nerwica natręctw?

[201803111829]

Witam Postanowiłam założyć ten wątek, po wczorajszej rozmowie z mamą. Zaczęłyśmy gadać, i temat zszedł na to, że panicznie boję się motyli. Jak widzę motyla, to chce mi się wymiotować, tak mnie obrzydza. Boję się też przechodzić/przejeżdżać mostem, albo pod mostem. Takie uczucie, jakbym miała lęk wysokości.. Boję się jeździć windą, nie lubię (jak to kurcze brzmi ) parzystych liczb, kojarzą mi się z czymś ostrym, niemiłym.. Moja mama stwierdziła, że to zadatki na nerwicę natręctw, i poradziła zapisać się do psychologa. Ale przecież nerwica natręctw polega na wykonywaniu pewnych czynności, powtarzaniu, a ja tylko boję się takich rzeczy.. Myślicie, że rzeczywiście powinnam zgłosić się do psychologa?

[magocha]

Nerwica natręctw nie polega tylko jak napisałaś na powtarzaniu pewnych czynności. Paniczny strach jest jak najbardziej jednym z jej objawów.

Jeśli masz możliwość, to wybierz się na taką wizytę. Nie zaszkodzi, a moze pomóc. A lepiej wcześniej, niz czekać aż się pogorszy

[masterpiece]

Ja nie wiem,czy moje zachowania to nerwica natręctw,ale są czynności bez których po prostu nie mogę się obejść. Mam nawyk "upychania". Mój chłopak tego nienawidzi. Panicznie boję się,że coś zgubię,zwłaszcza portfel z kartą,prawem jazdy,dowodem i biletem miesięcznym. No i komórkę. Dlatego idąc ulicą potrafię co 10 minut przystawać,żeby otworzyć torebkę i kilka razy docisnąc portfel ręką na sam spód torby. Po wejściu do auta siedze kilka minut na fotelu zanim ruszę i "upycham". Tak samo w pociągu. Wstyd mi cholernie,bo cisnę ręką ten porfel jak głupia,tarasując chodnik i już kilka razy zauważyłam,że ludzie dziwnie się gapią. Poza tym robię to tak mocno,że w kilku torebkach oberwały mi się już uszy,a raz upychając aparat PRZYPADKOWO wcisnęłam kciukiem ekran i pękł.

Poza tym lubię mieć wszystko ustawione od linijki,kapcie-jeśli już noszę,muszą leżeć idealnie przy dywanie,a jako dziecko lubiłam "dopychać" kontakty do ściany. Może to wynikało z tego,że wszyscy szarpali za kabel,zamiast przytrzymywać wtyczkę i często kontakty wyłaziły ze ścian.

Jestem dziwna,możecie się smiać/gardzić/itp itd

[Light Limara]

Napisane przez masterpiece

Ja nie wiem,czy moje zachowania to nerwica natręctw,ale są czynności bez których po prostu nie mogę się obejść. Mam nawyk "upychania". Mój chłopak tego nienawidzi. Panicznie boję się,że coś zgubię,zwłaszcza portfel z kartą,prawem jazdy,dowodem i biletem miesięcznym. No i komórkę. Dlatego idąc ulicą potrafię co 10 minut przystawać,żeby otworzyć torebkę i kilka razy docisnąc portfel ręką na sam spód torby. Po wejściu do auta siedze kilka minut na fotelu zanim ruszę i "upycham". Tak samo w pociągu. Wstyd mi cholernie,bo cisnę ręką ten porfel jak głupia,tarasując chodnik i już kilka razy zauważyłam,że ludzie dziwnie się gapią. Poza tym robię to tak mocno,że w kilku torebkach oberwały mi się już uszy,a raz upychając aparat PRZYPADKOWO wcisnęłam kciukiem ekran i pękł.

Poza tym lubię mieć wszystko ustawione od linijki,kapcie-jeśli już noszę,muszą leżeć idealnie przy dywanie,a jako dziecko lubiłam "dopychać" kontakty do ściany. Może to wynikało z tego,że wszyscy szarpali za kabel,zamiast przytrzymywać wtyczkę i często kontakty wyłaziły ze ścian.

Jestem dziwna,możecie się smiać/gardzić/itp itd

Faktycznie dziwne to, ale każdy ma jakieś tam swoje dziwactwa


Tinkerbell sorry za mój avatar

[agniesiaa]

Nie będę się śmiać i gardzić, bo niby czemu. Też mam nerwicę natręctw (trochę inną niż twoja) i żyję. Na początku, szczególnie nowo poznani ludzie dziwnie reagują, ale potem się przyzwyczajają. Mnie to nie przeszkadza. Taka jestem i już

[masterpiece]

Ja się nie wstydze tego,że taka jestem,ale głupio mi,gdy ludzie wlepiają we mnie wzrok bo 10 minut przyciskam coś w torebce,grzebię w niej,a niczego nie wyjmuję Ale to ma też swoje zalety-moja mama wczoraj ględziła,że zgubiła pokrowiec na telefon,wypadł jej z torebki na ulicy. Ja jeszcze nigdy niczego nie zgubiłam I czuję się jakaś taka skrupulatna

[pitahaya]

Napisane przez masterpiece

Ja nie wiem,czy moje zachowania to nerwica natręctw,ale są czynności bez których po prostu nie mogę się obejść. Mam nawyk "upychania". Mój chłopak tego nienawidzi. Panicznie boję się,że coś zgubię,zwłaszcza portfel z kartą,prawem jazdy,dowodem i biletem miesięcznym. No i komórkę. Dlatego idąc ulicą potrafię co 10 minut przystawać,żeby otworzyć torebkę i kilka razy docisnąc portfel ręką na sam spód torby. Po wejściu do auta siedze kilka minut na fotelu zanim ruszę i "upycham". Tak samo w pociągu. Wstyd mi cholernie,bo cisnę ręką ten porfel jak głupia,tarasując chodnik i już kilka razy zauważyłam,że ludzie dziwnie się gapią. Poza tym robię to tak mocno,że w kilku torebkach oberwały mi się już uszy,a raz upychając aparat PRZYPADKOWO wcisnęłam kciukiem ekran i pękł.

Poza tym lubię mieć wszystko ustawione od linijki,kapcie-jeśli już noszę,muszą leżeć idealnie przy dywanie,a jako dziecko lubiłam "dopychać" kontakty do ściany. Może to wynikało z tego,że wszyscy szarpali za kabel,zamiast przytrzymywać wtyczkę i często kontakty wyłaziły ze ścian.

Jestem dziwna,możecie się smiać/gardzić/itp itd

Robię dokładnie to samo Nie sądziłam, że to natręctwa jakieś, raczej ostrożność hehe Więc się nie przejmuj, lepiej upychać niż zgubić

[fbf4f81e41525779832788cd71e9a6a506251643_6580de17ecce4]

Napisane przez masterpiece

Ja się nie wstydze tego,że taka jestem,ale głupio mi,gdy ludzie wlepiają we mnie wzrok bo 10 minut przyciskam coś w torebce,grzebię w niej,a niczego nie wyjmuję Ale to ma też swoje zalety-moja mama wczoraj ględziła,że zgubiła pokrowiec na telefon,wypadł jej z torebki na ulicy. Ja jeszcze nigdy niczego nie zgubiłam I czuję się jakaś taka skrupulatna

Hej, zawsze można nad sobą pracować i jak się człowiek uprze, to można się po jakimś czasie odzwyczaić od takich nawyków. Nawet dla wygody i oszczędności czasu Ja np zanim zasnę bardzo często wstaję jeszcze (już z łóżka) i upewniam się, czy światło jest zgaszone w reszcie mieszkania (wyglądam na korytarz) albo zawsze sprawdzam, czy sa zakręcone te kurki od gazu, czasem nawet ze dwa razy :P I zawsze wyłączam opiekacz z gniazdka, bo mam nieuzasadnione przekonanie, że może sam się jakoś włączyć i co będzie jak się spali? Wiem, ze to głupie Ale staram się to opanowywać kiedy jestem świadoma, że przesadzam

Takie upychanie rzeczy w torebce też może być szkodliwe, bo im częściej otwierasz torebkę, tym bardziej możesz się narazić na kieszonkowców albo, że coś Ci kiedyś z niej wypadnie jak cały czas otwierasz, czego Ci oczywiście nie życzę

A to, że ktoś nie może patrzeć na motyle? Zdarza się ja nie mogę patrzeć na resztki jedzenia w zlewie :P czy to źle? Zawsze wolę wyrzucać resztki do kosza od razu i denerwuje mnie, że ktoś może wrzucać resztki do zlewu i potem trzeba to sprzątać bo strasznie tego nie lubię... I nie wybieram się do psychologa

[svamp]

Napisane przez masterpiece

Ja nie wiem,czy moje zachowania to nerwica natręctw,ale są czynności bez których po prostu nie mogę się obejść. Mam nawyk "upychania". Mój chłopak tego nienawidzi. Panicznie boję się,że coś zgubię,zwłaszcza portfel z kartą,prawem jazdy,dowodem i biletem miesięcznym. No i komórkę. Dlatego idąc ulicą potrafię co 10 minut przystawać,żeby otworzyć torebkę i kilka razy docisnąc portfel ręką na sam spód torby. Po wejściu do auta siedze kilka minut na fotelu zanim ruszę i "upycham". Tak samo w pociągu. Wstyd mi cholernie,bo cisnę ręką ten porfel jak głupia,tarasując chodnik i już kilka razy zauważyłam,że ludzie dziwnie się gapią. Poza tym robię to tak mocno,że w kilku torebkach oberwały mi się już uszy,a raz upychając aparat PRZYPADKOWO wcisnęłam kciukiem ekran i pękł.

Poza tym lubię mieć wszystko ustawione od linijki,kapcie-jeśli już noszę,muszą leżeć idealnie przy dywanie,a jako dziecko lubiłam "dopychać" kontakty do ściany. Może to wynikało z tego,że wszyscy szarpali za kabel,zamiast przytrzymywać wtyczkę i często kontakty wyłaziły ze ścian.

Jestem dziwna,możecie się smiać/gardzić/itp itd

To ja nie wiem jakby można było mnie nazwać, gdybym opisała różne moje odchyły (mam nn właśnie) Twoje przykłady to jest jeszcze norma, uwierz

[soleil1985]

Fajnie poczytać że inni też mają"takie problemy". Kiedyś miałam problem z myciem rąk,co chwila musiałam je myć,samo jakoś przeszło,chociaz i tak jestem trochę"upośledziona"na tym punkcie,nawet TŻ teraz jest bardziej "czysty". Przed snem zdarza mi sie pare razy sprawdzac czy drzwi sa na pewno zamknięte,sprawdzam dziesięć razy czy napewno mam telefon,portfel i klucze,panicznie boje sie pająków,wszystkie szuflady w mieszkaniu musza byc domknięte bo inaczej nie mogę spokojnie posiedziec co jest troche problematyczne bo szafa nam sie troche "obnizyła" i jedna nie chce sie domknąć,i mój ostatni hicior"lodówka" po tym jak kiedys nie domknęłam zamrażalnika mam trochę obsesje na punkcie sprawdzania czy na pewno nam sie zamrażalnik nie rozmraża,TŻ troche sie podśmiewa nieraz ale akceptuje bo w sumie nie przeszkadza nam to w życiu.

[miss venflon]

Napisane przez _Tinkerbell

Jak widzę motyla, to chce mi się wymiotować, tak mnie obrzydza.

też to mam - ćmy też tak na mnie działają

[Nimfa20]

Ja mam jakąś obsesję na zamiatanie Nie wiem, czy to ma coś wspólnego z tematem, ale obsesyjnie zamiatam. Po kilkanaście razy dziennie. Jak psy przychodzą z podwórka, to zawsze naniosą piasku. Czuję się później, jakbym chodziła po warneńskiej plaży- w kapciach

Napisane przez Light Limara

Tinkerbell sorry za mój avatar

_Tinkerbell, ja również przepraszam

[maswerka]

Myślę, że przesadzasz. Do psychologa udaj się, jeśli te Twoje "natręctwa" będą utrudniać normalne funkcjonowanie.
Poza tym wcale nie masz obrzydzenia do motyli, inaczej byś nie wstawiła sobie tego ava.

[khloe]

Myślę, że przesadzasz...
Każdy ma jakieś dziwactwa
Ja np. jak wychodzę z łazienki to musze spojrzeć na kran i prysznic- czy są zakręcone.
No i jeszcze 3 razy zawsze sprawdzam, czy prostownicę wyłączyłam ...
No i najlepsze- zawsze sprawdzam w samochodzie jak wysiadam zestaw : światła+ręczny+luz

[UserOne]

Napisane przez khloe

Myślę, że przesadzasz...
Każdy ma jakieś dziwactwa
Ja np. jak wychodzę z łazienki to musze spojrzeć na kran i prysznic- czy są zakręcone.
No i jeszcze 3 razy zawsze sprawdzam, czy prostownicę wyłączyłam ...
No i najlepsze- zawsze sprawdzam w samochodzie jak wysiadam zestaw : światła+ręczny+luz

To nie dziwactwa, tylko właściwe odruchy

[Nimfa20]

Napisane przez khloe

Ja np. jak wychodzę z łazienki to musze spojrzeć na kran i prysznic- czy są zakręcone.

Ja potrafię wstawać w nocy i dokręcać kapiący kran, bo kapiąca woda wywołuje u mnie furię

[moemoe]

Napisane przez Light Limara

Faktycznie dziwne to, ale każdy ma jakieś tam swoje dziwactwa


Tinkerbell sorry za mój avatar

hahaha avatar conajmniej niezreczny co do sytuacji

[Darkoz]

Napisane przez khloe

Myślę, że przesadzasz...
Każdy ma jakieś dziwactwa
Ja np. jak wychodzę z łazienki to musze spojrzeć na kran i prysznic- czy są zakręcone.
No i jeszcze 3 razy zawsze sprawdzam, czy prostownicę wyłączyłam ...
No i najlepsze- zawsze sprawdzam w samochodzie jak wysiadam zestaw : światła+ręczny+luz

U mnie wszystkie szuflady muszą być dosunięte, inaczej nie mogę nic robić w tym pomieszczeniu. Nie umiem też nic czytać czy się uczyć, jeśli coś (np. paproch na podłodze) odwraca moją uwagę. Gdy czytam w łóżku, zawsze książką zasłaniam prawie cały pokój oprócz cudownie pustego sufitu i ścian. Często jak oglądam telewizję muszę coś podnieść w podłogi albo ułożyć na stosik porozwalane płyty. Tak jak Nimfa nienawidzę kapiącej wody, pokapie parę sekund i już się wkurzam.

[kasztanka3]

Ja przy każdym wyjściu z domu zastanawiam się, czy na pewno zamknęłam drzwi i pomimo tego, że nigdy nie zdarzyło mi się zostawić otwartych, to nigdy nie jestem w 100% pewna, że zamknęłam.
Będąc na mieście co paręnaście minut sprawdzam, czy na pewno wszystko mam w torebce.
Panicznie, dosłownie PANICZNIE boję się wszelkiego robactwa, nawet biedronek, które wiele osób uważa za słodkie czy urocze.

[201803290936]

Jakbyś napisała, że boisz się tej windy do tego stopnia, że zawalasz na 10 piętro i utrudnia Ci to życie, to OK - zgodziłabym się, że coś jest mocno nie tak. Ale Ty po prostu odczuwasz dyskomfort - taki, jak wiele osób w różnych sytuacjach. Czy strach przed mostami sprawia, że żadnego w życiu nie przekroczyłaś? Na pewno nie. Z windy nie korzystasz? Nic takiego nie napisałaś. Zastanów się nad czymś innym - czemu szukasz problemu tam, gdzie go tak naprawdę nie ma i próbujesz sobie wmówić chorobę? Co najwyżej z tymi motylami to może być fobia, skoro aż chce Ci się wymiotować - ale czy to prawda, czy troszkę sobie teraz wmawiasz? Albo inaczej: czemu Twoja mama od razu wysyła Cię do psychologa po luźniej rozmowie, z której w sumie nie wynika, abyś miała jakieś wielkie problemy?