Mój narzeczony jest alkoholikiem - co robić?

[JoleneJolene]

Hej hej, moja sytuacja (w dużym skrócie) przedstawia się następująco, jestem z facetem od ok 7 lat, przez pierwsze 3/4 lata wiadomo sielanka, od razu zamieszkaliśmy razem, w trakcie zaczął pić codziennie, ja to potępiałam więc zaczął sie z tym ukrywać, a w trakcie remontu mieszkania poznajdowałam pochowane w różnych zakamarkach butelki po wódce/piwach. Odeszłam z wielkim bólem bo myślałam że to ten jedyny.
Zeszliśmy się z powrotem po jakiś 2/3 miesiącach, obiecał poprawę i faktycznie - nie pił ( tak mi się wydawało), i tak żyliśmy znów razem przez kolejne 2 lata, do czasu aż nie przyłapałam go na piciu... Znów burzliwe rozstanie, no i znów po jakimś czasie sie zaczęliśmy spotykać, teraz starał się 2x bardziej, zapisał sie na terapie, brał leki, i ogólnie nosił mnie na rekach, zabierał gdzie chciałam,ogólnie cód miód i orzeszki, ja znów się wprowadziłam, a po jakiś 5 miesiącach sie oświadczył.
I tak jest do teraz, od niedawna, znów pije codziennie piwka, po jednym, ale jednak, mówi ze nie ma problemu bo jego koledzy tez pija codziennie, i że mu sie po pracy należy.
I że kocha mnie i nie chce juz mi robić krzywdy ani oszukiwać.
Ogólnie jest to dobry człowiek, pomocny, kocha zwierzęta (pomagamy zwierzakom w potrzebie, jako wolontariusze, sami mamy w domu 3 psy, i wiem że je bardzo kocha, poprzednim razem psy zabrałam ze sobą, i wiem jak bardzo to przeżył), ale jest trochę pogubiony, taki Piotruś Pan, a wiadomo ja robię się coraz starsza, zbliżam się do 30 i moje wymagania się zmieniają, nie mam ochoty pilnować swojego faceta, bo potrzebuje własnie faceta nie dziecka które musze pilnowac i zastanawiać się czy czasem mnie nie oszukuje...
Co mam robić? Walczyć o ten związek?

[Mileva_]

No... na pewno nie wychodzić za niego za mąż?

[Melanchton]

Napisane przez JoleneJolene

Hej hej, moja sytuacja (w dużym skrócie) przedstawia się następująco, jestem z facetem od ok 7 lat, przez pierwsze 3/4 lata wiadomo sielanka, od razu zamieszkaliśmy razem, w trakcie zaczął pić codziennie, ja to potępiałam więc zaczął sie z tym ukrywać, a w trakcie remontu mieszkania poznajdowałam pochowane w różnych zakamarkach butelki po wódce/piwach. Odeszłam z wielkim bólem bo myślałam że to ten jedyny.
Zeszliśmy się z powrotem po jakiś 2/3 miesiącach, obiecał poprawę i faktycznie - nie pił ( tak mi się wydawało), i tak żyliśmy znów razem przez kolejne 2 lata, do czasu aż nie przyłapałam go na piciu... Znów burzliwe rozstanie, no i znów po jakimś czasie sie zaczęliśmy spotykać, teraz starał się 2x bardziej, zapisał sie na terapie, brał leki, i ogólnie nosił mnie na rekach, zabierał gdzie chciałam,ogólnie cód miód i orzeszki, ja znów się wprowadziłam, a po jakiś 5 miesiącach sie oświadczył.
I tak jest do teraz, od niedawna, znów pije codziennie piwka, po jednym, ale jednak, mówi ze nie ma problemu bo jego koledzy tez pija codziennie, i że mu sie po pracy należy.
I że kocha mnie i nie chce juz mi robić krzywdy ani oszukiwać.
Ogólnie jest to dobry człowiek, pomocny, kocha zwierzęta (pomagamy zwierzakom w potrzebie, jako wolontariusze, sami mamy w domu 3 psy, i wiem że je bardzo kocha, poprzednim razem psy zabrałam ze sobą, i wiem jak bardzo to przeżył), ale jest trochę pogubiony, taki Piotruś Pan, a wiadomo ja robię się coraz starsza, zbliżam się do 30 i moje wymagania się zmieniają, nie mam ochoty pilnować swojego faceta, bo potrzebuje własnie faceta nie dziecka...
Co mam robić? Walczyć o ten związek?

Zostaw go, bo złamiesz sobie, i Waszym przyszłym dzieciom, życie.

Nikt rozsądny nie poradzi Ci nic innego.

[zakonna]

juz tyle czasu zmarnowałas na te rozstania i powroty do alkoholika. Teraz zrób coś rozsądnego i dobrego dla ciebie i zostaw go definitywnie.

[201803111829]

Zostawić.

[tarkowska]

Zostaw go. Jeszcze te dwa rozstania z tego samego powodu. Prawie że dałaś przyzwolenie. Uciekaj póki czas

[ce4534435626970636826734dc4cc81c1d23e519_62b0fbf266bee]

Odejść raz a dobrze.
Czemu sądzisz, że on się poprawi? Ileś razy obiecywał i ani razu słowa nie dotrzymał, zawsze wracał do alkoholu.

[JoleneJolene]

[1=ce453443562697063682673 4dc4cc81c1d23e519_62b0fbf 266bee;58012296]Odejść raz a dobrze.
Czemu sądzisz, że on się poprawi? Ileś razy obiecywał i ani razu słowa nie dotrzymał, zawsze wracał do alkoholu.[/QUOTE]

W sumie nie wiem, wiem jednak że mnie kocha ale nałóg jest silniejszy, jakby nie patrząc przeżyłam z nim kawał życia, chciałabym mu jakoś pomóc, ale nie wiem jak, i czy jest sens?

[Barbarella05]

Napisane przez tarkowska

Zostaw go. Jeszcze te dwa rozstania z tego samego powodu. Prawie że dałaś przyzwolenie. Uciekaj póki czas

Nic dodać nic ująć.
On po tych powrotach wie,że i tak do niego wrócisz więc przestał się kryć.
Jedno piwko będzie pił jakiś czas, później mu to nie wystarczy i będzie pił coraz więcej.
Znam to z autopsji.
Uwierz mi, nie chcesz sobie ani ewentualnym dzieciom fundowac życia z uzależnieniona od alkoholu osobą.

[201703061049]

Napisane przez Barbarella05

Nic dodać nic ująć.
On po tych powrotach wie,że i tak do niego wrócisz więc przestał się kryć.
Jedno piwko będzie pił jakiś czas, później mu to nie wystarczy i będzie pił coraz więcej.
Znam to z autopsji.
Uwierz mi, nie chcesz sobie ani ewentualnym dzieciom fundowac życia z uzależnieniona od alkoholu osobą.

No niestety tak to wygląda... z paru piwek zawsze z czasem robi się butelka wódki, ciąg, przerwa i od nowa. Skoro się leczył to doskonale wie, że wyjść z tego nałogu można tylko przez całkowita abstynencję. Z tego wnoszę, że on siebie nie uznaje za alkoholika. Długa droga przed nim, i, jeśli zdecydujesz się zostać z nim, przed tobą. O ile dorosła osoba może jest w stanie unieść związek z alkoholikiem, to dziecko nie. Chcesz mieć dzieci, to nie funduj im tego koszmaru.

[Wiśnia_89]

Odradzam ślub. A raczej doradzałabym jak najszybsze wymiksowanie się z tej relacji, póki Twoja psychika nie jest jeszcze w ruinie.
I mówię to jako osoba z doświadczeniem prawie 3 letniego związku z niepijącym alkoholikiem. Wchodząc w związek wiązałam się z trzeźwą osobą ( w przypadku pijącej nie byłoby nawet tematu), i wiem jak nawet w takim wypadku jest to później problematyczne.
W przypadku czynnego uzależnienia nie ma moim zdaniem o czym rozmawiać. Nie uratujesz go, nie masz o co walczyć, to nie zależy od Ciebie.

Twój narzeczony pije. Picie jakiejkolwiek ilości alkoholu w przypadku alkoholika to dramat, z automatu zaburzenia zachowania, postrzegania siebie i rzeczywistości. I umówmy się, to że pić przestanie nie sprawi, że te zaburzenia znikną. Zostaną tylko, że przeżywane na trzeźwo. Oprócz uzależnienia jest zapewne jeszcze jakiś inny problem, tzw. kwestia bazowa która do tego uzależnienia doprowadziła. Życie z alkoholikiem, nawet trzeźwym to ciągła huśtawka, reakcje nieadekwatne do bodźca, ogólnie ciężki temat (jest mnóstwo fachowej literatury w tym zakresie).

W przypadku picia mogę doradzić Ci tylko jedno, zerwać. Bez względu na staż związku. Na razie nie wygląda na to, że on chce zrobić cokolwiek żeby z tego stanu wyjść. Nawet jeśli kiedyś zechce, nie wiadomo czy mu się uda. Nawet jeśli mu się uda, będzie miał nawroty (każdy ma). Nawet jeśli nie zapije, jego zachowanie będzie zaburzone. Uświadom sobie dobitnie, że alkoholizm to choroba psychiczna. I nie ma na nią magicznej pigułki czy terapii, która sprawi, że rach ciach i jesteś wyleczony. Nawet nie masz pojęcia ile problemów to generuje.

Ale to tylko moja opinia. Poparta solidnymi i trudnymi doświadczeniami własnymi. Znając życie nawet mimo milionów dobrych rad, nie odejdziesz dopóki nie spotkasz się ze swoją własną ścianą.

Pamiętaj, nie jesteś odpowiedzialna za jego życie. I nie masz absolutnie żadnej mocy sprawczej w tej kwestii. Żadnej. Jedyną osobą na którą masz wpływ jesteś Ty sama. Powodzenia

[_Supernova_]

Odejsc.Jakby miał rzucic picie, to juz by rzucił.

[mary_poppins]

To rozkosznie zmiękczane i pieszczotliwie określane "piwko" (wzdryga mnie jak słyszę to słowo) to też alkohol. Skoro był na terapii i dalej uważa, że to jest coś co mu się NALEŻY PO PRACY, to znaczy że terapia nie dała żadnych efektów, żadnych.

[Barbarella05]

To jeszcze z innej beczki.
Powiem Ci ze swojego doświadczenia, jako dziecko alkoholików.
Okropne jest widzieć swojego rodzica pijanego.
Moj bratanek bawi się w tatusia czyli prosi babcię o danie mu talerza, szklanki na zapojke i kieliszka bo on bawi się w tatusia.
Ja będąc małym szczylem rysowalam mame z kieliszkiem wina.
Dorosłe dziecko alkoholika to życie dramatyczne. Terapia może pomóc dla takiej osoby. Ale nie zwróci jej straconych lat poprawnie funkcjonujacej rodziny, ani dzieciństwa bez widoku nawalonego rodzica czy rodziców.

Wiśnia, bardzo dobrze napisała, bardzo dobrą radę Ci dała.

Moja rada również jest odejdź.

[Minna]

Odejdź. Nic nie wskórasz, skoro on nie chce przestać pić i bagatelizuje problem. Nie masz na niego żadnego wpływu, nic nie możesz zrobić. Powinnaś myśleć o ratowaniu swojego życia póki jeszcze na to czas.

[kennedy]

Napisane przez Wiśnia_89

Odradzam ślub. A raczej doradzałabym jak najszybsze wymiksowanie się z tej relacji, póki Twoja psychika nie jest jeszcze w ruinie.
I mówię to jako osoba z doświadczeniem prawie 3 letniego związku z niepijącym alkoholikiem. Wchodząc w związek wiązałam się z trzeźwą osobą ( w przypadku pijącej nie byłoby nawet tematu), i wiem jak nawet w takim wypadku jest to później problematyczne.
W przypadku czynnego uzależnienia nie ma moim zdaniem o czym rozmawiać. Nie uratujesz go, nie masz o co walczyć, to nie zależy od Ciebie.

Twój narzeczony pije. Picie jakiejkolwiek ilości alkoholu w przypadku alkoholika to dramat, z automatu zaburzenia zachowania, postrzegania siebie i rzeczywistości. I umówmy się, to że pić przestanie nie sprawi, że te zaburzenia znikną. Zostaną tylko, że przeżywane na trzeźwo. Oprócz uzależnienia jest zapewne jeszcze jakiś inny problem, tzw. kwestia bazowa która do tego uzależnienia doprowadziła. Życie z alkoholikiem, nawet trzeźwym to ciągła huśtawka, reakcje nieadekwatne do bodźca, ogólnie ciężki temat (jest mnóstwo fachowej literatury w tym zakresie).

W przypadku picia mogę doradzić Ci tylko jedno, zerwać. Bez względu na staż związku. Na razie nie wygląda na to, że on chce zrobić cokolwiek żeby z tego stanu wyjść. Nawet jeśli kiedyś zechce, nie wiadomo czy mu się uda. Nawet jeśli mu się uda, będzie miał nawroty (każdy ma). Nawet jeśli nie zapije, jego zachowanie będzie zaburzone. Uświadom sobie dobitnie, że alkoholizm to choroba psychiczna. I nie ma na nią magicznej pigułki czy terapii, która sprawi, że rach ciach i jesteś wyleczony. Nawet nie masz pojęcia ile problemów to generuje.

Ale to tylko moja opinia. Poparta solidnymi i trudnymi doświadczeniami własnymi. Znając życie nawet mimo milionów dobrych rad, nie odejdziesz dopóki nie spotkasz się ze swoją własną ścianą.

Pamiętaj, nie jesteś odpowiedzialna za jego życie. I nie masz absolutnie żadnej mocy sprawczej w tej kwestii. Żadnej. Jedyną osobą na którą masz wpływ jesteś Ty sama. Powodzenia

Madry czlowiek uczy sie na bledach...glupi je powtarza.
Ty juz 3 razy dawalas mu szanse...a onznowu pije. Jaka jestes ...madra czy glupia?

[201607110949]

Napisane przez JoleneJolene

Hej hej, moja sytuacja (w dużym skrócie) przedstawia się następująco, jestem z facetem od ok 7 lat, przez pierwsze 3/4 lata wiadomo sielanka, od razu zamieszkaliśmy razem, w trakcie zaczął pić codziennie, ja to potępiałam więc zaczął sie z tym ukrywać, a w trakcie remontu mieszkania poznajdowałam pochowane w różnych zakamarkach butelki po wódce/piwach. Odeszłam z wielkim bólem bo myślałam że to ten jedyny.
Zeszliśmy się z powrotem po jakiś 2/3 miesiącach, obiecał poprawę i faktycznie - nie pił ( tak mi się wydawało), i tak żyliśmy znów razem przez kolejne 2 lata, do czasu aż nie przyłapałam go na piciu... Znów burzliwe rozstanie, no i znów po jakimś czasie sie zaczęliśmy spotykać, teraz starał się 2x bardziej, zapisał sie na terapie, brał leki, i ogólnie nosił mnie na rekach, zabierał gdzie chciałam,ogólnie cód miód i orzeszki, ja znów się wprowadziłam, a po jakiś 5 miesiącach sie oświadczył.
I tak jest do teraz, od niedawna, znów pije codziennie piwka, po jednym, ale jednak, mówi ze nie ma problemu bo jego koledzy tez pija codziennie, i że mu sie po pracy należy.
I że kocha mnie i nie chce juz mi robić krzywdy ani oszukiwać.
Ogólnie jest to dobry człowiek, pomocny, kocha zwierzęta (pomagamy zwierzakom w potrzebie, jako wolontariusze, sami mamy w domu 3 psy, i wiem że je bardzo kocha, poprzednim razem psy zabrałam ze sobą, i wiem jak bardzo to przeżył), ale jest trochę pogubiony, taki Piotruś Pan, a wiadomo ja robię się coraz starsza, zbliżam się do 30 i moje wymagania się zmieniają, nie mam ochoty pilnować swojego faceta, bo potrzebuje własnie faceta nie dziecka które musze pilnowac i zastanawiać się czy czasem mnie nie oszukuje...
Co mam robić? Walczyć o ten związek?

Hitler też kochał zwierzęta, że tak z grubej rury pojadę. Każdy człowiek ma swoje dobre strony, ale niektóre wady uniemożliwiają normalne funkcjonowanie z nim.

[night prowler]

Napisane przez mary_poppins

To rozkosznie zmiękczane i pieszczotliwie określane "piwko" (wzdryga mnie jak słyszę to słowo) to też alkohol. Skoro był na terapii i dalej uważa, że to jest coś co mu się NALEŻY PO PRACY, to znaczy że terapia nie dała żadnych efektów, żadnych.

Też mnie rozłożył ten fragment.

Wiązanie się z niepijącym alkoholikiem to duże wyzwanie.

Wiązanie się z pijącym alkoholikiem to głupota.

Wiązanie się z pijącym alkoholikiem, który po terapii uzależnień dalej uznaje, że piwko mu się należy po pracy jest poza skalą głupoty. W moim odczuciu nie ma bardziej patowej sytuacji, niż pijak, który wie lepiej.

Wiej, uciekaj, zadbaj o swoją przyszłość póki czas.

[Untrue]

Napisane przez JoleneJolene

I tak jest do teraz, od niedawna, znów pije codziennie piwka, po jednym, ale jednak, mówi ze nie ma problemu bo jego koledzy tez pija codziennie, i że mu sie po pracy należy.

Każdy się tak tłumaczy, a ludzie przyzwalają na to, bo po pracy trzeba się wyluzować i napić, jakby nie było innych metod na odstresowanie i wyluzowanie się po robocie. Jeśli nie ma problemu z piwem, to niech przestanie pić na miesiąc, jeśli wytrzyma to nie ma, ale na pewno nie wytrzyma tyle, bo ma ogromny problem. Leczył się, był na terapii i nadal pije, powinien się poważnie nad sobą zastanowić i leczyć, koniecznie przestać pić nawet 2% piwa, cokolwiek z alkoholem jest wykluczone. Nie masz z nim przyszłości, na razie jest za słaby, aby dostrzec swój problem i chcieć sobie pomóc. Musi przejść wewnętrzną przemianę, będziesz się z nim męczyć, dopóki nie zacznie trzeźwieć.

[lolita96]

Nałogowcy to osoby bardzo słabe psychicznie, które nie radzą sobie ze sobą i z własnym życiem. Zastanow się , czy na pewno chcesz mieć dziecko zamiast odpowiedzialnego faceta. Pojawi się jakiś na prawde poważny problem, a on zamiast Cie wspierać , siegnie po wodke, tak to działa. Alkoholicy nie piją dla przyjemności, piją gdy pojawiają się problemy które ich przytłaczają.

[gramwzielone]

Napisane przez JoleneJolene

I tak jest do teraz, od niedawna, znów pije codziennie piwka, po jednym, ale jednak, mówi ze nie ma problemu bo jego koledzy tez pija codziennie, i że mu sie po pracy należy.

NIC MU SIE NIE NALEŻY. A koledzy to też alkoholicy?
Owszem można wypić piwo raz na JAKIŚ czas, ale i to wtedy gdy nie ma się ZADNYCH problemów z alkoholem. Jeśli człowiek ma przymus picia codziennie jest aktywnym alkoholikiem, nawet jeśli to jedno piwo.

Widać, że terapia nic nie dała, bo warunkiem jej skuteczności jest całkowita abstynencja.

Rozumiem, że zmarnowalas z nim wiele lat i nie chce Ci się szukać kogoś nowego, ale to nie ma przyszłości... dwa rozstania, leczenie, a on dalej pije i czuje się usprawiedliwiony. Po co marnować sobie życie i zafundować dzieciom koszmar taty alkoholika, bo myślisz że jesteś matką Teresą, która zbawi świat.

Gdyby chciał, to by nie pił. Nie chce. I tyle.

[d169664e00d109aa737daf198b1aecbf032d7859]

1. Zerwać zaręczyny i z pewnością nie brać ślubu.
2. Wyprowadzić się.
3. Odejść i nie wracać mimo miłości, sentymentu czy czegokolwiek co do niego czujesz.
Fundowanie sobie życia z kimś uzależnionym lub toksycznym to masochizm w najczystszej postaci i proszenie siebie o zmarnowanie sobie życia. Jeśli będziesz z nim dłużej zmarnujesz sobie życie na swoje własne życzenie.

[201607110949]

Napisane przez gramwzielone

NIC MU SIE NIE NALEŻY. A koledzy to też alkoholicy?
Owszem można wypić piwo raz na JAKIŚ czas, ale i to wtedy gdy nie ma się ZADNYCH problemów z alkoholem. Jeśli człowiek ma przymus picia codziennie jest aktywnym alkoholikiem, nawet jeśli to jedno piwo.

Widać, że terapia nic nie dała, bo warunkiem jej skuteczności jest całkowita abstynencja.

Rozumiem, że zmarnowalas z nim wiele lat i nie chce Ci się szukać kogoś nowego, ale to nie ma przyszłości... dwa rozstania, leczenie, a on dalej pije i czuje się usprawiedliwiony. Po co marnować sobie życie i zafundować dzieciom koszmar taty alkoholika, bo myślisz że jesteś matką Teresą, która zbawi świat.

Gdyby chciał, to by nie pił. Nie chce. I tyle.

Są 2 podejścia. W Polsce ponoć głównie takie, jak napisałaś. Na zachodzie - także leczenie w duchu 'kontrolowanego picia'. http://blog.krolartur.com/byli-alkoh...-sobie-drinka/

Tak czy siak, picie codziennie "bo zmęczony po pracy" nie jest piciem kontrolowanym, raz na ruski rok, tylko regularnym spożywaniem alkoholu - i tu już z góry wiadomo do czego doprowadzi.

[Lexie]

Napisane przez night prowler

Wiązanie się z pijącym alkoholikiem, który po terapii uzależnień dalej uznaje, że piwko mu się należy po pracy jest poza skalą głupoty. W moim odczuciu nie ma bardziej patowej sytuacji, niż pijak, który wie lepiej.

Też tak myślę. Jeśli nawet po tej terapii on ma takie podejście, to absolutną głupotą jest tkwić przy nim dalej.

A chcąc mu "pomóc" pokazujesz, że już masz myślenie współuzależnionej. Niby piszesz, że nie potrzebujesz chłopca którym się będziesz opiekować, tylko mężczyzny, a jednocześnie chcesz mu pomóc. Niby jak? Ty za niego nie wytrzeźwiejesz ani nie zaczniesz się leczyć. Szczególnie jak on uważa, że nie ma problemu.

A on to chyba tylko ze względu na to, że go zostawiałaś, na chwilę się ogarniał, robił te gesty z terapią i tak dalej. Wychodzi na to, że to nic nie znaczyło, nie był w to naprawdę zaangażowany, zrobił to by osiągnąć cel - Twój powrót. Udało się, to przestał się starać.

[ALL for LOVE]

Przed zaręczynami pił codziennie co? Wódkę? Piwo? Jedno, dwa, piętnaście?

[skazana_na_bluesa]

cóż... byłam z dwoma facetami alkoholikami. obaj po terapiach, niepijący x lat. często rozmawiałam z nimi na temat ich problemu i postrzegania pewnych rzeczy. on się nie wyleczy, bo nie widzi problemu. jest alkoholikiem i MUSI całkowicie przestać pić. ty się nadajesz na terapię dla współuzależnionych, a jemu się należy kop w dupę na pożegnanie. wystarczająco dużo czasu z nim zmarnowałaś. on wiele obiecywał, ale jakoś nic się nie zmieniło. szkoda kolejnych kilku lat na chlejusa, tym bardziej, że z czasem jedno piwo nie będzie mu wystarczać. nie chciałabym żyć z chlejącym alkusem, a tym bardziej nie chciałabym tak spier...ić życia dziecku.

[201609290857]

Nie bierz ślubu z tym facetem, rozstańcie się raz a porządnie, bo szkoda Twojego czasu. Skoro był na terapii, to pewnie zdał sobie sprawę, że ma problem, a jeśli mimo to uważa, że należy mu się piwko po pracy, to ja nie widzę dla niego szansy na wyjście z uzależnienia.

[night prowler]

Napisane przez lexie

A on to chyba tylko ze względu na to, że go zostawiałaś, na chwilę się ogarniał, robił te gesty z terapią i tak dalej. Wychodzi na to, że to nic nie znaczyło, nie był w to naprawdę zaangażowany, zrobił to by osiągnąć cel - Twój powrót. Udało się, to przestał się starać.

Oo, to właśnie, kolejna dobrze nazwana rzecz.

[bluebluesky]

Okres jednego piwka trwa jakis czas i zawsze przeradza sie w cos powazniejszego, bo cialo domaga sie wiecej. Wiej!

[_Matilde_]

Napisane przez JoleneJolene

Hej hej, moja sytuacja (w dużym skrócie) przedstawia się następująco, jestem z facetem od ok 7 lat, przez pierwsze 3/4 lata wiadomo sielanka, od razu zamieszkaliśmy razem, w trakcie zaczął pić codziennie, ja to potępiałam więc zaczął sie z tym ukrywać, a w trakcie remontu mieszkania poznajdowałam pochowane w różnych zakamarkach butelki po wódce/piwach. Odeszłam z wielkim bólem bo myślałam że to ten jedyny.
Zeszliśmy się z powrotem po jakiś 2/3 miesiącach, obiecał poprawę i faktycznie - nie pił ( tak mi się wydawało), i tak żyliśmy znów razem przez kolejne 2 lata, do czasu aż nie przyłapałam go na piciu... Znów burzliwe rozstanie, no i znów po jakimś czasie sie zaczęliśmy spotykać, teraz starał się 2x bardziej, zapisał sie na terapie, brał leki, i ogólnie nosił mnie na rekach, zabierał gdzie chciałam,ogólnie cód miód i orzeszki, ja znów się wprowadziłam, a po jakiś 5 miesiącach sie oświadczył.
I tak jest do teraz, od niedawna, znów pije codziennie piwka, po jednym, ale jednak, mówi ze nie ma problemu bo jego koledzy tez pija codziennie, i że mu sie po pracy należy.
I że kocha mnie i nie chce juz mi robić krzywdy ani oszukiwać.
Ogólnie jest to dobry człowiek, pomocny, kocha zwierzęta (pomagamy zwierzakom w potrzebie, jako wolontariusze, sami mamy w domu 3 psy, i wiem że je bardzo kocha, poprzednim razem psy zabrałam ze sobą, i wiem jak bardzo to przeżył), ale jest trochę pogubiony, taki Piotruś Pan, a wiadomo ja robię się coraz starsza, zbliżam się do 30 i moje wymagania się zmieniają, nie mam ochoty pilnować swojego faceta, bo potrzebuje własnie faceta nie dziecka które musze pilnowac i zastanawiać się czy czasem mnie nie oszukuje...
Co mam robić? Walczyć o ten związek?

Słuchaj, alkoholikowi się nic nie "należy", wymagania po terapii są proste: nigdy, wcale, zero. Bo zacznie się od piwa codziennie a skończy się na ciągu większym niż kiedykolwiek. Tu nie ma żadnego ale, może sobie być cudownym człowiekiem ale jak nie przestanie pić to nie możesz go traktować poważnie ani planować przyszłości