"Co się popsuło, to się nie sklei?" - czyli kiedy naprawiać, a kiedy wyrzucać TŻa ;)

[adriatyk]

Przy okazji jakże pięknej majówkowej pogody, przyszedł mi do głowy pewien temat.

Dużo tu ostatnio zestawień/wyliczeń. Natomiast w różnych "pomocowych wątkach" często największe kontrowersje budzi kwestia "od kiedy nie ma już nadziei dla związku" - czyli jakie problemy warto jeszcze rozwiązywać, po pojawieniu się zaś jakich należy od razu "machnąć ręką na związek"?

Stąd takie "zbiorcze" pytanie - jakich problemów wg. Was nie ma sensu rozwiązywać, a jakie z kolei nie powinny przekreślać związku, tylko motywować do "wspólnej pracy"? Może też być na własnych przykładach - jakie kłopoty, KRYZYSY same/sami "pokonałyście/pokonaliście", a jakich nawet nie próbowaliście?

Oczywiście ile ludzi, tyle opinii. Ale takie zestawienia zebrane w jednym miejscu mogą dać ciekawy i przede wszystkim dla wielu "pomocny" obraz.

Oczywiście sporo rzeczy będzie się pewnie powtarzać
- uzależnienie od alkoholu, narkotyki, przemoc, zdrada z jednej strony...
.... a "trudności w komunikacji" czy bałaganiarstwo z drugiej.

Natomiast jest też spora grupa problemów "pośredniej rangi" i może być ciekawym, gdzie większość je zakwalifikuje...

[natka955]

Nie ma sensu związek, gdzie jest brak szacunku.

[Mija62]

Wiesz, wydaje mi się, że naprawa związku, zależy bardziej od tego czy obie osoby chcą pracować nad sobą i związkiem i czy widzą problem.

[Chatul]

Moim zdaniem powinno się odpuścić:

• kiedy chociaż jeden partner wie, że nie chce dalej być w tym związku
• kiedy nie ma miłości
• kiedy nie ma szacunku
• kiedy nie ma zaufania i nie ma realnej szansy na to, że zaufanie szybko się pojawi
• kiedy występuje niemożliwy do pogodzenia konflikt poglądów w kwestii istotnej przynajmniej dla jednego partnera
• kiedy partnerzy dążą do wykluczających się rzeczy (np. jeden marzy o mieszkaniu na wsi z gromadką dzieci, a drugi chce mieszkać w wielkim mieście i w żadnym wypadku nie chce mieć dzieci)
• kiedy jeden partner drugiemu nie odpowiada taki, jaki jest, a na ewentualne zmiany w swoim zachowaniu nie ma ochoty

[_Mia]

Moim zdaniem nie ma co kleić w następujących sytuacjach:
-zdrada,
-agresja werbalna lub niewerbalna- nie tylko bicie czy epitety, ale także poniżanie, uwstecznianie, demotywowanie,
-rozmijanie się wizji dalszego życia na zasadzie 'on chce dziecko już, ja w ogóle' czy na odwrót,
-wyrok na kilka lat,
-wyjście na jaw kłamstwa sporej rangi,
-obojętność, olewactwo wobec partnera bez chęci zmiany- czasem taka obojętność jest gorsza niż nienawiść, w związku zwłaszcza to tragedia.

W razie innych przypadków można jeszcze próbować, o ile niczego nie pominęłam, choć oczywiście, tylko gdy jest chęć zmiany i widoczne efekty.

[takbonie]

Napisane przez Mija62

Wiesz, wydaje mi się, że naprawa związku, zależy bardziej od tego czy obie osoby chcą pracować nad sobą i związkiem i czy widzą problem.

Też mi się tak uważam.

[Pantegram]

Napisane przez natka955

Nie ma sensu związek, gdzie jest brak szacunku.

Krótko, zwięźle i na temat. Około połowa rzeczy wymienionych przez Chatul i _Mia wynika właśnie z tego - braku szacunku.

[Kori_Yoitama]

Dla mnie związek jest do zakończenia natychmiastowego gdy:
-dochodzi do zdrady
-jest przemoc fizyczna lub psychiczna
-ona chce dzieci, on w ogóle; on chce ślubu, ona nie ect.
-gdy rzucam jakąś granicę typu "nie flirtuj z innymi kobietami", a on to w najlepsze olewa, a jak oszukiwał mnie że nie przekroczył tej granicy to już w ogóle źle
-brak szacunku
-brak komunikacji obustronnej
-nie wiem jak to opisać, ale ja osobiście skończyłam jeden związek, bo facet nie widział i nie słuchał tego co robię. Nie zachowuje się jak kobieta ze stereotypów (zakupy całodniowe, fochy, plotki i ploteczki z koleżaneczkami, akcje typu 'domyśl się', jeszcze 5 minut i tak od godziny), ale miałam chłopaka co mimo roku bycia ze mną traktował mnie właśnie jak kobietę ze stereotypów, co mnie wkurzało, aż go rzuciłam.

[Cherry Blossom Girl]

Dla mnie do odstrzału jest m. in. hazardzista z długami.

[Lemmy is God]

Naprawić się nie da jak obie strony nie wykazują chęci zmian i nie będą RAZEM pracować nad związkiem. Bez tego nie da się nic zrobić.

[SorbetMalinowy]

Gdyby mój TŻ kiedykolwiek mnie uderzył, z pewnością byłaby to sytuacja "nie do sklejenia".

[Thalie_]

Napisane przez Chatul

Moim zdaniem powinno się odpuścić:

• kiedy chociaż jeden partner wie, że nie chce dalej być w tym związku
  
• kiedy nie ma miłości
  
• kiedy nie ma szacunku
  
• kiedy nie ma zaufania i nie ma realnej szansy na to, że zaufanie szybko się pojawi
  
• kiedy występuje niemożliwy do pogodzenia konflikt poglądów w kwestii istotnej przynajmniej dla jednego partnera
  
• kiedy partnerzy dążą do wykluczających się rzeczy (np. jeden marzy o mieszkaniu na wsi z gromadką dzieci, a drugi chce mieszkać w wielkim mieście i w żadnym wypadku nie chce mieć dzieci)
  
• kiedy jeden partner drugiemu nie odpowiada taki, jaki jest, a na ewentualne zmiany w swoim zachowaniu nie ma ochoty
  

Jak dla mnie nic dodać, nic ująć.


Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[_ema_]

Nie ma sensu ratować [a raczej się męczyć] kiedy jakiekolwiek spędzające sen z powiek problemy pojawiają się w związku, gdzie od samego początku nie gra. Jeśli opowieść zaczyna się słowami: jesteśmy razem rok/trzy, przeszliśmy wiele kryzysów, długo o siebie walczyliśmy, było raz lepiej raz gorzej, jak to w związku, mamy trudne charaktery, ale jakoś dawaliśmy radę, wiele przez siebie płakaliśmy, wiele musieliśmy sobie wybaczyć przez ten czas, czy tym podobne, to już nawet nie chce mi się czytać w czym problem. Bo to powinno być oczywiste, że cały ten związek to jeden wielki problem. Przez pierwszy rok, to ludzie powinni sisiać w majty z radości na myśl o spotkaniu, nie spać nocami z tęsknoty i spijać sobie z dziubków, a nie przechodzić kryzysy i 'sobie wiele wybaczać'. W takim wypadku, nie ma znaczenia jaki problem jest opisywany i tak nie ma sensu 'ratować'.

[201701191353]

Napisane przez Chatul

Moim zdaniem powinno się odpuścić:

• kiedy chociaż jeden partner wie, że nie chce dalej być w tym związku
• kiedy nie ma miłości
• kiedy nie ma szacunku
• kiedy nie ma zaufania i nie ma realnej szansy na to, że zaufanie szybko się pojawi
• kiedy występuje niemożliwy do pogodzenia konflikt poglądów w kwestii istotnej przynajmniej dla jednego partnera
• kiedy partnerzy dążą do wykluczających się rzeczy (np. jeden marzy o mieszkaniu na wsi z gromadką dzieci, a drugi chce mieszkać w wielkim mieście i w żadnym wypadku nie chce mieć dzieci)
• kiedy jeden partner drugiemu nie odpowiada taki, jaki jest, a na ewentualne zmiany w swoim zachowaniu nie ma ochoty

Dokładnie,to przyszło mi jako pierwsze do głowy - inne priorytety, inne cele. Czasami druga strona długo się kryje, przytakuje, a potem niestety wychodzą różne kwiatki. Nie da się drugiej osoby wyperswadować lub pójść na kompromis w sprawie, która jest dla niego oczywista (kobieta chce mieć 2 dzieci, a mężczyzna wcale - przecież idąc na kompromis,np. 1 dziecko - obie strony będą nieszczęśliwe i tyle)

[Hultaj]

nie wiem, nie chcę kusić, ale ja bym nie była z gościem, który raczyłby mnie uderzyć, nie szanowałby mnie i gnoił, i był leniuszkiem.

[bulka114]

- kiedy facet sporo pije i nie widzi nic złego w tym.
- kiedy ma zapędy na damskiego boksera/ do zdrady/ do poniżania
- kiedy brakuje szacunku i zaufania
- kiedy facet uważa, że baba tylko do garów się nadaje
- kiedy mimo obiecywania dalej robi to samo, nie zważają na to, że mnie rani itd.

tego typu rzeczy dyskwalifikują faceta.

[adriatyk]

Nie śmiałbym oczywiście narzucać niczego piszącym w wątku - ale jak widać, na razie dominują zestawienia problemów nierozwiązywalnych.

Natomiast tak myślę, że dla wielu równie ciekawe byłyby przykłady (zwłaszcza z własnych doświadczeń) problemów, które z kolei daje/dało się rozwiązać.

[coffee]

Napisane przez adriatyk

Nie śmiałbym oczywiście narzucać niczego piszącym w wątku - ale jak widać, na razie dominują zestawienia problemów nierozwiązywalnych.

Natomiast tak myślę, że dla wielu równie ciekawe byłyby przykłady (zwłaszcza z własnych doświadczeń) problemów, które z kolei daje/dało się rozwiązać.

Problem w tym, że każdy "problem" da się rozwiązać, jeśli obie strony tego chcą.
Nawet tę przemoc, narkomanię czy alkoholizm, które Ty uważasz za nierozwiązywalne.
Jeśli osoba uzależniona czy agresywna będzie chciała nad sobą pracować, to odpowiednią terapią, wysiłkiem - będzie pewnie w stanie sobie z tym poradzić.

Chodzi wyłącznie o to, by obie osoby widziały jakiś problem, chciały z nim walczyć z szacunku do siebie, do drugiej osoby, do związku. Jeśli jedna osoba nie widzi - nie ma sensu.
Wg mnie to tyle.

[ricca166]

Naprawiać:
- kiedy zawieje nudą
- kiedy szaleństwo przechodzi w stabilizację i jest kryzys
- przy problemach typu: konflikty z rodziną, choroba, trudne sytuacje
- kiedy oboje chcą ze sobą współpracować
- kiedy się ma inne cele w życiu, ale można je ze sobą pogodzić, pójść na kompromis
Zostawić:
- kiedy tylko jedna strona się stara
- kiedy się czuje, że się nie kocha
- kiedy nie czujesz się do końca swobodnie przy drugiej osobie
- kiedy występują kręcenie na boku, zdrada, kłamstwa
- przemoc fizyczna lub psychiczna
- brak szacunku, poniżanie, wulgaryzmy w kierunku drugiej osoby
- kiedy mężczyzna traktuje kobietę jako ,,coś": do gotowania, sprzątania, rodzenia dzieci, seksu, ozdoby (cokolwiek), a zauważyłam, że to częste zjawisko.

[Hultaj]

nie no, czemu nierozwiązywalnych, niektórzy np. w przypadku takiego bicia idą na terapię czy coś, ze mną by to raczej nie przeszło.
Jest wiele rzeczy, których bym nie tolerowała i być może sporo takich, nad którymi przeszłabym do porządku dziennego.
Nie tolerowałabym np. seksualnych upodobań typu chodzenie w damskich rajstopkach bo mi się to nie podoba i ja takiego faceta bym nie chciała. Nie tolerowałabym hazardzisty czy wiecznego zrzędy (umiarkowana maruda może być ;-)), kogoś bez poczucia humoru ;-), kogoś kto by mi się nie fizycznie podobał, dziwkarz za przeproszeniem pewnie też by mnie drażnił ;-), no nie wiem co Ci powiedzieć, pewnych rzeczy nie i już.

[Miss_Bow]

Jak już ktoś wspomniał - gdy brak szacunku, bo cieżko, żeby nagle zacząć sie znów szanować, gdy przekroczy sie pewna granice... Gdy ktoś notorycznie robi coś, co krzywdzi drugą osobę, obiecuje poprawę, a potem znów to samo... Alkohol, długi - niby można to próbować ratować i sklejać, ale ja w przypadku eksa po latach walki odpusciłam, ale przeplacilam to własnymi długami i złym stanem psychicznym...


Wysłane z mojego iPhone przez Tapatalk, więc czasami brakuje ogonków i kreseczek

[201803290936]

Napisane przez Chatul

Moim zdaniem powinno się odpuścić:

• kiedy chociaż jeden partner wie, że nie chce dalej być w tym związku
• kiedy nie ma miłości
• kiedy nie ma szacunku
• kiedy nie ma zaufania i nie ma realnej szansy na to, że zaufanie szybko się pojawi
• kiedy występuje niemożliwy do pogodzenia konflikt poglądów w kwestii istotnej przynajmniej dla jednego partnera
• kiedy partnerzy dążą do wykluczających się rzeczy (np. jeden marzy o mieszkaniu na wsi z gromadką dzieci, a drugi chce mieszkać w wielkim mieście i w żadnym wypadku nie chce mieć dzieci)
• kiedy jeden partner drugiemu nie odpowiada taki, jaki jest, a na ewentualne zmiany w swoim zachowaniu nie ma ochoty

Bardzo dobra lista.

• kiedy partnerzy nie są tak po prostu "za sobą"
• kiedy nie jest się dla partnera nr 1 w życiu
• kiedy seks jest mocno nieudany wg przynajmniej jednej z osób tworzących związek (i nie ma poprawy) i generalnie jeżeli ludzie są pod tym względem niedobrani

[201607040940]

warto kleić kiedy widać że partner mimo że nawala - stara się, pracuje nad sobą i widać pozytywne efekty.

[natalcia250]

Według mnie, warto naprawiać gdy w partnerach jest chęć zmiany i poprawy tego co było złe, za to trzeba odpuścić kiedy jeden z partnerów uważa, że już nie kocha/nie chce być w związku, gdy rozmijają się poglądy w fundamentalnych sprawach, gdy partner nie angażuje się i nie wykazuje chęci zmian, gdy nie wyobraża się być z tą osobą za X lat, gdy jedna ze stron kłamie, nie dotrzymuje obietnic, popełnia wciąż te same błędy.