Nagła przeprowadzka a prawie trzylatek

[minkami]

Witam,
Sytuacja jest następująca. Wyprowadziliśmy się dość nagle. Mój mały kochany Trzylatek kochał miejsce w którym mieszkał. Miał po sąsiedzku przyjaciółki z którymi spędził całe swoje krótkie życie. Widział się z nimi codziennie i praktycznie od rana do nocy. Gdyż z sąsiadami mieliśmy bardzo dobre kontakty, to dzieciaki mogły się trzymać razem. Tylko, że musieliśmy się wyprowadzić, mam wyrzuty sumienia, że przeze mnie dziecko straciło coś najcenniejszego czego mu nie kupie i nie wiem czy spotkamy takich ludzi jak oni. Ciągle płacze, jestem tym wszystkim zdruzgotana. On traktowała te dziewczynki jak siostry a ja jak własne dzieci. Nie wiem jak mu to wytłumaczyć, jak zastąpić, kiedy w pobliżu nie ma dzieci;(

[paula78]

Chyba bardziej ty to przeżywasz niż dziecko ,które ma krótką pamięć,swoim histeryzowaniem przenosisz to na dziecko i przekazujesz mu ,że stała się tragedia ,po co ?

Zapisz go do przedszkola ,zajmij dzień ,idż na plac zabaw ,syn pozna inne dzieci.

[minkami]

Napisane przez paula78

Chyba bardziej ty to przeżywasz niż dziecko ,które ma krótką pamięć,swoim histeryzowaniem przenosisz to na dziecko i przekazujesz mu ,że stała się tragedia ,po co ?

Zapisz go do przedszkola ,zajmij dzień ,idż na plac zabaw ,syn pozna inne dzieci.

Być może masz racje.

[AnQś]

Nie możecie ich odwiedzać? Jeśli kontakt się nie urwał całkowicie możecie celebrować te spotkania. Niech coś dla dziewczynek narysuje, planujcie całą wyprawę.
POza tym też mi się wydaje ,że taki trzylatek szybko aklimatyzuje w nowych miejscach. Niech pozna nowe koleżanki, wychodźcie na place zabaw itd.