toksyczny związek

LoveInThisClub · 2015-07-11, 19:06

Cześć dziewczyny....
Jestem mężatka od roku. Mamy dziecko. Półrocznego chłopca. prowadzimy własny biznes , z sukcesami... i chyba na tym się kończą te dobre rzeczy

Mąż od niedawna duzo pije, stracił prawo jazdy, zgubił utarg ze sklepu przez alkohol. Wybaczyłam. Wyzywał mnie , mówił przykre rzeczy , no jakoś dawałam radę. Był taki okres , że wręcz krzyczelismy na siebie codziennie. Mąż wolał oglądac porno zamiast uprawiać ze mną seks, logował się na portale randkowe, żeby pooglądac sobie dziewczyny. Miał w sobie dużo złości do mnie. No generalnie było marnie. Ale czułam dalej to samo- Chciałam z nim być. Niedawno przyszedł taki okres, że cieszę się, jak udajemy , ze jest wszystko dobrze.wiem, że żyje w kłamstwie. Czuję się w głębi duszy samotna, chciałabym odejść , Na nowo ułożyć sobie życie. Macierzyński mam do stycznia. Jest to ok 2200zł miesięcznie plus oczywiście mąz płaciłby mi na dziecko. Dziecko oddałabym do żłobka i sama poszłabym do pracy , wiec jeżel chodzi o finanse , nie było by problemu. Chęci tez są... ale w teorii. Kiedy zaczynam się pakować i juz otwieram drzwi coś mnie powstrzymuje , czuje jakbym była do niego przywiazana.Moje myśli krążą, mam mętlik w głowie. Jak to chcesz odejsc?! Moze bedzie jeszce gorzej? Moze teraz nie jest super ale przynajmniej masz kogoś. Możesz z kimś pogadac, mozesz się do niego przytulić a wyjdziesz teraz to zostaniesz juz sama. a to przeciez była miłość Twojego zycia. Zastanów się. Czuję się od niego uzależniona.
Chodzę do psychologa , ze względu na współuzależnienie od alkoholu partnera. Jest lepiej i wierzę ,że powoli będę się podnosiła z podłogi. Problem polega na tym, że mój mąż jest tydzien najukochańszym facetem na swiecie, a później jest agresywny, zimny. Mam już tego dosć. Mam dość zmian jego światopoglądu, zdania, osobowości, charakteru i Chlania na umór. Czuję się nieszczęśliwa , bo nie potrafię odejść. Mąż zapewnia mnie , że mnie kocha i bedzie sie zmieniał . Ale wiem , ze niczego nie zmieni to jest na tydzień.A później wszystko wraca do normy. Wiem, że jestem wolnym człowiekiem i mogę się spakować i wyprowadzić się, ale czuję się jakbym była skuta kajdankami i nie potrafiła się ruszyć, i to najbardziej mnie unieszczęsliwia.

Dziewczyny może miałyście podobne sytuacje. Jak się z tego uwolniłyście? macie jakies rady?

bluebluesky · 2015-07-11, 20:21

Cytat:

Napisane przez LoveInThisClub

Cześć dziewczyny....
Jestem mężatka od roku. Mamy dziecko. Półrocznego chłopca. prowadzimy własny biznes , z sukcesami... i chyba na tym się kończą te dobre rzeczy

Mąż od niedawna duzo pije, stracił prawo jazdy, zgubił utarg ze sklepu przez alkohol. Wybaczyłam. Wyzywał mnie , mówił przykre rzeczy , no jakoś dawałam radę. Był taki okres , że wręcz krzyczelismy na siebie codziennie. Mąż wolał oglądac porno zamiast uprawiać ze mną seks, logował się na portale randkowe, żeby pooglądac sobie dziewczyny. Miał w sobie dużo złości do mnie. No generalnie było marnie. Ale czułam dalej to samo- Chciałam z nim być. Niedawno przyszedł taki okres, że cieszę się, jak udajemy , ze jest wszystko dobrze.wiem, że żyje w kłamstwie. Czuję się w głębi duszy samotna, chciałabym odejść , Na nowo ułożyć sobie życie. Macierzyński mam do stycznia. Jest to ok 2200zł miesięcznie plus oczywiście mąz płaciłby mi na dziecko. Dziecko oddałabym do żłobka i sama poszłabym do pracy , wiec jeżel chodzi o finanse , nie było by problemu. Chęci tez są... ale w teorii. Kiedy zaczynam się pakować i juz otwieram drzwi coś mnie powstrzymuje , czuje jakbym była do niego przywiazana.Moje myśli krążą, mam mętlik w głowie. Jak to chcesz odejsc?! Moze bedzie jeszce gorzej? Moze teraz nie jest super ale przynajmniej masz kogoś. Możesz z kimś pogadac, mozesz się do niego przytulić a wyjdziesz teraz to zostaniesz juz sama. a to przeciez była miłość Twojego zycia. Zastanów się. Czuję się od niego uzależniona.
Chodzę do psychologa , ze względu na współuzależnienie od alkoholu partnera. Jest lepiej i wierzę ,że powoli będę się podnosiła z podłogi. Problem polega na tym, że mój mąż jest tydzien najukochańszym facetem na swiecie, a później jest agresywny, zimny. Mam już tego dosć. Mam dość zmian jego światopoglądu, zdania, osobowości, charakteru i Chlania na umór. Czuję się nieszczęśliwa , bo nie potrafię odejść. Mąż zapewnia mnie , że mnie kocha i bedzie sie zmieniał . Ale wiem , ze niczego nie zmieni to jest na tydzień.A później wszystko wraca do normy. Wiem, że jestem wolnym człowiekiem i mogę się spakować i wyprowadzić się, ale czuję się jakbym była skuta kajdankami i nie potrafiła się ruszyć, i to najbardziej mnie unieszczęsliwia.

Dziewczyny może miałyście podobne sytuacje. Jak się z tego uwolniłyście? macie jakies rady?

Jestes zona alkoholika, nie dziwne, ze nie jest ci latwo. Ty mozesz chodzic na terapie, starac sie, ale jesli on niczego nie zmieni, to ten zwiazek nie ma szans na przetrwanie, i moze to i lepiej, bo moze znajdziesz prawdziwe szczescie.

On musi przestac pic i isc na terapie, wtedy mozecie zaczac myslec o wspolnej terapii malzenskiej, o ile ty zechcesz mu dac szanse.

letik · 2015-07-11, 21:03

Tak, ja mam jedną rade, jeśli kochasz swoje dziecko bardziej niż męża to zrób wszystko aby nie wychowywało się przy ojcu pijaku. Nie funduj mu takiego życia! ja jestem DDA i mimo tego,że ogromnie kocham moja mamę,mam do niej wielki żal,że nie zadbała o to,abym miała normalne życie. Ona ja i mój brat przed 25 lat żyliśmy z człowiekiem, który rujnowal nasza psychikę. Teraz jego juz nie ma a my musimy jakoś dalej żyć, jednak czasu nigdy się nie cofnie a tego jak ciężko mi się żyje teraz chyba nikt nie jest w stanie zrozumieć.

ajah · 2015-07-11, 21:21

Cytat:

Napisane przez letik

Tak, ja mam jedną rade, jeśli kochasz swoje dziecko bardziej niż męża to zrób wszystko aby nie wychowywało się przy ojcu pijaku. Nie funduj mu takiego życia! ja jestem DDA i mimo tego,że ogromnie kocham moja mamę,mam do niej wielki żal,że nie zadbała o to,abym miała normalne życie. Ona ja i mój brat przed 25 lat żyliśmy z człowiekiem, który rujnowal nasza psychikę. Teraz jego juz nie ma a my musimy jakoś dalej żyć, jednak czasu nigdy się nie cofnie a tego jak ciężko mi się żyje teraz chyba nikt nie jest w stanie zrozumieć.

Krótko jasno i na temat. Nie trzeba niczego dodawać.

Cherry Blossom Girl · 2015-07-12, 18:55

Cytat:

Napisane przez letik

Tak, ja mam jedną rade, jeśli kochasz swoje dziecko bardziej niż męża to zrób wszystko aby nie wychowywało się przy ojcu pijaku. Nie funduj mu takiego życia! ja jestem DDA i mimo tego,że ogromnie kocham moja mamę,mam do niej wielki żal,że nie zadbała o to,abym miała normalne życie. Ona ja i mój brat przed 25 lat żyliśmy z człowiekiem, który rujnowal nasza psychikę. Teraz jego juz nie ma a my musimy jakoś dalej żyć, jednak czasu nigdy się nie cofnie a tego jak ciężko mi się żyje teraz chyba nikt nie jest w stanie zrozumieć.

Nic dodać, nic ująć. Autorko, książkowo powielasz zachowania osoby współuzależnionej, jesteś klasycznym przykładem partnerki w związku przemocowym, gdzie agresja przeplata się z okresami "miesiąca miodowego". Nie funduj dziecku traumatycznego dzieciństwa.

zlotniczanka · 2015-07-12, 19:01

Cytat:

Napisane przez LoveInThisClub

Cześć dziewczyny....
Jestem mężatka od roku. Mamy dziecko. Półrocznego chłopca. prowadzimy własny biznes , z sukcesami... i chyba na tym się kończą te dobre rzeczy

Mąż od niedawna duzo pije, stracił prawo jazdy, zgubił utarg ze sklepu przez alkohol. Wybaczyłam. Wyzywał mnie , mówił przykre rzeczy , no jakoś dawałam radę. Był taki okres , że wręcz krzyczelismy na siebie codziennie. Mąż wolał oglądac porno zamiast uprawiać ze mną seks, logował się na portale randkowe, żeby pooglądac sobie dziewczyny. Miał w sobie dużo złości do mnie. No generalnie było marnie. Ale czułam dalej to samo- Chciałam z nim być. Niedawno przyszedł taki okres, że cieszę się, jak udajemy , ze jest wszystko dobrze.wiem, że żyje w kłamstwie. Czuję się w głębi duszy samotna, chciałabym odejść , Na nowo ułożyć sobie życie. Macierzyński mam do stycznia. Jest to ok 2200zł miesięcznie plus oczywiście mąz płaciłby mi na dziecko. Dziecko oddałabym do żłobka i sama poszłabym do pracy , wiec jeżel chodzi o finanse , nie było by problemu. Chęci tez są... ale w teorii. Kiedy zaczynam się pakować i juz otwieram drzwi coś mnie powstrzymuje , czuje jakbym była do niego przywiazana.Moje myśli krążą, mam mętlik w głowie. Jak to chcesz odejsc?! Moze bedzie jeszce gorzej? Moze teraz nie jest super ale przynajmniej masz kogoś. Możesz z kimś pogadac, mozesz się do niego przytulić a wyjdziesz teraz to zostaniesz juz sama. a to przeciez była miłość Twojego zycia. Zastanów się. Czuję się od niego uzależniona.
Chodzę do psychologa , ze względu na współuzależnienie od alkoholu partnera. Jest lepiej i wierzę ,że powoli będę się podnosiła z podłogi. Problem polega na tym, że mój mąż jest tydzien najukochańszym facetem na swiecie, a później jest agresywny, zimny. Mam już tego dosć. Mam dość zmian jego światopoglądu, zdania, osobowości, charakteru i Chlania na umór. Czuję się nieszczęśliwa , bo nie potrafię odejść. Mąż zapewnia mnie , że mnie kocha i bedzie sie zmieniał . Ale wiem , ze niczego nie zmieni to jest na tydzień.A później wszystko wraca do normy. Wiem, że jestem wolnym człowiekiem i mogę się spakować i wyprowadzić się, ale czuję się jakbym była skuta kajdankami i nie potrafiła się ruszyć, i to najbardziej mnie unieszczęsliwia.

Dziewczyny może miałyście podobne sytuacje. Jak się z tego uwolniłyście? macie jakies rady?

no tak, lepiej żyć w iluzji, że się kogoś ma, niż żyć samemu. Ty i tak jesteś bardzo samotna w tym związku, po co się oszukujesz? Bo po pokoju obok tłuczą się jakieś skacowane męskie gacie?

D_94 · 2015-07-12, 19:36

Jak najszybciej się wyprowadź i jeżeli widzisz jakiś cień szansy, że się zmieni to powiedz, że wrócisz jak wyjdzie z nałogu, będzie chodził na spotkania, a wy na terapię małżeńską. Jeżeli się nie wyprowadzisz on nie zda sobie sprawy z powagi sytuacji. Jak po dobrych kilku miesiącach zauważysz, że rzeczywiście się zmienił to ewentualnie daj tą ostatnią szansę. Ale bądź stanowcza. Myśl zawsze o swoim dziecku, które nie może wychowywać się w domu, gdzie są kłótnie.

leille · 2015-07-12, 21:59

Możliwe, że nie zainteresuje Cię moja opinia, ponieważ jeszcze nie jestem mężatką i nie mam dziecka, ale jestem w długoletnim związku i wiem co to miłość, jednakże uważam, że wszystko ma swoje granice i czasami są rzeczy ważniejsze od tego co my chcemy i czujemy. Masz dziecko - tak jak wspomniałaś. Od pół roku jesteś nie tylko odpowiedzialna za siebie, ale również za swojego syna. Musisz zrozumieć, że dziecko powinno być najważniejsze i jako matka jesteś wręcz zobowiązana aby zapewnić mu takie warunki, gdzie będzie mógł dorastać, rozwijać się w spokoju, w "zdrowym" domu jakkolwiek to brzmi. A mąż? kochasz go, to zrozumiałe, ale.. tego kwiatu jest pół światu. Jeśli on obiecuje Ci, że się zmieni i jego zmiana trwa tydzień, bo następny tydzień wszystko wraca do początku to uwierz mi, jego słowa są puste i nic nie znaczące. Wiadomo, zrobisz jak uważasz, ale ja spakowałabym się i wyszła, dla dobra syna i dla siebie samej. Przemyśl to.

**drirrpl** · 2015-07-13, 07:35

Pozwoliłaś mu się stoczyć do tego stopnia ze pije i Cię nie szanuje a ty dalej z nim jesteś? To teraz musisz mu pozwolić się stoczyć jeszcze bardziej, na dno które każdy ma inne, najprostsze rozwiązanie to wyprowadzka, i brak kontaktu jak jest pijany. On musi sam stwierdzić że musi się leczyć, i podjąć to leczenie.
Pomyśl tez o sobie, tzn dlaczego on zaczął pić? Pił tak dużo już wcześniej przed poznaniem ciebie? Ja znam dwa przypadki gdzie właśnie z powodu toksyczności kobiety mężczyźni popadają w alkoholizm i w nim widzą swoją ucieczkę. Wyciągnij wnioski, pogadaj o różnych takich rzeczach z psychologiem, poczytaj o związkach partnerskich, sporo można się tam nauczyć o toksycznych zachowaniach (również swoich), i nie licz ze odzyskasz męża, a na pewno nie prędko.

**201803290936** · 2015-07-13, 07:48

Cytat:

Napisane przez letik

Tak, ja mam jedną rade, jeśli kochasz swoje dziecko bardziej niż męża to zrób wszystko aby nie wychowywało się przy ojcu pijaku. Nie funduj mu takiego życia! ja jestem DDA i mimo tego,że ogromnie kocham moja mamę,mam do niej wielki żal,że nie zadbała o to,abym miała normalne życie. Ona ja i mój brat przed 25 lat żyliśmy z człowiekiem, który rujnowal nasza psychikę. Teraz jego juz nie ma a my musimy jakoś dalej żyć, jednak czasu nigdy się nie cofnie a tego jak ciężko mi się żyje teraz chyba nikt nie jest w stanie zrozumieć.

Amen.

---------- Dopisano o 08:48 ---------- Poprzedni post napisano o 08:47 ----------

Cytat:

Napisane przez drirrpl

Pozwoliłaś mu się stoczyć do tego stopnia ze pije i Cię nie szanuje a ty dalej z nim jesteś?
(...)

Słowo "pozwoliłaś" sugeruje, że nie upilnowała, nie zrobiła czegoś, aby temu zapobiec = jest winna. A to nieprawda. Jak ktoś chce się stoczyć, to się stoczy, partner może rozmawiać, prosić, grozić. To on doprowadził się do takiego stanu, a nie, że ona "pozwoliła".

tsukuru · 2015-07-13, 08:40

Skąd ja to znam..., chcesz odjeść, a czujesz się skuta z partnerem kajdankami..

Dopóki nie uświadomisz sobie pewnych rzeczy, nie uratujesz siebie, dziecka, i paradoksalnie jego...

Mi zajęło prawie 4 lata, aż zrozumiałam, że jestem osobą uzależnioną i tkwię w toksycznym związku. W tym momencie jestem już pogodzona z tym, że nie wyszło, że to był niezdrowy związek, że trzeba go zakończyć i zacząć nowe życie. Jestem też na etapie, że nie walczę już o ten związek.

Powiem ci co mi pomogło..., z takiego związku trudno jest się od tak wyrwać. Nawet jak dziś spakujesz walizki i się wyniesiesz, emocjonalne uzależnienie nie zniknie. Prędzej czy później znów się zejdziecie, bo głód uzależnienia będzie tak silny, że jedyne o czym będziecie marzyć, to się "napić". Jak się tak rozchodziłam i schodziłam mnóstwo razy.

W pewnym momencie myślałam, że to już będzie wyglądać tak zawsze. Że to jest gdzieś mi zapisane i nic się nie zmieni. Nawet terapie nic nie dają - wspólne, własne - dziś już wiem dlaczego.

Potem jednak, uświadomiłam sobie, że jest takie powiedzenie: że jak ciągle walisz głową w mur i nic się nie zmienia, to warto zmienić strategię.

A więc wiedziałam, że muszę poznać wroga. Moim wrogiem jest moje "picie" - uzależnienie i uzmysłowienie sobie tej prawy było dla mnie kluczowe. Wtedy wiesz już po prostu, że jedyną formą wyjścia z nałogu kochania toksycznie jest detox. Dojrzała we mnie DECYZJA do wyrwania się z tej relacji, zmiany swojego życia.

Dziś już jestem w trakcie realizacji tego postanowienia. Od września idę na swoje mieszkanie, zapisałam się na nowe studia. Wciąż mieszkamy ze sobą (nie byłam na tyle silna, żeby zamknąć z dnia na dzień drzwi z hukiem, wiedziałam, że ta strategia nie działa, nowa jest skuteczniejsza), ale ja już czuję się w miarę wolna..., wewnętrznie nie czuję już tego połączenia z nim, wróciłam jakby do siebie, obudziły się nowe i stare marzenia, jestem spokojna. Wciąż żywię do niego uczucia, jest sentyment to wielu spraw, ale ja już wyszłam z tego związku.

Pisałam też o paradoksie na początku... Tylko wtedy, kiedy go porzucisz, być może on zostając sam z sobą zobaczy kim się stał, jak żyje i być może obudzi wtedy się u niego siła do zmian. W taki sposób możesz tylko mu pomóc. Powodzenia!

Elfir · 2015-07-13, 22:05

a po co wybaczasz?
Niszczysz dziecku dzieciństwo - jak dorośnie, to cię znienawidzi za zrobienie z niego DDA.
Ucieknie od ciebie i męża, jak tylko będzie w stanie.

**drirrpl** · 2015-07-14, 11:15

Cytat:

Napisane przez Doris1981

Amen.

---------- Dopisano o 08:48 ---------- Poprzedni post napisano o 08:47 ----------

Słowo "pozwoliłaś" sugeruje, że nie upilnowała, nie zrobiła czegoś, aby temu zapobiec = jest winna. A to nieprawda. Jak ktoś chce się stoczyć, to się stoczy, partner może rozmawiać, prosić, grozić. To on doprowadził się do takiego stanu, a nie, że ona "pozwoliła".

Tak, pozwoliła, to się nazywa stawianie granic, widziała jak się stacza, brakuje jej doświadczenia, jak facet zaczyna chlać to trzeba reagować od razu, bo teraz to tylko rozwód dla dobra dziecka inaczej samo będzie cierpieć jak wejdzie w dorosłość.

Z tym ze to nie jest jej wina, tylko brak doświadczenia lub złe wzorce z dzieciństwa.

zlotniczanka · 2015-07-14, 12:02

Cytat:

Napisane przez drirrpl

Tak, pozwoliła, to się nazywa stawianie granic, widziała jak się stacza, brakuje jej doświadczenia, jak facet zaczyna chlać to trzeba reagować od razu, bo teraz to tylko rozwód dla dobra dziecka inaczej samo będzie cierpieć jak wejdzie w dorosłość.

Z tym ze to nie jest jej wina, tylko brak doświadczenia lub złe wzorce z dzieciństwa.

a jak Ty sobie wyobrażasz reagowanie, jak ktoś chleje? Często pierwsze symptomy problemu są tak subtelne, że latami można trwać w stanie, który zapowiada patologię, ale jak się jej za blisko, to nie można dostrzec. Poza tym pijący partnerzy oddziaływają na trzeźwych partnerów, tworząc sieć współuzależnienia, która jest bardzo toksyczna. Alkoholik wszystko Ci obieca w przekonywujący sposób, by mieć święty spokój, trzeba kilka razy solidnie dostać po łbie, by uwierzyć, że zmiana może trwać miesiąc, dwa, ale nigdy nie będzie trwała. Bo alkoholicy sami się starają, ale cóż... To staranie się nigdy nie przybiera wymiaru ciągłego. Łatwo uwierzyć, że kolejna próba coś zmieni.
Wyjście ze związku z alkoholikiem bywa równie trudne, jak zaprzestanie picia.

LoveInThisClub · 2015-07-15, 06:45

Kochane, dziękuję za wszystkie odpowiedzi. Postanowiłam wziąć sprawy w swoje ręce i ratować własne życie i życie dziecka. 1 sierpnia Przeprowadzam się do nowego mieszkania. Duze wsparcie dają mi spotkania z psychologiem , który motywuje mnie do tego , żebym ratowała swoje życie póki jeszcze dziecko jest malutkie i niczego nie widzi. później będzie jeszcze gorzej. Chcę odejść , żeby dać sobie szanse na szczęscie. Jak będzie to zobaczymy. Na pewno będzie cięzko, ale dziecko jest dla mnie najwazniejsze.

**201803290936** · 2015-07-15, 06:48

Cytat:

Napisane przez LoveInThisClub

Kochane, dziękuję za wszystkie odpowiedzi. Postanowiłam wziąć sprawy w swoje ręce i ratować własne życie i życie dziecka. 1 sierpnia Przeprowadzam się do nowego mieszkania. Duze wsparcie dają mi spotkania z psychologiem , który motywuje mnie do tego , żebym ratowała swoje życie póki jeszcze dziecko jest malutkie i niczego nie widzi. później będzie jeszcze gorzej. Chcę odejść , żeby dać sobie szanse na szczęscie. Jak będzie to zobaczymy. Na pewno będzie cięzko, ale dziecko jest dla mnie najwazniejsze.

Trzymam kciuki za to, abyś zrealizowała to postanowienie.

ajah · 2015-07-15, 06:50

Cytat:

Napisane przez LoveInThisClub

Kochane, dziękuję za wszystkie odpowiedzi. Postanowiłam wziąć sprawy w swoje ręce i ratować własne życie i życie dziecka. 1 sierpnia Przeprowadzam się do nowego mieszkania. Duze wsparcie dają mi spotkania z psychologiem , który motywuje mnie do tego , żebym ratowała swoje życie póki jeszcze dziecko jest malutkie i niczego nie widzi. później będzie jeszcze gorzej. Chcę odejść , żeby dać sobie szanse na szczęscie. Jak będzie to zobaczymy. Na pewno będzie cięzko, ale dziecko jest dla mnie najwazniejsze.

WhySoSerious · 2015-07-15, 06:54

Cytat:

Napisane przez LoveInThisClub

Kochane, dziękuję za wszystkie odpowiedzi. Postanowiłam wziąć sprawy w swoje ręce i ratować własne życie i życie dziecka. 1 sierpnia Przeprowadzam się do nowego mieszkania. Duze wsparcie dają mi spotkania z psychologiem , który motywuje mnie do tego , żebym ratowała swoje życie póki jeszcze dziecko jest malutkie i niczego nie widzi. później będzie jeszcze gorzej. Chcę odejść , żeby dać sobie szanse na szczęscie. Jak będzie to zobaczymy. Na pewno będzie cięzko, ale dziecko jest dla mnie najwazniejsze.

Brawo, tak trzymaj.

leille · 2015-07-15, 15:03

Cytat:

Napisane przez LoveInThisClub

Kochane, dziękuję za wszystkie odpowiedzi. Postanowiłam wziąć sprawy w swoje ręce i ratować własne życie i życie dziecka. 1 sierpnia Przeprowadzam się do nowego mieszkania. Duze wsparcie dają mi spotkania z psychologiem , który motywuje mnie do tego , żebym ratowała swoje życie póki jeszcze dziecko jest malutkie i niczego nie widzi. później będzie jeszcze gorzej. Chcę odejść , żeby dać sobie szanse na szczęscie. Jak będzie to zobaczymy. Na pewno będzie cięzko, ale dziecko jest dla mnie najwazniejsze.

Bardzo mądra decyzja. Trzymam kciuki za Ciebie. Wierzę, że dasz radę i razem ze swoim synem zaczniesz nowe życie.

zlotniczanka · 2015-07-15, 18:07

powodzenia! trzymam kciuki za Ciebie i dziecko!

2015-07-11, 19:06	#1
LoveInThisClub Przyczajenie Zarejestrowany: 2008-05 Lokalizacja: ... Wiadomości: 2	toksyczny związek Cześć dziewczyny.... Jestem mężatka od roku. Mamy dziecko. Półrocznego chłopca. prowadzimy własny biznes , z sukcesami... i chyba na tym się kończą te dobre rzeczy Mąż od niedawna duzo pije, stracił prawo jazdy, zgubił utarg ze sklepu przez alkohol. Wybaczyłam. Wyzywał mnie , mówił przykre rzeczy , no jakoś dawałam radę. Był taki okres , że wręcz krzyczelismy na siebie codziennie. Mąż wolał oglądac porno zamiast uprawiać ze mną seks, logował się na portale randkowe, żeby pooglądac sobie dziewczyny. Miał w sobie dużo złości do mnie. No generalnie było marnie. Ale czułam dalej to samo- Chciałam z nim być. Niedawno przyszedł taki okres, że cieszę się, jak udajemy , ze jest wszystko dobrze.wiem, że żyje w kłamstwie. Czuję się w głębi duszy samotna, chciałabym odejść , Na nowo ułożyć sobie życie. Macierzyński mam do stycznia. Jest to ok 2200zł miesięcznie plus oczywiście mąz płaciłby mi na dziecko. Dziecko oddałabym do żłobka i sama poszłabym do pracy , wiec jeżel chodzi o finanse , nie było by problemu. Chęci tez są... ale w teorii. Kiedy zaczynam się pakować i juz otwieram drzwi coś mnie powstrzymuje , czuje jakbym była do niego przywiazana.Moje myśli krążą, mam mętlik w głowie. Jak to chcesz odejsc?! Moze bedzie jeszce gorzej? Moze teraz nie jest super ale przynajmniej masz kogoś. Możesz z kimś pogadac, mozesz się do niego przytulić a wyjdziesz teraz to zostaniesz juz sama. a to przeciez była miłość Twojego zycia. Zastanów się. Czuję się od niego uzależniona. Chodzę do psychologa , ze względu na współuzależnienie od alkoholu partnera. Jest lepiej i wierzę ,że powoli będę się podnosiła z podłogi. Problem polega na tym, że mój mąż jest tydzien najukochańszym facetem na swiecie, a później jest agresywny, zimny. Mam już tego dosć. Mam dość zmian jego światopoglądu, zdania, osobowości, charakteru i Chlania na umór. Czuję się nieszczęśliwa , bo nie potrafię odejść. Mąż zapewnia mnie , że mnie kocha i bedzie sie zmieniał . Ale wiem , ze niczego nie zmieni to jest na tydzień.A później wszystko wraca do normy. Wiem, że jestem wolnym człowiekiem i mogę się spakować i wyprowadzić się, ale czuję się jakbym była skuta kajdankami i nie potrafiła się ruszyć, i to najbardziej mnie unieszczęsliwia. Dziewczyny może miałyście podobne sytuacje. Jak się z tego uwolniłyście? macie jakies rady?

2015-07-11, 21:03	#3
letik Zadomowienie Zarejestrowany: 2007-09 Lokalizacja: Oczko górnego śląska:) Wiadomości: 1 181	Dot.: toksyczny związek Tak, ja mam jedną rade, jeśli kochasz swoje dziecko bardziej niż męża to zrób wszystko aby nie wychowywało się przy ojcu pijaku. Nie funduj mu takiego życia! ja jestem DDA i mimo tego,że ogromnie kocham moja mamę,mam do niej wielki żal,że nie zadbała o to,abym miała normalne życie. Ona ja i mój brat przed 25 lat żyliśmy z człowiekiem, który rujnowal nasza psychikę. Teraz jego juz nie ma a my musimy jakoś dalej żyć, jednak czasu nigdy się nie cofnie a tego jak ciężko mi się żyje teraz chyba nikt nie jest w stanie zrozumieć. __________________ Będę walczyć tak długo, aż pewnego dnia powiem skromnie - wszystko czego chciałam, dzisiaj już należy do mnie !

2015-07-12, 19:36	#7
D_94 Raczkowanie Zarejestrowany: 2012-12 Wiadomości: 329	Dot.: toksyczny związek Jak najszybciej się wyprowadź i jeżeli widzisz jakiś cień szansy, że się zmieni to powiedz, że wrócisz jak wyjdzie z nałogu, będzie chodził na spotkania, a wy na terapię małżeńską. Jeżeli się nie wyprowadzisz on nie zda sobie sprawy z powagi sytuacji. Jak po dobrych kilku miesiącach zauważysz, że rzeczywiście się zmienił to ewentualnie daj tą ostatnią szansę. Ale bądź stanowcza. Myśl zawsze o swoim dziecku, które nie może wychowywać się w domu, gdzie są kłótnie.

2015-07-12, 21:59	#8
leille hayat güzeldir ₊⋆ ☽ Zarejestrowany: 2015-07 Wiadomości: 20 011	Dot.: toksyczny związek Możliwe, że nie zainteresuje Cię moja opinia, ponieważ jeszcze nie jestem mężatką i nie mam dziecka, ale jestem w długoletnim związku i wiem co to miłość, jednakże uważam, że wszystko ma swoje granice i czasami są rzeczy ważniejsze od tego co my chcemy i czujemy. Masz dziecko - tak jak wspomniałaś. Od pół roku jesteś nie tylko odpowiedzialna za siebie, ale również za swojego syna. Musisz zrozumieć, że dziecko powinno być najważniejsze i jako matka jesteś wręcz zobowiązana aby zapewnić mu takie warunki, gdzie będzie mógł dorastać, rozwijać się w spokoju, w "zdrowym" domu jakkolwiek to brzmi. A mąż? kochasz go, to zrozumiałe, ale.. tego kwiatu jest pół światu. Jeśli on obiecuje Ci, że się zmieni i jego zmiana trwa tydzień, bo następny tydzień wszystko wraca do początku to uwierz mi, jego słowa są puste i nic nie znaczące. Wiadomo, zrobisz jak uważasz, ale ja spakowałabym się i wyszła, dla dobra syna i dla siebie samej. Przemyśl to.

2015-07-13, 07:35	#9
drirrpl BAN stały Zarejestrowany: 2014-10 Wiadomości: 345	Dot.: toksyczny związek Pozwoliłaś mu się stoczyć do tego stopnia ze pije i Cię nie szanuje a ty dalej z nim jesteś? To teraz musisz mu pozwolić się stoczyć jeszcze bardziej, na dno które każdy ma inne, najprostsze rozwiązanie to wyprowadzka, i brak kontaktu jak jest pijany. On musi sam stwierdzić że musi się leczyć, i podjąć to leczenie. Pomyśl tez o sobie, tzn dlaczego on zaczął pić? Pił tak dużo już wcześniej przed poznaniem ciebie? Ja znam dwa przypadki gdzie właśnie z powodu toksyczności kobiety mężczyźni popadają w alkoholizm i w nim widzą swoją ucieczkę. Wyciągnij wnioski, pogadaj o różnych takich rzeczach z psychologiem, poczytaj o związkach partnerskich, sporo można się tam nauczyć o toksycznych zachowaniach (również swoich), i nie licz ze odzyskasz męża, a na pewno nie prędko.

2015-07-13, 08:40	#11
tsukuru Raczkowanie Zarejestrowany: 2015-07 Wiadomości: 36	Dot.: toksyczny związek Skąd ja to znam..., chcesz odjeść, a czujesz się skuta z partnerem kajdankami.. Dopóki nie uświadomisz sobie pewnych rzeczy, nie uratujesz siebie, dziecka, i paradoksalnie jego... Mi zajęło prawie 4 lata, aż zrozumiałam, że jestem osobą uzależnioną i tkwię w toksycznym związku. W tym momencie jestem już pogodzona z tym, że nie wyszło, że to był niezdrowy związek, że trzeba go zakończyć i zacząć nowe życie. Jestem też na etapie, że nie walczę już o ten związek. Powiem ci co mi pomogło..., z takiego związku trudno jest się od tak wyrwać. Nawet jak dziś spakujesz walizki i się wyniesiesz, emocjonalne uzależnienie nie zniknie. Prędzej czy później znów się zejdziecie, bo głód uzależnienia będzie tak silny, że jedyne o czym będziecie marzyć, to się "napić". Jak się tak rozchodziłam i schodziłam mnóstwo razy. W pewnym momencie myślałam, że to już będzie wyglądać tak zawsze. Że to jest gdzieś mi zapisane i nic się nie zmieni. Nawet terapie nic nie dają - wspólne, własne - dziś już wiem dlaczego. Potem jednak, uświadomiłam sobie, że jest takie powiedzenie: że jak ciągle walisz głową w mur i nic się nie zmienia, to warto zmienić strategię. A więc wiedziałam, że muszę poznać wroga. Moim wrogiem jest moje "picie" - uzależnienie i uzmysłowienie sobie tej prawy było dla mnie kluczowe. Wtedy wiesz już po prostu, że jedyną formą wyjścia z nałogu kochania toksycznie jest detox. Dojrzała we mnie DECYZJA do wyrwania się z tej relacji, zmiany swojego życia. Dziś już jestem w trakcie realizacji tego postanowienia. Od września idę na swoje mieszkanie, zapisałam się na nowe studia. Wciąż mieszkamy ze sobą (nie byłam na tyle silna, żeby zamknąć z dnia na dzień drzwi z hukiem, wiedziałam, że ta strategia nie działa, nowa jest skuteczniejsza), ale ja już czuję się w miarę wolna..., wewnętrznie nie czuję już tego połączenia z nim, wróciłam jakby do siebie, obudziły się nowe i stare marzenia, jestem spokojna. Wciąż żywię do niego uczucia, jest sentyment to wielu spraw, ale ja już wyszłam z tego związku. Pisałam też o paradoksie na początku... Tylko wtedy, kiedy go porzucisz, być może on zostając sam z sobą zobaczy kim się stał, jak żyje i być może obudzi wtedy się u niego siła do zmian. W taki sposób możesz tylko mu pomóc. Powodzenia!

2015-07-13, 22:05	#12
Elfir Zakorzenienie Zarejestrowany: 2006-07 Lokalizacja: Poznań Wiadomości: 14 836	Dot.: toksyczny związek a po co wybaczasz? Niszczysz dziecku dzieciństwo - jak dorośnie, to cię znienawidzi za zrobienie z niego DDA. Ucieknie od ciebie i męża, jak tylko będzie w stanie. __________________ https://wizaz.pl/forum/showthread.ph...story by Elfir * Kiedy stwórca składał ten świat, miał mnóstwo znakomitych pomysłów, jednak uczynienie go zrozumiałym jakoś nie przyszło mu do głowy.** T.Pratchett

2015-07-15, 06:45	#15
LoveInThisClub Przyczajenie Zarejestrowany: 2008-05 Lokalizacja: ... Wiadomości: 2	Dot.: toksyczny związek Kochane, dziękuję za wszystkie odpowiedzi. Postanowiłam wziąć sprawy w swoje ręce i ratować własne życie i życie dziecka. 1 sierpnia Przeprowadzam się do nowego mieszkania. Duze wsparcie dają mi spotkania z psychologiem , który motywuje mnie do tego , żebym ratowała swoje życie póki jeszcze dziecko jest malutkie i niczego nie widzi. później będzie jeszcze gorzej. Chcę odejść , żeby dać sobie szanse na szczęscie. Jak będzie to zobaczymy. Na pewno będzie cięzko, ale dziecko jest dla mnie najwazniejsze.

2015-07-15, 18:07	#20
zlotniczanka plum plum Zarejestrowany: 2012-12 Wiadomości: 4 384	Dot.: toksyczny związek powodzenia! trzymam kciuki za Ciebie i dziecko! __________________ May the Force be with You!

Ten wątek obecnie przeglądają: 1 (0 użytkowników i 1 gości)