Czy to prawdziwa miłość??

[Malaga1]

Hej. Zwracam się do Was z prośbą o pomoc. Sytuacja przedstawia sie tak. Jestem typową cichą wodą, ale kóra lubi się bawić i trochę poszaleć. Bylo tak od zawsze. 3 lata temu, gdy byłam jeszcze TOTALNIE zakompleksiona poznałam dzięki koleżance swojego pierwszego chłopaka. Uwielbiałam z nim pisać i spędzać czas, pomógł mi wyjść z dołka abym wreszcie mogła stać się najbardziej kochaną osobą na Ziemi. Czułam wtedy, że jest moją pokrewną duszą i zgodziłam się z nim być mimo to, że nie był w moim typie. Przez ten czas dosyć często się kłóciliśmy i żyliśmy na odległość tak że najczęściej widzieliśmy sie raz w tygodniu albo rzadziej..

Dziś po 3 latach związku mam mętlik w głowie. Gdy byłam u niego ostatnio aby pobyć z nim kilka dni wróciły do mnie myśli z pierwszego roku naszej znajomości- chciałam z nim zerwać. Wszystko dlatego, iż podczas tego pobytu , tak jak kiedyś, czułam że nie jestem z nim szczęśliwa, nudzę się trochę podczas gdy on mówi że jest świetnie tak jak jest. Dochodzi do tego fakt iż przy nim czuję się "wielka" mimo iż jestem szczupła. Wszytsko przez jego wagę- jest bardzo szczupły a sądzę, że większość kobiet chce czuć się przy swoim facecie bezpiecznie. Zerwałam z nim więc, Bo czułam że nie mogę być z nim na zawsze i nie chcę już dłużej marnować jego czasu. Byłam tego pewna gdy mu o tym mówiłam.

Po kilku dniach już sama nie wiem co mam robić. Starałam się jakoś zapomnieć, pogadać z kimś na czatach, ale tam sadziłam że żaden fecet nie jest w stanie mu dorównać, wszędzie widziałam tylko jego. Poczułam się źle, bo nie wiem czy nie straciłam największego skarbu. Mimo tego iż czasem nie odpowiadało mi jego sposób zachowania, czuję że on jest częścią mnie i nie chcę go stracić. On jest wspaniałym chłopakiem, bardzo mnie kocha a ja tez go kocham tylko nie wiem czy to jest ten na całe życie- mam tyle wątpliwości. Darzę go wielkim szacunkiem i życzę mu jak najlepiej. Nie wiem co mam dalej robić. Czy starać się zaakceptować jego wady, do których nie mogę się przekonać czy po prostu starać się zapomnieć i dać i jemu spokój? Nie wyobrażam sobie że mogłoby go nie być i nie chcę od nowa kogoś szukać i poznawać. Nie wiem czy to jest prawdziwa miłość, ta jedyna.
Pomóżcie!!!

[a2fc2be9cd8d1027f8cb90d936276c49cf807c7d_655950424f87d]

Napisane przez Malaga1

Hej. Zwracam się do Was z prośbą o pomoc. Sytuacja przedstawia sie tak. Jestem typową cichą wodą, ale kóra lubi się bawić i trochę poszaleć. Bylo tak od zawsze. 3 lata temu, gdy byłam jeszcze TOTALNIE zakompleksiona poznałam dzięki koleżance swojego pierwszego chłopaka. Uwielbiałam z nim pisać i spędzać czas, pomógł mi wyjść z dołka abym wreszcie mogła stać się najbardziej kochaną osobą na Ziemi. Czułam wtedy, że jest moją pokrewną duszą i zgodziłam się z nim być mimo to, że nie był w moim typie. Przez ten czas dosyć często się kłóciliśmy i żyliśmy na odległość tak że najczęściej widzieliśmy sie raz w tygodniu albo rzadziej..

Dziś po 3 latach związku mam mętlik w głowie. Gdy byłam u niego ostatnio aby pobyć z nim kilka dni wróciły do mnie myśli z pierwszego roku naszej znajomości- chciałam z nim zerwać. Wszystko dlatego, iż podczas tego pobytu , tak jak kiedyś, czułam że nie jestem z nim szczęśliwa, nudzę się trochę podczas gdy on mówi że jest świetnie tak jak jest. Dochodzi do tego fakt iż przy nim czuję się "wielka" mimo iż jestem szczupła. Wszytsko przez jego wagę- jest bardzo szczupły a sądzę, że większość kobiet chce czuć się przy swoim facecie bezpiecznie. Zerwałam z nim więc, Bo czułam że nie mogę być z nim na zawsze i nie chcę już dłużej marnować jego czasu. Byłam tego pewna gdy mu o tym mówiłam.

Po kilku dniach już sama nie wiem co mam robić. Starałam się jakoś zapomnieć, pogadać z kimś na czatach, ale tam sadziłam że żaden fecet nie jest w stanie mu dorównać, wszędzie widziałam tylko jego. Poczułam się źle, bo nie wiem czy nie straciłam największego skarbu. Mimo tego iż czasem nie odpowiadało mi jego sposób zachowania, czuję że on jest częścią mnie i nie chcę go stracić. On jest wspaniałym chłopakiem, bardzo mnie kocha a ja tez go kocham tylko nie wiem czy to jest ten na całe życie- mam tyle wątpliwości. Darzę go wielkim szacunkiem i życzę mu jak najlepiej. Nie wiem co mam dalej robić. Czy starać się zaakceptować jego wady, do których nie mogę się przekonać czy po prostu starać się zapomnieć i dać i jemu spokój? Nie wyobrażam sobie że mogłoby go nie być i nie chcę od nowa kogoś szukać i poznawać. Nie wiem czy to jest prawdziwa miłość, ta jedyna.
Pomóżcie!!!

Gdyby to była prawdziwa miłość, to tego, co pogrubiłam, pewnie by nie było, nie miałabyś tylu wątpliwości, potrafiłabyś zaakceptować jego wady i czułabyś się szczęśliwa. Myślę, że Twoje uczucie się wypaliło.
A argument, czemu nie chcesz go stracić: "nie chcę od nowa kogoś szukać i poznawać" - powalił mnie na kolana. To jesteś z nim z miłości czy z wygody?

[Malaga1]

Więc dlatego też nie wiem co mam zrobić. Jestem w kropce, czuję się okropnie gdy nie piszemy ze sobą i tak naprawdę chyba sama nie wiem co czuję. Czasem zastanawiam się co ze mną jest nie tak. Powinnam spróbować jeszcze raz postarać się coś zdziałać czy po prostu dać pomóc mu wymazać mnie z jego życia aby więcej nie cierpiał?

[Mariettea]

Ja mam tak za każdym razem, gdy z kimś zerwę. Identyczna mieszanina uczuć. Ale zrywanie i wracanie do siebie jest bezcelowe, tylko chłopakowi zrobisz nadzieję, a ostatecznie i tak nie będziesz z nim szczęśliwa. Skoro, gdy z nim byłaś, czułaś, ze to nie ten, że nie do końca wiesz, czy chcesz z nim być, skoro było ci źle w tym związku, to nie ma co do tego wracać.
Wiem, bo sama wróciłam do byłego po kilku dniach rozstania. I na dobre mi to i tak nie wyszło... Znowu czuję, że nie chcę z nim być... Ale teraz głupio jest znowu zerwać...
Na twoim miejscu nie pakowałabym się w coś takiego. Ale to tylko moja opinia.

[a2fc2be9cd8d1027f8cb90d936276c49cf807c7d_655950424f87d]

Napisane przez Malaga1

Więc dlatego też nie wiem co mam zrobić. Jestem w kropce, czuję się okropnie gdy nie piszemy ze sobą i tak naprawdę chyba sama nie wiem co czuję. Czasem zastanawiam się co ze mną jest nie tak. Powinnam spróbować jeszcze raz postarać się coś zdziałać czy po prostu dać pomóc mu wymazać mnie z jego życia aby więcej nie cierpiał?

Nikt Ci nie powie, co czujesz i co powinnaś zrobić. Być może, tak jak pisałam wcześniej, uczucie się wypaliło. Ale nadal masz do niego sentyment, bo wiele Was łączyło. Trudno powiedzieć. Sama musisz spróbować określić, co czujesz.

[Malaga1]

Czasem mam wrażenie, że wszystkie wątpliwości są spowodowane tym że nie odpowiada mi pod względem wyglądu tak abym mogła powiedzieć że bardzo mi się podoba. Zastanawiam się ile mogłoby się zmienić gdyby trochę się "poprawił". Na pewno to polepszyło by jego pewność siebie a to bardzo dużo dla mnie. Chciał to dla mnie zrobić...

[Sondrina]

Moim zdaniem nie kochasz go, boisz się samotności... A wolność to nie samotność, ale też dobry czas, by korzystać z życia, wybawić się, wyszaleć... Nie można być z kimś tylko dlatego, że np. boisz się, ze nie poznasz nikogo sensownego, w kim się zakochasz... To jest ciągnięcie związku na siłę i krzywdzisz w tym momencie swojego chłopaka, dajesz mu nadzieje bez pokrycia... To nie jest fair...

[Malaga1]

Dziękuję bardzo za opinie na ten temat. Teraz będę miała o wiele łatwiej podjąć decyzję choć na pewno nie będzie łatwa... Chciałam, żeby ktoś obiektywnie spojrzał na to z boku.

[Dotka90]

Wybacz, ale jezeli Ty nie wiesz, czy to prawdziwa miłość, to.. skąd MY to mamy wiedzieć??

[follee]

kiedy pojawia się prawdziwa miłość nie ma żadnych wątpliwości, doskonale Cię rozumiem. Chcemy należeć do kogoś bo to jedyna szansa na prawdziwe szczęście. Prawdziwą miłość trzeba poznać, nie obsadzić. Nie zawsze spada jak grom z nieba czasami trzeba po prostu wybrać. Nie wiem czy jest sens tracić kolejne lata, one już do Ciebie nie wrócą Miłość może być kwestią decyzji Decydujesz się zaryzykować nie wiesz czy ten ktoś też Cie kocha czy nie spotka nie zawód. Miłość nie musi Ci się przytrafić. Ale może, tylko musisz dać jej szansę.

[syklamen]

Musisz sobie sama odpowiedzieć na pytanie czy to jest miłość.
Jeżeli jest ktoś w naszym życiu przez długi czas i jest on elementarną jego częścią, to potem odczuwamy pustkę jak go zabraknie...ale to jeszcze nie znaczy, że tak naprawdę tego faceta kochasz. To naturalne, że innych do niego porównujesz...w końcu przez długi czas to on był tym jedynym facetem Myślę, że po prostu jest za wczesnie żebyś kogoś szukała...nic na siłę
Skoro nie akceptujesz jego wyglądu fizycznego, to może jedna lepiej poszukaj kogoś, kto będzie Ci się po prostu podobał Bo mi się wydaje, że na pewno przyjaźń między Wami była piękna (mówisz, że jest pokrewną duszą), ale do miłości jeszcze porzebny jest pociąg fizyczny
Brakuje Ci jego bliskości, dotyku, pocałunków czy tylko rozmów z nim? Odpowiedź sobie na to pytanie i może Ci to pomoże

[agusia5144]

Napisane przez syklamen

Jeżeli jest ktoś w naszym życiu przez długi czas i jest on elementarną jego częścią, to potem odczuwamy pustkę jak go zabraknie...ale to jeszcze nie znaczy, że tak naprawdę tego faceta kochasz. To naturalne, że innych do niego porównujesz...w końcu przez długi czas to on był tym jedynym facetem

Czytając to zastanawiam się czy ja napewno kocham swojego tża :conf used:

[Niqsiaaa]

Widocznie to nie miłość, a zwykłe przyzwyczajenie. Myślę, że ciężko będzie tylko na początku, bo to jednak spora zmiana. Jednak jeśli do niego wrócisz, może się okazać, że w końcu jesteście razem tylko dlatego, że głupio Ci ponownie go zostawić.

[maszToCoChcesz]

normalne po rozstaniu.

Musisz wytrzymać i tyle. Brakuje Ci trochę tej czułości, jego obecności i te luki w czasie, który spędzaliście razem. to minie. Ja bym do niego nie wracała.

[KropeczkaMala]

Napisane przez Malaga1

Czasem mam wrażenie, że wszystkie wątpliwości są spowodowane tym że nie odpowiada mi pod względem wyglądu tak abym mogła powiedzieć że bardzo mi się podoba.

na starosc i tak wszyscy bedziemy brzydcy i pomarszeni

[1c3a9668cb473eb00ec0f3dce65be5361e74cda4_63d1c28200398]

Jeśli przedstawiasz takie problemy, to nie jest prawdziwa miłość, absolutnie. Nie kochasz go i stąd to wszystko.

[Malaga1]

Najlepsze w tym wszystkim jest to, że dowiedziałam się, że moja mama miała identyczny problem. Nie mogłam w to uwierzyć. Też uważała, że jej chłopak jest za chudy. Dziś ten facet jest moim ojcem. Różnica polega na tym, że wiem że mój chłopak mnie nie zawiedzie. Zupełnie inny typ człowieka.

[fleur05]

Napisane przez Malaga1

Czasem mam wrażenie, że wszystkie wątpliwości są spowodowane tym że nie odpowiada mi pod względem wyglądu tak abym mogła powiedzieć że bardzo mi się podoba. Zastanawiam się ile mogłoby się zmienić gdyby trochę się "poprawił". Na pewno to polepszyło by jego pewność siebie a to bardzo dużo dla mnie. Chciał to dla mnie zrobić...

Ten post to dla mnie odpowiedź na Twoje pytanie.
A jakby to on zastanawiał się, czy może być z Tobą całe życie bo jesteś wg. niego za brzydka?
Daj mu spokój, kiedyś zmądrzejesz- może będziesz żałowała, ale wasz związek to jakaś kpina.

[Malaga1]

Przecież nie chodzi o to żę nie chcę z nim być bo nie spełnia jakiś moich wygórowanych "standardów" tylko po prostu czuję że pod tym względem czegoś mu brakuje- kilku kilogramów. Nie jestem już przecież smarkulą, żeby oceniać kogoś po wyglądzie.

[KropeczkaMala]

zapisz go na silownie

[yoona]

mialam podobnie, po 3 latach zwiazku zerwalam, nie bedac do konca pewna. zrozumialam blad i kolejne 2 lata baaardzo cierpialam, bo on juz mnie nie chcial. dzis po 5 latach jestem w szczesliwym zwiazku i na dobre mi wyszlo. takze nie ogladaj sie na niego, skoro z nim zerwalas to jednak Ci nie pasowal, przejdzie Ci

[_szatanka_]

[1=a2fc2be9cd8d1027f8cb90d 936276c49cf807c7d_6559504 24f87d;20537869]Gdyby to była prawdziwa miłość, to tego, co pogrubiłam, pewnie by nie było, nie miałabyś tylu wątpliwości, potrafiłabyś zaakceptować jego wady i czułabyś się szczęśliwa. Myślę, że Twoje uczucie się wypaliło.
A argument, czemu nie chcesz go stracić: "nie chcę od nowa kogoś szukać i poznawać" - powalił mnie na kolana. To jesteś z nim z miłości czy z wygody? [/QUOTE]

Zgadzam się z tym. Jeśli masz jakieś wątpliowści i nie jesteś pewna swoich uczuć już teraz, uwierz, że lepiej będzie jeśli sobie odpuścisz. Skoro pojawiają się pewne obawy to już chyba jakiś znak, nie sądzisz ?

[foremka001]

Napisane przez follee

Chcemy należeć do kogoś bo to jedyna szansa na prawdziwe szczęście.

Nalezec do kogos to jedyna szansa na prawdziwe szczescie?

Napisane przez Malaga1

Przecież nie chodzi o to żę nie chcę z nim być bo nie spełnia jakiś moich wygórowanych "standardów" tylko po prostu czuję że pod tym względem czegoś mu brakuje- kilku kilogramów. Nie jestem już przecież smarkulą, żeby oceniać kogoś po wyglądzie.

A wiesz, ze te kilka kilogramow nie sprawi, ze zaczniesz czuc sie przy nim bezpiecznie? To nie wyglad o tym decyduje. Poznaj go blizej, bo chyba przez te 3 lata nie mialas okazji zobaczyc kim jest ten Twoj chlopiec. Nigdy nie poczujesz sie przy nim bezpieczna jesli nie bedziesz przekonana, ze dla niego liczy sie Twoje dobro, ze mozesz mu zaufac.

[malenkaR18]

Napisane przez Malaga1

Przecież nie chodzi o to żę nie chcę z nim być bo nie spełnia jakiś moich wygórowanych "standardów" tylko po prostu czuję że pod tym względem czegoś mu brakuje- kilku kilogramów. Nie jestem już przecież smarkulą, żeby oceniać kogoś po wyglądzie.

a ile on waży w ogóle ?? he
a mój Tż też jest szczupły i mi się to podoba.. nie lubie chłopów bez szyi ;D

ale to tylko moja opinia ..

[kitkulka]

Napisane przez KropeczkaMala

na starosc i tak wszyscy bedziemy brzydcy i pomarszeni

Albo jeszcze szybciej

Autorko, mnie się wydaje, że to jest po prostu przyzwyczajenie. Był Twoim pierwszym chłopakiem, byłaś z nim 3 lata, pomógł Ci wyleczyć się z kompleksów, ale jak widać one powróciły.
Myślę, że ta tęsknota Ci przejdzie, tylko nie zakładaj z góry, że nikogo nie chcesz poznawać itp.