"Mody gniewny"

[new_me]

Witam, chcialabym sie Was poradzic w pewnej sprawie rodzinnej, mianowicie mam molodszego brata w liceum ktory zachowuje sie tragicznie! ma pare zagrozen, opuszcza lekcje, spoznia sie na nie i wykloca sie z nauczycielami i moimi rodzicami. Doslownie rece mi opadaja nie wiem co mam robic, kazda proba tlumaczenia konczy sie krzykiem z jego strony... macie jakies rady doswiadczenia? Najbardziej zal mi jest rodzicow bo naprawde staraja sie jak moga

[leniwca]

Napisane przez new_me

Witam, chcialabym sie Was poradzic w pewnej sprawie rodzinnej, mianowicie mam molodszego brata w liceum ktory zachowuje sie tragicznie! ma pare zagrozen, opuszcza lekcje, spoznia sie na nie i wykloca sie z nauczycielami i moimi rodzicami. Doslownie rece mi opadaja nie wiem co mam robic, kazda proba tlumaczenia konczy sie krzykiem z jego strony... macie jakies rady doswiadczenia? Najbardziej zal mi jest rodzicow bo naprawde staraja sie jak moga

A karzą go za to w jakiś sposób? Odcięcie od kieszonkowego, internetu? Jakie są ich metody? Są stanowczy i konsekwentni czy dają sobie na głowę włazić, łatwo wymiękają?

[mary_poppins]

Napisane przez new_me

Witam, chcialabym sie Was poradzic w pewnej sprawie rodzinnej, mianowicie mam molodszego brata w liceum ktory zachowuje sie tragicznie! ma pare zagrozen, opuszcza lekcje, spoznia sie na nie i wykloca sie z nauczycielami i moimi rodzicami. Doslownie rece mi opadaja nie wiem co mam robic, kazda proba tlumaczenia konczy sie krzykiem z jego strony... macie jakies rady doswiadczenia? Najbardziej zal mi jest rodzicow bo naprawde staraja sie jak moga

Z moich obserwacji wynika jasno, że takie sytuacje zdarzają się w większości przypadków, kiedy między dzieckiem a rodzicami nie ma żadnego kontaktu. Jeśli Twoi rodzice tłumaczą i przejmują się wyłącznie tymi szkolnymi problemami, to nie dziwię się, że są krzyki i awantury - nie mówię, że tak jest na pewno, ale to naprawdę nagminne w dzisiejszych czasach. Czy Wasi rodzice interesują się synem? Czy znają jego przyjaciół, wiedzą czym się interesuje, rozmawiają z nim często? Ale nie chodzi o interesowanie się w stylu "z kim wychodzisz i kiedy wrócisz" i rozmowy na zasadzie "jak było w szkole" - chodzi o rzeczywisty kontakt. Takie zachowanie nie bierze się z nieba, a dorośli najczęściej próbują walczyć z objawami/skutkami zamiast dojść do przyczyny. Na moje to chłopak ma problem i poczucie niezrozumienia, czuje się olany przez rodziców i dlatego irytują go pretensje o naukę - bo znów okazuje się, że tylko to jest ważne.

Zastanów się poważnie i bezstronnie, nie broniąc rodziców: czy tak jest?

[new_me]

Napisane przez leniwca

A karzą go za to w jakiś sposób? Odcięcie od kieszonkowego, internetu? Jakie są ich metody? Są stanowczy i konsekwentni czy dają sobie na głowę włazić, łatwo wymiękają?

moim zdaniem mama go za bardzo rozpiescila ze wzgledu na to ze jest najmlodszy karami sie nie przejmuje bo wie ze rodzice i tak zmiekna a pozatym jest w takim wieku ze raczej ciezko byloby go posadzic w kącie.. do tego na wszystko ostatnio reaguje krzykiem.. naprawde nie wiem co robic; na miejscu rodzicow to bym go chyba rozszarpala najchetniej

[kalincia]

Napisane przez leniwca

A karzą go za to w jakiś sposób? Odcięcie od kieszonkowego, internetu? Jakie są ich metody? Są stanowczy i konsekwentni czy dają sobie na głowę włazić, łatwo wymiękają?

Ano właśnie. Czy młody odczuwa jakieś przykre konsekwencie swoich zachowań? Oprócz poważnych rozmów, które dla niego są zwykłym "truciem d...py", jeśli z konsekwencjami się nie wiążą?

[new_me]

Napisane przez mary_poppins

Z moich obserwacji wynika jasno, że takie sytuacje zdarzają się w większości przypadków, kiedy między dzieckiem a rodzicami nie ma żadnego kontaktu. Jeśli Twoi rodzice tłumaczą i przejmują się wyłącznie tymi szkolnymi problemami, to nie dziwię się, że są krzyki i awantury - nie mówię, że tak jest na pewno, ale to naprawdę nagminne w dzisiejszych czasach. Czy Wasi rodzice interesują się synem? Czy znają jego przyjaciół, wiedzą czym się interesuje, rozmawiają z nim często? Ale nie chodzi o interesowanie się w stylu "z kim wychodzisz i kiedy wrócisz" i rozmowy na zasadzie "jak było w szkole" - chodzi o rzeczywisty kontakt. Takie zachowanie nie bierze się z nieba, a dorośli najczęściej próbują walczyć z objawami/skutkami zamiast dojść do przyczyny. Na moje to chłopak ma problem i poczucie niezrozumienia, czuje się olany przez rodziców i dlatego irytują go pretensje o naukę - bo znów okazuje się, że tylko to jest ważne.

Zastanów się poważnie i bezstronnie, nie broniąc rodziców: czy tak jest?

wlasnie tak, moi rodzice zawsze sie nami interesowali/interesuja np moj brat jest prawie pelnoletni a nigdy nie wrocil o pozniejszej niz ustalona godzina i zawsze wiedza gdzie jest... moj brat od malego byl typem "smieszka" ktory wszystkich dookola zabawia i przez to za duzo sobie pozwala.. jak mu tlumacze zeby nie klocil sie z nauczycielami to mowi ze musi bo nie da na siebie wrzeszczec itd(tu go troche rozumiem)

[mary_poppins]

Napisane przez new_me

wlasnie tak, moi rodzice zawsze sie nami interesowali/interesuja np moj brat jest prawie pelnoletni a nigdy nie wrocil o pozniejszej niz ustalona godzina i zawsze wiedza gdzie jest... moj brat od malego byl typem "smieszka" ktory wszystkich dookola zabawia i przez to za duzo sobie pozwala.. jak mu tlumacze zeby nie klocil sie z nauczycielami to mowi ze musi bo nie da na siebie wrzeszczec itd(tu go troche rozumiem)

Ja pytałam, czy się nim interesują w sensie tego, jakim on jest człowiekiem, co go cieszy a co martwi, o czym marzy, kogo lubi. A Ty piszesz, że zawsze wiedzą o której godzinie wraca do domu. Mam wrażenie, że nie zrozumiałaś o co mi chodziło... Bo to naprawdę duża różnica. Mogę zaryzykować stwierdzenie, że co najmniej 90% młodzieży z dobrych domów lądującej w poprawczakach ma naprawdę fatalny kontakt z rodzicami, i to pomimo tego, że rodzice codziennie pytali jak było w szkole i interesowali się złymi ocenami, czy wagarami. Według mnie prawdopodobne, że jest jakaś przyczyna jego zachowania której nie znacie, bo nie ma do Was zaufania.

[new_me]

Napisane przez kalincia

Ano właśnie. Czy młody odczuwa jakieś przykre konsekwencie swoich zachowań? Oprócz poważnych rozmów, które dla niego są zwykłym "truciem d...py", jeśli z konsekwencjami się nie wiążą?

tylko czego mu mozna zabronic.. kieszonkowych jako takich nie dostaje, na komputerze tez nie przesiaduje calymi dniami.. najgorsze jest to ze jest w takim wieku ze teoretycznie moglby mimo sprzeciwu rodzicow trzasnac drzwiami i wyjsc...
myslaicie ze odcicie takiego mlodego zbuntowanego nastolatka jest bezpieczne ? a gdyby np zaczal pozyczac pieniadze, sprzedawac cos (gry, telefon itp) czy nawet podkradac?

[mary_poppins]

Napisane przez new_me

myslaicie ze odcicie takiego mlodego zbuntowanego nastolatka jest bezpieczne ? a gdyby np zaczal pozyczac pieniadze, sprzedawac cos (gry, telefon itp) czy nawet podkradac?

A może najpierw psycholog?

[new_me]

Napisane przez mary_poppins

Ja pytałam, czy się nim interesują w sensie tego, jakim on jest człowiekiem, co go cieszy a co martwi, o czym marzy, kogo lubi. A Ty piszesz, że zawsze wiedzą o której godzinie wraca do domu. Mam wrażenie, że nie zrozumiałaś o co mi chodziło... Bo to naprawdę duża różnica. Mogę zaryzykować stwierdzenie, że co najmniej 90% młodzieży z dobrych domów lądującej w poprawczakach ma naprawdę fatalny kontakt z rodzicami, i to pomimo tego, że rodzice codziennie pytali jak było w szkole i interesowali się złymi ocenami, czy wagarami. Według mnie prawdopodobne, że jest jakaś przyczyna jego zachowania której nie znacie, bo nie ma do Was zaufania.

dobrze, moze rzeczywiscie nie zrozumialam
hm.. ciezko powiedziec... moi rodzice znaja jego znajomych, wiedza czym sie interesuje i go w tym wspieraja, spedza dosyc duzo czasu z rodzicami... naprawde nie wiem jaka moze byc przyczyna jego zachowania a nie mam pojecia jak do niej dotrzec
myslalam ze chodzi Ci o ogolne interesowanie sie dzieckiem bo wiem ze czasami nastolatek wraca 2 dni po imprezie i nikomu to nie przeszkadza..

---------- Dopisano o 20:44 ---------- Poprzedni post napisano o 20:41 ----------

Napisane przez mary_poppins

A może najpierw psycholog?

ciekawe co by na to powiedzial (myslalam o tym ale szczerze mowac jedynego psychologa w okolicy sama najpierw wyslalabym do psychiatry)

[leniwca]

Napisane przez new_me

moim zdaniem mama go za bardzo rozpiescila ze wzgledu na to ze jest najmlodszy karami sie nie przejmuje bo wie ze rodzice i tak zmiekna a pozatym jest w takim wieku ze raczej ciezko byloby go posadzic w kącie.. do tego na wszystko ostatnio reaguje krzykiem.. naprawde nie wiem co robic; na miejscu rodzicow to bym go chyba rozszarpala najchetniej

Czyli błędy wychowawcze. Pokazali mu, że może robić co chce, więc teraz przejawia się to nie tylko w domu, ale i w szkole.

Napisane przez new_me

jak mu tlumacze zeby nie klocil sie z nauczycielami to mowi ze musi bo nie da na siebie wrzeszczec itd(tu go troche rozumiem)

A ja nie rozumiem. Widocznie przeszkadza na lekcjach, skoro nauczyciele mu zwracają uwagę i podnoszą głos. A ten jeszcze się z nimi kłóci

[madana]

Dlaczego TY poczuwasz się do wychowywania nastoletniego brata??? Przecież to "działka" rodziców; na dodatek jak czytam, nie dziwię się, że ma ich w odwłoku, jak wie, że i tak zmiękną; widać błędy wychowawcze jak na dłoni.

[new_me]

Napisane przez leniwca

Czyli błędy wychowawcze. Pokazali mu, że może robić co chce, więc teraz przejawia się to nie tylko w domu, ale i w szkole.


A ja nie rozumiem. Widocznie przeszkadza na lekcjach, skoro nauczyciele mu zwracają uwagę i podnoszą głos. A ten jeszcze się z nimi kłóci

ja troche, popdkreslam troche rozumiem, czasami trudno ugryzc sie w jezyk (bylam swiadkiem jak nauczycielka powiedziala do uczniow w akcie desperacji wy male skur^&wy&^%ny) a proba kompletnego przemilczenia tego co ktos do as mowi rowniez moze byc wzieta za brak szacunku..

Napisane przez madana

Dlaczego TY poczuwasz się do wychowywania nastoletniego brata??? Przecież to "działka" rodziców; na dodatek jak czytam, nie dziwię się, że ma ich w odwłoku, jak wie, że i tak zmiękną; widać błędy wychowawcze jak na dłoni.

nie poczuwam sie do wychowywania, nawet nie mieszkam z nimi wiec byloby to bez sensu ale mi ich szkoda nie chce zeby sie czymkolwiek martwili... wiem ze popelnili bledy wychowawcze, na za duzo pzwalali ale czasu sie nie cofnie

[201803080934]

Napisane przez mary_poppins

A może najpierw psycholog?

w co drugim temacie pada słowo psycholog


serio jest taki tragiczny w tej szkole? ile ma tych zagrożeń? ile razy nie zdał? ile razy obraził nauczyciela? czy kiedykolwiek może wywalili go ze szkoły?
jak przebiegają kłótnie twoich rodziców z bratem? jak to się zaczyna? jak się kończy? co mówią/krzyczą obie strony? kto zaczyna krzyczeć?
czy rodzice rozmawiają z twoim bratem o czymś innym niż szkoła? czy rozmawiają np. o jakimś filmie/książce/informacji w wiadomościach/o czymś neutralnym, spokojnym? czy rodzice zaczynają takie rozmowy? czy brak lubi rozmawiać z rodzicami na inne tematy poza szkołą?

czy rzeczywiście jest tak tragicznie z nim, że potrzebuje pomocy psychologa? bo mi to wygląda na typowy okres buntu, a nie problemy psychiczne

[fizol87]

Napisane przez madana

Dlaczego TY poczuwasz się do wychowywania nastoletniego brata??? Przecież to "działka" rodziców; na dodatek jak czytam, nie dziwię się, że ma ich w odwłoku, jak wie, że i tak zmiękną; widać błędy wychowawcze jak na dłoni.

Tak mowiac szczerze... 100% racji. Dodam jeszcze ze ciezko bedzie go zmienic bo ma juz swoje przyzwyczajenia, jest ze tak powiem uksztaltowany, mowi sie ze psychika najmocnie rozwija sie w dziecinstwie, nawyki, przyzwyczajenia to nie banka mydlana. Musi sam zrozumiec o co w zyciu chodzi...

[new_me]

Napisane przez Grin

w co drugim temacie pada słowo psycholog


serio jest taki tragiczny w tej szkole? ile ma tych zagrożeń? ile razy nie zdał? ile razy obraził nauczyciela? czy kiedykolwiek może wywalili go ze szkoły?
jak przebiegają kłótnie twoich rodziców z bratem? jak to się zaczyna? jak się kończy? co mówią/krzyczą obie strony? kto zaczyna krzyczeć?
czy rodzice rozmawiają z twoim bratem o czymś innym niż szkoła? czy rozmawiają np. o jakimś filmie/książce/informacji w wiadomościach/o czymś neutralnym, spokojnym? czy rodzice zaczynają takie rozmowy? czy brak lubi rozmawiać z rodzicami na inne tematy poza szkołą?

czy rzeczywiście jest tak tragicznie z nim, że potrzebuje pomocy psychologa? bo mi to wygląda na typowy okres buntu, a nie problemy psychiczne

-zawsze zdawal/zdaje
-jest zagrozony z 3 przedmiotow
-obrazic nie obrazil, poprostu nie zgadza sie czasem z tym co mowia/robia np jak ostatnio z nim o tym rozmawialam to mowil ze nie wposzczaja do kalsy gdy ktos spozni sie pare minut na lekcje, na to on dawal przyklad z regulaminu szkoly ze mozna sie spoznic do 15 minut i klotnia gotowa..
- krzyczec zaczyna raczej moj brat, poprostu sie tlumaczy daje kontrargumenty do tego co mowia rodzice, konczy sie to tym ze albo sie czyms wytlumaczy alebo sama nie wiem.. po prostu sie konczy..
- rozmawiaja w zasadzie o wszystkim, filmach, sporcie, zyciu codziennym, nawet dziewczynach...
ze mna nigdy problemow nie bylo.. zawsze mam mowila ze wspolczuje rodzicom ktorzy musza zostawac na koniec wywiadowki a tu prosze..

niby moze to byc okres buntu ale czy wszyscy musza go przechodzic? przeciez sa ludzie ktorzy maja nos caly czas w ksiazkach, sa grzeczni i spokojni

[xvxaniaxvx]

Napisane przez new_me

-zawsze zdawal/zdaje
-jest zagrozony z 3 przedmiotow
-obrazic nie obrazil, poprostu nie zgadza sie czasem z tym co mowia/robia np jak ostatnio z nim o tym rozmawialam to mowil ze nie wposzczaja do kalsy gdy ktos spozni sie pare minut na lekcje, na to on dawal przyklad z regulaminu szkoly ze mozna sie spoznic do 15 minut i klotnia gotowa..
- krzyczec zaczyna raczej moj brat, poprostu sie tlumaczy daje kontrargumenty do tego co mowia rodzice, konczy sie to tym ze albo sie czyms wytlumaczy alebo sama nie wiem.. po prostu sie konczy..
- rozmawiaja w zasadzie o wszystkim, filmach, sporcie, zyciu codziennym, nawet dziewczynach...
ze mna nigdy problemow nie bylo.. zawsze mam mowila ze wspolczuje rodzicom ktorzy musza zostawac na koniec wywiadowki a tu prosze..

niby moze to byc okres buntu ale czy wszyscy musza go przechodzic? przeciez sa ludzie ktorzy maja nos caly czas w ksiazkach, sa grzeczni i spokojni

Yhym czyli krótko mówiąc martwi Cie to że robi się nie zależny tak? oprócz zagrożeń w szkole nie widzę nic niepokojącego. Mówienie własnego zdania w sposób kulturalny nie jest buntem. Jest może w 1 klasie liceum? Większość nauczycieli nigdy nie lubi jak ktoś mówi co się nie zgadza z ich zdaniem nawet jeżeli jest to poparte sensownymi argumentami i będą wzwyać rodziców bo myślą że to poskutkuje.

[new_me]

Napisane przez xvxaniaxvx

Yhym czyli krótko mówiąc martwi Cie to że robi się nie zależny tak? bo zagrożeń w szkole nie widzę nic niepokojącego. Mówienie własnego zdania w sposób kulturalny nie jest buntem. Jest może w 1 klasie liceum?

Hm..no wlasnie nie wiem.... tylko nauczyciele nie lubia gdy ktos ma wlasne zdanie( mialam nauczycielke od polskiego ktora gdy zrobila blad ortograficzny na tablic a ktos jej zwrovil uwage, strasznuie sie darla:P) dlatego czasem lepiej jest sie zamk nac niz robic sobie problemy a on tego nie moze zrozumiec
Jest w II klasie. Cieszylabym sie gdyby robil sie niezalezny.. obecnie wydaej mi sie nieodpowiedzialny i leniwy..
Przy nastepnej wizyciebede musiala z nim powaznie porozmawiac... jeszcze raz podkreslam szkoda mi zmartwien rodzicow, wiem ze oni wszystko przezywaja i tym sie martwie najbardziej...
szczerze mowiac to chyba zaostane zwolenniczka kar cielesnych moze gdyby bal sie konpretneg wpier&*(^ to czasem ugryzl by sie w jezyk..

[201803080934]

Napisane przez new_me

-zawsze zdawal/zdaje

ja nie zdałam dwa razy w liceum, z rodzicami, odkąd zaczęli mnie wspierać zamiast się czepiać, miałam potem dużo lepszy kontakt

-jest zagrozony z 3 przedmiotow

nie taka tragedia, myślałam ze z co najmniej połowy, którą mają w szkole

-obrazic nie obrazil, poprostu nie zgadza sie czasem z tym co mowia/robia np jak ostatnio z nim o tym rozmawialam to mowil ze nie wposzczaja do kalsy gdy ktos spozni sie pare minut na lekcje, na to on dawal przyklad z regulaminu szkoly ze mozna sie spoznic do 15 minut i klotnia gotowa..

no ale miał rację - WSO jest również dla uczniów, jak najbardziej każdy powinien ten regulamin przeczytać przynajmniej raz

- krzyczec zaczyna raczej moj brat, poprostu sie tlumaczy daje kontrargumenty do tego co mowia rodzice, konczy sie to tym ze albo sie czyms wytlumaczy alebo sama nie wiem.. po prostu sie konczy..

tak, ale kto zaczyna temat szkoły? rozumiem, że rodzice? podejrzewam, że brat odbiera to jako zwykłe czepianie się

- rozmawiaja w zasadzie o wszystkim, filmach, sporcie, zyciu codziennym, nawet dziewczynach...

jeśli mają dobry kontakt, to niech porozmawiają ze sobą na spokojnie

ze mna nigdy problemow nie bylo.. zawsze mam mowila ze wspolczuje rodzicom ktorzy musza zostawac na koniec wywiadowki a tu prosze..

problemy by były gdyby ćpał, pił, kradł i bił. wg mojej oceny to normalny chłopak.

niby moze to byc okres buntu ale czy wszyscy musza go przechodzic? przeciez sa ludzie ktorzy maja nos caly czas w ksiazkach, sa grzeczni i spokojni

i nudni przy okazji bez urazy dla nikogo, ale ja właśnie przez to, że nie siedziałam cały czas w książkach, nie byłam grzeczna ani spokojna, wspominam swój okres buntu z rozrzewnieniem.
a zresztą niewiele się od tego czasu zmieniłam [bo i też nie tak dawno to było], poza tym, że odpowiedzialność nie pozwala mi spóźniać się do pracy, za to nadal mam charakterek. i bardzo cieszę się, że nie byłam grzecznym, spokojnym dzieckiem, bo nie chciałabym wyrosnąć na grzecznego, spokojnego dorosłego życie musi mieć iskrę

chłopak nie łamie prawa, nie wpadł w żadne nieciekawe towarzystwo, nie jest nałogowcem, ba, potrafi - i lubi - rozmawiać z rodzicami na różne fajne tematy, o wszystkim praktycznie. dajcie mu trochę luzu po prostu, ma zagrożenia? niech je wyciągnie, bez waszego marudzenia, narzekania, krzyczenia, czepiania się. zamiast tego niech rodzice porozmawiają, pokażą swoje wsparcie.
to się absolutnie nie kwalifikuje do psychologa

Przy nastepnej wizyciebede musiala z nim powaznie porozmawiac... jeszcze raz podkreslam szkoda mi zmartwien rodzicow, wiem ze oni wszystko przezywaja i tym sie martwie najbardziej...

dziewczyno, nie jesteś jego matką! nie do ciebie należy przeprowadzanie takiej rozmowy, tylko do waszych RODZICÓW.

szczerze mowiac to chyba zaostane zwolenniczka kar cielesnych moze gdyby bal sie konpretneg wpier&*(^ to czasem ugryzl by sie w jezyk..

ryzyk-fizyk, spróbuj z nim coś takiego, ja obstawiam, że będzie gorzej, a ty?

[xvxaniaxvx]

heh wiem po sobie, że w liceum(a było już to chwilee temu) nie specjalnie widziało mi się odpuszczanie nauczycielom, nie z braku szacunku po prostu w większości to oni nie potrafili zachować się w miarę kulturalnie i leciało na całą klasę od głąbów, idiotek/idiotów i innych tego typu. Są osoby które wolą przemilczeć i odpuścić ale niektórzy nie lubią jak się do nich tak odnosi i nie odpuszczają. Z jednej strony to bardzo źle ale z drugiej bardzo przydatna umiejętność (asertywność plus wyrażanie swojego zdania) Raczej psycholog tu nic nie pomoże, myślę że Twój brat jest typem który musi się 'sparzyć' by zrozumieć swój błąd. Jeżeli raz drugi trzeci tłumaczysz mu że szkoła jest ważna to uwierz czwarty i piąty raz wcale nie pomogą ;/ No ale zawsze warto próbować.

[new_me]

Napisane przez Grin

dziewczyno, nie jesteś jego matką! nie do ciebie należy przeprowadzanie takiej rozmowy, tylko do waszych RODZICÓW.

ryzyk-fizyk, spróbuj z nim coś takiego, ja obstawiam, że będzie gorzej, a ty?

dobra, pisze pod wplywem emocji wiec sama rozumiesz

co do pogrubionego to po raz 3 zaznaczam ze ja po prostu nie chce zeby moi rodzice sie martwili! brat sie zapewne opamieta ale tego co oni sie nadenerwuja..

[201803080934]

Napisane przez new_me

dobra, pisze pod wplywem emocji wiec sama rozumiesz

nie rozumiem jak w takiej lajtowej sytuacji [nic się z tym chłopakiem na boga nie dzieje takiego strasznego] przychodzą ci do głowy takie pomysły.

co do pogrubionego to po raz 3 zaznaczam ze ja po prostu nie chce zeby moi rodzice sie martwili! brat sie zapewne opamieta ale tego co oni sie nadenerwuja..

to zrób im meliski na uspokojenie, muszą się bardzo łatwo i przez dosłownie byle głupotę denerwować
może zamiast rozmawiać z bratem, powinnaś porozmawiać z rodzicami? wytłumaczyć im, że powinni zluzować gumę w gaciach, bo takie jojczenie nie sprawi, że brat będzie tak idealny, jak ty byłaś...

[new_me]

dla mnie to nie jest ":lajtowa" sytuacja.. to moj brat i chce dla niego jak najlepiej, tak jak i rodzice
mam tylko nadzieje ze to "bunt nastolatka" czy cos takiego i mu przejdzie postram sie jednak porozmawiac z rodzicami na temat ewentualnych kar i poblazania mu

[lina_09]

Autorko, po pierwszym poście można się spodziewać opisu kompletnej patologii, opisu chłopaka, który ćpa, zadaje się z nie wiadomo kim, pije, nocami go w domu nie ma, a napisałaś absolutnie normalnego nastolatka

Jedyne, czego można się tu czepiać to te 3 zagrożenia, tyle że do końca semestru jeszcze trochę i zapewne wyciągnie. Druga klasa liceum jest zwykle ciężka, bardzo ciężka, bo na ten rok skupia się cała masa materiału. Przerabiałam to w zeszłym roku i mimo matury za moment wolę się uczyć do niej, niż znów przerabiać to, co miałam w drugiej klasie. Sama miałam 3-4 zagrożenia, bo po prostu nawał materiału był taki, że jak mnie tydzień w szkole nie było to nadrobienie wszystkiego graniczyło z cudem.

Jak dla mnie opisałaś fajnego, normalnego chłopaka, który ma swoje zdanie i ogólnie poradzi sobie pewnie w życiu, skoro stara się bronić swoich praw. Prawdę mówiąc nie wiem, na czym polega problem Twój i rodziców.

---------- Dopisano o 22:19 ---------- Poprzedni post napisano o 22:18 ----------

Napisane przez new_me

dla mnie to nie jest ":lajtowa" sytuacja.. to moj brat i chce dla niego jak najlepiej, tak jak i rodzice
mam tylko nadzieje ze to "bunt nastolatka" czy cos takiego i mu przejdzie postram sie jednak porozmawiac z rodzicami na temat ewentualnych kar i poblazania mu

Ale ZA CO chcecie go ukarać? No za co? Ja tu nawet buntu nastoletniego specjalnie nie widzę.
Spóźnia się na lekcje? Może ma słaby dojazd. Zaczyna krzyczeć podczas rozmowy z rodzicami? Może frustruje go, że jego argumenty do nich nie trafiają. Lekiem na cały ten "problem" jest szczera, normalna rozmowa, bez pretensji, a nastawiona na zrozumienie jego punktu widzenia. A nie psycholog, czy kary - no kurde, przecież to prawie dorosły chłopak!

[_chocolate]

Moim zdaniem to normalny chłopak. Wiadomo, że rodzice jak to rodzice woleliby się nim chwalić przed rodziną, itp., ale naprawdę powinni wyluzować. Jest pewny siebie, potrafi walczyć o swoje, nie spuszcza głowy, a to mu pomoże w życiu. Patrząc po takich osobach z mojej klasy, to nikt się nie stoczył, wręcz przeciwnie - ktoś jest managerem w dużej korporacji, inni prowadzą z sukcesami własne firmy.

Ty nie możesz wchodzić w rolę rodzica. Jeśli rodzice Cię o to proszą, to powinnaś się wycofać. Jeśli on się nie miesza w Twoje życie, to uszanuj to i nie mieszaj się w jego - nie masz prawa narzucać mu własnego modelu życia. W wieku nastu lat bardzo potrzebne jest poczucie akceptacji - a jak jeszcze Ty na niego wsiądziesz, to naprawdę nic dobrego z tego nie wyjdzie i będzie robił wam wszystkim na przekór.

[201803080934]

Napisane przez new_me

dla mnie to nie jest ":lajtowa" sytuacja.. to moj brat i chce dla niego jak najlepiej, tak jak i rodzice
mam tylko nadzieje ze to "bunt nastolatka" czy cos takiego i mu przejdzie postram sie jednak porozmawiac z rodzicami na temat ewentualnych kar i poblazania mu

jak poprzedniczka pytam ZA CO chcesz go właściwie karać? zagrożenia w szkole to jedyne co wygląda w jego opisie źle, ale semestr się jeszcze nie skończył, więc po co tak panikujesz? nawet jeśli będzie miał poprawkę z pierwszego semestru, to jeszcze nie koniec świata, dopóki zdaje, to przestańcie panikować, zaparzcie sobie meliski na uspokojenie, a ty zobacz, że nie ja jedna uważam, że ta sytuacja nie wymaga ani psychologa, ani kar, ani niczego takiego

[new_me]

no tak zagrozenia, wagary (w I poscie pisalam ze opuscil pare lekcji), klotnie (wiem ze powinien miec swoje zdanie ale czasem powinien tez umiec siedziec cicho), jest tez dosyc leniwy, czasem o pomoc trzeba sie go prosic i prosic przy czym wydaje strasznie duzo na ubrania, byle czego nie zalozy a to tez mi sie nie podoba.., a i "popala"
lepiej dzialac wczesniej niz czekac czy poprawi oceny czy ich nie poprawi
moze macie racje z tym ze nic strasznego sie nie dzieje ale jak przestac sie przejmowac, jak uspokoic rodzicow? latwo powiedziec "zaparz im melsiki" ale gdyby to dzialalo to nie byloby zadnego problemu
"zapomnial wol jak cieleciem byl"

[201803080934]

Napisane przez new_me

no tak zagrozenia

jak nie poprawi, to się będziecie martwić

wagary (w I poscie pisalam ze opuscil pare lekcji)

ile tych lekcji? ja sama nigdy nie miałam 100% frekwencji, najczęściej opuszczałam pierwsze lekcje, bo mi się wstać nie chciało

klotnie (wiem ze powinien miec swoje zdanie ale czasem powinien tez umiec siedziec cicho)

może podaj jakieś przykłady kłótni kiedy nie ma racji? nie uważam, że należy siedzieć cicho jeśli się ma racje. niech walczy o swoje, to mu w życiu wyjdzie zdecydowanie na plus.

jest tez dosyc leniwy, czasem o pomoc trzeba sie go prosic i prosic

o rany, nie mieszkasz z nimi, więc o nic nie musisz go prosić

przy czym wydaje strasznie duzo na ubrania, byle czego nie zalozy a to tez mi sie nie podoba..

mówiłaś, że nie dostaje kieszonkowych, więc z czego wydaje `strasznie dużo` na ubrania?

a i "popala"

też popalałam, większość moich znajomych paliła albo popalała. tyle że duża część tej większości zaczęła jeszcze w gimnazjum.

lepiej dzialac wczesniej niz czekac czy poprawi oceny czy ich nie poprawi

rodzice mogą z nim porozmawiać, ale najlepiej raz, a nie non stop jęczeć mu o szkole. jak nie poprawi na semestr, to wtedy rodzice mogą wyciągnąć konsekwencje. na razie nie ma ku temu podstaw.

moze macie racje z tym ze nic strasznego sie nie dzieje ale jak przestac sie przejmowac, jak uspokoic rodzicow? latwo powiedziec "zaparz im melsiki" ale gdyby to dzialalo to nie byloby zadnego problemu
"zapomnial wol jak cieleciem byl"

ja naprawdę nie wiem czym się tak wasi rodzice stresują. może wskaż im jego zalety. z tego co piszesz jest fajnym, normalnym nastolatkiem. naprawdę chcielibyście żeby był grzecznym, spokojnym i ułożonym kujonem?

[neserere]

Napisane przez new_me

no tak zagrozenia, wagary (w I poscie pisalam ze opuscil pare lekcji), klotnie (wiem ze powinien miec swoje zdanie ale czasem powinien tez umiec siedziec cicho), jest tez dosyc leniwy, czasem o pomoc trzeba sie go prosic i prosic przy czym wydaje strasznie duzo na ubrania, byle czego nie zalozy a to tez mi sie nie podoba.., a i "popala"
lepiej dzialac wczesniej niz czekac czy poprawi oceny czy ich nie poprawi
moze macie racje z tym ze nic strasznego sie nie dzieje ale jak przestac sie przejmowac, jak uspokoic rodzicow? latwo powiedziec "zaparz im melsiki" ale gdyby to dzialalo to nie byloby zadnego problemu
"zapomnial wol jak cieleciem byl"

Ty tak na serio? To jest ten wielki problem? Jak dla mnie to tutaj wszystko jest w normie 18sto latka baa powiedzialabym, ze nawet ponad norme (w tym pozytywnym sensie). Otworz oczy, rozejrzyj sie i zobacz co potrafia robic chlopacy w jego wieku, a i wiele razy duzo mlodsi. A Twoi rodzice sa chyba nadwrazliwi.

A z tym ubieraniem sie? Straszne, ze chlopak o siebie dba i nie da sobie wcisnac byle czego

[_chocolate]

Z rodzicami to jest inna sprawa i sama nie wiem jakbym rozmawiała będąc na Twoim miejscu, gdyby oni zaczynali ten temat i oczekiwali, że ich poprę.
Na pewno nie powinnaś rozmawiać z bratem z takiej pozycji siły, agresji. Możesz z nim pogadać, ale na takiej zasadzie, że rodzice już mają dość biegania specjalnie do szkoły, że Ty masz dość, bo Ciebie w to wciągają, że nikt nie oczekuje jakichś super wyników, ale może da radę ograniczyć te zagrożenia, itd.