Reagować?:(

[Anonimowe dziecko]

Nigdy nie pomyślałabym, że będę kierować się z prośbą o pomoc do anonimowych osób, ale dziś sama chciałabym anonimowym pozostać. Temat jest niezwykle trudny i nie umiem sobie z nim poradzić. Sprawa dotyczy moich rodziców, którzy choć dobrzy, codziennie potrafią wypić kilka piw. Nie widziałabym w tym żadnego problemu, gdyby nie fakt, że mama pije tak długo jak może. Później pada i idzie spać. Tata ma "mocniejszą głowę", ale czy to ma jakiekolwiek znaczenie? Nie wiem już jak na to reagować, co robić i jak się zachowywać. Mam wrażenie, że moja mama nie wytrzyma jednego dnia bez piwa. Codziennie wieczorem jest podpita. Nie robi scen, nie jest agresywna, ale plącze jej się język, ledwo utrzymuje otwarte oczy, gada od rzeczy. Wstyd mi z tego powodu. Ona nie widzi w tym nic złego. Dziś, zrezygnowana powiedziałam do Niej: "Ach... Ty znowu masz wypite". Burknęła coś pod nosem, trzasnęła drzwiami i wyszła. Nie omieszkała oczywiście poskarżyć się tacie, który za wszelką cenę próbuje mi wmówić, że jestem histeryczką. Podobno jestem wariatką, furiatką, stwarzam problemy, nikt ze mną nie może wytrzymać i, jeśli nie wyluzuję, prawdopodobnie niedługo dostanę zawału. Takie prognozy snuje mój tata. A ja? Ja nie wiem. Uwielbiam moje studia, mam pasję, którą realizuję. Od 6 lat tworzę naprawdę udany związek. Tata, choć podobno dumny, twierdzi, że jestem przemądrzała i zachowuję się infantylnie mówiąc o swoim hobby. Do czepialstwa się przyzwyczaiłam. Do niemiłych uwag również. Nie mogę jednak powiedzieć, że moi rodzice są źli. Wiem, że mnie kochają, ale ich zachowanie i "miłość" do piwa po prostu mnie męczą. Nie mam na to siły. Nie odzywam się właściwie wcale, bo nie chcę usłyszeć krzywdzących słów. Nie chcę, by mnie oceniano przez pryzmat tego, co myślę o ich zachowaniu.
Nie chcę też, by życie Ich, mojego młodszego brata i moje tak wyglądało. Nie chcę, by mój brat musiał się za nich wstydzić. Nie chcę, by widywał mamę w takim stanie codziennie. On jest jeszcze młody, na pewne rzeczy nie zwraca uwagi, ale kiedyś zacznie. Kiedyś być może będzie czuł się tak jak ja. Nie wiem czy moje postrzeganie całej sytuacji wiąże się z tym, że nie piję alkoholu prawie wcale. Mimo swoich pobudek, uważam, że wszystko jest dla ludzi... I właściwie to, że muszę patrzeć na to jak codziennie się staczają nie byłoby tak dużym problemem jak to, że martwię się strasznie, bo moja mama jest alergikiem i astmatykiem. Za każdym razem po wypiciu alkoholu dusi się, kaszle, ale nie rozumie, że to jej szkodzi. Twierdzi, że to nie to... Nie pamiętam od jak dawna to wszystko trwa, ale wiem na pewno, że kiedyś nie było tak źle. Mam wrażenie, że sprawa nabiera tempa zwłaszcza, gdy w pobliżu mojej mamy jest Jej siostra. Ona również lubi sobie wypić. Piwo pije już od śniadania. Oczywiście, częstując przy tym moją mamę...

Proszę, powiedzcie mi co mam zrobić? Powinnam reagować?

[201706121151]

To co robią Twoi rodzice jest złe. Jeśli dziecko czuje się źle we własnym domu, to chyba coś jest nie tak. Duże znaczenia ma Twój wiek. Twój brat jest młodszy, więc myślę, że powinien to zgłosić szkolnemu pedagogowi albo komuś w ten deseń. Nie znam się za bardzo na takich sprawach, ale myślę, że jeśli nad Twoimi rodzicami zawisłoby ryzyko utraty dzieci, może by się otrząsnęli.
PS Nie, nie jesteś histeryczką. Oni są po prostu niepoważnymi rodzicami, a Ty ich jeszcze usprawiedliwiasz.

[Outlanderka]

Napisane przez Anonimowe dziecko

Nigdy nie pomyślałabym, że będę kierować się z prośbą o pomoc do anonimowych osób, ale dziś sama chciałabym anonimowym pozostać. Temat jest niezwykle trudny i nie umiem sobie z nim poradzić. Sprawa dotyczy moich rodziców, którzy choć dobrzy, codziennie potrafią wypić kilka piw. Nie widziałabym w tym żadnego problemu, gdyby nie fakt, że mama pije tak długo jak może. Później pada i idzie spać. Tata ma "mocniejszą głowę", ale czy to ma jakiekolwiek znaczenie? Nie wiem już jak na to reagować, co robić i jak się zachowywać. Mam wrażenie, że moja mama nie wytrzyma jednego dnia bez piwa. Codziennie wieczorem jest podpita. Nie robi scen, nie jest agresywna, ale plącze jej się język, ledwo utrzymuje otwarte oczy, gada od rzeczy. Wstyd mi z tego powodu. Ona nie widzi w tym nic złego. Dziś, zrezygnowana powiedziałam do Niej: "Ach... Ty znowu masz wypite". Burknęła coś pod nosem, trzasnęła drzwiami i wyszła. Nie omieszkała oczywiście poskarżyć się tacie, który za wszelką cenę próbuje mi wmówić, że jestem histeryczką. Podobno jestem wariatką, furiatką, stwarzam problemy, nikt ze mną nie może wytrzymać i, jeśli nie wyluzuję, prawdopodobnie niedługo dostanę zawału. Takie prognozy snuje mój tata. A ja? Ja nie wiem. Uwielbiam moje studia, mam pasję, którą realizuję. Od 6 lat tworzę naprawdę udany związek. Tata, choć podobno dumny, twierdzi, że jestem przemądrzała i zachowuję się infantylnie mówiąc o swoim hobby. Do czepialstwa się przyzwyczaiłam. Do niemiłych uwag również. Nie mogę jednak powiedzieć, że moi rodzice są źli. Wiem, że mnie kochają, ale ich zachowanie i "miłość" do piwa po prostu mnie męczą. Nie mam na to siły. Nie odzywam się właściwie wcale, bo nie chcę usłyszeć krzywdzących słów. Nie chcę, by mnie oceniano przez pryzmat tego, co myślę o ich zachowaniu.
Nie chcę też, by życie Ich, mojego młodszego brata i moje tak wyglądało. Nie chcę, by mój brat musiał się za nich wstydzić. Nie chcę, by widywał mamę w takim stanie codziennie. On jest jeszcze młody, na pewne rzeczy nie zwraca uwagi, ale kiedyś zacznie. Kiedyś być może będzie czuł się tak jak ja. Nie wiem czy moje postrzeganie całej sytuacji wiąże się z tym, że nie piję alkoholu prawie wcale. Mimo swoich pobudek, uważam, że wszystko jest dla ludzi... I właściwie to, że muszę patrzeć na to jak codziennie się staczają nie byłoby tak dużym problemem jak to, że martwię się strasznie, bo moja mama jest alergikiem i astmatykiem. Za każdym razem po wypiciu alkoholu dusi się, kaszle, ale nie rozumie, że to jej szkodzi. Twierdzi, że to nie to... Nie pamiętam od jak dawna to wszystko trwa, ale wiem na pewno, że kiedyś nie było tak źle. Mam wrażenie, że sprawa nabiera tempa zwłaszcza, gdy w pobliżu mojej mamy jest Jej siostra. Ona również lubi sobie wypić. Piwo pije już od śniadania. Oczywiście, częstując przy tym moją mamę...

Proszę, powiedzcie mi co mam zrobić? Powinnam reagować?

Nie napisałaś w jakim wieku jest twój młodszy brat więc nie wiadomo czy z racji jego wieku można by reagować w sprawie sprawowania opieki nietrzeźwych rodziców nad małoletnim dzieckiem w instytucji do tego uprawnionej.

Jeśli jest niewiele młodszy od ciebie, pełnoletni, to niestety nic nie możesz zrobić.
Jeśli rodzice zapewniają wam podstawowe potrzeby, macie co jeść, macie ubrania, książki, ewentualną opiekę lekarską gdy potrzeba, nie awanturują się, nie stosują przemocy wobec was to mogą sobie pić we własnym domu.
Jedyne co możesz zrobić to postarać się aby brat nie powielił ich zachowań w swoim dorosłym życiu.
Bądź z nim w dobrym kontakcie, rozmawiaj o niewłaściwym postępowaniu rodziców, reaguj na ewentualne jego próby sięgania po alkohol lub zapraszanie go do wspólnego picia przez rodziców bo i takie sytuacje istnieją.
Mając przykład pijących rodziców, mając ten alkohol ciągle na widoku w domu jemu trudno będzie zachować abstynencję.

Mamie i tej ciotce przydałby się ktoś do wytłumaczenia im , że im się wydaje, że kontrolują problem, że panują nad sytuacją z alkoholem.
Nie ma kogoś w pobliżu kto jest dla nich autorytetem, kogoś kogo zdanie cenią?Babcia, inna ważna osoba?
Wbrew pozorom kobiety szybciej się uzależniają od mężczyzn, można powiedzieć, że mama już jest uzależniona skoro nawet choroba nie jest powodem do zaprzestania picia.
Raczej nie uda ci się jej namówić na terapię w klubie AA albo gdzie indziej. Ale próbuj, przynajmniej jej powiedz, że widzisz u niej problem alkoholowy i są możliwości aby z tym skończyła.

[kennedy]

wez zrob miesieczna tabelke dla matki i ojca na jednej kartce. i zaznaczaj codziennie kto ile pije. pokaz im po miesiacu.

moze ich to otrzezwi.

[Anonimowe dziecko]

Napisane przez Outlanderka

Nie napisałaś w jakim wieku jest twój młodszy brat więc nie wiadomo czy z racji jego wieku można by reagować w sprawie sprawowania opieki nietrzeźwych rodziców nad małoletnim dzieckiem w instytucji do tego uprawnionej.

Mój brat ma 17 lat.

Jeśli rodzice zapewniają wam podstawowe potrzeby, macie co jeść, macie ubrania, książki, ewentualną opiekę lekarską gdy potrzeba, nie awanturują się, nie stosują przemocy wobec was to mogą sobie pić we własnym domu.
Jedyne co możesz zrobić to postarać się aby brat nie powielił ich zachowań w swoim dorosłym życiu.

Owszem, rodzice zapewniają nam podstawowe potrzeby. Mogę powiedzieć, że nawet te ponadpodstawowe. Niemniej, uważam, że to nie upoważnia ich do codziennego picia alkoholu. Być może się mylę...

Mając przykład pijących rodziców, mając ten alkohol ciągle na widoku w domu jemu trudno będzie zachować abstynencję.

Chyba trochę generalizujesz. Ja nie mam żadnego problemu z zachowaniem abstynencji. Brzydzę się pijaństwem. Oczywiście, może być tak, że sam będzie mieć kiedyś problemy. Nie wykluczam tego, ale również nie osądzam.

Mamie i tej ciotce przydałby się ktoś do wytłumaczenia im , że im się wydaje, że kontrolują problem, że panują nad sytuacją z alkoholem.
Nie ma kogoś w pobliżu kto jest dla nich autorytetem, kogoś kogo zdanie cenią?Babcia, inna ważna osoba?

Masz rację. Przydałby się ktoś taki, ale taka osoba nie istnieje. Babcia może i miałaby na to wpływ, gdyby widziała w tym coś złego. Ona jednak śmieje się z tego i żartuje. Zdarza się nawet, że sama kupuje piwo ciotce i mojej mamie...

Raczej nie uda ci się jej namówić na terapię w klubie AA albo gdzie indziej. Ale próbuj, przynajmniej jej powiedz, że widzisz u niej problem alkoholowy i są możliwości aby z tym skończyła.

Na pewno nie uda mi się namówić mamy na terapię. Głównie dlatego, że ona nie zauważa problemu. Przecież nie tarza się po podłodze, nie wszczyna awantur. Po prostu, kulturalnie, pije sobie piwko. Ironizuję, ale tak właśnie jest. Próbuję z nią rozmawiać, ale rozmowa zawsze kończy się tak samo. Mama jest obrażona, bo uważa, że ją poniżam i próbuję upokorzyć. Przecież ona jest dorosła i nic złego nie robi...

Napisane przez kennedy

wez zrob miesieczna tabelke dla matki i ojca na jednej kartce. i zaznaczaj codziennie kto ile pije. pokaz im po miesiacu.

moze ich to otrzezwi.

To chyba jedyne wyjście z sytuacji, choć i z tym może być problem. Rodzice, a zwłaszcza tata, zaczną krzyczeć, że im wyliczam choć oni piją za swoje. Będą mieli mi za złe, że próbuję ich kontrolować i kierować ich życiem. Znowu zostanę nazwana gówniarą i wariatką, która robi z rodziców idiotów... Już nie raz słyszałam: "Ty już przestań. Nie wiem po kim taka jesteś". Ja też nie. Czasem się zastanawiam czy rzeczywiście sytuacja jest normalna i nie ma w niej nic złego.

[olla74]

Bardzo trudna sytuacja.Rodzice sa dorośli i niewiele do nich dociera.Dopóki sami nie uznaja,że maja problem, każdemu będą mówić,że się czepia. TAka mała agresja tzn ich odzywki do Ciebie pokazuja,że jakis problem dostrzegaja,ale nie maja zamiaru z nim nic zrobić, a tylko przez "ponizęnie innych "odsuwają ten problem od siebie, starają się zagłuszyc te słowa,że inni widzą cos więcej.
Naprawdę nie wiem jakbym się zachowała, będąc w Twoim położeniu.Może napisz do jakiejś instytucji (przez internet udzielaja rad, nie wiem pradnie rodzinne?, poradnie problemów alkoholowych),a lbo zapytaj się w parafii czy ktoś z przy parafialnego klubu AA może Ci cos doradzić.
A to co piszesz, zaczyna byc dużym problemem społecznym.
Ludzie uważają,że piwo to nie alkohol, a alkoholik to ktoś kto sika pod siebie i leje rodzinę.
Niestety tak nie jest.A cierpia przede wszystkim partnerzy i dzieci takich osób.
Trzymam kciuki za jakieś dobre rozwiązanie.

[201706121151]

Z tą tabelką to chyba żart... Nie sądzę, żeby to ich otrzeźwiło. Wściekną się tylko i jeszcze bardziej utwierdzą córkę w przekonaniu, że jest histeryczką. To po prostu trzeba gdzieś zgłosić. Brat się jeszcze załapuje, bo wciąż nie jest pełnoletni, a mieszka w nie do końca normalnych warunkach.

[kennedy]

Napisane przez LaFleurBlanche

Z tą tabelką to chyba żart... Nie sądzę, żeby to ich otrzeźwiło. Wściekną się tylko i jeszcze bardziej utwierdzą córkę w przekonaniu, że jest histeryczką. To po prostu trzeba gdzieś zgłosić. Brat się jeszcze załapuje, bo wciąż nie jest pełnoletni, a mieszka w nie do końca normalnych warunkach.

jaki zart. twarde dane.

[mellisse]

W dzieciństwie miałam podobnie z tym, że pił tylko ojciec, ale to inna bajka, on był agresywny itp. Piszesz, że babcia z całej sytuacji żartuje, a może żartuje bo nie wie jak jest naprawdę? Może gdyby na własne oczy zobaczyła jak rodzice się zachowują na co dzień i w jakiej ilości spożywają alkohol to zmieniłaby zdanie?

[201706121151]

Napisane przez kennedy

jaki zart. twarde dane.

Twarde dane dla nas, jasno myślących osób. Oni na pewno tylko się wściekną, przez co dziewczyna będzie chodzić jeszcze bardziej zestresowana.

[kennedy]

Napisane przez LaFleurBlanche

Twarde dane dla nas, jasno myślących osób. Oni na pewno tylko się wściekną, przez co dziewczyna będzie chodzić jeszcze bardziej zestresowana.

jak nic nie zrobi tez bedzie sie przejmowac.

[Outlanderka]

Autorko, Ty widzisz niewłaściwość zachowania rodziców i reszty rodziny.
Ale brat może mieć inne zdanie na ten temat. Wybadaj co on o tym wszystkim sądzi. Może w nim będziesz mieć sojusznika w walce z alkoholem w Waszym domu?
Rodzice są różni. Może im przyjść do głowy, że skoro brat nieomal pełnoletni to może dołączyć do wspólnego biesiadowania.
Na innym wątku pisałam o matce koleżanki mojej córki, która nie miałaby nic przeciwko gdyby 16 latka piła alkohol.
Brat też ma kolegów, a dziś picie przez nastoletnią młodzież to fakt oczywisty. Mając tolerancyjnych rodziców może nie mieć oporów na piwko i inne alkohole z kolegami. A różnie może się to skończyć. Jedni się wciągają , inni w pewnym momencie potrafią przestać.
Biorąc pod uwagę wiek brata i to co piszesz o rodzicach to raczej żadna instytucja Wam nie pomoże.
Rodzice dbają o Was, nie ma się do czego przyczepić, brat nie jest dzieckiem wymagającym jeszcze opieki rodziców i mogącym sobie zrobić krzywdę podczas ich niekontrolowania sytuacji z powodu alkoholu.
Nie wiem czy liczenie im butelek coś da aby przestali. Ale spróbuj.
Można też nagrać ich w stanie skazującym na spożycie, szczególnie mamę i ciotkę. Może jak się zobaczą to jakieś wnioski wysnują.
Z mamą i babcią porozmawiałabym na temat szkodliwości alkoholu przy dolegliwościach zdrowotnych mamy.
Powiedz babci aby nie przynosiła alkoholu bo kochasz mamę i jeśli jej też zależy na zdrowiu córki to niech przestanie ją upijać.
Mamie tak samo, ze chciałabyś aby była zdrowa.
Miałam do czynienia z alkoholikiem i wiem , że dla takiej osoby to jest tylko puste, irytujące ją gadanie. Bo alkoholikowi się wydaje, że jeśli zechce to przestanie pić ale na razie pije w normie, dla poprawienia nastroju, nie jest nałogowym alkoholikiem więc nie musi przestawać.
Lecz walcz, może się uda , czego Ci szczerze życzę.