Czy powiedzieć mu o ciąży?

[Maja_93]

Witam wszystkich,
mam problem, jestem w totalnym dołku. Mam 21 lat, poprzedni semestr spędziłam na wymianie studenckiej w Szwecji. Poznałam tam starszego ode mnie o 3 lata Francuza, również przebywającego na wymianie. Od początku mi się spodobał. Był bardzo przystojny, otaczało go zawsze pełno dziewczyn, a on zresztą z każdą ładniejszą flirtował więc postanowiłam dać sobie spokój, nie przepadałam za takimi typami podrywaczy. Pewnego razu zjawił się na jednej z imprez w naszym akademiku, gdy wszyscy byliśmy już nieco wstawieni. Przysiadł się do mnie, chwilę porozmawialiśmy w tym czasie cały czas dolewał mi wina aż kompletnie się upiłam. Wtedy zaczął mnie całować i zanim się zorientowałam zaciągnął mnie do swojego pokoju. Na szczęście zdołałam się na tyle opamiętać żeby zaprotestować. Nigdy nie robiłam takich rzeczy, nie chodziłam do łóżka z praktycznie nieznajomymi, w dodatku będąc pijaną. Następnego dnia byłam zła na niego, że chciał wykorzystać ten fakt i postanowiłam go ignorować ale gdy zabiegał o rozmowę, przepraszał za swoje zachowanie, nie potrafiłam się oprzeć jego urokowi. Postanowiliśmy się lepiej poznać, spędzaliśmy ze sobą dużo czasu, ja zupełnie się już zauroczyłam i dość szybko mu uległam. Początkowo było super ale potem zaczął mnie nie najlepiej traktować, potrafił cały dzień mnie ignorować lub rozmawiać ze mną jak ze zwykłą koleżanką, a pukać do mojego pokoju dopiero w nocy. Często się o to sprzeczaliśmy, wyrzucałam mu że traktuje mnie przedmiotowo i bez szacunku ale zawsze potrafił mnie ugłaskać i przekonać...Teraz jestem za to na siebie zła, że zgadzałam się na takie traktowanie. Ale nie chciałam się z nim rozstawać. Kiedy zachowywał się w taki sposób byłam wściekła ale potem znowu były dni, kiedy traktował mnie jak księżniczkę, organizował romantyczne wycieczki...Nie znaliśmy się może jakoś strasznie długo ale zakochałam się. I jakieś 2 tygodnie przed wyjazdem- nie wiem co się stało. Przez cały dzień traktował mnie jak powietrze, wieczorem były urodziny jednej z dziewczyn i to był pierwszy raz kiedy widziałam jak był pijany. Cały czas podrywał ją na moich oczach, tańczył z nią, kładł jej rękę na kolanie, obejmował ramieniem. Tego było już za wiele, miałam dość takiego traktowania i postanowiłam zrobić to samo. Zaczęłam flirtować z innym chłopakiem żeby choć przez chwilę był zazdrosny ale nie zrobiło to na nim żadnego wrażenia. Nie mogłam na nich dłużej patrzeć więc poprosiłam żeby odprowadził mnie do pokoju i tak przepłakałam sama całą noc. Jakie było moje zdziwienie gdy następnego dnia zarzucił mi, że żeby zrobić mu na złość przespałam się z innym facetem. Nie uwierzył kiedy wytłumaczyłam, że do niczego między nami nie doszło i tylko mnie odprowadzał. Wysłałam mu wiadomość z przeprosinami, bo mimo wszystko może nie powinnam zachowywać się w taki sposób. Nie odpisał. Myślałam, że to wszystko moja wina. Ale może tak po prostu było mu wygodniej. Udawać urażonego żeby mógł bez skrępowania prowadzać się z tamtą dziewczyną. Tylko to on mnie zranił, nie ja jego. Tamte dni dla mnie to był koszmar, ciągle ich widziałam razem, w pokoju prawie ciągle płakałam, tęskniłam za nim a on nawet ze mną nie porozmawiał, nawet nie powiedział że mnie olewa bo znalazł sobie inną...Chyba mimo wszystko należało mi się jakieś wyjaśnienie. Kiedy wróciłam do Polski nadal nie mogłam się pozbierać ale było o tyle łatwiej, że nie musiałam go więcej widywać. Wszyscy mnie pocieszali i mówili, że to dupek nie warty łez. Starałam się zapomnieć ale wtedy przyszło najgorsze. Spóźniał mi się długo okres, zrobiłam test, wyszedł pozytywnie. Myślałam, że to niemożliwe, studiuję medycynę, przecież wiem jak się zabezpieczyć przed ciążą. Ale ginekolog wszystko potwierdził.
Świat mi się zawalił... Jestem za młoda, nie pogodzę studiów z opieką nad dzieckiem ale o aborcji nie ma mowy, nie zrobiłabym tego. To burzy wszystkie moje plany, rodzice wprawdzie obiecali że mi pomogą ale i tak jestem załamana. I najgorsze jest to, że nie wiem czy powinnam mu powiedzieć o ciąży. Z jednej strony ma prawo wiedzieć, a moje dziecko też powinno mieć ojca. Z drugiej nie chcę żeby myślał, że łapię go na dziecko. I boję się jego reakcji, wątpię żeby była entuzjastyczna.
Co mam robić? To nie jest wiadomość, którą przekazuje się mailem czy sms-em. Mam pojechać do Francji i po tym wszystkim co się stało powiedzieć- hej, będziemy mieli dziecko? Czy lepiej nic mu nie mówić? Proszę o jakieś rady!!!

[Sherminka]

To są skutki Waszego działania, oboje je zmajstrowaliście i oboje powinniście ponieść tego konsekwencje. Dlatego tak, myślę, że powinnaś mu powiedzieć - chociażby ze względu na pomoc finansową, która należy się przyszłemu dziecku. W cuda nie wierzę, więc nie biorę pod uwagę opcji, że facet nagle dorośnie do roli ojca

[undefined90]

Myślę, że jak najbardziej powinnas mu powiedziec, ale sądząc po Twoim poscie to jakis playboy i pewnie nie będzie szczęsliwy. Powiedz mu, że po urodzeniu dziecka zrobisz testy na ojcostwo i musi płacic alimenty - nie ma wyjscia. Jeśli cos głupiego odpowie, to go olej. Niech wie, że poniesie konsekwencje tego, co zrobił...
A Ty skoro jestes przeciwna aborcji, to pozostaje albo urodzic dziecko i wziąc urlop dziekanski, albo adopcja, chociaz nie wiem, czy tego chcesz.

[laisla]

Tak, oczywiście że powiedzieć. Chyba, że wolisz borykać się z zapewnianiem wszystkiego przez następne 20 lat dziecku sama. Mam nadzieję, że uda Ci się dostać od niego chociaż alimenty bo rzeczywiście trudno uwierzyć, że nagle zapała miłością ojcowską.

[MissChievousTess]

Możesz mu powiedzieć choć pewnie wiele nie zwojujesz. Obcokrajowiec więc z wyegzekwowaniem alimentów pewnie będzie spory problem i cyrk.
I pewnie będzie żądał testów na ustalenie ojcostwa.

[TancerzTango]

Testy na ojcostwo to żaden problem. Jesteśmy w UE wiec z alimentami też nie powinno być problemu. Powiedz mu o wszystkim jak najszybciej.

Nie musisz z nim być, jesteś młoda i spokojnie znajdziesz sobie fajnego faceta, który zaakceptuje to, że masz dziecko. Dobrze, że rodzice mówią, że pomogą, bo teraz jest Tobie ciężko. Ale jak urodzisz to będziesz bardzo szczęśliwą mamusią i będziesz się cieszyła, że tak się stało. Studia to idealny czas na dziecko

[gossip_girl21]

Proponowałabym GO poinformować, nie załamuj się wychowasz dziecko rodzice Ci pomogą, na pewno momentami łatwo nie będzie ale nie powinnaś go oddawać jeśli masz możliwość zapewnienia dziecku normalnego domu i opieki... co innego jakbyś nie wiem nie miała pieniędzy jakąś biedna sytuacje finansową poradzisz sobie głowa do góry. Walcz bo masz dla kogo a odnośnie tatusia, nie rozumiem po co masz jechać do Niego do Francji? żeby Cie upokorzył? Żebyś znowu przez Niego płakała? bezsens... teraz nie powinnaś się stresować zadzwoń do Niego jak uzna że nie jego, że nie możliwe to mu powiedz, że po narodzinach zrobicie testy DNA i reszta jakoś pójdzie nie łam się jak masz na kogo liczyć w sensie rodzina itd. to nic złego sie nie stanie dbaj o siebie i maleństwo i głowa do góry

[Jeannee]

Oczywiście, ze powiedz. Niech płaci alimenty. Więcej bym od niego nie chciała, niech spada.

[PaulinciaKWC]

Poinformowac. Oboje jestescie odpowiedzialni za to dziecko

[Maja_93]

Dzieki, dziewczyny. Wszystkie jestescie jednoglosne wiec to chyba oznacza, ze rzeczywiacie powinnam powiedziec. Piszecie o alimentach- dla mnie to nie jest takie istotne. Pochodze z bogatej rodziny, nie potrzebujemy jego pieniedzy. Poradze sobie. Chodzi mi o to, ze chcialabym zeby zaakceptowal to dziecko, zeby chcial byc jego ojcem. Nie wymagam zeby sie ze mna ozenil z tego powodu czy przeprowadzil do Polski. Ale taki kontakt z dzieckiem przynajmniej od czasu do czasu- ja jestem bardzo zwiazana ze swoim tata i nie wyobrazam sobie swojego dziecinstwa bez niego. Dlatego bedzie mi strasznie przykro, jesli moje dziecko nawet go nie pozna albo nie bedzie moglo liczyc na jego zainteresowanie. Takze jesli on powie, ze nie chce miec z tym nic wspolnego to tym bardziej nie chce jego pieniedzy.
Nie moge zadzwonic, mialam tylko numer szwedzkiej komorki, ktora teraz jest juz nieaktualna. Mam jego fb czy maila ale to troche zalosne zalatwiac to w taki sposob. Uwazam, ze powinnismy porozmawiac w 4 oczy chociaz tez nie mam ochoty sie z nim spotykac. Tzn chcialabym ale nie w takiej formie....
Caly czas mysle, czy lepiej byloby jednak nie mowic. I nie cierpiec dodatkowo jak nas oleje bo nie spodziewan sie juz po nim niczego dobrego.
Czuje sie okropnie. Zawiodlam rodzicow, wiem o tym chociaz nic nie mowia. Mialam skonczyc medycyne, zrobic specjalizacje, a ja pakuje sie w dziecko. I jeszcze to JEGO dziecko...wszystkim skomplikowalam zycie, zwlaszcza temu malenstwu w brzuchu. Owszem, chcialam miec powiedzmy za pare lat dziecko. Ale inaczej sobie to wyobrazalam ;(

[Mijanou]

Myślę, ze powinnaś mu powiedzieć, że będzie ojcem. Masz rację, że nie spodziewasz się po nim niczego dobrego, ale to nie o to chodzi. On po prostu ma prawo wiedzieć, że będzie mial z Tobą dziecko a dziecko ma prawo do posiadania ojca z imieniem i nazwiskiem a nie NN. Nie zrozum mnie źle- samotne macierzyństwo to żaden powód do wstydu nie jest. Ale za kilkanaście lat dziecko może zacząć stawiać pytania i dziwnie się czuć, że jego ojcem jest NN. I z tego punktu widzenia domagaj się wręcz uznania przez niego podstawowych obowiązkow wobec dziecka- jeśli nie pomoc w opiece i alimenty to niech chociaż da mu swoje nazwisko. Są testy na ojcostwo i łatwo to będzie udowodnić. Myślę, ze nie masz prawa odbierać swojemu dziecku nazwiska ojca. Mam nadzieję, że w razie czego znasz jego adres?

I wiesz co? Nie myśl o swoim dziecku w kategoriach JEGO dziecko. To jest przede wszystkim Twoje dziecko i to jest najważniejsze. A studia z macierzyństwem pogodzisz. Bedzie Ci trudniej, ale masz wsparcie u Rodziców. Nie sądź się surowo, nie zawiodlaś ich. Oni tak tego nie postrzegają. Moja Mama kiedyś mi powiedziala, że nawet jeśli dzieci popełniają błędy to rodzic zawsze będzie je wspierać, choćby popełniły stek głupstw. Teraz myśl o sobie i dziecku.

[Pani_Ka19]

Dasz radę, nie martw się. Też zaszłam w ciążę w wieku 21 lat na studiach i dałam radę ze wszystkim. Szkołę też skończyłam i to dziennie.
Myślę, że powinnaś mu powiedzieć. Ale skoro jesteś pewna, że nic od niego nie chcesz, masz pieniądze itp. to ja bym napisała tylko smsa albo list, żeby wiedział. Nie zmusisz go do bycia ojcem, a szczerze wątpię, żeby przejął się tą sytuacją i grał suret tatę.

[397c2675f3cdfd9a8d969495a6edd4aafb32f2d2_655aa1f83943f]

Napisane przez Mijanou

Myślę, ze powinnaś mu powiedzieć, że będzie ojcem. Masz rację, że nie spodziewasz się po nim niczego dobrego, ale to nie o to chodzi. On po prostu ma prawo wiedzieć, że będzie mial z Tobą dziecko a dziecko ma prawo do posiadania ojca z imieniem i nazwiskiem a nie NN. Nie zrozum mnie źle- samotne macierzyństwo to żaden powód do wstydu nie jest. Ale za kilkanaście lat dziecko może zacząć stawiać pytania i dziwnie się czuć, że jego ojcem jest NN. I z tego punktu widzenia domagaj się wręcz uznania przez niego podstawowych obowiązkow wobec dziecka- jeśli nie pomoc w opiece i alimenty to niech chociaż da mu swoje nazwisko. Są testy na ojcostwo i łatwo to będzie udowodnić. Myślę, ze nie masz prawa odbierać swojemu dziecku nazwiska ojca. Mam nadzieję, że w razie czego znasz jego adres?

I wiesz co? Nie myśl o swoim dziecku w kategoriach JEGO dziecko. To jest przede wszystkim Twoje dziecko i to jest najważniejsze. A studia z macierzyństwem pogodzisz. Bedzie Ci trudniej, ale masz wsparcie u Rodziców. Nie sądź się surowo, nie zawiodlaś ich. Oni tak tego nie postrzegają. Moja Mama kiedyś mi powiedziala, że nawet jeśli dzieci popełniają błędy to rodzic zawsze będzie je wspierać, choćby popełniły stek głupstw. Teraz myśl o sobie i dziecku.

Dlaczego dziecko ma mieć nazwisko faceta, który pewnie nie będzie chciał mieć z nim nic wspólnego?

O alimenty zawalcz. Nigdy nie wiesz, jak się życie potoczy, zawsze dobrze jest mieć 'coś' w zapasie - chociażby 100 euro miesięcznie. I niech facet też zna skutki tego co zrobił.

[liselotta]

odsyłam do nowego wątku tutaj na forum "koniec z samotnością w ciąży" tam wypowiada się facet, który mówi o tym, że są mężczyźni chętni do bycia z kobietą i wychowywania jej dziecka z poprzedniego związku.

(to tak pół żartem, pół serio, nie naskakujcie na mnie!)

a tak na poważnie - stało się. ja bym poprosiła o alimenty tak czy inaczej, bo to jest jego obowiązek. na jego obecność w życiu dziecka bym nie liczyła. licz się z tym, że może cię spotkać sporo przykrych słów z jego strony.
ale jak masz pieniądze, masz wsparcie rodziców, chcesz urodzić, to weź dziekankę i zacznij to już pomału ogarniać.

[eyo]

powinnaś mu powiedzieć - nikt nie mówi, że musicie być razem (i sądząc po jego charakterze pewnie nawet lepiej jak nie będziecie) ale być może dzieckiem będzie się interesował chociaż na tyle by je czasem odwiedzić czy np. wziąć do siebie na wakacje - cóż, w najgorszym wypadku wypnie się... nic nie tracisz ale zawsze lepiej spróbować jednak umożliwić relacje dziecku z ojcem niż z góry je przekreślić

a co do szkoły - nie załamuj się - skoro rodzice już wiedzą i obiecali pomóc to absolutnie nie rezygnuj ze studiów, przecież dziecko to nie jest żadna kara za którą musisz cierpieć
tym bardziej, że piszesz, że pieniądze to nie problem - weź najwyżej dziekankę na rok żeby odchować malucha i potem wracaj na studia a dla dziecka możesz wynając opiekunkę albo zostawiać je w jakimś porządnym prywatnym żłobku
dobre skończone studia to nie jest temat tylko na dzisiaj ale zabezpieczenie Twojej i dziecka przyszłości bo kasa teraz jest ale nie wiesz jak się może życie potoczyć i lepiej z tego nie rezygnować skoro nie ma takiej konieczności

[white_bear]

Autorko, ja również uważam, że powinnaś poinformować tego faceta o tym, że będzie ojcem Twojego dziecka, to co on zrobi z tą informacją to już inna sprawa. Jeśli się poczuje w obowiązku do dziecka to super, jeśli nie, to tak jak dziewczyny mówią powalczyłabym o alimenty. Nie musisz ich brać dla siebie, ale załóż dziecku konto, odkładaj dla niego na przyszłość, za tą kasę jak osiągnie pełnoletność kupisz mu mieszkanko, czy pomożesz się rozwinąć zawodowo. Nigdy nie wiadomo co będzie w przyszłości, dlatego nie rezygnuj z tego, to są prawa przysługujące Tobie i Twojemu dziecku, więc skorzystaj z tego.
A ze studiów absolutnie nie rezygnuj! Poradzisz sobie!

[maryanna3]

Powinnaś mu powiedzieć ale od razu przygotować się na to, że nie będzie to miła rozmowa bo facet to zwykły lovelas-niedojrzały i egoistyczny. Ja bym do niego nie jechała, jesteś teraz w ciąży, to dodatkowy stres takie spotkanie-myśl teraz o dziecku. Napisz mu maila albo na fb z informacją i kontaktem do Ciebie. Jeżeli nie odezwie się co jest bardzo możliwe poinformuj ponownie i zwróć uwagę, że po urodzeniu wykonasz testy DNA.
On też powinien ponosić tego konsekwencje, skoro ani adopcja ani aborcja u Ciebie nie wchodzi w grę, to facet powinien płacić alimenty. Co z tego, że masz pieniądze? Nie myśl w ten sposób, że nic od niego nie chcesz. To nie jest jakaś łaska z jego strony tylko obowiązek. I nieważne z jak bogatego domu pochodzisz. Ostatecznie zresztą pieniądze są raczej Twoich rodziców, i to cudownie że oni chcą Ci pomóc ale facet też musi pomóc bo to nie tylko Twoje dziecko.

Co do studiów, dasz sobie radę. Moja koleżanka też zaszła w ciążę jak była na drugim roku, wzięła dziekankę i teraz już kończy studia. Powodzenia.

[summer_overture]

Przychylam się do opinii wszystkich dziewcząt, które się wypowiedziały - powinnaś mu powiedzieć. Wiem, co piszę, bo robię to z perspektywy 'dziecka', które poznało swego ojca i jakąś część prawdy o nim dopiero w wieku 16 lat. Mój ojciec skrzywdził moją matkę, był typem przypominającym Twego Francuza, skakał z kwiatka na kwiatek, więc moja matka musiała obejść się bez niego. Do tego tak ją pokaleczył psychicznie, że w domu moich dziadków (do szóstego roku życia, również był to mój dom) był kategoryczny zakaz wspominania o nim. Stąd też nie wiedziałam nic na temat ojca właśnie do 16-go roku życia! Bałam się pytać matkę o cokolwiek, bo dostawała niemalże ataku histerii, moja babcia milczała - twierdziła, że to matka powinna podjąć decyzję o udzieleniu mi jakichś informacji. Więc przez 16 lat żyłam w przeświadczeniu, że mój ojciec nie żyje (tak mnie zbywała rodzina, kiedy byłam dzieckiem) i potrafiłam całymi dniami marzyć o nim, wyobrażać sobie kim był. Potem doszły do tego rojenia nt. tego, jakby wyglądało moje życie, gdyby ojciec był w nim obecny. Reszta mojej historii nie jest istotna dla tego wątku, wspomnę tylko, że właśnie w wieku 16-stu lat poznałam ojca i mam z nim kontakt do dziś. Na pocieszenie mogę dodać, że może nie jest ojcem idealnym, ale próbuje naprawić błędy młodości, dotarło do niego, co zrobił mnie i mojej matce.
Dlatego też nie wolno ci 'pozbawiać' dziecka ojca, a konkretnie pozbawiać dziecka jego tożsamości. Zacznij od powiedzenia Francuzowi, że jesteś w ciąży, ale nie licz na nic - ani na jego wsparcie psychiczne, ani obecność w trudach wychowania dziecka. Niech po prostu wie, może kiedyś dojrzeje do nawiązania więzi ze swym dzieckiem, które również powinnaś uświadomić, jak tylko przyjdzie na to czas. Samotne macierzyństwo nie jest niczym złym, ale złe jest tajenie prawdy - czy to przed ojcem dziecka, czy przed samym dzieckiem. Może będziesz oburzona, ty albo inne dziewczyny tutaj, że piszę tak otwarcie i kategorycznie, ale piszę z własnego doświadczenia. Myślę, że uniknęłabym wielu łez i niepewności, gdybym znała prawdę wcześniej.
Ciesz się też, że masz takich rodziców - powiedzieli, że cię wesprą, nie wypominali nic - to wspaniałe. A studia? Cóż, zawsze jest na nie czas i tu masz dwie opcje - wrócić na uczelnię zaraz po urodzeniu dziecka (wszak masz zapewnione wsparcie rodziców i pieniądze na ew. opiekunkę do dziecka) albo wziąć urlop dziekański, żeby trochę pobyć z maluszkiem. Więc to nie koniec świata, nie myśl sobie, że już nigdy nie skończysz studiów, nie będziesz lekarzem itd. Będzie z pewnością trudniej, ale nie jest to niemożliwe. Miałam kilka dziewczyn na roku, które podczas studiów zaszły w ciążę - uwierz, wszystkie skończyły studia i przypuszczam, że świetnie sobie radzą
Pozdrawiam i życzę wszystkiego dobrego, ciesz się tym skarbem, jaki nosisz pod sercem.

[Maja_93]

Tak. Macie rację. Powinnam mu powiedziez, a to co zrobi z ta informacja jest juz jego sprawa. Ja przynajmniej bede miec czyste sumienie, ze zrobilam co moglam.
Moja przyjaciolka zaproponowala, zebysmy pojechaly wspolnie do Francji w ramach wakacji. On mieszka w Nicei, moglabym sie tam z nim spotkac a potem spedzilybysmy czas na Lazurowym Wybrzezu. Moze to dobry pomysl no i nie bylabym przynajmniej sama. Tylko nie bardzo sobie wyobrazam, jak mam mu o tym powiedziec. Boje sie jego reakcji bo domyslam sie jaka bedzie...a tak bardzo chcialabym zeby okazal mi jakies wsparcie...zeby znowu stal sie tym czarujacym i czułym chlopakiem, w ktorym sie zakochalam.
Jesli chodzi o studia, na pewno ich nie porzuce. Pewnie mi bedzie ciezko bo nauki mam jednak mnostwo. Ale ludzie nie z takimi problemami sobie radza jakos...

[maryanna3]

Napisane przez Maja_93

Tak. Macie rację. Powinnam mu powiedziez, a to co zrobi z ta informacja jest juz jego sprawa. Ja przynajmniej bede miec czyste sumienie, ze zrobilam co moglam.
Moja przyjaciolka zaproponowala, zebysmy pojechaly wspolnie do Francji w ramach wakacji. On mieszka w Nicei, moglabym sie tam z nim spotkac a potem spedzilybysmy czas na Lazurowym Wybrzezu. Moze to dobry pomysl no i nie bylabym przynajmniej sama. Tylko nie bardzo sobie wyobrazam, jak mam mu o tym powiedziec. Boje sie jego reakcji bo domyslam sie jaka bedzie...a tak bardzo chcialabym zeby okazal mi jakies wsparcie...zeby znowu stal sie tym czarujacym i czułym chlopakiem, w ktorym sie zakochalam.
Jesli chodzi o studia, na pewno ich nie porzuce. Pewnie mi bedzie ciezko bo nauki mam jednak mnostwo. Ale ludzie nie z takimi problemami sobie radza jakos...

Jeśli i tak masz okazję to pewnie, jedź Ale pogrubionego się nie spodziewaj na wszelki wypadek-tylko się rozczarujesz Dasz sobie radę, pewnie rozmowa łatwa nie będzie, ale nie daj się wyprowadzić z równowagi, pamiętaj że oprócz siebie musisz teraz jeszcze myśleć o dziecku i żaden palant niech Ci nie wprowadza zbyt dużych niepotrzebnych nerwów.

[laisla]

Napisane przez Maja_93

Dzieki, dziewczyny. Wszystkie jestescie jednoglosne wiec to chyba oznacza, ze rzeczywiacie powinnam powiedziec. Piszecie o alimentach- dla mnie to nie jest takie istotne. Pochodze z bogatej rodziny, nie potrzebujemy jego pieniedzy. Poradze sobie. Chodzi mi o to, ze chcialabym zeby zaakceptowal to dziecko, zeby chcial byc jego ojcem. Nie wymagam zeby sie ze mna ozenil z tego powodu czy przeprowadzil do Polski. Ale taki kontakt z dzieckiem przynajmniej od czasu do czasu- ja jestem bardzo zwiazana ze swoim tata i nie wyobrazam sobie swojego dziecinstwa bez niego. Dlatego bedzie mi strasznie przykro, jesli moje dziecko nawet go nie pozna albo nie bedzie moglo liczyc na jego zainteresowanie. Takze jesli on powie, ze nie chce miec z tym nic wspolnego to tym bardziej nie chce jego pieniedzy.
Nie moge zadzwonic, mialam tylko numer szwedzkiej komorki, ktora teraz jest juz nieaktualna. Mam jego fb czy maila ale to troche zalosne zalatwiac to w taki sposob. Uwazam, ze powinnismy porozmawiac w 4 oczy chociaz tez nie mam ochoty sie z nim spotykac. Tzn chcialabym ale nie w takiej formie....
Caly czas mysle, czy lepiej byloby jednak nie mowic. I nie cierpiec dodatkowo jak nas oleje bo nie spodziewan sie juz po nim niczego dobrego.
Czuje sie okropnie. Zawiodlam rodzicow, wiem o tym chociaz nic nie mowia. Mialam skonczyc medycyne, zrobic specjalizacje, a ja pakuje sie w dziecko. I jeszcze to JEGO dziecko...wszystkim skomplikowalam zycie, zwlaszcza temu malenstwu w brzuchu. Owszem, chcialam miec powiedzmy za pare lat dziecko. Ale inaczej sobie to wyobrazalam ;(

Drugie pogrubione: dlatego też będziesz się czuła nieciekawie korzystając przez następnych 20 lat z pomocy rodziców, bardziej komfortowo byłoby dostać jednak te alimenty, a nie korzystać z majątku rodziców, albo korzystać nieco mniej z ich pomocy. Nie wiesz jak przez tyle następnych lat będą się układały Twoje relacje z rodzicami, jak w praniu wyjdzie ich pomoc w opiece nad dzieckiem. A sama z takim maleństwem sobie nie poradzisz.
On ma prawo wiedzieć, że jest ojcem, dziecko ma prawo wiedzieć, kto jest jego ojcem ( jeśli nic ponadto by go od tego ojca nawet nie czekało to jak być tutaj kimś, kto ma ojca nieznanego i nie wiedzieć od najmłodszych lat jak odpowiedzieć na pytania kolegów z przedszkola o tatusia. Zawsze lepiej powiedzieć, że tatuś jest tam i tam, pracuje jako ktoś tam, a nie mówić że nie wiem, nie mam ojca..) A Ty masz prawo do pomocy finansowej.

[201712071518]

Ja zanim bym powiedziała skonsultowałabym się jeszcze jak to będzie wyglądac od strony prawnej i czy czasem ''papierowy'' tatuś cudzoziemiec nie utrudni Ci pewnych działań w Polsce (np kwestie paszportu dziecka, wyjazdu za granicę, kwestii twojego partnera w jakimś przyszłym związku)

[201803290936]

Jeżeli chcesz urodzić, to raczej powiedz, ale porządnie się zastanów nad tymi kwestiami.

[201712071518]

Napisane przez Doris1981

Jeżeli chcesz urodzić, to raczej powiedz, ale porządnie się zastanów nad tymi kwestiami.

ja bym chyba jeśli już miała powiedzieć to dopiero po porodzie.
a w międzyczasie na spokojnie ogarnęła kwestie prawne - uznania ojcostwa we Francji, obywatelstwa, ściągalności alimentów, praw do widzeń itp.
Z opowieści nie wygląda na opiekuńczego partnera, który będzie chodził na usg i masował autorce stopy (na co ona chyba liczy), więc nic się nie stanie jak się dowie po urodzeniu dziecka (nie wiem czy coś się zmieniło, ale testy DNA robi się po porodzie?).
Bo tak jeśli nie uwierzy, albo okaże się, że ma całkiem bujne życie i autorka nie jest jedyną wobec, której ma jakieś zobowiązania, to będzie miał dużo czasu żeby zatruć autorce życie.
Coś czuję, że dziewczyna chce tam pojechać i porozmawiać z nim bo liczy, że na wieść o ciąży on się zmieni i znów będzie ''czarujący''

[201803290936]

Napisane przez stupid-girl

ja bym chyba jeśli już miała powiedzieć to dopiero po porodzie.
a w międzyczasie na spokojnie ogarnęła kwestie prawne - uznania ojcostwa we Francji, obywatelstwa, ściągalności alimentów, praw do widzeń itp.
(...)

Zaskakiwanie faceta dzieckiem już narodzonym nie jest fajne. Jeżeli już ma go poinformować (tylko właśnie: pytanie po co i nad tym się musi najpierw zastanowić - czego od niego chce, jakiej formy pomocy), to lepiej jednak wcześniej. Oboje muszą się wtedy jakoś dogadać, ale wiadomo, że to ona ma głos decydujący i najlepiej jeżeli od razu to facetowi zapowie.

[201712071518]

Napisane przez Doris1981

Zaskakiwanie faceta dzieckiem już narodzonym nie jest fajne. Jeżeli już ma go poinformować (tylko właśnie: pytanie po co i nad tym się musi najpierw zastanowić - czego od niego chce, jakiej formy pomocy), to lepiej jednak wcześniej. Oboje muszą się wtedy jakoś dogadać, ale wiadomo, że to ona ma głos decydujący i najlepiej jeżeli od razu to facetowi zapowie.

no, ale w sumie co to zmieni, że facet dowie się po porodzie a nie teraz?
Liczy, że 24 letni student rzuci wszystko we Francji i przyjedzie do Polski opiekować się ciężarną dziewczyną, która była tylko urozmaiceniem studenckiej wymiany? Równie dobrze może powiedzieć ''usuń'' i dać kasę na zabieg.
Autorka napisała, że nie chodzi o pieniądze, ale o wsparcie i obecność w życiu dziecka.
W czasie trwania ciąży mogą wyjść takie kwiatki, że autorka może dojśc do wniosku, że lepiej nie mówić.

w ostateczności napisałabym lakonicznego maila - i jego kwestia co z tym zrobi.
Na pewno nie jechałabym tam - bo to nie będzie miła ani przyjemna rozmowa i lepiej sobie oszczędzić bycia upokorzoną przez takiego dupka.
BTW: ten facet z opisu autorki dla mnie jest 100% negatywnym stereotypem południowca - romantyczny, żeby omotać dziewczynę, macho w towarzystwie (JEGO kobieta mnie śmie w towarzystwie mu się przeciwstawić), zaborczy i zazdrosny (on może bzykać wszystko co na drzewo nie ucieka, a jego kobieta ma byc potulna i lojalna) a na końcu standardowe ZiW - zaliczył i wyjechał. w końcu to tylko rozrywka na studiach

[201604181004]

Napisane przez stupid-girl

no, ale w sumie co to zmieni, że facet dowie się po porodzie a nie teraz?

to że facet mieszka w cywilizowanym kraju gdzie aborcja jest legalna i nie jest tematem tabu a zasugerowanie takiego rozwiązania nie jest traktowanie jak wylanie pomyj i odchodów na ciężarną tylko jako wyjście awaryjne.

[201712071518]

Napisane przez drabineczka

to że facet mieszka w cywilizowanym kraju gdzie aborcja jest legalna i nie jest tematem tabu a zasugerowanie takiego rozwiązania nie jest traktowanie jak wylanie pomyj i odchodów na ciężarną tylko jako wyjście awaryjne.

no tak, ale autorka podjęła już decyzję, że urodzi, więc chyba nie o takie wyjscie jej chodzi

a tak poza tym to chyba dawca nasienia zawsze jest na przegranej pozycji, bo o urodzeniu czy nie decyduje kobieta - mimo, że ma 50% udział w poczęciu ;-)

[9b13fa772a089c950fe653392ec6a155eb1c8e79_603597153b11b]

Uważam, że powinien wiedzieć Rodzice Ci pomogą, więc masz już duże ułatwienie, na pewno uda Ci się skończyć studia. Najwyżej z rocznym poślizgiem (dziekanka). Co do alimentów to wiem, że nie potrzebujesz, ale zawsze możesz załozyć jakieś dodatkowe konto i tak składać pieniądze-na jakieś mieszkanie, studia, czy cokolwiek innego. Zresztą niech facet ponosi jakąkolwiek odpowiedzialność-chociażby te alimenty.

[sOphisticated 91]

Napisane przez stupid-girl

Ja zanim bym powiedziała skonsultowałabym się jeszcze jak to będzie wyglądac od strony prawnej i czy czasem ''papierowy'' tatuś cudzoziemiec nie utrudni Ci pewnych działań w Polsce (np kwestie paszportu dziecka, wyjazdu za granicę, kwestii twojego partnera w jakimś przyszłym związku)

Otóż to! Żeby później nie wynikły jakieś problemy z jego strony.
A co do alimentów- niech płaci! Jeśli pochodzisz z bogatej rodziny to po prostu odkładaj na czarną godzinę, albo na studia dla dziecka Będzie dobrze, dasz radę