Brak miłości do dziecka po porodzie-czy to normalne?

[Kajusia200988]

Witam wszystkich,

Po bardzo ciężkim porodzie, który był moim pierwszym, kiedy położyli mi dziecko na brzuch tylko spojrzałam na nią od niechcenia i bujałam ręką uspokajając żeby nie płakała... Po 12 godzinach od porodu nie mogłam oczu od niej oderwać i bardzo mocno ją teraz kocham. Świata poza nią nie widzę, ale bardzo się wstydzę tej obojętności, którą jej zafundowałam. Brakuje mi tej radości i łez szczęścia towarzyszącym tuż po porodzie... ech mam wielki żal do siebie.

Czy któraś z Was też coś podobnego przeżyła? Jakie macie zdania na ten temat? Czy to oznacza, że jest się złą matką?

[_vixen_]

Ale sobie problem wymyśliłaś.

Po porodzie byłam tak nim przerażona, oszołomiona bólem i tym, co się dzieje, że tez bez fajerwerków i łez wzruszeń się obeszło.

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez Kajusia200988

Witam wszystkich,

Po bardzo ciężkim porodzie, który był moim pierwszym, kiedy położyli mi dziecko na brzuch tylko spojrzałam na nią od niechcenia i bujałam ręką uspokajając żeby nie płakała... Po 12 godzinach od porodu nie mogłam oczu od niej oderwać i bardzo mocno ją teraz kocham. Świata poza nią nie widzę, ale bardzo się wstydzę tej obojętności, którą jej zafundowałam. Brakuje mi tej radości i łez szczęścia towarzyszącym tuż po porodzie... ech mam wielki żal do siebie.

Czy któraś z Was też coś podobnego przeżyła? Jakie macie zdania na ten temat? Czy to oznacza, że jest się złą matką?

teraz jest dobrze,tak?

to nie szukaj dzury w całym i ciesz sie tym co masz

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Dziewczyno, a ty to chyba sielskie życie musisz mieć nie wstyd ci taki problem wymyślać? Ciesz się tym co masz, a nie szukaj dziury w całym.

U mnie reakcja na co innego, ale podobna - jak dowiedziałam się, że jednak cc będzie, to tylko myśl: o, fajnie, przestanie boleć żadne tam wyrzucanie sobie, że nie rodzę naturalnie.

[iizabelaa]

to ja napisze jeszcze, że z czasem zapomnisz o tym

ja też przeżyłam pewne "rozczarowanie" podczas porodu, bardzo mnie gnębiło i doprowadzało do łez,
teraz młoda ma rok i sobie uświadomiłam, że dawno o tym nawet nie myślałam

a inna sprawa, że nawet mi nie przyszło by do głowy, żeby martwić się tym, że po porodzie nie popłakałam się z radości,
wg mnie naturalne, że bardziej kobiecie towarzysz uczucie szczęścia związane z końcem bólu

ale wiem że różne rzeczy dręczą kobiety, koleżankę długo "dręczyło", że zaraz po porodzie/po szyciu nie wytliła nagiego synka,
tylko leżała na sali porodowej odczekując te przepisowe 2h a on gdzieś indziej

[wandaweranda]

Napisane przez Kajusia200988

Witam wszystkich,

Po bardzo ciężkim porodzie, który był moim pierwszym, kiedy położyli mi dziecko na brzuch tylko spojrzałam na nią od niechcenia i bujałam ręką uspokajając żeby nie płakała... Po 12 godzinach od porodu nie mogłam oczu od niej oderwać i bardzo mocno ją teraz kocham. Świata poza nią nie widzę, ale bardzo się wstydzę tej obojętności, którą jej zafundowałam. Brakuje mi tej radości i łez szczęścia towarzyszącym tuż po porodzie... ech mam wielki żal do siebie.

Czy któraś z Was też coś podobnego przeżyła? Jakie macie zdania na ten temat? Czy to oznacza, że jest się złą matką?

no prosze Cie..........tak to tylko na filmach sama piszesz, ze porod byl ciezki, poza tym hormony szaleja, jak diabli-od euforii, poprzez obojetnosc, po rozpacz. Takie oszolomienie to norma po porodzie
jestes tylko czlowiekiem, nie maszyna, ktorej po nacisnieciu odpowiedniego guziczka wlacza sie żadana emocja.
nie szukaj dziury w calym, bo sfiksujesz. zareczam Ci, ze pelniac role matki jeszcze nieraz zaskocza Cie wlasne odczucia, typu znuzenie, zniecierpliwienie czy gniew-to, ze odczuwasz negatywne emocje nie jest powodem do wstydu. Grunt to umiec nazwac to co sie czuje w danym momencie, zrozumiec przyczyne i umiec nad tym panowac.

[Kajusia200988]

Uważam, że problem nie jest wymyślony. W ostatnim czasie coraz więcej otwarcie mówi się na ten temat. Media i prasa, aż huczy opinie psychologów posuwają się do stwierdzeń, że to właśnie ta wielka wieź matki z dzieckiem oraz bezgraniczna miłość w każdym momencie od narodzin są fikcją... Matki niby boją się przyznać do swoich prawdziwych uczuć, bo nie chcą być oceniane jako te złe....

A jeżeli chodzi o mnie, to być może wpływ na moje odczucia ma fakt, że jest to moje pierwsze, upragnione, wyczekane i cudem donoszone dzieciątko..?

Krótki opis:
Miałam wypadek samochodowy- obrażenia wewnętrzne: wątroba, śledziona, płuca i pęknięte serce... które zoperowali rok później
Tak więc miałam zakaz zajścia w ciążę i małe szanse bo kobiece narządy były strasznie poobijane. Ale się udało zaszłam w ciążę w brew woli kardiologa. 6 tyg później poroniłam... Próbowałam od nowa i się udało Ciąża byłą zagrożona od 1 miesiąca i przeboje przez całe 8 miesięcy trwały. Po 4 latach czekania przychodzi na świat moja kruszynka, a ja co? W d... mam i chce tylko żeby przestała płakać bo mi się chce spać.

Myślę że mam prawo mieć do siebie pretensje... czemuż ta kruszynka była winna? Dobrze tylko że nie będzie pamiętała

[rybkie]

[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;32812950]Dziewczyno, a ty to chyba sielskie życie musisz mieć nie wstyd ci taki problem wymyślać? Ciesz się tym co masz, a nie szukaj dziury w całym.

U mnie reakcja na co innego, ale podobna - jak dowiedziałam się, że jednak cc będzie, to tylko myśl: o, fajnie, przestanie boleć żadne tam wyrzucanie sobie, że nie rodzę naturalnie.[/QUOTE]

A ja mialam takie bole krzyzowe ze blagalam o cesarke nie dali gady, ja tez nie plakalam i taka wielka fala czulosci przyszla dopiero jakies 3 tyg po a uswiadomilam sobie ze kocham tego robala nad zycie jakies 2 tyg temu fajnie byc mama i wcale nie mysle o sobie jaka to wyrodna matka ze mnie,normalna rzecz, nie szukaj problemow gdzie ich nie ma autorko

[Glodomorek]

Po porodzie nawet nie widziałam córki (pokazali mi w zasadzie plecy na2 sekundy...) o dotykaniu, głaskaniu czy leżeniu mogłam marzyć. Dziecko urodziło się zdrowe przez planowe cc, nie było przeciwwskazań, żebym przywitała się z dzieckiem. Za to przez personel córka leżała sama pół godziny pod lampami niby na dogrzanie, dopiero jak przewieźli mnie na obserwację dopomniałam się o dziecko i partnera, którego nie wpuścili do dziecka na porodówkę Ile ja bym dała za normalny poród i samo poleżenie z dzieckiem Niedługo rok minie a ja mam łzy w oczach jak wspominam poród...
Zamieńmy się, dobrze

[Bakteryika]

ja ciebie troszke rozumiem. Moj porod mial byc szybki, naturalny i powrot do domu po 6 godzinach. Skonczylo sie 7 dniowym pobytem z cesarka awaryjna pod narkoza. Nie dosc ze wogole nie wiem co sie dzialo podczas porodu to jechalam na cesarka tak zobojetniala srodkami znieczulenia ze bylo mi 'wszystko jedno'
Do tej pory mam wyrzuty (durne bo durne) sumienia i czuje sie jakbym przegapila porod wlasnego syna
Ale nie ma co robic histerii - bylo minelo, wazne co teraz

[kaileight]

Napisane przez Kajusia200988

Uważam, że problem nie jest wymyślony. W ostatnim czasie coraz więcej otwarcie mówi się na ten temat. Media i prasa, aż huczy opinie psychologów posuwają się do stwierdzeń, że to właśnie ta wielka wieź matki z dzieckiem oraz bezgraniczna miłość w każdym momencie od narodzin są fikcją... Matki niby boją się przyznać do swoich prawdziwych uczuć, bo nie chcą być oceniane jako te złe....

A jeżeli chodzi o mnie, to być może wpływ na moje odczucia ma fakt, że jest to moje pierwsze, upragnione, wyczekane i cudem donoszone dzieciątko..?

Krótki opis:
Miałam wypadek samochodowy- obrażenia wewnętrzne: wątroba, śledziona, płuca i pęknięte serce... które zoperowali rok później
Tak więc miałam zakaz zajścia w ciążę i małe szanse bo kobiece narządy były strasznie poobijane. Ale się udało zaszłam w ciążę w brew woli kardiologa. 6 tyg później poroniłam... Próbowałam od nowa i się udało Ciąża byłą zagrożona od 1 miesiąca i przeboje przez całe 8 miesięcy trwały. Po 4 latach czekania przychodzi na świat moja kruszynka, a ja co? W d... mam i chce tylko żeby przestała płakać bo mi się chce spać.

Myślę że mam prawo mieć do siebie pretensje... czemuż ta kruszynka była winna? Dobrze tylko że nie będzie pamiętała

Skoro teraz jest dobrze, to nie masz się co obwiniać. Jeśli masz wyrzuty sumienia, przeproś swoje dziecko i wytłumacz że byłaś zmęczona porodem i rozstrojona hormonalnie, ale kochasz je ponad życie. Jeśli jest wszystko ok nie zadręczaj się

[meszsares]

Napisane przez kaileight

Skoro teraz jest dobrze, to nie masz się co obwiniać. Jeśli masz wyrzuty sumienia, przeproś swoje dziecko i wytłumacz że byłaś zmęczona porodem i rozstrojona hormonalnie, ale kochasz je ponad życie. Jeśli jest wszystko ok nie zadręczaj się

kolezanka madrze napisala poprostu przepros swoje dziecko
Ono zrozumie, samo bylo w stanie ekstremalnego stresu i z pewnoscia nawet nie odczulo, ze cos bylo nie tak.
ja nie uwazam, ze przesadzasz - to sa Twoje odczucia, Twoje wyrzuty, tak czujesz i nikt nie ma prawa wmawiac Ci, ze to niewazne.
Uporasz sie z tym predzej czy pozniej, takze glowa do gory!