Związek ze starszym o 20 lat facetem... I problem z akceptacją.

[Elekta1]

Witajcie drogie Panie,
Jestem tutaj nowa i to mój pierwszy post.

Mam 23 lata i jestem w związku z o 20 lat starszym mężczyzną od dwóch lat. Mój meżczyzna jest po rozwodzie i ma już dorosłego syna.
Przez pierwszy rok związku ukrywałam przed rodzicami fakt, że jestem z kimś. Moja mama w końcu zaczęła się domyślać i się przyznałam. Był szok, wyzwiska, poniżanie... Przez cały następny rok. Tato już ochłonął ( sam jest starszy od mamy o 11 lat) i to zaakceptował, mama nadal nie. Poznałam już jego rodzinę. Wszyscy są dla nas bardzo mili i życzliwi.

Rozumiem moją mamę i jej oburzenie(jestem jedynaczką). Sama wiele razy zastanawiałam się nad konsekwencjami tego związku za 20 lat. Myślę, że jestem ich w pełni świadoma. Planuję niebawem zamieszkać z moim TŻ. Nie wiem jak przekonać mamę do niego, póki co nie chce go znać ani widzieć. Jest mi z tego powodu bardzo ciężko, bo do tej pory miałam z nią dobry kontakt.

Rozpisałam się, przepraszam, chciałam tylko się wygadać, bo nie mam komu...
Pozdrawiam

[paula78]

Napisane przez Elekta1

Witajcie drogie Panie,
Jestem tutaj nowa i to mój pierwszy post.

Mam 23 lata i jestem w związku z o 20 lat starszym mężczyzną od dwóch lat. Mój meżczyzna jest po rozwodzie i ma już dorosłego syna.
Przez pierwszy rok związku ukrywałam przed rodzicami fakt, że jestem z kimś. Moja mama w końcu zaczęła się domyślać i się przyznałam. Był szok, wyzwiska, poniżanie... Przez cały następny rok. Tato już ochłonął ( sam jest starszy od mamy o 11 lat) i to zaakceptował, mama nadal nie. Poznałam już jego rodzinę. Wszyscy są dla nas bardzo mili i życzliwi.

Rozumiem moją mamę i jej oburzenie(jestem jedynaczką). Sama wiele razy zastanawiałam się nad konsekwencjami tego związku za 20 lat. Myślę, że jestem ich w pełni świadoma. Planuję niebawem zamieszkać z moim TŻ. Nie wiem jak przekonać mamę do niego, póki co nie chce go znać ani widzieć. Jest mi z tego powodu bardzo ciężko, bo do tej pory miałam z nią dobry kontakt.

Rozpisałam się, przepraszam, chciałam tylko się wygadać, bo nie mam komu...
Pozdrawiam

A pytałaś mamę dlaczego tak reaguje ?
Pewnie martwi się o Ciebie tylko pytanie dlaczego w taki sposób to okazuje? szczególnie, że jesteście razem już jakiś czas i jesteś szczęśliwa co przecież widzi twoja mama.

[Elekta1]

Ponieważ moja mama bazuje na własnych doświadczeniach. Sama ma starszego męża (mojego ojca) i nie jest z nim za szczęśliwa. Dlatego też nie jest w stanie zaakceptować mojego partnera, bo uważa że ja będę miała tak samo.

[Fouquet]

Napisane przez Elekta1

Ponieważ moja mama bazuje na własnych doświadczeniach. Sama ma starszego męża (mojego ojca) i nie jest z nim za szczęśliwa. Dlatego też nie jest w stanie zaakceptować mojego partnera, bo uważa że ja będę miała tak samo.

Ale to nie jest regułą.

[madana]

Mój szwagier jest starszy od mojej siostry o 11 lat i są ze sobą już wieeele lat,są szczęśliwym małżeństwem, więc wiek nie jest regułą; sama w życiu z kolei nie chciałabym mieć 20 lat starszego męża- za dużo, na początku: ok, fajnie, seks super itp.- potem nie za bardzo, widzę to po koleżance, ona teraz 35 lat, jej mąż 55 lat- ale nie w pełni sił facet, ale taki jakiś dziadziusiowaty się zrobił.

[tonik25]

Hej,ja jestem w takim związku już przeszło 6 lat.Też było ciężko zaakceptować ten fakt mojej mamie,ale doszła do wniosku po ok 2 latach,że niepotrzebnie się boczyła. Dziś mówi, że cieszy się,że jestem szczęśliwa...
Myślę,że kiedy pozna Twojego TŻ , będzie stopniowo zmieniała zdanie.Powodznia!

[Elekta1]

Napisane przez madana

Mój szwagier jest starszy od mojej siostry o 11 lat i są ze sobą już wieeele lat,są szczęśliwym małżeństwem, więc wiek nie jest regułą; sama w życiu z kolei nie chciałabym mieć 20 lat starszego męża- za dużo, na początku: ok, fajnie, seks super itp.- potem nie za bardzo, widzę to po koleżance, ona teraz 35 lat, jej mąż 55 lat- ale nie w pełni sił facet, ale taki jakiś dziadziusiowaty się zrobił.

Masz 100% rację, że teraz jest fajnie. Mój mężczyzna wewnętrznie i zewnętrznie czuje się młodo i sama czasem mam wrażenie, że on jest sprawniejszy ode mnie. Jednak to jest teraz, na chwilę obecną. Oczywiście zastanawiam się co będzie za 20 lat i jak on się zestarzeje. Nikt nie ma pewności w jaki sposób się zestarzeje. Jednak jestem tego świadoma i to akceptuję. Problem w tym jak przekonać do tego mamę.

[madana]

Napisane przez Elekta1

Masz 100% rację, że teraz jest fajnie. Mój mężczyzna wewnętrznie i zewnętrznie czuje się młodo i sama czasem mam wrażenie, że on jest sprawniejszy ode mnie. Jednak to jest teraz, na chwilę obecną. Oczywiście zastanawiam się co będzie za 20 lat i jak on się zestarzeje. Nikt nie ma pewności w jaki sposób się zestarzeje. Jednak jestem tego świadoma i to akceptuję. Problem w tym jak przekonać do tego mamę.

- wiesz, opisujesz faceta w wieku mojego męża- w porównaniu z równolatkami wygląda bardzo dobrze, jest szczupły, zero brzucha, nie wygląda na faceta po 40- tyle że jest trochę tylko ode mnie starszy, więc starzenie się będzie nas raczej równo dotykać; i nie wierzę w to twoje "akceptuję to"- bo mówisz tak naprawdę o TERAZ , teraz akceptujesz, moja koleżanka dopiero od niedawna narzeka, że tak różnica 20 lat teraz zaczyna ją mocno uwierać.
I postawić możesz na czas- bo jeśli mama jest przeciwko, nie przyjmie rozumowych argumentów, jeśli jeszcze sama jest z facetem starszym i jest z nim średnio szczęśliwa.
I prawdę mówiąc dobrze jak masz poparcie rodziców, ale one niczego nie warunkuje.

[magda170325]

Napisane przez Elekta1

Witajcie drogie Panie,
Jestem tutaj nowa i to mój pierwszy post.

Mam 23 lata i jestem w związku z o 20 lat starszym mężczyzną od dwóch lat. Mój meżczyzna jest po rozwodzie i ma już dorosłego syna.
Przez pierwszy rok związku ukrywałam przed rodzicami fakt, że jestem z kimś. Moja mama w końcu zaczęła się domyślać i się przyznałam. Był szok, wyzwiska, poniżanie... Przez cały następny rok. Tato już ochłonął ( sam jest starszy od mamy o 11 lat) i to zaakceptował, mama nadal nie. Poznałam już jego rodzinę. Wszyscy są dla nas bardzo mili i życzliwi.

Rozumiem moją mamę i jej oburzenie(jestem jedynaczką). Sama wiele razy zastanawiałam się nad konsekwencjami tego związku za 20 lat. Myślę, że jestem ich w pełni świadoma. Planuję niebawem zamieszkać z moim TŻ. Nie wiem jak przekonać mamę do niego, póki co nie chce go znać ani widzieć. Jest mi z tego powodu bardzo ciężko, bo do tej pory miałam z nią dobry kontakt.

Rozpisałam się, przepraszam, chciałam tylko się wygadać, bo nie mam komu...
Pozdrawiam

Jeśli sama się utrzymujesz, masz pracę i nie mieszkasz z rodzicami to matce nic do tego, że chcesz z nim zamieszkać. Chcesz to to zrób.
Jeśli jednak nie masz pracy, a on miałby Cię utrzymywać - to dla mnie to akurat jest żenujące. I mnie tutaj żadne argumenty w stylu 'przecież się kochają' nie przekonują.
Swoją drogą często z takich związków to ludzie się naśmiewają. Jakby nie można było sobie znaleźć partnera mniej więcej w swoim wieku...
Pomyśl sobie co będzie za kilkanaście lat.. Ty będziesz po 30tce, on po 50tce
Dla mnie to takie 'stare dziady' wyrywają małolaty, żeby sobie pobzykać i pochwalić się kiedyś jaką oni młodą żonę mają może tak kompleksy leczą...

[Elekta1]

Napisane przez madana

- wiesz, opisujesz faceta w wieku mojego męża- w porównaniu z równolatkami wygląda bardzo dobrze, jest szczupły, zero brzucha, nie wygląda na faceta po 40- tyle że jest trochę tylko ode mnie starszy, więc starzenie się będzie nas raczej równo dotykać; i nie wierzę w to twoje "akceptuję to"- bo mówisz tak naprawdę o TERAZ , teraz akceptujesz, moja koleżanka dopiero od niedawna narzeka, że tak różnica 20 lat teraz zaczyna ją mocno uwierać.
I postawić możesz na czas- bo jeśli mama jest przeciwko, nie przyjmie rozumowych argumentów, jeśli jeszcze sama jest z facetem starszym i jest z nim średnio szczęśliwa.
I prawdę mówiąc dobrze jak masz poparcie rodziców, ale one niczego nie warunkuje.

Wiesz to jest trudne... Mimo że jestem świadoma konsekwencji za 20 lat, to serce podpowiada żeby brnąć w to dalej a rozum niekoniecznie.
Bo jak mam zrezygnować z rozsądku i cierpieć całe życie, że może zrezygnowałam z czegoś co dałoby mi szczęście? Zwłaszcza jak trafię faceta, z którym nie będę za szczęśliwa...

[zmieszany_facet]

Cóż... ten facet mógłby być Twoim ojcem. Teraz jest i może super, ale poczekaj sobie 10 lat... on zrobi się panem po 50-ce być może zrobi się trochę taki dziadek po prostu nie ma co ukrywać. Spadnie libido, sprawność seksualna też już tylko spada. Ty będziesz kobietą po 30-ce, w wieku w którym właściwie życie seksualne powinno sięgac swojego apogeum, a w Twoim przypadku bedzie to niemozliwe z racji na wiek partnera. Mówisz, że akceptujesz taki stan rzeczy, ale czy naprawdę zdajesz sobie sprawę co mówisz? Osobiście nie wyobrażam sobie związku z dziewczyną przy znacznej różnicy wiekowej, bo w zasadzie o czym wy możecie rozmawiać? Macie jakieś wspólne tematy? To rzecz jasna Twoje życie i postąpisz jak uważasz

[khloe]

Napisane przez magda170325

Swoją drogą często z takich związków to ludzie się naśmiewają. Jakby nie można było sobie znaleźć partnera mniej więcej w swoim wieku...
Pomyśl sobie co będzie za kilkanaście lat.. Ty będziesz po 30tce, on po 50tce
Dla mnie to takie 'stare dziady' wyrywają małolaty, żeby sobie pobzykać i pochwalić się kiedyś jaką oni młodą żonę mają może tak kompleksy leczą...

Znasz partnera autorki? Wątpię. To po co wydajesz takie osądy?

Autorko, skoro masz pracę i chcesz z nim zamieszkać to tak zrób. Idź za głosem serca. Jeżeli jednak coś podpowiada ci, że może wam się z jakiegoś powodu nie ułożyć to zastanów się 10 razy zanim to zrobić i nie pal za sobą wszystkich mostów.

[magda170325]

Napisane przez khloe

Znasz partnera autorki? Wątpię. To po co wydajesz takie osądy?

Autorko, skoro masz pracę i chcesz z nim zamieszkać to tak zrób. Idź za głosem serca. Jeżeli jednak coś podpowiada ci, że może wam się z jakiegoś powodu nie ułożyć to zastanów się 10 razy zanim to zrobić i nie pal za sobą wszystkich mostów.

Mam taką opinię i tyle. Co ci do tego?
Śmieszą mnie takie związki i tyle. Jakbym miała być z facetem w wieku mojego ojca to bym sie chyba
Ale oczywiście na wizażu nie można mieć swojego zdania

[madana]

Dodam tylko jedno: niech dziewczyna przypadkiem nie zrobi jednej głupoty: z utrzymania rodziców wskoczy na utrzymanie faceta- taki krok jak wspólne mieszkanie podjęłabym tylko pracując, mając własne pieniądze na swoje utrzymanie, dołożenie do wspólnej kasy- nigdy nie weszłabym we wspólne mieszkanie z tyle starszym facetem, na niego zdając się z sprawach finansowych. Za dużo widziałam kiepskich zakończeń takiego układu, aby nie przestrzec.

[Elekta1]

Napisane przez zmieszany_facet

Cóż... ten facet mógłby być Twoim ojcem. Teraz jest i może super, ale poczekaj sobie 10 lat... on zrobi się panem po 50-ce być może zrobi się trochę taki dziadek po prostu nie ma co ukrywać. Spadnie libido, sprawność seksualna też już tylko spada. Ty będziesz kobietą po 30-ce, w wieku w którym właściwie życie seksualne powinno sięgac swojego apogeum, a w Twoim przypadku bedzie to niemozliwe z racji na wiek partnera. Mówisz, że akceptujesz taki stan rzeczy, ale czy naprawdę zdajesz sobie sprawę co mówisz? Osobiście nie wyobrażam sobie związku z dziewczyną przy znacznej różnicy wiekowej, bo w zasadzie o czym wy możecie rozmawiać? Macie jakieś wspólne tematy? To rzecz jasna Twoje życie i postąpisz jak uważasz

Tak mamy wspólne tematy i zainteresowania, w przeciwnym wypadku nie bylibyśmy ze sobą tyle czasu, bo już zwyczajnie seks dla seksu by się znudził.

[Suvia]

Napisane przez magda170325

Swoją drogą często z takich związków to ludzie się naśmiewają. Jakby nie można było sobie znaleźć partnera mniej więcej w swoim wieku...
Pomyśl sobie co będzie za kilkanaście lat.. Ty będziesz po 30tce, on po 50tce

Ja już spotyka się kogoś starszego i to akurat w nim się człowiek zakocha na zabój, to rzeczywiście argument o znalezieniu sobie kogoś innego jest przekonywujący.

U mnie różnica wynosi "tylko" 10 lat, a też niektóym sie zdaje, ze "odkochaj się i znajdź sobie rówieśnika" jest proste jak wyrzucenie starych butów i kupienie sobie nowych

Napisane przez magda170325

Ale oczywiście na wizażu nie można mieć swojego zdania

Można. Można też z nim polemizować.

Tak jak Khloe zauważyła - sytuacja sytuacji nie równa.

[magda170325]

Napisane przez Suvia

Ja już spotyka się kogoś starszego i to akurat w nim się człowiek zakocha na zabój, to rzeczywiście argument o znalezieniu sobie kogoś innego jest przekonywujący.

U mnie różnica wynosi "tylko" 10 lat, a też niektóym sie zdaje, ze "odkochaj się i znajdź sobie rówieśnika" jest proste jak wyrzucenie starych butów i kupienie sobie nowych



Można. Można też z nim polemizować.

Tak jak Khloe zauważyła - sytuacja sytuacji nie równa.

A tak z ciekawości zapytam - w jakim jesteś wieku?
10 lat to jeszcze jakoś wygląda, ale 20 w życiu bym nie dała aprobaty na związek dziewczyny w moim wieku z mężczyzną w wieku mojego ojca...

[khloe]

Napisane przez magda170325

A tak z ciekawości zapytam - w jakim jesteś wieku?
10 lat to jeszcze jakoś wygląda, ale 20 w życiu bym nie dała aprobaty na związek dziewczyny w moim wieku z mężczyzną w wieku mojego ojca...

wiesz, godzić się nie musisz. Ale jak autorka jest pełnoletnia, ma pracę, jest neizalezna finansowo to generalnie może mieć głęboko w poważaniu opinię rodziców.


Na mieszkanie, czy ślub nie musi mieć ich zgody.

Sytuacja autorki jest taka, że generalnie może robić co jej się podoba

[Suvia]

Napisane przez magda170325

A tak z ciekawości zapytam - w jakim jesteś wieku?
10 lat to jeszcze jakoś wygląda, ale 20 w życiu bym nie dała aprobaty na związek dziewczyny w moim wieku z mężczyzną w wieku mojego ojca...

Mi ćwierćwiecze stuknie za jakiś czas

Jasne, że takie związki z naprawdę dużą różnicą nie są łatwe. Ja tam znam osobiście jeden co się trzyma i rozkwita, i kilka co się rypło. Niestety z tego co sama doświadczam, to częściej problem ma właśnie otoczenie niż sami zainteresowani. Rodzice to już w ogóle inna bajka, bo każdemu można powiedzieć odp*****ol się od mojego życia i związku, a najbliższej rodzinie to jednak nie bardzo. A przynajmniej ja nie potrafię

[Elekta1]

Aktualnie kończę studia dzienne. Do tej pory mieszkałam w wynajmowanym pokoju, na który rodzice dawali mi pieniądze. Swoje pieniądze mam z wakacyjnych prac dorywczych i prac weekendowych w trakcie studiów. Po skończonej nauce chciałam iść do pracy i zamieszkać z moim partnerem.

[ajah]

Napisane przez magda170325

Jeśli sama się utrzymujesz, masz pracę i nie mieszkasz z rodzicami to matce nic do tego, że chcesz z nim zamieszkać. Chcesz to to zrób.
Jeśli jednak nie masz pracy, a on miałby Cię utrzymywać - to dla mnie to akurat jest żenujące. I mnie tutaj żadne argumenty w stylu 'przecież się kochają' nie przekonują.
Swoją drogą często z takich związków to ludzie się naśmiewają. Jakby nie można było sobie znaleźć partnera mniej więcej w swoim wieku...
Pomyśl sobie co będzie za kilkanaście lat.. Ty będziesz po 30tce, on po 50tce
Dla mnie to takie 'stare dziady' wyrywają małolaty, żeby sobie pobzykać i pochwalić się kiedyś jaką oni młodą żonę mają może tak kompleksy leczą...

Ludzie śmieją się z grubych, chudych, ludzi nierzeciętnych, więc co z tego, ze się śmieją?
Bywa, ze ktoś nie chce mieć partnera w swoim wieku, a czasami po prostu tak wychodzi.
Związek równolatków to rczej nie jest wyznacznik normalności

Napisane przez Elekta1

Witajcie drogie Panie,
Jestem tutaj nowa i to mój pierwszy post.

Mam 23 lata i jestem w związku z o 20 lat starszym mężczyzną od dwóch lat. Mój meżczyzna jest po rozwodzie i ma już dorosłego syna.
Przez pierwszy rok związku ukrywałam przed rodzicami fakt, że jestem z kimś. Moja mama w końcu zaczęła się domyślać i się przyznałam. Był szok, wyzwiska, poniżanie... Przez cały następny rok. Tato już ochłonął ( sam jest starszy od mamy o 11 lat) i to zaakceptował, mama nadal nie. Poznałam już jego rodzinę. Wszyscy są dla nas bardzo mili i życzliwi.

Rozumiem moją mamę i jej oburzenie(jestem jedynaczką). Sama wiele razy zastanawiałam się nad konsekwencjami tego związku za 20 lat. Myślę, że jestem ich w pełni świadoma. Planuję niebawem zamieszkać z moim TŻ. Nie wiem jak przekonać mamę do niego, póki co nie chce go znać ani widzieć. Jest mi z tego powodu bardzo ciężko, bo do tej pory miałam z nią dobry kontakt.

Rozpisałam się, przepraszam, chciałam tylko się wygadać, bo nie mam komu...
Pozdrawiam

Mama się boi o ciebie bazując na swpich doświadczeniach.
Może im więcej czasu upłynie- tym bardziej będzie się oswajać z sytuacją.

[khloe]

Napisane przez Elekta1

Aktualnie kończę studia dzienne. Do tej pory mieszkałam w wynajmowanym pokoju, na który rodzice dawali mi pieniądze. Swoje pieniądze mam z wakacyjnych prac dorywczych i prac weekendowych w trakcie studiów. Po skończonej nauce chciałam iść do pracy i zamieszkać z moim partnerem.

Ja myślę, że powinnaś z nim zamieszkać DOPIERO jak znajdziesz pracę.

[tyene]

Znam pewną dwudziestoparolatkę z 17 lat starszym mężem. Szaleje za nim, on za nią, mają trzyletnią córeczkę i są przeszczęśliwi. Wyszła za niego mając lat 26 czy coś takiego. Para jak z obrazka. Powodzenia.

[new woman in town]

Ach ci rodzice...chcą dla dzieci wyłącznie wszystkiego co najlepsze, ale nie biorą pod uwagę, że to co oni uznają za "najlepsze" nie zawsze jest tym co czyni ich dzieci szczęśliwymi, a często jest zupełnie odwrotnie.

Twojej mamy być może nie przekonasz słowami, argumentami ale po co właściwie masz ją przekonywać na siłę? Żyj po swojemu i pokaż swoim szczęściem, że podjęłaś słuszną decyzję. Możesz też jej powiedzieć, że jeśli nie będziesz z tym facetem szczęśliwa to przecież nie jesteś do niego przywiązana i odejdziesz, ale póki co, sprawia, że się uśmiechasz i jest ok. Mała różnica wieku nie jest gwarancją udanego związku, duża także nie. Właściwie nic takiej gwarancji nie daje.

Matka miała możliwość wyboru partnera, niech tobie też to umożliwi.

[Elekta1]

Napisane przez new woman in town

Ach ci rodzice...chcą dla dzieci wyłącznie wszystkiego co najlepsze, ale nie biorą pod uwagę, że to co oni uznają za "najlepsze" nie zawsze jest tym co czyni ich dzieci szczęśliwymi, a często jest zupełnie odwrotnie.

Twojej mamy być może nie przekonasz słowami, argumentami ale po co właściwie masz ją przekonywać na siłę? Żyj po swojemu i pokaż swoim szczęściem, że podjęłaś słuszną decyzję. Możesz też jej powiedzieć, że jeśli nie będziesz z tym facetem szczęśliwa to przecież nie jesteś do niego przywiązana i odejdziesz, ale póki co, sprawia, że się uśmiechasz i jest ok. Mała różnica wieku nie jest gwarancją udanego związku, duża także nie. Właściwie nic takiej gwarancji nie daje.

Matka miała możliwość wyboru partnera, niech tobie też to umożliwi.

Dziękuję za krzepiącą wypowiedź
Może zwyczajnie dam jej ten temat do poczytania...

[kleo1991]

Musiałaś miec duzo samozaparcia i siły zeby przeciwstawic sie wszystkim w okolo. ja pewnych rzeczy sie wytrzegam dla swietego spokoju. Nie oceniam może faktycznie jestes szczesliwa. Z drugiej strony czasami warto wziąść obiekcie najblizszych osob pod uwage i zastanowic sie, bo przeciez oni chca twojego szczescia i moze oni wiedza/widza cos czego ty nie widzisz. Generalnie jestem przeciwko, ale nic mi do tego^^

pozatym jak ten syn musi sie czuc;o. Osobiście mysle ze to lepiej jak partnerka jest troche starsza od faceta, bo faceci jakos szybciej traca sily i w ogole;p

Generalnie zycie jest proste, ale ludzie sobie je utrudniają na 210 sposobów, np biorąc za męża 20 lat starszego faceta...po co?

[Elekta1]

Kleo1991
A jaką masz pewność, że z tym trochę młodszym facetem będziesz miała takie proste życie jak Ci się wydaje?

[Sophie86]

Zgodzę się z khloe, zamieszkajcie jak Twoja sytuacja zawodowa będzie jasna. Dobrze, jeśli będziesz miała niezależność finansową - poczujesz się bezpieczniej.

Co do wieku - jeśli zdajesz sobie sprawę ze wszystkich konsekwencji wieku Twojego partnera, to dlaczego miałabyś rezygnować z tego? Wiek nie oznacza automatycznie udanego związku, albo tego że jakaś relacja nie ma szans.

Kleo1991 - kiedyś normą były małżeństwa, gdzie on był dużo starszy. Wiadomo, ustabilizowana sytuacja materialna, dojrzałość. A że teraz kojarzy się to z czymś dziwnym, to inna sprawa. Autorka nie rozbiła związku. Z moich obserwacji - nie znam zbyt wiele udanych związków, gdzie on jest starszy. Nie z powodu wieku. Ot, albo dziewczyna ma ogromne problemy ze sobą, a jej facet skacze dookoła niej z ogromem uczuć niemalże ojcowskich; albo takie sytuacje, gdzie mężczyźni mają nałogi (w większości ojcowie dziewczyn również byli uzależnieni, w dodatku nieobecni i tak sobie zapełniają pustkę po ojcu). Jak się temu bardziej przyjrzy, to winą niepowodzeń nie jest wiek, ale inne problemy, których ludzie nie chcą rozwiązać.

[paula78]

Napisane przez magda170325

Mam taką opinię i tyle. Co ci do tego?
Śmieszą mnie takie związki i tyle. Jakbym miała być z facetem w wieku mojego ojca to bym sie chyba
Ale oczywiście na wizażu nie można mieć swojego zdania

Nikt nie mówi o związku z własnym ojcem bo to faktycznie byłoby obrzydliwie chore a to, że twoj ojciec stworzył ci taka a nie inna wizję pana po 40 to juz trudno tylko wez pod uwagę, że to nie jest jej ojciec ani twój i w grę wchodzą uczucia.

Ja również nie chciałabym mieć partnera w wieku mojego ojca bo panowie po 60 sa brrr ale relacje partnerskie to co innego niz relacje ojciec-dziecko.

[Elekta1]

Napisane przez Sophie86

Zgodzę się z khloe, zamieszkajcie jak Twoja sytuacja zawodowa będzie jasna. Dobrze, jeśli będziesz miała niezależność finansową - poczujesz się bezpieczniej.

Co do wieku - jeśli zdajesz sobie sprawę ze wszystkich konsekwencji wieku Twojego partnera, to dlaczego miałabyś rezygnować z tego? Wiek nie oznacza automatycznie udanego związku, albo tego że jakaś relacja nie ma szans.

Kleo1991 - kiedyś normą były małżeństwa, gdzie on był dużo starszy. Wiadomo, ustabilizowana sytuacja materialna, dojrzałość. A że teraz kojarzy się to z czymś dziwnym, to inna sprawa. Autorka nie rozbiła związku. Z moich obserwacji - nie znam zbyt wiele udanych związków, gdzie on jest starszy. Nie z powodu wieku. Ot, albo dziewczyna ma ogromne problemy ze sobą, a jej facet skacze dookoła niej z ogromem uczuć niemalże ojcowskich; albo takie sytuacje, gdzie mężczyźni mają nałogi (w większości ojcowie dziewczyn również byli uzależnieni, w dodatku nieobecni i tak sobie zapełniają pustkę po ojcu). Jak się temu bardziej przyjrzy, to winą niepowodzeń nie jest wiek, ale inne problemy, których ludzie nie chcą rozwiązać.

Ale właśnie to chcę zrobić Zamieszkać z nim jak zacznę pracować.Innej opcji sama nie widzę, bo lubię być niezależna.
Może jeszcze dodam, że mój partner nie jest w wieku mojego ojca (oczywiście teoretycznie mógłby). Mój tato sam teraz dobiega 60-tki. Nie obrzydził mi starszych mężczyzn.