Syndrom dzieciaka. Żalę się...

[jagodana89]

Cześć dziewczyny!

mam 24 lata i cierpię na "syndrom dzieciaka". Czuję się fatalnie w swojej skórze, bo jestem strasznie niedojrzała. W każdym aspekcie życia, nie umiem podejmować dorosłych decyzji, myśleć jak dorosły człowiek i odczuwać jak on. Próby bycia dorosłym bardzo bolą moją psychikę. Może byłoby wszystko OK., gdyby nie fakt, że wymaga się ode mnie już dojrzałości. Rodzice chcą abym już skończyła szkołę, poszła do pracy i ożeniła się i miała dzieci. Mój chłopak jest sporo ode mnie starszy. Kocham go, ale widzę że on jest emocjonalnie dojrzały, co mnie również boli, bo widzę, że przy nim jestem jak mała dziecina, wciąż domagająca się od niego dużo rozrywki, opiekuńczości, a gdy tego nie dostaję jestem nieszczęśliwa i frustrowana. Wśród moich znajomych nastąpiła teraz fala ślubów i porodów. Nie chodzi oto, że też już bym chciała stanąć na ślubnym kobiercu i mieć gromadkę dzieci, ale zazdroszczę im tego, że są na tyle silni, dojrzali, żeby podjąć się takich życiowych, ważnych decyzji.
Odnoszę wrażenie, że stanęłam w miejscu. Od paru lat cierpię na depresję, czasem leczoną, czasem nie. Chciałabym się zmienić, ale nie wiem jak...
Tak sobie popisałam.

[vouvray]

Napisane przez jagodana89

Cześć dziewczyny!

mam 24 lata i cierpię na "syndrom dzieciaka". Czuję się fatalnie w swojej skórze, bo jestem strasznie niedojrzała. W każdym aspekcie życia, nie umiem podejmować dorosłych decyzji, myśleć jak dorosły człowiek i odczuwać jak on. Próby bycia dorosłym bardzo bolą moją psychikę. Może byłoby wszystko OK., gdyby nie fakt, że wymaga się ode mnie już dojrzałości. Rodzice chcą abym już skończyła szkołę, poszła do pracy i ożeniła się i miała dzieci. Mój chłopak jest sporo ode mnie starszy. Kocham go, ale widzę że on jest emocjonalnie dojrzały, co mnie również boli, bo widzę, że przy nim jestem jak mała dziecina, wciąż domagająca się od niego dużo rozrywki, opiekuńczości, a gdy tego nie dostaję jestem nieszczęśliwa i frustrowana. Wśród moich znajomych nastąpiła teraz fala ślubów i porodów. Nie chodzi oto, że też już bym chciała stanąć na ślubnym kobiercu i mieć gromadkę dzieci, ale zazdroszczę im tego, że są na tyle silni, dojrzali, żeby podjąć się takich życiowych, ważnych decyzji.
Odnoszę wrażenie, że stanęłam w miejscu. Od paru lat cierpię na depresję, czasem leczoną, czasem nie. Chciałabym się zmienić, ale nie wiem jak...
Tak sobie popisałam.

A może jakieś konkrety? Bo ciężko mi zrozumieć, co masz na myśli.

U mnie też nastąpiła teraz fala ślubów i porodów, dokładnie w tej kolejności, więc nie wiem autorko, czy to jest taki znak dojrzałości, jak w 90% wygląda to tak, że ktoś nie ma warunków na dziecko (brak dochodu), ale zaliczają wpadkę i jakoś trzeba sobie radzić.

Masz jakieś opóźnienie w edukacji, że rodzice chcą, żebyś już skończyła szkołę? Nie masz sprecyzowanych planów na życie?
Konkretniej proszę napisz, bo dużo słów, a mało treści i nie wiadomo z której strony ugryźć Twój problem.

[jagodana89]

"Masz jakieś opóźnienie w edukacji, że rodzice chcą, żebyś już skończyła szkołę? Nie masz sprecyzowanych planów na życie?"

dokładnie tak jak napisałaś. Jestem studentką jeszcze. Obecnie powinnam bronić magisterski, a nawet nie broniłam licencjatu i chyba się nie uda, bo choć wszystkie egzaminy już za mną, to pracy napisać po prostu nie mogę... i nie chodzi oto, że nie umiej jej napisać, tylko brakuje mi motywacji do jej napisania. Patrzę w sufit całymi dnami. Już chyb się nie uda skończyć studiów. Nie wiem co z sobą teraz, później tym bardziej nie wiem...
Mam znajomych w moim wieku, którzy nie wpadają. Kończąc studia ukończyli pewien etap w życiu i zaczęli następny... dom, rodzina. Aja nie wiem co dalej...
Nie jestem gotowa na nic kompletnie i nie wiem kiedy to wszystko jakoś zaskoczy. Czy w ogóle zaskoczy.

[madana]

Skoro pisałaś o depresji , to idź do lekarza, zacznij leczenie, sama nie przejdzie. Depresję się leczy.

[garcia1189]

Trochę jakbym czytała o sobie i też jestem w Twoim wieku.

Masz rodzeństwo? czy jesteś jedynaczką? może Twoja skłonność do "nic nie robienia" jest spowodowana tym, że tak Ci wygodnie? byłaś od dzieciństwa uczona "pracy" ? czy rodzice wyręczali Cię we wszystkim ? ( chodzi mi o podstawowe rzeczy takie jak np. posprzątanie swoich zabawek czy umycie naczyń )

Opiszę Ci mój przykład, może trochę pomogę.
Mam 24 lata, jestem jedynaczką. Wychowywała Mnie Mama, z Tatą widywałam się tylko w wakacje. Niczego w życiu mi nie brakowało. Jednak od najmłodszych lat nie uczono mnie podstawowych rzeczy typu : jak zachować porządek w domu, przychodząc ze szkoły zawsze miałam podany obiad, nie musiałam gotować, nie musiałam sprzątać - bo zawsze robiła to za Mnie Mama -nie wiem czy to wynikało z mojego lenistwa, czy z tego, że było mi tak wygodnie. Do tej pory byłam tylko raz w dorywczej pracy - jestem przyzwyczajona do tego, że dostaje pieniądze od rodziców.

I zapewne przeczytając początek większość z Was sobie pomyśli - " co za życiowa niezdara, co za rozpieszczona dziewczyna ".
Może trochę w tym jest prawdy - zaprzecze, gdy napiszę, że nie.

Ale spojrzeć na to z innej strony - ukończyłam dzienne studia licencjackie, teraz został mi ostatni rok mgr. Za rok planuje wyjechać z Tż zagranicę, zarobić pieniądze i otworzyć swoje prywatne przedszkole - takie jest moje marzenie !

Kochana, piszesz, że masz Tż - czy On nie może dać Ci tej motywacji abyś skończyła studia ? Ja byłam na studiach licencjackich z przyjaciółką i to właśnie dzięki Niej, jej wsparciu ukończyłam je. Więc może jednak w Twoim gronie jest ktoś kto doda Ci podpory?

Co do kwestii opiekuńczości itp. - też czasem za dużo wymagam jej od Tż, ale jemu to nie przeszkadza.

Grunt to kochana, CHCIEĆ w sobie zmienić cechy, które nam nie odpowiadają. Nie jest to łatwe, ale też nie jest niemożliwe ! ;*

Więc trzymam kciuki i wierzę w Ciebie, że się uda ;* zamiast siedzieć i jak pisałaś "patrzeć się w sufit", zacznij brać życie garściami, bo jesteś młodziutka i cały świat stoi dla Ciebie otworem ;*

[Devojce]

Do kiedy musisz obronić licencjat? Zaczęłaś już coś pisać? To tylko ok 30 stron, jeszcze zdążysz. Może niech to będzie Twój pierwszy cel na drodze do zmian?

[Elfir]

Może studia to był zły wybór, skoro nie masz zaciecia nawet do napisania licencjatu? Nie kazdy musi posiadać wyższe wykształcenie.
Czy studia wybrałaś świadomie?
W sumie zawsze sobie pracę można kupić...