Relacje damsko-męskie: propozycje spotkania

[czernibiel]

Cześć.
Wiem, że dla wielu z was wyda się abstrakcyjne to, co napiszę... Ale naprawdę jest to dla mnie dość kłopotliwe.
Otóż chodzi o odpowiadanie na propozycje spotkań... Naprawdę nie bardzo wiem, co wówczas odpowiadać, zwłaszcza, gdy naprawdę mam na nie ochotę. O ile w sytuacji, gdy nie jestem zainteresowana potrafię to zrobić, o tyle, gdy myślę, że "fajnie byłoby go poznać"- pojawia się problem.
Ostatnio dostałam propozycję spotkania od dwóch bardzo fajnych i sympatycznych facetów. Piszę z nimi na fb i obydwoje zaproponowali spotkanie. Zamiast na propozycję typu: Chętnie spotkałbym się z Tobą i porozmawiał przy kawie, co Ty na to? odpisać po prostu: "Pewnie, będzie mi bardzo miło", stosuję jakieś uniki i odpowiadam "Muszę oszacować wszystkie za i przeciw " albo "Muszę pomyśleć, czy ryzykować ", choc tak naprawdę mam ochotę na to spotkanie. Nie wiem, nie chcę wyjść na... no właśnie, nawet nie potrafię tego nazwać.
I tak minęło właśnie kilka dni od tych propozycji spotkań, rozmawiamy dalej na różne tematy, ale oni nie poruszają kwestii spotkań (albo poruszają ale nie wprost, tylko coś sugerując), jakby czekali aż dan jasną odpowiedź. Myślicie, że wypada mi to zrobić? Zaproponować? Jeśli tak, to w jaki sposób, żeby nie wyszło sztucznie albo tak, jakbym teraz nagle chciała spotkania i to była totalnie moja inicjatywa.

PS Mam świadomość, że może to brzmieć trochę żałośnie lub śmiesznie albo jak wyznania smarkuli, chcącej spotkać się ze starszym kolegą z liceum... Więc prostuję: mam 24 lata,a problem z flirtowaniem i odpowiadaniem na takie propozycje spotkań bierze się stąd, że jestem DDA (to jednak trochę odrębny wątek ). Po prostu nie mam takie wzoru "postępowania" z facetami. Zawsze początki są najgorsze. Kiedy relacja trochę się rozkręci, to już w miarę swobodnie się po niej poruszam. Ale właśnie takie odpowiadanie na zaproszenia (i udawanie delikatnie niedostępnej) to największy problem, bo nie potrafię wyważyć tej delikatnej granicy...

[Dotka90]

Wiesz, trochę żartu nie zaszkodzi.
Napisałaś, że musisz oszacować ryzyko -no ok, był żarcik - sugestia, że chcesz się zastanowić, ale minęło kilka dni, facet coś tam dopytuje nie wprost o spotkanie, a ty dalej NIC, czemu?
Napisz coś w stylu 'trochę mi to zajęło, ale oszacowam ryzyko, kto nie ryzykuje, ten nie zyskuje'. A nie milcz jak zaklęta księżniczka.

Na początku są różne podchody.

Ja pamiętam, z moim TŻtem spotkania na początku to miała być niby TERAPIA. Ja miałam być terapeutą, on pacjentem. O co chodziło, nie wiem
Też jakieś głupie gierki żeby nie było wprost Chyba miał zacząć być bardziej otwarty Notabene 'terapia' przyniosła efekty

Ale jak się już zacznie temat spotkania w taki żartobliwy sposób, to trzeba go ciągnąć do końca

[InkluzjaOstateczna]

Napisane przez czernibiel

Cześć.
Wiem, że dla wielu z was wyda się abstrakcyjne to, co napiszę... Ale naprawdę jest to dla mnie dość kłopotliwe.
Otóż chodzi o odpowiadanie na propozycje spotkań... Naprawdę nie bardzo wiem, co wówczas odpowiadać, zwłaszcza, gdy naprawdę mam na nie ochotę. O ile w sytuacji, gdy nie jestem zainteresowana potrafię to zrobić, o tyle, gdy myślę, że "fajnie byłoby go poznać"- pojawia się problem.
Ostatnio dostałam propozycję spotkania od dwóch bardzo fajnych i sympatycznych facetów. Piszę z nimi na fb i obydwoje zaproponowali spotkanie. Zamiast na propozycję typu: Chętnie spotkałbym się z Tobą i porozmawiał przy kawie, co Ty na to? odpisać po prostu: "Pewnie, będzie mi bardzo miło", stosuję jakieś uniki i odpowiadam "Muszę oszacować wszystkie za i przeciw " albo "Muszę pomyśleć, czy ryzykować ", choc tak naprawdę mam ochotę na to spotkanie. Nie wiem, nie chcę wyjść na... no właśnie, nawet nie potrafię tego nazwać.
I tak minęło właśnie kilka dni od tych propozycji spotkań, rozmawiamy dalej na różne tematy, ale oni nie poruszają kwestii spotkań (albo poruszają ale nie wprost, tylko coś sugerując), jakby czekali aż dan jasną odpowiedź. Myślicie, że wypada mi to zrobić? Zaproponować? Jeśli tak, to w jaki sposób, żeby nie wyszło sztucznie albo tak, jakbym teraz nagle chciała spotkania i to była totalnie moja inicjatywa.

PS Mam świadomość, że może to brzmieć trochę żałośnie lub śmiesznie albo jak wyznania smarkuli, chcącej spotkać się ze starszym kolegą z liceum... Więc prostuję: mam 24 lata,a problem z flirtowaniem i odpowiadaniem na takie propozycje spotkań bierze się stąd, że jestem DDA (to jednak trochę odrębny wątek ). Po prostu nie mam takie wzoru "postępowania" z facetami. Zawsze początki są najgorsze. Kiedy relacja trochę się rozkręci, to już w miarę swobodnie się po niej poruszam. Ale właśnie takie odpowiadanie na zaproszenia (i udawanie delikatnie niedostępnej) to największy problem, bo nie potrafię wyważyć tej delikatnej granicy...

Jakiej delikatnej granicy? Mówisz "tak, byłoby miło" jak masz ochotę i koniec. Tu nie ma żadnej granicy.

[p_atrycja 26]

Skoro masz ochotę się spotkać to dlaczego miałabyś tego nie zrobić. Umówcie się gdzieś w publicznym miejscu. Przecież takie spotkanie nie musi kończyć się od razu seksem, to zwykła kawa.

[_chocolate]

Jeśli jesteś zainteresowana, to spytaj, kiedy idziecie na tą kawę albo jak rzucą jakąś aluzję, to pociągnij to, a jeśli nie, to też daj im to do zrozumienia, bo mogą się potem zdenerwować, że niepotrzebnie tracą czas na pisanie, z którego nic nie wynika.

[kalincia]

Napisane przez InkluzjaOstateczna

Jakiej delikatnej granicy? Mówisz "tak, byłoby miło" jak masz ochotę i koniec. Tu nie ma żadnej granicy.

Też tak sadzę. Już raczej takie słówka, jak te, które rzucasz są bardziej dwuznaczne i różne rzeczy mogą sugerować, bo mogą być traktowane jako gra z twojej strony, niż prosta odpowiedź "tak, chętnie, to kiedy?"

[Andrzeej]

To ja napiszę jak to widzi facet, a widzi to bardzo prosto
Pytam raz , drugi, może nawet trzeci. Potem jest już tylko myśl: "aa spadaj na drzewo księżniczko".

Facet też lubi widzieć reakcję ze strony kobiety, też lubi czuć, że działa na kobietę. Jeśli więc ta jak zaklęta mumia w kółko powtarza NIE (nie rzucając nawet jakiegoś ochłapu ), to nijak to nie jest fajne.

W dzisiejszych czasach jest naprawdę masa księżniczek i rozkminianie czy trafiłem na kolejną księżniczkę, czy może chorobliwie niesmiałą osobę (tak naprawdę oba przypadki są nie do polecenia), którą "trzeba otworzyć" niewiele daje. Jeśli facet jest przyzwoity, otacza się większą ilością kobiet to najczęściej nie ma problemu, aby znaleźć sobie taką, dla której wyjście na choćby koleżeńskie spotkanie nie będzie problemem. Tym samym czy to księżniczka, czy strasznie nieśmiała , koniec końców niestety przegrywa. Na własne życzenie A wystarczyłoby czasem powiedzieć: "tak", "chętnie", uśmiechnąć się itd.

[Gosia_14]

Miałam taką samą sytuację jak ty,niedawno.Zastanawiałam sie,nie zgadzałam się wprost,ale w końcu postanowiłam się zgodzic.I nie żałuję,wrecz przeciwnie.Też jestem dda niestety iii strasznie się stresowałam itp.,a spotkanie okazało sie bardzo miłe i wyjątkowe.Także nie trać czasu

[czernibiel]

Dziękuję za rady!
Spotkania się odbyły, miło było.