Pogubiłam się ...

[Predatory]

Witam Was. Sama się dziwię że piszę teraz tu , do Was a zawsze byłam przeciwna opowiadaniu o swoich problemach na forum... Niestety .. chyba zostałam całkiem sama... Miałam wszystko co było mi potrzebne do szczęścia, dom, przyjaciół... Jednak w młodym wieku poznałam GO. Jesteśmy teraz parą z 3 letnim stażem . On mieszkał 30 km od mojej miejscowości , po roku związku zamieszkaliśmy razem . Wszystko było pięknie , lecz moja miłość do niego była tak olbrzymia że straciłam kontakt ze wszystkimi przyjaciółkami i dlatego właśnie muszę zwierzyć się Wam. Więc od pewnego czasu jest ŹLE . Czuję się osamotniona mimo tego że mam Swojego ukochanego mężczyznę przy boku. On pracuje ja nie . On jest bardzo towarzyski i potrafi się dostosować co sprawia że wszyscy go ubustwiają. Ale do sedna... Wczoraj wieczorkiem siedliśmy razem i chcieliśmy razem popić ... no i po pewnej ilości alkoholu temat zszedł na niebezpieczną drogę... I wtedy usłyszałam to czego tak bardzo słyszeć nie chciałam... Temat zszedł na plany na przyszłość i wyleciałam z tekstem "sądzę że nie masz mojej osoby uwzglądnionej w planach życiowych" i usłyszałam dziwne słowa z którymi nie umiem sobie poradzić "Właśnie chcę w przyszłości wziąć z Tobą ślub założyć rodzinę , nie potrzebuję żadnej innej . Ale uważam że za szybko (w sensie za młodego wieku )zaczeliśmy razem być . Ja bym chciał szaleć jeszczę się nie nabawiłem " moja odpowiedz brzmiała "przeciez wiesz że nie zabraniam Ci wychodzić z kolegami na imprezy . Chyba że chodzi Ci o to że chcesz jeszcze poruchać ?"(Gdy zaczeliśmy być razem dla nas obojga to był pierwszy raz ) i ta jego JE**NA odpowiedź : "No do końca nie mogę zaprzeczyć " Nie wiem co mam o tym myśleć i co robic . Czuję się bezsilna , na razie staram sie z nim wgl nie rozmawiać ale muszę coś z tym zrobić. Cholera kocham go tak mocno ,jeszcze od niedawna byłam tak szczęśliwa i pewna że wszytstko gra , a dziś nie mogę opanować łez . Nie chce się rozstawać bo zbudowaliśmy naprawdę dużo. Myślałam że takie piękne życie będzie trwało i trwało a tu bum i nie wiem co mam ze sobą zrobić ... Zapewne większość z Was rzuciła to w pi*du , ale ja niestety jestem taką osobą że walczę do końca staram sie ..... no i być może przez to właśnie teraz cierpię...

[201803290936]

Napisane przez Predatory

Witam Was. Sama się dziwię że piszę teraz tu , do Was a zawsze byłam przeciwna opowiadaniu o swoich problemach na forum... Niestety .. chyba zostałam całkiem sama... Miałam wszystko co było mi potrzebne do szczęścia, dom, przyjaciół... Jednak w młodym wieku poznałam GO. Jesteśmy teraz parą z 3 letnim stażem . On mieszkał 30 km od mojej miejscowości , po roku związku zamieszkaliśmy razem . Wszystko było pięknie , lecz moja miłość do niego była tak olbrzymia że straciłam kontakt ze wszystkimi przyjaciółkami i dlatego właśnie muszę zwierzyć się Wam. Więc od pewnego czasu jest ŹLE . Czuję się osamotniona mimo tego że mam Swojego ukochanego mężczyznę przy boku. On pracuje ja nie . On jest bardzo towarzyski i potrafi się dostosować co sprawia że wszyscy go ubustwiają. Ale do sedna... Wczoraj wieczorkiem siedliśmy razem i chcieliśmy razem popić ... no i po pewnej ilości alkoholu temat zszedł na niebezpieczną drogę... I wtedy usłyszałam to czego tak bardzo słyszeć nie chciałam... Temat zszedł na plany na przyszłość i wyleciałam z tekstem "sądzę że nie masz mojej osoby uwzglądnionej w planach życiowych" i usłyszałam dziwne słowa z którymi nie umiem sobie poradzić "Właśnie chcę w przyszłości wziąć z Tobą ślub założyć rodzinę , nie potrzebuję żadnej innej . Ale uważam że za szybko (w sensie za młodego wieku )zaczeliśmy razem być . Ja bym chciał szaleć jeszczę się nie nabawiłem " moja odpowiedz brzmiała "przeciez wiesz że nie zabraniam Ci wychodzić z kolegami na imprezy . Chyba że chodzi Ci o to że chcesz jeszcze poruchać ?"(Gdy zaczeliśmy być razem dla nas obojga to był pierwszy raz ) i ta jego JE**NA odpowiedź : "No do końca nie mogę zaprzeczyć " Nie wiem co mam o tym myśleć i co robic . Czuję się bezsilna , na razie staram sie z nim wgl nie rozmawiać ale muszę coś z tym zrobić. Cholera kocham go tak mocno ,jeszcze od niedawna byłam tak szczęśliwa i pewna że wszytstko gra , a dziś nie mogę opanować łez . Nie chce się rozstawać bo zbudowaliśmy naprawdę dużo. Myślałam że takie piękne życie będzie trwało i trwało a tu bum i nie wiem co mam ze sobą zrobić ... Zapewne większość z Was rzuciła to w pi*du , ale ja niestety jestem taką osobą że walczę do końca staram sie ..... no i być może przez to właśnie teraz cierpię...

Eee, serio "nie wiesz" co masz o tym myśleć?

Facet Ci mówi, że chce zasmakować życia, również w sensie seksualnym z innymi kobietami, a Ty nie chcesz się rozstawać. Cóż, skoro chcesz się męczyć i cierpieć z powodu zdrad (bo że do nich dojdzie, to raczej masz jak w banku).

Co to znaczy "walczyć do końca"? Za wszelką cenę, upokarzając się, robiąc z siebie jelenia, ofiarę? Poza tym staranie się o związek to jednostronne zadanie, do którego zostałaś przypisana?

Już samo to Twoje "walczyć do końca" świadczy o tym, że w tej szafie jest więcej trupów i wcale tak dobrze nie było.

[Predatory]

Widzisz właśnie chodzi o to że on nie jest taki .. Zawsze dużo mówi mało robi ... Ma wolną rękę co do wychodzenia a on woli siedzieć w domu ... Więc czy by do tego doszło nie jestem pewna lecz nie pokoji mnie takie gadanie..

[Minui]

Szkoda, że przy okazji wejścia w związek potraciłaś kontakty z przyjaciółmi i znajomymi. Jasne że czasem utrzymanie wszystkich kontaktów na raz jest trudne, ale nie jest to niemożliwe, wystarczy się trochę postarać. Związek, bez względu na to jaki jest w tej chwili cudowny, stabilny i przyszłościowy, ma to do siebie że w pewnym momencie może się rozpaść, niekoniecznie z winy któregoś z Was. A wtedy dobrze jest mieć do czego, a właściwie do kogo, się zwrócić.

Napisane przez Predatory

"No do końca nie mogę zaprzeczyć "

A tego nawet nie chce mi się komentować, unbelievable

[weraa66]

Mi się wydaje, że nawet jak nie teraz to później, chociażby na wieczorze kawalerskim, na którym byłyby pewnie striptizerki

[syklamen]

Napisane przez Predatory

Witam Was. Sama się dziwię że piszę teraz tu , do Was a zawsze byłam przeciwna opowiadaniu o swoich problemach na forum... Niestety .. chyba zostałam całkiem sama... Miałam wszystko co było mi potrzebne do szczęścia, dom, przyjaciół... Jednak w młodym wieku poznałam GO. Jesteśmy teraz parą z 3 letnim stażem . On mieszkał 30 km od mojej miejscowości , po roku związku zamieszkaliśmy razem . Wszystko było pięknie , lecz moja miłość do niego była tak olbrzymia że straciłam kontakt ze wszystkimi przyjaciółkami i dlatego właśnie muszę zwierzyć się Wam. Więc od pewnego czasu jest ŹLE . Czuję się osamotniona mimo tego że mam Swojego ukochanego mężczyznę przy boku. On pracuje ja nie . On jest bardzo towarzyski i potrafi się dostosować co sprawia że wszyscy go ubustwiają. Ale do sedna... Wczoraj wieczorkiem siedliśmy razem i chcieliśmy razem popić ... no i po pewnej ilości alkoholu temat zszedł na niebezpieczną drogę... I wtedy usłyszałam to czego tak bardzo słyszeć nie chciałam... Temat zszedł na plany na przyszłość i wyleciałam z tekstem "sądzę że nie masz mojej osoby uwzglądnionej w planach życiowych" i usłyszałam dziwne słowa z którymi nie umiem sobie poradzić "Właśnie chcę w przyszłości wziąć z Tobą ślub założyć rodzinę , nie potrzebuję żadnej innej . Ale uważam że za szybko (w sensie za młodego wieku )zaczeliśmy razem być . Ja bym chciał szaleć jeszczę się nie nabawiłem " moja odpowiedz brzmiała "przeciez wiesz że nie zabraniam Ci wychodzić z kolegami na imprezy . Chyba że chodzi Ci o to że chcesz jeszcze poruchać ?"(Gdy zaczeliśmy być razem dla nas obojga to był pierwszy raz ) i ta jego JE**NA odpowiedź : "No do końca nie mogę zaprzeczyć " Nie wiem co mam o tym myśleć i co robic . Czuję się bezsilna , na razie staram sie z nim wgl nie rozmawiać ale muszę coś z tym zrobić. Cholera kocham go tak mocno ,jeszcze od niedawna byłam tak szczęśliwa i pewna że wszytstko gra , a dziś nie mogę opanować łez . Nie chce się rozstawać bo zbudowaliśmy naprawdę dużo. Myślałam że takie piękne życie będzie trwało i trwało a tu bum i nie wiem co mam ze sobą zrobić ... Zapewne większość z Was rzuciła to w pi*du , ale ja niestety jestem taką osobą że walczę do końca staram sie ..... no i być może przez to właśnie teraz cierpię...

Bardzo ciekawa miara miłości - 'kochać' misia tak bardzo, że aż olać przyjaciółki sikiem prostym.

Jakoś mam wrażenie autorko, że Twój facet jest prostakiem, ciekawe dlaczego?

[madana]

Nigdy nie pojmę, częstego zdania na tym forum , gdy opisywana jest niby cudna miłość:

moja miłość do niego była tak olbrzymia że straciłam kontakt ze wszystkimi przyjaciółkami

. Od kiedy bycie w związku oznacza zerwanie znajomości/koleżanek/kolegów ??
I mam pytanie: ile macie lat?

[ulicznica]

Twoja wielka miłość zasługuje na strzała w ryj na odchodne. Za samą bezczelność.

[kotwkulce]

Bo facet ma jakieś takie przeświadczenie, że musi się wyszaleć. Musi się 'sprawdzić'. Zwłaszcza, jak jest młody, a w całym swoim dotychczasowym życiu był z jedną partnerką.

Usłyszałam kiedyś to samo co Ty. Że za wczesnie się poznaliśmy, że on chce się wyszaleć, że ciągnie go do innych kobiet, że chciałby spróbować...
Nie chciałam wierzyć, nie chciałam tego słuchać. Nie chciałam, żeby to się działo. I tak jeszcze przez jakiś czas walczyłam, bo nie mogłam tego zrozumieć. (teraz już rozumiem - patrz powyżej). Walczyłam z całych sił, bo też dla misiaczka zostawiłam wszystko i wszystkich, tak go przecież kochałam!

A w końcu i tak wszystko pieprzło. Nie chcę Cie martwić, ani być złym prorokiem, ale na 99,99% Ciebie też tak będzie. Im szybciej sobie to uświadomisz i wyhodujesz metaforyczne jaja, tym lepiej.

Powodzenia!