Problem z wielką miłością

[its_alice]

Cześć!
Piszę o dość banalnym i popularnym "problemem", jakim jest miłość, ale pierwszy raz jestem w takiej sytuacji i naprawdę nie wiem już, co robić. Po wielu zawodach miłosnych w końcu znalazłam chłopaka, który jest dla mnie idealny. Początkowo to On starał się o mnie, w końcu mu uległam i zostaliśmy parą. Byliśmy ze sobą 2 miesiące i czułam się jak w niebie. Z czasem zaczęliśmy kłócić się o błahe rzeczy (mam trudny charakter), wydawało mi się jednak, że on cierpliwie to znosi. Było inaczej. Po ostatniej kłótni nie wytrzymał i zerwał ze mną. Okazało się że problem istniał od wielu tygodni, po każdej kłótni w jego sercu pozostawał żal i zamiast ze mną o tym rozmawiać, dusił w sobie emocje, aż nie wytrzymał. Zrozumiałam swój błąd, chciałam, byśmy byli razem, bowiem bardzo go kochałam i zdałam sobie z tego sprawę jak nigdy dotąd. Po moich wielu próbach przekonania go (użyłam nawet argumentu o zrobieniu sobie krzywdy; to były emocje), zgodził się, by dać nam szansę. Zmieniłam się, nie kłócimy się już, nie robię mu awantur i staram się być "grzeczna" Powiedział, że to widzi i jest ze mnie dumny, a jednak czuję, że coś jest nie tak. Twierdzi, że przestał mnie kochać, te kłótnie odbiły się na naszych uczuciach, że nie wie, czy chce ze mną być, choć spróbować. Moja przyjaciółka z nim rozmawiała- kłótnie to nie powód do rozstania. On uparcie obstaje przy swoim i zmienia zdanie co 5 minut. Mówi, że wierzy, że będzie dobrze i tego chce, a potem twierdzi zupełnie inaczej. Dał mi miesiąc (!) na rozbudzenie w nim ponownie miłości, inaczej się rozstaniemy (jeśli nie poczuje znów tej miłości). Mam czas do 4 kwietnia. Próbuję wszystkiego by go zatrzymać, kocham go i zależy mi na nim. Przestałam pierwsza pisać, by go sprawdzić. Pisze do mnie pierwszy, nie jest chłodny w stosunku do mnie. Wygląda mi to na to, jakby choć w niewielkim stopniu mu na mnie zależało. Nie można odkochać się w człowieku ot tak; twierdzi, że naprawdę mnie kochał. Chcę mieć go przy sobie, chcę, żeby było jak dawniej. On też chce, a jednak czasem pokazuje mi zupełnie co innego. Raz stwierdził nawet że nie wie, czy jego powrót nie był z litości. Powiedział mi również, że "kocha mnie w 25%" i że obiecuje mi, że będzie dobrej myśli. Ale jego zachowanie jest tak zmienne, że to wszystko wyniszcza mnie od środka. Staram się, okazuję mu uczucie, ale to wciąż za mało, jeśli to tylko owe 25%. Jest młodszy ode mnie o 2 miesiące, rocznikowo o rok. Uciekający czas mnie dobija, świadomość, że 4 kwietnia odejdzie sprawia, że momentalnie płaczę i czuję się bezsilna. Najbardziej dobija mnie jego zmienność, raz mówi pozytywnie, raz negatywnie. Raz podcina mi skrzydła, raz sprawia, że moje nadzieje się zwiększają. Jak sprawić, żeby jego uczucie odżyło na nowo?

Pierwszy raz udzielam się na forum, dlatego liczę, że jakkolwiek mi doradzicie

[Rudzik13]

Bardzo go kochasz, prawda ? Ale jesteś pewna że to prawdziwy związek, zbudowany na prawdziwych uczuciach, i szczerości ? On nie może od Ciebie wymagać dowodów miłości ! Miłość po prostu jest i tego się nie da wyjaśnić. Owszem popełniłaś parę błędów, ale jeśli Ci wybaczył to nie powinien wracać już do tej sprawy. Jak wynika z twojego postu, strasznie zmieniłaś się przez ten czas ? Czy to właśnie nie jest dowód miłości ? Ehhh...nie wiem co Ci poradzić, ale przede wszystkim zastanów się czy warto, bo straciłaś wiarę w siebie, i we własne możliwości.

[bb410bd1fbb42d2edea92b1ada01ce79bf3cfb02_603add0278cd5]

Dałaś facetowi chyba na tyle w kość, że zauroczenie minęło (byliście ze sobą 2 miesiące, więc ciężko mi uwierzyć w miłość). Zdarza się i wg mnie lepiej jeśli odpuścisz sobie, wyciągniesz wnioski na przyszłość i tyle.

post autorki:

Napisane przez its_alice

Cześć!
Piszę o dość banalnym i popularnym "problemem", jakim jest miłość, ale pierwszy raz jestem w takiej sytuacji i naprawdę nie wiem już, co robić. Po wielu zawodach miłosnych w końcu znalazłam chłopaka, który jest dla mnie idealny. Początkowo to On starał się o mnie, w końcu mu uległam i zostaliśmy parą. Byliśmy ze sobą 2 miesiące i czułam się jak w niebie. Z czasem zaczęliśmy kłócić się o błahe rzeczy (mam trudny charakter), wydawało mi się jednak, że on cierpliwie to znosi. Było inaczej. Po ostatniej kłótni nie wytrzymał i zerwał ze mną. Okazało się że problem istniał od wielu tygodni, po każdej kłótni w jego sercu pozostawał żal i zamiast ze mną o tym rozmawiać, dusił w sobie emocje, aż nie wytrzymał. Zrozumiałam swój błąd, chciałam, byśmy byli razem, bowiem bardzo go kochałam i zdałam sobie z tego sprawę jak nigdy dotąd. Po moich wielu próbach przekonania go (użyłam nawet argumentu o zrobieniu sobie krzywdy; to były emocje), zgodził się, by dać nam szansę. Zmieniłam się, nie kłócimy się już, nie robię mu awantur i staram się być "grzeczna" Powiedział, że to widzi i jest ze mnie dumny, a jednak czuję, że coś jest nie tak. Twierdzi, że przestał mnie kochać, te kłótnie odbiły się na naszych uczuciach, że nie wie, czy chce ze mną być, choć spróbować. Moja przyjaciółka z nim rozmawiała- kłótnie to nie powód do rozstania. On uparcie obstaje przy swoim i zmienia zdanie co 5 minut. Mówi, że wierzy, że będzie dobrze i tego chce, a potem twierdzi zupełnie inaczej. Dał mi miesiąc (!) na rozbudzenie w nim ponownie miłości, inaczej się rozstaniemy (jeśli nie poczuje znów tej miłości). Mam czas do 4 kwietnia. Próbuję wszystkiego by go zatrzymać, kocham go i zależy mi na nim. Przestałam pierwsza pisać, by go sprawdzić. Pisze do mnie pierwszy, nie jest chłodny w stosunku do mnie. Wygląda mi to na to, jakby choć w niewielkim stopniu mu na mnie zależało. Nie można odkochać się w człowieku ot tak; twierdzi, że naprawdę mnie kochał. Chcę mieć go przy sobie, chcę, żeby było jak dawniej. On też chce, a jednak czasem pokazuje mi zupełnie co innego. Raz stwierdził nawet że nie wie, czy jego powrót nie był z litości. Powiedział mi również, że "kocha mnie w 25%" i że obiecuje mi, że będzie dobrej myśli. Ale jego zachowanie jest tak zmienne, że to wszystko wyniszcza mnie od środka. Staram się, okazuję mu uczucie, ale to wciąż za mało, jeśli to tylko owe 25%. Jest młodszy ode mnie o 2 miesiące, rocznikowo o rok. Uciekający czas mnie dobija, świadomość, że 4 kwietnia odejdzie sprawia, że momentalnie płaczę i czuję się bezsilna. Najbardziej dobija mnie jego zmienność, raz mówi pozytywnie, raz negatywnie. Raz podcina mi skrzydła, raz sprawia, że moje nadzieje się zwiększają. Jak sprawić, żeby jego uczucie odżyło na nowo?

Pierwszy raz udzielam się na forum, dlatego liczę, że jakkolwiek mi doradzicie

[its_alice]

Zależy mi na nim jak na nikim innym. Po całej tej sprawie dopiero zdałam sobie sprawę z tego, ile dla mnie znaczy. Kiedy było dobrze, tak bardzo dawał mi do zrozumienia, że mnie kocha, że naprawdę w to uwierzyłam. Myślę, że gdyby "zauroczenie" minęło, totalnie by się na mnie wypiął... Szczerze jestem w kropce i ta sytuacja trochę mnie dobija :/ Wiem, że nie umiem odpuścić, bo tak się do niego przywiązałam, że nie umiałabym bez niego normalnie funkcjonować. To banalne, ale szczere

[694fcdf7a19624f0727048617a838dcb1266be57_641ce80216f07]

który dojrzały emocjonalnie facet daje dziewczynie termin, do którego ona musi go w sobie rozkochać? i jak można kogoś "kochać w 25%"? albo się kocha albo się nie kocha. wóz albo przewóz. spójrz na to trochę bardziej obiektywnie, nie da się zbudować szczęśliwego związku jeśli tylko jedna ze stron się stara. co będzie, jeśli ty teraz sobie wypruwasz żyły, a on za miesiąc powie ci "sorry, jednak cię nie kocham"? moim zdaniem powinnaś po prostu zapomnieć, facet jest niedojrzały.

[czekoladkakinder]

Napisane przez its_alice

Cześć!
Piszę o dość banalnym i popularnym "problemem", jakim jest miłość, ale pierwszy raz jestem w takiej sytuacji i naprawdę nie wiem już, co robić. Po wielu zawodach miłosnych w końcu znalazłam chłopaka, który jest dla mnie idealny. Początkowo to On starał się o mnie, w końcu mu uległam i zostaliśmy parą. Byliśmy ze sobą 2 miesiące i czułam się jak w niebie. Z czasem zaczęliśmy kłócić się o błahe rzeczy (mam trudny charakter), wydawało mi się jednak, że on cierpliwie to znosi. Było inaczej. Po ostatniej kłótni nie wytrzymał i zerwał ze mną. Okazało się że problem istniał od wielu tygodni, po każdej kłótni w jego sercu pozostawał żal i zamiast ze mną o tym rozmawiać, dusił w sobie emocje, aż nie wytrzymał. Zrozumiałam swój błąd, chciałam, byśmy byli razem, bowiem bardzo go kochałam i zdałam sobie z tego sprawę jak nigdy dotąd. Po moich wielu próbach przekonania go (użyłam nawet argumentu o zrobieniu sobie krzywdy; to były emocje), zgodził się, by dać nam szansę. Zmieniłam się, nie kłócimy się już, nie robię mu awantur i staram się być "grzeczna" Powiedział, że to widzi i jest ze mnie dumny, a jednak czuję, że coś jest nie tak. Twierdzi, że przestał mnie kochać, te kłótnie odbiły się na naszych uczuciach, że nie wie, czy chce ze mną być, choć spróbować. Moja przyjaciółka z nim rozmawiała- kłótnie to nie powód do rozstania. On uparcie obstaje przy swoim i zmienia zdanie co 5 minut. Mówi, że wierzy, że będzie dobrze i tego chce, a potem twierdzi zupełnie inaczej. Dał mi miesiąc (!) na rozbudzenie w nim ponownie miłości, inaczej się rozstaniemy (jeśli nie poczuje znów tej miłości). Mam czas do 4 kwietnia. Próbuję wszystkiego by go zatrzymać, kocham go i zależy mi na nim. Przestałam pierwsza pisać, by go sprawdzić. Pisze do mnie pierwszy, nie jest chłodny w stosunku do mnie. Wygląda mi to na to, jakby choć w niewielkim stopniu mu na mnie zależało. Nie można odkochać się w człowieku ot tak; twierdzi, że naprawdę mnie kochał. Chcę mieć go przy sobie, chcę, żeby było jak dawniej. On też chce, a jednak czasem pokazuje mi zupełnie co innego. Raz stwierdził nawet że nie wie, czy jego powrót nie był z litości. Powiedział mi również, że "kocha mnie w 25%" i że obiecuje mi, że będzie dobrej myśli. Ale jego zachowanie jest tak zmienne, że to wszystko wyniszcza mnie od środka. Staram się, okazuję mu uczucie, ale to wciąż za mało, jeśli to tylko owe 25%. Jest młodszy ode mnie o 2 miesiące, rocznikowo o rok. Uciekający czas mnie dobija, świadomość, że 4 kwietnia odejdzie sprawia, że momentalnie płaczę i czuję się bezsilna. Najbardziej dobija mnie jego zmienność, raz mówi pozytywnie, raz negatywnie. Raz podcina mi skrzydła, raz sprawia, że moje nadzieje się zwiększają. Jak sprawić, żeby jego uczucie odżyło na nowo?

Pierwszy raz udzielam się na forum, dlatego liczę, że jakkolwiek mi doradzicie

I to wszystko w 2 miesiące ?

[szynka_w_toscie]

Nie zmusisz nikogo do miłości i on ten termin chyba dał faktycznie trochę z litości. Albo się kogoś kocha labo nie, nie ma czegoś takiego jak 25%, co to w ogóle ma być?
I w ogóle to, że on chce żebyś go w sobie rozkochała. To jest jakoś dziwne i jak coś to on zwali winę na Ciebie - "wiesz, dziś jest 4 kwietnia i nie sprawiłaś, że się zakochałem w Tobie na 100% więc to koniec, nara".
Rozumiem, że on jest Twoją wielką milością, ale on też musi się o Ciebie starać i chcieć być w tym związku, inaczej się nie da.

[bb410bd1fbb42d2edea92b1ada01ce79bf3cfb02_603add0278cd5]

Napisane przez its_alice

Zależy mi na nim jak na nikim innym. Po całej tej sprawie dopiero zdałam sobie sprawę z tego, ile dla mnie znaczy. Kiedy było dobrze, tak bardzo dawał mi do zrozumienia, że mnie kocha, że naprawdę w to uwierzyłam. Myślę, że gdyby "zauroczenie" minęło, totalnie by się na mnie wypiął... Szczerze jestem w kropce i ta sytuacja trochę mnie dobija :/ Wiem, że nie umiem odpuścić, bo tak się do niego przywiązałam, że nie umiałabym bez niego normalnie funkcjonować. To banalne, ale szczere

Groziłaś, że coś sobie zrobisz, więc facet się przestraszył i dał Ci szansę, zapewne z litości i z domysłem (Dam jej miesiąc i tak nic się nie zmieni, bo zauroczenie minęło, będę miał czyste sumienie, a ona się odczepi). Po stronie chłopaka uczucie minęło i raczej nic z tym już nie zrobisz.

[Majka1503]

O matko, po 2 miesiącach zaczęły się kłótnie i okazało się, że od wielu tygodni jest źle

[henryzlasu]

Po twoim poście wydaje mi się, że masz max 15-16 lat.
Hmm wielka miłość? szumny tytuł, hmm to raczej młodzieńcze zauroczenie

Ps. chyba nie zrozumiałaś swojego chłopaka
Pomyśl o jaki dowód miłości mu chodzi no chyba, że macie to już za sobą

[Issabele]

Miłość po dwóch miesiącach? Przez dwa miesiące twój organizm produkuje coś co nazywany zauroczeniem : gdy przegielas pale uczucie prysło a on zdał sobie sprawę ze już to nie to samo. Pozatym grożenie ze sobie coś zrobię jest na poziomie gimnazjum lub podstawówki i strasznie niedojrzałe.
Pozdrawiam


Wysłane z mojego iPhone przez Tapatalk