Chęć posiadania dziecka w tak młodym wieku

[magdalena0610]

W tym roku skończę dopiero 19 lat, jeszcze szkoły nie skończyłam, nie pracuję, mieszkam z rodzicami...Wszystko to, co nie pozwala mi jeszcze na posiadanie dziecka ale...ale mimo tego od jakiegoś czasu myślę o tym bardzo intensywnie. Nie myślę o konsekwencjach, nie myślę o tym , że zawalę szkołę, że to zmieni życie moje i mojego partnera... po prostu chce. Poźniej uświadamiam sobie, że to jeszcze nie czas, że trzeba jakoś sie ustatkować ale po jakimś czasie tamte mysli znowu wracaja. Czasami nie wiem czy to tylko moja zachcianka czy na prawdę jestem gotowa na macierzyństwo. Co o tym myslicie?

[Dorotti666]

To zachcianka.

Weź się do roboty, znajdź sobie mieszkanie, zacznij żyć na swój rachunek i zobacz jak wygląda prawdziwe życie. Raz dwa Ci się odechce dziecka ot tak.

[leniwca]

Napisane przez magdalena0610

W tym roku skończę dopiero 19 lat, jeszcze szkoły nie skończyłam, nie pracuję, mieszkam z rodzicami...Wszystko to, co nie pozwala mi jeszcze na posiadanie dziecka ale...ale mimo tego od jakiegoś czasu myślę o tym bardzo intensywnie. Nie myślę o konsekwencjach, nie myślę o tym , że zawalę szkołę, że to zmieni życie moje i mojego partnera... po prostu chce. Poźniej uświadamiam sobie, że to jeszcze nie czas, że trzeba jakoś sie ustatkować ale po jakimś czasie tamte mysli znowu wracaja. Czasami nie wiem czy to tylko moja zachcianka czy na prawdę jestem gotowa na macierzyństwo. Co o tym myslicie?

To zmieni nie tylko życie twoje i faceta, ale i waszych rodziców, bo to na nich spadnie obowiązek płacenia za twoje zachcianki. I nie wiem, jak w takiej sytuacji możesz myśleć, że jesteś gotowa na macierzyństwo Jesteś totalnie nieodpowiedzialna, skoro nie myślisz o konsekwencjach, liczy się tylko, żeby był słodki dzidziuś. Swoją drogą, ciekawe, jak długo byłby taki słodki, jak by was dopadły problemy- brak kasy, wzajemne pretensje, również ze strony rodziców, dziecko wymagające maximum twojej uwagi.

[Shira Yuki]

Napisane przez magdalena0610

W tym roku skończę dopiero 19 lat, jeszcze szkoły nie skończyłam, nie pracuję, mieszkam z rodzicami...Wszystko to, co nie pozwala mi jeszcze na posiadanie dziecka ale...ale mimo tego od jakiegoś czasu myślę o tym bardzo intensywnie. Nie myślę o konsekwencjach, nie myślę o tym , że zawalę szkołę, że to zmieni życie moje i mojego partnera... po prostu chce. Poźniej uświadamiam sobie, że to jeszcze nie czas, że trzeba jakoś sie ustatkować ale po jakimś czasie tamte mysli znowu wracaja. Czasami nie wiem czy to tylko moja zachcianka czy na prawdę jestem gotowa na macierzyństwo. Co o tym myslicie?

myslę,że jesteś rozpieszczona mastolatką nie nauczoną konekwencji podejmowanych przez siebie czynów.uważasz,że posiadanie dziecka jest równoznaczne z zakupem nowej bluzki-musisz ją mieć i już .
założę się,że didi szybko ci się znudzi,ale uwaga-nie odstawisz jego na półkę,nie wyjmiesz baterii ,pewnie podrzucisz go rodzicom .nie rób tyko więcej dzieci

[magdalena0610]

Trochę wiem jak wygląda życie, bo łatwo nie miałam. Tato za granicą więc wiekszość czasu go nie było a z mamą roznie bywało. Wszelkie obowiazki domowe spadły na mnie- placenie rachunków, robienie zakupów, zajmowanie sie mlodszym rodzenstwem.. Wiem, że łatwo nie jest. Pracy szukałam a to szukanie nie wygladało tak, że tylko w internecie przejzałam oferty. Chodziłam i pytałam ale nic dla mnie nie było. Jesli kogos szukali, to szukali osoby juz studiującej, a ja jeszcze jestem w technikum

[sallyskellington]

Napisane przez magdalena0610

W tym roku skończę dopiero 19 lat, jeszcze szkoły nie skończyłam, nie pracuję, mieszkam z rodzicami...Wszystko to, co nie pozwala mi jeszcze na posiadanie dziecka ale...ale mimo tego od jakiegoś czasu myślę o tym bardzo intensywnie. Nie myślę o konsekwencjach, nie myślę o tym , że zawalę szkołę, że to zmieni życie moje i mojego partnera... po prostu chce. Poźniej uświadamiam sobie, że to jeszcze nie czas, że trzeba jakoś sie ustatkować ale po jakimś czasie tamte mysli znowu wracaja. Czasami nie wiem czy to tylko moja zachcianka czy na prawdę jestem gotowa na macierzyństwo. Co o tym myslicie?

Po prostu masz silnie rozwinięty instynkt macierzyński. Ale to jeszcze nie powód żeby zachodzić w ciążę, tym bardziej, że jak sama piszesz nie masz warunków co do tego. A myślę, że to jest pół na pół z tą zachcianką i gotowością. Czasami takie młode osoby są gotowe na to no ale trzeba mieć po temu warunki ale wydaje mi się, że to może być również tak, że wyobrażasz to sobie tak idealnie i bez trudów bo znam osób parę, które zostały matkami w takim wieku i nie jest łatwo więc po co fundować sobie dziecko w tym wieku na własne życzenie ( tak zdroworozsądkowo) więc Twoje wyobrażenie o macierzyństwie może nie mieć związku z rzeczywistymi trudami. Jak dla mnie za poważna decyzja jak na ten wiek a w ogóle nie podlegająca dyskusji jak nie masz warunków. Pomyśl o partnerze bo samodzielna decyzja byłaby krzywdząca i samolubna. Nie znam go ale nie sądzę, żeby był gotowy.

I ogólnie zgadzam się z przedmówczyniami. Powoływanie nowego życia na świat bo "ja chcę" to po prostu głupota. Myśl o konsekwencjach .

[kisielova]

w wolnym czasie szukaj pracy jako opiekunka, szybko przejdą Ci chęci

[aer]

Wg mnie zachcianka rozpuszczonej nastolatki. Gdybyś była gotowa myślałabyś o konsekwencjach - a sama przyznajesz, że tak nie jest.

[magdalena0610]

Troche mi sie oberwało... Nie napisałam, że chce dziecka i już tylko ze sa momenty gdzie o konsekwencjach nie mysle ale pozniej dociera do mnie, że CO JA MÓWIĘ!?

---------- Dopisano o 22:56 ---------- Poprzedni post napisano o 22:53 ----------

Przynajmniej o to mi chodziło..
Moj partner przynzał kilkakrotnie, że mysli czasami o dziecku, rodzienie ale ma zdrowszy rozsadek niz ja i nie kieruje sie tak bardzo emocjami

[zuuu0]

Trochę Ci tu prawie wszyscy pojechali, ale nie martw się
Jestem w 3kl Technikum i w mojej koleżance z klasy też się odezwał instynkt macierzyński. Najpierw zaczęły się jej podobać kobiety w ciąży i myślałam sobie, że też chciałaby tak wyglądać. Mówiła, że chciałaby czuć ruszające się dziecko w jej brzuchu i to jak kopie. Chodziła do sklepów i oglądała wózki, ubranka i inne akcesoria dla noworodków. Tak, że nie jesteś sama.
Mam jednak nadzieje, że zanim robisz ten krok w swoim życiu to skończysz szkołę i ustatkujesz się ze swoim partnerem

[daf502bc9430c04b8cbdbd94f51a8624bed02f84_61e0bd2ac4d4e]

Zachcianka nastolatki, której się wydaje, że macierzyństwo to tylko słodki, okrągły brzuszek, śpioszki, wózeczki i zabaweczki, a całą resztę wypycha ze świadomości.

[Margolcia23]

Napisane przez magdalena0610

Troche mi sie oberwało... Nie napisałam, że chce dziecka i już tylko ze sa momenty gdzie o konsekwencjach nie mysle ale pozniej dociera do mnie, że CO JA MÓWIĘ!?

---------- Dopisano o 22:56 ---------- Poprzedni post napisano o 22:53 ----------

Przynajmniej o to mi chodziło..
Moj partner przynzał kilkakrotnie, że mysli czasami o dziecku, rodzienie ale ma zdrowszy rozsadek niz ja i nie kieruje sie tak bardzo emocjami

widać ma trochę więcej oleju w głowie, najpierw się wyszalej, znajdź pracę dopiero myśl o dziecku, to nie zabawka na chwilę, to obowiązek na całe życie nie wiem co to się dzieje z tymi nastolatkami że tak o dzieciach myślą , nudzą się czy jak

[gosia261282]

Fajnie,że czujesz instynkt macierzyński,ale lepiej by na razie pozostało na tym,a jako mama zrealizujesz się gdy już będzie cię stać na wychowanie dziecka i zapewnienie mu tego co potrzebuje. Póki co korzystaj z życia,bo na radość z macierzyństwa masz jeszcze dużo czasu

[chwast]

Myślę, że to normalne. Od 18 roku zycia tak mam, od 19 znacznie bardziej nasilone. Aktualnie zaraz będę mieć 21 i ciesze się, że nie zdecydowałam się na to jakimś podstępnym sposobem (bo i to mi chodziło czasem po głowie o matko haha)

Mówię ci nie ma co, cała masa dziewczyn ma tak jak ty to nic nienormalnego itd. To po prostu instynkt, a one są niezwykle silne

---------- Dopisano o 23:32 ---------- Poprzedni post napisano o 23:31 ----------

[1=daf502bc9430c04b8cbdbd9 4f51a8624bed02f84_61e0bd2 ac4d4e;44399227]Zachcianka nastolatki, której się wydaje, że macierzyństwo to tylko słodki, okrągły brzuszek, śpioszki, wózeczki i zabaweczki, a całą resztę wypycha ze świadomości.[/QUOTE]
no niekoniecznie ja opiekowałam się kilkoma dziećmi co jakiś czas i wiedziałam, że wcale tak to nie wygląda. A mimo to - nie minęło mi.

A z pracą to się nie martw ja np mam ładne cv, dobrze napisane a i tak chcą tylko z agencji do prac magazynowych/produkcyjnych W innych pracach (np sklep itd) mówią"jest pani za młoda"

[skazana_na_bluesa]

to się nazywa zachcianka.
u mnie odzywa się instynkt macierzyński, chciałabym mieć dziecko, a rodzice przebąkują o wnukach. komentarz faceta, który jest w wieku moich rodziców - no dobrze, ale to jak skończysz studia. są rzeczy, które nie uciekną, a warto zadbać o niektóre kwestie, żeby nie zgotować sobie piekiełka.

[Wampierz]

Napisane przez magdalena0610

W tym roku skończę dopiero 19 lat, jeszcze szkoły nie skończyłam, nie pracuję, mieszkam z rodzicami...Wszystko to, co nie pozwala mi jeszcze na posiadanie dziecka ale...ale mimo tego od jakiegoś czasu myślę o tym bardzo intensywnie. Nie myślę o konsekwencjach, nie myślę o tym , że zawalę szkołę, że to zmieni życie moje i mojego partnera... po prostu chce. Poźniej uświadamiam sobie, że to jeszcze nie czas, że trzeba jakoś sie ustatkować ale po jakimś czasie tamte mysli znowu wracaja. Czasami nie wiem czy to tylko moja zachcianka czy na prawdę jestem gotowa na macierzyństwo. Co o tym myslicie?

Gotowa pewnie nie, bo nawet jeśli jesteś dojrzała psychicznie do macierzyństwa, to zachodzą jeszcze czynniki zewnętrzne - sytuacja materialna, plany na przyszłość, opinia partnera (wypadałoby wziąć go pod uwagę).

Nie martw się, masz czas, to nie jest tak, że jak poczujesz chętkę, to musisz sobie od razu zrobić dzidziusia. Zresztą instynkt jest naturalną sprawą, to tylko impuls, a powinno się podjąć decyzję. Nie tylko zmieni t ożycie twoje, twojego partnera ale również waszych rodziców i co najważniejsze powołasz na świat nowego człowieka - chcesz go wychowywać w ubóstwie i słysząc pretensje od rodziny i partnera?

---------- Dopisano o 00:01 ---------- Poprzedni post napisano Wczoraj o 23:58 ----------

Napisane przez kisielova

w wolnym czasie szukaj pracy jako opiekunka, szybko przejdą Ci chęci

Dobra rada, skoro tak czujesz rozczulenie nad bobaskami, proponuję poopiekować się niemowlętami itp. Skonfrontujesz wyobrażenia z rzeczywistością, niekoniecznie ci od tego przejdzie, ale przynajmniej się czegoś nauczysz i będziesz miała lepsze wyobrażenie o macierzyństwie.

[laisla]

Jeszcze zdążysz mieć to dziecko, zapewnij mu jakieś zaplecze na razie bo powietrzem się nie żywi
No i sama pewnie także nie chciałabyś mieć matki nie myślącej o konsekwencjach, rodzic powinien o nich myśleć, bo jak nie on, to kto..

[willy_nilly]

Kiedy miałam 17-19 lat mój instynkt macierzyński permanentnie o sobie przypominał. Teraz jestem kilka lat starsza i wiem, że gdybym wtedy jakimś głupim sposobem zaszła w ciążę, to zmarnowałabym sobie młodość. Uciszyłam instynkt, a obecnie uważam, że przede mną jeszcze tyle rzeczy do zrobienia, że dziecko świadomie chciałabym mieć najprędzej za jakieś 10 lat...

[Lirriel]

Napisane przez magdalena0610

W tym roku skończę dopiero 19 lat, jeszcze szkoły nie skończyłam, nie pracuję, mieszkam z rodzicami...Wszystko to, co nie pozwala mi jeszcze na posiadanie dziecka ale...ale mimo tego od jakiegoś czasu myślę o tym bardzo intensywnie. Nie myślę o konsekwencjach, nie myślę o tym , że zawalę szkołę, że to zmieni życie moje i mojego partnera... po prostu chce. Poźniej uświadamiam sobie, że to jeszcze nie czas, że trzeba jakoś sie ustatkować ale po jakimś czasie tamte mysli znowu wracaja. Czasami nie wiem czy to tylko moja zachcianka czy na prawdę jestem gotowa na macierzyństwo. Co o tym myslicie?

Gotowość do macierzyństwa to też posiadanie odpowiednich warunków do wychowania i utrzymania dziecka, a nie tylko widzimisię pod tytułem "nie pracuję, nie mam mieszkania, jestem na utrzymaniu rodziców, uczę się, ALE chcę bobaska i mam gdzieś konsekwencje". To zwykła zachciewajka.

[patrycjja]

Napisane przez magdalena0610

W tym roku skończę dopiero 19 lat, jeszcze szkoły nie skończyłam, nie pracuję, mieszkam z rodzicami...Wszystko to, co nie pozwala mi jeszcze na posiadanie dziecka ale...ale mimo tego od jakiegoś czasu myślę o tym bardzo intensywnie. Nie myślę o konsekwencjach, nie myślę o tym , że zawalę szkołę, że to zmieni życie moje i mojego partnera... po prostu chce. Poźniej uświadamiam sobie, że to jeszcze nie czas, że trzeba jakoś sie ustatkować ale po jakimś czasie tamte mysli znowu wracaja. Czasami nie wiem czy to tylko moja zachcianka czy na prawdę jestem gotowa na macierzyństwo. Co o tym myslicie?

Miałam tak samo w Twoim wieku- wszystkie koleżanki dookoła zaliczały "wpadki" a ja zazdrościłam. I bardzo chciałam też już mieć bobasa. Kończyłam szkołę średnia, szłam na studia i nie widzialam żadnego problemu. Na szczęście mój TŻ był rozsądniejszy. I skończyło się tak, że odpuściłam studia. W wieku lat 19 poszłam do stałej pracy, on też. Zareczyliśmy się, poszliśmy mieszkać na swoje. Mając 22 lata zostałam żoną, a w tym roku kończę 24 i czekam na córeczkę. I powiem szczerze, że jestem przerazona myślą o macierzyństwie i tym, że sobie nie poradzę ( chociaż z dziećmi co swoje przeszłam i opiekowałam się niemowlakami od kiedy skończyłam lat 16 ). A teraz co jakiś czas dziękuję Mężowi, że był wtedy na tyle rozsądny, że odwiódł mnie od pomysłu "akcja dziecko". Gdyby zdarzyło nam się wpaść dalibyśmy radę. Ale po co, jak można było poczekać ?

[Pani Misiowa]

Jeżeli wiesz co to znaczy ciężka praca (bo nie o wiek tu chodzi a o dojrzałość) to zorganizuj mieszkanie, pracę i do dzieła !
Ale żeby dobrze i dostatnie żyć musisz jeszcze skończyć szkołę (coś więcej niż liceum). Jeżeli jesteś w stanie pogodzić wszystkie aspekty to super,
ale Ci wszyscy zapracowani wiedzą, że tego trzeba się nauczyć - o to nie trwa miesiąc czy dwa ale tak już będzie do końca życia. Bo nie ważne czy dziecko ma rok czy 15 rodzicem jest się cały czas a to nie jest łatwe.
Daj sobie czas bo jak za 5 lat przypomni Ci się że nie zdązyłaś się "wyszaleć" to dopiero będzie...

Ja jestem zwolenniczką typowego love story : miłość+młodość+szkoła, zaręczyny+mieszkanie+prac a, ślub i dopiero dzieci.

[201803080934]

Ja rozumiem, że dla kogoś bobaski są słodkie (), ale dziecko to jest obowiązek na średnio 20 lat!
Autorko, instynkt macierzyński może i fajna sprawa, ale czy jesteś gotowa na coś poza słodkim maluszkiem? Czy jesteś gotowa na obowiązki przy starszym dziecku przez wiele wiele lat?

Mnie to osobiście przeraża bardziej niż niemowlaki. Jeśli kiedyś będę chciała zdecydować się na dziecko, to jedno z drugim musi iść w parze.

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[mary_poppins]

Nie ma niczego złego w tym, że się CHCE dziecka, nawet w takim wieku. Nie sądzę, by ktokolwiek przed pierwszym dzieckiem zdawał sobie realnie sprawę z ogromu obowiązków, jakie na niego spadną - przecież 30-latka-pierworódka też nie ma żadnego doświadczenia i też może jej się wydawać, że dziecko to okrągły brzuszek, kolorowe śpioszki i śpiewanie kołysanek. Różnica jest taka, że człowiek dorosły i odpowiedzialny, myślący, nie podejmie takiej decyzji pod wpływem emocji, z podejściem na zasadzie "ludzie pomogą, jakoś to będzie". Zrzucanie takiej odpowiedzialności na rodziców i pozostanie bez zaplecza finansowego chociażby, to ogromny błąd i egoizm, który świadczy o zupełnym braku gotowości na założenie rodziny. Słowo daję, że jakby moja hipotetyczna córka chodząca do technikum, nieposiadająca żadnego zawodu i planu na realne życie, zaszła w ciążę "bo po prostu chciała", to bym ją chyba odstawiła do domu samotnej matki albo do domu ojca dziecka, coby się nauczyła brać odpowiedzialność za swoje "dorosłe" decyzje.

[201803290936]

Tylko ludzie młodzi i naprawdę nieświadomi tego, jak potem wygląda bycie rodzicem (bo wyobraźnia to za mało) lub bardzo nieodpowiedzialni (albo i to i to) "robią sobie" dziecko, bo taką mają chęć, a warunków brak. Chęć to za mało. O dojrzałości świadczy właśnie fakt, że człowiek potrafi z czegoś na jakiś czas zrezygnować, odłożyć swoje plany na później, skupić się na działaniach, które go stopniowo zaprowadzą do tego celu. Wiem, że pewnie wydaje Ci się, że jesteś mega dojrzała, ale pewnych rzeczy właściwych do swojego wieku i doświadczenia (a raczej jego braku) się naprawdę nie przeskoczy. Bądź odpowiedzialna i dojrzała i swoje chęci schowaj do kieszeni, a zamień je z czasem na realne plany, poparte pracą.

[lasubmersion]

Przyszła żona jednego z kolegów Tż ''idealnie'' wpisuje się w ten wątek.
Ona ma 22 lata, on ma 28 lat.
Są ze sobą rok, może półtora.
Ona jest w 3 miesiącu ciąży, a za 1,5 miesiąca biorą ślub. ślub jest brany ''póki brzuszka nie widać'' i sfinansowany przez jej rodziców. Rozmawialiśmy z moim Tż, że lepiej jakby najpierw okrzepli w roli rodziców, a ślub nie zając-zawsze go można zorganizować w późniejszym czasie.
Dla niej ciąża to ''słodki bobasek'', ale chciałaby , ''żeby już wyszedł'' bo ma dosyć ciąży''. Parę dni temu miałam okazję spędzić z nimi trochę czasu i pomimo sympatii do tej dziewczyny, to pokazała wszelkie cechy ''księżniczkowatości'', więc obawiam się, że po narodzinach malucha będzie musiała przejść przyśpieszony kurs dojrzewania...

Mieszkają ze sobą około pół roku, ale ona średnio odnajduje się w roli ''gospodyni domowej'' pomimo, że praktycznie od samego początku jest na zwolnieniu. Jej mężczyzna ma dwie prace, więc w domu go więcej nie ma niż jest (na tym tle też dochodzi do zgrzytów, ale ona przed ciążą pracowała na pół etatu w markecie, więc zarobki nie były zbyt duże). Poza tym uderzyła mnie jeszcze jedna cecha-ona by chciała mieć, ale nie chce zastanawiać jak to sobie zorganizować. Niestety rzeczy materialne nie biorą się z powietrza i czasem trzeba umieć na nie zaczekać/zorganizować czy po prostu zarobić na nie...

Parę miesięcy temu kupili sobie 2 malutkie pieski (obecnie dosyć popularna rasa) i oddali je póki co do rodziców bo ona nie może znieść ich zapachu. Jestem w stanie to zrozumieć, ale podobno o ciążą starali się od roku, więc brzydko kalkulując koszt tych piesków równa się porządnemu wózkowi czy innym akcesoriom na które de facto teraz ich nie stać.

Ci znajomi nie mają ani warunków materialnych, ani dojrzałości psychicznej (przynajmniej ona bo on się wydaje o wiele bardziej przytomny w tej całej sytuacji).


Trzymam z nich kciuki ze świadomością, że po narodzinach dziecka ich zmieni przejdzie rewolucję. Oby wyszło im to na dobre...

[Dotka90]

Gdybyś była dojrzała, pomyślałabyś najpierw o konsekwencjach, a nie piszesz, że 'nie myślisz o konsekwencjach, o tym, że zawalisz szkołę itd'.
Tym się różni człowiek dojrzały od dzieciaka, że jeśli czegoś chce, to myśli o wszystkich za i przeciw.

Mi się też odzywa instynkt macierzyński, TŻtowi również, ale oboje wiemy, że to nie jest dobry moment na dziecko i będąc odpowiedzialnymi ludźmi, nie robimy sobie radośnie 'bobasa', bo byłoby to zwyczajnie głupie.

[Antilia]

Wszyscy mówią zachcianka a ja powiem hormony. To normalne co czujesz, wg Twojego ciała już najwyższa pora, ale ważne tylko by rozsądek wziął górę

[MiniMonix]

Też mając 19 lat już myślałam o dziecku i chciałam urodzić zaraz po studiach licencjackich. Niestety życie na własny rachunek zweryfikowały moje plany na życie. Teraz mam lat 24 i mój instynkt jest tak samo mocny jak był. Jednak chcę dać mojemu dziecku wszystko co najlepsze i czekam na dobry moment, który w ogóle nie nadchodzi i nie ma dnia w którym nie myślę co zrobić żeby było lepiej. Eh.

[freelancerka]

Zatrudnij się jako opiekunka, opiekuj się dziećmi w swojej rodzinie. Po za tym skoro wiesz, że nie masz warunków, to ustal sobie, że stwarzasz te warunki, usamodzielniasz się, znajdujesz stałą pracę, żeby mieć urlop macierzyński, odkładasz jakąś większa kwotę i masz zielone światło na macierzyństwo. Niech to będzie motywacją. Nie, że musisz czekać kilka lat, tylko musisz spełnić te warunki. Lepiej stawiać sobie wymagania, niż zakazy, to bardzo rozwija, a i dziecko będzie miało dobrze z przebojową mamą, która się nie poddaje w dążeniu do celu i zadbała o wszystko zanim się pojawiło.

[tyene]

Ja bardzo chciałabym mieć dziecko, ale na starania się to nigdy nie przełożyło. I odkąd pamiętam (późny wiek nastoletni) miałam w sobie pragnienie macierzyństwa. I co? I nic. Wiem, że to przyjdzie w swoim czasie, najpierw ślub etc. Natomiast ja doskonale rozumiem to irracjonalne uczucie i wydaje mi się, że trzeba zrozumieć. Jak moja znajoma wpadła (i racjonalnie wcale jej tego nie zazdroszczę, jest katoliczką, ciąża przed ślubem, teraz dziecko ma ponad rok i nadal nie jest mężatką, to wiele spraw jej komplikuje i ja wolę mieć tradycyjną kolejność) to pgoratulowałam jej i potem w domu poryczałam się z zazdrości. W dodatku mam irracjonalny strach, że nie będę mogła mieć dzieci.

Ja generalnie czuję się gotowa na ślub i macierzyństwo (lat 19 nie mam jednak), ale wiem, że to szybko nie nastąpi.