Racjonalnie o dziecku

[JuanSanchezRamirez]

Jako ojciec dwumiesięcznego szkraba mam kilka przemyśleń, którymi chciałbym się podzielić z czekającymi na dziecko. Tak racjonalnie, bez udawania, na podstawie doświadczeń. Dopisujcie własne punkty!

1. Nie będziecie przygotowani. Nie ma szans. Nie przewidzicie wszystkiego, nie będziecie się spodziewać każdej rzeczy, nie kupicie wszystkiego co trzeba, zawsze coś was zaskoczy i będziecie kombinować na ostatnią chwilę. Myślicie, że załatwiliście wszystko - ale się mylicie.

2. Nie wiecie, co to znaczy zmęczenie i brak czasu. Ale się dowiecie. Dziecko jest jak praca przez 25 godzin na dobę. Na plus: nauczycie się wysypiać w maks 5 godzin i budzić się z głębokiego snu w pół minuty.

3. Wyobrażenia wyrzućcie za okno. Dziecko śpiące grzecznie w łóżeczku? Dające wam chwilę wytchnienia i czas na ogarnięcie domu/mieszkania? Relaks z maluchem u boku? Nic z tego. Może kiedy podrośnie, ale poczekacie parę miesięcy. Ja jeszcze czekam.

4. Będzie dużo stresu. Pierwsza wyprawa z wózkiem czy pierwsza kąpiel to przedsięwzięcie na miarę lotu w kosmos.

5. Na szczęście wszystko to kwestia wprawy - po paru tygodniach będziecie wymiatać w tych wszystkich czynnościach, nawet o tym nie myśląc.

6. Będziecie się wkurzać, i to bardzo, więc zacznijcie ćwiczyć cierpliwość. Najważniejsze to zrozumieć, że dziecko nie robi wam na złość - wtedy idzie gładko. Mimo wszystko, kiedy jest najedzone i napite, nic je nie boli, nie nudzi się, ma czystą pieluszkę, a i tak marudzi... wasza cierpliwość zostanie wystawiona na próbę. Wiele razy. Jeśli ją stracicie, to będzie wasza osobista porażka.

7. Wydatki będą większe niż zakładaliście. Nie ma innej opcji. Niektórych kosztów nawet nie przewidzicie (np. rachunek za wodę większy o jakieś 300%). Może się okazać, że nie stać was na ulubione przyjemności, ale to bez znaczenia, bo i tak nie będziecie mieć na nie czasu.

8. To wszystko sprawi, że nauczycie się doceniać krótkie chwile relaksu i małe przyjemności.

9. I ogólnie będziecie narzekać, ale będzie fajnie, bo dziecko w domu to jednak coś niezwykłego.

[ecd9a68db8379fc22aec14635aa2645aca7c721b_6070dc99c9f91]

Generalnie racja, ale to wszystko to nic, jak się patrzy na bezzębny (lub kilkuzębny) uśmieszek. Wtedy nawet nocne imprezy idą w zapomnienie.

Tylko nie zgadzam się z punktem 3 - jak mój Mały miał 2-3 miesiące, to byłam na bieżąco ze wszystkimi serialami, czytałam książkę, odpoczywałam i miałam sprzątniętą chatę. Kwestia dziecka, moje było bardzo bardzo grzeczne i ułożone. Teraz też jest, ale już zdecydowanie mniej śpi i absorbuje moją uwagę w 100%, gdy nie śpi.

[MamaKtosia]

Napisane przez JuanSanchezRamirez

6. Będziecie się wkurzać, i to bardzo, więc zacznijcie ćwiczyć cierpliwość. Najważniejsze to zrozumieć, że dziecko nie robi wam na złość - wtedy idzie gładko. Mimo wszystko, kiedy jest najedzone i napite, nic je nie boli, nie nudzi się, ma czystą pieluszkę, a i tak marudzi... wasza cierpliwość zostanie wystawiona na próbę. Wiele razy. Jeśli ją stracicie, to będzie wasza osobista porażka.

To jest ważne bardzo, a niewiele osób zdaje sobie z tego sprawę. Fajnie, że Wy to wiecie. Jak słyszę o wymuszających coś noworodkach/niemowlakach to mnie trzęsie.

[evelizarda]

Fajnie, że na temat wypowiada się pan tatuś to daje zawsze inny punkt siedzenia niż ten często przelukierkowany mamusiowy ale bez napinki mamusie
pkt. 3 u mnie nie, jakoś mamy chyba inne dziecko mały nauczony jest bawienia się w łóżeczku i potem to naprawdę owocuje i to może bym właśnie dodała, nauczyć dziecko od początku zabawy we własnym towarzystwie

[chilanes]

Wszystko zależy też od charakterku i osobowości dziecka. Przez pierwsze tygodnie miałam w domu zrobione wszystko, wręcz się nudziłam, codziennie spacer obowiązkowo i to taki 2-3 godz minimum. Teraz po ponad roku kurze i podlane kwiaty muszą chwilę zaczekać, aż dziecko ewentualnie utnie sobie drzemkę. Inaczej nie ma nic ważniejszego wg mojego dziecka, niż On i zabawa, a nawet jeśli coś robię, to On jest tuż obok/na mnie i to nie jest kwestia tego, że nie jest nauczony zajmować się sam sobą, bo jest i umie się sam dłuższą chwilę bawić. Po prostu mojego dziecka wszędzie jest pełno i wszystko go ciekawi.

[ulika12345]

10. nie prawdą jest, że wyjście z pieluch, kupek, zupek, to najgorsze za nami, potem jest już ciągle pod górkę. Tak naprawdę okres niemowlęcy i do dwóch lat to najlepszy czas, potem pojawiają się problemy, które wymagają od nas dużej wiedzy z zakresu psychologii, socjologii, mediacji i wielu innych

[201711281320]

Zgadzam się z Uliką . Mam dzieci w wieku 6 i 7 lat i okres niemowlęcy wspominam najprzyjemniej. Starsze dzieci cały czas coś chcą: a to narysuj mi coś, a to zbuduj domek z kartonu, zagraj ze mną w grę, chodź na rower, pojedźmy na basen, upieczmy ciasto... Aktualnie szyję z córą torebki z filcu i ozdabiamy je cekinkami Nie ma spokoju po pracy
No ale chociaż dzieci me śpią teraz od 20:00 do 7:00 także nie jestem wiecznie wkurzona z niewyspania
Autorowi- Tatusiowi życzę powodzenia na początku wspólnej drogi z Maluszkiem

[Klarissa]

Napisane przez ulika12345

10. nie prawdą jest, że wyjście z pieluch, kupek, zupek, to najgorsze za nami, potem jest już ciągle pod górkę. Tak naprawdę okres niemowlęcy i do dwóch lat to najlepszy czas, potem pojawiają się problemy, które wymagają od nas dużej wiedzy z zakresu psychologii, socjologii, mediacji i wielu innych

To samo mi przyszło do głowy gdy czytałam autora.

Owszem, jak moje 1 dziecko miało miesiąc czy dwa to też mi się wydawało ileż to my nie mamy problemów. Ale z perspektywy czasu i dwójki dzieci wiem, że to nie były żadne problemy, to był w naszym przypadku najlepszy i najmniej problemowy czas. Ja to bym teraz chciała, żeby moje dzieci miały po 2 miesiące - najlepiej oboje na raz

[marsi11]

Napisane przez ulika12345

10. nie prawdą jest, że wyjście z pieluch, kupek, zupek, to najgorsze za nami, potem jest już ciągle pod górkę. Tak naprawdę okres niemowlęcy i do dwóch lat to najlepszy czas, potem pojawiają się problemy, które wymagają od nas dużej wiedzy z zakresu psychologii, socjologii, mediacji i wielu innych

małe dzieci nie dają spać a duże nie dają życ i zgadzam się z tym w 100% (synek 15 miesięcy a drugi 13 lat)

[evelizarda]

Tak Was czytam i dochodzę do wniosku, że najgorsze przede mną

[ulika12345]

Napisane przez marsi11

małe dzieci nie dają spać a duże nie dają życ i zgadzam się z tym w 100% (synek 15 miesięcy a drugi 13 lat)

dobry mix, jak dajesz radę?

[traicionera]

etam, moja corka zaraz skonczy 3 latka i generalnie im starsza, tym wiekszy komfort mam. O wiele latwiej wspolpracuje sie z dizeckiem,ktore powie np copje boli, co chce zjesc, jaka ksiazeczke poczytac, niz z niemowlakiem, ktory dyskomfort wyraza placzem. I pospac sobie mozna w weekend, bo córa sama sie odsiusia, bajki sobie wlaczy, zorganizuje sobie zabawe, byleby jej tylko sniadanko jakies dac. Gdy porownuje np wakacje, na ktore wyjechalismy, gdy miala 1,5 roku i te rok pozniej, to roznica jest wielka, tym razem naprawde wypoczelismy.

[katja_22]

Fajny temat Gratuluję pociechy i podejścia Mój mąż do tej pory nie zawsze wie, że dziecko jak płacze w nocy nie robi tego na złość

Generalnie masz dużo racji, ale też nie ze wszystkim mogę się zgodzić

Co do punktu 3 przypuszczam, że czekasz na marne, im większe tym chyba jest z tym gorzej Mój syn ma 20 m-cy, nigdy nie było łatwo, ale jednak jak był mały prędzej zajął się sobą przez te 5 minut :P i tam gdzie go zostawiłam tam go też znalazłam, jednak szybko się to skończyło... Syn jest wszędobylski, wszystko go ciekawi a ja muszę mieć oczy dookoła głowy I nie ma szans, żeby dłuższą chwilę pobawił się sam, mama jest mu konieczna do zabawy, do tego drzemki... On od zawsze niewiele snu potrzebował, więc mam naprawdę mało czasu, żeby coś zrobić, syn jest najważniejszy i nie przyjmuje argumentu, że mama może mieć jakieś inne zajęcia

A co do 5. pamiętam jak byłam jeszcze w ciąży i przyszła do mnie koleżanka ze swoim synkiem Byłam wtedy pod wielkim wrażeniem jak ona sobie ze wszystkim doskonale radzi, dla mnie to wtedy jeszcze był kosmos, ale wyrobiłam się, dość szybko ta wprawa przyszła, choć syn nie ułatwiał, zawsze był nerwus i do tego wiercioch, trzeba było w locie przewijać

Punkt 6. jak pisałam mąż nie grzeszy cierpliwością, na szczęście ja ją mam

Persephone dzieci są różne, bratanica męża była taka sama, bardzo bardzo spokojna, nie płakała wcale (w naszej skali jej płacz to marudzenie nic więcej), bawiła się, zasypiała sama, bardzo statyczna była a nasz to całkowite jej przeciwieństwo Ja się pod trójką mogę podpisać, na nudę nigdy nie mogłam i dalej nie mogę narzekać

I nie wiem czy słowa grzeczne i ułożone pasuje do takiego malucha Zgadzam się z tym co napisała Chilanes - mamy identyczne dzieci! Chociaż mój zawsze taki był

[JuanSanchezRamirez]

małe dzieci nie dają spać a duże nie dają życ

im większe tym chyba jest z tym gorzej

Gdyby tak było, każdy poprzestawałby na jednym.

[201711281320]

Napisane przez JuanSanchezRamirez

Gdyby tak było, każdy poprzestawałby na jednym.

U mnie drugie pojawiło się znikąd Ale teraz dzieci się razem bawią, co jest też wielkim odciążeniem dla nas. Co prawda czasem te zabawy to za mądre nie są i często kończą się kłótnią/bójką ale czasem tak się pięknie bawią, że aż miło popatrzeć

[katja_22]

Hehe znam masę ludzi, która nie zamierza mieć już więcej dzieci :P W sumie mało kto z moich znajomych i rodziny chce Ja mimo wszystko chciałabym drugie, poza tym mówią, że jak pierwsze daje w kość, drugie będzie spokojne - zawsze to jakieś pocieszenie

Dzieci są różne, trzeba to mieć na względzie, ale ja widzę na przykładzie swojego, że wcale nie jest łatwiej niż było co sporo osób tutaj potwierdziło Ale może się doczekamy jednak

[ecd9a68db8379fc22aec14635aa2645aca7c721b_6070dc99c9f91]

Napisane przez katja_22

Fajny temat Gratuluję pociechy i podejścia Mój mąż do tej pory nie zawsze wie, że dziecko jak płacze w nocy nie robi tego na złość

Generalnie masz dużo racji, ale też nie ze wszystkim mogę się zgodzić

Co do punktu 3 przypuszczam, że czekasz na marne, im większe tym chyba jest z tym gorzej Mój syn ma 20 m-cy, nigdy nie było łatwo, ale jednak jak był mały prędzej zajął się sobą przez te 5 minut :P i tam gdzie go zostawiłam tam go też znalazłam, jednak szybko się to skończyło... Syn jest wszędobylski, wszystko go ciekawi a ja muszę mieć oczy dookoła głowy I nie ma szans, żeby dłuższą chwilę pobawił się sam, mama jest mu konieczna do zabawy, do tego drzemki... On od zawsze niewiele snu potrzebował, więc mam naprawdę mało czasu, żeby coś zrobić, syn jest najważniejszy i nie przyjmuje argumentu, że mama może mieć jakieś inne zajęcia

A co do 5. pamiętam jak byłam jeszcze w ciąży i przyszła do mnie koleżanka ze swoim synkiem Byłam wtedy pod wielkim wrażeniem jak ona sobie ze wszystkim doskonale radzi, dla mnie to wtedy jeszcze był kosmos, ale wyrobiłam się, dość szybko ta wprawa przyszła, choć syn nie ułatwiał, zawsze był nerwus i do tego wiercioch, trzeba było w locie przewijać

Punkt 6. jak pisałam mąż nie grzeszy cierpliwością, na szczęście ja ją mam

Persephone dzieci są różne, bratanica męża była taka sama, bardzo bardzo spokojna, nie płakała wcale (w naszej skali jej płacz to marudzenie nic więcej), bawiła się, zasypiała sama, bardzo statyczna była a nasz to całkowite jej przeciwieństwo Ja się pod trójką mogę podpisać, na nudę nigdy nie mogłam i dalej nie mogę narzekać

I nie wiem czy słowa grzeczne i ułożone pasuje do takiego malucha Zgadzam się z tym co napisała Chilanes - mamy identyczne dzieci! Chociaż mój zawsze taki był

Może źle ubrałam to w słowa, ale właśnie - każde dziecko ma swój charakterek, mi się trafił wyjątkowo dobrze współpracujący egzemplarz. Oczywiście też marudzi i płacze, ale wiem, że w porównaniu z innymi dzieciakami to jego marudzenie to nic.

A i co do tego radzenia sobie, to czasami sama jestem z siebie dumna Jak myślę o tym, co zrobiłam przez cały dzień... Myślałam, że będzie o wiele gorzej.

[201711281320]

Napisane przez katja_22

poza tym mówią, że jak pierwsze daje w kość, drugie będzie spokojne

U mnie na szczęście właśnie tak było Starsza dużo płakała, nie chciała sama leżeć w łóżeczku, na macie edukacyjnej wytrzymywała 5 min., zasypiała husiana na rękach, a młodszy był ale jakby go nie było- aniołek po prostu i to w dodatku zawsze uśmiechnięty

[ecd9a68db8379fc22aec14635aa2645aca7c721b_6070dc99c9f91]

Napisane przez sliweczka85

U mnie na szczęście właśnie tak było Starsza dużo płakała, nie chciała sama leżeć w łóżeczku, na macie edukacyjnej wytrzymywała 5 min., zasypiała husiana na rękach, a młodszy był ale jakby go nie było- aniołek po prostu i to w dodatku zawsze uśmiechnięty

No to wypisz wymaluj mój Artek. Ostatnio przeglądaliśmy jego zdjęcia i byliśmy szczerze zdziwieni widząc jedno, na którym ma skrzywioną minę. Tak to na 90% uśmiech.

Ale u nas (u mnie i u siostry) też tak było. Tzn. ja problemowe, marudne, chorowite, nieśpiące i niejedzące dziecko, moja siostra - ideał, bezproblemowa, śpiąca, jedząca wszystko, co się rusza i nie rusza Mama mi mówiła, że ludzie znający naszą rodzinkę dziwili się, że rodzice się zdecydowali na drugie dziecko, mając taką mnie :P Ale żeby nie było za dobrze, w szkole role się odwróciły i na moje wywiadówki mama praktycznie nie musiała chodzić, za to na tych u mojej siotry słuchała, słuchała, słuchała....

[201711281320]

[1=ecd9a68db8379fc22aec146 35aa2645aca7c721b_6070dc9 9c9f91;45673167]Ale żeby nie było za dobrze, w szkole role się odwróciły i na moje wywiadówki mama praktycznie nie musiała chodzić, za to na tych u mojej siotry słuchała, słuchała, słuchała.... [/QUOTE]
Nie strasz Póki co w przedszkolu jest OK, nawet dość często przynosi do domu medale, jak On to mówi " za grzeczność", a co będzie w szkole okaże się za 1,5 roku

[ulika12345]

ludzie decydują się na kolejne dziecko z różnych powodów. Zresztą instynkt macierzyński nie dezaktywuje się po jednym dziecku. Wychowywanie malutkich dzieci, takich niemowlaków polega na czymś zupełnie innych, niż dorastającego dziecka. Potem jest szkoła i masa problemów, z dzieckiem trzeba przysiąć do lekcji, potem okres dojrzewania i wielki bunt. Jeśli ktoś uważa, że to są łatwiejsze chwile niż płacz dziecka i permanentna opieka i totalne uzależnienie dziecka od rodziców, to może i tak...

[katja_22]

Napisane przez sliweczka85

U mnie na szczęście właśnie tak było Starsza dużo płakała, nie chciała sama leżeć w łóżeczku, na macie edukacyjnej wytrzymywała 5 min., zasypiała husiana na rękach, a młodszy był ale jakby go nie było- aniołek po prostu i to w dodatku zawsze uśmiechnięty

Ja i mój brat też jesteśmy tego przykładem Ja - pierwsza - byłam ta gorsza :P Ale potem już mieli spokój Syn ewidentnie się we mnie wrodził, w ogóle się śmiejemy z mężem, że wziął z nas oboje to co "najlepsze" - jest nerwus (to po tacie), nie śpi, nie je, nie zajmie się chwilę, broi co niemiara, ale jest przekochany

Opis identyko jak Twoja córeczka, mój też taki był

[mamaszkrabka]

Albo ja mam dziwne dziecko, albo sama jestem dziwna bo większość rzeczy się nie pokrywa

Iguś był spokojny i grzeczny od małego, spał jadł i kupy robił
Z kąpielą nie miałam problemów, nie pozwoliłam nikomu tknąć Małego, położna mi nie pomagała ani razu w domu, a i tak sobie poradziłam
Pierwszy spacer był również na luzie

A co do reszty opinii to się zgadzam, że im większe dziecko tym jest "gorzej"

11.Rzecz jaką bym dodała, to jak się gdzieś wybierasz to miej zawsze pól godziny zapasu

Igor uwielbiał robić kupy jak już go wyubierałam w kombinezony i czapki, szaliki

Jak się gdzieś wybieram z Igorem, np. do lekarza na godzinę 12:30, to od 11 już się muszę zbierać

Trzeba pojąć, że niemowlak to takie małe zwierze, mówisz do niego a ono i tak nie rozumie

[201711281320]

Napisane przez mamaszkrabka

Igor uwielbiał robić kupy jak już go wyubierałam w kombinezony i czapki, szaliki

To jest standard

[katja_22]

Mamaszkrabka dalej będę twierdzić, że to zależy od dziecka, mój zdecydowanie taki nie był Od początku niecierpliwy, wszystko musiał mieć w sekundzie, kąpieli nie lubił, jeśli chodzi o spacery nie było źle, bo na nich zasypiał - do pewnego momentu

U nas położna była raz a cała wizyta nie trwała długo, obejrzała małego, powiedziała dwa słowa i to by było na tyle


Mój jeszcze zawsze jak pomyślałam ile to on już śpi to się budził i uwielbiał mnie przywoływać donośnym płaczem jak szłam akurat się kąpać Niektórzy mają tak z piciem kawy, że właśnie wtedy dziecko się budzi - dość częste podobno (ja nie piję to nie wiem)

[Aliszcze]

Napisane przez katja_22

Niektórzy mają tak z piciem kawy, że właśnie wtedy dziecko się budzi - dość częste podobno (ja nie piję to nie wiem)

moja, jak byłą niemowlakiem, czuła chyba, kiedy chcę się zrelaksować w wannie. zwykle wieczorami spokojnie zasypiała, a jak czasem decydowałam się na długą relaksującą kąpiel, to ona zaczynała wyć i tata już nie mógł jej uspokoić

[mamaszkrabka]

Napisane przez katja_22

Mamaszkrabka dalej będę twierdzić, że to zależy od dziecka, mój zdecydowanie taki nie był Od początku niecierpliwy, wszystko musiał mieć w sekundzie, kąpieli nie lubił, jeśli chodzi o spacery nie było źle, bo na nich zasypiał - do pewnego momentu

Oczywiście, że się z tym zgadzam dlatego też napisałam, że to my chyba jesteśmy dziwni

[ecd9a68db8379fc22aec14635aa2645aca7c721b_6070dc99c9f91]

Napisane przez katja_22

Mamaszkrabka dalej będę twierdzić, że to zależy od dziecka, mój zdecydowanie taki nie był Od początku niecierpliwy, wszystko musiał mieć w sekundzie, kąpieli nie lubił, jeśli chodzi o spacery nie było źle, bo na nich zasypiał - do pewnego momentu

Mój ma 9. miesięcy jutro i nadal jeździ w gondoli Chyba idziemy na rekord. Ale szkoda mi zmieniać na spacerówkę, jak on pół godzinki maksymalnie poogląda świat na podniesionym oparciu, a potem kima 1,5-2 godziny (albo i dłużej, ale mi już zwykle zimno:P). Nigdy nie zapłakał na spacerze. Oby mu się nic nie odmieniło

[katja_22]

Napisane przez Aliszcze

moja, jak byłą niemowlakiem, czuła chyba, kiedy chcę się zrelaksować w wannie. zwykle wieczorami spokojnie zasypiała, a jak czasem decydowałam się na długą relaksującą kąpiel, to ona zaczynała wyć i tata już nie mógł jej uspokoić

Hehe to dokładnie to samo! Ileż to razy musiałam pędem wychodzić z wanny i lecieć na złamanie karku do tego mojego darciocha

Napisane przez mamaszkrabka

Oczywiście, że się z tym zgadzam dlatego też napisałam, że to my chyba jesteśmy dziwni

Wyjątkowi brzmi lepiej Ale pozazdrościć, u nas nic nie było takie proste

[1=ecd9a68db8379fc22aec146 35aa2645aca7c721b_6070dc9 9c9f91;45679786]Mój ma 9. miesięcy jutro i nadal jeździ w gondoli Chyba idziemy na rekord. Ale szkoda mi zmieniać na spacerówkę, jak on pół godzinki maksymalnie poogląda świat na podniesionym oparciu, a potem kima 1,5-2 godziny (albo i dłużej, ale mi już zwykle zimno:P). Nigdy nie zapłakał na spacerze. Oby mu się nic nie odmieniło [/QUOTE]
My też długo używaliśmy, ale chyba rekord należy do Was U nas się właśnie odmieniło - przestał sypiać na spacerach a jak tylko nauczył się podnosić i wstawać to już była masakra

[MamaKtosia]

[1=ecd9a68db8379fc22aec146 35aa2645aca7c721b_6070dc9 9c9f91;45679786]Mój ma 9. miesięcy jutro i nadal jeździ w gondoli Chyba idziemy na rekord. [/QUOTE]

Też tyle jeździliśmy także nie jesteście najdziwniejsi