Niezależność

anastazja2602 · 2013-05-11, 16:08

Hej dziewczyny.

Pisze, ponieważ mam problemy od jakiegoś czasu. Mieszkam z moim chłopakiem już od 3 lat i do tej pory wszystko szło świetnie.
Pół roku temu, niestety straciłam prace i od tego czasu siedzę w domu i moimi obowiązkami jest to co zwykle, czyli gotowanie, sprzątanie zakupy.
Nie mamy dzieci, jestem dość młoda i na razie nie planuje, zresztą jak na ten moment myślę, że to za duży krok.
Zawsze chciałam być niezależna, głównie finansowo, nigdy nie byłam typem, który szuka męża, dzieci i na tym koniec. Wyjechałam za granice, miałam prace i poznałam mojego mężczyznę,
Potem razem z nim przeprowadziliśmy się, i jakoś zaczynaliśmy się ustatkowywać.
Niestety, gdy ja straciłam prace tak jakby wszystko sie zmieniło. Wydaje mi się, że zaczełam mu "matkować" ( może to moja wina po części, ale jestem typem, który nie może usiedzieć w jednym miejscu). W tym momencie czuję jakby on był w pełni zależny odemnie, sam nie może zdecydować nawet co zjemy na obiac ani czy gdzieś wychodzimy czy nie.
Wiem, ze inni ludzie mają większe problemy niż ja, ale powoli zaczynam sie czuć "zamknięta", że nie mam wyjścia i że nie moge z tym nic zrobić.
Chcę z nim być, ale z dnia na dzień czuję sie bardziej poirytowana

Chciałam, zapytać czy któraś z Was miała podobny problem i jak sobie z tym radzicie..

2013-05-11, 16:08	#1
anastazja2602 Przyczajenie Zarejestrowany: 2013-05 Wiadomości: 4	Niezależność Hej dziewczyny. Pisze, ponieważ mam problemy od jakiegoś czasu. Mieszkam z moim chłopakiem już od 3 lat i do tej pory wszystko szło świetnie. Pół roku temu, niestety straciłam prace i od tego czasu siedzę w domu i moimi obowiązkami jest to co zwykle, czyli gotowanie, sprzątanie zakupy. Nie mamy dzieci, jestem dość młoda i na razie nie planuje, zresztą jak na ten moment myślę, że to za duży krok. Zawsze chciałam być niezależna, głównie finansowo, nigdy nie byłam typem, który szuka męża, dzieci i na tym koniec. Wyjechałam za granice, miałam prace i poznałam mojego mężczyznę, Potem razem z nim przeprowadziliśmy się, i jakoś zaczynaliśmy się ustatkowywać. Niestety, gdy ja straciłam prace tak jakby wszystko sie zmieniło. Wydaje mi się, że zaczełam mu "matkować" ( może to moja wina po części, ale jestem typem, który nie może usiedzieć w jednym miejscu). W tym momencie czuję jakby on był w pełni zależny odemnie, sam nie może zdecydować nawet co zjemy na obiac ani czy gdzieś wychodzimy czy nie. Wiem, ze inni ludzie mają większe problemy niż ja, ale powoli zaczynam sie czuć "zamknięta", że nie mam wyjścia i że nie moge z tym nic zrobić. Chcę z nim być, ale z dnia na dzień czuję sie bardziej poirytowana Chciałam, zapytać czy któraś z Was miała podobny problem i jak sobie z tym radzicie..

Ten wątek obecnie przeglądają: 1 (0 użytkowników i 1 gości)