Co umie 4letnie dziecko?

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Albo - co powinno umieć? Nie bardzo mam porównanie, a chodzi mi o każdą dziedzinę życia. Czasem mam wrażenie, że za mało wymagam od córki

[ulika12345]

mój czterolatek potrafi: samodzielnie jeść, korzystać z toalety, bawić się z rówieśnikami, liczyć do 10, myć się, czyścić zęby, umie rozebrać się, z pomocą ubiera się, zadaje mnóstwo pytań, zaczyna rozumieć znaczenia, zna kolory, wie, że kiedy wstaje jest śniadanie, przed snem jest kolacja, rozumie znaczenie słowa jutro, potrafi współczuć, wyrażać emocje, być opiekuńczym, umie wierszyki, piosenki, nawet tworzy sam piosenki , co jest bardzo zabawne, rozróżnia płeć. Z tych mniej fajnych spraw: buntuje się, w momentach złości rzuca przedmiotami, łamie umowy, przeciwstawia się poleceniom, fantazjuje, zaczyna kłamać, dyskutuje i próbuje negocjować, nagina zasady. Tyle na razie przychodzi mi do głowy.

[żurawinka]

Napisane przez ulika12345

mój czterolatek potrafi: samodzielnie jeść, korzystać z toalety, bawić się z rówieśnikami, liczyć do 10, myć się, czyścić zęby, umie rozebrać się, z pomocą ubiera się, zadaje mnóstwo pytań, zaczyna rozumieć znaczenia, zna kolory, wie, że kiedy wstaje jest śniadanie, przed snem jest kolacja, rozumie znaczenie słowa jutro, potrafi współczuć, wyrażać emocje, być opiekuńczym, umie wierszyki, piosenki, nawet tworzy sam piosenki , co jest bardzo zabawne, rozróżnia płeć. Z tych mniej fajnych spraw: buntuje się, w momentach złości rzuca przedmiotami, łamie umowy, przeciwstawia się poleceniom, fantazjuje, zaczyna kłamać, dyskutuje i próbuje negocjować, nagina zasady. Tyle na razie przychodzi mi do głowy.

E, to samo robi moja 3latka minus rzucanie przedmiotami

[ulika12345]

Napisane przez żurawinka

E, to samo robi moja 3latka minus rzucanie przedmiotami

no tak, ale jak będzie miała 4 lata dalej będzie to potrafić

[żurawinka]

Ostatnio czytałam sobie blog mamy której syn zaczął czytać w wieku 4 lat

---------- Dopisano o 16:44 ---------- Poprzedni post napisano o 16:42 ----------

Napisane przez ulika12345

no tak, ale jak będzie miała 4 lata dalej będzie to potrafić

Rok to dużo żeby czegoś się nauczyła dodatkowo

[749d3470e67da5a340716cf11c99d98c9d41692a_5eab587331573]

mój nie wyciera tyłka i nie myje zębów

[Hvid]

[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;45567018]Albo - co powinno umieć? Nie bardzo mam porównanie, a chodzi mi o każdą dziedzinę życia. Czasem mam wrażenie, że za mało wymagam od córki [/QUOTE]
Szczerze? Nie przepadam za takimi pytaniami. Moje dziecko jest mega samodzielne (ma to po mnie, potrafi sobie dołożyć niepotrzebnej roboty, podobnie jak jej mama, czyli ja). Jedyne, czego nie umie, to dobrze mówić w języku polskim. Pani logopeda mówi, że to dlatego, że po prostu języków wokół ma za dużo (duński, angielski, polski). I zamiast mówić "to jest", mówi "this is", na przykład.

Chce mi we wszystkim pomagać i lubi dyrygować innymi dziećmi na placu zabaw. A jak nie ma chętnych do huśtania dzieci na huśtawce, to widzę, że właśnie ona to robi (zanim podejdę i ja to zrobię). Po prostu zosia-samosia.

[ulika12345]

Napisane przez żurawinka

Ostatnio czytałam sobie blog mamy której syn zaczął czytać w wieku 4 lat

---------- Dopisano o 16:44 ---------- Poprzedni post napisano o 16:42 ----------



Rok to dużo żeby czegoś się nauczyła dodatkowo

i owszem

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Hvid, ja też nie przepadam, ale po prostu zaczynam mieć wrażenie, że Agu robi z siebie dzidziusia (patrząc na młodszą siostrę), a nie chcę też w drugą stronę przegiąć.

[wika82]

[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;45574731]Hvid, ja też nie przepadam, ale po prostu zaczynam mieć wrażenie, że Agu robi z siebie dzidziusia (patrząc na młodszą siostrę), a nie chcę też w drugą stronę przegiąć.[/QUOTE]

Ale to chyba normalne? I przejściowe, mam wrażenie.
To samo obserwuje teraz koleżanka, kiedy urodziła drugie dziecko jej córka nagle się "cofnęła", wróciła do smoczka, chociaż już go przestała używać, zaczęła być zazdrosna o dawno porzucone niemowlęce zabawki, zaczęła załatwiać się w pieluchę, chociaż już ładnie sygnalizowała potrzeby, itp., itd...
Po jakichś 8 miesiącach przeszła dzidziusiowa faza.

[Klarissa]

Moja córka ma prawie 3,5 roku i te wymienione rzeczy tutaj poza czytaniem i samodzielnym jedzeniem jakoś ogarnia. Czytać nie umie, a jeść sama nie chce

Potrafi się rozebrać i ubrać, sama korzysta z toalety, sama sobie organizuje zabawę, umie liczyć do 5 oraz zna kolejne liczby do 12 (ale powyżej 5 to dla niej po prostu "dużo" czegoś), zna alfabet po kolei (wymienić), zna kilka liter na wyrywki, umie je rozpoznać w różnych charakterach pisma drukowanego, śpiewa zachowując melodie, tworzy własne teksty, potrafi rymować, zmyśla, fantazjuje, czasem kłamie żeby coś osiągnąć, sama myje zęby, zna na pamięć nazwy wszystkich leków jakie przyjmuje i wie, które rano, a które wieczorem , zna dużo słów i potrafi wyjaśnić ich znaczenie, umie używać nożyczek do papieru, kiepsko stoi z rysowaniem (głowonogi głównie ze szczegółami twarzy typu oczy, uszy, usta, nos, włosy), rozróżnia kształty i kolory bez problemu już od skończenia 2 lat, potrafi z klocków tworzyć budowle, bawiąc się układa dialogi między zabawkami, w każdej zabawie jest jakaś w miarę spójna akcja. Sepleni, nie potrafi wymówić "r" nawet w środku wyrazu. Dosyć ma dobrą pamięć - zna dużo piosenek, wierszy, pamięta ludzi nawet widzianych tylko raz, pamięta też związane z nimi wydarzenia. Z racji ciągłego chorowania mamy omówioną oględnie budowę człowieka i co mniej więcej ma w środku. Zna imiona, drugie imiona oraz nazwiska wszystkich członków rodziny (w tym ciotek, wujków, kuzynostwa, babć i dziadków), zna nasz adres domowy oraz miasto/miejscowość i ulicę gdzie mieszkają dziadkowie jedni, czy drudzy. Rozumie, że np. babcia jest jednocześnie czyjąś mamą, żoną i np. siostrą, wytłumaczyliśmy, że kiedyś też byliśmy dzieci i często powtarza kto jest czyim dzieckiem czy rodzeństwem w rodzinie.

Rozumie najprostsze działania: dodawanie i odejmowanie włącznie ze zrozumieniem co znaczy + i -, ale tylko na obrazkach, cyfry nic jej nie mówią, dla niej 2+2= 2 no bo jedna cyferka dodać jedna cyferka to razem dwie cyferki Rozumie ideę dzielenia na połowę, na cztery, ale np. nie ogarnia jak podzielić coś na 3 części. Cyfry mimo znajomości ich wyglądu i nazwy nie są dla niej oznaczeniem ilości rzeczy.

Ktoś pisał o empatii - u mojego dziecka nie występuje w ogóle niestety. Nie jest jej żal ani rozdeptanej biedronki, ani rozbitej głowy brata (nawet jeśli ona go popchnęła to nie jest jej nawet przykro), nawet jak sama czegoś nie lubi to nie współczuje komuś drugiemu gdy musi to zrobić (np. pobieranie krwi), nie rozumie albo nie chce rozumieć, że kogoś coś może boleć np. stanie mi podczas zabawy na ręce i proszę żeby zeszła bo boli i słyszę, że nie, bo ona musi tu stać bo coś tam i nie zejdzie...

Pewnie sporo by jeszcze można wymienić, ale na razie tyle mi przyszło do głowy.

Z zachowań "dzidziowatych" to też czerpie inspiracje z rocznego brata, płacze o byle co, woli się rozryczeć niż powiedzieć o co jej chodzi, nie umie się dzielić, wyrywają sobie zabawki non stop, jak je sama to całym ciałem, wszystko ma brudne. Ale za to ostatnio też nauczyła się smarować kromki masłem i układać serek/wędlinę, panieruje też kotlety Próbuje ostatnio sama się uczesać lub czesać kogoś np. mnie

Co mnie martwi to słaba sprawność ruchowa - moja córka to jest taka trochę ciamajda - a to się potknie, a to przewróci na prostej drodze, uderzy o coś... jest w tyle za rówieśnikami z tego co widzę pod tym względem. Ale jesienią nauczyła się jeździć na rowerze (z bocznymi kółkami rzecz jasna). Jak pije to się obleje, jak je to się upaprze, jak może coś spaść to jej na pewno spadnie - to niestety ma po mnie

[taka_sobie_jedna]

Klarissa wykorzystam Twoją wypowiedź

Moja córka potrafi:
- sama się ubrać i rozebrać, wyciągnąć sobie ubrania z szafy wg konkretnego polecenia, wybiera sobie też sama ale musi być prikaz, że ma być bluzka z długim rękawem, spodnie itd.
- korzysta z toalety, myje ręce i zęby, przy myciu całego ciała trzeba jeszcze pomagać
- sama sobie organizuje zabawę
- umie liczyć do 20, próbuje liczyć do 100, stara się czytać duże liczby dwucyfrowe i trzycyfrowe
- umie do kogoś zadzwonić jak jej się podyktuje numer telefonu
- alfabet angielski wyrecytuje i wyśpiewa, polski kuleje, bo miesza z angielskim
- zna literki, próbuje czytać ale literka po literce czyli auto przeczyta a-u-te-o
- poznaje wszystkie marki samochodów po znaczkach, trochę autobusów i tramwajów, czyta rejestracje a ostatnio zrobiłam sobie problem, bo zapytała mnie co znaczą te literki i cyferki na tablicach rejestracyjnych i po co one w ogóle są, więc wytłumaczyłam i teraz każde przejeżdzające auto to "o ten opel nie mieszka w Krakowie, a to suzuki mieszka w Krakowie, bo ma KR, o popatrz mamo to KRA, więc mieszka obok Krakowa, a mamo RTA to skąd jest?"
- stara się przepisać z kartki słowo na klawiaturę komputera, żeby sobie puścić piosenkę na youtubie
- zna dni tygodnia, pokazuje je na kalendarzu, zna pojęcie wczoraj, jutro, pojutrze
- uwielbia zabawy z liczeniem, więc pasują jej planszówki i gry w stylu wojna normalną całą talią kart, wie który numer jest większy, który mniejszy
- zna nasz adres, zna nazwy ulic, na któych mieszkają najbliższe osoby
- ma bardzo dobrą orientację w terenie, potrafi zaprowadzić do domu, do babci, alarmować, że to nie ta droga jeśli jest objazd i do którejś cioci trzeba skręcić w innym miejscu
- śpiewa, zachowuje melodie ale ma problem z szybkimi piosenkami
- umie zagrać na cymbałkach "Twinkle, Twinkle little star", "Odę do radości", "Wlazł kotek na płotek", teraz jest zafascynowana fletem
- wymyśla swoje teksty piosenek, zdarzy jej się rymować
- umie kłamać dla swojej korzyści, fantazjuje i zmyśla
- rozróżnia kolory i kształty, segreguje pranie na kategorie jasne i ciemne
- umie samodzielnie jeść ale ostatnio jej się nie chce i to jedzenie trwa wieczność
- nie krzyczy i nie robi scen ze złości ale rzuca fochami i oświadcza "jestem na ciebie zła"
- rozróżnia nazwy członków rodziny i ich imiona, wie, że babcia to moja mama a dziadek, to mój tata, że taka ciocia to moja siostra
- wie, że w aptece kupuje się lekarstwa a w piekarni chleb itd.
- umie iść na kompromis
- interesuje się ciałem człowieka, zna części ciała, kilka tych wewnętrznych
- nie mówi R, umie mówić sz, cz, dż ale czasem się rozpędza i dalej zamienia na s, c, dz lub w drugą stronę np sowa = szowa
- bardzo dużo mówi, ciągle mówi, zadaje pytania, nawe kilka razy te same, chociaż dobrze zna odpowiedź
- potrafi zapamiętać listę zakupów do 5 rzeczy
- z dziećmi na placu zabaw bez problemu dzieli się zabawkami, krzyczy do nich "bawcie się ja idę pozjeżdżać", a na gruncie domowym z kolegą, z którym bawi się często potrafi się kłócić o każdą zabawkę
- daje imiona zabawkom, układa między nimi dialogi
- nie chce jeść owoców, jeśli nie mają konsystencji papki. Gryźć może tylko jabłko, gruszkę i banana
- ma przestój z rysowaniem. Nie chce jej się ani malować, kolorować, wycinać, kleić
- umie jeździć na hulajnodze ale jej się to szybko nudzi i później spacerowa dostawka do dziecka musi nieść w rękach
- umie posługiwać się elektroniką
- znudziły ją dawno temu puzzle

Tyle mi wpadło do głowy. A cztery lata mała kończy za miesiąc.


A co powinno umieć czteroletnie dziecko? Nie wiem, bo wszystkie umiejętności córy wychodzą spontanicznie albo wg potrzeb. Zazwyczaj jej potrzeb, bo ona jest ciągle chłonna wiedzy, tylko takiej rzeczowej, w stylu "winda jeździ, bo robi sobie przeciwwagę"

[ulika12345]

Napisane przez taka_sobie_jedna

Klarissa wykorzystam Twoją wypowiedź

Moja córka potrafi:
- sama się ubrać i rozebrać, wyciągnąć sobie ubrania z szafy wg konkretnego polecenia, wybiera sobie też sama ale musi być prikaz, że ma być bluzka z długim rękawem, spodnie itd.
- korzysta z toalety, myje ręce i zęby, przy myciu całego ciała trzeba jeszcze pomagać
- sama sobie organizuje zabawę
- umie liczyć do 20, próbuje liczyć do 100, stara się czytać duże liczby dwucyfrowe i trzycyfrowe
- umie do kogoś zadzwonić jak jej się podyktuje numer telefonu
- alfabet angielski wyrecytuje i wyśpiewa, polski kuleje, bo miesza z angielskim
- zna literki, próbuje czytać ale literka po literce czyli auto przeczyta a-u-te-o
- poznaje wszystkie marki samochodów po znaczkach, trochę autobusów i tramwajów, czyta rejestracje a ostatnio zrobiłam sobie problem, bo zapytała mnie co znaczą te literki i cyferki na tablicach rejestracyjnych i po co one w ogóle są, więc wytłumaczyłam i teraz każde przejeżdzające auto to "o ten opel nie mieszka w Krakowie, a to suzuki mieszka w Krakowie, bo ma KR, o popatrz mamo to KRA, więc mieszka obok Krakowa, a mamo RTA to skąd jest?"
- stara się przepisać z kartki słowo na klawiaturę komputera, żeby sobie puścić piosenkę na youtubie
- zna dni tygodnia, pokazuje je na kalendarzu, zna pojęcie wczoraj, jutro, pojutrze
- uwielbia zabawy z liczeniem, więc pasują jej planszówki i gry w stylu wojna normalną całą talią kart, wie który numer jest większy, który mniejszy
- zna nasz adres, zna nazwy ulic, na któych mieszkają najbliższe osoby
- ma bardzo dobrą orientację w terenie, potrafi zaprowadzić do domu, do babci, alarmować, że to nie ta droga jeśli jest objazd i do którejś cioci trzeba skręcić w innym miejscu
- śpiewa, zachowuje melodie ale ma problem z szybkimi piosenkami
- umie zagrać na cymbałkach "Twinkle, Twinkle little star", "Odę do radości", "Wlazł kotek na płotek", teraz jest zafascynowana fletem
- wymyśla swoje teksty piosenek, zdarzy jej się rymować
- umie kłamać dla swojej korzyści, fantazjuje i zmyśla
- rozróżnia kolory i kształty, segreguje pranie na kategorie jasne i ciemne
- umie samodzielnie jeść ale ostatnio jej się nie chce i to jedzenie trwa wieczność
- nie krzyczy i nie robi scen ze złości ale rzuca fochami i oświadcza "jestem na ciebie zła"
- rozróżnia nazwy członków rodziny i ich imiona, wie, że babcia to moja mama a dziadek, to mój tata, że taka ciocia to moja siostra
- wie, że w aptece kupuje się lekarstwa a w piekarni chleb itd.
- umie iść na kompromis
- interesuje się ciałem człowieka, zna części ciała, kilka tych wewnętrznych
- nie mówi R, umie mówić sz, cz, dż ale czasem się rozpędza i dalej zamienia na s, c, dz lub w drugą stronę np sowa = szowa
- bardzo dużo mówi, ciągle mówi, zadaje pytania, nawe kilka razy te same, chociaż dobrze zna odpowiedź
- potrafi zapamiętać listę zakupów do 5 rzeczy
- z dziećmi na placu zabaw bez problemu dzieli się zabawkami, krzyczy do nich "bawcie się ja idę pozjeżdżać", a na gruncie domowym z kolegą, z którym bawi się często potrafi się kłócić o każdą zabawkę
- daje imiona zabawkom, układa między nimi dialogi
- nie chce jeść owoców, jeśli nie mają konsystencji papki. Gryźć może tylko jabłko, gruszkę i banana
- ma przestój z rysowaniem. Nie chce jej się ani malować, kolorować, wycinać, kleić
- umie jeździć na hulajnodze ale jej się to szybko nudzi i później spacerowa dostawka do dziecka musi nieść w rękach
- umie posługiwać się elektroniką
- znudziły ją dawno temu puzzle

Tyle mi wpadło do głowy. A cztery lata mała kończy za miesiąc.


A co powinno umieć czteroletnie dziecko? Nie wiem, bo wszystkie umiejętności córy wychodzą spontanicznie albo wg potrzeb. Zazwyczaj jej potrzeb, bo ona jest ciągle chłonna wiedzy, tylko takiej rzeczowej, w stylu "winda jeździ, bo robi sobie przeciwwagę"

dokładnie tak dlatego lepiej szukać odpowiedzi na pytanie: co powinno umieć dziecko 4-letnie bezwzględnie. Każde dziecko ma inny charakter i inne zainteresowania. Zresztą nie ma co się oszukiwać dziewczynki jakoś szybciej ogarniają różne tematy. Mam porównanie. Syn jest starszy, córcia młodsza, ma nie całe półtora roku i wszystko powtarza jak papuga, a syn zaczął dużo później. Każde dziecko idzie własnym tempem, na pewno nie należy go poganiać. A okres fascynacji młodszym rodzeństwem minie. My mówiliśmy synowi, że jest bohaterem dla swojej siostry, kiedy pojawiały się zazdrości i próby odbierania zabawek, że ona go podziwia i naśladuje, a on powinien ją chronić. I pomogło, krzywdy nie da zrobić siostrze i sam pięknie się z nią bawi, przypilnuje jak się go poprosi. Jest małym zuchem.

[wika82]

Napisane przez ulika12345

dokładnie tak dlatego lepiej szukać odpowiedzi na pytanie: co powinno umieć dziecko 4-letnie bezwzględnie. Każde dziecko ma inny charakter i inne zainteresowania. Zresztą nie ma co się oszukiwać dziewczynki jakoś szybciej ogarniają różne tematy. Mam porównanie. Syn jest starszy, córcia młodsza, ma nie całe półtora roku i wszystko powtarza jak papuga, a syn zaczął dużo później. Każde dziecko idzie własnym tempem, na pewno nie należy go poganiać. A okres fascynacji młodszym rodzeństwem minie. My mówiliśmy synowi, że jest bohaterem dla swojej siostry, kiedy pojawiały się zazdrości i próby odbierania zabawek, że ona go podziwia i naśladuje, a on powinien ją chronić. I pomogło, krzywdy nie da zrobić siostrze i sam pięknie się z nią bawi, przypilnuje jak się go poprosi. Jest małym zuchem.

Przypomniało mi się, jak koleżanka opowiadała, że jako 3 lata starsza siostra była takim zuchem dla małego brata, rodzice jej wpoili, że ma się nim opiekować, itp., była dla niego wspaniałą starszą siostrą.. Tyle, że jak nikt nie widział podchodziła do niego i np. szczypała z całej siły.
Ale to tylko dygresja.


Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[kropka75]

[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;45567018]Albo - co powinno umieć? Nie bardzo mam porównanie, a chodzi mi o każdą dziedzinę życia. Czasem mam wrażenie, że za mało wymagam od córki [/QUOTE]
Nie no...
Ty też?

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Ty, czekaj, bo ja naprawdę nie wariuję

Podam przykład: potrafi się sama wysikać - dostawić klocek, rozebrać, zrobić, wodę spuścić, wytrzeć. Bez najmniejszego problemu. I teraz - często są akcje "nie umiem" - i głupieję, wiem, że umie, ale włącza się lampka: kurde, no ale może ona "nie powinna" tego umieć, może naprawdę się czepiam, może za mała?

A jest to dla mnie kłopotliwe o tyle, że jednak przy młodszej to ogromne udogodnienie, gdy starsza samodzielna I o takie sytuacja najbardziej mi chodzi.

Za to Taka fajny pomysł na zabawę mi podała, dzięki dam jakieś proste słowa (imię, mama, tata...) na kartce i niech w wordzie sobie przepisuje, a co. Czasem potrzebuję cichych zabaw, gdy młoda śpi, a to coś nowego będzie.

[Klarissa]

[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;45580398]Ty, czekaj, bo ja naprawdę nie wariuję

Podam przykład: potrafi się sama wysikać - dostawić klocek, rozebrać, zrobić, wodę spuścić, wytrzeć. Bez najmniejszego problemu. I teraz - często są akcje "nie umiem" - i głupieję, wiem, że umie, ale włącza się lampka: kurde, no ale może ona "nie powinna" tego umieć, może naprawdę się czepiam, może za mała?

A jest to dla mnie kłopotliwe o tyle, że jednak przy młodszej to ogromne udogodnienie, gdy starsza samodzielna I o takie sytuacja najbardziej mi chodzi.

Za to Taka fajny pomysł na zabawę mi podała, dzięki dam jakieś proste słowa (imię, mama, tata...) na kartce i niech w wordzie sobie przepisuje, a co. Czasem potrzebuję cichych zabaw, gdy młoda śpi, a to coś nowego będzie.[/QUOTE]
Akcje "nie umiem" u mnie są kilka razy dziennie, jak np. wracamy do domu i słyszę "nie umiem zdjąć butów/kurtki" to odpowiadam "trudno, to tak zostaniesz nie rozebrana"

[blonde_hair]

Napisane przez Klarissa

Akcje "nie umiem" u mnie są kilka razy dziennie, jak np. wracamy do domu i słyszę "nie umiem zdjąć butów/kurtki" to odpowiadam "trudno, to tak zostaniesz nie rozebrana"

dokładnie, u mnie tez te slowa sa na codzien

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

O widzicie, i sprawa jasna

[Klarissa]

To jest też jeszcze kwestia znajomości swojego dziecka. Ja wiem, że jak mi dajmy na to córka powie, że nie umie sama siku i ja jej odpowiem "trudno, to najwyżej się posikasz w majty" to ona tego nie zrobi, pójdzie do wc i sobie poradzi, najwyżej popyskuje i popłacze. Ale są dzieci co się w gacie zleją i jeszcze powiedzą, że mama pozwoliła

[ulika12345]

Napisane przez wika82

Przypomniało mi się, jak koleżanka opowiadała, że jako 3 lata starsza siostra była takim zuchem dla małego brata, rodzice jej wpoili, że ma się nim opiekować, itp., była dla niego wspaniałą starszą siostrą.. Tyle, że jak nikt nie widział podchodziła do niego i np. szczypała z całej siły.
Ale to tylko dygresja.


Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

zdaje sobie sprawę, że może tak być, dlatego przyznam się bez bicia, że jak same się bawią to podglądam czy nie robi jej krzywdy

[Klarissa]

Napisane przez ulika12345

zdaje sobie sprawę, że może tak być, dlatego przyznam się bez bicia, że jak same się bawią to podglądam czy nie robi jej krzywdy

Ja podeszłam do sprawy inaczej - czekałam cierpliwie aż moja córka sama wyjdzie z inicjatywą do brata. Opłaciło mi się to czekanie, bo teraz wiem, że to nie jest jakiś wpojony jej przez nas obowiązek i poczucie odpowiedzialności tylko własne chęci.

[wika82]

Napisane przez ulika12345

zdaje sobie sprawę, że może tak być, dlatego przyznam się bez bicia, że jak same się bawią to podglądam czy nie robi jej krzywdy

Tak gwoli ścisłości, nie pisałam do Ciebie, tylko ogólnie.

[taka_sobie_jedna]

[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;45580398]Ty, czekaj, bo ja naprawdę nie wariuję

Podam przykład: potrafi się sama wysikać - dostawić klocek, rozebrać, zrobić, wodę spuścić, wytrzeć. Bez najmniejszego problemu. I teraz - często są akcje "nie umiem" - i głupieję, wiem, że umie, ale włącza się lampka: kurde, no ale może ona "nie powinna" tego umieć, może naprawdę się czepiam, może za mała?

A jest to dla mnie kłopotliwe o tyle, że jednak przy młodszej to ogromne udogodnienie, gdy starsza samodzielna I o takie sytuacja najbardziej mi chodzi.

Za to Taka fajny pomysł na zabawę mi podała, dzięki dam jakieś proste słowa (imię, mama, tata...) na kartce i niech w wordzie sobie przepisuje, a co. Czasem potrzebuję cichych zabaw, gdy młoda śpi, a to coś nowego będzie.[/QUOTE]

eeeeeeeeee to czym się przejmujesz Jak wiesz, że umie, to umie, nie ma co dziecka "cofać"

Ostatnio z mamą rozmawiałam, akurat zrobiłyśmy sobie spend dziewczęcy, ja z córką, moja siostra z córką i mama. Moja córka jest starsza od kuzynki o 2 lata niecałe. Od słowa, do słowa ze strony mamy wyszła rozmowa, że moja córa zawsze była bardzo samodzielna. Po chwili dodała, że bardzo dużo od niej wymagamy. No to ją zapytałam, gdzie widzi to wmaganie? Na to padła odpowiedź, że przykładowo dwulatka sama ubierała sobie buty. Odpowiedziałam, że nie widzę tu żadnego wymagania, bo nauczyła się to robić sama, jeśli się nauczyła, to znaczy, że potrafi, więc po co mam robić za nią coś, co ona umie i z czym sobie radzi. Sama chciała, sama kombinowała, sama się nauczyła.
Właśnie chyba o to chodzi, żeby dziecku dać mnóstwo wolności na własny rozwój i takie kombinowanie z różnymi rzeczami. Takie jest moje zdanie.

Co do "nie umiem", chociaż dobrze umie, to u nas też to jest. A najbardziej w ostatnim czasie nie umiała się rozebrać z zimowych ciuchów po przyjściu z pola Jak jej się nie chce czegoś robić to rzuca moje ukochane "nie umiem" i wtedy moja odpowiedź jest taka sama jak Klarissy: "to stój tam sobie taka ubrana" i jakoś pamięć wraca i dziecko już umie
Z tym że zgadzam się też z Klarissą, że nie z każdym dzieckiem to przejdzie, więc nie polecam tego wszem i wobec



i nie ma za co połączenie komputera z literkami, pisaniem lub czytaniem jest super

[wika82]

Napisane przez Klarissa

Ja podeszłam do sprawy inaczej - czekałam cierpliwie aż moja córka sama wyjdzie z inicjatywą do brata. Opłaciło mi się to czekanie, bo teraz wiem, że to nie jest jakiś wpojony jej przez nas obowiązek i poczucie odpowiedzialności tylko własne chęci.

Takie podejście bardziej mi odpowiada, chociaż osobiście tego nie doświadczyłam, bo za mała różnica wieku jest między mną, a siostrą.

Osobiście mnie trochę drażni stały obowiązek opieki narzucony starszemu rodzeństwu wobec młodszego, w końcu to rodzice mają dzieci, a nie rodzeństwo.

[Klarissa]

Moja przyjaciółka ma 3 lata młodszą siostrę, i opowiadała mi, że zawsze słyszała, że ma jej coś dać/oddać/bawić się z nią/ustąpić itd. bo "jest starsza", nawet na studiach dziewczyny miały razem pokój w akademiku bo mama sobie życzyła, żeby pilnowała młodszej siostry i miała ją na oku. Zawsze ona musiała ustąpić siostrze. Jak dla mnie strasznie niesprawiedliwe.

Ja też wspominam z rodzinnego domu, że zawsze musiałam sprzątać po moich braciach bo "jestem dziewczynką", stale to słyszałam, aż do czasu kiedy się zbuntowałam i mama moja była śmiertelnie oburzona tym, że np. odmawiam robienia młodszemu bratu śniadania, obiadu i kolacji bo co ze mnie za siostra i jak tak mogę, albo, że kategorycznie odmawiam sprzątania braciom pokoi.

Moim zdaniem dzieci trzeba w miarę możliwości traktować równo i stawiać dla nich równe zasady. Oczywiście wszystko dostosowane do wieku, potrzeb i możliwości.

[Hvid]

[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;45574731]Hvid, ja też nie przepadam, ale po prostu zaczynam mieć wrażenie, że Agu robi z siebie dzidziusia (patrząc na młodszą siostrę), a nie chcę też w drugą stronę przegiąć.[/QUOTE]

To moja ma na odwrót. Nawet, kiedy jej się rower przewróci, to sama go chce podnieść i nie lubi, kiedy jej się chce pomóc. Ale żeby to zmienić to będę musiała też zmienić swoje podejście, bo ja też wczoraj na ofertę pana, który zaoferował mi pomoc w niesieniu siatek, grzecznie podziękowałam i dalej z nimi sama maszerowałam. Wcześniej tego u siebie nie zauważałam, dopiero po dziecku to dostrzegam, bo ona bierze ze mnie przykład

[ulika12345]

Napisane przez Klarissa

Ja podeszłam do sprawy inaczej - czekałam cierpliwie aż moja córka sama wyjdzie z inicjatywą do brata. Opłaciło mi się to czekanie, bo teraz wiem, że to nie jest jakiś wpojony jej przez nas obowiązek i poczucie odpowiedzialności tylko własne chęci.

my nie przymuszliśmy syna, też czekaliśmy, aż sam zacznie się interesować. Póki córa była malutka, to tak z dystansem się odnosił, ale nie poganialiśmy. Kiedy zaczęła się już bawić zabawkami, to zaczęły się problemy. Wszystko zabierał nawet pluszaki, którymi nigdy się nie bawił, a że jest chłopcem to wizja super bohatera, bardzo przypadła mu do gustu. Moim zdaniem trzeba mówić dziecku, że należy się troszczyć, bo o tym po prostu nie wie. Absolutnie nie przymuszamy do jakiejś opieki nad młodszym rodzeństwem, ale wspólne zabawy zbliżają ich do siebie. Teraz nawet nie ma potrzeby powtarzania mu, że trzeba się dzielić. Sam to robi, oczywiście swoich zabawek nie da i też nikt od niego tego nie wymagał. Młodszej za to trzeba powtarzać: to "Tymka", bo już zaczyna testować rodziców. Staramy się nie traktować ich inaczej. Zresztą jak urodziła się córeczka, to był bardzo trudny okres, bo syn bardzo to przeżył, ale na szczęście wychodzimy myślę na prostą. Już razem wariują i szleją, że aż głowa boli czasami, ale każde dziecko musi się wykrzyczeć...

[Scio]

U nas jest faza na: nie wiem. O co by ją nie zapytać, to nie wie

Nie szukaj dziury w całym