Moi rodzice nienawidzą mojej przyjaciółki

[kmjk]

Na początku naszej znajomości nie mieli nic przeciwko niej. Zaczęło się w okolicach magisterki. Studiowałyśmy w tym samym mieście. Między nami są 3 lata różnicy, więc kiedy J zaczynała 1 rok, ja zaczynałam 4. Na koniec 1 roku J urodziła synka. Ubóstwiałam małego, więc bardzo chętnie ich odwiedzałam. J miała czasem zawirowania z opiekunkami, ale gdy proponowałam że posiedzę z małym (kiedy ona musi iść na zajęcia) to zawsze mówiła że to nic takiego, że nie będzie mnie wykorzystywać. Tylko raz się zdarzyło że była pod ścianą i ściągnęła mnie na kilka godzin.
Pisanie pracy magisterskiej szło mi z wielkimi oporami. Doszło do tego że obroniłam się ponad rok po terminie. Wszystko z mojej winy. To ja nie miałam zapału, nie mogłam się zmusić. Jednak moi rodzice obwiniają J. Wszystko dlatego że J w rozmowie z nimi powiedziała że jestem wspaniałą przyjaciółką i że zawsze mogła i może na mnie liczyć. Jej chodziło o wsparcie duchowe - wielu znajomych się od niej oddaliło, gdy zaszła w ciążę w młodym wieku. Moi rodzice zrozumieli to opacznie - że byłam niańką na każde zawołanie. I to dlatego moja obrona się tak przesunęła Na nic się zdały moje tłumaczenia, że tylko raz siedziałam z małym. Są przekonani że jej bronię. Doszło do tego że mój tato nazwał ją (w rozmowie ze mną) puszczalską, że rozłożyła nogi i teraz ma dzieciaka. To że J nadal jest z ojcem swojego dziecka do nich nie trafia.
To było kilka lat temu. W rozmowach z rodzicami tylko raz pojawił się temat J. Kilka miesięcy temu musiałam zdecydować kto będzie moją druhną. Wybrałam koleżankę A. Nie J. Nie ze względu na rodziców, ale dlatego że J od prawie dwóch lat mieszka w Brazylii. Owszem, przyleci na ślub, ale druhnę będę potrzebować częściej niż dwa tygodnie przed terminem. W każdym razie tato powiedział że cieszy się z A, bo gdybym wybrała J to zrobiłabym mu wielką przykrość.
J wie tylko że moi rodzice uznali ją za współwinną obsuwy mojej obrony. Wykazała się zrozumieniem i powiedziała że musieli kogoś obwinić, więc może być celem pretensji. Ale nie wie że moi rodzice jej nienawidzą. Wstyd mi było się przyznać. Teraz nie wiem jak ich trzymać z dala od siebie na weselu. J lubi rodziców i obawiam się że sama będzie do nich podchodzić żeby pogratulować, powiedzieć kilka miłych słów. Co mam jej powiedzieć? "Trzymaj się z dala od moich rodziców jeśli ci życie miłe"?

[tamiris]

Podejrzewam, że w trakcie wesela Twoi rodzice w rozmowach z J. będą się zachowywać grzecznie i kulturalnie, tak że nawet nie powinna nic zauważyć Nie drążyłabym tego tematu.

[smerfetk_a]

Serio nie lubią jej bo uważają że przez nią obroniłaś się rok później? Nic więcej? Przecież to idiotyczny powód, nikomu nic się przez to nie stało

[Arsonist]

Nie wydaje mi się, żeby ta koleżanka miała aż tyle okazji do interakcji z Twoimi rodzicami... Pewnie będzie się bawić w gronie innych znajomych, a z nimi tylko się z nimi przywita i pogratuluje - jeśli są w miarę cywilizowanymi ludźmi, to tyle powinni wytrzymać bez powiedzenia jej, co o niej sądzą. Według mnie z rodzicami w ogóle nie poruszaj już tematu tej dziewczyny, bo jak "oni wiedzą swoje", to raczej ich nie przekonasz, a przynajmniej zaoszczędzisz sobie kłótni. Koleżance też bym nic nie mówiła. Skoro ona już wie, że była jakaś niechęć do niej, to raczej nie będzie im się rzucać na szyję. BTW, z tą nienawiścią to chyba przesadzasz. Po prostu jej nie lubią.

Swoją drogą, to Twój tata jest mega dziecinny z tym, że wyborem J. na druhnę zrobiłabyś mu przykrość... Jak można brać osobiście takie głupoty, to Twoja druhna i Twoja sprawa.

[kmjk]

Napisane przez tamiris

Podejrzewam, że w trakcie wesela Twoi rodzice w rozmowach z J. będą się zachowywać grzecznie i kulturalnie, tak że nawet nie powinna nic zauważyć Nie drążyłabym tego tematu.

Chciałabym w to wierzyć. Niestety tato w tej rozmowie kiedy wypowiedział kilka epitetów pod adresem J, dodał też że jeśli ją zobaczy w swoim domu (wtedy mieszkałam jeszcze u rodziców) powie jej co o niej myśli. Niby na weselu będzie mnóstwo ludzi, ale wcale nie tak trudno o prywatną rozmowę.

Napisane przez smerfetk_a

Serio nie lubią jej bo uważają że przez nią obroniłaś się rok później? Nic więcej? Przecież to idiotyczny powód, nikomu nic się przez to nie stało

W ciągu tamtego roku miałam mnóstwo kłótni z rodzicami. Są przekonani że J nie dość że odciągała mnie od magisterki, to jeszcze mnie buntowała przeciwko nim.

---------- Dopisano o 11:17 ---------- Poprzedni post napisano o 11:09 ----------

Napisane przez Arsonist

Koleżance też bym nic nie mówiła. Skoro ona już wie, że była jakaś niechęć do niej, to raczej nie będzie im się rzucać na szyję.

Znam J na tyle, że przewiduję z jej strony próby naprawienia relacji. Przyznam, że trochę obawiam się pozostawienia sytuacji samej sobie...

[tamiris]

Moim zdaniem drążenie tematu wywoła skutek odwrotny. Nie przekonasz rodziców, żeby nagle polubili J. ani ich do tego nie zmusisz. Po co więc znowu wywoływać sporne dyskusje na ten temat? I rozdrapywać? Ja bym na prawdę tego nie poruszała. Rodzice będą bardzo zaaferowani w tym dniu Twoim ślubem i niech na tym się skupią.

Co było to było. Twoja koleżanka będzie gościem na weselu, na którym będzie mnóstwo innych osób i Wy Jestem pewna, że rodzice nie będą robili żadnej afery przy innych gościach ani nie będą dążyli do tego, aby w tym dniu sprawić Ci przykrość.

Ale jak będziesz rozdrapywać ten temat, to może być inaczej.
Myślę, że jeżeli teraz znowu będą się pojawiały takie dyskusje to oni tym bardziej mogą myślę "aha, czyli znowu kłócimy się z naszą córką przez J., to jej wina". Po co? Po co mają tak myśleć? Skup się na przygotowaniach, zaangażuj rodziców w pomoc i nie poruszaj tematu. I tyle

[SteveS]

Bierzesz ślub, jesteś dorosła - wyjdź z roli małej córeczki. Jeśli nie chcesz słuchać tego, co mówi Twój tata, to mu to powiedz. Nie zaczynaj sama rozmowy, ale jak on cos powie, to otwarcie stwierdź, że boli Cię, że sobie cos dopowiada i absolutnie nie życzysz sobie, aby wypowiadał pod jej adresem epitety. I że oczekujesz, że na ślubie będzie zachowywał się jak dorosły człowiek i nie sprawi swoim zachowaniem przykrości Tobie

[kmjk]

Napisane przez tamiris

Moim zdaniem drążenie tematu wywoła skutek odwrotny. Nie przekonasz rodziców, żeby nagle polubili J. ani ich do tego nie zmusisz. Po co więc znowu wywoływać sporne dyskusje na ten temat? I rozdrapywać? Ja bym na prawdę tego nie poruszała. Rodzice będą bardzo zaaferowani w tym dniu Twoim ślubem i niech na tym się skupią.

Co było to było. Twoja koleżanka będzie gościem na weselu, na którym będzie mnóstwo innych osób i Wy Jestem pewna, że rodzice nie będą robili żadnej afery przy innych gościach ani nie będą dążyli do tego, aby w tym dniu sprawić Ci przykrość.

Ale jak będziesz rozdrapywać ten temat, to może być inaczej.
Myślę, że jeżeli teraz znowu będą się pojawiały takie dyskusje to oni tym bardziej mogą myślę "aha, czyli znowu kłócimy się z naszą córką przez J., to jej wina". Po co? Po co mają tak myśleć? Skup się na przygotowaniach, zaangażuj rodziców w pomoc i nie poruszaj tematu. I tyle

Absolutnie nie jest moją intencją ich pogodzić. Znam swoich rodziców i wiem że ich nie przekonam. I przypuszczam że na weselu będą się starali zachować dystans. To czego się obawiam to, jak pisałam, próba nawiązania kontaktu przez J. To najżyczliwsza osoba pod słońcem, stara się ze wszystkimi mieć dobre relacje. Czując oschłość ze strony ze strony moich rodziców będzie chciała jeszcze raz wszystko wyjaśnić, czym niestety wszystko pogorszy.
Wszyscy mi radzicie nie drążyć tematu, może macie rację. Po prostu tak się obawiam że tacie gdzieś na uboczu puszczą nerwy, że cała sprawa spędza mi sen z powiek. Może do maja nie dostanę wrzodów i wszystko rozejdzie się po kościach.

[SteveS]

Napisane przez kmjk

Absolutnie nie jest moją intencją ich pogodzić. Znam swoich rodziców i wiem że ich nie przekonam. I przypuszczam że na weselu będą się starali zachować dystans. To czego się obawiam to, jak pisałam, próba nawiązania kontaktu przez J. To najżyczliwsza osoba pod słońcem, stara się ze wszystkimi mieć dobre relacje. Czując oschłość ze strony ze strony moich rodziców będzie chciała jeszcze raz wszystko wyjaśnić, czym niestety wszystko pogorszy.
Wszyscy mi radzicie nie drążyć tematu, może macie rację. Po prostu tak się obawiam że tacie gdzieś na uboczu puszczą nerwy, że cała sprawa spędza mi sen z powiek. Może do maja nie dostanę wrzodów i wszystko rozejdzie się po kościach.

On nie jest dzieckiem, że mają mu puszczać nerwy. A Ty nie jesteś w stanie zmienić zachowania kogokolwiek i wpłynąć na jego nastawienie. Jeśli to zrobi - powiedz mu jasno, że zachowuje się jak dziecko i oczekujesz, że przeprosi i Ciebie, i przyjaciółkę, bo nie ma racji. I nie ma 3 lat, żeby nie umiec się zachować.