Czy nieładna kobieta może pozwolić sobie na wybrzydzanie?

[Anda128]

Witam. Wstyd mi o tym pisać, ale czuję, że muszę to z siebie wyrzucić i poprosić o obiektywny wgląd w sytuację. Ostatnio czarne chmury nazbierały się nad moim związkiem, nie wiem jak to rozwiązać.

Mój facet jest jaki jest. W gruncie rzeczy dobry człowiek, cierpliwy, czuły, kochający, spełniający moje małe zachcianki, z drugiej po prostu buc. najmądrzejszy i najpiękniejszy. Teraz chyba oczekuje, że ja będę go tak wielbić. Przechodzimy teraz kryzys na zasadzie czy to w ogole ma sens. I czasami jak sobie pomysle jak mnie czasem traktuje, to moglabym w ogole sie juz nie odezwac nigdy do niego. Nie zrozumcie mnie źle, to jest taki 50/50 związek, jest super i jest też beznadziejnie. Budzenie sie z rana przy nim jest dla mnie najlepszym uczuciem na świecie, nie przesadzam, ale potrafi też po wstaniu nie odzywac się do mnie przez 2 godziny, właściwie nie wiem czemu.

Boję się odejść, bo tak naprawde to mój pierwszy facet na poważnie. Mam 27 lat i jesteśmy razem okolo 2 lat. Wcześniej nie próbowałam nawet, był jakiś seks z ciekawości i to wszystko. Nikt wcześniej nie powiedział, że mnie kocha. Rzecz w tym, że jestem po prostu nieładna i nie ma się co bajerować, że zmienie fryzurę i będzie cacy. Mam 150cm i jestem okrągła - non stop na diecie i ćwiczeniach, ale w mojej rodzinie większość jest po prostu gruba, a mi się to jakoś w ryzach udaje trzymać, ale szczupła nie jestem. Nie wykonuję żadnej super pracy, ogólnie jestem nieśmiała (dzięki kompleksom zapewne), nie bryluję w towarzystwie. Od dziecka chodziłam do szkół o profilu artystycznym, gdzie większość to dziewczyny, potem artystyczne studia (5 chłopaków na 30 dziewczyn) i teraz pracuje w modzie, gdzie główny odbiorca to dziewczyny. Trudno mi po prostu spotykać facetów. Kiedyś próbowałam randkowania online, ale większosć facetów po prostu urywała kontakt, nagle stawali się super zajęci itd.

Wobec powyższego, kiedy trafiłam na obecnego chłopaka byłam w siodmym niebie - wygadany, względnie przystojny, sympatyczny. Przez moment nawet pomyślalam, że przegrał zakład z kolegami i dlatego do mnie podbija. Rozumiecie chyba, że po prostu się boję, że nikogo takiego już nie spotkam, bo jest po prostu mała pula facetow, którzy się mną interesują.

Co mam robić? Czy zacisnąć zęby i próbować naprawić związek? Czy zrezygnować i skazać się na samotność?

[201803290936]

Napisane przez Anda128

Witam. Wstyd mi o tym pisać, ale czuję, że muszę to z siebie wyrzucić i poprosić o obiektywny wgląd w sytuację. Ostatnio czarne chmury nazbierały się nad moim związkiem, nie wiem jak to rozwiązać.

Mój facet jest jaki jest. W gruncie rzeczy dobry człowiek, cierpliwy, czuły, kochający, spełniający moje małe zachcianki, z drugiej po prostu buc. najmądrzejszy i najpiękniejszy. Teraz chyba oczekuje, że ja będę go tak wielbić. Przechodzimy teraz kryzys na zasadzie czy to w ogole ma sens. I czasami jak sobie pomysle jak mnie czasem traktuje, to moglabym w ogole sie juz nie odezwac nigdy do niego. Nie zrozumcie mnie źle, to jest taki 50/50 związek, jest super i jest też beznadziejnie. Budzenie sie z rana przy nim jest dla mnie najlepszym uczuciem na świecie, nie przesadzam, ale potrafi też po wstaniu nie odzywac się do mnie przez 2 godziny, właściwie nie wiem czemu.

Boję się odejść, bo tak naprawde to mój pierwszy facet na poważnie. Mam 27 lat i jesteśmy razem okolo 2 lat. Wcześniej nie próbowałam nawet, był jakiś seks z ciekawości i to wszystko. Nikt wcześniej nie powiedział, że mnie kocha. Rzecz w tym, że jestem po prostu nieładna i nie ma się co bajerować, że zmienie fryzurę i będzie cacy. Mam 150cm i jestem okrągła - non stop na diecie i ćwiczeniach, ale w mojej rodzinie większość jest po prostu gruba, a mi się to jakoś w ryzach udaje trzymać, ale szczupła nie jestem. Nie wykonuję żadnej super pracy, ogólnie jestem nieśmiała (dzięki kompleksom zapewne), nie bryluję w towarzystwie. Od dziecka chodziłam do szkół o profilu artystycznym, gdzie większość to dziewczyny, potem artystyczne studia (5 chłopaków na 30 dziewczyn) i teraz pracuje w modzie, gdzie główny odbiorca to dziewczyny. Trudno mi po prostu spotykać facetów. Kiedyś próbowałam randkowania online, ale większosć facetów po prostu urywała kontakt, nagle stawali się super zajęci itd.

Wobec powyższego, kiedy trafiłam na obecnego chłopaka byłam w siodmym niebie - wygadany, względnie przystojny, sympatyczny. Przez moment nawet pomyślalam, że przegrał zakład z kolegami i dlatego do mnie podbija. Rozumiecie chyba, że po prostu się boję, że nikogo takiego już nie spotkam, bo jest po prostu mała pula facetow, którzy się mną interesują.

Co mam robić? Czy zacisnąć zęby i próbować naprawić związek? Czy zrezygnować i skazać się na samotność?

A bez faceta umrzesz, znikniesz, przestaniesz istnieć? Desperacja i strach to nie są motywacje, jakimi należy się kierować w życiu, czy związku. Nieważne, czy jest się supermodelką, czy normalną kobietą.

Sama związku nie naprawisz. Jeżeli facet poczuł się w tej relacji górą, szefem, wygranym, to raczej już po ptokach. Bo oprócz "kochania się" (co często jest pustym hasełkiem) trzeba się jeszcze tak po prostu, po ludzku LUBIĆ. Siebie wzajemnie i siebie samego.

[rybkie]

Nie przesadzaj jakie zycie w samotnosci? To juz masz 60 lat na karku?
Jesli nie jestes szczesliwa i on tez nie chce nic ratowac to nie ma co meczyc siebie nawzajem
Cale zycie przed toba znajdziesz kohos z kim bedziesz szczesliwa nie martw sie, ja ci to pisze,brzydula

[paulinika]

Napisane przez Doris1981

A bez faceta umrzesz, znikniesz, przestaniesz istnieć? Desperacja i strach to nie są motywacje, jakimi należy się kierować w życiu, czy związku. Nieważne, czy jest się supermodelką, czy normalną kobietą.
.

[lilo]

Każdy może wybrzydzać

[Niebieskooka arystokratka]

Według mnie nic tak bardziej nie szpeci kobiety od desperacji i szukania chłopa, aby tylko był.

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Co to jest "nieładna kobieta"? To, że sama się sobie nie podobasz, nie oznacza, że nie spodobasz się nikomu innemu.

[tesknota25]

Napisane przez Anda128

Witam. Wstyd mi o tym pisać, ale czuję, że muszę to z siebie wyrzucić i poprosić o obiektywny wgląd w sytuację. Ostatnio czarne chmury nazbierały się nad moim związkiem, nie wiem jak to rozwiązać.

Mój facet jest jaki jest. W gruncie rzeczy dobry człowiek, cierpliwy, czuły, kochający, spełniający moje małe zachcianki, z drugiej po prostu buc. najmądrzejszy i najpiękniejszy. Teraz chyba oczekuje, że ja będę go tak wielbić. Przechodzimy teraz kryzys na zasadzie czy to w ogole ma sens. I czasami jak sobie pomysle jak mnie czasem traktuje, to moglabym w ogole sie juz nie odezwac nigdy do niego. Nie zrozumcie mnie źle, to jest taki 50/50 związek, jest super i jest też beznadziejnie. Budzenie sie z rana przy nim jest dla mnie najlepszym uczuciem na świecie, nie przesadzam, ale potrafi też po wstaniu nie odzywac się do mnie przez 2 godziny, właściwie nie wiem czemu.

Boję się odejść, bo tak naprawde to mój pierwszy facet na poważnie. Mam 27 lat i jesteśmy razem okolo 2 lat. Wcześniej nie próbowałam nawet, był jakiś seks z ciekawości i to wszystko. Nikt wcześniej nie powiedział, że mnie kocha. Rzecz w tym, że jestem po prostu nieładna i nie ma się co bajerować, że zmienie fryzurę i będzie cacy. Mam 150cm i jestem okrągła - non stop na diecie i ćwiczeniach, ale w mojej rodzinie większość jest po prostu gruba, a mi się to jakoś w ryzach udaje trzymać, ale szczupła nie jestem. Nie wykonuję żadnej super pracy, ogólnie jestem nieśmiała (dzięki kompleksom zapewne), nie bryluję w towarzystwie. Od dziecka chodziłam do szkół o profilu artystycznym, gdzie większość to dziewczyny, potem artystyczne studia (5 chłopaków na 30 dziewczyn) i teraz pracuje w modzie, gdzie główny odbiorca to dziewczyny. Trudno mi po prostu spotykać facetów. Kiedyś próbowałam randkowania online, ale większosć facetów po prostu urywała kontakt, nagle stawali się super zajęci itd.

Wobec powyższego, kiedy trafiłam na obecnego chłopaka byłam w siodmym niebie - wygadany, względnie przystojny, sympatyczny. Przez moment nawet pomyślalam, że przegrał zakład z kolegami i dlatego do mnie podbija. Rozumiecie chyba, że po prostu się boję, że nikogo takiego już nie spotkam, bo jest po prostu mała pula facetow, którzy się mną interesują.

Co mam robić? Czy zacisnąć zęby i próbować naprawić związek? Czy zrezygnować i skazać się na samotność?

Samoocena i swiadomosc wlasnej wartosci to podstawa , zanim wejdzie sie w zwiazek. To, ze nie jestes atrakcyjna fizycznie nie czyni Cie gorsza osoba i niezaslugujaca na milosc i poczucie szczescia w zwiazku.Powinnas popracowac nad hobby, realizowac sie zawodowo, uczyc nowych rzeczy -to powinno dawac Ci poczucie wartosci nie facet , ktory jest z Toba z wygody i braku laku.Jestes mloda, nie ma co tkwic przy kims tylko ze strachu przed samotnoscia i kompleksów. Lepiej byc nieszczesliwa sama niz w nieszczesliwym zwiazku..To daje Ci tylko pozorne szczescie,a facet wie ze nie musi to sie nie stara. Bo TY i tak bedziesz tkwic, bo nie wierzysz w siebie i pozwolisz na wszystko, byleby utrzymac zwiazek.

[elamem]

Zależy co jest dla Ciebie najważniejsze w życiu. Być z facetem, jakimkolwiek ale być, czy żyć z samoakceptacją ale byćmoże w samotności (byćmoże, bo nie napewno).
Co do wyglądu to fakt nie każda kobieta będzie ładna, ale może za to mieć super charakter i każda może wydobyć z siebie jakieś seksowne atuty. Czy wiesz np. że Megan Fox ma najgorszy typ trądzikowej cery, którą tuszuje podkładem? A ma opinię piękności. Albo Magda Gesler. Powiedz, że nie ma nadwagi... A od lat jest w szczęśliwym związku (podobnie jak matka Grycanka, która za męża ma lodowego potentata, albo Beata Kozidrak, która z pewnością nie jest piękna, a ma jedno z najszczęśliwszych małżeństw w szołbiznesie).
Z drugiej strony nie masz gwarancji, że ten facet i tak kiedyś Cię nie zostawi. Bo różnie w życiu bywa. Więc bycie z nim z desperacji to też pewne ryzyko. Akcje w stylu nieodzywam się dwie godziny i huśtawka emocjonalna? Co najmniej niefajne.

Podejmij decyzję w zgodzie ze swoją hierarchią wartości, ale koniecznie popracuj nad samooceną. Bo ok ładniejsza od tego nie będziesz, ale może nie będziesz uważać tego za powód dla którego masz zasługiwać na mniej od innych...

[fragile_27]

Czyli marnujesz swój czas, a zwłaszcza te 50% 'niefajnego' czasu, kiedy jesteś ze swoim facetem, podczas gdy mogłabyś wtedy poznać kogoś, kto naprawdę Cię pokocha, a Ty jego.

[Anda128]

Napisane przez Doris1981

A bez faceta umrzesz, znikniesz, przestaniesz istnieć?

Oczywiście, że nie. Przez 25 lat jakoś żyłam. No właśnie - jakoś. Może to jest wbrew modnym feministycznym tendencjom, ale nie chcę być "silną i niezależną" kobietą. Większość życia spędziłam jako singielka i źle się z tym czułam. Pierwsze miesiące związku to był najszczęśliwszy okres w moim życiu. Bycie z kimś mnie uszczęśliwia i kropka.

Napisane przez fragile_27

Czyli marnujesz swój czas, a zwłaszcza te 50% 'niefajnego' czasu, kiedy jesteś ze swoim facetem, podczas gdy mogłabyś wtedy poznać kogoś, kto naprawdę Cię pokocha, a Ty jego.

Fajnie to brzmi. Tylko w praktyce baaardzo trudno kogoś takiego spotkać. I nie jest tak, że siedzę z założonymi rękoma i użalam się nad sobą. Przez wiele lat aktywnie próbowałam kogoś znaleźć. Na początku czekałam na księcia z bajki, potem stopniowo zaniżałam wymagania. Mimo że strach mnie paraliżuje, zbieram dupe w troki i idę na randkę, spróbować. I może w 80% przypadków po 1,2 spotkaniach facet zaczyna się wykręcać albo po prostu nie odpisuje. Rzecz jasna coś robię źle.

Teraz kiedy posmakowałam związku nie chcę wracać do smutnej szarej przeszłości, stąd ta obawa.

[Serekha]

Kto w ogóle powiedział, że życie singielki jest gorsze? Wiele dziewczyn od których słyszałam " boje się, że sobie juz nikogo nie znajdę" wpadaly odrazu z jedneko związku w drugi ktory uczuciowo nic dla nich nie znaczył ale przecież miały faceta.
Po za tym co to znaczy być nieładnym? Niezadbanym? Bo gust kazdy ma inny.
Myślę, że problem lezy w twojej głowie, nie potrafisz sie zaakceptować, może zafbac bardzej o siebie.

[pseudofeministka]

Napisane przez Anda128

Witam. Wstyd mi o tym pisać, ale czuję, że muszę to z siebie wyrzucić i poprosić o obiektywny wgląd w sytuację. Ostatnio czarne chmury nazbierały się nad moim związkiem, nie wiem jak to rozwiązać.

Mój facet jest jaki jest. W gruncie rzeczy dobry człowiek, cierpliwy, czuły, kochający, spełniający moje małe zachcianki, z drugiej po prostu buc. najmądrzejszy i najpiękniejszy. Teraz chyba oczekuje, że ja będę go tak wielbić. Przechodzimy teraz kryzys na zasadzie czy to w ogole ma sens. I czasami jak sobie pomysle jak mnie czasem traktuje, to moglabym w ogole sie juz nie odezwac nigdy do niego. Nie zrozumcie mnie źle, to jest taki 50/50 związek, jest super i jest też beznadziejnie. Budzenie sie z rana przy nim jest dla mnie najlepszym uczuciem na świecie, nie przesadzam, ale potrafi też po wstaniu nie odzywac się do mnie przez 2 godziny, właściwie nie wiem czemu.

Boję się odejść, bo tak naprawde to mój pierwszy facet na poważnie. Mam 27 lat i jesteśmy razem okolo 2 lat. Wcześniej nie próbowałam nawet, był jakiś seks z ciekawości i to wszystko. Nikt wcześniej nie powiedział, że mnie kocha. Rzecz w tym, że jestem po prostu nieładna i nie ma się co bajerować, że zmienie fryzurę i będzie cacy. Mam 150cm i jestem okrągła - non stop na diecie i ćwiczeniach, ale w mojej rodzinie większość jest po prostu gruba, a mi się to jakoś w ryzach udaje trzymać, ale szczupła nie jestem. Nie wykonuję żadnej super pracy, ogólnie jestem nieśmiała (dzięki kompleksom zapewne), nie bryluję w towarzystwie. Od dziecka chodziłam do szkół o profilu artystycznym, gdzie większość to dziewczyny, potem artystyczne studia (5 chłopaków na 30 dziewczyn) i teraz pracuje w modzie, gdzie główny odbiorca to dziewczyny. Trudno mi po prostu spotykać facetów. Kiedyś próbowałam randkowania online, ale większosć facetów po prostu urywała kontakt, nagle stawali się super zajęci itd.

Wobec powyższego, kiedy trafiłam na obecnego chłopaka byłam w siodmym niebie - wygadany, względnie przystojny, sympatyczny. Przez moment nawet pomyślalam, że przegrał zakład z kolegami i dlatego do mnie podbija. Rozumiecie chyba, że po prostu się boję, że nikogo takiego już nie spotkam, bo jest po prostu mała pula facetow, którzy się mną interesują.

Co mam robić? Czy zacisnąć zęby i próbować naprawić związek? Czy zrezygnować i skazać się na samotność?

Oczywiscie wyglad jest wazny, ale na pewno nie jest czynnikiem przesadzajacym, decydujacym. Dlatego nie upatruj sie w nim przyczyn swoich niepowodzen ani nawet sobie nie wmawiaj, ze przez niego nie znajdziesz innego faceta.

Zaden facet nie definiuje i absolutnie nie powinien definiowac kobiety - jej poczucia wlasnej wartosci czy zdania o sobie samej. Jezeli tak jest - to niestety jest ryzyko, ze bedziesz trzymala sie kurczowo tej czy innej relacji, mimo ze do konca Cie to nie satysfkacjonuje.

Ja uwazam, ze lepsze jest bycie samemu niz byle jaki, niesatysfkacjonujacy zwiazek.

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Napisane przez Anda128

Oczywiście, że nie. Przez 25 lat jakoś żyłam. No właśnie - jakoś. Może to jest wbrew modnym feministycznym tendencjom, ale nie chcę być "silną i niezależną" kobietą. Większość życia spędziłam jako singielka i źle się z tym czułam. Pierwsze miesiące związku to był najszczęśliwszy okres w moim życiu. Bycie z kimś mnie uszczęśliwia i kropka.

Ty chyba feminizm znasz z kwejka.
Bycie feministką nie ma nic wspólnego z umiłowaniem singielstwa i brakiem zapotrzebowania na związek. Chodzi i szanowanie siebie i swojego czasu. Ty tego nie robisz, bo jesteś z facetem, którego sama nazywasz bucem.

[201803290936]

Napisane przez Anda128

(...)
Bycie z kimś mnie uszczęśliwia i kropka.
(...)

Tak bardzo, że założyłaś ten wątek?

No właśnie, bycie z "kimś". To nie może być ktoś w sumie przypadkowy. I samo w sobie bycie z kimś nie powinno Cię uszczęśliwiać, a to co taki związek obojgu daje, jakie potrzeby spełniacie dzięki temu, jacy dla siebie jesteście. I to powinno być zaledwie jedno z WIELU źródeł Twojego szczęścia. Bo serio, nie złapałaś Pana Boga za nogi poznając tego faceta. Tylko niestety chyba on uważa (może również za sprawą Twojego zachowania, przejawianych kompleksów, stawiania tego, że "w końcu" kogoś masz na piedestale), że tak właśnie się stało.

[dfdce9ad473ee3ba4bd9426289ac63cb58eb8552]

[1=18d73f41c1c01aef8fdf04b 5e3282c14752c25f5_62181c6 d1d29a;50604440]Co to jest "nieładna kobieta"? To, że sama się sobie nie podobasz, nie oznacza, że nie spodobasz się nikomu innemu.[/QUOTE]

Tym bardziej, że delikwent też zaledwie 'względnie przystojny'.

Desperacja największym wrogiem człowieka.

---------- Dopisano o 12:01 ---------- Poprzedni post napisano o 11:59 ----------

Napisane przez Anda128

Teraz kiedy posmakowałam związku nie chcę wracać do smutnej szarej przeszłości, stąd ta obawa.

A ta rzeczywistość w twoim związku to też raczej niezbyt kolorowa, nie ?

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

[1=dfdce9ad473ee3ba4bd9426 289ac63cb58eb8552;5060543 7]Tym bardziej, że delikwent też zaledwie 'względnie przystojny'.

Desperacja największym wrogiem człowieka.[/QUOTE]
Biorąc pod uwagę, że ludzie bezwzględnie przystojni nie istnieją, jestem ciekawa ciekawa co znaczy wg autorki to "względnie"
Że jej się trochę podoba? Że podoba się innym? Że wpisuje się we współczesny kanon męskiego piękna?

[dfdce9ad473ee3ba4bd9426289ac63cb58eb8552]

[1=18d73f41c1c01aef8fdf04b 5e3282c14752c25f5_62181c6 d1d29a;50605604]Biorąc pod uwagę, że ludzie bezwzględnie przystojni nie istnieją, jestem ciekawa ciekawa co znaczy wg autorki to "względnie"
Że jej się trochę podoba? Że podoba się innym? Że wpisuje się we współczesny kanon męskiego piękna? [/QUOTE]

Domyślam się, że chodzi o to, że ona widuje takich, którzy jej się bardziej podobają z wyglądu niż on. A na tle tych, którzy ją odrzucają, on jest całkiem do rzeczy

[69d5782cb96c44b77f6e0ec22c8f79bc60c635f6_65a5448a32992]

Napisane przez Anda128

Teraz kiedy posmakowałam związku nie chcę wracać do smutnej szarej przeszłości, stąd ta obawa.

że desperacją aż bije na kilometr, to raz.
dwa - wybacz, ale to czy ta rzeczywistość będzie szara zależy tylko od Ciebie. też jestem teraz singielką, fajnie by było znów być z kimś, ALE teraz mam mnóstwo czasu, żeby robić coś dla siebie. pracuję, studiuję, działam w organizacjach studenckich, tańczę salsę, robię prawo jazdy, spotykam się ze znajomymi. i naprawdę nie czuję, żeby to była szara rzeczywistość, bo nie mam przy sobie męskich gaci.

[Blair Audrey]

Związek na pół gwizdka? Serio? Rozumiem, ze pierwsza miłość, te sprawy, i że w związku czujesz się lepiej niż samotnie- ale na litość boską, nie możesz chodzić z kimś "bo co jak nie znajdę innego?". Przecież jest wielu facetów na świecie, niektórzy super z charakteru i niebrzydcy- a nie wszyscy mają tak zawyżone ego jak twój tż (z opisu). Być może ten potencjalny facet czeka właśnie na osobę, która będzie taka jak on-ze świetną osobowością, ale bez narcystycznego "jestem taka piękna mądra i wgl za☠☠☠ista". Nie marnuj 50% czasu na narcyza.
A i to, że ciężko ci poznać facetów- bardziej prawdopodobnie spowodowane jest nie tym ze jesteś "nieładna", ale tym, ze desperacja jest wyczuwana na odległość....
Pamiętaj: faceci pozwalają sobie na tyle na ile ty im pozwolisz. Jakby tż nie odzywał się do mnie przez 2 godziny po wspólnej nocy, od razu bym dociekała o co chodzi, a jeśli byłoby to bez powodu- nie zgodziłabym się na się fochy. Nie ma bola.

[phideaux]

A możesz dokładniej opisać jego bucowatość?

[Anda128]

Co do jego wzglednej przystojnosci, bradem pittem nie jest ale mi sie podoba, regularne rysy, dobrze zbudowany. Na pewno bardziej przystojny niz ja piekna. Ale I tez charakter, chodzilo mi bardziej o to niz o wyglad. Fajny, gadatliwy, potrafi rozkrecic kazda impreze, przy tym po prostu sie interesowal drugim czlowiekiem. Tylko w stosunku do mnie sie zmienil. Ciagle fochy, pretensje ze nie robie tego czy tego, w jego opini nie okazuje mu wystarczajaco uczuc itd. Cokolwiek nie zrobie zawsze nie dosc duzo.

[Blair Audrey]

To mu powiedz ze jest niepowazny, ze tak marudza tylko dzieci z przedszkola. Wjedz na ambicje krolewiczowi.

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[dfdce9ad473ee3ba4bd9426289ac63cb58eb8552]

Napisane przez Anda128

Na pewno bardziej przystojny niz ja piekna.

Bierz poprawkę na to, że jesteś zakompleksiona.

Pewnie przy Tobie jest sobą, a towarzystwo tylko czasami rozkręca szampańskim humorem. Najważniejsze jaki jest wobec Ciebie na co dzień, przed obcymi można udawać i grać kogoś, kim się nie jest, tak więc tym się nie sugeruj.

[201704110957]

Nie stworzysz dobrego związku jeśli nie będziesz lubiła samej siebie i nie będziesz szczęśliwa sama ze sobą, tyle w temacie.
Jak tak bardzo chcesz na siłę nowego faceta, to nie wiem pisz listy do zakładów karnych - tam też są (nie ważne jaki, ważne że gacie nosi).

Pisze Ci to 26 letnia singielka, która jest zadowolona z życia i bierze z niego garściami. Jak pojawi się ktoś na horyzoncie to będzie to nowe doświadczenie dla mnie i może np. wszystko dobrze się ułoży tobie zaś polecam terapie

[201607040946]

Twój facet może cię p prostu nie szanować. Widzi, że masz niską samoocenę i pozwalasz na takie traktowanie, więc korzysta.

[zlotniczanka]

oczywiście, że nie możesz wybrzydzać. Rzucaj tego, a jak zaczepi Cię jakiś menel pod sklepem - jużeś jego.

Moim zdaniem - związek zaczyna się od samego siebie. Jeśli tworzysz fajny i udany związek sama ze sobą, to stworzysz też taki z kimś innym. A ty nie lubisz siebie, oceniasz się przez pryzmat wyglądu i kompleksów. Więc tkwisz w związku z facetem, dla którego najwyraźniej jesteś wygodna przystanią, ale który wcześniej czy później odpłynie. Doskonale wiesz, że on Cię nie kocha, ty nie kochasz jego, ale czasami jest Wam fajnie w łóżku, obejrzycie razem film albo pogadacie. No rzeczywiście, taka psiapsióła z penisem.
Ty się go kurczowo trzymasz, bo doskonale wiesz, że inaczej zostaniesz sama ze sobą. I wtedy zacznie się pustka. I się okaże, że się sama oszukujesz, że masz dużo pracy nad sobą. Ale łatwiej łudzić się, że jest ok, bo przecież jesteś w związku.

[tesknota25]

Dziewczyno, masz blad w mysleniu. Mam tez taka znajoma co tylko czeka , az inny sie trafi, bo nie umie zostawic faceta i byc samą.I bedzie tkwic..
Ty tez tkwisz w zwiazku, utknełaś, nie umiesz ani w nim być, ani sie wydostać.Ty nie jestes w nim swiadomie. Jestes zdesperowana , nie szanujesz swojego czasu, swoich uczuć.Zadawalsz sie czym kolwiek i samoocene uzalezniasz od bycia z kimś. Chlopak Cie i tak pewnie zostawi, bo nie widze tu milosci-a Ty zmarnujesz wiele lat i jeszcze bardziej sie uzaleznisz. Oczywiscie tak byc nie musi, ostatecznie bedziesz cale zycie w zwiazku, ktory zwiazku nie bedzie przypominać a TY bedziesz z kims, co wazniejsze - niz być po prostu szczesliwą.

[Rena]

Motywacje do tego zwiazku masz co najmniej fatalne, jak mu mowisz to samo co nam, to nic dziwnego ze jest toksycznie.

[Mileva_]

Wybrzydzać może absolutnie każdy, pytanie jaki będzie tego efekt, a przede wszystkim sens.

Jeśli decydujesz się na związek z kimś, ta osoba musi ci pasować i tyle. To jest pakiet, nie wybierasz sobie tej, tej i tej cechy, a całą resztę można zignorować. Jeśli nie pasuje - szukasz dalej. A po co trwać w związku z kimś, kto nie pasuje? Nie pojmę za Chiny.

Skoro piszesz o nim buc już teraz, to lepiej, zeby ci się zapaliła czerwona lampka. Bo prawdopodobnie będzie jeszcze gorzej. Dobrze się zastanów, czy warto.