Depresja? Migrena? Nerwica? Co jeszcze?

[AriQueen]

Nie ma tego (...)

[szary posrod tlumu]

Napisane przez AriQueen

Witam moje kochane wizażystki! Dzisiaj chciałabym poruszyć temat dość intymny, ale czuje że tego potrzebuje. Więc zacznijmy może od początku. Dokładnie to jestem zwykłą nastolatką, która od 2 lat żyję z silnymi migrenami z aurą, zdarzało się że doświadczałam zaburzenia mówienia i drętwienie kończyn co zawsze skończyła się szpitalem. Ogółem jestem osobą bardzo przejmującą się i chowającą to w sobie, raczej nie mam osoby z którą mogę o wszystkim porozmawiać ewentualnie mama, ale nie chce wiecznie zamęczać ją moimi problemami. Nie raz chodziliśmy do psychologa czy nawet do psychiatry, który wykazał u mnie depresje i powiedział jak mam z tym żyć i tak na prawdę nic nie pomógł. Nie wspominajmy też, że zdarzyło mi się samookaleczać się lub mieć okres w którym wymiotowałam po jedzeniu. Jestem też osobą wiecznie bujającą w obłokach, czasami nie mogę poradzić sobie poradzić z moimi myślami. Towarzyszą temu też lęki przed różnymi rzeczami lub ciemnością, kiedy leże sama w pokoju moje serce bije szybciej, a ja wyobrażam sobie coś i się boję. Dokładnie to wczoraj położyłam się spać o 22 i nie spałam do 3 robiło mi się raz gorąco, raz zimno pod koniec tego zaczęła boleć mnie głowa, ale tak mocno że nie mogłam położyć głowy. Wydaje mi się, że bolało mnie z jednej strony tak jakby oczodoły, skronie taki ucisk. Drętwiały mi kończyny, co zdarza się bardzo, bardzo często ale zawsze myślałam że to sprawka migreny. Natomiast wczorajszy ból głowy mnie zaniepokoił, to tak jakby ktoś mnie uciskał w tą skroń. Na szczęście musiała przyjść do mnie mama jak do dziecka i co prawda dalej bolało uspokoiłam się i zasnęłam, dzisiaj też mnie trochę boli ale nie jest to drastyczny ból. Oczywiście już dzisiaj czytam po internetach o chorobach i wmawiam sobie różne głupoty, których rzeczywiście się boje, ale ja wiem że to niemożliwe żebym miała jakiegoś guza czy coś bo miałam pół roku temu rezonans i w ogóle ale po prostu jestem niespokojna i już teraz boje się czy dziś w nocy też mnie będzie bolało. Moja koleżanka powiedziała, że chyba mam nerwice czy to może być prawdą?Dziękuje za wysłuchanie moich problemów...

wizażanki kuhwa! wizażanki!

[AriQueen]

(...)

[owieczka_pl]

Witaj! Na zaburzenia lękowe i nerwice cierpi dziś co piąty człowiek w różnym wieku. Rozumiem co przechodzisz, bo kiedyś mnie to też dotyczyło..zaczynało się tak jak u Ciebie a póżniej było coraz gorzej. W dużej mierze pomogłam sobie sama czytając jak przebiega ta choroba ( nerwica lękowa somatyczna ) która często idzie w parze z depresją, ale żeby uspokoić ciało korzystałam też z leków. Podstawą do wyzdrowienia jest wiara przede wszystkim w to, że jesteśmy zdrowi i nic nam nie dolega. Przydatne są w tym badania - żeby się uspokoić i uwierzyć w to, że jest się zdrowym. Wszystkie Twoje bóle wynikają z nerwów , kiedy coś zaczyna Cię boleć myślisz o tym ,skupiasz się na bólu i zaczynasz się bać. W skutek tego zaczynamy odczuwać jeszcze silniejszy ból i boimy się jeszcze bardziej. Spirala sama się nakręca - to my ją nakręcamy. Swoim mózgiem możemy wpędzić się w chorobę ale i też z niej wyjść. Także myśl pozytywnie, że jesteś zdrowa i nic Ci nie jest, i pod żadnym pozorem nie czytaj bzdur o chorobach w internecie ani ulotek dodawanych do leków ze skutkami ubocznymi. Wiedzę medyczną lepiej zostawić lekarzom gdy cierpi się na te schorzenia bo można sobie nieżle namieszać.
Myśl pozytywnie - ja z tego wyszłam i jestem w końcu od dłuższego czasu wolna!

[AriQueen]

(...)

[Lexie]

Myślę, że powinnaś poszukać dobrego psychologa i psychiatry, bo ten u którego byłaś to chyba jakiś konował Przy takich objawach jakie masz, możesz mieć nerwicę i stąd może brać się wiele Twoich problemów. Depresję miałaś zdiagnozowaną, i co? Nie zapisał Ci żadnych leków? Nie zalecił terapii? Dziwny lekarz...
Diagnozy przez net nikt nie wystawi, więc radziłabym się zainteresować polecanymi psychologami/psychiatrami, jakimiś którzy mają dobre opinie na forach tematycznych związanych z nerwicą/depresją. I u nich szukać diagnozy i pomocy

[sweatatka]

Tez to przechodzilam i to nic ciekawego . Ale bedziesz zyla przejdzie ci. Nie masz sie czym martwic. Ja jak sie kladlam spac i wpadalam w ten stan ( lek, kolotanie serce, glupie mysli) to lykalam sobie jakas uspokajaca ziolowa tabletke i sie wyciszalam i szlam spac.

[AriQueen]

(...)

[sweatatka]

Zmien psychologa. I porozmawiaj z mama ze naprawde cos niedobrego sie dzisje i ze sie tym bardzo przejmujesz. I ze chcesz zmienic psychologa !

[Lexie]

Napisane przez sweatatka

Tez to przechodzilam i to nic ciekawego . Ale bedziesz zyla przejdzie ci. Nie masz sie czym martwic. Ja jak sie kladlam spac i wpadalam w ten stan ( lek, kolotanie serce, glupie mysli) to lykalam sobie jakas uspokajaca ziolowa tabletke i sie wyciszalam i szlam spac.

Wybacz, ale jak można pisać komuś takie rzeczy?
To że Tobie przeszło nie znaczy, że komuś innemu też przejdzie... Ani nawet ze to faktycznie to samo.
Z całą pewnością jest to coś czym należy się martwić i zająć, a nie zlekceważyć czekając czy może samo przejdzie, bo może nie przejść - może się pogłębiać, może się pogorszyć.

Napisane przez AriQueen

Niestety nie zlecił mi żadnych leków i ogółem nie zrobił nic oprócz stwierdzenia depresji. Co istotne zakończył leczenie po tym stwierdzeniu z pretekstem, że muszę częściej się relaksować.

No to się popisał bardzo
Tzn może i powinnaś się częściej relaksować, praktycznie każdy człowiek mógłby na relaksie skorzystać Ale jeśli ma się takie nieprzyjemne objawy jak Ty, to należy pacjenta leczyć, a nie odesłać z kwitkiem.
Poszukajcie z mamą innego lekarza (psychiatry), a równolegle najlepiej psychoterapeuty.

[sweatatka]

lexie wlasnie o to w tym chodzi ze dolujace mysl nakrexaja caly system ze czlowiek lezy i sie martwi przez co podwyzsza sie cisnienie przez co odczuwamy lek i kolatanie serca. Mysli wtedy sa straszne i nakrecaja jeszcze straszniejsze. Widac ze chyba ty tego nie przechodzilas. Trzeba byc dobrej mysli i na kazdym kroku powtarzac sobie ze bedzie dobrze. Nie wolno zle myslec. Dla mnie zlotym srodkiem byly słówa mojej mamy " ze eee nie przejmuj sie, będzie dobrze , pójdziesz do lekarza i najwyżej dostaniesz jakieś tabletki które to wyreguluja "

---------- Dopisano o 15:31 ---------- Poprzedni post napisano o 15:28 ----------

Za każdym razem jak mialam atak to sobie mamy slowa powtarzalam co mnie uspakajalo. Sama autorka napisala ze e.ocje opadly i sie uspokoila jak przyszla do iej w nocy mama. Tak to jest ze jednak czlowiek czuje sie przy rodzicu bezpiecznie i rodzic jest jego autorytetem.

[zakonna]

weź sweatatka przestań pisać takie głupoty bo się włosy jeżą na głowie. Od leczenie nerwicy, depresji i natrętnych myśli jest psychiatra. Leczenie obejmuje leki oraz psychoterapię (chociaż na pierwszy rzut choroby można się pokusić o samą psychoterapię). Ulotek radzę nie czytać, ewentualnie poprosić kogoś zaufanego żeby przeczytał i nam powiedział najważniejsze rzeczy. autorce sugeruję ZMIANĘ PSYCHIATRY i podjęcie leczenia.

[sweatatka]

A czy jaj jej zabraniam do lekarza isc ? chodzi mi tylko o to zeby byla dobrej mysli. No juz prosciej nie potrafie...

[Lexie]

Napisane przez sweatatka

lexie wlasnie o to w tym chodzi ze dolujace mysl nakrexaja caly system ze czlowiek lezy i sie martwi przez co podwyzsza sie cisnienie przez co odczuwamy lek i kolatanie serca. Mysli wtedy sa straszne i nakrecaja jeszcze straszniejsze. Widac ze chyba ty tego nie przechodzilas. Trzeba byc dobrej mysli i na kazdym kroku powtarzac sobie ze bedzie dobrze. Nie wolno zle myslec. Dla mnie zlotym srodkiem byly słówa mojej mamy " ze eee nie przejmuj sie, będzie dobrze , pójdziesz do lekarza i najwyżej dostaniesz jakieś tabletki które to wyreguluja "

---------- Dopisano o 15:31 ---------- Poprzedni post napisano o 15:28 ----------

Za każdym razem jak mialam atak to sobie mamy slowa powtarzalam co mnie uspakajalo. Sama autorka napisala ze e.ocje opadly i sie uspokoila jak przyszla do iej w nocy mama. Tak to jest ze jednak czlowiek czuje sie przy rodzicu bezpiecznie i rodzic jest jego autorytetem.

No, a potem nadejdzie taki czas, że będziesz miała stresujący okres w życiu i Ci wszystko może wrócić, bo tak naprawdę nie wiesz jakie były powody i czy się ich pozbyłaś czy nie. Jak chcesz w taki sposób - Twoja sprawa. Ale nie doradzaj komuś innemu żeby olał swój problem i liczył, że może samo przejdzie
Nie możesz też pisać komuś kogo na oczy nie widziałaś i nie wiesz jak z nim jest, że ma tak jak Ty i że mu minie.
Autorka napisała o wielu problemach (lęki, samookaleczenia, wymioty po jedzeniu, bezsenność, objawy somatyczne, depresja), to są wszystko realne problemy. I nikt jej tu nie mówi, że powinna panikować, czy że ma do tego podstawy - oczywiście, nie ma podstaw do paniki, miała badania, wie że fizycznie ten problem nie ma podstaw - więc należy zająć się emocjami i psychiką.

[sweatatka]

Po raz kolejny musze napisac : noe chodzi mi o to ze ma tego ie leczyc. Dziewczyna szuka pomocy bo jej zle i szuka slow otuchy wiec jej napisalam ze bedzie dobrze !!!! A co mam jej napisac ? Ze o na bank choroba psychoczna i ze dostanie milion lekow ktore ja zamula i na bank jej nie przejdzie i zamkna ja w psychiatryku ? Nie !!! Bedzie dobrze. Tylko musi isc do normalnego psychologa !!!

[zakonna]

skąd ty bierzesz te informacje o zamulających lekach i zamykaniu ludzi hurtowo w psychiatryku? po co rozpowszechniasz takie szkodliwe kłamstwa?

[sweatatka]

OMG ZAKONNA!!! Zostawiam to bez komentarza !!! Hahahahhah

[zakonna]

no jasne, bardzo zabawne. Nie odpowiedziałaś na moje pytanie, skąd masz te informacje.

[sweatatka]

Polecam powrot do szkoly i nauke czytania ze zrozumieniem. To na tyle co mam do powoedzenia. Jezeli nie zrozumialas o co chodzilo w wypowiedzi powyzej nie widze celu dalszej konwersacji.

[AriQueen]

(...)

[201708160922]

Napisane przez AriQueen

Powiem wam szczerze dziewczyny, że to nie jeden psychiatra tylko wielu innych nie jest w stanie (czytaj nie chce) nic z tym zrobić. Co prawda powiem szczerze, że lekarz u którego przez ten krótki czas się leczyłam nie wie o samookaleczaniu ani wymiotach, wie że sobie nie radzę i o wymyślonych chorobach, lęku przed ciemnością ale nigdy nie odważyłam się powiedzieć mu o reszcie. Może i nie czuje tej więzi między osobą obcą i nie umiem się otworzyć, według mnie każdy z tych specjalistów uśmiecha się sztucznie i udaje że wszystko okay mówiąc jak do dziecka o tym że trzeba się relaksować. Moja mama także nie wie o samookaleczaniu, natomiast o wymiotach jej wspominałam przyjęła to inaczej niż myślałam, w ogóle się nie przejęła albo udaje bo widzę że czytała o tym po kryjomu na necie.

POWIEM SZCZERZE, TAKI PSYCHIATRA TO DLA MNIE JEDEN WIELKI SZTUCZNY UŚMIECH I SŁABY HAPPY END.

To znaczy, że byłaś u kilku lekarzy, tak?

[zakonna]

jaki totalny bezsens. psychiatra jest OD STAWIANIA DIAGNOZY I ZLECENIA LECZENIA. Jakim cudem lekarz ma postawić właściwą diagnozę jeżeli zataiłaś przed nim część objawów? Ponadto, psychiatra nie jest od tworzenia więzi, no ludzie. Psychiatra to lekarz, ma cię zdiagnozować i zapisać leczenie. Od tworzenia więzi, jeśli już, jest psychoterapeuta. Ilu lekarzy odmówiło ci leczenia i kazało się relaksować? I powtórzę, psychiatra nie jest od robienia wrażenia na pacjencie, WTF w ogóle? Autorko, psychiatra to lekarz, taki jak laryngolog i dermatolog, nie myl psychiatry z psychologiem lub psychoterapeutą.

[201708160922]

Napisane przez sweatatka

Polecam powrot do szkoly i nauke czytania ze zrozumieniem. To na tyle co mam do powoedzenia. Jezeli nie zrozumialas o co chodzilo w wypowiedzi powyzej nie widze celu dalszej konwersacji.

Z mojej strony wygląda to tak:
Dziewczyna ma problem. Ty mając dobre intencje napisałaś, że będzie dobrze. Reszta odebrała to tak, jakbyś radziła lekceważenie problemu. Potem napisałaś, że mówisz dziewczynie, że "będzie dobrze" zamiast ją straszyć, że to "choroba psychiczna, dostanie zamulające leki i zamkną ją w psychiatryku". I z tego zakonna wywnioskowała, że takie jest Twoje wyobrażenie pacjenta z depresją lub inną chorobą psychiczną.

[niv_]

Niektórych wypowiedzi lepiej nawet nie komentować.

Autorko, znajdź dobrego psychoterapeutę i zacznij terapie, w razie konieczności istnieje możliwość doboru przez psychiatrę (on ma stosowane uprawnienia) odpowiednich leków, żebyś na samym początku terapii mogła się choć trochę wyciszyć i uspokoić.

Jeżeli Cię to pocieszy to wiele osób zmaga się z zaburzeniami lękowymi, depresjami i nerwicami - takie mamy niestety czasy. Można z tego wyjść, ale wymaga to czasu oraz "otwartości" na terapię.

[zakonna]

czasKomety, nieuważnie przeczytałam post sweatatki, miałam wrażenie, że straszy autorkę szpitalem i zamuleniem. Pewnie dziewczyna chciała po prostu autorkę pocieszyć, że będzie dobrze, a nie od razu kanał moja wina za nadinterpretację. Co nie zmienia faktu, że szlag mnie trafia od razu jak czytam kolejny raz o zamulających antydepresantach oraz o zamykaniu wszystkich psychiatryku.

[201708160922]

Napisane przez zakonna

czasKomety, nieuważnie przeczytałam post sweatatki, miałam wrażenie, że straszy autorkę szpitalem i zamuleniem. Pewnie dziewczyna chciała po prostu autorkę pocieszyć, że będzie dobrze, a nie od razu kanał moja wina za nadinterpretację. Co nie zmienia faktu, że szlag mnie trafia od razu jak czytam kolejny raz o zamulających antydepresantach oraz o zamykaniu wszystkich psychiatryku.

Rozumiem, dlatego napisałam, jak to wygląda z mojej strony

[eurydyka123]

Znajdź dobrego psychologa psychoterapeutę, który Cię "poprowadzi", zdiagnozuje i zleci wizytę psychiatryczną jeśli będzie taka potrzeba. Psycholog pomoże Ci sobie poradzić z tą sytuacją i zobaczysz jaka będzie opinia specjalisty.

[zakonna]

diagnozuje psychiatra, psychoterapeuta nie zleca wizyt u psychiatry.