Jedzenie emocjonalne

[margerit_1]

Dziś snów nawaliłam. Każdego dnia to samo.. jem, bo wszystko wydaje mi się bez sensu. Dzień zaczynam dobrze, ale kończy się tragicznie. Dziś to np. 2 kromki białego chleba i 2 jajka na śniadanie, na obiad zupa grzybowa, ale potem 3/4 chleba 500 g z masłem, paprykarzem i ketchupem, budyń śmietankowy ze słodzikiem i mlekiem 0,5 % i 1 litr lodów waniliowo-czekoladowych. Brzmi strasznie, wiem. Teraz jeszcze piję wino. I to nie jest pierwszy dzień. Nie wiem, dlaczego to robię. Jestem jak w transie i nie umiem z tego wyjść. Moje postanowienia ciągle legają w gruzach. Robię przerwę od siłowni bo zamiast schudnąć spuchłam przez niewłaściwe ćwiczenia. Teraz nigdzie nie chcę wychodzić i jestem załamana..

[MelaniaJune]

Nie wiem, dlaczego to robię.

Następnym razem, jak zachce Ci się "zjeść wszystko" pomyśl ''Po co mi to?! Przecież wiem, że po tym nie poczuję się lepiej, a nawet gorzej. To nie rozwiąże moich problemów, nie znikną nagle." Weź butlę wody i się napij, kilkanaście głębokich oddechów i uświadom sobie, że to nic nie zmieni. Nie chodzi o to, żebyś zrezygnowała ze słodyczy, ale nie nagradzaj się nimi, ani nie traktuj jako pocieszenia! Jedzenie jest po to, by żyć, a nie żeby leczyć nim problemy. Poza tym jak na cały dzień to nie tak źle. Tylko zupa grzybowa na obiad to za mało. Powodzenia!

[ciezarowk_1]

uzupełnianie emocjonalnej pustki.....Mam to samo, jem, bo jestem smutna, jem bo jestem szczęśliwa, jem bo jestem zła, jem bo jestem podekscytowana itd...i tak w koło. Kilkanaście jak nie kilkadziesiąt razy próbowałam różnych diet i póki nie wpadłam w wir jedzenia było ok, czułam się super, ale gdy znów przychodzą większe emocje zaczyna się podjadanie, którego nie potrafie skończyć. Dobrze jedynie, że mam dobrą przemianę materii i nie widać mojego pochłaniania aż tak, choć do chudych nie należę nie wiem jak się uporać się z zajadaniem, chyba próbowałam już wszystkiego...

[201607040946]

Zajrzyj tutaj - wątek o kompulsach