Toksyczni rodzice

[truskaweczka784]

Odkąd pamiętam mama wywierała na mnie ogromną presję. Zawsze musiałam być we wszystkim najlepsza. Kiedy wszystko się udawało byłam ukochaną córeczką, ale kiedy coś nie wychodziło zamiast wsparcia z jej strony mogłam liczyć jedynie na wielkie żale i pretensje. Za wszelką cenę chciała być moją przyjaciółką, więc kiedy próbowałam z nią porozmawiać o problemach zawsze wykorzystywała to jako argument wtedy, kiedy coś nie wychodziło. (np. bo ona myśli o chłopakach zamiast...). Rodzice nie pozwalali mi nigdzie wychodzić, spotykać się ze znajomymi itd. Ale myślałam, że tak musi być. A teraz jest tylko gorzej. Mama czepia się do wszystkiego. Przede wszystkim twierdzi, że się wywyższam (a ja po prostu stawiam sobie wysokie cele, bo chcę coś w życiu osiągnąć) i uważa, że sobie nigdzie nie dam rady: na studiach (jestem w gronie najlepszych), w pracy czy w życiu osobistym. Od dziecka wmawia mi, że nikt mnie nie lubi, że nie zasługuje na dobrego męża (bo mam zbyt wysokie wymagania, a ja po prostu nie trafiłam na tego jedynego) itd. Kiedy wychodzę do znajomych jestem całkiem innym człowiekiem, dużo się uśmiecham, a kiedy wracam do domu od nowa muszę słuchać, jaka to jestem zła i to wszystko przeze mnie, bo wszyscy się na mnie poznali. Ona uważa, że jest wspaniałą matką i robi wszystko dla mnie! Nie wiem może faktycznie wina tkwi we mnie...

[chocolate_she]

To nie jest Twoja wina!
Ile masz lat? Może warto pomyśleć o usamodzielnieniu się? Jakiś akademik, kawalerka... Cokolwiek, żeby odciąć się od rodziców (a przynajmniej ograniczyć kontakt) i żyć własnym życiem.

[201803111829]

Wyprowadź się i odetnij od rodziców. Nie ma innego wyjścia. Inaczej matka będzie cię ciągle gnębić.

[oj tam oj tam oj tam]

współczuje takiej matki bo niszczy życie swojej córce...

[rickybobby]

Jak się czyta takie rzeczy to nóż sie w kieszeni otwiera,ani to dobry rodzic,ani dobry człowiek,nie przejmuj się tym co ktos taki mówi.

[ulinkaaa]

Współczuje. Też obstawiam wyprowadzkę, jeśli masz taką możliwość.

[Chatul]

Napisane przez truskaweczka784

Odkąd pamiętam mama wywierała na mnie ogromną presję. Zawsze musiałam być we wszystkim najlepsza. Kiedy wszystko się udawało byłam ukochaną córeczką, ale kiedy coś nie wychodziło zamiast wsparcia z jej strony mogłam liczyć jedynie na wielkie żale i pretensje. Za wszelką cenę chciała być moją przyjaciółką, więc kiedy próbowałam z nią porozmawiać o problemach zawsze wykorzystywała to jako argument wtedy, kiedy coś nie wychodziło. (np. bo ona myśli o chłopakach zamiast...). Rodzice nie pozwalali mi nigdzie wychodzić, spotykać się ze znajomymi itd. Ale myślałam, że tak musi być. A teraz jest tylko gorzej. Mama czepia się do wszystkiego. Przede wszystkim twierdzi, że się wywyższam (a ja po prostu stawiam sobie wysokie cele, bo chcę coś w życiu osiągnąć) i uważa, że sobie nigdzie nie dam rady: na studiach (jestem w gronie najlepszych), w pracy czy w życiu osobistym. Od dziecka wmawia mi, że nikt mnie nie lubi, że nie zasługuje na dobrego męża (bo mam zbyt wysokie wymagania, a ja po prostu nie trafiłam na tego jedynego) itd. Kiedy wychodzę do znajomych jestem całkiem innym człowiekiem, dużo się uśmiecham, a kiedy wracam do domu od nowa muszę słuchać, jaka to jestem zła i to wszystko przeze mnie, bo wszyscy się na mnie poznali. Ona uważa, że jest wspaniałą matką i robi wszystko dla mnie! Nie wiem może faktycznie wina tkwi we mnie...

Wiesz, jeżeli ktoś wprost Ci mówi, że z niczym sobie nie dasz rady i że nie zasługujesz np. na wartościowego męża, to myślę, że od razu można odrzucić, że problem jest w Tobie. Zwłaszcza, że przecież nie zawaliłaś swojej edukacji, ale studiujesz i dobrze Ci to idzie.

Jeśli uważasz, że w Twoim domu rodzinnym jest Ci źle, możesz się wyprowadzić. Masz na to szansę?