Polecamy:

xxczekoladaxx · 2012-07-12, 16:25

Treść usunięta

blax5 · 2012-07-12, 18:43

Pierwsze co mnie razi w twojej wypowiedzi to cyferki.
Powinnaś skupić się bardziej na swoich emocjach, a nie wadze.
I tak, są osoby, które miały kompulsy i je pokonały.
A po wsparcie radzę zajrzeć do wątku : https://wizaz.pl/forum/showthread.php?t=326079&page=127 zresztą nie tylko w tym dziewczyny starają się sobie nawzajem pomóc.
Ale.. chyba w każdym wątku dowiesz się jak ważna jest terapia. Porozmawiaj z tatą, wytłumacz jak wygląda sytuacja i że czujesz potrzebę odwiedzenia specjalisty. Tym bardziej, że twoja choroba ciągnie się od dłuższego czasu i jak widać nie dajesz sobie sama rady. Nie lepiej pójść do psychologa ( jeśli chodzi o fundusze można iść także z NFZ) i się z tym w końcu uporać?

garden_d · 2012-07-16, 07:19

Cytat:

Napisane przez xxczekoladaxx

Treść usunięta

Hej. Ile masz lat?
Słuchaj, terapia jest niezbędna i wybacz, ale skoro do tej pory krążysz w zamkniętym kole i nie radzisz sobie ewidentnie od czasu, kiedy zachorowałaś, to czy Twój tata myśli, że ot tak nagle przejdziesz na dietę, schudniesz do iluśtam zdrowej wagi i to będziesz utrzymywać, a emocje zaczniesz przelewać na coś innego niż jedzenie?

Idź na terapię, niestety forum nie da Tobie super środka na ed. Tu potrzebna jest praca nad sobą, nad samoświadomością, nad radzeniem sobie z emocjami i uczuciami w inny sposób niż przez jedzenie. To DA się zmienić w znacznym stopniu, ale nie można siedzieć z założonymi rękoma. Nie możesz dłużej tak niszczyć siebie. Tak, jak powiedziała koleżanka u góry- psycholog na NFZ jest bezpłatny. Ja z autopsji polecam. daj się przekonać i nie słuchaj w tej kwestii taty, który najwyraźniej nie jest świadomy wagi problemu.

ArouseControversy · 2012-07-16, 19:57

Jesli naprawde chcesz sie z tego uwolnic to sama zglos sie o pomoc i najlepiej na oddziale zamknietym. Przepraszam, jesli Cie to przerazilo, nie chce Cie urazic, ale jesli bedziesz robila "krok do przodu, trzy kroki do tylu" to w koncu obudzisz sie w podeszlym wieku ok 70 lat (o ile dozyjesz, doskonale zdajesz sobie sprawe z konsekwencji nieleczonych zaburzen odzywiania) potem spojrzysz wstecz i stwierdzisz: "Boze, jaka bylam glupia, zmarnowalam sobie zycie dążąc do osiągnięcia perfekcyjnej sylwetki, której nigdy nie osiągnęłam, bo zawsze było źle." Taka jest ta choroba, niewazne ile wazysz i tak nigdy nie jest dobrze. Musisz sie leczyc, jesli chcesz ZYC, a nie egzystowac. To tyle.. Zrob z tymi moimi slowami co chcesz. Pozdrawiam! Trzymam mimo wszystko za Ciebie kciuki, nie poddawaj sie i w koncu zawalcz ! Tu chodzi o Twoje zycie, Twoja przyszlosc.

xxczekoladaxx · 2012-07-17, 19:44

Treść usunięta

2012-07-12, 16:25	#1
xxczekoladaxx Przyczajenie Zarejestrowany: 2012-07 Wiadomości: 27	Eh Treść usunięta __________________ . Edytowane przez xxczekoladaxx Czas edycji: 2024-10-13 o 19:15 Powód: Proszę o usunięcie tego wątku

2012-07-12, 18:43	#2
blax5 Zadomowienie Zarejestrowany: 2012-03 Wiadomości: 1 221	Dot.: Moje życie z ED.. Pierwsze co mnie razi w twojej wypowiedzi to cyferki. Powinnaś skupić się bardziej na swoich emocjach, a nie wadze. I tak, są osoby, które miały kompulsy i je pokonały. A po wsparcie radzę zajrzeć do wątku : https://wizaz.pl/forum/showthread.php?t=326079&page=127 zresztą nie tylko w tym dziewczyny starają się sobie nawzajem pomóc. Ale.. chyba w każdym wątku dowiesz się jak ważna jest terapia. Porozmawiaj z tatą, wytłumacz jak wygląda sytuacja i że czujesz potrzebę odwiedzenia specjalisty. Tym bardziej, że twoja choroba ciągnie się od dłuższego czasu i jak widać nie dajesz sobie sama rady. Nie lepiej pójść do psychologa ( jeśli chodzi o fundusze można iść także z NFZ) i się z tym w końcu uporać? Edytowane przez blax5 Czas edycji: 2012-07-12 o 18:44

2012-07-16, 19:57	#4
ArouseControversy Raczkowanie Zarejestrowany: 2009-02 Wiadomości: 36	Dot.: Moje życie z ED.. Jesli naprawde chcesz sie z tego uwolnic to sama zglos sie o pomoc i najlepiej na oddziale zamknietym. Przepraszam, jesli Cie to przerazilo, nie chce Cie urazic, ale jesli bedziesz robila "krok do przodu, trzy kroki do tylu" to w koncu obudzisz sie w podeszlym wieku ok 70 lat (o ile dozyjesz, doskonale zdajesz sobie sprawe z konsekwencji nieleczonych zaburzen odzywiania) potem spojrzysz wstecz i stwierdzisz: "Boze, jaka bylam glupia, zmarnowalam sobie zycie dążąc do osiągnięcia perfekcyjnej sylwetki, której nigdy nie osiągnęłam, bo zawsze było źle." Taka jest ta choroba, niewazne ile wazysz i tak nigdy nie jest dobrze. Musisz sie leczyc, jesli chcesz ZYC, a nie egzystowac. To tyle.. Zrob z tymi moimi slowami co chcesz. Pozdrawiam! Trzymam mimo wszystko za Ciebie kciuki, nie poddawaj sie i w koncu zawalcz ! Tu chodzi o Twoje zycie, Twoja przyszlosc.

2012-07-17, 19:44	#5
xxczekoladaxx Przyczajenie Zarejestrowany: 2012-07 Wiadomości: 27	Dot.: Moje życie z ED.. Treść usunięta __________________ . Edytowane przez xxczekoladaxx Czas edycji: 2024-03-18 o 09:31

Ten wątek obecnie przeglądają: 1 (0 użytkowników i 1 gości)

Eh