Co to może być?

[5kaliber6]

Nie wiem w jakim dziale to napisać, bo żaden nie pasuję, więc piszę tutaj..

Nie wiem co się ze mną dzieje, nie panuję nad sobą, momentami tracę kontrolę nad własnymi myślami. Wpadam w taki jakby trans i mówię rzeczy i robię bez zastanowienia. Tak jakby ktoś inny mną kierował. Nie mogę się wtedy opanować, nawet nie zwracam uwagi przy kim tak się zachowuję. Bardzo łatwo może mnie coś zdenerwować i mogę zacząć płakać, a za chwilę śmieję się histerycznych śmiechem choć nic mnie nie bawi. Często myślę, że najlepiej byłoby się zabić. Kilka miesięcy temu okaleczałam się. Przez cały poprzedni miesiąc chodziłam do kościoła codziennie, bo strasznie mnie tam ciągnęło, a w teraz mam wrażenie, że nikt mnie tam nie chce. Wydaje mi się, że gdy ksiądz mnie widzi to myśli ' po co ona znowu tu przyszła '. Mam też czasem taki sekundowy napływ myśli, że komuś coś robię, np dzisiaj miałam w głowie, że kopię odwróconą plecami do mnie przyjaciółkę i ona rozbija sobie głowę o szafkę. Przeraża mnie to wszystko.. Mogę na coś chorować?

[biedronka91]

Tak, jeżeli nie jest to prowokacja zgłoś się jak najszybciej do psychologa. Czas jest bardzo ważny, sama sobie z tym nie poradzisz.

[5kaliber6]

A może to być np wina długiego stresu, przemęczenia itd.?

[Keithlyn]

Napisane przez 5kaliber6

Nie wiem w jakim dziale to napisać, bo żaden nie pasuję, więc piszę tutaj..

Nie wiem co się ze mną dzieje, nie panuję nad sobą, momentami tracę kontrolę nad własnymi myślami. Wpadam w taki jakby trans i mówię rzeczy i robię bez zastanowienia. Tak jakby ktoś inny mną kierował. Nie mogę się wtedy opanować, nawet nie zwracam uwagi przy kim tak się zachowuję. Bardzo łatwo może mnie coś zdenerwować i mogę zacząć płakać, a za chwilę śmieję się histerycznych śmiechem choć nic mnie nie bawi. Często myślę, że najlepiej byłoby się zabić. Kilka miesięcy temu okaleczałam się. Przez cały poprzedni miesiąc chodziłam do kościoła codziennie, bo strasznie mnie tam ciągnęło, a w teraz mam wrażenie, że nikt mnie tam nie chce. Wydaje mi się, że gdy ksiądz mnie widzi to myśli ' po co ona znowu tu przyszła '. Mam też czasem taki sekundowy napływ myśli, że komuś coś robię, np dzisiaj miałam w głowie, że kopię odwróconą plecami do mnie przyjaciółkę i ona rozbija sobie głowę o szafkę. Przeraża mnie to wszystko.. Mogę na coś chorować?

To co opisujesz to są "natrętne myśli" mogą być ale nie muszą związane z jakaś chorobą na tle psychicznym. Udałabym się do psychologa bądź psychiatry , zwłaszcza że pojawiają się myśli o samobójstwie czy okaleczaniu...Nie bój sie iść, psychiatra lekarz jak każdy inny a może Ci pomóc!

[5kaliber6]

Nie jestem pełnoletnia, a nie chcę rozmawiać o tym z rodzicami, bo pewnie powiedzieliby, że mi przejdzie. Kilka miesięcy temu wyśmiewano mnie w szkole, miałam wszystkiego dość. Chciałam się przenieść. Wydaje mi się, że to miało duży wpływ na moje obecne zachowania..

[biedronka91]

Postaraj się porozmawiać z rodzicami, tutaj naprawdę czas jest ważny, im szybciej porozmawiasz z tym z psychologiem/psychiatrą, tym szybciej z tego wyjdziesz.

[Keithlyn]

Ile masz lat?
Na prawde nie możesz powiedzieć o tym rodzicom? Może warto sie przełamać..Porozmawiaj szczerze np z mamą , opisz jej swoje objawy.
Powiedz, że źle sie czujesz i chcesz iść do lekarza

[allmode]

Być może zbyt duże napięcie emocjonalne, kumulacja silnych przeżyć, a może symptom poważniejszych zaburzeń. O ile skrajne reakcje emocjonalne lub różne myśli nie muszą oznaczać nic poważniejszego, o tyle samookaleczanie się i myśli samobójcze są niepokojącym objawem.
Poszukaj pomocy. W szkole powinien być psycholog - może na początek tam?
I skąd obawa, że rodzice zbagatelizują twój problem? Masz prawo iść do lekarza, jeśli Twoje zachowanie Cię niepokoi. Z którym rodzicem masz lepszy kontakt? Powiedz, że chcesz iść na wizytę, porozmawiać o swoich wątpliwościach i potrzebujesz wsparcia.

[5kaliber6]

W tym roku będę mieć 15. Lepszy kontakt mam z mamą. Prawie zaczynają się wakacje, może jakoś się odstresuję.. jeśli nie, pójdę do lekarza na pewno.

[Adne]

Marnym pomysłem jest wizyta u szkolnego psychologa, bo - ze względu na myśli samobójcze - może on powiadomić o wszystkim Twoich rodziców. Dlatego ja proponuję porozmawiać z Mamą o swoich problemach. Lepiej, by dowiedziała się od Ciebie.

[33owieczka]

Napisane przez Adne

Marnym pomysłem jest wizyta u szkolnego psychologa, bo - ze względu na myśli samobójcze - może on powiadomić o wszystkim Twoich rodziców. Dlatego ja proponuję porozmawiać z Mamą o swoich problemach. Lepiej, by dowiedziała się od Ciebie.

A cóż złego w tym, że powiadomi?
Autorka jak widać nie chce nic z tym zrobić, może warto by zareagowali rodzice?

[biedronka91]

Psycholog konieczny, niekoniecznie szkolny, potrzebny jest profesjonalista, który leczy wiele przypadków.
Naprawdę wiem na czym polega problem, bo mam taki w rodzinie i przede wszystkim ważna jest szybkość działania i dobry lekarz. Najważniejsze jest to, że widzisz problem i chcesz się leczyć. Wyzdrowiejesz.
Porozmawiaj z mamą, koniecznie, powodzenia.

[Adne]

A cóż złego w tym, że powiadomi?
Autorka jak widać nie chce nic z tym zrobić, może warto by zareagowali rodzice?

Autorka napisała, że nie chce o tym rozmawiać z rodzicami, ale rozważa wizytę u specjalisty, co i tak w 99% gwarantuje, że rodzice się dowiedzą. Sądzę więc, że lepiej gdy ona sama zdecyduje się z nimi porozmawiać. A nuż razem coś konkretnego zdecydują.

Poza tym nie zapominajmy, że wpływ mogą mieć też czynniki zewnętrzne, problemy w szkole (o czym Autorka napomknęła), w domu, do tego hormony.

Mimo wszystko wizyta u lekarza nie zaszkodzi, a może pomóc. Tak więc rękami i nogami podpisuję się pod tym co dziewczyny powiedziały.

No i jeszcze coś - nie tłamś w sobie takich problemów! Czasem lepiej się wygadać i mieć w kimś wsparcie, niżeli samemu stawiać problemom czoła.
Mam nadzieję, że wszystko szybko minie.

[gorzka_czekolada1]

Mnie to wygląda na jakaś chorobę maniakalno depresyjną ewentualnie natręctwa. Chociaż po tym jak opisuje wszystko autorka tekstu są zbyt częste zmiany z euforii w agresję, potem w depresję, mysli samobójcze, destrukcja. To jakieś coś dwubiegunowe albo właśnie maniakalno depresyjne.
Polecam szybką wizytę u psychiatry. Na pewno zrobi testy i badania i pewnie przepisze lekarstwa. I będziesz mogła normalnie żyć.
Nie wstydź się powiedzieć o tym mamie. To poważny problem, który może mieć wpływ na Twoje życie i relacje z innymi ludźmi.
Nie myśl w sposób, że są wakacje i się odstresujesz. Ja bym powiedziała, ze są wakacje więc masz czas aby zająć się swoim zdrowiem.
Proszę nie lekceważ tego.

[rzapek]

Idź koniecznie do psychologa.. my tu mozemy pisac zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne, depresje, nerwice, schizofrenie - a tylko psycholog i/lub psychiatra moze Cie zdiagnozowac. Polecam jednak psychologa, ktory ewentualnie skieruje pewne tez do psychiatry, tylko czasem ciezko trafic na dobrego, zreszta jak w kazdym fachu.