Ślub cywilny-nie liczący sie dla rodziny:(

[Domi822]

Jesteśmy 10 lat po ślubie cywilnym.Mamy jednego syna teraz w drodze jest drugie dziecko.Kochamy sie,szanujemy i co najważniejsze jesteśmy ze sobą szczęśliwi.
Kończymy dom,zakładamy firmę.Prowadzimy normalne życie jak każda rodzina.Jeśliśmy wierzący ale nie praktykujący.
Gdy braliśmy ślub naszych rodziców nie było na uroczystości bo byli przeciwni naszemu związkowi.Po wyjeździe i powrocie z zagranicy zaczął nas naciskać mój dziadek na ślub kościelny.Mineło od tego czasu 6 lat.Chcemy wziąść ten ślub ale bez nacisków innych osób.Przygotować za własną kase jakiś poczestunek we własnym domu.Nie zależy nam na wielkiej fecie ale chcemy to zrobić jak należy choć mimo że nie jest od poczatku tak jak powinno być ale życia juz nie cofniemy.Moi rodzice nadal uważają że żyjemy na kocią łapę.Mam wrazenie że mamy wziąść ten ślub tylko dla tego że oni tego chcą,nie uznają naszego ślubu cywilnego (no nie dziwne przecież ich nie było) i sądzą ze jesteśmy bezbożnikami.Nie rozumiem ich.Mamy dość nacisków,dogadywania.Wiem y co mamy zrobić i kiedy.Jak sądzicie czy dobrze myślimy?

[Antilia]

Dorosłość jest wtedy kiedy się podejmuje własne decyzje. Wy taką podjęliście i niestety rodzina nie potrafi tego uszanować. Nie dziwię się, że jest w Was bunt na zasadzie "chcielibyśmy tego ślubu ale nie weźmiemy jak nam dogadujecie" - bo jak się za niego weźmiecie to rodzina uzna, że w końcu Wam przegadali do rozumu i nie potraktują tego jako Wasz własny wybór

I w sumie nie wiem co poradzić - ja się szykuje do cywilnego, ale wierząca rodzina to akceptuje i nikt problemu nie robi (jak do tej pory ). Róbcie po prostu tak, żebyście to Wy byli szczęśliwi

[Copykat]

Zgadzam się z Antilią, myślę że nie warto robić nic na siłę. To powinna być wasza decyzja a nie uleganie naciskom rodziny a jeśli można wiedzieć - wtedy po prostu nie chcieliście brać kościelnego, czy było to raczej spowodowane brakiem czasu/pieniędzy na organizację?

Swoją drogą, ciekawa jestem czy u mnie też to nie będzie tak wyglądać za parę lat no ale my jesteśmy "bezbożnikami" i nie zamierzamy w ogóle brać kościelnego

[Dotka90]

Róbcie swoje i się nie przejmujcie opiniami rodziny.
Jesteście bezbożnikami, czy nie, to tylko w ich opinii. To WY decydujecie czy ten ślub weźmiecie, czy nie.

My też będziemy brac tylko cywilny (Bez kościelnego kiedykolwiek) i,.. pewnie też będzie mega gadanie

[kaczuszka69]

my z mężem jesteśmy po cywilnym, przygotowujemy się do ślubu kościelnego. o ile jego rodzina akceptuje nasz ślub, jako założenie rodziny, nawet jego bardzo wierzący dziadkowie, to moja mama mi powiedziala, że ślub będzie w przyszłym roku, teraz to było tylko zawarcie paktu, czy jakoś tak ja się tym nie przejmuję, najlepiej olać takie gadanie, bo można by było zesiwieć, nawet jakbyście wzięli kościelny za parę lat, to usłyszycie, że tyle lat rodzina nagadywała i w końcu im się udało was 'nawrócić'

[verumka]

Ja również uważam, że nic nie można robić na siłę.
Ale zastanawia mnie jedno: po co Wam ślub kościelny, skoro nie jesteście praktykujący? Ślub w danej wspólnocie religijnej oprócz faktu samego ślubu, oznacza też że przynależycie do danej wspólnoty. Poza tym, przede wszystkim jest sakramentem. Czy jako osoby niepraktykujące, będziecie małżeństwo traktować jako sakrament?
Poza tym ślub cywilny wiąże się z różnymi sprawami, które trzeba załatwić przed samą ceremonią: nauki przedślubne, spowiedź... I znów pytanie, jak potraktujecie to jako osoby niepraktykujące?
Wy już i tak jesteście od kilku lat razem, jesteście rodziną, czy ślub kościelny zmieni coś w Waszym życiu, prócz tego, że rodzina da Wam wreszcie spokój?

[kasiula_87]

Ja mam takich samych rodziców, współczuje. Brak zrozumienia w rodzinie jest najgorszy.

[GRUBSTEIN]

Myślę, że dokładnie rozumiem Waszą sytuację. Też mam religijne otoczenie. Matka mojego TZ nie chodzi na niczyje śluby cywilne twierdząc, że to bez sensu...
Dawno temu na jakichś rekolekcjach padł tekst, że ani msza, ani ksiądz nie są potrzebne do zawarcia małżeństwa "uznawanego przez Boga" Wystarczy wiara narzeczonych oraz, że obiecają Bogu. Nie wiem, czy to prawda
W każdym razie branie ślubu kościelnego przez osoby średnio zainteresowane religia i kościołem jest pewną farsą. Z drugiej strony, pójście w życiu na kilka kompromisów, jest chyba do wybaczenia?

[verumka]

Napisane przez GRUBSTEIN

Dawno temu na jakichś rekolekcjach padł tekst, że ani msza, ani ksiądz nie są potrzebne do zawarcia małżeństwa "uznawanego przez Boga" Wystarczy wiara narzeczonych oraz, że obiecają Bogu. Nie wiem, czy to prawda

W wyjątkowych przypadkach ślub kościelny może zostać zawarty bez udziału księdza. Ale są to przypadki naprawdę szczególne, np. wtedy gdy kapłan jest nieosiągalny (w Polsce to raczej nie możliwe, ale w jakiejś dżungli na przykład... ) albo w przypadku zagrożenia życia.

W każdym razie branie ślubu kościelnego przez osoby średnio zainteresowane religia i kościołem jest pewną farsą.

Zgadzam się I dlatego właśnie ciekawi mnie, dlaczego autorka tematu pisze, że chce jednak wziąć ślub kościelny, skoro jest niepraktykująca...

[GRUBSTEIN]

Napisane przez verumka

Zgadzam się I dlatego właśnie ciekawi mnie, dlaczego autorka tematu pisze, że chce jednak wziąć ślub kościelny, skoro jest niepraktykująca...

No może dlatego, że czasem po prostu ludzie wybierają drogę kompromisową dla dobra innych lub dla 'mniejszego zła' i nie ma w tym żadnego wstydu

[Copykat]

Napisane przez verumka

Zgadzam się I dlatego właśnie ciekawi mnie, dlaczego autorka tematu pisze, że chce jednak wziąć ślub kościelny, skoro jest niepraktykująca...

Podejrzewam że spora część osób biorących ślub kościelny jest niepraktykująca

[Antilia]

Nie praktykująca ale wciąż wierząca - wiec dla takiej osoby ślub dalej będzie sakramentem a to już wystarczy, by go chcieć.

[verumka]

Napisane przez Copykat

Podejrzewam że spora część osób biorących ślub kościelny jest niepraktykująca

I to wcale nie jest dobre.

Nie praktykująca ale wciąż wierząca - wiec dla takiej osoby ślub dalej będzie sakramentem a to już wystarczy, by go chcieć.

Dla mnie się to trochę kłóci, bo wydaje mi się - może się mylę - że jeśli ktoś jest niepraktykujący to nie uznaje sakramentów. Jeśli ktoś uznaje sakramenty = praktykuje swoją wiarę, a więc jest praktykujący.
Bo w czym jeszcze ma się to "niepraktykowanie" konkretnej religii przejawiać? Tylko w tym, że nie chodzi się na Mszę? Msza to też poniekąd przecież sakrament - Eucharystia. A to już by było takie troszkę wybiórcze traktowanie sakramentów

[Kohnelia20]

Autorko u mnie podobnie jak rozdaliśmy zaproszenia na ślub i jak rodziny zobaczył że do USC to ich miny wyglądały zdecydowanie tak moja rodzina znacznie lepiej to przyjela gorzej z tżta ale nawet w dniu ślubu usłyszeliśmy od jego babci że czeka na ten parwdziwy i cywilny to nie ślub
co do praktywonia wiary rozumiem, ze kazdy ma swoj poglad swoje zdanie ja nie jestem praktykująca w sensie że nie chodze do kościoła mam chrzest, bierzmowanie jak mam potrzebe to się modle.. rozmawiam z Bogiem uważam, że nie potrzebuje co niedziele latać do kościola kościelny oczywiście wezmiemy bo chcemy nawet palnujemy na 2014 ale jesli ktos nie czuje takiej potrzeby to po co to robić tylko dla rodziny?