jak zbudować relację z rodzicami?

[moniaszelki]

cześć
tak mnie dziś natchnęło. tęsknię za rodziną. studiuję prawie 200km od domu (2 rok). na 1 roku tylko raz zatęskniłam za rodzicami, ale generalnie traktuje studia jako ratunek, bo już nie mogłam wytrzymać psychicznie w domu. no i potrzebowałam trochę samodzielności, wyzwania wyjazdu.

wracam do domu co miesiąc (na święta zazwyczaj), teraz mnie dwa miesiące nie ma, ale wrócę na koniec czerwca bo teraz to już nie ma po co, koniec roku się zbliża.

ale poczułam taką tęsknotę za rodzicami. chciałabym ich przytulić, chciałabym wiedzieć, że wiedzą że ich kocham. dawniej, ale i prawie za każdym razem jak zjeżdżam do domu, kłócimy się. dawniej mówiłam im jak ich to nienawidzę, że nie są moimi rodzicami, oni mi że ja nie jestem ich córką, czasem mnie bili, mama dużo krzyczy. czuję że ciągle są ze mnie niezadowoleni, zawiedzeni że nie robię tak jak oni by chcieli, że nie mam chłopaka. mówili mi że ludzie (znajomi) i tak mnie zawiodą, a ja do nich uciekam, że jeszcze się poznam na ludziach i generalnie negatywnie mnie nastawiają. kłótnie rodziców między sobą (mama jest niezadowolona z taty, mówi że jest nieporadny, nic nie potrafi zrobić; o nas zresztą też tak mówi), sprawiły że boję się facetów, którzy wykazują nieporadność, że będę musiała się z nimi męczyć, a z drugiej strony boję się swoich sukcesów, żeby nie być tą lepszą, wywyższającą się i żebym nie dołowała potencjalnego chłopaka tym właśnie. dawne kłótnie sprawił też że mam zły kontakt (brak) z siostrami. mieliśmy wojny domowe, jedne były z mamą, inne z tatą i przez to same jesteśmy skłócone, mimo że mamy swoje dorosłe lata (ja jestem najmłodsza, one mają 23,25 lat). jedna bierze ślub niedługo.

chciałabym żeby wszystko się ułożyło, tzn zebysmy mieli normalne relacje, potrafili porozmawiać. ja się boję z nimi rozmawiać, ciągle słyszałam że muszę dorosnąć żeby z nimi rozmawiać, że to ze mną jest problem(kiedy szukałam porozumienia) a nie z nimi i oni nie zmienią swojego zdania i stanowiska co do mnie. wydaje mi się że szukałam zgody, ale bez wzajemności.

chciałabym ich przytulić, ale boję się przytulać kogokolwiek, nawet znajomych na pożegnanie. boję się że będę uznana za narzucającą się i że muszę się chować ze swoimi uczuciami, tym że kogoś lubię, albo bardziej nawet lubię, że ludzie uznają to za słabość i odejdą. dla mnie wyznanie uczuć do rodziców to jak pokazanie że jestem ta słabsza. zresztą nie tylko do nich.

niedługo zjadę do domu na 3 miesiące, wiem że znowu będą kłótnie, ale nie wiem co z tym zrobić. wierzę że wszystko da się naprawić, ale nie wiem co mogłabym zrobić, boję się.

[Nebtu]

Napisane przez moniaszelki

(...) chciałabym wiedzieć, że wiedzą że ich kocham (...) boję się facetów, którzy wykazują nieporadność, że będę musiała się z nimi męczyć, a z drugiej strony boję się swoich sukcesów, żeby nie być tą lepszą, wywyższającą się i żebym nie dołowała potencjalnego chłopaka tym właśnie. dawne kłótnie sprawił też że mam zły kontakt (brak) z siostrami. mieliśmy wojny domowe, jedne były z mamą, inne z tatą i przez to same jesteśmy skłócone, mimo że mamy swoje dorosłe lata (ja jestem najmłodsza, one mają 23,25 lat). jedna bierze ślub niedługo.

chciałabym żeby wszystko się ułożyło, tzn zebysmy mieli normalne relacje, potrafili porozmawiać. ja się boję z nimi rozmawiać, ciągle słyszałam że muszę dorosnąć żeby z nimi rozmawiać, że to ze mną jest problem(kiedy szukałam porozumienia) a nie z nimi i oni nie zmienią swojego zdania i stanowiska co do mnie. wydaje mi się że szukałam zgody, ale bez wzajemności.

chciałabym ich przytulić, ale boję się przytulać kogokolwiek, nawet znajomych na pożegnanie. boję się że będę uznana za narzucającą się i że muszę się chować ze swoimi uczuciami, tym że kogoś lubię, albo bardziej nawet lubię, że ludzie uznają to za słabość i odejdą. dla mnie wyznanie uczuć do rodziców to jak pokazanie że jestem ta słabsza. zresztą nie tylko do nich.

Bardzo dużo analizujesz. Rzeczywiście miałaś sporo przejść z rodziną, Wniewesołe są te wasze relacje.
Myślę sobie - spróbuj zrobić dokładnie tak, jak chciałabyś - przytul rodziców i nie bój się ich oceny. Przecież i tak jest kiepska, co masz do stracenia? Może coś im w głowach się przestawi.