka go powstrzymało. Postanowiliśmy zacząć od początku, zrobiliśmy sobie kolejnego "dzidziusia na przepraszam" i uczęszczaliśmy rok czasu na terapię. Bez skutku. Po skończonej terapii dalej żyliśmy obok siebie. Czułam się w związku bardzo samotna a narastające problemy z wychowaniem dzieci i śmierć mojej mamy spowodowały, że czasami nie miałam siły żyć. Poznałam innego mężczyznę, zakochałam się w nim, mimo iż wiedziałam że ma żonę, że miał kochanki. Zdecydowałam się być kolejną jego kochanką. Nawet nie wiem czy nie jedną z kolejnych, bo koleżanka opowiadała mi, że gdy był z poprzednią kochanką miał w między czasie jeszcze romans z inną. Po 8 miesiącach romansu, mój mąż dowiedział się o wszystkim. Zdenerwował się, bardzo krzyczał i bił mnie, ale nie chciał ode mnie odejść dla dobra dzieci, chciał abyśmy dalej byli małżeństwem. Koleżanki mówią mi, że to dowód prawdziwej miłości, że powinnam się męża trzymać kurczowo bo w przeciwieństwie do mnie jest odpowiedzialny. Niestety ta cała sytuacja dała mu prawo do poniżania mnie, co robi skutecznie razem ze swoją matką, która zawsze była i jest obecna w naszym życiu. A mój cudowny kochanek, człowiek którego wciąż tak pragnę za którym tęsknie, wrócił do żony, mówiąc swojej poprzedniej kochance Gosi, że zrobił to ze mną bo został przeze mnie zmuszony. Gosia śmiała mi się w twarz. Powiedziała, że przecież faceta nie da się zmusić do seksu. Chciałabym odejść od męża, żebym nie musiała znosić tej szarpaniny i upokorzeń, chciałabym aby mój były kochanek mnie pokochał i ze mną był, bo będąc z nim byłam szczęśliwa. Chociaż z tego co piszę nie trudno zorientować się, że mój były kochanek uczciwy nie jest i nie szanuje ludzi.

[201608040942]

No nie jak facet bije to kocha. Niezle masz kolezanki. One tez maja facetow ktorzy ich bija?
To pewnie moj mnie nie kocha, bo nie bije. Oj ja biedna...

A teraz na powaznie bez sarkazmu. jak ci z mezem zle do odejdz i nie zastanawiaj sie nad kochankiem. Nie dosc ze popelnilas tyle bledow( jak w malzenstwie sie nie uklada to sie drugiego dziecka nie plodzi), to jeszcze pozwolilas, zeby tesciowa twracala sie w wasze malzenstwo. Co jest miedzy toba a mezem, to nie sprawa tesciowej. O tym ze pozwalasz sie bic i ponizac nie bede komentowac, ale skoro chcesz odejsc od meza to zrob to, ale nie bo kochaanek, ale dlatego ze wasze malzenstwo nie ma przyszlosci, nie uklada sie wam i jestes nieszczesliwa. Kiedys poznasz wartosciowego faceta, a kochanek... no coz taka sama szuja jak twoj maz. Nie popelniaj tego samego bledu co z mezem.

[madana]

Musisz być trollem, to niemożliwe, by istnieć, żyć, rozmnażać się i nie mieć mózgu.
A jeśli jesteś rzeczywista, to serio: współczuję każdemu facetowi, z którym jesteś. Robisz za bezwolną lalę: ktoś cię wyzywa, ktoś leje, z kimś "na pogodzenie" zachodzisz w ciążę- no bełkot życiowy i tyle.Tylko dzieci szkoda.

[Ivy123]

Myślę, że powinnaś się zgłosić do Rozmów w toku!.

[taszkin]

Ten uśmieszek zamiast tytułu trochę mnie uspokaja.
W tym krótkim poście jest wszystko
-niekochające się małżeństwo z rozsądku,
-problem mąż-maminsynek,
-konflikt żona-teściowa,
-dziecko na zgodę,
-agresja,
-bycie "tą trzecią",
-zdrada męża,
-tkwienie w toksycznej rodzinie,
-toksyczne koleżanki
-kobiety lubią "łajdaków"
...a wszystko dla dobra dzieci.

Mam nadzieję, że to nieprawda ale jeśli jest inaczej, bardzo mi tych dzieci szkoda.

[Polly_]

Napisane przez beata2904

Jestem mamą 2 dzieci, mam męża, który mnie nie kocha, odkochał się we mnie zaraz po urodzeniu syna. Odszedł ode mnie emocjonalnie do swojej mamy, próbował również fizycznie ode mnie odejść i wrócić do mamy, ale dobro dziecka go powstrzymało. Postanowiliśmy zacząć od początku, zrobiliśmy sobie kolejnego "dzidziusia na przepraszam" i uczęszczaliśmy rok czasu na terapię. Bez skutku. Po skończonej terapii dalej żyliśmy obok siebie. Czułam się w związku bardzo samotna a narastające problemy z wychowaniem dzieci i śmierć mojej mamy spowodowały, że czasami nie miałam siły żyć. Poznałam innego mężczyznę, zakochałam się w nim, mimo iż wiedziałam że ma żonę, że miał kochanki. Zdecydowałam się być kolejną jego kochanką. Nawet nie wiem czy nie jedną z kolejnych, bo koleżanka opowiadała mi, że gdy był z poprzednią kochanką miał w między czasie jeszcze romans z inną. Po 8 miesiącach romansu, mój mąż dowiedział się o wszystkim. Zdenerwował się, bardzo krzyczał i bił mnie, ale nie chciał ode mnie odejść dla dobra dzieci, chciał abyśmy dalej byli małżeństwem. Koleżanki mówią mi, że to dowód prawdziwej miłości, że powinnam się męża trzymać kurczowo bo w przeciwieństwie do mnie jest odpowiedzialny. Niestety ta cała sytuacja dała mu prawo do poniżania mnie, co robi skutecznie razem ze swoją matką, która zawsze była i jest obecna w naszym życiu. A mój cudowny kochanek, człowiek którego wciąż tak pragnę za którym tęsknie, wrócił do żony, mówiąc swojej poprzedniej kochance Gosi, że zrobił to ze mną bo został przeze mnie zmuszony. Gosia śmiała mi się w twarz. Powiedziała, że przecież faceta nie da się zmusić do seksu. Chciałabym odejść od męża, żebym nie musiała znosić tej szarpaniny i upokorzeń, chciałabym aby mój były kochanek mnie pokochał i ze mną był, bo będąc z nim byłam szczęśliwa. Chociaż z tego co piszę nie trudno zorientować się, że mój były kochanek uczciwy nie jest i nie szanuje ludzi.

[preetamsingh]

Napisane przez beata2904

Jestem mamą 2 dzieci, mam męża, który mnie nie kocha, odkochał się we mnie zaraz po urodzeniu syna. Odszedł ode mnie emocjonalnie do swojej mamy, próbował również fizycznie ode mnie odejść i wrócić do mamy, ale dobro dziecka go powstrzymało. Postanowiliśmy zacząć od początku, zrobiliśmy sobie kolejnego "dzidziusia na przepraszam" i uczęszczaliśmy rok czasu na terapię. Bez skutku. Po skończonej terapii dalej żyliśmy obok siebie. Czułam się w związku bardzo samotna a narastające problemy z wychowaniem dzieci i śmierć mojej mamy spowodowały, że czasami nie miałam siły żyć. Poznałam innego mężczyznę, zakochałam się w nim, mimo iż wiedziałam że ma żonę, że miał kochanki. Zdecydowałam się być kolejną jego kochanką. Nawet nie wiem czy nie jedną z kolejnych, bo koleżanka opowiadała mi, że gdy był z poprzednią kochanką miał w między czasie jeszcze romans z inną. Po 8 miesiącach romansu, mój mąż dowiedział się o wszystkim. Zdenerwował się, bardzo krzyczał i bił mnie, ale nie chciał ode mnie odejść dla dobra dzieci, chciał abyśmy dalej byli małżeństwem. Koleżanki mówią mi, że to dowód prawdziwej miłości, że powinnam się męża trzymać kurczowo bo w przeciwieństwie do mnie jest odpowiedzialny. Niestety ta cała sytuacja dała mu prawo do poniżania mnie, co robi skutecznie razem ze swoją matką, która zawsze była i jest obecna w naszym życiu. A mój cudowny kochanek, człowiek którego wciąż tak pragnę za którym tęsknie, wrócił do żony, mówiąc swojej poprzedniej kochance Gosi, że zrobił to ze mną bo został przeze mnie zmuszony. Gosia śmiała mi się w twarz. Powiedziała, że przecież faceta nie da się zmusić do seksu. Chciałabym odejść od męża, żebym nie musiała znosić tej szarpaniny i upokorzeń, chciałabym aby mój były kochanek mnie pokochał i ze mną był, bo będąc z nim byłam szczęśliwa. Chociaż z tego co piszę nie trudno zorientować się, że mój były kochanek uczciwy nie jest i nie szanuje ludzi.

Bił Cię?? zdrada, z tego co mi wiadomo nie usprawiedliwia przemocy fizycznej. Na Twoim miejscu zrobiłabym obdukcję i zgłosiła to policji. Przemoc psychiczna zamieniła się w fizyczną. Nie wiem, czy postąpi tak jeden jedyny raz, ale cała ta sytuacja zdaje się być tragiczna... Jeśli boisz się odejść, pomyśl, jakie życie będą miały Twoje dzieci, wychowując się w rodzinie pełnej nienawiści...