stres, zakłopotanie, zawstydzenie.

[paulinciax07]

Otóż chodzi o mnie. Nie wiem co jest i jak sobie z tym poradzić. Może któraś z Was mi pomoże, doradzi...
Zauważyłam to jakieś 3 lata temu, ale dopiero teraz zaczęło mi to przeszkadzać. A mianowicie- czerwienię się, zawstydzam. I nie żebym była wstydliwa albo nieśmiała. Spotykam znajomego w mieście, w autobusie, w sklepie- od razu burak na buzi. Znajomy przedstawia mnie swoim znajomym- od razu się czerwienię. Konduktor podchodzi do mnie i prosi o bilet, wykładowca na zajęciach prosi mnie do tablicy- zaczynam sie stresować i przez to czerwienić.
Nie wiem jak sobie z tym radzić, nie umiem. Nawet jak rozmawiam z mamą i zada mi jakieś pytanie osobiste bądź opowiadam coś przy rodzinie to się czerwienię. Ciocia która zada mi pytanie 'farbowałas włosy?' zobaczy zakłopotanie i czerwone policzki.
Stresuje się, pocę, mam mokre dłonie...
Pracowałam jako hostessa, tu niby kontakt z ludźmi, starałam sie jak najwięcej rozmawiać ale kto by nie przyszedł i nie zapytał choćby o to 'która godzina?' ja już się czerwieniłam i głupio było mi w tym momencie się obrócić, odejść, odpowiedzieć coś wymijająco- bo tak zawsze sie dzieje gdy staram sie ukryć zakłopotanie.
Może to coś z moją psychiką, może to że kiedyś byłam brzydkim kaczątkiem (okulary, aparat ortodontyczny), brak pewności siebie...
Nie mam pojęcia. Pomocy.

[april31]

Witaj Paulinciu Niestety mam ten sam problem i to od wielu lat Rozmowy przy rodzinnym stole, z koleżanką z pracy, własnym facetem, w sklepie, autobusie, kościele itp.itd. Najgorsze, że tej "cegły"na buzi nie można ukryć i po każdym takim spieczonym przeze mnie buraczku czuję się wręcz upokorzona.. Ech, nie wiem czy to tylko wina nieśmiałości ale ja generalnie mam płytko unaczynioną skórę z mnóstwem popekanych naczynek co na pewno nie ułatwia sprawy. Ale powiem Ci na pocieszenie, że z wiekiem jednak rzadziej się już zawstydzam, biorę więcej rzeczy na luz.. Poza tym wszyscy znajomi już się chyba do tego przyzwyczaili i staraja się nie zwracać na to uwagi choć zabolało jak kiedyś, przy rozmowie przy stole sistrzenica skomentowała mój wygląd:"wow, ale czerwona!!" Buziaki w rumianą buźkę

[LadyBeatta]

pierwsze co mi przychodzi na mysl, to zainwestowac w dobry kryjacy podklad a serio... moze za bardzo sie skupiasz na tym "byle nie spalic cegly, byle nie spalic cegly" no i... gotowe.

[shansa]

Napisane przez LadyBeatta

pierwsze co mi przychodzi na mysl, to zainwestowac w dobry kryjacy podklad a serio... moze za bardzo sie skupiasz na tym "byle nie spalic cegly, byle nie spalic cegly" no i... gotowe.

Raczej w pracę nad sobą i swoją psychą, sama "walczę"... z tym, że ja czerwona się nie robię. A kiedyś byłam b. pewna siebie. Irytujące, ale wierzę, że to się wszystko zmeni. Musi

[dilla]

Też tak miałam a nawet więcej, bo dodatkowo zabierało mi mowę. To już była totalna klęska Z czasem jednak stopniowo starałam przełamywać, nawet przeczytałam kilka psychologicznych książek, ale nic nie dały. Pomógł mi za to wyjazd za granicę do pracy - tam się jakoś przełamałam, bo chcąc nie chcąc z ludźmi kontaktować się było trzeba i to w obcym języku Burak był co nie miara ale mowa mi się stopniowo przywracała Potem jeden z szefów powiedział mi, że przeciwko robieniu się w buraka pomaga myślenie, że nie rozmawia się z kimś innym tylko z samym sobą, a przed samym sobą niczego przecież nie trzeba się obawiać. Polecił mi też picie melisy i przed wychodzeniem gdzieś do ludzi robienie czegoś relakującego. Od tego czasu przed wyjście z domu gram w gry kulki, potem cały czas myślę o czymś przyjemnym i w myślach powtarzam sobie, że jestem wielka i wspaniała, a także bardzo odważna, a gdy przychodzi do kontaktu z kimś innym to powtarzam cały czas sobie, że gadam do siebie więc nie musze się buraczyć. Dodatkowo koniecznie 2 szklaneczki melisy przed wyjściem z domu O dziwo na mnie to zadziałało Aż się zdziwiłam. Dziś już nie mam z tym problemów a wszystko dzięki pewnemu sympatycznemu Holendrowi