porównywanie się do rówieśniczek

dzulietta_w · 2016-06-21, 18:03

W porównaniu do rówieśniczek jestem nikim. Tak o sobie myślę, bo taka jest prawda i nie chcę sobie wmawiać, że jest inaczej. Nie potrafię w żaden sposób zaakceptować siebie. Moje główne problemy to kompleksy. Mam ich sporo, jestem brzydka (sylwetka typu skinny-fat, słabe włosy, rzadkie brwi i uzębienie w opłakanym stanie przez to że rodzice zaniedbali leczenie orto w dzieciństwie bo mama uznawała metalowe druty za brzydkie i do dziś tak twierdzi), a teraz wygląd liczy się wszędzie. Przez swoją brzydotę jestem nieśmiała, nigdy nie miałam chłopaka, co z kolei sprawia, że czuję się samotna. Mogłabym się pocieszać, że jeszcze przyjdzie czas na takie rzeczy, ale mam już 25 lat i moje życie już raczej się nie zmieni, co najwyżej na gorsze. Do tego moje dotychczasowe koleżanki mają już rodziny, robią kariery. Ja jestem skończoną ofiarą, dlatego mimo skończenia studiów, szukałam pracy jako ekspedientka albo sprzątaczka i w tym zawodzie też pracuję. Czuję się jak nieudacznik (bo nim jestem) patrząc na koleżanki, które osiągają sukces na każdym polu. Nie są to może sukcesy na miarę bycia prezesem międzynarodowych korporacji, ale przynajmniej nie wstydzą się mówić o swojej pracy, widzę że są zadbane, dobrze ubrane, uśmiechnięte, mają z kim spędzać czas, a na mnie nikt nawet nigdy nie spojrzał. Czy warto jeszcze próbować to jakoś zmieniać albo pogodzić się ze swoim losem? Tak myślę, że w moim wieku już trudno coś zmienić, kobieta się starzeje i wygląda coraz gorzej, faceta już nie znajdę bo większość jest zajętych a jeśli nawet nie to mają jakieś doświadczenie z kobietami a ja nie chcę być którąś z kolei. Ale to nie jest największa tragedia, bo jestem typem introwertyczki i związek by mnie dusił. Największą tragedią jest to, że zawiodłam samą siebie i nie mogę powiedzieć, że jestem szczęśliwa, patrzę z obrzydzeniem w lustro kiedy moje koleżanki cieszą się życiem. Co o tym myślicie?

thirky · 2016-06-21, 18:08

Myślę że powinnaś pójść do psychologa żeby pomógł Ci uporać się z tym.

Djuno · 2016-06-21, 18:10

Cytat:

Napisane przez thirky

Myślę że powinnaś pójść do psychologa żeby pomógł Ci uporać się z tym.

Psychoterapia najlepiej.
I raczej wyprowadzka.

thirky · 2016-06-21, 18:12

Co studiowałaś?

cholernarejestracja · 2016-06-21, 18:50

Cytat:

Napisane przez dzulietta_w

W porównaniu do rówieśniczek jestem nikim. Tak o sobie myślę, bo taka jest prawda i nie chcę sobie wmawiać, że jest inaczej. Nie potrafię w żaden sposób zaakceptować siebie. Moje główne problemy to kompleksy. Mam ich sporo, jestem brzydka (sylwetka typu skinny-fat, słabe włosy, rzadkie brwi i uzębienie w opłakanym stanie przez to że rodzice zaniedbali leczenie orto w dzieciństwie bo mama uznawała metalowe druty za brzydkie i do dziś tak twierdzi), a teraz wygląd liczy się wszędzie. Przez swoją brzydotę jestem nieśmiała, nigdy nie miałam chłopaka, co z kolei sprawia, że czuję się samotna. Mogłabym się pocieszać, że jeszcze przyjdzie czas na takie rzeczy, ale mam już 25 lat i moje życie już raczej się nie zmieni, co najwyżej na gorsze. Do tego moje dotychczasowe koleżanki mają już rodziny, robią kariery. Ja jestem skończoną ofiarą, dlatego mimo skończenia studiów, szukałam pracy jako ekspedientka albo sprzątaczka i w tym zawodzie też pracuję. Czuję się jak nieudacznik (bo nim jestem) patrząc na koleżanki, które osiągają sukces na każdym polu. Nie są to może sukcesy na miarę bycia prezesem międzynarodowych korporacji, ale przynajmniej nie wstydzą się mówić o swojej pracy, widzę że są zadbane, dobrze ubrane, uśmiechnięte, mają z kim spędzać czas, a na mnie nikt nawet nigdy nie spojrzał. Czy warto jeszcze próbować to jakoś zmieniać albo pogodzić się ze swoim losem? Tak myślę, że w moim wieku już trudno coś zmienić, kobieta się starzeje i wygląda coraz gorzej, faceta już nie znajdę bo większość jest zajętych a jeśli nawet nie to mają jakieś doświadczenie z kobietami a ja nie chcę być którąś z kolei. Ale to nie jest największa tragedia, bo jestem typem introwertyczki i związek by mnie dusił. Największą tragedią jest to, że zawiodłam samą siebie i nie mogę powiedzieć, że jestem szczęśliwa, patrzę z obrzydzeniem w lustro kiedy moje koleżanki cieszą się życiem. Co o tym myślicie?

Myślę, że jesteś straszną jęczybułą i nieudacznikiem trochę na własne życzenie. I że powinnaś iść do psychologa.

showmust · 2016-06-21, 19:06

Co robisz dla siebie, aby zmienić tę sytuację ?

dzulietta_w · 2016-06-21, 19:09

Byłam i psychologa i rady jakie mi dała pani psycholog to w skrócie: znalezienie hobby, próba akceptacji siebie, znalezienie swoich mocnych stron, wyjścia, na początek na krótki spacer, potem dłuższy, do kina, potem na jakieś wystawy, w miejsca, gdzie można poznać ludzi.

Zapłaciłam za wizytę, która mi nic nie dała.

thirky · 2016-06-21, 19:10

Cytat:

Napisane przez dzulietta_w

Byłam i psychologa i rady jakie mi dała pani psycholog to w skrócie: znalezienie hobby, próba akceptacji siebie, znalezienie swoich mocnych stron, wyjścia, na początek na krótki spacer, potem dłuższy, do kina, potem na jakieś wystawy, w miejsca, gdzie można poznać ludzi.

Zapłaciłam za wizytę, która mi nic nie dała.

Idź do psychoterapeuty. Jedna wizyta niczego nie załatwi, to będzie trwało latami

dzulietta_w · 2016-06-21, 19:10

Cytat:

Napisane przez showmust

Co robisz dla siebie, aby zmienić tę sytuację ?

Nie wiem od czego zacząć.

dzulietta_w · 2016-06-21, 19:11

Cytat:

Napisane przez thirky

Co studiowałaś?

Skandynawistykę, skończyłam tylko licencjat.

thirky · 2016-06-21, 19:14

Co studiowałaś autorko? Może da radę znaleźć pracę w zawodzie?

showmust · 2016-06-21, 19:17

Cytat:

Napisane przez dzulietta_w

Skandynawistykę, skończyłam tylko licencjat.

To chyba dobry kierunek ?

Wiesz co sporo rzeczy się zgadza że mną

. Tez mam 25 lat i taka sylwetkę, beznadziejne włosy i zęby. Ale mam aparat ibecnie aby to poprawic.Zaczęłam ostatnio chodzić na basen inmam nadzieję że coś zmienie. Ponadto od października planuje kolejne studia, mam zamiar starać się podnosić swoje kwalifikacje i umiejętności ( też skończyłam kierunek uznawany za słaby).
Co do włosów ciężko mi coś poradzić bo samej mi się ciężko z tym uporać

.

adult90 · 2016-06-21, 19:25

Cytat:

Napisane przez dzulietta_w

W porównaniu do rówieśniczek jestem nikim. Tak o sobie myślę, bo taka jest prawda i nie chcę sobie wmawiać, że jest inaczej.

Chcesz, a nawet powinnaś...

Cytat:

Napisane przez dzulietta_w

Nie potrafię w żaden sposób zaakceptować siebie. Moje główne problemy to kompleksy. Mam ich sporo, jestem brzydka (sylwetka typu skinny-fat, słabe włosy, rzadkie brwi i uzębienie w opłakanym stanie przez to że rodzice zaniedbali leczenie orto w dzieciństwie bo mama uznawała metalowe druty za brzydkie i do dziś tak twierdzi), a teraz wygląd liczy się wszędzie.

Wygląd pomaga. Ale to sposob bycia, zachowania, mówienia ma największe znaczenie. Gdybym miała zatrudnić osobę zakompleksioną, niepewną i postrzegającą wszystko jako zło... to nie zatrudniłabym jej nawet gdyby była człowiekiem bardzo atrakcyjnym fizycznie. Musisz to sobie uświadomić. Jesteś tym, o czym myślisz.
Poza tym, co stoi na przeszkodzie abyś zadbała o siebie i poczuła się lepiej? Zmień sposób odżywiania, biegaj, uprawiaj sporty, chodź na długie spacery, zapisz się na siłownię. Od razu Twoje ciało się zmieni. Do tego rób sobie częściej "dzień SPA", peeling, maseczka, rozpieszczaj Siebie... poczujesz się wspaniale

Cytat:

Napisane przez dzulietta_w

Przez swoją brzydotę jestem nieśmiała, nigdy nie miałam chłopaka, co z kolei sprawia, że czuję się samotna. Mogłabym się pocieszać, że jeszcze przyjdzie czas na takie rzeczy, ale mam już 25 lat i moje życie już raczej się nie zmieni, co najwyżej na gorsze.

Masz dopiero 25 lat, nie 50. Świat stoi przed Tobą otworem, otrząśnij się.

Cytat:

Napisane przez dzulietta_w

Do tego moje dotychczasowe koleżanki mają już rodziny, robią kariery. Ja jestem skończoną ofiarą, dlatego mimo skończenia studiów, szukałam pracy jako ekspedientka albo sprzątaczka i w tym zawodzie też pracuję. Czuję się jak nieudacznik (bo nim jestem) patrząc na koleżanki, które osiągają sukces na każdym polu. Nie są to może sukcesy na miarę bycia prezesem międzynarodowych korporacji, ale przynajmniej nie wstydzą się mówić o swojej pracy, widzę że są zadbane, dobrze ubrane, uśmiechnięte, mają z kim spędzać czas, a na mnie nikt nawet nigdy nie spojrzał.

Przecież możesz zmienić pracę... na taką, z której będziesz dumna, skoro obecna Cię nie satysfakcjonuje. Wszystko z czasem, jak będziesz gotowa i nadarzy się ciekawa opcja. Zadbana - też możesz być, co Ci w tym przeszkadza? Higiena i uśmiech na twarzy, czasem nowa sukienka czy bluzka i od razu człowiek się inaczej czuje. Czy w swojej miejscowości masz znajomych? A skoro Twoje koleżanki mają lepsze prace, to może kiedyś polecą Ciebie, rozmawiasz z nimi pod tym kątem? To są koleżanki, czy "dalekie koleżanki", bo to też różnica...

Cytat:

Napisane przez dzulietta_w

Czy warto jeszcze próbować to jakoś zmieniać albo pogodzić się ze swoim losem?

Masz dopiero 25 lat... zostało Ci ok 60 lat życia

Jeszcze milion razy będziesz "próbować", "zmieniać". Czy warto? Oczywiście. Przez całe zycie warto i na tym to właśnie polega.

Cytat:

Napisane przez dzulietta_w

Tak myślę, że w moim wieku już trudno coś zmienić, kobieta się starzeje i wygląda coraz gorzej, faceta już nie znajdę bo większość jest zajętych a jeśli nawet nie to mają jakieś doświadczenie z kobietami a ja nie chcę być którąś z kolei. Ale to nie jest największa tragedia, bo jestem typem introwertyczki i związek by mnie dusił.

Skąd wiesz, skoro nigdy nie byłaś w związku? Może trafisz na kogoś, z kim nie będziesz się dusiła?

Poza tym, musisz patrzeć realnie i zapomnij, że dla kogoś będziesz pierwszą dziewczyną... Raczej przyjmij do wiadomości, że ludzie miewają związki i nawet będąc którąś z kolei, możesz się stać tą najlepszą.

Cytat:

Napisane przez dzulietta_w

Największą tragedią jest to, że zawiodłam samą siebie i nie mogę powiedzieć, że jestem szczęśliwa, patrzę z obrzydzeniem w lustro kiedy moje koleżanki cieszą się życiem. Co o tym myślicie?

Myślę, że strasznie mocno obserwujesz koleżanki, zamiast skupić się na swoim życiu... Na prawdę, nie warto abyś marnowała swój czas na porównywanie, lepiej wykorzystaj swoje myśli i czas na zajęcie się własnymi sprawami. Wszystko wygląda pięknie z boku. Skup się na sobie i otwórz się bardziej do świata, pozwól aby inni dostrzegli Twoje mocne strony a na pewno takowe posiadasz

A jak masz możliwości finansowe - skonsultuj się z psychoterapeutą, ponieważ niesamowicie pesymistycznie podchodzisz do swojego życia. Całkowicie niepotrzebnie, ponieważ z radosną postawą o wiele łatwiej i przyjemniej osiągałabyś kolejne małe cele

P.S. Jaki kierunek skończyłaś? I jak duże jest Twoje miasto?

mary_poppins · 2016-06-21, 19:29

1. Dlaczego nie szukasz pracy związanej z ukończonym kierunkiem? Zaje... trudno jest się dostać na te studia, więc musisz mieć łeb, znać języki - swobodnie mogłabyś szukać w firmach, które szkolą osoby znające niepopularny język obcy. Po co usilnie szukasz pracy, której się potem wstydzisz?
2. Narzekasz, że jesteś skinny fat - dlaczego nie ćwiczysz? Masz rzadkie brwi - dlaczego nie malujesz? Starałaś się cokolwiek zdziałać w kwestii wyglądu?

**201712242137** · 2016-06-21, 19:44

Cytat:

Napisane przez mary_poppins

1. Dlaczego nie szukasz pracy związanej z ukończonym kierunkiem? Zaje... trudno jest się dostać na te studia, więc musisz mieć łeb, znać języki - swobodnie mogłabyś szukać w firmach, które szkolą osoby znające niepopularny język obcy.

No właśnie, też mnie to dziwi. Ja w swoim mieście często widzę oferty pracy w różnych korporacjach ze szwedzkim, z norweskim też chyba jakieś widziałam, na pewno z fińskim. I wcale nie wymagają doświadczenia. Naprawdę trudno mi uwierzyć, że nie możesz czegokolwiek znaleźć. Chyba, że masz słaby angielski, bo to jednak podstawa, ale zawsze można to zmienić.

thirky · 2016-06-21, 19:47

Jezuuuuu dziewczynooooooo. Gdzie studiowałaś? Skoro skandynawistyka a nie konkretna filologia to pewnie Gdańsk/szczecin? Który język znasz najlepiej?
Uzbieraj sobie wyjedź do tego kraju zdaj testy państwowe, zacznij uczyć ludzi, zakrec się za pracą z językiem serio poznasz paru ludzi i to praca ciebie zacznie szukać

---------- Dopisano o 20:47 ---------- Poprzedni post napisano o 20:46 ----------

Cytat:

Napisane przez mary_poppins

1. Zaje... trudno jest się dostać na te studia, ?

W Poznaniu fakt, ale na pozostałych uczelniach tak nie jest

adult90 · 2016-06-21, 20:06

Cytat:

Napisane przez dzulietta_w

Nie wiem od czego zacząć.

Doczytałam o tej skandynawistyce więc z językiem norweskim czy szwedzkim to możesz iść do korpo, warto spróbować. Kobieto! Szlifuj intensywnie te języki bo to potęga... osoby takie jak Ty, są potrzebne w wielu firmach

Zacznij od tego aby określić swoje umiejętności językowe i w razie potrzeby po prostu douczaj się. Po pracy. Masz cel

z czasem zmienisz pracę na taką która Ci odpowiada. Ale musisz do tego dążyć

---------- Dopisano o 19:06 ---------- Poprzedni post napisano o 18:55 ----------

Cytat:

Napisane przez dzulietta_w

Byłam i psychologa i rady jakie mi dała pani psycholog to w skrócie: znalezienie hobby, próba akceptacji siebie, znalezienie swoich mocnych stron, wyjścia, na początek na krótki spacer, potem dłuższy, do kina, potem na jakieś wystawy, w miejsca, gdzie można poznać ludzi.

Zapłaciłam za wizytę, która mi nic nie dała.

Ile z tych rzeczy już zrealizowałaś?
Odkryłaś hobby metodą prób i błędów? Jakich zajęć próbowałaś?
Wypisałaś swoje mocne strony? Ile ich jest, jakie to są kwestie?
Dokąd chodzisz w tygodniu, dokąd w weekendy?

Rozmowa, rozmowa, rozmowa z psychoterapeutą

**201803071142** · 2016-06-21, 20:40

Kobito, ludzie latami chodzą na Terapię, a Ty oczekiwałaś cud rozwiązania w 45 minut?!

Po tym co czytam widzę, że katastrofizujesz, generalizujesz i wyolbrzymiasz. To terminy z CPT, spróbuj się zapoznać z ich definicją, może zauważysz schematy we własnym myśleniu.

Przypomnij sobie, kiedy zaczęły się problemy, odpowiedz sobie, czy jesteś ciągle zmęczona, nic Cię nie cieszy, przygnębiona.

I polecam psychoterapię poznawczo-behawioralną, bo masz cały system fałszywych myśli w głowie (tzw destruktywne przekonania rdzenne, poczytaj też czym jest NAT), który trzeba przestawić.

kennedy · 2016-06-22, 06:58

Takim podejsciem przyciagasz autorko to co najgorsze to siebie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

zlosliwosc · 2016-06-22, 07:26

Dziewczyno, masz dopiero 25 lat! Dużo dziewczyn w tym wieku i starszych nie ma faceta, to nie jest nic dziwnego... I można sobie w tym wieku znaleźć fajnego faceta, teraz już mało kto żeni się w wieku 20 lat :-D uszy do góry!

Postaraj się patrzeć na siebie bardziej pozytywnie. Ja na podstawie tego co napisałaś widzę ambitną, mądra dziewczynę, która skończyła nietypowy kierunek studiów. To normalne, że pracy w zawodzie szuka się dłużej. Teraz widzę osobę, która żadnej pracy się nie boi i która woli sprzątać, niż brać zasiłek czy być na utrzymaniu rodziców. Bardzo szanuję takie osoby! Co do koleżanek, to podejdź z dystansem to ich 'sukcesu' bo to co Ci mówią to jedno, a tak na prawdę może być zupełnie inaczej... Miałam znajomą, która opowiadała jak to nie jest asystentem jakiegoś tam prezesa i jak to nie ma ważnej i odpowiedzialnej pracy, a się okazało, że jej obowiązkiem to było sprzątanie w biurze i robienie kawy cały dzień... Także nie gloryfikuj swoich koleżanek, bo mogą mieć po prostu dobrą gadkę :-P

LightLeaf · 2016-06-22, 09:13

Cytat:

Napisane przez dzulietta_w

jestem brzydka (sylwetka typu skinny-fat, słabe włosy, rzadkie brwi i uzębienie w opłakanym stanie przez to że rodzice zaniedbali leczenie orto w dzieciństwie bo mama uznawała metalowe druty za brzydkie i do dziś tak twierdzi), a teraz wygląd liczy się wszędzie

Nad skinny fat można fantastycznie pracować - 5-6 razy w tygodniu Skalpel z Ewą Chodakowską. Zakładam że komputer masz, więc podstawowe narzędzie też. Zacznij dziś.
Włosy - poczytaj różne blogi o pielęgnacji włosów, zacznij je olejować np olejem kokosowym.
Rzadkie brwi - olejek rycynowy codziennie na noc nanoszony na brwi, kosztuje grosze w aptece.
Zęby - zacznij odkładać na aparat, nie myśl o tym, co myśli Twoja mama, tylko jak Ty się z tym czujesz, czasu nie cofniesz.

Wygląd ma znaczenie, ale nad wieloma rzeczami możemy pracować stosunkowo niedużym kosztem. Niestety nikt tego nie zrobi za nas.
Miej zawsze zadbane dłonie, nawilżaj skórę, noś czyste buty, niepogniecione ubrania. To "robi" ogólne wrażenie.

Cytat:

Napisane przez dzulietta_w

Przez swoją brzydotę jestem nieśmiała, nigdy nie miałam chłopaka, co z kolei sprawia, że czuję się samotna. Mogłabym się pocieszać, że jeszcze przyjdzie czas na takie rzeczy, ale mam już 25 lat i moje życie już raczej się nie zmieni, co najwyżej na gorsze.

Na szczęście, to jedynie Twoje przekonanie. Dopóki go nie zmienisz to faktycznie Twoje życie się nie zmieni. Pytanie czy naprawdę tego chcesz.

Cytat:

Napisane przez dzulietta_w

Do tego moje dotychczasowe koleżanki mają już rodziny, robią kariery. Ja jestem skończoną ofiarą, dlatego mimo skończenia studiów, szukałam pracy jako ekspedientka albo sprzątaczka i w tym zawodzie też pracuję. Czuję się jak nieudacznik (bo nim jestem) patrząc na koleżanki, które osiągają sukces na każdym polu. Nie są to może sukcesy na miarę bycia prezesem międzynarodowych korporacji, ale przynajmniej nie wstydzą się mówić o swojej pracy, widzę że są zadbane, dobrze ubrane, uśmiechnięte, mają z kim spędzać czas, a na mnie nikt nawet nigdy nie spojrzał.

Dlaczego po skończeniu studiów szukałaś właśnie takiej pracy? To jest zastanawiające. Czy odbywałaś jakieś staże przez te 3 lata, podejmowałaś jakąś aktywność w kole naukowym, jakiejś sekcji, cokolwiek?
Twoje koleżanki nie wstydzą się mówić o swojej pracy mimo, iż nie odnoszę dużych sukcesów. Gdzie teraz pracujesz? Jesteś ekspedientką i nie możesz w tym momencie od tak zmienić pracy? Bądź wspaniałym doradcą dla klienta! Jeśli pracujesz w sklepie spożywczym uśmiechaj się do tych zwykle ponurych ludzi - to ma znaczenie, może dla kogoś Twój uśmiech będzie jedynym jaki zobaczy tego dnia.

Szukaj pracy w swoim zawodzie nawet jeśli wg wymagań na dane stanowisko Twoje umiejętności są za niskie - to częsta pulapka, nie starają się nawet dostać pracy, bo uważają że ich kompetencje są znacznie za niskie, a te trzeba podnieść po prostu. Najwyżej pójdziesz dalej.
Zmień nastawienie - to podstawa, chciej się rozwijać - uczyń z tego swój podstawowy atut.
Jeśli skandynawistyka to Twoja pasja - kolejny raz uczyń z tego atut, mów o tym dlaczego to jest właśnie to - pracodawcy na rozmowie/w liście motywacyjnym.
Jeśli skandynawistyka to nie jest to - szukaj dalej, bezpłatne podyplomówki, kursy, nauka w domu, cokolwiek.

Wiem jak to jest czuć się jakby się było na dnie. Masz dwa wyjścia - siedzieć na tym dnie (ale niżej nie upadniesz) albo zacząć z niego wychodzić. Wybór należy do Ciebie.

Cytat:

Napisane przez dzulietta_w

Czy warto jeszcze próbować to jakoś zmieniać albo pogodzić się ze swoim losem? Tak myślę, że w moim wieku już trudno coś zmienić, kobieta się starzeje i wygląda coraz gorzej, faceta już nie znajdę bo większość jest zajętych a jeśli nawet nie to mają jakieś doświadczenie z kobietami a ja nie chcę być którąś z kolei. Ale to nie jest największa tragedia, bo jestem typem introwertyczki i związek by mnie dusił. Największą tragedią jest to, że zawiodłam samą siebie i nie mogę powiedzieć, że jestem szczęśliwa, patrzę z obrzydzeniem w lustro kiedy moje koleżanki cieszą się życiem. Co o tym myślicie?

Przy godzeniu się z losem przegrywasz na starcie. Chcesz być przegrana?

Na bycie "którąś z kolei" nic Ci nie poradzę. Ludzie w pewnym wieku po prostu podejmują kontakty międzyludzkie, także seksualne. To ma swoje plusy wbrew pozorom.

Z perspektywy czasu stwierdzam, że nie chciałabym dla partnera być pierwszą kobietą.

Ludzie będą Cię postrzegać podobnie jak Ty na siebie. Smutni ludzie nie wytwarzają pozytywnej energii, niestety. Najprawdopodobniej, wbrew temu co sądzisz, wyglądasz normalnie, więc to dobra podstawa, żeby się nieco podrasować i zacząć nad tą pewnością siebie pracować.

Poza tym za dużo czasu marnujesz chyba na wielkie rozkminy zamiast działanie. Ze trzy treningi już byś zrobila w tym czasie.

A efekty są po 10. Zamiast myśleć - działaj.
Podejrzewam, że w domu też miałaś jakieś syfy, więc jeśli tylko masz możliwość podejmij jakąś psychoterapię lub chociaż czytaj książki, które pomagają odnaleźć własne ja - już lepsze to niż bezsensowne rozkminianie wszystkiego.

xxanaxx96 · 2016-06-22, 13:20

Hmm, coraz częściej widzę, że nie tylko ja mam ten okropnie męczący problem z porównywaniem się do innych. Co prawda ja jeszcze nie pracuję, więc na szczęście nie muszę martwić się tym, że inni zarabiają nie wiadomo ile pieniędzy, a ja siedzę przykładowo na kasie i zarabiam marne grosze... Poza tym mam to wielkie szczęście, że znalazłam miłość swojego życia i jestem naprawdę szczęśliwa, ale...
No właśnie, i tu jest to cholerne "ALE"...
Nie mogę się przestać porównywać do innych. Nie potrafię, po prostu nie umiem, mimo że naprawdę zależy mi jak na niczym innym, żeby w końcu po prostu się ogarnąć i przestać. Czuję się źle w swoim ciele, nie lubię swojej twarzy, swojej dużej pupy, masywnych ud, włosów na praktycznie każdej części ciała (jestem brunetką i wszystko widać niestety), ale... TYLKO WTEDY, gdy oglądam inne dziewczyny.
Jak siedzę w domu i patrzę na siebie w lustrze, to stwierdzam, że wcale nie jest aż tak źle ze mną, mam też wiele plusów, ale gdy już wychodzę na ulicę/do szkoły i widzę te wszystkie super dziewczyny, to po prostu chce mi się ryczeć. W każdej widzę coś lepszego, do każdej się porównuję i nie potrafię tego opanować. Ale chyba i tak najgorzej jest z przeglądaniem tych wszystkich instagramów i facebooków, tym bardziej gdy są to koleżanki mojego TŻ i wstawiają zdjęcia odsłaniające całe ciało, załóżmy że w stroju kąpielowym nad morzem, albo tańczące na rurze... Ja taka nie jestem, wiem że mi do szczęścia nie jest potrzebne pokazywanie swojego ciała światu, ale jednak gdzieś tam mnie kłuje, że nie jestem taka "super" jak one.
No i sama nie wiem jak sobie pomóc, jak nie martwić się o inne dziewczyny i polubić siebie, tak po prostu. Najgorzej że uroiło mi się, że mój TŻ wolałby żebym wyglądała tak jak one, chociaż to nieprawda, bo przecież kocha mnie taką jaką jestem. I nawet jeśli uważa je za ładne, to wcale nie znaczy że są ode mnie lepsze, że wolałby z nimi być...
Ja to wiem, tylko niestety, takie racjonalne myślenie mija od razu, gdy tylko znowu zobaczę lepszą i ładniejszą ode mnie dziewczynę.
Czy ktoś chciałby pomóc również mi?

MissChievousTess · 2016-06-22, 13:53

Ideałów nie ma. Naprawdę. Każdy człowiek ma wżyciu jakieś nieidealne sfery- np. kobieta może robić karierę, ale mieć nerwicę, problemy ze snem i nie mieć czasu na dbanie o swój związek. Nie ma sensu porównywać siebie do innych bo jest się sobą,a nie kimś innym. Warto porównywać siebie z przeszłości do siebie obecnie bo wtedy widać czy robimy postępy. No, a kompleksy- cóż można je potraktować zadaniowo, jako problemy do rozwiązania. Skinny fat? No to np. siłownia. Problemy z zębami? No to odłożyć na wizytę u dentysty i aparat, wybielanie czy licówki- co tam komu potrzebne. Albo zaakceptować swoje niedoskonałości bo przecież sam wygląd szczęścia nie gwarantuje. Gdyby tak było np. Marylin Monroe raczej nie zaćpałaby się na śmierć. Wobec wszelkich problemów można przyjąć dwie postawy: albo rozpamiętywania ich w nieskończoność i bierności- tak jest jak wpędzacie się w kompleksy i nic z tym nie robicie albo potraktować problemy zadaniowo jako praktyczne kwestie do rozwiązania metodą małych kroczków.

---------- Dopisano o 14:53 ---------- Poprzedni post napisano o 14:51 ----------

Poza tym już są badania, że social media wpędzają w depresję i nasilają porównywanie się do innych, więc zamiast FB czy instagrama polecam np. Tidal czy Spotify- muzyczki sobie posłuchajcie bo muzyka poprawia samopoczucie.

xxanaxx96 · 2016-06-22, 14:04

Cytat:

Napisane przez MissChievousTess

Poza tym już są badania, że social media wpędzają w depresję i nasilają porównywanie się do innych, więc zamiast FB czy instagrama polecam np. Tidal czy Spotify- muzyczki sobie posłuchajcie bo muzyka poprawia samopoczucie.

O, o! Właśnie, i ja jestem tego świadoma jak najbardziej! Już kilka razy dezaktywowałam swoje konto, ale zawsze wracałam. No bo jak niby zrezygnować z facebooka, mając 20 lat i potrzebując go mimo wszystko do kontaktu z innymi? Da się tak w ogóle?

**201607040946** · 2016-06-22, 14:11

Śmieszą mnie trochę te rady. Przecież już w pierwszym poście widać, że autorka nie tego potrzebuje.

Post thirky jest odpowiedzią.

Izma56O · 2016-06-22, 14:18

Cytat:

Napisane przez xxanaxx96

O, o! Właśnie, i ja jestem tego świadoma jak najbardziej! Już kilka razy dezaktywowałam swoje konto, ale zawsze wracałam. No bo jak niby zrezygnować z facebooka, mając 20 lat i potrzebując go mimo wszystko do kontaktu z innymi? Da się tak w ogóle?

kiedyś też często się porównywałam do innych, ale trzeba się tego oduczyć. To bardzo zły nawyk, a zdjęcia z fb czy insta wcale nie świadczą o tym, ze ktoś jest super szczęśliwy i spełniony. Ludzie próbują się też w ten sposób dowartościowywac.

Sybil_ · 2016-06-22, 14:22

nie porównuj się do innych, żyj własnym życiem
Ja też mam 30 lat i pod wieloma względami jestem opóźniona w stosunku do moich rówieśniczek, ale nie poddaję się tylko walczę jak umiem, żeby choć trochę zmienić swoje życie na lepsze.

monika1304 · 2016-06-23, 08:58

Gdy czytam takie posty, aż mnie korci by spotkać się z autorką i trzasnąć jej metamorfozę, pokazać jak łatwo można wydobyć piękno z KAŻDEJ kobiety!
Nie chodzi o zabawę w Sablewską, po prostu lubię pokazywać ludziom ich drugie "ja"

Zefirkowa · 2016-06-23, 09:32

Polecam przeczytać http://www.kreatywa.net/2015/05/spok...e-wyrasta.html

dzulietta_w · 2016-06-25, 13:29

Cytat:

Napisane przez Zefirkowa

Polecam przeczytać http://www.kreatywa.net/2015/05/spok...e-wyrasta.html

Nie wyrasta się z bycia brzydulą, czego ta Pani jest dobrym przykładem. Niektóre kobiety pozostają brzydkie na zawsze. To, że złapała jakiegoś faceta nie znaczy, że wyrosła z bycia brzydulą. Brzydkie kobiety mają tym gorzej, że mogą zostać upokorzone, bo facetowi jak tylko nadarzy się okazja, poleci do innej, ładniejszej.

2016-06-21, 18:03	#1
dzulietta_w Przyczajenie Zarejestrowany: 2016-06 Wiadomości: 6	porównywanie się do rówieśniczek W porównaniu do rówieśniczek jestem nikim. Tak o sobie myślę, bo taka jest prawda i nie chcę sobie wmawiać, że jest inaczej. Nie potrafię w żaden sposób zaakceptować siebie. Moje główne problemy to kompleksy. Mam ich sporo, jestem brzydka (sylwetka typu skinny-fat, słabe włosy, rzadkie brwi i uzębienie w opłakanym stanie przez to że rodzice zaniedbali leczenie orto w dzieciństwie bo mama uznawała metalowe druty za brzydkie i do dziś tak twierdzi), a teraz wygląd liczy się wszędzie. Przez swoją brzydotę jestem nieśmiała, nigdy nie miałam chłopaka, co z kolei sprawia, że czuję się samotna. Mogłabym się pocieszać, że jeszcze przyjdzie czas na takie rzeczy, ale mam już 25 lat i moje życie już raczej się nie zmieni, co najwyżej na gorsze. Do tego moje dotychczasowe koleżanki mają już rodziny, robią kariery. Ja jestem skończoną ofiarą, dlatego mimo skończenia studiów, szukałam pracy jako ekspedientka albo sprzątaczka i w tym zawodzie też pracuję. Czuję się jak nieudacznik (bo nim jestem) patrząc na koleżanki, które osiągają sukces na każdym polu. Nie są to może sukcesy na miarę bycia prezesem międzynarodowych korporacji, ale przynajmniej nie wstydzą się mówić o swojej pracy, widzę że są zadbane, dobrze ubrane, uśmiechnięte, mają z kim spędzać czas, a na mnie nikt nawet nigdy nie spojrzał. Czy warto jeszcze próbować to jakoś zmieniać albo pogodzić się ze swoim losem? Tak myślę, że w moim wieku już trudno coś zmienić, kobieta się starzeje i wygląda coraz gorzej, faceta już nie znajdę bo większość jest zajętych a jeśli nawet nie to mają jakieś doświadczenie z kobietami a ja nie chcę być którąś z kolei. Ale to nie jest największa tragedia, bo jestem typem introwertyczki i związek by mnie dusił. Największą tragedią jest to, że zawiodłam samą siebie i nie mogę powiedzieć, że jestem szczęśliwa, patrzę z obrzydzeniem w lustro kiedy moje koleżanki cieszą się życiem. Co o tym myślicie?

2016-06-21, 18:08	#2
thirky on tired little feet Zarejestrowany: 2014-06 Wiadomości: 6 200	Dot.: porównywanie się do rówieśniczek Myślę że powinnaś pójść do psychologa żeby pomógł Ci uporać się z tym. __________________ I saw it first!’ squeaked Sniff, ‘I must choose a name for it. Wouldn’t it be fun to call it Sniff? That’s so short and sweet.

2016-06-21, 18:12	#4
thirky on tired little feet Zarejestrowany: 2014-06 Wiadomości: 6 200	Dot.: porównywanie się do rówieśniczek Co studiowałaś? __________________ I saw it first!’ squeaked Sniff, ‘I must choose a name for it. Wouldn’t it be fun to call it Sniff? That’s so short and sweet.

2016-06-21, 19:06	#6
showmust Raczkowanie Zarejestrowany: 2016-05 Wiadomości: 132	Dot.: porównywanie się do rówieśniczek Co robisz dla siebie, aby zmienić tę sytuację ?

2016-06-21, 19:09	#7
dzulietta_w Przyczajenie Zarejestrowany: 2016-06 Wiadomości: 6	Dot.: porównywanie się do rówieśniczek Byłam i psychologa i rady jakie mi dała pani psycholog to w skrócie: znalezienie hobby, próba akceptacji siebie, znalezienie swoich mocnych stron, wyjścia, na początek na krótki spacer, potem dłuższy, do kina, potem na jakieś wystawy, w miejsca, gdzie można poznać ludzi. Zapłaciłam za wizytę, która mi nic nie dała.

2016-06-21, 19:14	#11
thirky on tired little feet Zarejestrowany: 2014-06 Wiadomości: 6 200	Dot.: porównywanie się do rówieśniczek Co studiowałaś autorko? Może da radę znaleźć pracę w zawodzie? __________________ I saw it first!’ squeaked Sniff, ‘I must choose a name for it. Wouldn’t it be fun to call it Sniff? That’s so short and sweet.

2016-06-21, 20:40	#18
201803071142 Konto usunięte Zarejestrowany: 2016-06 Wiadomości: 1 412	Dot.: porównywanie się do rówieśniczek Kobito, ludzie latami chodzą na Terapię, a Ty oczekiwałaś cud rozwiązania w 45 minut?! Po tym co czytam widzę, że katastrofizujesz, generalizujesz i wyolbrzymiasz. To terminy z CPT, spróbuj się zapoznać z ich definicją, może zauważysz schematy we własnym myśleniu. Przypomnij sobie, kiedy zaczęły się problemy, odpowiedz sobie, czy jesteś ciągle zmęczona, nic Cię nie cieszy, przygnębiona. I polecam psychoterapię poznawczo-behawioralną, bo masz cały system fałszywych myśli w głowie (tzw destruktywne przekonania rdzenne, poczytaj też czym jest NAT), który trzeba przestawić.

2016-06-22, 06:58	#19
kennedy Zakorzenienie Zarejestrowany: 2007-02 Wiadomości: 18 401	Dot.: porównywanie się do rówieśniczek Takim podejsciem przyciagasz autorko to co najgorsze to siebie. Wysłane z aplikacji Forum Wizaz __________________ Kiedy kobiety kogoś poznają to myślą, że to fajny facet. Jest już wstępnie zaakceptowany jako partner, a później może to tylko zepsuć lub nie. Kiedy mężczyźni kogoś poznają to myślą: „Ma niezłe nogi”.

2016-06-22, 07:26	#20
zlosliwosc Przyczajenie Zarejestrowany: 2015-06 Wiadomości: 24	Dot.: porównywanie się do rówieśniczek Dziewczyno, masz dopiero 25 lat! Dużo dziewczyn w tym wieku i starszych nie ma faceta, to nie jest nic dziwnego... I można sobie w tym wieku znaleźć fajnego faceta, teraz już mało kto żeni się w wieku 20 lat :-D uszy do góry! Postaraj się patrzeć na siebie bardziej pozytywnie. Ja na podstawie tego co napisałaś widzę ambitną, mądra dziewczynę, która skończyła nietypowy kierunek studiów. To normalne, że pracy w zawodzie szuka się dłużej. Teraz widzę osobę, która żadnej pracy się nie boi i która woli sprzątać, niż brać zasiłek czy być na utrzymaniu rodziców. Bardzo szanuję takie osoby! Co do koleżanek, to podejdź z dystansem to ich 'sukcesu' bo to co Ci mówią to jedno, a tak na prawdę może być zupełnie inaczej... Miałam znajomą, która opowiadała jak to nie jest asystentem jakiegoś tam prezesa i jak to nie ma ważnej i odpowiedzialnej pracy, a się okazało, że jej obowiązkiem to było sprzątanie w biurze i robienie kawy cały dzień... Także nie gloryfikuj swoich koleżanek, bo mogą mieć po prostu dobrą gadkę :-P

2016-06-22, 13:20	#22
xxanaxx96 Raczkowanie Zarejestrowany: 2015-03 Wiadomości: 77	Dot.: porównywanie się do rówieśniczek Hmm, coraz częściej widzę, że nie tylko ja mam ten okropnie męczący problem z porównywaniem się do innych. Co prawda ja jeszcze nie pracuję, więc na szczęście nie muszę martwić się tym, że inni zarabiają nie wiadomo ile pieniędzy, a ja siedzę przykładowo na kasie i zarabiam marne grosze... Poza tym mam to wielkie szczęście, że znalazłam miłość swojego życia i jestem naprawdę szczęśliwa, ale... No właśnie, i tu jest to cholerne "ALE"... Nie mogę się przestać porównywać do innych. Nie potrafię, po prostu nie umiem, mimo że naprawdę zależy mi jak na niczym innym, żeby w końcu po prostu się ogarnąć i przestać. Czuję się źle w swoim ciele, nie lubię swojej twarzy, swojej dużej pupy, masywnych ud, włosów na praktycznie każdej części ciała (jestem brunetką i wszystko widać niestety), ale... TYLKO WTEDY, gdy oglądam inne dziewczyny. Jak siedzę w domu i patrzę na siebie w lustrze, to stwierdzam, że wcale nie jest aż tak źle ze mną, mam też wiele plusów, ale gdy już wychodzę na ulicę/do szkoły i widzę te wszystkie super dziewczyny, to po prostu chce mi się ryczeć. W każdej widzę coś lepszego, do każdej się porównuję i nie potrafię tego opanować. Ale chyba i tak najgorzej jest z przeglądaniem tych wszystkich instagramów i facebooków, tym bardziej gdy są to koleżanki mojego TŻ i wstawiają zdjęcia odsłaniające całe ciało, załóżmy że w stroju kąpielowym nad morzem, albo tańczące na rurze... Ja taka nie jestem, wiem że mi do szczęścia nie jest potrzebne pokazywanie swojego ciała światu, ale jednak gdzieś tam mnie kłuje, że nie jestem taka "super" jak one. No i sama nie wiem jak sobie pomóc, jak nie martwić się o inne dziewczyny i polubić siebie, tak po prostu. Najgorzej że uroiło mi się, że mój TŻ wolałby żebym wyglądała tak jak one, chociaż to nieprawda, bo przecież kocha mnie taką jaką jestem. I nawet jeśli uważa je za ładne, to wcale nie znaczy że są ode mnie lepsze, że wolałby z nimi być... Ja to wiem, tylko niestety, takie racjonalne myślenie mija od razu, gdy tylko znowu zobaczę lepszą i ładniejszą ode mnie dziewczynę. Czy ktoś chciałby pomóc również mi? Edytowane przez xxanaxx96 Czas edycji: 2016-06-22 o 13:24

2016-06-22, 13:53	#23
MissChievousTess Zakorzenienie Zarejestrowany: 2012-04 Wiadomości: 12 916	Dot.: porównywanie się do rówieśniczek Ideałów nie ma. Naprawdę. Każdy człowiek ma wżyciu jakieś nieidealne sfery- np. kobieta może robić karierę, ale mieć nerwicę, problemy ze snem i nie mieć czasu na dbanie o swój związek. Nie ma sensu porównywać siebie do innych bo jest się sobą,a nie kimś innym. Warto porównywać siebie z przeszłości do siebie obecnie bo wtedy widać czy robimy postępy. No, a kompleksy- cóż można je potraktować zadaniowo, jako problemy do rozwiązania. Skinny fat? No to np. siłownia. Problemy z zębami? No to odłożyć na wizytę u dentysty i aparat, wybielanie czy licówki- co tam komu potrzebne. Albo zaakceptować swoje niedoskonałości bo przecież sam wygląd szczęścia nie gwarantuje. Gdyby tak było np. Marylin Monroe raczej nie zaćpałaby się na śmierć. Wobec wszelkich problemów można przyjąć dwie postawy: albo rozpamiętywania ich w nieskończoność i bierności- tak jest jak wpędzacie się w kompleksy i nic z tym nie robicie albo potraktować problemy zadaniowo jako praktyczne kwestie do rozwiązania metodą małych kroczków. ---------- Dopisano o 14:53 ---------- Poprzedni post napisano o 14:51 ---------- Poza tym już są badania, że social media wpędzają w depresję i nasilają porównywanie się do innych, więc zamiast FB czy instagrama polecam np. Tidal czy Spotify- muzyczki sobie posłuchajcie bo muzyka poprawia samopoczucie. __________________ Proszę zajrzyj do tego wątku i wypełnij ankietę: https://wizaz.pl/forum/showthread.php?t=733894

2016-06-22, 14:11	#25
201607040946 Konto usunięte Zarejestrowany: 2009-01 Wiadomości: 20 500	Dot.: porównywanie się do rówieśniczek Śmieszą mnie trochę te rady. Przecież już w pierwszym poście widać, że autorka nie tego potrzebuje. Post thirky jest odpowiedzią.

2016-06-22, 14:22	#27
Sybil_ Zakorzenienie Zarejestrowany: 2013-04 Lokalizacja: krk Wiadomości: 4 524	Dot.: porównywanie się do rówieśniczek nie porównuj się do innych, żyj własnym życiem Ja też mam 30 lat i pod wieloma względami jestem opóźniona w stosunku do moich rówieśniczek, ale nie poddaję się tylko walczę jak umiem, żeby choć trochę zmienić swoje życie na lepsze. __________________ wymiana https://wizaz.pl/forum/showthread.php?t=1282301

2016-06-23, 08:58	#28
monika1304 Raczkowanie Zarejestrowany: 2015-09 Lokalizacja: Wielkopolska Wiadomości: 342	Dot.: porównywanie się do rówieśniczek Gdy czytam takie posty, aż mnie korci by spotkać się z autorką i trzasnąć jej metamorfozę, pokazać jak łatwo można wydobyć piękno z KAŻDEJ kobiety! Nie chodzi o zabawę w Sablewską, po prostu lubię pokazywać ludziom ich drugie "ja" __________________ 03. 01. 2010r. 17. 01. 2014r. 17. 09. 2016r.

2016-06-23, 09:32	#29
Zefirkowa Rozeznanie Zarejestrowany: 2016-01 Wiadomości: 611	Dot.: porównywanie się do rówieśniczek Polecam przeczytać http://www.kreatywa.net/2015/05/spok...e-wyrasta.html

Ten wątek obecnie przeglądają: 1 (0 użytkowników i 1 gości)