przeklinanie do mamy

[koce]

Krótko i na temat.

Teksty:

- "no chyba cię po je ba ło"
- "co ty pi er do lisz..."

to chyba ostra przesada, gdy rozmawia się z własną matką?!

Jak traktować członka rodziny, który rzuca takim mięsem do innych?
Czy na brak szacunku i chamstwo w ogóle są jakieś metody?

[Weronikapr]

A kim jest ta osoba dla Ciebie? Wiadomo, że inaczej się rozmawia z bratem a inaczej z dzieckiem sąsiada kuzynki.

[dillingerine]

Wszystko zależy od tego, jakie zasady (lub 'zasady') panują w danej rodzinie. Moim nieskromnym zdaniem przegięciem ciężkim byłoby rzucanie takich tekstów tylko po to, żeby komukolwiek (w tym wypadku matce) zrobić przykrość i obserwować, jakie wrażenie to na nim robi (w domyśle - jak go to boli), natomiast w momencie, kiedy takim językiem posługują się wszyscy członkowie rodziny i na nikim nie robi to wrażenia (co wcale nie jest społecznie wskazane, jasne), to niech robią co chcą, kwestia wychowania - jeśli matka w ten sposób traktowała swoje dzieci, to niech się nie dziwi, że będzie obrzucana inwektywami.

[koce]

nie, w naszej rodzinie nikt nie przeklinal na codzien. mama w ogole, a tata od wielkiego dzwonu. wiem, ze mamie jest bardzo przykro byc tak traktowana. nieraz byly z tego powodu awantury. a ojca w domu nie ma, by mogl zaprowadzic porzadek.

[201610310857]

alke to Ty tak sie zwracałaś do mamy, czy mama do Ciebie? bo nie czaję?

[koce]

ani ja do mamy, ani mama do mnie. inny czlonek rodziny.

[Weronikapr]

Do Twojej mamy? jeśli tak, to porozmawiaj z rodzeństwem. A jeśli to w ogóle inna mama, to ich sprawa.

[wisienka_na_torcie]

Moim zdaniem , chociaż to moze i brutalnie zabrzmi, ale takie odzywki dziecka do matki są w jakimś stopniu porażką wychowawczą. Sama znam kilka takich przypadków i niestety, najczęściej są tą dzieciaki, które albo były w domu niesamowicie rozpieszczane, albo takie, w których wychowaniu rodzice mieli znikomy udział. Nie wyobrażam sobie odezwać się tak do własnej matki (mimo, ze czasem ciśnie mi się na język), głównie dlatego, że nigdy by sobie na to nie pozwoliła, kiedy byłam jeszcze dzieckiem. Co zrobić? Wydaje mi się , że brak szacunku i autorytetu (bo o to przede wszystkim tu chodzi, nie tylko o chamstwo) ciężko jest odbudować, zwłaszcza, jeśli dziecko jest już prawie dorosłe. Jeśli to się zdarza w towarzystwie, to jasne, może i można zwrócić uwagę na słownictwo, jakiego ktoś używa, ale tak naprawdę to sprawa między matką a dzieckiem.

[koce]

to moja mama i moje rodzenstwo. wg mnie to moze byc wlasnie kwestia rozpieszczenia +kolegow, a teraz zlosci, ze gdy juz jest dorosly, to mu sie nie nadskakuje jak dziecku. i sa pewne wymagania. i chyba to jest porazka wychowawcza... ale czy taki stan rzeczy da sie jeszcze zmienic, wg Was? ja mam wrazenie, ze ta osoba nikogo nie szanuje. wiem, ze mama sie czuje ponizana i ja tez. a zadna z nas na to nie zasluguje. np. mama sie stara, zeby bylo milo, a tu tylko w kolko niemile, obrazliwe slowa, negowanie wszystkiego, marudzenie o byle co.

[Weronikapr]

Niestety dopóki mama będzie się starała mu dogodzić nie zważając na jego teksty, nic się nie zmieni. Przynajmniej nie na lepsze.

[wisienka_na_torcie]

Napisane przez Weronikapr

Niestety dopóki mama będzie się starała mu dogodzić nie zważając na jego teksty, nic się nie zmieni. Przynajmniej nie na lepsze.

Dokładnie.
Pamiętam, jak kiedyś, miałam może z 16 lat odezwałam się chamsko do mojej mamy. Pożałowałam tego bardzo, bo nie dość, że przez jakiś czas naprawdę dobitnie pokazywała, ze ją uraziłam, to jeszcze usłyszałam parę słów prawdy, które pamiętam do dziś. Ale to kwestia charakteru, moja mama jest osobą, która nie pozwoli sobą pomiatać, jeśli Twoja nie ma w sobie tej naturalnej asertywności , to ciężko będzie cokolwiek zmienić, zwłaszcza tak późno.

[allmode]

Mam identyczną sytuację. Mój brat rzuca mięsem do matki nagminnie.
Niestety, tak go sobie wychowała, pozwala sobie na to - więc co ja mogę zrobić?
Jeśli mama pozwala sobie na to, żeby dziecko do niej w ten sposób mówiło, nie reaguje i nie potrafi wyegzekwować dla siebie szacunku, to nic nie mozesz zrobić. Możesz powiedzieć rodzeństwu i mamie, co myślisz na ten temat, ale to wszystko.
Masz rację, to jest efekt niewłasciwego wychowania. I jeśli latami człowiek pozwalał, żeby jego dziecko nie szanowało go, to czy nagle ta sytuacja da się zmienić? No nie da.

[madana]

Napisane przez koce

to moja mama i moje rodzenstwo. wg mnie to moze byc wlasnie kwestia rozpieszczenia +kolegow, a teraz zlosci, ze gdy juz jest dorosly, to mu sie nie nadskakuje jak dziecku. i sa pewne wymagania. i chyba to jest porazka wychowawcza... ale czy taki stan rzeczy da sie jeszcze zmienic, wg Was? ja mam wrazenie, ze ta osoba nikogo nie szanuje. wiem, ze mama sie czuje ponizana i ja tez. a zadna z nas na to nie zasluguje. np. mama sie stara, zeby bylo milo, a tu tylko w kolko niemile, obrazliwe slowa, negowanie wszystkiego, marudzenie o byle co.

- takie zachowanie to przykład braku wychowania, chamstwa, pospolitego buractwa. Z tym, że matka po prostu "zapracowała" sobie na takie traktowanie (ABSOLUTNIE niedopuszczalne!!!), bo skoro synkowi zawsze wszystko wolno było, nie miał obowiązków, tylko wszystko pod nos, to oczekiwać, że nagle są wymagania to jaki oczekiwać gwiazdki z nieba. Jego NIKT nie nauczył szacunku, nie stawiał wymagań, nie wychowywał, a hodował sobie chama.Mam 2 synów, zwyczajnie nie wyobrażam sobie nawet 1/100 takiego braku szacunku. Gdyby do mnie dorosły syn tak się odezwał, wystawiłabym walizki z domu- nie żartuję, kocham bardzo swoje dzieci, ale nie wyobrażam sobie, aby do mnie tak się odezwały.

[bluebluesky]

Ty tutaj nic nie zmienisz. Twoja matka SAMA bedzie musiala sie zmienic, przestac akceptowac takie zachowania, byc konsewentna i nie pozwalac na chamstwo w domu. Ty mozesz tylko ja wspierac w jej decyzjach.

Ile lat ma Twoj brat?