Muszę się wyżalić... przerost ambicji

Magically · 2012-12-20, 17:34

Muszę się komuś po prostu wyżalić. Może tutaj ktoś napisze mi coś, co pomoże mi się ogarnąć ze samą sobą, bo moi bliscy już nie mają na mnie pomysłów.
Nigdy nie sądziłam, że taki moment mnie dosięgnie, kiedy będę chciała coś czegoś tak bardzo, że zamiast to osiągać będę się od tego coraz bardziej oddalać. Studiuję. Jestem na II roku. Już w gimnazjum zdawałam sobie sprawę, że oceny nie są najważniejsze, na pierwszym roku studiów też to wiedziałam. Pierwszy raz w życiu uczyłam się do szkoły z pasji. Każdy przedmiot był dla mnie ciekawy i ta pasja sprawiła, że dostawałam same dobre oceny z zaliczeń i egzaminów. Tak dobre, że zasłużyłam sobie na stypendium rektora. Może nie jakieś duże, ale zawsze. Cieszyłam się z niego niesamowicie, że niby niewiele, a jednak satysfakcja jest. Teraz myślę, że to stypendium to nie jest moja radość, a przekleństwo. Teraz na II roku kiedy poczułam, że jestem dobra, chcę być jeszcze lepsza, że może jak będę się starać to będzie jeszcze lepiej. Pierwszy raz w życiu chodząc na zaliczenia czuję stres przed napisaniem jakiegoś testu. Żyję w ciągłym stresie czy mi się uda. Co za tym idzie? Wszystko zdaję na absolutne minimum, kiedy na każde zaliczenie umiem wzorowo to co powinnam umieć. Wychodząc z sali momentalnie wiem już gdzie zrobiłam błędy, bo nagle dostaję olśnienia.

Podsumowując. Dopadł mnie przerost ambicji nad możliwościami. Pierwszy raz w życiu zauważyłam u siebie taką chciwość. Nigdy takiej chęci bycia najlepszej nie miałam jak teraz. Zdaję sobie sprawę, że ten semestr już skopałam od początku i czuję się mega głupio.

Zastanawiam się czy nie poszukać sobie po prostu jakiejś pracy, zamiast tak się poświęcać szkole. Miałabym wtedy wypracowaną kasę, a obyłoby się bez takich emocji. Jednak nie potrafię olać nauki na studiach. Bo po co mi studia skoro z nich nic nie wyniosę. Nie studiuję dla papierka.

**f36f09c64670dbbf8506d7b7195631196fb4f2ce_65c2c8198d77a** · 2012-12-20, 17:58

Cytat:

Napisane przez Magically

Muszę się komuś po prostu wyżalić. Może tutaj ktoś napisze mi coś, co pomoże mi się ogarnąć ze samą sobą, bo moi bliscy już nie mają na mnie pomysłów.
Nigdy nie sądziłam, że taki moment mnie dosięgnie, kiedy będę chciała coś czegoś tak bardzo, że zamiast to osiągać będę się od tego coraz bardziej oddalać. Studiuję. Jestem na II roku. Już w gimnazjum zdawałam sobie sprawę, że oceny nie są najważniejsze, na pierwszym roku studiów też to wiedziałam. Pierwszy raz w życiu uczyłam się do szkoły z pasji. Każdy przedmiot był dla mnie ciekawy i ta pasja sprawiła, że dostawałam same dobre oceny z zaliczeń i egzaminów. Tak dobre, że zasłużyłam sobie na stypendium rektora. Może nie jakieś duże, ale zawsze. Cieszyłam się z niego niesamowicie, że niby niewiele, a jednak satysfakcja jest. Teraz myślę, że to stypendium to nie jest moja radość, a przekleństwo. Teraz na II roku kiedy poczułam, że jestem dobra, chcę być jeszcze lepsza, że może jak będę się starać to będzie jeszcze lepiej. Pierwszy raz w życiu chodząc na zaliczenia czuję stres przed napisaniem jakiegoś testu. Żyję w ciągłym stresie czy mi się uda. Co za tym idzie? Wszystko zdaję na absolutne minimum, kiedy na każde zaliczenie umiem wzorowo to co powinnam umieć. Wychodząc z sali momentalnie wiem już gdzie zrobiłam błędy, bo nagle dostaję olśnienia.

Podsumowując. Dopadł mnie przerost ambicji nad możliwościami. Pierwszy raz w życiu zauważyłam u siebie taką chciwość. Nigdy takiej chęci bycia najlepszej nie miałam jak teraz. Zdaję sobie sprawę, że ten semestr już skopałam od początku i czuję się mega głupio.

Zastanawiam się czy nie poszukać sobie po prostu jakiejś pracy, zamiast tak się poświęcać szkole. Miałabym wtedy wypracowaną kasę, a obyłoby się bez takich emocji. Jednak nie potrafię olać nauki na studiach. Bo po co mi studia skoro z nich nic nie wyniosę. Nie studiuję dla papierka.

mialam podobnie, ale nie walczylam z tym, teraz robię karierę i jestem szczesliwa.

Narrhien · 2012-12-20, 19:59

Ja też tak mam, chcę być coraz lepsza i zazwyczaj jestem. Po prostu uwierz w siebie. Ambicja to nie jest zła cecha, byleby dobrze nią pokierować.

Zamiast walczyć z ambicją, spróbuj zawalczyć ze stresem - bo to on jest tutaj największym problemem

lala123456789lalak · 2012-12-20, 21:01

no mega problem , mamy płakać , że nie masz samych 5 ?

Znajdz sobie inny poważniejszy problem

Magically · 2012-12-20, 22:03

Cytat:

Napisane przez lala123456789lalak

Znajdz sobie inny poważniejszy problem

Nie wiem jak z tym u Ciebie, ale mi takich nie brakuje.

Nie chcę po prostu do stosu innych problemów dorzucać sobie kolejnego, który spędza mi sen z powiek. Zawsze byłam ambitna. Czasem bardziej, czasem mniej, ale zawsze byłam. Ale to co się teraz ze mną dzieję? Nie potrafię tego opisać.

Owszem, dobrze jest być ambitnym, ale jeśli są to zdrowe ambicje. Nie wiem co jest ze mną nie tak, bo inni jak się bardziej starają to im po prostu lepiej wychodzi. A ja mam zupełnie na odwrót. Wychodzą na wierzch wszystkie słabości mojego charakteru: chciwość, strach przed porażką.

Rena · 2012-12-20, 22:56

stres do pewnego poziomu motywuje a potem blokuje jak jest za duzy.

Powinnas sie odstresowac i odpoczzac. Jakies plany na szalonego sylwka czy wypad w gory?

lala123456789lalak · 2012-12-21, 10:35

Cytat:

Napisane przez Magically

Nie wiem jak z tym u Ciebie, ale mi takich nie brakuje.

Nie chcę po prostu do stosu innych problemów dorzucać sobie kolejnego, który spędza mi sen z powiek. Zawsze byłam ambitna. Czasem bardziej, czasem mniej, ale zawsze byłam. Ale to co się teraz ze mną dzieję? Nie potrafię tego opisać.

Owszem, dobrze jest być ambitnym, ale jeśli są to zdrowe ambicje. Nie wiem co jest ze mną nie tak, bo inni jak się bardziej starają to im po prostu lepiej wychodzi. A ja mam zupełnie na odwrót. Wychodzą na wierzch wszystkie słabości mojego charakteru: chciwość, strach przed porażką.

Też studiuje i wiem jak jest . Jedni nic nie robią , nawet się nie stresują , a to siądą koło kogoś mądrego , a to ściągną i zaliczają na 4 , 5 . A inni mogą się uczyć i tak nie zaliczą . Przestałam się tym przejmować , bo bym zwariowała na to niesprawiedliwość .

WhiteCherry · 2012-12-21, 11:08

Cytat:

Napisane przez lala123456789lalak

Też studiuje i wiem jak jest . Jedni nic nie robią , nawet się nie stresują , a to siądą koło kogoś mądrego , a to ściągną i zaliczają na 4 , 5 . A inni mogą się uczyć i tak nie zaliczą . Przestałam się tym przejmować , bo bym zwariowała na to niesprawiedliwość .

niesprawiedliwość? to też zacznij ściągać

myślałam, że liczy się zdobyta wiedza a nie oceny, a wyuczona 3 jest lepsza niż ściągnięta 5, ale najwidoczniej się myliłam. ;-)

ja nigdy nie miałam ciśnienia na najlepsze oceny, nie ściągam, a mimo to zdarza mi się dostać 4/5. I pewnie niektórzy też patrzą na mnie krzywym okiem, bo ja to się uczyłam cały tydzień, a ona jeszcze na imprezie była dzień przed, uczyła się ledwo jeden dzień, a ma wyższą ocenę!
tacy ludzie niestety istnieją.

mm444 · 2012-12-21, 12:14

Treść usunięta

lala123456789lalak · 2012-12-21, 12:37

Cytat:

Napisane przez WhiteCherry

niesprawiedliwość? to też zacznij ściągać

myślałam, że liczy się zdobyta wiedza a nie oceny, a wyuczona 3 jest lepsza niż ściągnięta 5, ale najwidoczniej się myliłam. ;-)

ja nigdy nie miałam ciśnienia na najlepsze oceny, nie ściągam, a mimo to zdarza mi się dostać 4/5. I pewnie niektórzy też patrzą na mnie krzywym okiem, bo ja to się uczyłam cały tydzień, a ona jeszcze na imprezie była dzień przed, uczyła się ledwo jeden dzień, a ma wyższą ocenę!
tacy ludzie niestety istnieją.

Ale ja nic nie pisałam , że lepiej ściągać i mieć 5 niż wyuczone 3 bez ściągania . Mam w dupie czy ktoś chce mieć 5 , 4 czy 3 i jak to dostał ...
Wyznaje zasadę moje studia i moja sprawa .
Tylko wkurza mnie jak ktoś np ściągał prawie wszystko odemnie i kilka punktów sobie strzelił po swojemu i akurat trafił dobrze , a ja zle . Potem bezczelni przychodzi i śmieje się , że dostał lepszą ocenę chociaż ściągał odemnie .
Jeszcze jedna rzecz mnie śmieszy jak ktoś opowiada jak nic nie umie , wcale się nie uczył , a wszyscy wiedzą , że jest kujonem i już miesiąc wcześniej się uczył . Takie zaprzeczenie samemu sobie .
No , ale o czym tu pisać , to tylko studia , które trwają 3 lata lub 5 , więc da się wytrzymać

WhiteCherry · 2012-12-21, 12:47

Cytat:

Napisane przez lala123456789lalak

Ale ja nic nie pisałam , że lepiej ściągać i mieć 5 niż wyuczone 3 bez ściągania . Mam w dupie czy ktoś chce mieć 5 , 4 czy 3 i jak to dostał ...
Wyznaje zasadę moje studia i moja sprawa .
Tylko wkurza mnie jak ktoś np ściągał prawie wszystko odemnie i kilka punktów sobie strzelił po swojemu i akurat trafił dobrze , a ja zle . Potem bezczelni przychodzi i śmieje się , że dostał lepszą ocenę chociaż ściągał odemnie .
Jeszcze jedna rzecz mnie śmieszy jak ktoś opowiada jak nic nie umie , wcale się nie uczył , a wszyscy wiedzą , że jest kujonem i już miesiąc wcześniej się uczył . Takie zaprzeczenie samemu sobie .
No , ale o czym tu pisać , to tylko studia , które trwają 3 lata lub 5 , więc da się wytrzymać

masz to w doopie, a zarazem piszesz, że ktoś ściąga, ma lepszą ocenę i razi Cię ta niesprawiedliwość

bo zapewne, gdyby dostał marne 3, to byłoby lepiej.
to w końcu rażą te oceny czy nie?

ja znam wiele osób, które przed kolosem zawsze mówią, że o rany, nic nie umiem, w ogóle się nie uczyłem! a potem 5.0
albo - nie zrobiłem tego projektu, a tak w ogóle to pewnie mam źle. A gdy prowadzący pyta, czy ktoś zrobił - są pierwsi.

lala123456789lalak · 2012-12-21, 12:58

Cytat:

Napisane przez WhiteCherry

masz to w doopie, a zarazem piszesz, że ktoś ściąga, ma lepszą ocenę i razi Cię ta niesprawiedliwość

bo zapewne, gdyby dostał marne 3, to byłoby lepiej.
to w końcu rażą te oceny czy nie?

ja znam wiele osób, które przed kolosem zawsze mówią, że o rany, nic nie umiem, w ogóle się nie uczyłem! a potem 5.0
albo - nie zrobiłem tego projektu, a tak w ogóle to pewnie mam źle. A gdy prowadzący pyta, czy ktoś zrobił - są pierwsi.

Bardziej razi mnie ich głupota , brak wiedzy i te dobre oceny , bo tak nie powinno być

Ok masz 3 i ściągasz ok , ale masz 3 i się przechwalasz , że jesteś taki sprytny i Ci się udało , a ktoś nie ściągał i mu się nie udało dostać pozytywnej oceny .
Absolutnie nie jestem zazdrosna z ocen , ja to się ciesze nawet z 3 . Bardziej mi szkoda niektórych osób , bo uczą się , przeżywają każdy egzamin , widać zangażowanie i chęć poszerzenia wiedzy , a mają poprawki i lepsze oceny od takich "cwaniaczków" . No i czego te studia uczą ? Tylko kręcenia

Życie jest niesprawiedliwe i nie ma co przeżywać , trzeba się przyzwyczaić

2012-12-20, 17:34	#1
Magically Raczkowanie Zarejestrowany: 2012-02 Wiadomości: 310	Muszę się wyżalić... przerost ambicji Muszę się komuś po prostu wyżalić. Może tutaj ktoś napisze mi coś, co pomoże mi się ogarnąć ze samą sobą, bo moi bliscy już nie mają na mnie pomysłów. Nigdy nie sądziłam, że taki moment mnie dosięgnie, kiedy będę chciała coś czegoś tak bardzo, że zamiast to osiągać będę się od tego coraz bardziej oddalać. Studiuję. Jestem na II roku. Już w gimnazjum zdawałam sobie sprawę, że oceny nie są najważniejsze, na pierwszym roku studiów też to wiedziałam. Pierwszy raz w życiu uczyłam się do szkoły z pasji. Każdy przedmiot był dla mnie ciekawy i ta pasja sprawiła, że dostawałam same dobre oceny z zaliczeń i egzaminów. Tak dobre, że zasłużyłam sobie na stypendium rektora. Może nie jakieś duże, ale zawsze. Cieszyłam się z niego niesamowicie, że niby niewiele, a jednak satysfakcja jest. Teraz myślę, że to stypendium to nie jest moja radość, a przekleństwo. Teraz na II roku kiedy poczułam, że jestem dobra, chcę być jeszcze lepsza, że może jak będę się starać to będzie jeszcze lepiej. Pierwszy raz w życiu chodząc na zaliczenia czuję stres przed napisaniem jakiegoś testu. Żyję w ciągłym stresie czy mi się uda. Co za tym idzie? Wszystko zdaję na absolutne minimum, kiedy na każde zaliczenie umiem wzorowo to co powinnam umieć. Wychodząc z sali momentalnie wiem już gdzie zrobiłam błędy, bo nagle dostaję olśnienia. Podsumowując. Dopadł mnie przerost ambicji nad możliwościami. Pierwszy raz w życiu zauważyłam u siebie taką chciwość. Nigdy takiej chęci bycia najlepszej nie miałam jak teraz. Zdaję sobie sprawę, że ten semestr już skopałam od początku i czuję się mega głupio. Zastanawiam się czy nie poszukać sobie po prostu jakiejś pracy, zamiast tak się poświęcać szkole. Miałabym wtedy wypracowaną kasę, a obyłoby się bez takich emocji. Jednak nie potrafię olać nauki na studiach. Bo po co mi studia skoro z nich nic nie wyniosę. Nie studiuję dla papierka.

2012-12-20, 19:59	#3
Narrhien Zakorzenienie Zarejestrowany: 2010-08 Wiadomości: 6 757	Dot.: Muszę się wyżalić... przerost ambicji Ja też tak mam, chcę być coraz lepsza i zazwyczaj jestem. Po prostu uwierz w siebie. Ambicja to nie jest zła cecha, byleby dobrze nią pokierować. Zamiast walczyć z ambicją, spróbuj zawalczyć ze stresem - bo to on jest tutaj największym problemem __________________ "Nikt prawie nie wie, dokąd go zaprowadzi droga, póki nie stanie u celu."

2012-12-20, 21:01	#4
lala123456789lalak Raczkowanie Zarejestrowany: 2012-09 Wiadomości: 265	Dot.: Muszę się wyżalić... przerost ambicji no mega problem , mamy płakać , że nie masz samych 5 ? Znajdz sobie inny poważniejszy problem Edytowane przez lala123456789lalak Czas edycji: 2012-12-20 o 21:04

2012-12-20, 22:56	#6
Rena Zakorzenienie Zarejestrowany: 2004-07 Lokalizacja: Paris Wiadomości: 29 331	Dot.: Muszę się wyżalić... przerost ambicji stres do pewnego poziomu motywuje a potem blokuje jak jest za duzy. Powinnas sie odstresowac i odpoczzac. Jakies plany na szalonego sylwka czy wypad w gory?

2012-12-21, 12:14	#9
mm444 Władca Wizażu Zarejestrowany: 2010-08 Wiadomości: 17 366	Dot.: Muszę się wyżalić... przerost ambicji Treść usunięta

Ten wątek obecnie przeglądają: 1 (0 użytkowników i 1 gości)