jestem zaborcza.

[koszyk z wikliny]

Jestem zaborcza i zazdrosna jeżeli chodzi o ludzi, których kocham/na których mi zależy.
Miałam tak od dziecka. Jestem jedynaczką, mamę miałam tylko dla siebie i kochałam ją bardzo "intensywnie", musiałam ją mieć przy sobie. Zauważyłam, że zaczęłam przenosić tę zaborczość na innych, bliskich mi ludzi, najpierw na przyjaciółki w podstawówce/gimnazjum, później na facetów...
Jak się łatwo domyśleć, było to przyczyną różnych konfliktów, bo nikogo w klatce zamknąć nie można. Teraz jest o wiele lepiej, uczę się, że bliska osoba nie jest całym światem, odnajduję własną niezależność, ale czasem są jeszcze ślady tej zazdrości, zaborczości i wtedy mi głupio.
Na przykład, miałam jakieś odcienie obawy, gdy chłopak pojechał sam na tygodniową podróż. Oczywiście, nie robiłam mu afer, pozwoliłam mu jechać, ale czasami miewałam jakieś "ukłucia" w sercu. Tak samo, jak "chcąc być szczerym" opowiedział mi, jak w pubie podrywała go laska i chciała mu wcisnąć numer. Opowiedział mi, bo chciał, żebym wiedziała, że nie ma nic do ukrycia. Starałam się nie robić z tego "halo", pożartowałam złośliwie, że "czemu nie wziął", coś tam przytknęłam, że jest lekko bezczelna i niech poszuka swojego, bo ten zajęty i że "teraz muszę być dla niego miła i dobra, bo jak nie docenię, to widać inne się kręcić będą" i coś w ten deseń. Z lekką nutką zazdrości, którą on zapewne wyczuł.
Jest mi dziwnie, bo mimo tego, że staram się mu ufać, nie kontroluję go i pozwalam mu żyć tak, jak chce, czasami miewam jakieś ukłucia zazdrości, jakieś obawy, które staram się zwalczać. Wy też tak macie? To jest normalne? Bo ja nie chcę przesadzać, nauczyłam się, że przesadzanie nic nie daje, a tylko się człowiek męczy od wewnątrz. Jak dajecie sobie radę z takimi obawami? On mi raczej nie daje powodów do zazdrości, po prostu mam tak sama z siebie czasem.

[Pestka88]

Oj bez przesady, lekkie ukłócie zazdrości jeszcze nikogo nie zabiło Jak mi chłopak powiedział, że go zaczepiała jakaś laska w autobusie, to spokojnie i rzeczowo powiedziałam, że życzę jej najszczerzej, ażeby dostała parchów On się zaśmiał, ja złośliwością dałam upust swojemu niezadowoleniu i nie było tematu. To że lekko się wyzłośliwiłaś na dziewczynę, która wyrywala Twojego faceta jest raczej normalne. O ile na tym się skończyło i nie zrobiłas głupiej afery

[mpt]

Napisane przez koszyk z wikliny

Jestem zaborcza i zazdrosna jeżeli chodzi o ludzi, których kocham/na których mi zależy.
Miałam tak od dziecka. Jestem jedynaczką, mamę miałam tylko dla siebie i kochałam ją bardzo "intensywnie", musiałam ją mieć przy sobie. Zauważyłam, że zaczęłam przenosić tę zaborczość na innych, bliskich mi ludzi, najpierw na przyjaciółki w podstawówce/gimnazjum, później na facetów...
Jak się łatwo domyśleć, było to przyczyną różnych konfliktów, bo nikogo w klatce zamknąć nie można. Teraz jest o wiele lepiej, uczę się, że bliska osoba nie jest całym światem, odnajduję własną niezależność, ale czasem są jeszcze ślady tej zazdrości, zaborczości i wtedy mi głupio.
Na przykład, miałam jakieś odcienie obawy, gdy chłopak pojechał sam na tygodniową podróż. Oczywiście, nie robiłam mu afer, pozwoliłam mu jechać, ale czasami miewałam jakieś "ukłucia" w sercu. Tak samo, jak "chcąc być szczerym" opowiedział mi, jak w pubie podrywała go laska i chciała mu wcisnąć numer. Opowiedział mi, bo chciał, żebym wiedziała, że nie ma nic do ukrycia. Starałam się nie robić z tego "halo", pożartowałam złośliwie, że "czemu nie wziął", coś tam przytknęłam, że jest lekko bezczelna i niech poszuka swojego, bo ten zajęty i że "teraz muszę być dla niego miła i dobra, bo jak nie docenię, to widać inne się kręcić będą" i coś w ten deseń. Z lekką nutką zazdrości, którą on zapewne wyczuł.
Jest mi dziwnie, bo mimo tego, że staram się mu ufać, nie kontroluję go i pozwalam mu żyć tak, jak chce, czasami miewam jakieś ukłucia zazdrości, jakieś obawy, które staram się zwalczać. Wy też tak macie? To jest normalne? Bo ja nie chcę przesadzać, nauczyłam się, że przesadzanie nic nie daje, a tylko się człowiek męczy od wewnątrz. Jak dajecie sobie radę z takimi obawami? On mi raczej nie daje powodów do zazdrości, po prostu mam tak sama z siebie czasem.

Twój chłopak Cię podpuścił - chciał wzbudzić w Tobie zazdrość, a nie "Być szczerym" Już widzę tę "wciskającą mu numer" dziewczynę
Jesli sama zdajesz sobie sprawę ze swojej zaborczości, to pewnie tak jest, ale Twój facet też nie jest moim zdaniem czyściutki.

[nadijka]

Napisane przez koszyk z wikliny

Jestem zaborcza i zazdrosna jeżeli chodzi o ludzi, których kocham/na których mi zależy.
Miałam tak od dziecka. Jestem jedynaczką, mamę miałam tylko dla siebie i kochałam ją bardzo "intensywnie", musiałam ją mieć przy sobie. Zauważyłam, że zaczęłam przenosić tę zaborczość na innych, bliskich mi ludzi, najpierw na przyjaciółki w podstawówce/gimnazjum, później na facetów...
Jak się łatwo domyśleć, było to przyczyną różnych konfliktów, bo nikogo w klatce zamknąć nie można. Teraz jest o wiele lepiej, uczę się, że bliska osoba nie jest całym światem, odnajduję własną niezależność, ale czasem są jeszcze ślady tej zazdrości, zaborczości i wtedy mi głupio.
Na przykład, miałam jakieś odcienie obawy, gdy chłopak pojechał sam na tygodniową podróż. Oczywiście, nie robiłam mu afer, pozwoliłam mu jechać, ale czasami miewałam jakieś "ukłucia" w sercu. Tak samo, jak "chcąc być szczerym" opowiedział mi, jak w pubie podrywała go laska i chciała mu wcisnąć numer. Opowiedział mi, bo chciał, żebym wiedziała, że nie ma nic do ukrycia. Starałam się nie robić z tego "halo", pożartowałam złośliwie, że "czemu nie wziął", coś tam przytknęłam, że jest lekko bezczelna i niech poszuka swojego, bo ten zajęty i że "teraz muszę być dla niego miła i dobra, bo jak nie docenię, to widać inne się kręcić będą" i coś w ten deseń. Z lekką nutką zazdrości, którą on zapewne wyczuł.
Jest mi dziwnie, bo mimo tego, że staram się mu ufać, nie kontroluję go i pozwalam mu żyć tak, jak chce, czasami miewam jakieś ukłucia zazdrości, jakieś obawy, które staram się zwalczać. Wy też tak macie? To jest normalne? Bo ja nie chcę przesadzać, nauczyłam się, że przesadzanie nic nie daje, a tylko się człowiek męczy od wewnątrz. Jak dajecie sobie radę z takimi obawami? On mi raczej nie daje powodów do zazdrości, po prostu mam tak sama z siebie czasem.

Nie dajmy się zwariować ukłucia zazdrości albo żarty na dany temat to nic złego. Mam wrażenie, że próbujesz popaść z jednej skrajności w drugą - od zaborczej zazdrośnicy do dziewczyny, która totalnie nie ma uczuć. Wyluzuj i ciesz się, że pokonałaś problemy z dzieciństwa

[Cherie_Currie]

Nie wydaje mi się, żeby takie "ukłucia zazdrości" to było coś dziwnego, każdy czasem bywa zazdrosny o partnera i inne bliskie osoby, grunt to zdawać sobie z tego sprawę i nie pozwalać by zazdrość nad nami zapanowała i doprowadzała do głupich sytuacji Też jestem jedynaczką i też mogę powiedzieć, że bywałam zaborcza w związkach, ale kiedy uświadomiłam sobie co i jak to zaczęło być lepiej. O mojego męża byłam zazdrosna przez pierwsze 3 czy 4 lata do tego stopnia, że nie lubiłam, kiedy spędzał czas ze swoją rodziną - byłam zazdrosna, gdy bawił się z siostrzeńcami przez 2h, a na święta jeździliśmy tylko do moich rodziców Oczywiście nie robiłam scen, ale wszędzie chodziliśmy razem, lubiłam skupiać na sobie jego uwagę... Chyba wytrzymał tylko dlatego, że też jest typem mocno skupionym na drugiej połówce i w zasadzie mógł tego aż tak nie odczuć albo po prostu był taki zakochany Grunt, że mi przeszło, kiedy zdałam sobie sprawę z tego, jakie to... śmieszne w sumie Mam nadzieję, że Tobie też się uda znaleźć taki złot środek, by nie przesadzić, ale też nie tolerować wszystkiego (to też nie jest dobre).

[weak]

Napisane przez koszyk z wikliny

Jestem zaborcza i zazdrosna jeżeli chodzi o ludzi, których kocham/na których mi zależy.
Miałam tak od dziecka. Jestem jedynaczką, mamę miałam tylko dla siebie i kochałam ją bardzo "intensywnie", musiałam ją mieć przy sobie. Zauważyłam, że zaczęłam przenosić tę zaborczość na innych, bliskich mi ludzi, najpierw na przyjaciółki w podstawówce/gimnazjum, później na facetów...
Jak się łatwo domyśleć, było to przyczyną różnych konfliktów, bo nikogo w klatce zamknąć nie można. Teraz jest o wiele lepiej, uczę się, że bliska osoba nie jest całym światem, odnajduję własną niezależność, ale czasem są jeszcze ślady tej zazdrości, zaborczości i wtedy mi głupio.
Na przykład, miałam jakieś odcienie obawy, gdy chłopak pojechał sam na tygodniową podróż. Oczywiście, nie robiłam mu afer, pozwoliłam mu jechać, ale czasami miewałam jakieś "ukłucia" w sercu. Tak samo, jak "chcąc być szczerym" opowiedział mi, jak w pubie podrywała go laska i chciała mu wcisnąć numer. Opowiedział mi, bo chciał, żebym wiedziała, że nie ma nic do ukrycia. Starałam się nie robić z tego "halo", pożartowałam złośliwie, że "czemu nie wziął", coś tam przytknęłam, że jest lekko bezczelna i niech poszuka swojego, bo ten zajęty i że "teraz muszę być dla niego miła i dobra, bo jak nie docenię, to widać inne się kręcić będą" i coś w ten deseń. Z lekką nutką zazdrości, którą on zapewne wyczuł.
Jest mi dziwnie, bo mimo tego, że staram się mu ufać, nie kontroluję go i pozwalam mu żyć tak, jak chce, czasami miewam jakieś ukłucia zazdrości, jakieś obawy, które staram się zwalczać. Wy też tak macie? To jest normalne? Bo ja nie chcę przesadzać, nauczyłam się, że przesadzanie nic nie daje, a tylko się człowiek męczy od wewnątrz. Jak dajecie sobie radę z takimi obawami? On mi raczej nie daje powodów do zazdrości, po prostu mam tak sama z siebie czasem.

Oczywiście, że to jest normalne. Przynajmniej dla mnie, bo sama tak mam. Mój facet też mi opowiada czasem jak zaczepiają go inne kobiety, nawet jedna na stacji benzynowej proponowała mu kiedyś zrobienie zimnego okładu po jej pracy, jak wracał od dentysty i był trochę spuchnięty
Myślałam, że sama się przejadę na tę stację i to ona będzie potrzebować okładu.
Nie ma miłości bez zazdrości
Mimo, że czasem to jest irracjonalne, to nie mamy na to wpływu, bo to wynika ze strachu przed utratą ukochanej osoby. Jeśli na czymś bardzo Ci zależy, automatycznie się o to boisz, kiedy pojawia się nawet sytuacja mikroskopijnego zagrożenia. Myślę, że jeśli Twój partner jest rozsądny to to zrozumie i będzie mu nawet troszkę to pochlebiać, a nie będzie mylił tego z brakiem zaufania.
PS. Też jestem jedynaczką, może już tak mamy

[lubiekawe5]

Napisane przez mpt

Twój chłopak Cię podpuścił - chciał wzbudzić w Tobie zazdrość, a nie "Być szczerym" Już widzę tę "wciskającą mu numer" dziewczynę
Jesli sama zdajesz sobie sprawę ze swojej zaborczości, to pewnie tak jest, ale Twój facet też nie jest moim zdaniem czyściutki.

miałam dokładnie tą samą myśl.........podpuszcza ją żeby zobaczyć reakcje, chce wzbudzić zazdrość i pokazać, jaki to on jest nieprzeciętny bo dziewczyny same mu numer telefonu wciskają.....eche, już to widze

[Bela03]

Gratuluję walki z zaborczością, miło czytać, że ktoś coś z tym robi a nie zabrania partnerowi wychodzenia z domu
Ukłucia zazdrości i złośliwość jest normalna gdy zależy na kimś. Ja zawsze gdy mam robić awanturę/kontrolować gdzie druga osoba jest wyobrażam sobie jakby to było gdyby sytuacja była odwrotna. Wiem, że sama nie lubię być ograniczana ani podejrzewana o zdradę, więc nie robię tego innym.

[201605300922]

Też tak mam i nie jest to nic nienormalnego. Natomiast jestem zdania, że Twój chłopak Cię idiotycznie podpuszcza z tą laską z pubu. Nawet, jeśli coś takiego miało miejsce, to on Cię specjalnie podkręca, żebyś była zazdrosna pod pozorem ,,jestem z Tobą taaaki szczery i uczciwy". Tylko taki sens widzę w opowiadaniu partnerowi o tym, jakie to ma się rzekomo branie. Więc nic dziwnego, że możesz mieć takie ukłucia zazdrości częściej, niż byś uważała za stosowne. Są rzeczy, których się partnerowi nie przekazuje, bo po co. Ot, przykładowo - nie lubię się z przyjacielem mojego faceta, głównie ze względów światopoglądowych. I on do mojego rzuca teksty w rodzaju ,,Ej, powiedz Nadis, że jedziesz w niedzielę na studia, a pójdziemy sobie na imprezę, powiesz jej że się uczysz to będzie cicho i sobie pobalujemy", które mój mi skwapliwie przekazuje, żeby pokazać, jaki to on uczciwy. Po co mi to wiedzieć? Tylko coraz bardziej tego typa nie trawię