czy jesteście zadowolone ze swojego otoczenia?

[moniaszelki]

hej dziewczyny i chłopaki!

chciałam Was spytać, czy jesteście zadowoleni ze znajomości osób, z którymi macie najczęściej kontakt? czy są to osoby, które podziwiacie, jeśli tak to za co? są dla was wzorem, czy to raczej wy jesteście wzorem, a oni są pogubieni, smutni, nieszczęśliwi w życiu?

jak mam więcej czasu do namysłu, denerwuje mnie to, że wiele osób w moim otoczeniu ciągle nie ma czasu, mają swoje sprawy, jeszcze innych znajomych. i tak oto z roku akademickiego, 9-miesięcznego, spotkaliśmy się kilka razy. pogoda przepiękna, sesja trwa ale nie jest najciężej, większość z nich nie pracuje. chciałabym przebywać wśród osób lubiących sport, odkrywanie terenu, szaleństwa, wyjazdy, a jestem wśród osób ciągle zmęczonych, nic-nie-chcących, odwołujących spotkania w dniu spotkania (co mnie strasznie zawsze smuci ). doszło do tego, że boję się kogoś spytać czy pójdzie ze mną na rower, żeby się nie narzucać. nie chcę być bluszczem, ale naprawdę nikt nie wychodzi z inicjatywą, a jeśli tak, to w godzinie spotkania i tak rezygnują, albo się okazuje że są z kimś inni umówieni. chciałabym od czasu do czasu pójść na imprezę, ale towarzystwo nie bardzo lubi imprezy. mieszkam w akademiku i tu jest taki spokój że ja nie wiem. moja współlokatorka nie zgadzała się na żadne spotkania, nie mam pojęcia czemu. chciałam się zaprzyjaźnić, ale mieszkałyśmy w jednym pokoju nie rozmawiając -w ostatnim okresie- o niczym. na początku starałam się ją wyciągać, rozmawiać, ale bez jej zaangażowania-zrezygnowałam.
zawsze mi się wydaje że mi się tak bardzo chce - a inni są obojętni, nie chce im się.
nie wiem gdzie poznać ludzi pełnych pasji, szczególnie dot. sportu ale nie zawodowego, tylko hobbystycznego. chciałabym w końcu poznać ludzi z życiem.
ludzie mają miliardy znajomych i nie ma czasu nawet się zaprzyjaźnić, tyle czasu minęło, 2 lata studiów a my się tak rzadko widzieliśmy.

jak to jest u was? czy naprawdę każdy jest tak zabiegany że nie może wyjść na świeże powietrze? rozumiem, że niektórzy są zmuszeni do pracy równocześnie ze studiami, ale mnie to strasznie irytuje. jesteśmy w takim fajnym, studenckim wieku, a ludzie zakrywają się pracą, ukochanymi, niechęcią.

może z postu wynikać, że jestem bluszczem, ale naprawdę nie jestem (jest to moja największa chyba obawa), i często już nie proponuję spotkań, bo ciągle były odmowy, brak inicjatyw, zaangażowania w to życie wspólne. rezygnuję powoli z proponowania rozmaitych aktywności, ale jednocześnie bardzo tego chcę. ehh.

czy wy macie jeszcze czas na tworzenie nowych przyjaźni? owocne spędzanie czasu?

[phony]

mam ten sam problem co ty.....ale ja pracuję, nie studiuję już. Znajomi w robocie, ja w robocie, facet za granicą....niby każdy ma czas wieczorem, ale zawsze coś komuś na koniec wypada. Dla mnie jedyną udaną opcją było wkręcenie się w środowisko osób urządzających wspólne spacery dla...psów mam psiaka, chodzimy sobie 3-4 razy w tygodniu z ekipą 5-6 ludzi + 7 psów i jest wesoło. Umawiamy się na taką godzinę, żeby wszystkim pasowało, a że psa trzeba wybiegać codziennie to zawsze się udaje jakoś zgrać tak, żeby wyjść wspólnie chociaż 2 razy w tygodniu

[coffee]

Napisane przez moniaszelki

denerwuje mnie to, że wiele osób w moim otoczeniu ciągle nie ma czasu, mają swoje sprawy, jeszcze innych znajomych.

chciałabym przebywać wśród osób lubiących sport, odkrywanie terenu, szaleństwa, wyjazdy, a jestem wśród osób ciągle zmęczonych, nic-nie-chcących

nikt nie wychodzi z inicjatywą

chciałabym od czasu do czasu pójść na imprezę, ale towarzystwo nie bardzo lubi imprezy

chciałabym w końcu poznać ludzi z życiem.

Sorry, ale mam wrażenie, że ci wszyscy Twoi znajomi właśnie życie mają, skoro są zajęci, mają pracę, innych znajomych czy są w związkach, nie mają czasu na rower czy spacerek na świeżym powietrzu.
Dla Ciebie "życie" i "owocne spędzanie czasu" to wycieczki rowerowe i imprezy, a dla innych widocznie spotkanie z chłopakiem, czytanie książki czy spotkanie z przyjaciółką od podstawówki.
Rozumiem, że fajnie by Ci było, gdyby wszyscy byli identyczni jak Ty, ale niestety...

Nie każdy musi podzielać Twoją wizję na "studenckie życie", nie każdy student musi chcieć spędzać każdą wolną chwilę z kolegami i koleżankami z roku.
Miałaś pecha, że trafiłaś na studiach na ludzi, którzy mają już swoje sprawy.

Nie próbowałaś zapisać się na jakieś sportowe zajęcia zorganizowane? Tam na pewno poznasz ludzi, którzy lubią sport tak samo jak Ty.

[simsalabim]

Napisane przez moniaszelki

jak mam więcej czasu do namysłu, denerwuje mnie to, że wiele osób w moim otoczeniu ciągle nie ma czasu, mają swoje sprawy, jeszcze innych znajomych. i tak oto z roku akademickiego, 9-miesięcznego, spotkaliśmy się kilka razy. pogoda przepiękna, sesja trwa ale nie jest najciężej, większość z nich nie pracuje. chciałabym przebywać wśród osób lubiących sport, odkrywanie terenu, szaleństwa, wyjazdy, a jestem wśród osób ciągle zmęczonych, nic-nie-chcących, odwołujących spotkania w dniu spotkania (co mnie strasznie zawsze smuci ). doszło do tego, że boję się kogoś spytać czy pójdzie ze mną na rower, żeby się nie narzucać. nie chcę być bluszczem, ale naprawdę nikt nie wychodzi z inicjatywą, a jeśli tak, to w godzinie spotkania i tak rezygnują, albo się okazuje że są z kimś inni umówieni. chciałabym od czasu do czasu pójść na imprezę, ale towarzystwo nie bardzo lubi imprezy. mieszkam w akademiku i tu jest taki spokój że ja nie wiem. moja współlokatorka nie zgadzała się na żadne spotkania, nie mam pojęcia czemu. chciałam się zaprzyjaźnić, ale mieszkałyśmy w jednym pokoju nie rozmawiając -w ostatnim okresie- o niczym. na początku starałam się ją wyciągać, rozmawiać, ale bez jej zaangażowania-zrezygnowałam.
zawsze mi się wydaje że mi się tak bardzo chce - a inni są obojętni, nie chce im się.
nie wiem gdzie poznać ludzi pełnych pasji, szczególnie dot. sportu ale nie zawodowego, tylko hobbystycznego. chciałabym w końcu poznać ludzi z życiem.
ludzie mają miliardy znajomych i nie ma czasu nawet się zaprzyjaźnić, tyle czasu minęło, 2 lata studiów a my się tak rzadko widzieliśmy.

jak to jest u was? czy naprawdę każdy jest tak zabiegany że nie może wyjść na świeże powietrze? rozumiem, że niektórzy są zmuszeni do pracy równocześnie ze studiami, ale mnie to strasznie irytuje. jesteśmy w takim fajnym, studenckim wieku, a ludzie zakrywają się pracą, ukochanymi, niechęcią.

może z postu wynikać, że jestem bluszczem, ale naprawdę nie jestem (jest to moja największa chyba obawa), i często już nie proponuję spotkań, bo ciągle były odmowy, brak inicjatyw, zaangażowania w to życie wspólne. rezygnuję powoli z proponowania rozmaitych aktywności, ale jednocześnie bardzo tego chcę. ehh.

czy wy macie jeszcze czas na tworzenie nowych przyjaźni? owocne spędzanie czasu?

co do pogrubionego to doprawdy straszne, jak oni mogą mieć swoje życie, znajomych i zamiast chodzić z Tobą na imprezy to pracowaćskandal!
Zgadzam się całkowicie z tym co napisała coffee. Jak widać zainteresowania Twoich znajomych ze studiów nie pokrywają się z Twoimi. Oni mają inne pomysły na spędzanie wolnego czasu i tego nie zmienisz. Tak trudno Ci to zrozumieć, że ludzie się od siebie różnią i nie każdy ma takie same potrzeby? Pozostaje jedynie znaleźć takich znajomych którzy będą lubili sport i imprezy, bo mnie się wydaje, że to jest główny problem. Nie chodzi o to, że oni nie maja na nic czasu tylko o to, że nie odpowiada im sposób w jaki Ty chcesz ten czas z nimi spędzać...

[chwast]

Po prostu twoi znajomi są inni niż ty... i tyle :P

[bb410bd1fbb42d2edea92b1ada01ce79bf3cfb02_603add0278cd5]

Masz po prostu znajomych, którzy mają swoje życie i nie mają czasu/ochoty spędzać całego wolnego czasu w taki sposób jaki Ty chcesz. Zgadzam się z dziewczynami wyżej.
Jak chcesz mieć znajomych o takich upodobaniach/hobby jak Ty, poszukaj np. grup, forów. Jest np. na facebooku strona z codziennymi ustawkami rowerowymi - poszukaj odpowiedniej dla swojego miasta. Nie wiem skąd jesteś, ale w Warszawie jest mnóstwo bezpłatnych spacerów/wypadów rowerowych i można poznać na prawdę świetnych ludzi.

[eMeL]

Tak to niestety wygląda, że ludzie mają różne priorytetu U mnie na roku jest to samo, na początku więcej imprezowaliśmy i razem gdzieś wychodziliśmy ale z czasem coraz więcej osób znalazło partnera, podjęło pracę czy jakieś inne zobowiązania i teraz jak raz w semestrze się spotkamy na piwie to święto.

Nie oznacza to, że problem jest w ludziach czy w Tobie. Po prostu nie dziw się komuś, że mając do wyboru rower z koleżanką ze studiów a np. wieczór z ukochanym, ulubiona książka do poduszki czy zarobienie kasy udzielajac np. korepetycji nie biegnie do Ciebie Nie masz znajomych spoza studiów?

[new woman in town]

Napisane przez moniaszelki

czy wy macie jeszcze czas na tworzenie nowych przyjaźni? owocne spędzanie czasu?

Łączyłam naukę z pracą i nie mogę powiedzieć, żeby ludzie, którymi się w tamtym czasie otaczałam, byli szczególnie zamknięci na innych lub nie mieli czasu ani ochoty na życie (w sensie rozrywkę). Nigdy nie narzekałam na brak znajomych, poznawałam ich na uczelni i w pracy. Z niektórymi szybko łapałam kontakt i trwał on długo, z innymi urywał się zaraz po ustaniu wspólnych zajęć (po studiach, po zakończeniu pracy). Byli też i tacy ludzie, z którymi wolałam kontaktu nie przenosić na teren prywatny. Czasem nie miałam też czasu na nowych znajomych, bo praca, bo zajęcia, bo facet i stali przyjaciele byli na pierwszym miejscu.

Myślę, że problem może być w tobie a nie w całej reszcie. Może otaczasz się ludźmi z zupełnie innej bajki niż ty, których nie interesuje spędzanie czasu z tobą.

[ladymezmerize]

Mam to samo co ty. Serce mnie ściska, słońce, pogoda, pięknie na dworzu a wszyscy jakoś mają inne zajęcia niż Ciebie. Przykre ale cóż.

[Magda1283]

Jakbym o sobie czytała... szczerze już dawno zwątpiłam w jakies glebsze relacje miedzy ludzmi. Przykre.

[AlaZala]

Ja nie jestem zadowolona z moich kontaktów towarzyskich. Brakuje mi ludzi, z którymi mogłabym po prostu porozmawiać w wolnych chwilach, przejść się po parku lub zjeść lody. W zasadzie mam tylko jednego kolegę, z którym mogę się regularnie umawiać na taki kilkugodzinny spacer, ale średnio raz na dwa miesiące, bo on też pracuje i ma inne zajęcia. Mimo małej intensywności cieszę się, że ta znajomość jest bardzo stabilna na tle innych moich kontaktów, które rozpoczynają się i kończą nagle.

Czasami spotykam się ze znajomymi w większej grupie, ale to nie daje mi dużo przyjemności. Niestety potrafię się cieszyć tylko ze spotkań w dwie, co najwyżej trzy, osoby, gdyż uważam, że tylko wtedy można szczerze porozmawiać na każdy temat nie krępując się tym, że znajomość z każdą osobą w grupie jest na innym stopniu zażyłości.

Ja staram się więc szukać nowych znajomych, zapraszam koleżanki i kolegów ze studiów na spacery, obiady do mnie do domu, lody w lodziarni i liczę, że poznam osoby, które mają podobne potrzeby towarzyskie do moich. Ale gdy taka osoba nie odwzajemnia zaproszeń po dwóch, trzech propozycjach z mojej strony to też zaczynam czuć, że już się narzucam i powinnam przestać.

Radziłabym Ci też spotykać się z jak największą liczbą osób, zaczynając po prostu od propozycji wspólnego spaceru w wolnej chwili. Myślę, że w ten sposób znajdziesz w końcu kogoś, kto będzie chciał się z Tobą zaprzyjaźnić i będzie lubił spędzać czas w sposób podobny do Ciebie.

[201607050913]

Jestem bardzo zadowolona, mnóstwo fajnych ludzi z różnych bajek. Tylko czasu mi na nich wystkich brakuje

[33aec33abe3406fa59f14efb4923aef579232ce7_67fd9379a02b7]

No to gdybym była Twoją znajomą, to też bym Cię irytowała Bo jestem właśnie z tych, co odmawiają często wypadów na imprezy, roleczki, drineczki itd. Ja szalałam jak miałam 17-21 lat tak bardzo, że mi wystarczy na całe życie. Imprezy niemalże 7 dni w tygodniu, akcje grubsze niż Ryszard Kalisz. Teraz mimo, że nadal jestem młoda zwyczajnie mi się nie chce Z przyjemnością wróciłam do książek, rozkręciłam biznes, jak mam ochotę potańczyć to tańczę sobie z TŻ w domu, chodzimy też razem na lekcje tańca, wkręciłam się w gotowanie. Część znajomych zaakceptowała to (ci dojrzalsi), ale część się na mnie wściekała i zwyczajnie mnie odrzucili, uprzednio odpowiednio komentując moje zachowanie
Także ja jako głos z drugiej strony barykady mówię Ci, poszukaj sobie ziomków, którzy są nadal na tym samym etapie życia co Ty, szukają funu, zabawy, cieszą się studenckim życiem. Ale nie krytykuj ludzi, którym się system przewartościował, albo którzy się już wyszaleli, albo w ogóle mają temperament zdechłej żaby. Ich prawo, ich sprawa I mniej się irytuj, bo to się niekorzystnie odbije na Twojej urodzie Aaa, jedna z moich koleżanek od imprez, jak mnie zabrakło, wywiesiła na tablicy na uczelni ogłoszenie, że szuka kogoś, kto z nią pójdzie potańczyć Poważnie. Jeden wieczór i miała pełno nowych znajomych.