Jak zacząć nowe życie?

[virino]

Czasem czuję, że jestem totalnym zerem!
Faceci w ogóle nie zwracają na mnie uwagi!
Nie wiem co robię nie tak, nie mam przyjaciół, zazdroszczę osobom, które mają tzw. charakterek, nie boją się pyskówek, mówić to, co myślą, wziąć się za siebie etc. Czuję się, wyglądam i jestem taka wrażliwa, wszystko analizuję, wszystkim się przejmuję. Ludzie mnie nie szanują, a nawet jak się umówię z jakąś koleżanką na imprezę, to od razu mówi mi , że jak jej koleżanka nie będzie mogła, jak nic jej nie wyskoczy, jak będzie jeszcze jej się chciało, to EWENTUALNIE możemy pójść. Jakbym była osobą na wezwanie, takie ''pogotowie towarzyskie'' w razie jakby już totalnie nie było żadnej możliwości dla tej osoby.
Ponadto czuje się taka zgnuśniała tj. siedze dużo w domu, nie mam pracy ( bo jeszcze studiów nie mam, jeszcze nie zaczęłam), z nikim się nie umawiam, nawet nikt np. na ulicy nie zwraca na mnie uwagi. Jestem kompletnie niepewna siebie! Nie potrafię się sprzeciwic nikomu, kompletnie nie jestem asertywna, nie mam własnego zdania.
W sumie siedzę w domu ( mieszkam jeszcze z rodzicami i przez następne 2 lata będę musiała - tu nie pytajcie o co chodzi, sprawa rodzinna).

Zazdroszczę niektórym kobietom, jak się spełniają na każdym froncie. Czuję, że na nic nie zasługuję, nie potrafię o siebie zadbać, czuję się głupia, niewartościowa i nie zasługująca nawet na szklankę wody!

Jak zacząć od nowa? Jak się ''obudzić'' i być sexowną laską, która ma powodzenie, pieniądze i jest spełniona> Prosze o pomoc, naprawdę cierpię!

[s_o_w_a]

To wszystko siedzi w Twojej głowie! Musisz w siebie uwierzyć, dostrzec swoje zalety!

[ula2689]

Napisane przez virino

Czasem czuję, że jestem totalnym zerem!
Faceci w ogóle nie zwracają na mnie uwagi!
Nie wiem co robię nie tak, nie mam przyjaciół, zazdroszczę osobom, które mają tzw. charakterek, nie boją się pyskówek, mówić to, co myślą, wziąć się za siebie etc. Czuję się, wyglądam i jestem taka wrażliwa, wszystko analizuję, wszystkim się przejmuję. Ludzie mnie nie szanują, a nawet jak się umówię z jakąś koleżanką na imprezę, to od razu mówi mi , że jak jej koleżanka nie będzie mogła, jak nic jej nie wyskoczy, jak będzie jeszcze jej się chciało, to EWENTUALNIE możemy pójść. Jakbym była osobą na wezwanie, takie ''pogotowie towarzyskie'' w razie jakby już totalnie nie było żadnej możliwości dla tej osoby.
Ponadto czuje się taka zgnuśniała tj. siedze dużo w domu, nie mam pracy ( bo jeszcze studiów nie mam, jeszcze nie zaczęłam), z nikim się nie umawiam, nawet nikt np. na ulicy nie zwraca na mnie uwagi. Jestem kompletnie niepewna siebie! Nie potrafię się sprzeciwic nikomu, kompletnie nie jestem asertywna, nie mam własnego zdania.
W sumie siedzę w domu ( mieszkam jeszcze z rodzicami i przez następne 2 lata będę musiała - tu nie pytajcie o co chodzi, sprawa rodzinna).

Zazdroszczę niektórym kobietom, jak się spełniają na każdym froncie. Czuję, że na nic nie zasługuję, nie potrafię o siebie zadbać, czuję się głupia, niewartościowa i nie zasługująca nawet na szklankę wody!

Jak zacząć od nowa? Jak się ''obudzić'' i być sexowną laską, która ma powodzenie, pieniądze i jest spełniona> Prosze o pomoc, naprawdę cierpię!

To wyjdź z domu na spacer,do parku, do sklepu,fajnych ludzi mozna spotkać nawet w warzywniaku.Do klubu tez możesz iśc sama,posiedzieć wypić drinka a może się przysiądzie jakiś fajny chłopak.
Wystroj się i idź w sobotę na dysko,poszaleć sama zapomnij o wszystkich na okolo i poprostu się baw!
Nie masz pracy bo nie masz studiów?Poszukaj pracy dorywczej,opieka nad dziećmi,roznoszenie ulotek itp.
Dlaczego sądzisz że nie potrafisz o siebie zadbać?Zrób dzień pieknośći pomaluj paznokcie,wydepiluj nogi,bikini,brwi,nałóż maseczkę to zawsze poprawia humor a to nic trudnego.

[BioIvO]

Proponuje znaleść jedną dziedzinę w której będziesz się czuła pewnie. Najlepiej jakaś prace, będziesz miała pieniądze na początek i poczucie, że do czegoś się nadajesz.

[olasia99]

Napisane przez virino

Czasem czuję, że jestem totalnym zerem!
Faceci w ogóle nie zwracają na mnie uwagi!
Nie wiem co robię nie tak, nie mam przyjaciół, zazdroszczę osobom, które mają tzw. charakterek, nie boją się pyskówek, mówić to, co myślą, wziąć się za siebie etc. Czuję się, wyglądam i jestem taka wrażliwa, wszystko analizuję, wszystkim się przejmuję. Ludzie mnie nie szanują, a nawet jak się umówię z jakąś koleżanką na imprezę, to od razu mówi mi , że jak jej koleżanka nie będzie mogła, jak nic jej nie wyskoczy, jak będzie jeszcze jej się chciało, to EWENTUALNIE możemy pójść. Jakbym była osobą na wezwanie, takie ''pogotowie towarzyskie'' w razie jakby już totalnie nie było żadnej możliwości dla tej osoby.
Ponadto czuje się taka zgnuśniała tj. siedze dużo w domu, nie mam pracy ( bo jeszcze studiów nie mam, jeszcze nie zaczęłam), z nikim się nie umawiam, nawet nikt np. na ulicy nie zwraca na mnie uwagi. Jestem kompletnie niepewna siebie! Nie potrafię się sprzeciwic nikomu, kompletnie nie jestem asertywna, nie mam własnego zdania.
W sumie siedzę w domu ( mieszkam jeszcze z rodzicami i przez następne 2 lata będę musiała - tu nie pytajcie o co chodzi, sprawa rodzinna).

Zazdroszczę niektórym kobietom, jak się spełniają na każdym froncie. Czuję, że na nic nie zasługuję, nie potrafię o siebie zadbać, czuję się głupia, niewartościowa i nie zasługująca nawet na szklankę wody!

Jak zacząć od nowa? Jak się ''obudzić'' i być sexowną laską, która ma powodzenie, pieniądze i jest spełniona> Prosze o pomoc, naprawdę cierpię!

Siłą mamy Cię z tego domu wynieść?

A Ty coś koleżankom proponujesz czy to one muszą zawsze wychodzić z inicjatywą? Jak z jedną raz nie wyjdzie, to odezwij się potem i spytaj, czy skoczy na piwo/do klubu, skoro poprzednio wam się nie udało.

Robisz z siebie ofiarę i użalasz się nad sobą. Nienawidzę czegoś takiego. Nie wiem, czego oczekujesz. Chyba cudu z nieba i tego, że wszyscy będą za tobą chodzić, bo ty jesteś taka nieśmiała i smutna i sama z inicjatywą nie wyjdziesz.
Na przyjaźnie trzeba sobie zapracować, co nie równa się siedzeniu w domu.

[51e83afea3b91707dbf3887d008ce6a0f5de39ea_626dbf723f6b2]

Mniej więcej wiem o czym piszesz. Sama byłam i nadal bywam kompletnie nadwrażliwa i miękka. Bardzo dużo czasu pracowałam nad sobą. Próbowałam sama wychodzić do klubów - masakra - ludzie w Polsce i ich paczki to towarzystwo z reguły hermetyczne. Co innego za granicą. Wielu rzeczy próbowałam. Ogólnie proponuję - jako pierwszy krok - sport. Nawet samemu: rower, rolki, basen. Poczujesz się lepiej psychicznie. Głupia jazda na rowerze po polskich ulicach i ścieżkach rowerowych może zwiększać pewność siebie

Natomiast według mnie, coś co może przynieść Ci największe korzyści i gigantyczne zmiany to wolontariat. Jeśli jesteś wrażliwa, to znaczy, że nie zabraknie Ci raczej serca do pomocy innym - czy w hospicjum, czy w schronisku dla zwierząt. Z tego co pisałaś wynika, że czas masz. Podczas wolontariatu poznasz mnóstwo ludzi, także wolontariuszy. Poczujesz się spełniona, potrzebna, zyskasz dobrych przyjaciół (takie znajomości nie są zazwyczaj tak powierzchowne jak te z dyskotek) i powoli wypracujesz hart ducha, pewien rodzaj mądrej siły i pewność siebie. Powodzenia.