Chce zmienic swoje zycie..

[ann09]

Witam wszystkich Chyba w zyciu kazdego przychodzi taki czas, w którym człowiek ma dosc, to moze za duzo powiedziane, poprostu nie jest zadowolony ze swojego zycia. Chce zmian. Ale nie bardzo wie jak to uczyc, bądz brak mu motywacji. U mnie chyba taki etap własnie nadszedł. Za miesiąc będe miała 18 lat. I z przykroscią stwierdzam ze jestem raczej obserwatorką zycia niz jego uczestniczką. Czuje ze biore z zycia tylko połowe. Nawet nie wiemi od czego zacząc. Mam hobby, taniec, ale nigdy jeszcze nie pokazałam tego jak naprawde potrafie tanczyc. Mam taką poprzeczke, której nie moge przeskoczyc. Nie umiem. Chcialabym miec tez inne zajęcia. Np zawsze marzyłam o tym aby grac na gitarze,albo pianinie. Ale nigdy nie doszlo to, do skutku. Zaczynalam moze z 5 razy, nie chce naciągac rodzicow na lekcje, które sa w naszym miescie drogie, i mialam zamiar sie sama uczyc, tak jak to robi wiele osob,ale nie moge sie zmotywowac. Nie wierze chyba w to ze mogłabym tego dokonac, albo poprostu jestem niecierpliwa, i chcialabym abym od razu umiala, a przeciez tak sie nie da. Mam chłopaka, uwielbiam go, uwielbiam spędzac z nim czas, jest dla mnie taki kochany, ale nie kocham go. Nie mogłabym z nim nie byc, na dzien dzisiejszy. Najgorsze jest to ze powiedzialam mu nie raz ze go kocham. Dlaczego? sama nie wiem, moze dlatego ze chce zeby był szczęsliwy, a przeciez to jest wazne.

Kazdy problem z innej beczki, ale napisalam, to o czym w danej chwili myslalam. Wiem ze to troche takie uzalanie sie nad soba, ale nie tak to mialo wygladac. Chce jakis rad, jak sie zmienic

[olaaaa199111]

Po co jesteś z kimś kogo nie kochasz?? Pomyśl sobie jak bardzo go zranisz gdy prawda wyjdzie na jaw.

[Cytryna007]

Napisane przez ann09

Witam wszystkich Chyba w zyciu kazdego przychodzi taki czas, w którym człowiek ma dosc, to moze za duzo powiedziane, poprostu nie jest zadowolony ze swojego zycia. Chce zmian. Ale nie bardzo wie jak to uczyc, bądz brak mu motywacji. U mnie chyba taki etap własnie nadszedł. Za miesiąc będe miała 18 lat. I z przykroscią stwierdzam ze jestem raczej obserwatorką zycia niz jego uczestniczką. Czuje ze biore z zycia tylko połowe. Nawet nie wiemi od czego zacząc. Mam hobby, taniec, ale nigdy jeszcze nie pokazałam tego jak naprawde potrafie tanczyc. Mam taką poprzeczke, której nie moge przeskoczyc. Nie umiem. Chcialabym miec tez inne zajęcia. Np zawsze marzyłam o tym aby grac na gitarze,albo pianinie. Ale nigdy nie doszlo to, do skutku. Zaczynalam moze z 5 razy, nie chce naciągac rodzicow na lekcje, które sa w naszym miescie drogie, i mialam zamiar sie sama uczyc, tak jak to robi wiele osob,ale nie moge sie zmotywowac. Nie wierze chyba w to ze mogłabym tego dokonac, albo poprostu jestem niecierpliwa, i chcialabym abym od razu umiala, a przeciez tak sie nie da. Mam chłopaka, uwielbiam go, uwielbiam spędzac z nim czas, jest dla mnie taki kochany, ale nie kocham go. Nie mogłabym z nim nie byc, na dzien dzisiejszy. Najgorsze jest to ze powiedzialam mu nie raz ze go kocham. Dlaczego? sama nie wiem, moze dlatego ze chce zeby był szczęsliwy, a przeciez to jest wazne.

Kazdy problem z innej beczki, ale napisalam, to o czym w danej chwili myslalam. Wiem ze to troche takie uzalanie sie nad soba, ale nie tak to mialo wygladac. Chce jakis rad, jak sie zmienic

Przede wszystkim zadaj sobie pytanie po co jesteś z kims kogo nie kochasz ?? w ten sposób ranisz ta osobę. pomysl jakbys sie poczula gdybyś to ty była na jego miejscu i gdybys sie dowiedziała ze jest z toba ot tak, dla zabawy, dlatego że wypada kogoś mieć

Najgorsze jest to ze powiedzialam mu nie raz ze go kocham. Dlaczego? sama nie wiem, moze dlatego ze chce zeby był szczęsliwy, a przeciez to jest wazne.

ważne jest zeby był szczęsliwy kiedy go kłamiesz w żywe oczy ?
zostaw chłopaka póki nie jest za późno. uwazam że bez ciebie bedzie szczęsliwszy


co do zmiany twojego zycia to wywnioskowałam że jesteś leniwa i niezorganizowaną osoba.

Np zawsze marzyłam o tym aby grac na gitarze,albo pianinie. Ale nigdy nie doszlo to, do skutku. Zaczynalam moze z 5 razy (...) i mialam zamiar sie sama uczyc, tak jak to robi wiele osob,ale nie moge sie zmotywowac. Nie wierze chyba w to ze mogłabym tego dokonac, albo poprostu jestem niecierpliwa, i chcialabym abym od razu umiala, a przeciez tak sie nie da.

chciec to móc. a tobie najwyraźniej się nie chce.

jeśłi czekasz tu na rady jak zmienic swoje życie to podejrzewam że nie dostaniesz takowych. Nie ma uniwersalnej recepty na udane szczęśliwe życie. każdy sam musi dojsc do tego co ma zrobic zeby byc lepszy/szczęsliwszy/spełniony w swoim życiu.

[wampir]

Trochę brzmi jak takie rozkapryszenie

Moja rada to po prostu się ogarnąć.
Chcesz grać na gitarze? To zacznij.
Nie kochasz swojego chłopaka? To po co go ranisz...?

No sorry, ale prostej recepty, jak zmienić swoje życie nie ma i ja więcej Ci powiedzieć nie mogę, bo nie jestem w Twojej skórze.

---------- Dopisano o 12:54 ---------- Poprzedni post napisano o 12:53 ----------

I zwalcz lenia

---------- Dopisano o 12:58 ---------- Poprzedni post napisano o 12:54 ----------

Jak nie będziesz mieć zajawy na muzykę, to nigdy nie nauczysz się dobrze grać

[Chatul]

Napisane przez ann09

Witam wszystkich Chyba w zyciu kazdego przychodzi taki czas, w którym człowiek ma dosc, to moze za duzo powiedziane, poprostu nie jest zadowolony ze swojego zycia. Chce zmian. Ale nie bardzo wie jak to uczyc, bądz brak mu motywacji. U mnie chyba taki etap własnie nadszedł. Za miesiąc będe miała 18 lat. I z przykroscią stwierdzam ze jestem raczej obserwatorką zycia niz jego uczestniczką. Czuje ze biore z zycia tylko połowe. Nawet nie wiemi od czego zacząc. Mam hobby, taniec, ale nigdy jeszcze nie pokazałam tego jak naprawde potrafie tanczyc. Mam taką poprzeczke, której nie moge przeskoczyc. Nie umiem. Chcialabym miec tez inne zajęcia. Np zawsze marzyłam o tym aby grac na gitarze,albo pianinie. Ale nigdy nie doszlo to, do skutku. Zaczynalam moze z 5 razy, nie chce naciągac rodzicow na lekcje, które sa w naszym miescie drogie, i mialam zamiar sie sama uczyc, tak jak to robi wiele osob,ale nie moge sie zmotywowac. Nie wierze chyba w to ze mogłabym tego dokonac, albo poprostu jestem niecierpliwa, i chcialabym abym od razu umiala, a przeciez tak sie nie da. Mam chłopaka, uwielbiam go, uwielbiam spędzac z nim czas, jest dla mnie taki kochany, ale nie kocham go. Nie mogłabym z nim nie byc, na dzien dzisiejszy. Najgorsze jest to ze powiedzialam mu nie raz ze go kocham. Dlaczego? sama nie wiem, moze dlatego ze chce zeby był szczęsliwy, a przeciez to jest wazne.

Kazdy problem z innej beczki, ale napisalam, to o czym w danej chwili myslalam. Wiem ze to troche takie uzalanie sie nad soba, ale nie tak to mialo wygladac. Chce jakis rad, jak sie zmienic

Zacznij od zmienienia podejścia do ludzi Nie mów nikomu, że go kochasz, jeśli go nie kochasz. Kłamstwa nikogo nie uszczęśliwią

Twój chłopak jest pewien, że go kochasz. A Ty? Wiesz, że go nie kochasz, ale mówisz mu co innego... Czy to jest Twoim zdaniem w porządku w stosunku do niego?

[mycha123]

Droga ann09
postanowiłam napisać choć mogłabym być twoją starszą ...ciocią
ale ...wiem o czym piszesz, ja też się tak kiedyś czułam, jak widz... który tylko ogląda spektakl zwany życiem, a nie uczestniczy w nim,
wiem jak to jest kiedy brak funduszy nie pozwala realizować marzeń.
Po pierwsze to mieć kogoś dla kogo będzie ważne to, że po prostu jesteś,
co to znaczy, że uwielbiasz swojego chłopka, ale go nie kochasz?
Co to dla Ciebie znaczy kochać kogoś?
Bo dla mnie jak go uwielbiasz to dobry począte do miłości...

[Hardwoman]

Hej, ja byłam w tej sytuacji tylko ze ja w tym związku byłam oklamywana ze mnie " kocha". A kiedy pewnego dnia po uprawnieniach jak bardzo mnie kocha ze zawsze razem powiedział " to co nie przeżywaj przeciez możesz mieć sobie każdego" nie napisze o czym myślałam. Zrobilas błąd mówiąc mu ze go kochasz chociaż tego nie czułas. I niestety ale musisz mu to powiedzieć ale delikatnie i nie w chamski sposób ..
Co do zmiany życia tez bym tego chciała, odrzucić przeszłość ale sie boje

[Sigilo]

Napisane przez ann09

Witam wszystkich Chyba w zyciu kazdego przychodzi taki czas, w którym człowiek ma dosc, to moze za duzo powiedziane, poprostu nie jest zadowolony ze swojego zycia. Chce zmian. Ale nie bardzo wie jak to uczyc, bądz brak mu motywacji. U mnie chyba taki etap własnie nadszedł. Za miesiąc będe miała 18 lat. I z przykroscią stwierdzam ze jestem raczej obserwatorką zycia niz jego uczestniczką. Czuje ze biore z zycia tylko połowe. Nawet nie wiemi od czego zacząc. Mam hobby, taniec, ale nigdy jeszcze nie pokazałam tego jak naprawde potrafie tanczyc. Mam taką poprzeczke, której nie moge przeskoczyc. Nie umiem. Chcialabym miec tez inne zajęcia. Np zawsze marzyłam o tym aby grac na gitarze,albo pianinie. Ale nigdy nie doszlo to, do skutku. Zaczynalam moze z 5 razy, nie chce naciągac rodzicow na lekcje, które sa w naszym miescie drogie, i mialam zamiar sie sama uczyc, tak jak to robi wiele osob,ale nie moge sie zmotywowac. Nie wierze chyba w to ze mogłabym tego dokonac, albo poprostu jestem niecierpliwa, i chcialabym abym od razu umiala, a przeciez tak sie nie da. Mam chłopaka, uwielbiam go, uwielbiam spędzac z nim czas, jest dla mnie taki kochany, ale nie kocham go. Nie mogłabym z nim nie byc, na dzien dzisiejszy. Najgorsze jest to ze powiedzialam mu nie raz ze go kocham. Dlaczego? sama nie wiem, moze dlatego ze chce zeby był szczęsliwy, a przeciez to jest wazne.

Kazdy problem z innej beczki, ale napisalam, to o czym w danej chwili myslalam. Wiem ze to troche takie uzalanie sie nad soba, ale nie tak to mialo wygladac. Chce jakis rad, jak sie zmienic

Witaj,
Przede wszystkim żeby zmienić swoje życie, trzeba nie tylko chcieć ale i mieć na to dużo samozaparcia i siły. Same chęci to dobry początek, ale nie wystarczą niestety na realizację planów.
-Piszesz że masz hobby-taniec. Jeśli narzekasz na to że nikt nie widział jak dobrze tańczysz-zmień to Zapisz się do szkoły tańca, czy weź udział w konkursie tanecznym i pokaż innym jak dobrze Ci idzie i jak to lubisz. Myślę, ze mogłoby to również pomóc Ci w przeskoczeniu "poprzeczki" o której wspomniałaś
-Chcesz nauczyć się grać na instrumencie? Zdecyduj najpierw na jakim i zastanów się baaardzo dobrze,czy na samych chęciach znów się nie skończy. Jeżeli dojdziesz do wniosku że masz tyle samo samozaparcia co i chęci-to porozmawiaj z rodzicami (dziadkami?) o tym czy sfinansują Ci naukę. Może sama zaproponuj, że dołożysz się do opłat za lekcje? Będąc pełnoletnią możesz sobie przecież czasem dorobić stojąc na promocjach itp.
-Co do Twojego partnera..uważam, ze nie powinnaś go dłużej oszukiwać. Ja będąc na początku związku, bardzo szybko usłyszałam od mojego TŻ że mnie kocha i chyba właśnie pod wpływem tego co powiedział kilka dni później stwierdziłam to samo. Jednak okazało się (po moich spokojnych przemyśleniach), że pomyliłam się w ocenie własnych uczuć. Uwielbiałam go, tak jak Ty swojego TŻ-ta, ale go nie kochałam. Wyjaśniłam mu oczywiście sytuację i przeprosiłam. Łatwo nie było, ale zrobiłam to od razu jak doszło do mnie, że źle odczytałam swoje uczucia. Nie można krzywdzić tych na których nam zależy i mówić im że ich kochamy jeśli tak nie jest. Robisz swojemu partnerowi w ten sposób ogromną krzywdę, bo oszukujesz go w bardzo ważnej sprawie. Uważam, ze powinnaś jak najszybciej wyjaśnić mu iż nie jest tak jak mówisz i ponieść tego konsekwencje.

Trzymam kciuki za Twoje zmiany

[Alyssum]

zgodzę się z Sigilo