Zapomnieć? Będzie lepiej? Jaki jest Wasz punkt widzenia

[PaladinSol]

Przeszło rok temu (grudzień 2010) wpadł mi w oko pewien chłopak, był wtedy w ostatniej klasie zawodówki, a ja w 3 klasie technikum. Przez cały tamten grudzień wmawiałam sobie, że on mi się tylko podoba. Podczas przerwy świątecznej tak strasznie mi go brakowało. Nie gadałam z nim nigdy, ale jakoś coś w nim mnie zaintrygowało. Wcale nie był jakimś najprzystojnieszszym chłopakiem w szkole, zwykły przeciętny chłopak, ale ja zobaczyłam w nim coś szczególnego, nie wiem co to jest, ale gdy tylko go zobaczyłam, albo przypadkiem na drodze, albo na korytarzu, albo przez szybę, to zawsze coś podskoczyło we mnie w środku, było to przyjemne uczucie. Gdy tylko on przyłapał mnie na tym że na niego patrzę, albo ja przyłapałam go na tym samym, to nie potrafiłam odwrócić wzroku, dopiero po upływie kilkunastu sekund, on też nie odwracał wzroku. Wtedy liczyło się dla mnie tylko to, że on jest, że się na mnie patrzy, nie myślałam wtedy o niczym. Wszystko to trwało przez 6 miesięcy - później nadszedł czerwiec i on skończył szkołę. Od tego dnia widziałam go tylko jeden jedyny raz w połowie września w samochodzie.
Nie wiem, czy był nieśmiały, a może miał mnie poprost w d..ie i nigdy nie zagadał do mnie. Ja byłam nieśmiała, zabrakło mi odwagi, by choćby podejść do niego i coś mu powiedzieć... Do dziś tego żałuję... Nadal strasznie mi go brakuje. Próbowałam kręcić z fajnym chłopakiem, ale nie potrafię się przełamać. Zaprosiłam go na studniówkę, myślałam że to coś zmieni. Studniówka była jak najbardziej udana, ale to nic nie zmieniło. Z partnerem studniówkowym rozmawiam, piszę raz na jakiś czas, ale nie czuję nic. Tylko ON się dla mnie liczy, nie potrafię ruszyć do przodu. Czy to jest możliwe, że tak długo go nie widziałam, a nadal tęsknię za nim.

[paula1109]

poszukaj go na naszej klasie hiii