Odporność na stres

[LoieFuller]

Cześć Dziewczyny,

piszę z ważnym dla mnie problemem z którym walczę już od wielu lat. Otóż jestem osobą słabo odporną na stres. Zdaję sobie sprawę, że może to wynikać z mojej słabej asertywności i pewności siebie. Jednak miesiąc temu skończyłam studia i obecnie intensywnie szukam pracy. Rozmowa kwalifikacyjna jest dla mnie tak stresującą sytuacją, że odbiera mi całkiem zdolność logicznego myślenia, dosłownie paraliżuje. Szczególnie dramatyczne są dla mnie pytania w rodzaju ".... co zrobisz?", czy pytania psychologiczne sprawdzające kreatywność czy jakąś inną cechę (nie wspomnę już o tzw. "stress interview" tutaj zostałaby chyba ze mnie mokra plama). Po prostu mam w głowie czarną dziurę i nic nie mogę wtedy wymyślić . Jestem tym załamana. Bardzo ciężko adaptuje się do nowych sytuacji, w swoim życiu byłam raptem na 4 rozmowach ws. pracy, to dla mnie wciąż dziki ląd :P.
Codziennie rozsyłam CV, chciałabym jakoś przygotować się psychicznie na ewentualną rozmowę, czy ogólnie nowe wyzwania związane z mym wkroczeniem na rynek pracy .
I tu kieruje pytanie do Was - czy można jakoś zwiększyć swoją odporność na stres, radzenie sobie w sytuacjach kryzysowych/stresowych? Czy to raczej cecha wrodzona? I zostanę niestety taką mameją jaką teraz jestem . Może któraś z Was pokonała podobny problem i mogłaby się podzielić doświadczeniami. Będę wdzięczna za wszelkie rady i sugestie. Pozdrawiam

[ad574]

Odpornosc na stres jest w pewnym stopniu uwarunkowana genetycznie, ale w sytuacji, ktora opisujesz mysle, ze nie ma to az takiego znaczenia, bo praktycznie kazdy sie stresuje na powaznej rozmowie o prace! Co moze pomoc w zmniejszeniu stresu:

- pocwicz sytuacje rozmowy o prace z kims kogo znasz, niech zadaja Ci pytania, ktorych nie oczekujesz. Wiadomo z kims znajomym jest zupelnie inaczej, ale praktyka czyni mistrza
- pocwicz schemat odpowiedzi na najczesciej zadawane pytania, np. dlaczego jestes najlepsza kandydatka na ta pozycje? Najwieksza wada i zaleta, etc. Jezeli bedziesz miala mniej wiecej odpowiedzi na te pytania juz w glowie, odpowiesz plynniej, co pewnie zmniejszy troche Twoj poziom stresu,
- po kazdej rozmowie zapisz sobie jakie pytania Ci zadali, i przygotuj sobie odpowiedzi na te pytania, moze beda zadane w kolejnych rozmowach o prace?
- im wiecej rozmow przejdziesz tym bedziesz w nich lepsza i mniej beda Cie stresowac

Powodzenia

[Withers]

Napisane przez LoieFuller

Cześć Dziewczyny,

piszę z ważnym dla mnie problemem z którym walczę już od wielu lat. Otóż jestem osobą słabo odporną na stres. Zdaję sobie sprawę, że może to wynikać z mojej słabej asertywności i pewności siebie. Jednak miesiąc temu skończyłam studia i obecnie intensywnie szukam pracy. Rozmowa kwalifikacyjna jest dla mnie tak stresującą sytuacją, że odbiera mi całkiem zdolność logicznego myślenia, dosłownie paraliżuje. Szczególnie dramatyczne są dla mnie pytania w rodzaju ".... co zrobisz?", czy pytania psychologiczne sprawdzające kreatywność czy jakąś inną cechę (nie wspomnę już o tzw. "stress interview" tutaj zostałaby chyba ze mnie mokra plama). Po prostu mam w głowie czarną dziurę i nic nie mogę wtedy wymyślić . Jestem tym załamana. Bardzo ciężko adaptuje się do nowych sytuacji, w swoim życiu byłam raptem na 4 rozmowach ws. pracy, to dla mnie wciąż dziki ląd :P.
Codziennie rozsyłam CV, chciałabym jakoś przygotować się psychicznie na ewentualną rozmowę, czy ogólnie nowe wyzwania związane z mym wkroczeniem na rynek pracy .
I tu kieruje pytanie do Was - czy można jakoś zwiększyć swoją odporność na stres, radzenie sobie w sytuacjach kryzysowych/stresowych? Czy to raczej cecha wrodzona? I zostanę niestety taką mameją jaką teraz jestem . Może któraś z Was pokonała podobny problem i mogłaby się podzielić doświadczeniami. Będę wdzięczna za wszelkie rady i sugestie. Pozdrawiam

Też bardzo się stresuję w takich sytuacjach, ale z reguły uspokajam się, kiedy już robię to, co miałam zrobić a co mnie stresowało, czyli np. kiedy jestem już w trakcie rozmowy kwalifikacyjnej. Wtedy nawet mnie ten stres motywuje. Dbaj o to, żebyś nie miała niedoborów magnezu, zrelaksuj się, zjedz coś słodkiego przed rozmową i powinno być chociaż trochę lepiej

[red high heels]

Ja również bardzo stresuję się przed ważnymi wydarzeniami (rozmowa kwalifikacyjna, egzamin, trudne spotkanie, publiczne wystąpienie), ale w trakcie stres mnie już nie blokuje, tylko wręcz mobilizuje.
Z każdą kolejną rozmową będzie Ci nieco łatwiej, dziki ląd będzie mniej dziki Przećwicz sobie w głowie odpowiedzi na typowe pytania, mów głośno stojąc przed lustrem - wiem, głupio wygląda, ale pomaga oswoić się z własnym głosem, zapanować nad jego drżeniem itd.

[tamistra]

Witaj, Autorko. Jestem dokładnie taka sama, jak Ty - pod względem stresowania się. Rozmowy kwalifikacyjne są dla mnie o niebo gorsze od niejednego egzaminu, czy maturalnego stresu (który był niemały ). Już odpuściłam sobie szukanie pracy sezonowej, bo zwyczajnie sobie nie radzę - choćbym była nie wiadomo jak inteligentna, elokwentna, schludna, wygadana, choćbym nie wiadomo jak się starała - to moje zachowanie wywołane kupą niepotrzebnego stresu i tak by mnie zdyskwalifikowało.
Sama jeszcze sobie nie poradziłam z tym problemem, ale ostatnio pomyślałam sobie, że są chyba organizowane np. jakieś warsztaty typu: "jak mówić, by inni Cię słuchali", albo "jak radzić sobie ze stresem podczas wystąpień publicznych / rozmów " bla bla i tym podobne. Może warto poszukać czegoś takiego? W trójce (stacja radiowa) od dłuższego czasu reklamują coś takiego - może niekoniecznie dokładnie tam, ale po prostu pod tym kątem poszperać

[LoieFuller]

Dzięki dziewczyny za rady . Postaram się zgłębić temat i poszukać takiego szkolenia jakie sugerujesz tamistra.

Sęk w tym, że znam siebie i zawsze gruntownie przygotowuje się do rozmowy. Przygotowuje sobie w myśli odpowiedzi na najpopularniejsze pytania, robię research nt firmy, jakieś sugestie i pomysły na konkretne działania, jeśli np. szef działu chciałby o to zapytać. Problem jednak w tym, że wykładam się na "części praktycznej", czyli właśnie takich mini-case study, zadaniach - typu sytuacja..., co zrobisz? No po prostu wychodzę na jakąś osobę opóźnioną o niskim IQ . Mam totalną pustkę w głowie. Bardzo stresuję mnie myśl, że jestem oceniana i mam minutę na wymyślenie czegoś na już. Koszmarnie wychodzą mi wystąpienie publiczne.
Ostatnio dałam ciała na rozmowie, miałam dużo pytań praktycznych od dyrektora działu i nie byłam z siebie zadowolona. Przeżywałam później, że się skompromitowałam i chyba jestem tępa .

Dodam, że na studiach na ustnych egzaminach też szału nie było tzn. stres trochę zaburzał mi formę wypowiedzi, ale dawałam radę i zwykle było 5.

[SzukamInspiracji]

W obecnych czasach nie można unikać stresu, bo stres jest nieunikniony Można sobie z nim radzić. Każdy musi znaleźć na niego sposób. W pierwszej kolejności wyeliminujcie ze swoje życia "zakładanie z góry", a zobaczycie o ile mniej stresujących sytuacji pojawi się w Waszym życiu. Spróbujcie zrozumieć. Kiedyś o tym pisałam, pisałam wtedy, gdy zrozumiałam: http://inspiracjekobiety.blogspot.co...-pierwsze.html Od tamtej pory jest mi dużo łatwiej, a jak to nie pomoże, to zacznijcie od wyładowania frustracji na http://inspiracjekobiety.blogspot.co...o-pokonac.html. Nadal walczę ze stresem. Walczę i się nie poddaje. Nie można dać się zwariować.

[d59d305dc966be0c36ab0a8090c919b2e67b5ccd]

Po pierwsze - taka odporność na stres kształtuje się latami. Kiedyś bałam się nowych ludzi, nowych miejsc, sytuacji - ale z roku na rok jest lepiej. Ćwiczę, schudłam - a co za tym idzie poprawiła się moja pewność siebie. Uśmiech - kiedyś go nie miałam, teraz mam

Niektórzy mówili, żeby wyobrazić sobie kogoś nagiego - ja mam inny sposób: myślę po prostu, kiedy kogoś spotkam, że WIDZĘ GO PO RAZ PIERWSZY I OSTATNI (są tacy ludzie, których widzi się raz w życiu) - więc próbuję być rozmowna - przynajmniej ów osoba nie zapamięta mnie jako "buraska", który nic nie mówił