Co ze mną nie tak?:(

meloonik · 2013-10-02, 14:10

Witajcie,
nie wiem jak zacząć, bo to dość krępująca sprawa. Mam 18 lat i Jestem ze swoim chłopakiem 1,5 roku (z przerwami). Na początku dodam, że leczę się na zaburzenia odżywiania (może to ma jakiś wpływ na moje zachowanie?) Do niedawna nie dałam mu się nawet dotknąć, ale jest postęp. Jakiś czas temu zaczęliśmy się☠pieścić. Wszystko byłoby okej, gdyby nie to, że w tym momencie albo coś mnie wytrąca z równowagi i nie potrafię 'odpłynąć w przyjemność' albo cała świadomość, która 'uciekła' gdy było mi dobrze, powraca i nie umiem już się oddać przyjemnośći albo pod koniec stymulacji łechtaczki (kiedy jest mi bardzo dobrze), każę mu przerwać i przestaje mieć ochotę na wszystko...
Nie wiem co robić. Tak już było wiele razy, że nagle (przeważnie po momencie, gdy było mi bardzo dobrze) przestawalam mieć ochotę na dalsze pieszczoty.
Dodam, ze mój chłopak jest naprawdę opiekuńczy, troskliwy, dobry. To ja wszystko psuję...

**c25b88eee251337e2cf3080657e4acb7d681f815_5dace6f2394b4** · 2013-10-02, 15:08

Cześć.

Po przeczytaniu Twojej wypowiedzi, miałam w głowie tylko jedno słowo: zaufanie. Nie tylko do swojego chłopaka, bo wydaje mi się, że do niego je masz, ale do SIEBIE. Zaburzenia odżywiania mówią nam o tym, że nie byłaś zadowolona ze swojego ciała - czy teraz jesteś?
Zaufaj sobie. Wszystko będzie dobrze, jeśli to zrobisz, kochana.

meloonik · 2013-10-02, 15:13

Nie, nadal sobie nie ufam i nadal mam problem z akceptacją. On to wie, ale przecież każdego cierpliwość się kończy i boję się, że jego także się pewnego dnia wyczerpie... Tym bardziej, że na pewno nie zaspokajam jego potrzeb, a związek to nie tylko patrzenie sobie w oczy...

**201607040946** · 2013-10-02, 19:39

Nie bede cie pocieszac, ale powiem, ze tak, zaburzenia odzywiania wplywaja na to. Piszesz, ze nie zaspokajasz jego potrzeb. A swoje zaspokajasz?
Skoro sie leczysz, to chodzisz do psychologa, tak? A bierzesz jakies leki? (nie napisalas, jakie masz zaburzenia)
Rozmawialas o tym z psychologiem? My nie pomozemy, mozemy tylko komentowac i doradzac, ale dziewczyny, ktore ED nie mialy, nie wiedza, jak to jest.
Sama mialam przez ok. 7 lat kompulsy i nie napisze nic nowego: psycholog. No i zaufanie do chlopaka. Kochasz go? Czujesz sie przy nim bezpieczna?
No i czy on wie o twoim problemie?
Mowi ci, ze akceptuje cie taka, jaka jestes (chodzi o cialo)?
W ogole masz potrzebe seksu? Odczuwasz pociag do swojego chlopaka?

meloonik · 2013-10-02, 20:49

Och, nie chodziło mi broń boże o pocieszanie. Może jedynie o jakieś rady? Męczę się z tym, że tak jest. Czy swoje zaspokajam? Rodzi mi się w głowie pytanie czy mam jakieś potrzeby...?

Tak, chodzę na terapię. Mam anoreksję. Tzn jeśli chodzi o wagę to jest, powiedzmy, w normie, ale w głowie nadal siedzi. Leków już zadnych nie biorę od 6 miesięcy. On wie o problemie, akceptuje moje ciało, mówi mi o tym.

Krępuję się o tym porozmawiać z psychologiem. Nie umiem się na tyle otworzyć, dlatego postanowiłam napisać tutaj.
Czuję się przy nim bezpieczna, wydaje mi się, ze mu ufam (niestety nie w 100% bo nikomu nie potrafię na tyle zaufać). Czy go kocham? I tu rodzi się odpowiedź: nie wiem; mam ogromny problem z opisywaniem uczuć. Wiele razy się rozstawaliśmy, ale wracałam do niego, więc myślę, że na pewno coś czuję.

Obawiam się, że nie mam potrzeby seksu... Coraz bardziej załamuję się, że jestem jakimś dziwakiem, nieudacznikiem i nie powinnam być z nikim w związku...

agngrz · 2013-10-02, 21:26

Jesteś młoda, masz jeszcze czas na samoakceptację i ostre jazdy w łóżku

Powoli, do celu. Skoro mówisz, że zaczęliście się pieścić, to po prostu róbcie to dalej, a im częściej, tym dla Ciebie to stanie się bardziej naturalne i przyjemne. Powoli, krok po kroczku, do celu

2013-10-02, 14:10	#1
meloonik Przyczajenie Zarejestrowany: 2013-10 Wiadomości: 24	Co ze mną nie tak?:( Witajcie, nie wiem jak zacząć, bo to dość krępująca sprawa. Mam 18 lat i Jestem ze swoim chłopakiem 1,5 roku (z przerwami). Na początku dodam, że leczę się na zaburzenia odżywiania (może to ma jakiś wpływ na moje zachowanie?) Do niedawna nie dałam mu się nawet dotknąć, ale jest postęp. Jakiś czas temu zaczęliśmy się☠pieścić. Wszystko byłoby okej, gdyby nie to, że w tym momencie albo coś mnie wytrąca z równowagi i nie potrafię 'odpłynąć w przyjemność' albo cała świadomość, która 'uciekła' gdy było mi dobrze, powraca i nie umiem już się oddać przyjemnośći albo pod koniec stymulacji łechtaczki (kiedy jest mi bardzo dobrze), każę mu przerwać i przestaje mieć ochotę na wszystko... Nie wiem co robić. Tak już było wiele razy, że nagle (przeważnie po momencie, gdy było mi bardzo dobrze) przestawalam mieć ochotę na dalsze pieszczoty. Dodam, ze mój chłopak jest naprawdę opiekuńczy, troskliwy, dobry. To ja wszystko psuję...

2013-10-02, 15:08	#2
c25b88eee251337e2cf3080657e4acb7d681f815_5dace6f2394b4 Konto usunięte Zarejestrowany: 2011-06 Wiadomości: 220	Dot.: Co ze mną nie tak?:( Cześć. Po przeczytaniu Twojej wypowiedzi, miałam w głowie tylko jedno słowo: zaufanie. Nie tylko do swojego chłopaka, bo wydaje mi się, że do niego je masz, ale do SIEBIE. Zaburzenia odżywiania mówią nam o tym, że nie byłaś zadowolona ze swojego ciała - czy teraz jesteś? Zaufaj sobie. Wszystko będzie dobrze, jeśli to zrobisz, kochana.

2013-10-02, 15:13	#3
meloonik Przyczajenie Zarejestrowany: 2013-10 Wiadomości: 24	Dot.: Co ze mną nie tak?:( Nie, nadal sobie nie ufam i nadal mam problem z akceptacją. On to wie, ale przecież każdego cierpliwość się kończy i boję się, że jego także się pewnego dnia wyczerpie... Tym bardziej, że na pewno nie zaspokajam jego potrzeb, a związek to nie tylko patrzenie sobie w oczy...

2013-10-02, 19:39	#4
201607040946 Konto usunięte Zarejestrowany: 2009-01 Wiadomości: 20 500	Dot.: Co ze mną nie tak?:( Nie bede cie pocieszac, ale powiem, ze tak, zaburzenia odzywiania wplywaja na to. Piszesz, ze nie zaspokajasz jego potrzeb. A swoje zaspokajasz? Skoro sie leczysz, to chodzisz do psychologa, tak? A bierzesz jakies leki? (nie napisalas, jakie masz zaburzenia) Rozmawialas o tym z psychologiem? My nie pomozemy, mozemy tylko komentowac i doradzac, ale dziewczyny, ktore ED nie mialy, nie wiedza, jak to jest. Sama mialam przez ok. 7 lat kompulsy i nie napisze nic nowego: psycholog. No i zaufanie do chlopaka. Kochasz go? Czujesz sie przy nim bezpieczna? No i czy on wie o twoim problemie? Mowi ci, ze akceptuje cie taka, jaka jestes (chodzi o cialo)? W ogole masz potrzebe seksu? Odczuwasz pociag do swojego chlopaka?

2013-10-02, 20:49	#5
meloonik Przyczajenie Zarejestrowany: 2013-10 Wiadomości: 24	Dot.: Co ze mną nie tak?:( Och, nie chodziło mi broń boże o pocieszanie. Może jedynie o jakieś rady? Męczę się z tym, że tak jest. Czy swoje zaspokajam? Rodzi mi się w głowie pytanie czy mam jakieś potrzeby...? Tak, chodzę na terapię. Mam anoreksję. Tzn jeśli chodzi o wagę to jest, powiedzmy, w normie, ale w głowie nadal siedzi. Leków już zadnych nie biorę od 6 miesięcy. On wie o problemie, akceptuje moje ciało, mówi mi o tym. Krępuję się o tym porozmawiać z psychologiem. Nie umiem się na tyle otworzyć, dlatego postanowiłam napisać tutaj. Czuję się przy nim bezpieczna, wydaje mi się, ze mu ufam (niestety nie w 100% bo nikomu nie potrafię na tyle zaufać). Czy go kocham? I tu rodzi się odpowiedź: nie wiem; mam ogromny problem z opisywaniem uczuć. Wiele razy się rozstawaliśmy, ale wracałam do niego, więc myślę, że na pewno coś czuję. Obawiam się, że nie mam potrzeby seksu... Coraz bardziej załamuję się, że jestem jakimś dziwakiem, nieudacznikiem i nie powinnam być z nikim w związku...

2013-10-02, 21:26	#6
agngrz Raczkowanie Zarejestrowany: 2010-09 Lokalizacja: Legionowo Wiadomości: 64	Dot.: Co ze mną nie tak?:( Jesteś młoda, masz jeszcze czas na samoakceptację i ostre jazdy w łóżku Powoli, do celu. Skoro mówisz, że zaczęliście się pieścić, to po prostu róbcie to dalej, a im częściej, tym dla Ciebie to stanie się bardziej naturalne i przyjemne. Powoli, krok po kroczku, do celu __________________ Pozdrawiam, Aga.

Ten wątek obecnie przeglądają: 1 (0 użytkowników i 1 gości)