800 kcal dziennie + cwiczenia Waga 1 kg mniej w 2 tyg !!!!

[Perla23]

Czesc dziewczyny
Jestem na diecie od ok 2 tygodni Jem ok 800kcal dziennie czasem nawet mniej Cwicze, skacze na skakance, robie brzuszki i chodze na stepperze Waga spadla mi 1kg !!!! To jest frustrujace I wogole mam wrazenie ze uda i posladki sa jakies wieksze i zwiekszyl mi sie cellulit Nie wiem ja to wogole jest mozliwe. Nie wiem co juz robic

[Jooot]

.

[_Asiaczek_]

Napisane przez Perla23

Czesc dziewczyny
Jestem na diecie od ok 2 tygodni Jem ok 800kcal dziennie czasem nawet mniej Cwicze, skacze na skakance, robie brzuszki i chodze na stepperze Waga spadla mi 1kg !!!! To jest frustrujace I wogole mam wrazenie ze uda i posladki sa jakies wieksze i zwiekszyl mi sie cellulit Nie wiem ja to wogole jest mozliwe. Nie wiem co juz robic

organizm jest w fazie głodu,bo za mało kalorii spożywasz,dlatego gromadzi co się da, w ten sposób rozwalasz sobie metabolizm dziewczyno. jak zwiększysz za chwilę ilość kalorii,to przytyjesz na pewno,ale jak wolisz

[dorotek88]

Oblicz sobie swoje zapotrzebowanie kaloryczne (w którymś z wątków podwieszonych na dietetyce jest napisane jak to zrobić) i odejmij od tego jakieś 200-300 kcal. Tyle kalorii najmniej powinnaś spożywać i tylko taka dieta da trwałe efekty bez uszczerbku na zdrowiu.

[Perla23]

Chcialam szybko zrzucic bo mam wesele siostry a widze ze sobie bardziej zaszkodzilam To teraz musze sobie dodac wiecej rzecz do diety Zobaczymy jak to. bedzie Mam nadzieje ze jednak uda mi sie zrzucic cos
Dzieki

[Lil_83]

A ja bardzo dziwię się że nie schudłaś. Owszem, może to i na dłuższą metę nie jest zdrowe, ale ograniczając w ten sposób kalorie powinno coś ubyć na wadze. No chyba że jesteś szczuplutka.
Tak, wiem, wiem, zaraz będzie moralizowanie - pięć posiłków dziennie, bla, bla. Ja przez całe życie (jak i pół rodziny) jem trzy i nikomu to nie szkodzi. Wybaczcie, ale mam wrażenie, że z tymi 5 posiłkami to jakiś nowy wymysł.

[MILENA 1983]

Napisane przez Perla23

Czesc dziewczyny
Jestem na diecie od ok 2 tygodni Jem ok 800kcal dziennie czasem nawet mniej Cwicze, skacze na skakance, robie brzuszki i chodze na stepperze Waga spadla mi 1kg !!!! To jest frustrujace I wogole mam wrazenie ze uda i posladki sa jakies wieksze i zwiekszyl mi sie cellulit Nie wiem ja to wogole jest mozliwe. Nie wiem co juz robic

WITAJ
Zachowaj spokój....ja przy takiej diecie i bez ćwiczeń schudłam 12kg w 10 tygodni.Może jesteś przed miesiączką,wtedy organizm gromadzi wodę przez co jesteśmy czasami nawet do 4kg cięższe.Daj sobie szanse i nie załamuj sie ,a walcz!!!!

[annussiaa91]

Ja jestem na podobnej diecie,ale jem troszkę mniej. W sumie jem tak, żeby spalić wszystko co zjem,czyli jeśli na ćwiczeniach spalam 400 kalorii dziennie, to jem 400 kalorii dziennie. Zazwyczaj ćwiczę tyle, żeby móc zjeść te 600 kalorii na dzień Czasem jestem na plusie 200 kalorii No i też chudnę jakoś kilogram - półtora tygodniowo. Nie wiem nawet czy da się chudnąć szybciej, bo jak kiedyś nie jadłam kompletnie nic przez jakiś czas, to też chudłam ok. kilograma - półtora tygodniowo

[akot80]

Napisane przez annussiaa91

W sumie jem tak, żeby spalić wszystko co zjem,czyli jeśli na ćwiczeniach spalam 400 kalorii dziennie, to jem 400 kalorii dziennie. Zazwyczaj ćwiczę tyle, żeby móc zjeść te 600 kalorii na dzień Czasem jestem na plusie 200 kalorii

Dziewczyno, co Ty sobie robisz? Ciekawe jak długo tak pociągniesz.

[annussiaa91]

Jakoś ciągnę to już długo i czuję się znakomicie Za każdym razem tak robię przez długi okres czasu i jeszcze się nie zdarzyło, żebym się poddała,czy zaprzestała diety. Grunt to silna wola!

[akot80]

Napisane przez annussiaa91

Grunt to silna wola!

Hmm, nie to miałam na myśli. Ciekawe kiedy Twój organizm się zbuntuje?

[Aishinette]

Napisane przez annussiaa91

Grunt to silna wola!

Grunt to głupota.
A organizm z czego ma brać energię na funkcjonowanie? Z powietrza? Skoro mu jej nie dostarczasz.

[annussiaa91]

Szczerze mówiąc robię tak 7 lat z przerwami i jakoś żyję i mam się znakomicie, a według waszych prognoz już dawno powinnam umrzeć, być w szpitalu albo leżeć plackiem na łóżku w totalnej bezsilności. Nic bardziej mylnego. Myślę, że jest za dużo krzyku w okół roztkliwiania się nad wrażliwością naszego organizmu. Tak naprawdę gdyby był tak słaby twór, to byśmy wszyscy już dawno poumierali od chemii i syfu w jakim przyszło nam żyć (uprzedzam wasze wredne komentarze, że nie mówię o swoim mieszkaniu). Nie popadajmy w paranoje, ej! I pewnie jedyne co powiecie, to będą wyzwiska i mówienie, że jestem głupia,a moje argumenty i dowody w postaci mojej osoby - nie mają żadnego znaczenia

[Aishinette]

Bo to nie jest tak- hop siup i organizm reaguje. Ja też żyłam parę lat na niskokalorycznych dietach (chwilami nawet bardziej restrykcyjnych od Twoich), wszystko było w porządku, ja chodziłam szczęśliwa, pełna energii, a potem dosłownie z dnia na dzień się cały organizm sypać zaczął... Ale jak tam chcesz.

[annussiaa91]

Ja w zupełności rozumiem, ale nie sądzisz, że po tylu latach powinno już coś wyjść? Jedyne co mi się sypnęło to w wieku 15 lat po bardzo ostrej diecie - tarczyca. Ale biorę leki i już wszystko jest pod kontrolą.Z niczym nigdy już potem nie miałam problemów i do tej pory nie mam, a większość czasu w przeciągu tych 7 lat byłam na takiej diecie. Wydaje mi się, że to wszystko jest kwestia organizmu. Jeden zareaguje źle, inny obojętnie. Ale w tym co piszecie oczywiście też jest dużo racji, jednak czasem nie można się za bardzo rozczulać nad wrażliwością naszego organizmu

[Aishinette]

Niekoniecznie. Jak napisałaś, każdy organizm jest inny, więc może wszystkie 'przyjemności' jeszcze przed Tobą. Czego Ci nie życzę. Wiesz, mi poszedł wzrok z dnia na dzień (jednego dnia widziałam wszystko okey, następnego nie mogłam rozczytać napisów na tablicy), pojawiły się silne migreny, anemia, masakryczne wypadanie włosów i bardzo czuły żołądek mi się zrobił. A swoją drogą- skoro od 7 lat się odchudzasz, to czemu nie ustabilizowałaś jeszcze swojej wagi? I nie odbieraj tego złośliwie, bo pytam z czystej ciekawości.

[akot80]

Napisane przez annussiaa91

Jedyne co mi się sypnęło to w wieku 15 lat po bardzo ostrej diecie - tarczyca. Ale biorę leki i już wszystko jest pod kontrolą.

A jak znów coś się sypnie, to kolejne leki? I powiedz mi, na prawdę odpowiada Ci takie życie? Ciągle na diecie? Ciągle czegoś sobie odmawiać? Pilnować się?

[Naka_Mika]

annussiaa91, jakbym czytała o sobie...też przez wiele lat stosowałam taką dietę, 600-700kcal, albo i mniej 300-400. Czułam się rewelacyjnie, nie brakowało mi energii, ale wszystko do czasu...Przyszły napady, najpierw tylko takie "lekkie" i tylko sporadycznie, raz na miesiąc, ale potem coraz częściej i w czasie takiego napadu zjadałm coraz więcej i więcej. Teraz częściej mam napad niż jem swoją "dozwoloną" ilość..Noi jak napad to oczywiściej popadam w objęcia muszli I jest tylko gorzej, anorektyczne myślenie przeplata sie z napadami i ciągłą chęcią przejadania się. Dziś już kompletnie nie umiem poradzić sobie z tym..a najgorze jet to, że po latach anoreksji przywykłam do takiego podejścia..ja, którą kiedyś żadna siła nie mogła zmusić do jedzenia dzisiaj żadna siła nie może mnie od niego powstrzymac.

Ale Ty przecież wiesz lepiej i panujesz nad sytuacją prawda? A ja sobie moge gadać i jak grochem o ścinę. I tak zrobisz swoje.

[annussiaa91]

Migreny, anemie i wypadające włosy też mam,ale są tabletki przeciwbólowe, żelazo w tabletkach i witaminy. Problemy żołądkowe mam od dziecka,więc tego nawet nie liczę. A wzrok mam sprawny i to jedyna rzecz o którą się martwię tak naprawdę.Wagi nie ustabilizowałam, bo wiele razy dochodziłam do krytycznego momentu, w którym musiałam zacząć jeść więcej, bo grożono mi szpitalem. Co wiązało się z tym, że musiałam przytyć, a jak dali mi spokój, to znowu chudłam,ale za każdym razem przesadzałam, bo nie umiem skończyć. Ale to już pominę.

Co do drugiego komentarza, to takie życie niczym się nie różni od zwykłego z tym tylko, że wymaga trochę dyscypliny. Czy to takie ciężkie?

A ostatni komentarz - ja nigdy nie wymiotowałam, ani nie miałam napadów obżarstwa, ale wiem dokładnie o czym mówisz.. Ale masz jakieś problemy ze zdrowiem teraz? I nie mówię o zdrowiu psychicznym, ale czysto fizycznym.

Swoją drogą w wątku "800 kcal+ćwiczenia" nie mogłyście się spodziewać innych porad dla autorki niż odpowiedź jak szybko będzie chudła i aprobaty jej pomysłu.

[Naka_Mika]

Napisane przez annussiaa91

A ostatni komentarz - ja nigdy nie wymiotowałam, ani nie miałam napadów obżarstwa, ale wiem dokładnie o czym mówisz.. Ale masz jakieś problemy ze zdrowiem teraz? I nie mówię o zdrowiu psychicznym, ale czysto fizycznym.

Ja tez nie wymiotowałam dopóki nie pojawiły sie napady. Bardzo żałuję, że się tego nauczyłam. W ogóle gdybym wiedziała jak to sie skończy to nigdy bym sie tak nie ograniczyła. Ech, gdybym mogła cofnąć czas to w ogóle bym nie zaczynała tego wszystkiego, no ale mniejsza o to.
Miałam na myśli typowe kompulsy. Z początku niewinne, czasami pare ciastek np wsunęłam. Potem jadłam podczas takich epizodów coraz więcej, nie kilka ciastek a np cała paczka, potem więcej, więcej i więcej. No i częstotliwośc tez coraz większa. Teraz mam na zmiane, albo jem po 500-600kcal i nie zwracam, albo zjem to co chciałam i się dopycham..i zwracam. Tak sie u mnie skończyła ta wspaniała dieta. I nie chrzań tu o silnej woli, nie wygrasz ze swoim organizmem. nie wmówisz mi, ze to kwestia braku silnej woli.
A problemy ze zdrowiem mam, na razie dokładnie Ci nie powiem, bo nie zrobiłam jeszcze wszystkich badań i nie mam wyników. Ale na bank mam osteoporoze, jestem prawie łysa, kruszą mi sie zęby, pada wzrok, mam tez niedoczynnośc tarczycy, ciągłe skurcze mięśni i nieustanne rewolucje żołądkowe.

[Aishinette]

Napisane przez Naka_Mika

Ja tez nie wymiotowałam dopóki nie pojawiły sie napady. Bardzo żałuję, że się tego nauczyłam. W ogóle gdybym wiedziała jak to sie skończy to nigdy bym sie tak nie ograniczyła. Ech, gdybym mogła cofnąć czas to w ogóle bym nie zaczynała tego wszystkiego, no ale mniejsza o to.
Miałam na myśli typowe kompulsy. Z początku niewinne, czasami pare ciastek np wsunęłam. Potem jadłam podczas takich epizodów coraz więcej, nie kilka ciastek a np cała paczka, potem więcej, więcej i więcej. No i częstotliwośc tez coraz większa. Teraz mam na zmiane, albo jem po 500-600kcal i nie zwracam, albo zjem to co chciałam i się dopycham..i zwracam. Tak sie u mnie skończyła ta wspaniała dieta. I nie chrzań tu o silnej woli, nie wygrasz ze swoim organizmem. nie wmówisz mi, ze to kwestia braku silnej woli.
A problemy ze zdrowiem mam, na razie dokładnie Ci nie powiem, bo nie zrobiłam jeszcze wszystkich badań i nie mam wyników. Ale na bank mam osteoporoze, jestem prawie łysa, kruszą mi sie zęby, pada wzrok, mam tez niedoczynnośc tarczycy, ciągłe skurcze mięśni i nieustanne rewolucje żołądkowe.

Jakbym swoją historię czytała... I też tak jak Ty, annussiaa wierzyłam, że wszystko jest kwestią silnej woli (cóż to jest zjeść taką i taką ilość kcal, a potem nie jeść mimo głodu?), odpowiedniej suplementacji, a wszystko będzie okey. Nie życzę Ci takiego przechodzenia takie piekło przez głupie żarcie. Nie łatwiej zaakceptować siebie, a nie ciągle brnąć do ideału? Mi się to w końcu udało. I żałuję, że się w to wszystko wpakowałam zamiast po prostu pokochać siebie, a do ewentualnych poprawek dość spokojnie, a nie w sposób głodówkowy, zamiast na życiu koncentrując się na kaloriach.
A co do wzroku- też zawsze miałam świetny... Miałam. Ech.

[Naka_Mika]

Silna wola na nic sie nie zda gdy organizm zacznie się buntować..Żadne restrykcje i usilne postanowienia nie pomogą, można latami budowac blokade, ale prędzej czy późnie ona pęknie. Nim się obejrzałam stałam sie tym czym jestem, nawet nie wiem co mi teraz jest, wiem jednak, że mam problem i to nie mały.

[Aishinette]

Napisane przez Naka_Mika

Silna wola na nic sie nie zda gdy organizm zacznie się buntować..Żadne restrykcje i usilne postanowienia nie pomogą, można latami budowac blokade, ale prędzej czy późnie ona pęknie. Nim się obejrzałam stałam sie tym czym jestem, nawet nie wiem co mi teraz jest, wiem jednak, że mam problem i to nie mały.

A próbowałaś z kimś o tym rozmawiać? Dobry (ja na takiego nie trafiłam) psycholog?

[Naka_Mika]

Napisane przez Aishinette

A próbowałaś z kimś o tym rozmawiać? Dobry (ja na takiego nie trafiłam) psycholog?

Bardzo bym chciała, ale jedyna psycholog, która znałam i której ufałam zaprzestała terapii ze mną-zwyczajnie mnie przekresliła. U mnie w miescie ciężko o dobrego specjaliste, a jesli już to tylko prywatnie na co mnie nie stać.

[Aishinette]

Napisane przez Naka_Mika

Bardzo bym chciała, ale jedyna psycholog, która znałam i której ufałam zaprzestała terapii ze mną-zwyczajnie mnie przekresliła. U mnie w miescie ciężko o dobrego specjaliste, a jesli już to tylko prywatnie na co mnie nie stać.

Jak to przekreśliła?
A rozmawiałaś na ten temat z kimś bliskim, przyjaciółmi? Wiadomo, nie zrozumieją, bo tylko osoby, które to przeszły, zrozumieją te chore mechanizmy, ale jednak wsparcie jest w tym wszystkim ważne.

[Naka_Mika]

Napisane przez Aishinette

Jak to przekreśliła?
A rozmawiałaś na ten temat z kimś bliskim, przyjaciółmi? Wiadomo, nie zrozumieją, bo tylko osoby, które to przeszły, zrozumieją te chore mechanizmy, ale jednak wsparcie jest w tym wszystkim ważne.

Tak, zebrałam się w sobie i powiedziałam o tym mamie i siostrze. Siostra tego kompletnie nie ogarnia i nie rozumie, ale mama po kilku rozmowach zrozumiała, że problem jest bardziej złożony aniżeli samo niejedzenie(do którego tak przywykła), i że to nie tylko ano. Mam jej wsparcie i moge teraz na nią liczyć. Psychologa mi nie zastąpi, ale bardzo doceniam samą jej obecność, chęc pomocy. To, że teraz wie tez mi dużo daje i przyznam, że odkąd jej powiedziałam jest nieco lepiej

[Aishinette]

Napisane przez Naka_Mika

Tak, zebrałam się w sobie i powiedziałam o tym mamie i siostrze. Siostra tego kompletnie nie ogarnia i nie rozumie, ale mama po kilku rozmowach zrozumiała, że problem jest bardziej złożony aniżeli samo niejedzenie(do którego tak przywykła), i że to nie tylko ano. Mam jej wsparcie i moge teraz na nią liczyć. Psychologa mi nie zastąpi, ale bardzo doceniam samą jej obecność, chęc pomocy. To, że teraz wie tez mi dużo daje i przyznam, że odkąd jej powiedziałam jest nieco lepiej

Kwestia tego, żeby znaleźć psychologa w takim razie. Daleko byś do niego miała? Może warto spróbować?

Bo świadomość, że ktoś jest z Tobą z tym wszystkim, to naprawdę ogromny krok w drodze do zdrowia.

[Naka_Mika]

Napisane przez Aishinette

Kwestia tego, żeby znaleźć psychologa w takim razie. Daleko byś do niego miała? Może warto spróbować?

Bo świadomość, że ktoś jest z Tobą z tym wszystkim, to naprawdę ogromny krok w drodze do zdrowia.

Na pewno znajde, właściwie już nawiązałam z jedna osobą kontakt, ale to dopiero po wakacjach. Nie wiem czy teraz kogoś znajde jeszcze, zwłaszcza, że mamy sezon urlopowy ;/

[Aishinette]

Napisane przez Naka_Mika

Na pewno znajde, właściwie już nawiązałam z jedna osobą kontakt, ale to dopiero po wakacjach. Nie wiem czy teraz kogoś znajde jeszcze, zwłaszcza, że mamy sezon urlopowy ;/

Okres oczekiwania do dobrego psychologa/psychiatry to najczęściej ok. 2-3 miesięcy, więc nie ma się co załamywać.
Dużo rozmawiaj z mamą, pisz nawet na forum, tu są osoby, które znają problem z autopsji, więc na pewno Cię zrozumieją i nie zamykaj się w błędnym kole choroby, bo to najgorsza krzywda, którą można sobie wyrządzić.

[annussiaa91]

Wsparcie to raz, ale psycholog to dwa. Wydaje mi się, że może Ci pokazać jakieś rozwiązania, które chociaż ułatwią Ci walkę z tym, albo chociażby nakierują. Problemy z odżywianiem zostają na całe życie,więc trzeba walczyć z nimi na każdym kroku,ale widać, że bardzo Cię męczy ta sytuacja, więc czemu masz sobie nie pomóc? Jak napisałaś, to tamten psycholog do którego chodziłaś najwidoczniej zachował się dość nieprofesjonalnie, skoro się poddał,wiec przynajmniej nie rób tego Ty i znajdź innego! Naprawdę nie ma sensu niszczyć sobie całego życia skoro jest Ci z tym źle!