Czy lubicie przyjmować gości?

[niro]

Pytanie jak w temacie .

Pytanie raczej do "starszych" wizażanek tzn. pracujących zawodowo jak małe motorki cały tydzień i "mężato - dzieciatych" .

Pytam bo już nie wiem czy ze mną coś nie tak???

Poprostu po całym tygodniu marzę o świętym spokoju, tym dniu lub 2 na luzie bez zaganiania itp. Gdy wiem, że mają przyjść goście od razu mam stresa - a podświadomie w myślach.... a mogłam obejzeć dobry film przy winku z mężem, poczytać książkę itp a tak jestem kucharką, kelnerką itp.
Wychodzić na imprezy typu domówki jakoś też specjalnie nie lubię, wolę kino, fajną knajpkę od czasu do czasu - poprostu coś co jest bez zobowiązań.

Powiecie idźcie ze znajomymi do knajpki i po bólu, tyle, że u nas to tak nie działa - knajpka może być, ale ona jakby się nie liczy - większość i tak oczekuje goszczenia się w domu.

Chyba jakiś odmieniec ze mnie??

[tekila901]

Napisane przez niro

Pytanie jak w temacie .

Pytanie raczej do "starszych" wizażanek tzn. pracujących zawodowo jak małe motorki cały tydzień i "mężato - dzieciatych" .

Pytam bo już nie wiem czy ze mną coś nie tak???

Poprostu po całym tygodniu marzę o świętym spokoju, tym dniu lub 2 na luzie bez zaganiania itp. Gdy wiem, że mają przyjść goście od razu mam stresa - a podświadomie w myślach.... a mogłam obejzeć dobry film przy winku z mężem, poczytać książkę itp a tak jestem kucharką, kelnerką itp.
Wychodzić na imprezy typu domówki jakoś też specjalnie nie lubię, wolę kino, fajną knajpkę od czasu do czasu - poprostu coś co jest bez zobowiązań.

Powiecie idźcie ze znajomymi do knajpki i po bólu, tyle, że u nas to tak nie działa - knajpka może być, ale ona jakby się nie liczy - większość i tak oczekuje goszczenia się w domu.

Chyba jakiś odmieniec ze mnie??

rozumiem to, mimo, iż nie jestem jeszcze ani mężata, ani dzieciata. TŻ pracuje w delegacji i w domu bywa tylko na weekendy, dlatego też jak już przyjeżdża, to wolę posiedzieć z nim w domu, niż robić jakieś przyjęcia, a całą sobotę/piątek spędzić w kuchni na przygotowywaniu jedzenia dla gości. niektórzy są na tyle bezczelni, że sami się wpraszają. a nie daj Boże jakbyśmy to my odmówili wizytu u kogoś, to wielka obraza!
na szczęście czasem zdarzy się, że w weekend wyjdziemy gdzieś do znajomych, wtedy te nieszczęsne przygotowania mnie omijają. ja również wolę siedzieć z TŻ sam na sam, z kieliszkiem wina...

[anetka832]

A ja tam się wcale za bardzo nie dziwię.

Na tygodniu wracam do domu na 18.00 i mam niewiele czasu na takie typowo domowe czynności ( coś przeprać, posprzątać, uprasować ), jak i na ogarniecie samej siebie - czyli np. manicure, depilacja takie tam babskie sprawy. A czasem człowiek chciałby jeszcze trochę po pracy odpocząć, coś przeczytać czy cokolwiek innego i taka wieczorna wizyta na tygodniu kompletnie dezorganizuje mi resztę wieczoru.

W weekend zazwyczaj nadrabiam wszelkie zaległości, to, czego nie zdążyłam na tygodniu zrobić. Rzecz jasna, odczuwam jeszcze potrzebę życia towarzyskiego i często wychodzę gdzieś wieczorem. Ale to jednak jest różnica wyjść gdzieś, a zaprosić gości do domu. Żeby wyjść np. do pubu, potrzebuję wziąć prysznic, przebrać się i poprawić makijaż. A gdy mam mieć gości - no to trzeba iść do sklepu, zakupić jakieś jedzonko/picie, przygotować to jedzonko, ogarnąć pokój, przynieść, podać , pozamiatać, itd.

Ale to i tak nic, jeśli goście się zapowiedzieli - wtedy jakoś sobie to wszystko przygotuję. Ale gdy to niezapowiedziana wizyta - mam ochotę taką osobę zamordować i nawet nie próbuję udawać, że mi takie najście odpowiada.

Jest takie przysłowie, że gość w dom, to Bóg w dom, czy jakoś tak. Ja mam inne zdanie: MÓJ dom, MOJA twierdza

I może po tym poście wyjdę na skrajnie nietowarzyską egoistkę - nie, to nie tak, uwielbiam ludzi i wspólne spotkania, ale przecież jest tyle miejsc, gdzie można się spotkać, nie widze powodu, by przesiadywać w moim prywatnym krolestwie

[201803290936]

Napisane przez niro

Pytanie jak w temacie .

Pytanie raczej do "starszych" wizażanek tzn. pracujących zawodowo jak małe motorki cały tydzień i "mężato - dzieciatych" .

Pytam bo już nie wiem czy ze mną coś nie tak???

Poprostu po całym tygodniu marzę o świętym spokoju, tym dniu lub 2 na luzie bez zaganiania itp. Gdy wiem, że mają przyjść goście od razu mam stresa - a podświadomie w myślach.... a mogłam obejzeć dobry film przy winku z mężem, poczytać książkę itp a tak jestem kucharką, kelnerką itp.
Wychodzić na imprezy typu domówki jakoś też specjalnie nie lubię, wolę kino, fajną knajpkę od czasu do czasu - poprostu coś co jest bez zobowiązań.

Powiecie idźcie ze znajomymi do knajpki i po bólu, tyle, że u nas to tak nie działa - knajpka może być, ale ona jakby się nie liczy - większość i tak oczekuje goszczenia się w domu.

Chyba jakiś odmieniec ze mnie??

Lubię, jak ktoś wpadnie, ale odzwyczaiłam się od tego - miałam wielomiesięczny remont, właściwie dało się korzystać z jednego pokoju i nikogo przez długi czas nie zapraszałam. Jest to dla mnie jednak najczęściej dosyć stresujące przeżycie - chcę wszystkich zadowolić, dobrze wypaść, a nie dogodzi się każdemu, poza tym czasami mimo najlepszych starań impreza się nie udaje. Znacznie bardziej lubię posiedzenia na spontanie - ot ktoś dzwoni i pyta co robię dzisiaj wieczór, a to wpadnij na piwko, do tego paczka chipsów i nikt się niczym nie przejmuje. Zacznę na nowo zapraszać, gdy będę miała zrobioną kuchnię, ale na pewno nie będą to częste imprezy. Po całym tygodniu pracy wolę raczej gdzieś wyjść - do ludzi.

[niro]

Napisane przez tekila901

rozumiem to, mimo, iż nie jestem jeszcze ani mężata, ani dzieciata. TŻ pracuje w delegacji i w domu bywa tylko na weekendy, dlatego też jak już przyjeżdża, to wolę posiedzieć z nim w domu, niż robić jakieś przyjęcia, a całą sobotę/piątek spędzić w kuchni na przygotowywaniu jedzenia dla gości. niektórzy są na tyle bezczelni, że sami się wpraszają. a nie daj Boże jakbyśmy to my odmówili wizytu u kogoś, to wielka obraza!
na szczęście czasem zdarzy się, że w weekend wyjdziemy gdzieś do znajomych, wtedy te nieszczęsne przygotowania mnie omijają. ja również wolę siedzieć z TŻ sam na sam, z kieliszkiem wina...

No właśnie wpraszanie.... dobijają mnie sms'y "to kiedy się widzimy?/ widzimy się w sobote?" a ja się potem gimnastykuje co tu zrobić, bo kto tu zrozumie/uwierzy, że mój mąż pracuje kolejną sobotę i zwyczajnie wieczorem nie ma siły ani ochoty się gościć.

U nas każde wyjście do znajomych wiąże sie z rewizytą, dodatkowo niektórzy żyją zasadą "kuj żelazo puki gorące" więc najlepiej taka rewizyta za tydzień lub góra 2

---------- Dopisano o 14:28 ---------- Poprzedni post napisano o 14:22 ----------

Napisane przez anetka832

A ja tam się wcale za bardzo nie dziwię.

Na tygodniu wracam do domu na 18.00 i mam niewiele czasu na takie typowo domowe czynności ( coś przeprać, posprzątać, uprasować ), jak i na ogarniecie samej siebie - czyli np. manicure, depilacja takie tam babskie sprawy. A czasem człowiek chciałby jeszcze trochę po pracy odpocząć, coś przeczytać czy cokolwiek innego i taka wieczorna wizyta na tygodniu kompletnie dezorganizuje mi resztę wieczoru.

W weekend zazwyczaj nadrabiam wszelkie zaległości, to, czego nie zdążyłam na tygodniu zrobić. Rzecz jasna, odczuwam jeszcze potrzebę życia towarzyskiego i często wychodzę gdzieś wieczorem. Ale to jednak jest różnica wyjść gdzieś, a zaprosić gości do domu. Żeby wyjść np. do pubu, potrzebuję wziąć prysznic, przebrać się i poprawić makijaż. A gdy mam mieć gości - no to trzeba iść do sklepu, zakupić jakieś jedzonko/picie, przygotować to jedzonko, ogarnąć pokój, przynieść, podać , pozamiatać, itd.

Ale to i tak nic, jeśli goście się zapowiedzieli - wtedy jakoś sobie to wszystko przygotuję. Ale gdy to niezapowiedziana wizyta - mam ochotę taką osobę zamordować i nawet nie próbuję udawać, że mi takie najście odpowiada.

Jest takie przysłowie, że gość w dom, to Bóg w dom, czy jakoś tak. Ja mam inne zdanie: MÓJ dom, MOJA twierdza

I może po tym poście wyjdę na skrajnie nietowarzyską egoistkę - nie, to nie tak, uwielbiam ludzi i wspólne spotkania, ale przecież jest tyle miejsc, gdzie można się spotkać, nie widze powodu, by przesiadywać w moim prywatnym krolestwie

O to mnie totalnie osłabia - najlepsi są tacy co są "zapowiedziani" bo godzinę wcześniej napisali sms'a, że będą... a ja w tym czasie siedzę w pracy i w ciągu tej godziny muszę wrócić do domu, zjeść coś, ogarnąc dom itp.

[Klepsydra88]

nie wiem dlaczego, ale przypomniał mi się wątek o przymusowej zmianie obuwia u gości na znoszone papciuchy

[anetka832]

Napisane przez niro

---------- Dopisano o 14:28 ---------- Poprzedni post napisano o 14:22 ----------



O to mnie totalnie osłabia - najlepsi są tacy co są "zapowiedziani" bo godzinę wcześniej napisali sms'a, że będą... a ja w tym czasie siedzę w pracy i w ciągu tej godziny muszę wrócić do domu, zjeść coś, ogarnąc dom itp.

Wiesz, ja już się na takie przypadki uodporniłam i gdybym dostała takiego sms-a o którym piszesz, to zaraz posłałabym zwrotnego w stylu "miło z \waszej strony, ale mam już inne plany na dziś i nie możemy się spotkać". Może to wredne, no ale bez przesady, żeby człowiek musiał rozwalać swoje plany.

Klepsydra - nie weim czemu Tobie się akurat wątek o kapciach przypomniał, ale ja też widzę tu jakiś wspólny mianownik. Tak jak i te kapcie- ja u siebie nikogo do kapci nie zmuszam, ale wychodzę z założenia, że w moim domu ma się żyć dobrze przede wszystkim mnie i moim najbliższym - to nasz azyl, odskocznia i odpoczynek od pędzącego świata i nie może być u mnie tak, że to "obcy" wymuszają reguły. Jeśli sobie życzę, że odwiedzający ma się odpowiednio wcześniej zapowiedzieć - wolno mi, to mój dom, jeśli życzę sobie, by zdjął obuwie - też mi wolno ( choć kapci nie narzucam). Oczywiście ceną takiego zachowania może być fakt, że część osób zrezygnuje z odwiedzania takich osób ja - liczę się z tym.

[201803290936]

Napisane przez Klepsydra88

nie wiem dlaczego, ale przypomniał mi się wątek o przymusowej zmianie obuwia u gości na znoszone papciuchy

Również mi to przemknęło przez myśl.

[niro]

No ja tak w 80% takich sms'ów potrafię właśnie tak to załatwić, ale zawsze pozostaje te 20%
Najlepsze jest, że czasem jak już wyślę takiego smsa to przychodzi kolejny - "to może jutro", czasem normalnie czuję sie osaczona
Nie wiem czy macie takich "niespławialnych" znajomych??

Tak generalnie takie sytuacje nasilają się wiosną i latem - gdy jest ciepło, a to:
- a tak wpadliśmy bo przechodziliśmy spacerem z dziecmi niedaleko,
- nie przeszłabyś się na spacer z nami (sms),
- przyszliśmy zobaczyć co tam u was nowego na ogrodzie,
- a my tylko na chwile ( godzina z głowy).

Mało tego, czasem mówię na wyrozumiałe, że w tygodniu jestem zmęczona/ zajęta/ nie chce mi sie... to dosłownie odnoszę wrażenie, że uwazają, że kłamie/ przesadzam/ jestem dziwna/ nietowarzyska.

[aleida]

A ja bardzo lubię gdy wpadają do nas znajomi . Lubię przygotowywać przyjęcia, imprezy, inicjować spotkania. Należę do tego typu osób które często wychodzą z inicjatywą, którym spotkania z ludźmi dają wiele radości i energii. Generalnie bardzo dbam o relacje z przyjaciółmi i bliższymi znajomymi. Po prostu lubię Czasami bywam zmęczona jednak gdy sama zapraszam kogoś do nas nigdy nie narzekam z tego powodu. Zawsze staram się organizować sobie czas w taki sposób aby starczyło mi go na wszystko, na nadrobienie zaległości z kilku dni np prasowanie/pranie i to nie w taki sposób aby biegać z wywieszonym językiem , przeważnie mi się to udaje. Cieszę się że nasze życie towarzyskie jest takie dość intensywne - myślę sobie że jeszcze będę miała czas odpocząć a póki co korzystam

[rickybobby]

Napisane przez niro

- nie przeszłabyś się na spacer z nami (sms),

To jest chyba akurat miłe i przecież w nikt się do domu nie wprasza,wiec nie rozumiem

[niro]

Napisane przez rickybobby

To jest chyba akurat miłe i przecież w nikt się do domu nie wprasza,wiec nie rozumiem

No z pozoru, bo gdy to jest np. w niedziele to wracając z takiego spaceru najpierw mijam swój dom (tak mieszkam) i potem jest deptanie pod moją bramką i ja czuję się zobowiązana do "to chodźcie na kawę".
Na sam spacer nieraz chętnie bym się wybrała... tylko co potem.

No chyba jednak coś ze mną nie tak czy jest sposób aby się zmienić?

[anetka832]

Napisane przez niro

No z pozoru, bo gdy to jest np. w niedziele to wracając z takiego spaceru najpierw mijam swój dom (tak mieszkam) i potem jest deptanie pod moją bramką i ja czuję się zobowiązana do "to chodźcie na kawę".
Na sam spacer nieraz chętnie bym się wybrała... tylko co potem.

No chyba jednak coś ze mną nie tak czy jest sposób aby się zmienić?

Ale dlaczego uważasz, że to z Tobą jest coś nie tak? Masz prawo do własnych odczuć, do spędzania wolnego czasu w Tobie odpowiadający sposób. Są osoby, które prowadzą "otwarty" dom, gdzie ciągle kręci się ktoś spoza domowników i są osoby, które nie zapraszają innych do siebie zbyt często. To tak, jakby powiedzieć, że ekstrawertyk jest super cool, a introwertyk jest be.

Mam znajomą, która potrzebuje towarzystwa ( np sąsiadek) nawet przy sprzątaniu czy gotowaniu obiadu. Ja bym tego nie zniosła, że ciągle ktoś mi się pod nogami kręci i gada. Ale z drugiej strony - ona nie pracuje, dzieci idą rano do szkoły, mąż ciagle w delegacji siedzi, a ona od rana do jakiejś 15.00-16.00 siedziałaby sama - nie dziwię się jej, że moze jej się nudzić. A po intensywnym, zakręconym dniu poza domem, wracajac wieczorem, pragnę tylko jednego - chwili spokoju

[ellish]

Uwielbiam gdy mam gosci. Zwłaszcza dlatego, ze mam pretekst, aby cos tam specjalnego upichcic. Nie mam meza, nie mam dzieci, ale mieszkamy z TŻ juz kilka lat. Pracujemy zawodowo, czesto pracuję do 15 lub 20, ale nie przeszkadza nam gdyz ktos wpadnie na kawke.
Najczesciej to mamy odwiedziny w weekend, bo wtedy to wolne, mozna dłuzej posiedziec itp. Wtedy to ja juz kilka dni wczesniej mysle, co tu przygotowac itp. Tak juz mam

[niro]

Napisane przez anetka832

Ale dlaczego uważasz, że to z Tobą jest coś nie tak? Masz prawo do własnych odczuć, do spędzania wolnego czasu w Tobie odpowiadający sposób. Są osoby, które prowadzą "otwarty" dom, gdzie ciągle kręci się ktoś spoza domowników i są osoby, które nie zapraszają innych do siebie zbyt często. To tak, jakby powiedzieć, że ekstrawertyk jest super cool, a introwertyk jest be.

Mam znajomą, która potrzebuje towarzystwa ( np sąsiadek) nawet przy sprzątaniu czy gotowaniu obiadu. Ja bym tego nie zniosła, że ciągle ktoś mi się pod nogami kręci i gada. Ale z drugiej strony - ona nie pracuje, dzieci idą rano do szkoły, mąż ciagle w delegacji siedzi, a ona od rana do jakiejś 15.00-16.00 siedziałaby sama - nie dziwię się jej, że moze jej się nudzić. A po intensywnym, zakręconym dniu poza domem, wracajac wieczorem, pragnę tylko jednego - chwili spokoju

Może dlatego, ze to są osoby pracujące tzn. organizatorka ma pracę jakby na pół etatu i jest zwykle w domu ok 12 podczas gdy ja po 16 więc nie rozumie, że ja o 17 jeszcze nie jestem odrobiona poza tym ona ciągle coś proponuje... ostatnio trochę udało mi sie to ograniczyć, ale nadchodzi wiosna...
Od imprezy, przez spacery, wspólne wakacje ...itp, a ja ciągle sie wykręcam....

[Oliath]

My jestesmy wybredni jesli chodzi o przyjaznie i w sumie spotykamy sie na domowkach z jedna tylko para przyjaciol . W tygodniu do pozna pracujemy, nasza mlodsza corka jest jeszcze calkiem mloda, znajomych jako takich mamy tylko w pracy (no, z niewielkimi odstepstwami). Byla taka jedna kolezanka, ktora wpada do Polski raz na miesiac czy dwa i natychmiast niezapowieziana laduje sie w gosci, "bo widzialam przejezdzajac, ze sie u Was swieci". No coz, bylam asertywna i balansujac po krawedzi uprzejmosci przetrzymywalam ja w drzwiach tyle razy, az sie nauczyla. Ona jest wlasnie z gatunku tych niepracujacych, ktorych wszedzie pelno, no i przeciez grzechem nie zakrecic nozka w nowym botku za pol mojej wyplaty, skoro juz sie u nas swiecilo, nie?

[żurawinka]

Jak jeszcze pracowałam ( praca z ludźmi 6 dni w tygodniu) i nie miałam rodziny to różnie - najczęściej tyle sie wygadałam z klientami że w domu chciałam mieć święty spokój i ... milczeć
Teraz z racji posiadania ruchliwego dziecięcia marzę że w weekend odpoczniemy sobie z mężem ... a tu zapowiedzieli sie jedni, drudzy, trzeba wpaść na rewizytę, rodzina pyta czemu nie wpadniemy ? mąż z rodziny wielodzietnej więc dla niego to oczywiste że często gęsto się ktoś przewija, ja jedynak więc mam swoje "wybrane" grono. Co do przyjmowania - ok ale muszą się zapowiedzieć wcześniej i nie tłumami, tłumy w domu męczą mnie i zniechęcają i do tego muszę byc przygotowana i musi być czysto - małe dziecko więc zwykle bałagan= sprzątanie - to conajmniej trzy dni wcześniej trzeba mi się zapowiedzieć.
Acha, zwykle wizyty gości trwają u nas dwa dni.

[eloi]

Napisane przez Doris1981

Lubię, jak ktoś wpadnie,(...)

W tym względzie mam tak samo, ale co do dalszego ciągu :

Jest to dla mnie jednak najczęściej dosyć stresujące przeżycie - chcę wszystkich zadowolić, dobrze wypaść, a nie dogodzi się każdemu, poza tym czasami mimo najlepszych starań impreza się nie udaje. .

...to u mnie tak gdzieś w 90% można oczekiwać gościnności na miarę Pani Chmielewskiej. Kto czytał, ten wie, ale jako , że nie ma obowiązku znać Jej twórczość, to wyjaśniam. Na pewno dostanie się kubek ciepłej herbaty/wody/soku/mięty czy co tam akurat będę miała ( jeśli wiem z duuużym wyprzedzeniem o czyjejś wizycie, albo dana osoba wizytuje mnie często - to nawet staram się uwzględniać ulubiony napój tejże osoby) plus niewykluczone , że jakieś przekąski czy insze owoce . ALE nie należy się spodziewać aż tyle . Za to rozmowy nie żałuję nikomu Prawdziwi farciarze trafiają na te 10% , gdy szaleje we mnie chęć gotowania . Nic gorszego , niż fałszywa skromność , więc bez bicia przyznaję , że naprawdę umiem smacznie gotować . Tyle , że nieco fanaberyjnie. Ciężko mi uwierzyć , że jestem odwiedzana w nadziei trafienia akurat na te 10%, ale może?
Dodatkowo jestem zakamieniałą egoistką, więc stresu żadnego cudze wizyty mi nie sprawiają. Zwyczajnie skupiam się na gościu, więc na jakieś tam dyrdymały spożywcze szkoda mi energii. Moi znajomi wiedzą , że oczywiście wizytować można mnie na głodniaka, tyle, że muszą wtedy sami się podjąć kontaktu z moją lodówką i kuchenką. Nie mam głupich znajomych, aprobują moją gościnność. I drętwo nigdy nie było

Znacznie bardziej lubię posiedzenia na spontanie - ot ktoś dzwoni i pyta co robię dzisiaj wieczór, a to wpadnij na piwko, do tego paczka chipsów i nikt się niczym nie przejmuje

No to u mnie spontan rządzi

[BioIvO]

Nie lubie mieć gości bo to kłopot. Gdy są goście, życie w domu kręci sie wokół nich i reszta rodziny czuje sie skrępowana. Za to bardzo lubie bywać w gościach u znajomych Na szczęście oni cieszą sie, ze ktoś chce do nich przychodzić i nie musza sie nigdzie fatygować wieczorami, a ja cieszę sie, ze mogę wyjść z domu.
Najgorsi są goście, którzy chcą nocować. Bez jakiegokolwiek zaproszenie a w przypadku odmowy, nie przyjmują do wiadomości, ze w moim domu nie znajdzie sie kawałek wolnej podłogi, żeby sie na niej położyć. Chyba brakuje im wyobraźni, ze taki nocleg to duży kłopot, gdy ludzie wychodzą wcześnie do pracy.

[kolorowatecza]

A ja zależy kogo
Bo gdy są to naprawdę dobrzy przyjaciele, bądź bliska rodzina to rozumieją, że byłam zajęta, nie ma u mnie tysiąca potraw, a np. sałatka, kawa i ciasto.
Ale jeśli przyjeżdża ciotka stryjeczna ze strony ojca taty to już trzeba sie pokazać i cały dom musi być na tip top.. Tego nie znoszę.

[ulinkaaa]

Najblizszych przyjaciol czy rodzine lubie, ale tez mam tak, ze zwykle w tygodniu, po 10 godzinach pracy mam tak dosc, ze nie mam ochoty przyjmowac nikogo.

[201803290936]

Napisane przez eloi

(...)
No to u mnie spontan rządzi

To doprecyzuję: lubię posiedzenia ze znajomymi, ale te nieoficjalne (mniej oficjalne), nie w sensie wcześniej zapowiedzianych imprez (wtedy się przejmuję, denerwuję, kupuję masakryczne ilości jedzenia "bo może zabraknie" i z nerwów nawet potem nic nie piję). U mnie też rządzi spontan. Coś na szybko: ciasteczka lub chipsy, w bardziej "ekskluzif" wersji ser pleśniowy i oliwki, wino / piwko / wybór herbat i dawaj.

[CremaCatalana]

Zależy kogo. Mój chłopak ma niestety część takich przyjaciół, którzy mieszkają jeszcze z rodzicami (mimo skończonej dawno 30) i chociaż są fajnymi ludźmi, kiedy przyjdą, nie mają czerwonego światełka o żadnej godzinie. Po prostu siedzą do oporu. Najpierw ja idę spać (już nie dbam o uprzejmość), potem dosłownie przy nich (przy jakimś filmie czy grze) zasypia mój chłopak, to wtedy wychodzą sami. Masakra. Rozmawiałam z nim o tym parę razy, niestety kończy się to kłótnią, bo to jego przyjaciele i traktuje ich jak rodzinę.

[201803290936]

Napisane przez CremaCatalana

Zależy kogo. Mój chłopak ma niestety część takich przyjaciół, którzy mieszkają jeszcze z rodzicami (mimo skończonej dawno 30) i chociaż są fajnymi ludźmi, kiedy przyjdą, nie mają czerwonego światełka o żadnej godzinie. Po prostu siedzą do oporu. Najpierw ja idę spać (już nie dbam o uprzejmość), potem dosłownie przy nich (przy jakimś filmie czy grze) zasypia mój chłopak, to wtedy wychodzą sami. Masakra. Rozmawiałam z nim o tym parę razy, niestety kończy się to kłótnią, bo to jego przyjaciele i traktuje ich jak rodzinę.

Próbowałaś sposobu "na szlafrok" - przebierasz się w szlafrok i mówisz, że idziesz brać WIECZORNY prysznic PRZED SNEM? Chociaż w sumie w przypadku pewnej parki, która u mnie przesiadywała nie zadziałało (stare dzieje - liceum).

[Elfia4]

Nie mam nic przeciwko przyjmowaniu gości, również w weekendy.
Czasem sama bywam u kogoś.
Staram się jednak, żeby tego typu spotkania odbywały się w ciągu tygodnia. I tak nic konkretnego wieczorem nie robię, więc mogę spędzić czas na herbatce i pogaduszkach z koleżanką czy z rodziną, a wolny weekend mam dla siebie.
Nie rozumiem o co chodzi z tymi przygotowaniami, siedzeniem w kuchni itp. Dla mnie takie wizyty są na kawę i ciastko, a nie na dwudaniowy obiad, więc parzę kawę czy herbatę, wyjmuję ciasteczka i gotowe.
Jeśli ktoś wpada latem na grilla jest więcej zamieszania, ale też każdy coś przynosi i wcześniej pomaga ogarnąć imprezę, a nie przychodzi na gotowe.

[Nimfa20]

Ja ostatnio też się borykam z takim problemem: nie mam nic przeciwko gościom- ale od czasu do czasu i po telefonicznym uprzedzeniu- kiedy jest ciepło i można wyjść na ogródek ( mieszkam z rodzicami i bratem i nasze mieszkanie jest zwyczajnie małe na gości- nawet 3 osoby to już jest dużo).

Jeśli przyjeżdża ktoś z dziećmi, najczęściej je biorę gdzieś na plac zabaw, do parku itd.

Kiedyś mnie to irytowało, bo wprawdzie lubię dzieci, ale mając 20 lat, też czasem chciałam pogadać sobie z ciotkami i resztą rodziny, a nie zajmować się dziećmi. Po prostu ciotki/wujkowie rzucali hasło do dzieci:
- Idź z Lilą się przejść.

Nie czy się przejdę itd.


Co mnie ostatnio mega wkurza, to nie dość, że zima, zimno, krótki dzień, ja pracująca na 3 zmiany, a tu po rance, zaraz po moim przyjeździe wbija się ciotka, wujek, ich 6 letni syn, bez uprzedzenia, z usprawiedliwieniem, bo byli na zakupach i po drodze wpadli I popołudniowy wypoczynek diabli wzięli

Albo po nocce, spałam do 12, 2 godziny posiedziałam przy kompie, 5 minut przed 14 się położyłam (bo wstaję o 19), a tu punkt 14.00 wbija ciotka , wujek i ich duży pies, który na wszystko szczeka

Tak ogólnie to bardzo ich lubię, ale ludzie , są telefony! Nie każdy miał w tym dniu co oni wolne...
I jeszcze komentarz, że cały dzień się nie śpi... Wtedy się wkurzyłam.

I odkąd chodzę zaocznie do liceum mam tak, że przed ważnym egzaminem ktoś przyjedzie ... Jeśli oni (rodzice i goście) i idą na ogródek, to spoko, ale w okresie zimowym jest gorzej.

[CremaCatalana]

Napisane przez Doris1981

Próbowałaś sposobu "na szlafrok" - przebierasz się w szlafrok i mówisz, że idziesz brać WIECZORNY prysznic PRZED SNEM? Chociaż w sumie w przypadku pewnej parki, która u mnie przesiadywała nie zadziałało (stare dzieje - liceum).

Na nich nawet piżama nie działa, więc ze szlafrokiem nie próbuję Westchnienie że muszę jutro rano wstać bo ciężki dzień i coś ważnego do zrobienia też nie przynosi efektów. Na początku, kiedy ich jeszcze aż tak nie znałam, powiedziałam raz nieśmiało, że chyba już pora, żeby iść spać, myślałam, że się obrażą. A oni spoko, zamkniemy za sobą drzwi...

---------- Dopisano o 20:38 ---------- Poprzedni post napisano o 20:33 ----------

Napisane przez Nimfa20

I jeszcze komentarz, że cały dzień się nie śpi... Wtedy się wkurzyłam.

Aaaa też to słyszałam kiedyś! Zabiłam wzrokiem tak, że więcej nie było takich tekstów. Ani wizyt. Ale sorry, dla mnie to było przegięcie.

[eyo]

ja ani dzieciata ani nie mężata ale pracująca i studiująca (zjazdy mam np. 3-4 tygodnie pod rząd, tydzien przerwy itd.. czyli np. miesiąc bez żadnego dnia wolnego)
poza bardzo wąskim gronem ludzi których sobie cenię - to nie znoszę mieć gości bo nie przepadam za ludźmi (akurat sprzątanie etc to mi nie przeszkadza.. ale ja po prostu nie lubię spędzać czasu z ludźmi z którymi nie czuję się swobodnie a że takich jest wielu to i generalnie wizyt nie lubie)
poza tym ja z tych co to lubią miec wszystko rozplanowane od a do z i nie przepadam za odstepstwami od planu...

[Ralphkaa]

To zależy
Ogólnie to w tygodniu po pracy wolę nie przyjmować gości, chyba, że się z kimś umawiam, zapraszam albo ktoś się wcześniej zapowiada,albo jest jakaś okazja - to ok. A tak to nie, i nie dlatego, że nie lubię ale dlatego, że dom traktuję jako taki swój azyl, oazę spokoju i po zabieganym dniu, praca, zakupy , coś tam jeszcze - takie tam sprawy codzienne wolę sobie odpocząć. Podobne zdanie ma mój mąż, po dniu w firmie marzy mu się spokojny wieczór, odpoczynek, walnięcie sie na kanapę a przy gościach ciężko o to
W weekendy to różnie bywa, czasami organizujemy jakąs domówkę, czasami do kogoś idziemy. Nie spinam się jakoś szczególnie wtedy z przygotowaniami, mamy sprawdzone grono ludzi, wiadomo co, kto je, co, kto pije więc luz. Ale najczęściej wychodzimy gdzies ze znajomymi, do pubu posiedzieć, do restauracji na kolację, wtedy mamy spokój, nie ma przygotowań, sprzątania. Szczególnie praktykujemy to wiosną, latem, wieczory długie, ciepłe, można wyjść gdzies w plener, pospacerować, posiedzieć później przy piwku
Nie ma też u nas na szczęście takiego wymuszania, że np. wy dziś u nas to my za tydzień obowiązkowo u was.

[201803290936]

Napisane przez Nimfa20

(...)
I odkąd chodzę zaocznie do liceum mam tak, że przed ważnym egzaminem ktoś przyjedzie ... Jeśli oni (rodzice i goście) i idą na ogródek, to spoko, ale w okresie zimowym jest gorzej.

Idziesz do swojego pokoju, zamykasz drzwi i tyle. Wcześniej informujesz, że sorry - jesteś zmęczona, albo zamierzasz się uczyć i prosisz, aby Ci nie przeszkadzać. Nie daj sobie włazić na głowę. Niech spróbują komentować - powiedz, że każdy niech w swoim domu robi co chce. A za opiekę nad dziećmi bierz kasę, jeżeli się z tego robi zwyczaj.