Długotrwały związek.On kocha,ja chce odejść...

[Yrmina]

Witam Was +- 30-tki.
Jak wiele z nas przychodze tu ze swoim problemem, z wątpliwościami, z prośba o radę, opinię... Z wiadomych powodów ukrywam sie pod innym nickiem. Szukam wyjścia z sytuacji, która mnie gnębi od dłuższego czasu i może opinii postronnych osób jakoś mi pomoga.
Jestem w stałym związku prawie 6 lat, nie jesteśmy małżeństwiem - ale mieszkamy razem prawie od początku, nasz przyszły ślub to już oczywista sprawa dla wszystkich - rodziców, przyjaciół, znajomych.

ON.... wspaniały człowiek, o dobrym sercu, uczciwy, rozsądny, kochający, spokojny, pracowity, czuły, opiekuńczy - naprawdę moge o nim mówić w samych superlatywach. Oczywiście ma swoje jakieś tam wady ( ale o wiele mniej niż ja), ale takie które nie sa przyczyna większych kłopotów. Ludzie z którymi się zapoznaja odbierają od NIEGO dużo ciepła i pozytywnej energii i od razu mówią że to jest dobry człowiek. Przez 6 lat dzielnie znosi moje humorki, mój nerwowy, wybuchowy charakter i wiem że barzo mnie kocha. Zawsze tuli, całuję, głaszcze, uspokaja. Wiem że taki mężczyzna to marzenie wielu kobiet.

JA...Baaardzo wrażliwa, nie znosząca stagnacji, "kapci i TV", szukająca przygód, "gwiazda wieczoru", pragnąca miłości - w sensie nie tylko brania, ale i dawania.

Dobrze NAM razem, znamy sie "na wylot", uzupełniamy się, wspieramy, niejedno razem przeżyliśmy. Niczego nam nie brakuje, mamy mieszkanie, ja pracę, on własną firmę, wszystko jest w miare poukładane. A ja czuję się nieszczęśliwa...Pusta, zamknięta w klatce. Mam w sobie wiele miłości, namiętności, czułości - ale nie mogę Go tym obdarzać, bo wydaje mi się że kocham GO jak brata... Nie pociąga mnie jak mężczyzna, nie ma między nami ognia kiedy sie kochamy, nie potrzebuje tego prawie.

Od dawna się zastanawiałam czy nie powinniśmy się rozstać. Ale z drugiej strony przecież związek nie opiera się na miłosnych uniesianiach i ogniu namiętności i pożądania. Ważne jest zaufanie, poczucie bezpieczeństwa, ciepło którym siebie obdarzamy. Bliskie soby z którymi się dzieliłam, mówiły, dziewczyno, czego ty szukasz. Wyjdz za Niego , to wspaniały człowiek, stwórz niornalna rodzinę, miejcie dzieci i żyjcie długo i szczęsliwie.

No i tak to się ciągnie. Nie wspomnę już o tym że przed odejściem skutecznie powstrzymywał mnie strach - jak ja sobie poradzę bez Niego - (przeciez my ZAWSZE razem) i SAMA ( zaznaczam że rodzine mam bardzo daleko i moge polegac ewentualnie na 2 przyjaciółkach).

No i teraz banalna historia. Poznałam kogoś, chciałam spróbować jak to będzie inaczej, zaangażowałam się... zdradziłam (( I teraz wiadomo o co chodzi, możecie się domyśleć. Mam 2 razy więcej rozterek... Co, kogo wybrać - sprawdzony, stały, spokojny związek. Nowy , inny, pociągający, fascynujący układ. Ten drugi jest zakochany po uszy i gotowy po mnie przyjechac nawet o 2 w nocy i zabrać mnie do siebie na stałe. Czy samotność.... Strasznie mi ciężko, przykro i smutno....

Proszę Was tylko nie oceniajcie mnie... doskonale sobie zdaję sprawę ze swojego zachowania i nie potrzebuję opinii, tylko rady, świeżego spojrzenia....

[madana]

Wiesz, wydaje mi się, że baaardzo trudno spotkać dobrego człowieka jako partnera (a taki wydaje się z opisu Twój partner) na życie, takie codzienne. Moim zdaniem w tym nowym "układzie" pociąga Cię ekscytacja, inność,fascynacja, to,że może przyjechać nawet o drugiej w nocy i Cię porwać. Sama musisz wybrać, co wolisz, tego nikt za Ciebie nie zrobi, jednak ja zastanowiłabym się, bo- jak napisałam- popaprańców nie brakuje (czasem wystraczy poczytać posty, z jak tragicznymi mężczyznami wiążą się niektóe kobiety!), a udany związek tworzy się jednak z porządnym facetem.
Zastanów się też, czy dobrze poznałaś tego "nowego", na ile w tym ekscytacji, zawrotu głowy, a na ile szans na sensowny związek, kiedy ucichną motyle w brzuchu. Nie wiem, czy pomogłam, ale starałam się, bez oceniania, pokazać swoje zdanie. Pozdrawiam

[szukate]

Skrzywdziłas juz swojego patnera i musisz sie z tym nauczyc życ. Codzienne zycie to nie wieczne ekscytacje i motyle w brzuchu. Codzienność to przyjaźn,miłosci zaufanie.Mysle,ze nawet nie zdajesz sobie sprawy jak cenna osobe na całe życie masz przy swoim boku.... ale ja wiem ,że to sie czuje...Czujesz ,że chcesz byc przy nim na zawsze,w chorobie i biedzie, patrzec na niego i wierzyc ,że to ten jedyny dla którego warto posprztac w domu,zrobic pranie i zamrozic obiadek by mógł go odgrzac w mikrofali. Jeżeli nie jestes pewna wyjedz na 2,3 tyg,odpocznijcie od siebie i posłuchaj własnego serca.Nie angażuj sie w cos co jest na chwile bo tylko na chwile poczujesz sie szczesliwa i pamietaj,że w dzisiejszych czasach ciezko trafic na wartosciowego i oddanego swojej rodzinie mezczyzne...takiego który da Ci poczucie bezpieczenstwa bo to jest tak naprawde dla kobiety najwazniejsze...poczucie bezpieczenstwa emocjonalnego i świadomość,że jesteś kochana...ale on musi w Twoich oczach być prawdziwym mężczyzna !!!!!!!!!!!!!!!

[bess]

Napisane przez Yrmina

. Mam w sobie wiele miłości, namiętności, czułości - ale nie mogę Go tym obdarzać, bo wydaje mi się że kocham GO jak brata... Nie pociąga mnie jak mężczyzna, nie ma między nami ognia kiedy sie kochamy, nie potrzebuje tego prawie.

czy tak bylo od poczatku?Bo jesli tak to moim zdaniem nie da sie nic z tym zrobic.Wtedy odejdz bo marnujesz zycie sobie i jemu nie dajesz szansy zeby poznal kogos kto go pokocha nie tylko jak brata.

[miila]

Zgadzam się, że masz wspaniałą osobę przy sobie i rzadko można trafić na takiego partnera...ale to ty musisz być szczęśliwa. Jeśli masz wątpliwości to już pierwsza oznaka, że nie jest wspaniale. Może to dziwnie zabrzmi, ale to na prawdę bardzo dobrze, że spotkałaś inną osobę na swojej drodze. Pozwoli Ci to wcześniej odpowiedzieć na pytanie czy szukasz kogoś inego czy też niedoceniałaś to co masz, bo się do tego już przyzwyczaiłaś. Oboje na tym skorzystacie. Jeśli nie spróbujesz to nigdy się nie dowiesz i flustracja z tego powodu może wpłynąć jeszcze bardziej negatywnie na Twój związek. Jeśli spróbujesz a okarze się, że niedoceniłaś swojego obecnego partnera to będziesz miała okazje na "dawanie" (jak to sama nazwałaś) i postaranie się o niego tak na prawdę. Miłość dużo rzeczy wybacza. Trzeba tylko wiedzieć czy kochamy drugą osobę czy tylko jej uczucia do nas...bo kto nie chce być kochanym

[Luba]

Nie wiem czy masz wspanialego faceta u boku, bo jesli czegos Ci w nim brakuje to chyba nie jest az taki wspaniały. Przynajmniej dla Ciebie.
Nie wiem, czy ten drugi jest wspaniały i czy ewentualnie wam sie ułoży wspólne życie.
Nie wiem który z tych facetów jest Twoja "druga połowką".

Wyprowadz się, na miesiąc, dwa. Przez jakis czas nie kontaktuj się ani z jednym ani z drugim. Bedziesz miała czas na przemyslenia a także na całkiem dziecinny, ale skuteczny test: za kim bardziej tęskisz? Za tym pierwszym, za drugim, czy może ani za jednym ani za drugim?

[nika672]

Napisane przez Luba

Nie wiem czy masz wspanialego faceta u boku, bo jesli czegos Ci w nim brakuje to chyba nie jest az taki wspaniały. Przynajmniej dla Ciebie.
Nie wiem, czy ten drugi jest wspaniały i czy ewentualnie wam sie ułoży wspólne życie.
Nie wiem który z tych facetów jest Twoja "druga połowką".

Wyprowadz się, na miesiąc, dwa. Przez jakis czas nie kontaktuj się ani z jednym ani z drugim. Bedziesz miała czas na przemyslenia a także na całkiem dziecinny, ale skuteczny test: za kim bardziej tęskisz? Za tym pierwszym, za drugim, czy może ani za jednym ani za drugim?

To fakt,latwiej bedzie ci podjac decyzje,czasami nam sie wydaje ze nie kochamy juz partnera, a wystarczy male rozstanie i nasze serce sie budzi,jak nic nie poczujesz po wyprowadzce, to poddaj sie milosci

[CAMILLA11]

Znam podobną historię...Ona jednak została przy stałym partnerze,wzięła ślub,mają urocze dziecko...ale On nie jest taki idealny jak Twój,nie okazuje tylu uczuć .Kochają się,ale brak w tym związku namiętności.Myślę ,że w tym przypadku zwyciężyło przywiązanie i nacisk z zewnątrz.Chodzili ze sobą ok 10 lat.

Wiem jak ci trudno ,krzywdzisz drugiego człowieka i tak naprawdę to nie wiesz czego chcesz i co dla ciebie dobre.Szczerość moze zniszczyć Twoj wieloletni związek,ale myślę ,że skoro posunęłaś sie do zdrady to zawsze będziesz miała niedosyt w tym związku,mężczyzny przeciez nie powinno sie kochać braterską miłością.
Trudna decyzja,ale czasami chyba trzeba zaryzykować.Chwila oddechu od tego związki i przemyślenia całej sytuacji dobrze Ci zrobi.Może zrozumiesz z kim chcesz być.a musisz byc pewna na 100%,zeby nie żałowac.

ps.czy rzeczywiście nigdy nie było namiętności?Bez niej związek jest ...ubogi.

[karolinkamalinka]

Choćby Twój obecny partner był dla Ciebie najwspanialszy- nie będziesz szczęśliwa. Będziesz czuła się winna z tego powodu a jednocześnie będziesz tęskniła za ...za czymś, co trudno opisać ..z emocjami, niepokojem, namiętnością, "ogniem" "chemią" "tym czymś"...A kiedy odejdziesz i już bez poczucia,że zdradzasz będziesz mogła oddać się namiętności poczujesz brak bezpieczeństwa,spokoju ,stabilizacji ,przyjaźni jakie dawał Ci Twój długoletni związek ...Chyba,że odnajdziesz kogoś, kto będzie jednocześnie "ogniem i wodą"..

[Madziorka]

Napisane przez Yrmina

Witam Was +- 30-tki.
Jak wiele z nas przychodze tu ze swoim problemem, z wątpliwościami, z prośba o radę, opinię... Z wiadomych powodów ukrywam sie pod innym nickiem. Szukam wyjścia z sytuacji, która mnie gnębi od dłuższego czasu i może opinii postronnych osób jakoś mi pomoga.
Jestem w stałym związku prawie 6 lat, nie jesteśmy małżeństwiem - ale mieszkamy razem prawie od początku, nasz przyszły ślub to już oczywista sprawa dla wszystkich - rodziców, przyjaciół, znajomych.

ON.... wspaniały człowiek, o dobrym sercu, uczciwy, rozsądny, kochający, spokojny, pracowity, czuły, opiekuńczy - naprawdę moge o nim mówić w samych superlatywach. Oczywiście ma swoje jakieś tam wady ( ale o wiele mniej niż ja), ale takie które nie sa przyczyna większych kłopotów. Ludzie z którymi się zapoznaja odbierają od NIEGO dużo ciepła i pozytywnej energii i od razu mówią że to jest dobry człowiek. Przez 6 lat dzielnie znosi moje humorki, mój nerwowy, wybuchowy charakter i wiem że barzo mnie kocha. Zawsze tuli, całuję, głaszcze, uspokaja. Wiem że taki mężczyzna to marzenie wielu kobiet.

JA...Baaardzo wrażliwa, nie znosząca stagnacji, "kapci i TV", szukająca przygód, "gwiazda wieczoru", pragnąca miłości - w sensie nie tylko brania, ale i dawania.

Dobrze NAM razem, znamy sie "na wylot", uzupełniamy się, wspieramy, niejedno razem przeżyliśmy. Niczego nam nie brakuje, mamy mieszkanie, ja pracę, on własną firmę, wszystko jest w miare poukładane. A ja czuję się nieszczęśliwa...Pusta, zamknięta w klatce. Mam w sobie wiele miłości, namiętności, czułości - ale nie mogę Go tym obdarzać, bo wydaje mi się że kocham GO jak brata... Nie pociąga mnie jak mężczyzna, nie ma między nami ognia kiedy sie kochamy, nie potrzebuje tego prawie.

Od dawna się zastanawiałam czy nie powinniśmy się rozstać. Ale z drugiej strony przecież związek nie opiera się na miłosnych uniesianiach i ogniu namiętności i pożądania. Ważne jest zaufanie, poczucie bezpieczeństwa, ciepło którym siebie obdarzamy. Bliskie soby z którymi się dzieliłam, mówiły, dziewczyno, czego ty szukasz. Wyjdz za Niego , to wspaniały człowiek, stwórz niornalna rodzinę, miejcie dzieci i żyjcie długo i szczęsliwie.

No i tak to się ciągnie. Nie wspomnę już o tym że przed odejściem skutecznie powstrzymywał mnie strach - jak ja sobie poradzę bez Niego - (przeciez my ZAWSZE razem) i SAMA ( zaznaczam że rodzine mam bardzo daleko i moge polegac ewentualnie na 2 przyjaciółkach).

No i teraz banalna historia. Poznałam kogoś, chciałam spróbować jak to będzie inaczej, zaangażowałam się... zdradziłam (( I teraz wiadomo o co chodzi, możecie się domyśleć. Mam 2 razy więcej rozterek... Co, kogo wybrać - sprawdzony, stały, spokojny związek. Nowy , inny, pociągający, fascynujący układ. Ten drugi jest zakochany po uszy i gotowy po mnie przyjechac nawet o 2 w nocy i zabrać mnie do siebie na stałe. Czy samotność.... Strasznie mi ciężko, przykro i smutno....

Proszę Was tylko nie oceniajcie mnie... doskonale sobie zdaję sprawę ze swojego zachowania i nie potrzebuję opinii, tylko rady, świeżego spojrzenia....

Byłam dokladnie w takiej samej sytuacji z tym że u mnie nie było zdrady, rodzice i wszyscy znajomi mi powtarzali że drugiego takiego faceta jak on to ja nie znajdę był fantastyczny rozumieliśmy się bez słów uwielbiałam spędzac z nim czas, wieczorami chodzilismy na spacer czy na piwo , przegadane noce do rana, brzmi jak film romantyczny było tylko jedno ale, ja go niestety nie kochałam i po mimo moich prób, miłość nie chciała przyjść (a wręcz przeciwnie zaczeło przychodzic obrzydzenie, do każdego zbliżenia musiałam się zmuszać) zawsze mogłam na niego
liczyć to w zasadzie jest jedyny facet oprócz mojego taty który by mi nieba uchylił ale niestety jak się kogos nie kocha to mozna w końcu wpaść w depresje albo być nieszczęśliwym do końca swoich dni,
ja byłam temu bliska zresztą nie chciałam go więcej ranić, rozstaliśmy się a ja zaczełam byc z facetem który jest przeciwieństwem tamtego i teraz po mimo tego że nie jestem traktowana jak królowa i czasem mam ochotę kopnąć go w cztery litery to jestem szczęśliwa i kocham mojego TZ.
Najgorsze dla mnie było jak ex znalazł sobie kobietę, jak to usłyszałam to sie rozryczałam, dziwne i niewiem czemu przez kilka miesięcy jeszcze do siebie dzwonilismy i sobie opowiadaliśmy o swoim zyciu, ale teraz już nie dzwoni, pewnie się zakochał i jest szczęśliwy trochę mi przykro że już się nie odzywa a jednocześnie jestem szczęśliwa ze zaczyna sobie układać życie to wspaniały człowiek i życze mu z całego serca zeby był w końcu szczęśliwy.

EDIT: teraz z perspektywy czasu wiem że podjełam dobrą decyzję i cieszę się bardzo że stało się tak jak jest

[Madziorka]

Napisane przez karolinkamalinka

Choćby Twój obecny partner był dla Ciebie najwspanialszy- nie będziesz szczęśliwa. Będziesz czuła się winna z tego powodu a jednocześnie będziesz tęskniła za ...za czymś, co trudno opisać ..z emocjami, niepokojem, namiętnością, "ogniem" "chemią" "tym czymś"...A kiedy odejdziesz i już bez poczucia,że zdradzasz będziesz mogła oddać się namiętności poczujesz brak bezpieczeństwa,spokoju ,stabilizacji ,przyjaźni jakie dawał Ci Twój długoletni związek ...Chyba,że odnajdziesz kogoś, kto będzie jednocześnie "ogniem i wodą"..

całkowicie się z tym zgadzam, co do ognia i wody w jednym, to nie wierzę że są tacy faceci niestety nie ma ideałów.

[wersta]

będąc na Twoim miejscu nie zaryzykowałabym. ale jestem zupełnie inna od Ciebie (porównując to jak opisujesz swój charakter).
życzę powodzenia i trafnego wyboru.

[carolinascotties]

Ja poszłabym za tym, do czego wyrywa się moje...no właśnie...ciężko to nazwać...to nie zawsze serce.
Jestem w gorącej wodzie kąpana, jednocześnie lubię jasne sytuacje i nie mogłabym trwać przy kims, dusząc w sobie pytanie dlaczego w moim związku nie może być ognia i namiętności ...
...nie zgadzam się z tym, że w długotrwałych związkach namiętność i "elektrycznośc" wygasa

[neska951]

Napisane przez carolinascotties

...nie zgadzam się z tym, że w długotrwałych związkach namiętność i "elektrycznośc" wygasa

zgadzam się w całej rozciągłości

[Nonsens06]

W zdrowym związku jest miejsce na rutyne i ogien ,kiedy nadchodzi rutyna wiesz, że minie. Czasami ja odpedzasz ,czasami czekasz az sama odejdzie ale wiesz ,ze zmieni sie w ogien i nie szuka sie kogos do rozpalenia innego ogniska.

Przy innym ogniu ogrzejesz sie ,zostana zaspokojone twoje potrzeby ale czy zbudujesz cokolwiek innego?

Czy staly związek nie zaczął sie podobnie?bylo cudownie?motyle? podniecenie,ekscytacja?

Moze nie chcesz juz niczego budowac w stalym zwiazku?
czy twoj partner wie co czujesz?

Nikt nie odpowie Ci czy masz odejsc czy w tamtym zwiazku bedzie inaczej .

Osobiscie jestem przeciwnikiem(chociaz to za duze slowo)budowania związku na zgliszczach starego.
Myślę ,że w przypadkach związków długich ,gdzie para miesza za soba i sa to dorosli ludzie wazny jest ten okres "żałoby" .

Jakakolwiek podejmiesz decyzje poniesiesz jej konsekwencje ale trwanie posrodku moze przyniesc wieksze przykrosci.

Powodzenia

[dorinka30]

Napisane przez karolinkamalinka

Choćby Twój obecny partner był dla Ciebie najwspanialszy- nie będziesz szczęśliwa. Będziesz czuła się winna z tego powodu a jednocześnie będziesz tęskniła za ...za czymś, co trudno opisać ..z emocjami, niepokojem, namiętnością, "ogniem" "chemią" "tym czymś"...A kiedy odejdziesz i już bez poczucia,że zdradzasz będziesz mogła oddać się namiętności poczujesz brak bezpieczeństwa,spokoju ,stabilizacji ,przyjaźni jakie dawał Ci Twój długoletni związek ...Chyba,że odnajdziesz kogoś, kto będzie jednocześnie "ogniem i wodą"..

Zgadzam się w 100%!!!

Miałam podobny dylemat co Ty, wybrałam namiętność czyli OGIEŃ, nie żałuję ale czasem brak mi stabilizacji i poczucia bezpieczeństwa.

Chociaż mój związek ewaluuje, dojrzewa do stabilizacji i mój partner stara się abym czuła się w związku bezpiecznie to jednak wymaga to jeszcze pracy a w tamtym związku miałam to jakby "w zestawie". Wszystko zależy od temperamentu, ja podobnie jak Ty pomimo, że mój związek wyglądał z zewnątrz idealnie to jednak dusiłam się w nim straszliwie. W życiu zawsze jest coś za coś, coś zyskujesz coś tracisz, kwestia priorytetów.

Mimo wszystko przemyśl wszystko raz jeszcze, i może doradzałabym przyjrzenie się bliżej obiektowi Twojej fascynacji, czy jest wart tego, by zostawic poprzednie "życie" i zacząć wszystko od nowa.

[komediopisarka81]

Chyba jak napisala wczesniej LUBa nie jest on taki wspanialy bo gdyby tak bylo naprawde to napewno bylabys z nim szczesliwa i nie byloby tego postu a z tego co wnioskuje poszukujesz i porady . I nie ma tu nic do znaczenia dlugosc zwiazku moi rodzicie maja juz prawie 34 lata stazu a nadal sie szalanie kochaja jak by to ich byl pierwszy dzien i nie ma mowy o rutynie pomimo tego ze zdazja sie rowniez klotnie ale po paru godzinach konczy sie na buzaku i przeprosinach .Moze sama sie dokladnie zastanow czego chcesz i czy jestes gotowa na nowy zwiazek w ktorym przez przypadek mozesz odnalezc prawdziwe szczescie .Zycze powodzenia w podjeciu decyzji

[Madziorka]

Yrmina, co tam u ciebie? podjełaś jakąś decyzję?

[dorinka30]

Napisane przez Madziorka

Yrmina, co tam u ciebie? podjełaś jakąś decyzję?

No właśnie Yrmina jak tam ???

[magdalena_L]

Witam serdecznie!
Jestem w podobnej sytuacji, wiem co czujesz Droga Yrmino. Jestesmy ze soba od prawie 5- ciu lat. Ślub...ciagle słysze to słowo z ust rodziców mojego partnera i mojej rodziny. Ja i mój partner dobrze wiemy, że jesteśmy dla siebie najlepszymi przyjaciolmi...właśnie... w ciągu ostatnich dwóch lat kochalismy sie ze sobą 2 razy. Namiętności nie było nigdy. Ja ciągle szukam odpowiedzi na moje pytania. Mam nadzieję, że zarówno Ty jak i ja podajmiemy słuszne decyzje.
Ja jeszcze nie podjęłam decyzji.
Pozdrawiam serdecznie

[barboro]

"yarmina"bardzo dobrze Cie rozumiem bo przezywalam to samo pol roku temu.Bylam z moim bylym 7 lat i tez chcialam sie uwolnic od niego choc nie byl zly,ale zabijala mnie rutyna on strasznie we mnie zakochany.Strasznie to przezywalam,az w koncu rowniez tak jak Ty poznalam kogos i sie zakochalam przez jakies 2 miesiace spotykalam sie z nim ukradkiem,ale moj sie dowiedzial bo sprawdzil moj tel.powiedzialam ze odchodze,ale on zaczal panikowac i mowil zebym tego nie robila,wiec przez kolejny miesiac to sie ciagnelo,az w koncu nie moglam wytrzymac i powiedzialm dosc tu chodzi rowniez o moje zycie.Wiedzialam ze bedzie cierpial,ale ja chciaalm zaznac szczescia.jeszcze wspomne ze mieszkam w angli i tez nie mialam za bardzo z kim pogadac do kogo sie zwrocic.Znalazlam mieszkanie i odrazu sie przeprowadzilam.Spotykala m sie z tamtym chlopakiem,ale po miesiacu on nagle zniknal,przez jakis czas bylam nieszczesliwa,ale jeszcze ani razu nie zatesknilam za bylym.Czuje sie duzo lepiej obecnie poznalam nastepnego chlopaka i jest fajnie.Przez pare miesiecy bylam sama,ale pamietaj ze bedac sama mozesz sie duzo nauczyc,czlowiekowi potrzeba czegos takiego zeby przemyslec.Moim zdaniem powinnas zaproponowac przerwe i sie upewnic czy napewno nie chcesz z nim juz byc,bo rownie dobrze mozesz sie mylic.W moim przypadku zrobilam dobrze moje zycie jest bardziej kolorowe,robie co lubie.Pomysl o sobie i nie przejmuje sie tym co ludzie Ci mowia bo tu chodzi o Ciebie.Pozdrawiam i zycze szybkiego rozwiazania problemu

[bess]

Napisane przez magdalena_L

Witam serdecznie!
Jestem w podobnej sytuacji, wiem co czujesz Droga Yrmino. Jestesmy ze soba od prawie 5- ciu lat. Ślub...ciagle słysze to słowo z ust rodziców mojego partnera i mojej rodziny. Ja i mój partner dobrze wiemy, że jesteśmy dla siebie najlepszymi przyjaciolmi...właśnie... w ciągu ostatnich dwóch lat kochalismy sie ze sobą 2 razy. Namiętności nie było nigdy. Ja ciągle szukam odpowiedzi na moje pytania. Mam nadzieję, że zarówno Ty jak i ja podajmiemy słuszne decyzje.
Ja jeszcze nie podjęłam decyzji.
Pozdrawiam serdecznie

uciekaj!!i nie zastanawiaj sie.Ja bylam w podobnej sytuacji ale tylko przez 1,5 roku i bardzo sie meczylam mimo wszystko.Caly czas wisialo nademna to,ze czegos brakuje.

[agnessea]

niestety nikt za Ciebie nie dokona wyboru. Wiem jak jest Ci ciezko, stoisz przed bardzo trudnym wyborem. Prawdopodobnie nie bedziesz miala wsparcia wsrod najblizszych, jezeli zdecydujesz sie odejsc. Dobrze by bylo gdybys wyjechala na jakis czas, tak jak juz dziewczyny wspomnialy we wczesniejszych posatch, nabrala dystansu, rowniez do nowej znajomosci. Moze tak byc ze po latach rutyny i braku emocji po prostu zachlysnelas sie nowymi doznaniami. A moze rzeczywiscie to jest to na co czekalas...
Jednego jestem pewna, nie da sie zyc wbrew sobie , swoim uczuciom. Bedzie sie to poglebiac i doprowadzac CIe do szalenstwa.
Ja bylam w 5 letnim zwiazku z facetem ktorego kochalam nawet nie jak brata, tylko jak ojca, on kochal mnie na zaboj, mial wszystkie cechy faceta z ktorym mozna przezyc cale zycie. mimo braku sexu w naszym zwiazku - kochalismy sie tylko 2 razy, wiem ze nigdy mnie nie zdradzil i chcial byc ze mna mimo wszystko, chcociaz wiedzial ze mnie nie pociaga i ze to sie nie zmieni. odeszlam, nie z powodu innego mezczyzny, i poczulam sie 10 lat mlodsza, zaczelam czuc ze oddycham. nie zalowalam tej decyzji ani przez moment, nie zaluje i teraz kiedy jestem sama.
czy miedzy Wami kiedykolwiek byla chemia? czy bylas w nim zakochana kiedykolwiek? czy na poczatku byly te emocje i po porstu z uplywem czasu to wygaslo?
Milosc jest tym, co zastaje po calej tej poczatkowej burzy hormonów, wtedy wszystko sie weryfikuje...
Zycze Ci szczerze - bo wiem jakie to trudne - trafnej decyzji, a kiedy juz wybierzesz, zebys nie zalowala ani przez chwile swojego wyboru

[Nataniella]

Też jestem bardzo ciekawa, jak było między tobą a twoim obecnym partnerem na początku? Powinnaś wziąc pod uwagę, przy podejmowaniu decyzji o nowym związku, co będzie, kiedy już pierwsze emocje opadną. Ponoć zauroczenie drugą osobą trwa tylko dwa lata...
Czy to jest odpowiedni dla ciebie człowiek? Czy będzie potrafił być dla ciebie dobry? W życiu często będzie trzeba pójść na kompromis i nauczyć się wybaczać. Nie działaj zbyt pochopnie, przyjrzyj się dobrze temu mężczyźnie, który cię teraz tak bardzo fascynuje.

[magdalena_L]

Witam Was serdecznie!
Ja podjęłam już decyzję, powiedziałam, że odchodzę. Byliśmy ze soba 5 lat. Nie dla innego mężczyzny. Dla samej siebie, gdyż trwanie w tym zwiąku kosztowało mnie robienia o wiele za dużo ponad moje siły. Czasem czuję się lżejsza o kilkanascie kilogramow. Czasem z powodu ulgi, że odważyłam się zrobić ten krok, czasem czuję się o tyle lżejsza, że czuję pustke w środku. To pierwszy tydzien, były nie ułatwiał mi przez kilka pierwszych dni mojej decyzji. Nie chciał tego rozstania, chciał naprawić co się popsuło, wykorzystywal każdą sytuację aby zbliżyć się do mnie. Stwierdził, że brak namiętności to nie problem bo w każdej chwili można to zmienić...ja niestety nie mogę "popracować" nad tym...u mnie albo jest namietność albo jej nie ma. Ostatnim powodem, który w głównej mierze skłonił mnie do rozstania była postawa mojego byłego rownież w aspekcie czysto partnersko - przyjacielskim (tak to nazwijmy). Zero prawie pomocy w domu, większość dnia przy laptopie, humorki, rozdrażnienie z byle powodu. Mam 2 prace i czesto nie mam juz sily gotowac i sprzątać. Dawałam sygnały, prosiłam o pomoc, bezskutecznie. Usłyszałam, że nikt nie kazał mi mieć 2 prac i że jest syf w domu i nic się nie staram. Gdyby jeszcze byłą prawda, że się nie staram, dawałam wiele z siebie.....w ten dzień serce mi pękło...w dzień rozstania powiedziałam co mna kierowało przy podjęciu decyzji. Usłyszałam, że dopiero teraz zrozumiał jaki błąd popełniał, że zmieni swoje postępowanie i kocha mnie ponad życie. Że taki ból jak po naszym rozstaniu to pozostanie na długie lata... Lecz ja nie wierzę w cudowne przemiany, dawałam kilka szans na odratowanie naszego związku, lecz nie widziałam zmian. Teraz wiem, że juz nigdy sie nic nie zmieni i jestem przekonana o słuszności mojej decyzji.
Całuję i pozdrawiam Was moje kochane.

[Yrmina]

Kochane dziewczyny.
Po kilku miesiącach męki podjęłam wczoraj decyzje. Jestem po rozmowie z moim wieloletnim partnerem. Boli mnie każda komórka mojego ciała...

Nie moge patrzeć jak cierpi, jak płyna łzy z jego oczu, jak trzęsie mu się podbródek i wygląda jak wrak człowieka.... Nie mogę patrzeć jak cierpi i znosić myśl, że ja jestem przyczyną tego cierpienia.... NIE MOGĘ...
Mówi, że zawsze mnie będzie kochał i nikogo innego nie chce i że może żyć ze mną nawet bez miłości fizycznej, że będzie myślał, że się rozstaiśmy na chwilę, że zawsze będzie mnie kochał i na mnie czekał..... Jak to pzeżyć, jak mu pomóc???!!! TAK BARDZO MNIE BOLI JEGO BÓL!!!!!! STRASZNIE!!!!, Co robić????

W tym starym związku z mojej strony chyba nigdy nie iskrzyło, namiętność była, ale raczej spowodowana ciekawością, nowością.

Tamten drugi nie jest popaprańcem, jest równie dobrym człowiekiem - tak samo uczciwym i pracowitym, wrażliwym i opiekuńczym, oprócz tego i daje mi wiele tego, czego mi brakowało w moim związku - rozśmiesza mnie, lubi czytać tak jak ja, fantastycznie gotuje, dba o czystość w domu, nawet bardziej niż ja, gdy patrzę na niego czuję takie sćiskanie w środku czego chyba nigdy nie było w moim wcześniejszym związku i...pociąga mnie jako mężczyzna... Gdy jestem z nim wiem, że chcę z nim być.

Ale skąd mam wiedzieć czy robię dobrze??? Jak mam znieść, że tego, kto był moja połówką przez tyle lat,nie będzie już w moim życiu? Jak mam znieść Jego bol i zostawić miejsce które było moim domem przez 6 lat. Jak zabrać rzeczy, co ze zdjęciami???!!! Wspolnie kupowanymi drobiazgami, świeczkami, filmami, jaśkami, kwiatki... Ehhh. Ja tego nie potrzebuje, on tez nie, ale każdemu z nas będą sprawiać ból.
Wszystko wszystko robiliśmy razem!!!
Jak mam być szczęśliwa wiedząc, że On tak bardzo cierpi. On na to nie zasługuje, bo jest jednym z najwpanialszych facetów na ziemi...

Dziwczyny, które to przeżyły, jak to przetrwałyście?!

[dorazmora]

Ja właśnie przezywam to samo. Mogłabym Yrmino podpisać sie pod Twoją wypowiedzią. Ale myślę, że musimy być konsekwentne i stałe w swojej decyzji. Bo jestem przekonana, że Pierwszy cierpi ( a ja razem z nim jak to widzę ) ale to tez dla jego dobra. Bo on ma teraz szansę na spotkanie kobiety, która go będzie kochać i pożądać tak jak na to zasługuje. Mój "problem" ciągnie się juz od 2 lat. Raz już podjęłam decyzję - zostaję. Ale było mi tak bardzo źle, że prawie codziennie płakałam. A jesli nie płakałam, to zachowywałam sie jak maszyna. Ale Drugi czeka na mnie. Teraz podjęłam próbę nr 2. Formalnie trochę gorzej - czeka mnie rozwód. No i muszę jeszcze Drugiego ukrywać przed światem. Ale nadzieja na szczęście daje mi siły. Tylko żeby Pierwszy znalazł swoje szczęście.....ehh

[ROZ-ter-KA]

Napisane przez Yrmina

Kochane dziewczyny.
Po kilku miesiącach męki podjęłam wczoraj decyzje. Jestem po rozmowie z moim wieloletnim partnerem. Boli mnie każda komórka mojego ciała... ?!
(...)
W tym starym związku z mojej strony chyba nigdy nie iskrzyło, namiętność była, ale raczej spowodowana ciekawością, nowością.?!

Moim zdaniem należało to zrobic wcześniej, zanim znalazłaś nowego mężczyznę, bo przeciez juz wczesniej wiedzialaś, że ciebie nie pociąga, że jestescie zbyt różni, że nie jesteś szczęśliwa. Było Ci po prostu wygodnie. To było egoistyczne.
Ty odchodzisz do szczęścia, on nie ma nic.

Napisane przez Yrmina

TAK BARDZO MNIE BOLI JEGO BÓL!!!!!! STRASZNIE!!!!, Co robić?????!

Nic nie robić, jak najmniej się kontaktować. Jestes ostatnią osobą , ktora mu może pomóc. Usuń się , dasz szansę aby ktoś z czasem wypełnił jego pustkę. I nie usiłuj "przyjaźnic się" z nim . Będziesz w ten sposób przedłużać jego cierpienia. Koniec to koniec. Ważne aby uświadomić mu , iż nie było w jego postepowaniu błędów, to Ty nie wiedziałaś czego naprawdę chcesz, poza tym zbyt różnicie się charakterami.

Napisane przez Yrmina

Ale skąd mam wiedzieć czy robię dobrze??? Jak mam znieść, że tego, kto był moja połówką przez tyle lat,nie będzie już w moim życiu? Jak mam znieść Jego bol i zostawić miejsce które było moim domem przez 6 lat. Jak zabrać rzeczy, co ze zdjęciami???!!! Wspolnie kupowanymi drobiazgami, świeczkami, filmami, jaśkami, kwiatki... Ehhh. Ja tego nie potrzebuje, on tez nie, ale każdemu z nas będą sprawiać ból.
Wszystko wszystko robiliśmy razem!!!
Jak mam być szczęśliwa wiedząc, że On tak bardzo cierpi. On na to nie zasługuje, bo jest jednym z najwpanialszych facetów na ziemi...

Dziwczyny, które to przeżyły, jak to przetrwałyście?!

Rzeczy należy zabrać pod jego nieobecność, oczywiście po uzgodnieniu tego z nim. To co nikomu z was nie jest potrzebne , zabierz, potem wyrzucić, podaruj komuś czy oddaj do MOPSu. To tylko rzeczy nie powinny "siedzieć na oczach" i budzić wspomnień.
Jak ból minie to pamięć tego , co było dobre zostanie w Was i bez tego.
Może kiedyś będziecie mogli utrzymywać przyjazne stosunki, teraz kontakty nie będą wskazane.

[poziomka61]

Napisane przez ROZ-ter-KA

Moim zdaniem należało to zrobic wcześniej, zanim znalazłaś nowego mężczyznę, bo przeciez juz wczesniej wiedzialaś, że ciebie nie pociąga, że jestescie zbyt różni, że nie jesteś szczęśliwa. Było Ci po prostu wygodnie. To było egoistyczne.
Ty odchodzisz do szczęścia, on nie ma nic.

Nic nie robić, jak najmniej się kontaktować. Jestes ostatnią osobą , ktora mu może pomóc. Usuń się , dasz szansę aby ktoś z czasem wypełnił jego pustkę. I nie usiłuj "przyjaźnic się" z nim . Będziesz w ten sposób przedłużać jego cierpienia. Koniec to koniec. Ważne aby uświadomić mu , iż nie było w jego postepowaniu błędów, to Ty nie wiedziałaś czego naprawdę chcesz, poza tym zbyt różnicie się charakterami.

To wszystko strasznie boli... Z mojego doświadczenia wynika, że "najlepiej " dać komuś tak popalić", żeby już nic nie chciał.
Tak, jak było z moim byłym.
Byłam z nim 10 lat, a kiedy się "znarowił", zaczął się zachowywać w stosunku do mnie obrzydliwie. Swoim zachowaniem zniszczył wszystko, co było ciepłe i dobre między nami. Może to zabrzmi okrutnie, ale tym samym ułatwił mi podjęcie różnych decyzji i życie bez niego.
Nie wiem, czy dobre byłoby utrzymywanie z nim wciąż przyjaznych, dobrych stosunków. Myślę, że jednak lepiej mi z totalnym odcięciem od przeszłości. Nowe życie, to nowe życie, bez babrania się w zaszłościach, rozpamiętywania. Trzeba spojrzeć przed siebie, bez oglądania się za plecy, choć czasem jest to naprawdę bolesne...
Rozstania są ciężkie, ale gdy wiemy na pewno, że chcemy inaczej, nie można grzęznąć w bagienku, które sami sobie tworzymy, bo to ani nam, ani naszemu partnerowi nie pomoże w życiu.
Sorki za wynurzenia trochę brutalne
EDIT: chcę zaznaczyć, że to są absolutnoe Moje, choć pewnie kontrowersyjne poglądy. Nie chcę nikogo do nich przekonywać, a tylko przedstawić swoje doświadzenia i swój punkt widzenia. To, co okazało się w moim przypadku zbawienne, niekoniecznie musi takim być dla innych

[taka taka]

Napisane przez poziomka61

To wszystko strasznie boli... Z mojego doświadczenia wynika, że "najlepiej " dać komuś tak popalić", żeby już nic nie chciał.
Tak, jak było z moim byłym.
Byłam z nim 10 lat, a kiedy się "znarowił", zaczął się zachowywać w stosunku do mnie obrzydliwie. Swoim zachowaniem zniszczył wszystko, co było ciepłe i dobre między nami. Może to zabrzmi okrutnie, ale tym samym ułatwił mi podjęcie różnych decyzji i życie bez niego.

coś w tym jest
ja powiedziałabym, bądź ze swoim byłym partnerem szczera, nawet jeśli to będzie okrutne
czy powiedziałaś mu że odchodzisz do kogoś innego? powinien to wiedzieć, powinien wiedzieć, że to koniec (piszę o tym bo osoby porzucone często nie do końca wiedzą, albo nie chcą o tym wiedzieć, trzeba im to bardzo jasno i prosto, często w okrutny sposób powiedzieć)
nawet jeśli mielibyście jeszcze kiedyś ze sobą być, bo przecież tak też może się zdarzyć